"Με ρώτησε κάποιος τι είναι αυτό που με προσέλκυσε στον Εθνικοσοσιαλισμό. Χωρίς κανένα δισταγμό του απάντησα: η ομορφιά του"

Savitri Devi

γράφει ο Wolverine

Όσο και αν κάποιοι αρνούνται την ιστορική πραγματικότητα ο Εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε στην ρίζα του επαναστατικός, αντικαπιταλιστικός, αντικομφορμιστικός, φιλεργατικός και αντιπλουτοκρατικός. Οι πρωταρχικές θέσεις και απόψεις του αρχικού κινήματος που έφτιαξε ένας προλετάριος και μετονομάστηκε στην συνέχεια, ήταν ένα αγκάθι στα πλευρά της ηγεσίας τόσο και της γερμανικής αριστεράς όσο και της γερμανικής δεξιάς.

Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία των συναγωνιστών απορρίπτει τον πολιτικό διαχωρισμό που επιβλήθηκε στα σπλάχνα της Γαλλικής επανάστασης με τους «Ορεινούς» αν ήμασταν αναγκασμένοι να ορίσουμε σε ποια πλευρά θα σταθούμε θα επιλέγαμε με ευκολία το αριστερό σκέλος αν «αριστερά» σημαίνει την ανατροπή και την εξέγερση και αν φυσικά «δεξιά» σημαίνει μουχλιασμένη συντήρηση και προστασία των καταπιεστών του λαού μας.

Αν υπήρχε μια μηχανή του χρόνου να μας γυρίσει στα πρώτα χρόνια του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος και ρωτούσαμε έναν άνεργο βετεράνο απλό μέλος των προλεταριακών «Ταγμάτων Εφόδου» με καταγωγή από το Αμβούργο για την κοινωνία, την θρησκεία, την οργάνωση της οικονομίας, την μοναρχία, τις σχέσεις των τάξεων και την επανάσταση το μόνο σίγουρο είναι ότι στην απάντηση οι δεξιοί θα ένιωθαν ίλιγγο και τρόμο από την αποφασιστικότητα και το «πολιτικό μίσος» καθώς και την λατρεία της εξέγερσης και οι αριστεροί απορία και έκπληξη μπροστά στην «εκτροπή της αριστεράς» όπως ονόμασε τον Εθνικοσοσιαλισμό ένας αντίπαλος μας ο Βλάσης Ρασσιάς και ο οποίος είχε χαρακτηρίσει εύστοχα τον «Στρασσερισμό» ως την «προμαρξιστική αριστερά».

Για όποιους ενδιαφέρονται ένας διανοητής που έβλεπε σε παλαιότερες εποχές τον Εθνικοσοσιαλισμό μέσα από το «αριστερό» πρίσμα ήταν ο Δανός Povl Heinrich Riis - Knudsen του οποίου το γνωστό βιβλίο μπορείτε να βρείτε με μια απλή αναζήτηση, ενώ η πρόσφατη παρουσία του ως καλεσμένου στην διαδικτυακή εκπομπή του Στέφανου Γκέκα προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση και αντιδράσεις στους κύκλους των Εθνικοσοσιαλιστών.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο είναι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν και σίγουρα δεν είναι μόνο η λατρεία του Ανωτάτου Ηγέτη όπως επέβαλλε ο Χιτλερισμός. Δεν είναι απλά ένας οργανωτικός μιλιταρισμός ή ένας ανηλεής επεκτατισμός με γεωπολιτικές βλέψεις. Δεν είναι ένας ακόμη ιμπεριαλισμός ή ένας «ρατσισμός» όπως διατείνονται οι σκοτεινοί κύκλοι των φιλοσιωνιστών ακροδεξιών εκδοτών και κομματαρχών.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός για όσους έχουν μάτια να δουν είναι ένας βιοθεωρητικός φιλοσοφικός ιδεολογικός και πολιτικός «ιριδισμός» ένας «Μαύρος Ήλιος» με «διεθνιστικό» πυρήνα που έστειλε πολιτιστικές αποστολές στις Άνδεις για την οργάνωση και την βοήθεια των ιθαγενών, απέρριψε τις πολιτικές τακτικές των αστών WASP της Βορείου Αμερικής, προσέγγισε τα ασιατικά πολεμικά έθνη με πρώτο το Αυτοκρατορικό έθνος των Ιαπώνων που πρωτοστάτησε στην προσπάθεια για την απελευθέρωση της Ασίας από τους καπιταλιστές, ανίχνευσε τα μυστηριώδη ορεινά μονοπάτια στο λίκνο του Θιβέτ και του Βουδισμού για την ανώτερη γνώση.

(και έλαβε ενίσχυση από τους Θιβετιανούς μοναχούς στο λυκόφως των μαχών, μπορεί όμως κανείς να φανταστεί την έκπληξη των μαχητών του σοβιετικού στρατού όταν μπήκαν στο Ανατολικό Βερολίνο το 1945 και ανακάλυψαν τα πτώματα περίπου 1.000 Θιβετιανών που ήταν ντυμένοι με γερμανικές στολές, αλλά δεν έφεραν διακριτικά βαθμού;)

Δημιούργησε οργανισμό για την έρευνα σχετικά με την ιστορία και την άγνωστη κληρονομιά των ευρωπαϊκών λαών τα αρχεία του οποίου καταστράφηκαν στο σύνολο τους, επηρέασε ακόμη και μαύρους εθνικιστές ηγέτες που δεν αποδέχτηκαν τις επιταγές των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ και των Σιωνιστών, ενώ τέλος προσπάθησε να προσεγγίσει την μαγική Ινδία των χιλιάδων Θεών.

Με την γη του Κάλκι του Εκδικητή έχει να κάνει το άρθρο αυτό.

Σάβιτρι Ντέβι (Savitri Devi) ή Maximiani Portas η ελληνοαγγλικής καταγωγής ιέρεια του Εσωτερικού Εθνικοσοσιαλισμού που έντυσε τον «Χιτλερισμό» με έναν θρησκευτικό μανδύα, γεγονός όμως που δεν ήταν απαγορευτικό για να προβληθεί ο βίος της ακόμη και σε έντυπα της «Τρίτης Θέσης». Μια γοητευτική προσωπικότητα που αν και δεν είχε στενή σχέση με την «Στρασσερική» τάση επηρέασε βαθύτατα το σύνολο του «χώρου».

Γνώρισα τα έργα της σε νεαρή ηλικία και εντυπωσιάστηκα από τον φανατισμό και την αποφασιστικότητα της να απαντήσει στις προκλήσεις των καιρών. Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1905 στη Λιόν της Γαλλίας και πέθανε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 22ας Οκτωβρίου 1982 στο Sible Hedingham της κομητείας του Essex στην Αγγλία.

Εξαιρετικά μορφωμένη, με πολλές σπουδές, άριστη γνώση πολλών ξένων γλωσσών και πολυγραφότατη. Μιλούσε τουλάχιστον επτά γλώσσες, μεταξύ των οποίων αγγλικά, γαλλικά, Νέα Ελληνικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ισλανδικά, Χίντι και Μπενγκάλι, ενώ είχε γνώση άλλων είκοσι, όπως Αρχαία Ελληνικά, Ουρντού, και άλλες ινδικές γλώσσες.

Υπερασπίστρια του φυλετισμού και της «βαθιάς οικολογίας» ή του «οικοφασισμού», των δικαιωμάτων των ζώων με ιδιαίτερη έμφαση ενάντια στην πρακτική του kosher, μαθήτρια του Νίτσε, πολιτική ακτιβίστρια, φιλόσοφος και συγγραφέας, χορτοφάγος και κατά των ταυρομαχιών, λάτρης της αρχαίας Ελλάδος και της Βεδικής Ινδίας, εχθρός του χριστιανισμού του ιουδαϊσμού της δημοκρατίας και του μαρξισμού.

Έγραψε με κιμωλία στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών συνθήματα εναντίον της Αντάντ (Κάτω οι Σύμμαχοι, Ζήτω η Γερμανία) ως διαμαρτυρία για την παράνομη εισβολή των Συμμαχικών (αγγλικών και γαλλικών) στρατευμάτων στην ουδέτερη Ελλάδα τα οποία απέκρουσαν οι πρωτοφασίστες «Επίστρατοι». Στην αρχή της ιδεολογικής της αναζήτησης περιέγραφε τον εαυτό της ως «Εθνικίστρια κάθε κράτους» ...

Ήρωας της ήταν ο Αλέξανδρος που κυρίευσε την Βακτριανή και ο Αυτοκράτορας και μάρτυρας Ιουλιανός στον οποίο και αφιέρωσε και ένα από τα βιβλία της, είχε προσωπικές σχέσεις με κορυφαία πρόσωπα του Ελληνικού Εθνικισμού όπως τον Περικλή Γιαννόπουλο, Άγγελο Σικελιανό και την Εύα Πάλμερ - Σικελιανού.

Στις 28 Μαΐου του 1928 πήρε την Ελληνική υπηκοότητα και τον Ιούνιο του 1928 συμμετείχε σε διαγωνισμό στην Αθήνα για μια θέση καθηγητή της Γαλλικής γλώσσας σε Γυμνάσιο των Αθηνών. Υπήρξε καθηγήτρια Γαλλικών του Κορνήλιου Καστοριάδη. Το 1997, λίγο πριν το τέλος της ζωής του, ο μαρξιστής φιλόσοφος αναφέρθηκε με λόγια ευγνωμοσύνης σ' αυτήν σε γαλλική ραδιοφωνική του συνέντευξη.

Έγινε αυτόπτης μάρτυρας της συγκρούσης μεταξύ Παλαιστινίων και Εβραίων εποίκων και συντάχθηκε με το μέρος των Παλαιστινίων ενώ ομολόγησε ότι εκεί στην σκιά του Αντίοχου του Δ’ του Επιφανούς συνειδητοποίησε τον Εθνικοσοσιαλισμό της και την ανάγκη να μην υπάρξει στο μέλλον ένα ξεχωριστό εβραϊκό κράτος. Υπήρξε βασικό μέλος της κίνησης του ιστορικού αναθεωρητισμού και του δικτύου στήριξης των γυναικών της Γερμανίας που είχαν χάσει τους άντρες τους στα πολεμικά μέτωπα.

Το 1932 ταξίδεψε στην Ινδία, «την ανατολικότερη και νοτιότερη πατρίδα της Άριας Φυλής» όπως τη θεωρούσε η ίδια, αναζητώντας τον πολιτισμό της, θεωρώντας ότι οι ινδοευρωπαίοι παγανιστικοί θεοί της και οι δοξασίες της διατηρούνταν αμόλυντες από τον μονοθεϊσμό. Εγκαταστάθηκε στην Καλκούτα, και ξεκίνησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της στην εθνικιστική οργάνωση Ινδουιστική Αποστολή, μέσω της οποίας ήρθε σε επαφή με το εθνικιστικό Ινδουιστικό Κόμμα «Μαχασάμπα», το οποίο είχε υιοθετήσει φιλογερμανικές απόψεις.

Δεν θα μπορούσε να μην συνδράμει στον μοναχικό αγώνα του θρυλικού σεβαστού ηγέτη (Νετατζί) της Ινδικής Εθνικής Αντίστασης Subhas Chandra Bose που ήταν ο εκπρόσωπος του πολεμικού Ινδουισμού και των συνεργατών των Ιαπώνων. Συνδέθηκε σε έναν εικονικό γάμο με τον φίλο της Άσιτ Κρίσνα Μουχέρτζι, Ινδό Βραχμάνο εκδότη του «Νέου Ερμή» γνωστό ακτιβιστή και πληροφοριοδότη του Άξονα ώστε να μην απελαθεί και να της παρέχει προστασία και ευκολία κινήσεων στις κινήσεις της υπέρ του Άξονα.

DOWNLOADS: Σάβιτρι Ντέβι – Η Κόρη Του Ήλιου…! #88 (PDF)

Σάβιτρι Ντέβι - Παύλος της Ταρσού, ή Χριστιανισμός και Ιουδαϊσμός

DOWNLOADS: Σάβιτρι Ντέβι – Ινδία Και Εθνικοσοσιαλισμός…! #130 (PDF)

Μετά τον πόλεμο διένειμε μαζί με ένα πρώην μέλος των επίλεκτων στρατιωτικών σχηματισμών Waffen - SS χιλιάδες Εθνικοσοσιαλιστικά φυλλάδια στις κατεχόμενες από τους Δυτικούς ζώνες με συνέπεια να περάσει από δίκη και να φυλακιστεί μαζί με άλλους αξιωματικούς και γυναίκες του καθεστώτος τους οποίους και στήριξε μετά την αποφυλάκιση της. Μέσα στην φυλακή δημιουργεί μια ιδιαίτερη σχέση με μια άλλη φυλακισμένη την Marie Françoise Suzanne Dior ανιψιά του γνωστού σχεδιαστή.

Είχε επαφές και προσωπική φιλία με τον πιλότο των βομβαρδιστικών Stukas τον Σμήναρχο Hans-Ulrich Rudel ο οποίος ήταν οπαδός του Χίτλερ, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να στηρίξει τόσο τον ηγέτη της Αργεντινής Juan Peron και την Evita όσο και τα «Στρασσερικά» πολιτικά σχήματα στην μεταπολεμική Γερμανία. Επέδρασε μέσα από τα έργα της στον κορυφαίο συγγραφέα «Nazi - Maoist» Claudio Mutti οπαδό του Χομεϊνί και εκπρόσωπο της «Τρίτης Θέσης» καθώς και τον πρωτοπόρο του ένοπλου αντάρτικου Francο Freda που κατηχεί έως σήμερα τους νεοφασίστες μέσα από τις εκδόσεις του.

Έζησε για λίγο καιρό στην Ισπανία και φιλοξενήθηκε από τον Εθνικοσοσιαλιστή Otto Skorzeny, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του «Τριτοθεσίτη» Juan Peron. Επισκέφτηκε Κάιρο, Βαγδάτη, Δαμασκό και Τεχεράνη για να συναντηθεί με τους εξόριστους Εθνικοσοσιαλιστές. Είχε επαφές με τους George Lincoln Rockwell, Ernst Zündel, William Pierce, Miguel Serrano, Colin Jordan, Matt Koehl, Johann von Leers, David Myatt, Leon Degrelle, ενώ σε αυτή έχει αφιερώσει το βιβλίο του ο James Mason το γνωστό «Siege».

Τα βιβλία της γνωρίζουν όλο και ευρύτερη διάδοση στους κύκλους των παγανιστών, των skinheads και των οπαδών της μουσικής χέβι μέταλ στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη ενώ κυκλοφορούν εδώ και χρόνια και από ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.

Σύμφωνα με την δική της πεποίθηση χαρακτηριστικά παραδείγματα ιστορικών φυσιογνωμιών που χαράσσουν το ιστορικό γίγνεσθαι φέρνει τον λευκής καταγωγής βασιλιά Ακενατών της Αιγύπτου, που απαρνήθηκε τους αιγυπτιακούς θεούς και ανέπτυξε μιαν ηλιακή λατρεία μη βίας. Αυτός ήταν, κατά την άποψη της «ήλιος». Ακολουθεί ο Μογγόλος κατακτητής Τζένγκις Χαν, αποστασιοποιημένος από τις αιώνιες δυνάμεις και τους νόμους του σύμπαντος. Αυτός ως δύναμη καταστροφής ήταν «αστραπή». Και τέλος, ο Χίτλερ, ήταν μαζί «αστραπή και ήλιος».

Ο Χίτλερ είναι, κατά το ινδουιστικό πρότυπο της Devi, ο Αβατάρ, ο διάμεσος μεταξύ του θεϊκού και του ανθρώπινου, αυτός που, όπως υπόσχεται o Κρίσνα στη Μπαγκαβαντγκίτα:

«Όταν η δικαιοσύνη συντρίβεται, όταν το κακό θριαμβεύει, τότε επανέρχομαι. Για την προστασία του καλού, για την καταστροφή όσων απεργάζονται το κακό, για την εγκαθίδρυση της βασιλείας της Δικαιοσύνης, γεννιέμαι ξανά και ξανά, σε κάθε εποχή».

Για τις παραδοσιοκρατικές διδασκαλίες ο άνθρωπος που σφράγισε την μοίρα της Ευρώπης και ο μεγαλύτερος εχθρός του τελικά ήταν ο ίδιος ο εαυτός του ήταν ο Κάλκι ο εσχατολογικός Βισνού, δηλαδή ο Μεσσίας πάνω στο λευκό άλογο, σύμφωνα με τους Βραχμάνους. Κατά τους Βουδιστές είναι ο Μαϊτρέγια Βούδας, επίσης ο Σαοσιάντ, ο Σωτήρας των Πάρσων, και ο Χριστός των Χριστιανών της Δευτέρας Παρουσίας, ο Imam Mehdi των Ισλαμιστών για αυτό και τον ονόμασαν με τον τιμητικό τίτλο του Χατζή (Προσκυνητή) και τον συμπεριέλαβαν στις προσευχές τους.

Ο Δημήτριος Κιτσίκης που είναι μελετητής του Φασισμού, κορυφαίος όμως και στην τέχνη της πρόκλησης και σε αντίθεση με εμάς υπέρ της συνεργασίας με τους Τούρκους θεωρεί ότι στο πρόσωπο της διανοήτριας του Εθνικοσοσιαλισμού «...συναντήθηκαν το ελληνικό Ομηρικό ιδεώδες, η αγάπη για τα ζώα, οι οικολογικές ευαισθησίες, η ινδική εθνική αυτοσυνειδησία και η αντιδυτική ιδεολογία...».

Ο ιεραποστολικός ζήλος της μετά το 1945, την ανέδειξε σε μορφή - σύμβολο της μεταπολεμικής πορείας του Εθνικοσοσιαλισμού, τον οποίο προσπάθησε να φέρει σε επαφή με την Παραδοσιοκρατία του Ρενέ Γκενόν και του δάσκαλου του Mussolini του φιλοσόφου Ιουλίου Έβολα.

Αυτή η αινιγματική ή μπορεί και υπερβολική για κάποιους στις απόψεις της προσωπικότητα που όμως επηρέασε τους μυστικιστές του Εθνικοσοσιαλισμού αλλά και του Φασισμού μέσα από την μανιχαϊστική κοσμολογία της, κάποιοι επαγγελματίες κερδοσκόποι και απατεώνες την ονόμασαν «αλλοπρόσσαλη» επειδή ήταν αμετανόητη και πίστεψε στο δικό της όραμα για μια Νέα Ευρώπη. Είχε το θάρρος όμως να υπερασπιστεί της δική της ιστορική εκδοχή ότι ο Αυστριακός ζωγράφος και δεκανέας και αυτός που δυστυχώς επικράτησε στην εσωκομματική διαμάχη, ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν ο «Τελευταίος Άβαταρ» και η μετενσάρκωση του Ινδού Θεού Βισνού.

Σε αντίθεση φυσικά με κάποιους ελάχιστους σε πολιτική αξία που νοιάζονται μόνο για τις κυβιστήσεις και την μίζερη αυτοπροβολή τους ή την οικονομική τους ενίσχυση ακόμη μέσα και από έργα ή πρόσωπα εθνικοσοσιαλιστικά τα οποία όμως την ίδια στιγμή έχουν το θράσος να καθυβρίζουν και να διαστρεβλώνουν δημόσια!

Τέλος καλό είναι να προβληθεί προς όλους αυτούς που θέλουν να γνωρίζουν την αλήθεια και να απορρίπτουν τις ιστορικές παρωπίδες των κύκλων της παραπληροφόρησης ότι διαβάζοντας την βιογραφία που έγραψε ο Nicholas Goodrick - Clarke για την Σάβιτρι Ντέβι με τίτλο «Hitler's Priestess, Savitri Devi The Hindu Aryan Myth and Neonazism» υπάρχει στην σελίδα 22 η αναφορά ότι η «Ιέρεια του Μυστικιστικού Εθνικοσοσιαλισμού» είχε αφιερώσει την διδακτορική της διατριβή το 1929 στον πρωτοφασιστή διανοητή και εχθρό του Βενιζελισμού τον μάρτυρα της Εθνικοεπαναστατικής Ιδέας, αυτόν που εξυμνούσαν κορυφαίοι αντιδημοκράτες συγγραφείς και μεταπολεμικά γνωστά Ελληνικά Εθνικοσοσιαλιστικά περιοδικά, τον Ίωνα Δραγούμη.

«Έτσι πέρασε το τελευταίο μισό του 1929 ολοκληρώνοντας τη διατριβή της, η οποία προλογίστηκε κατάλληλα με ένα μνημόσυνο στον Ίων Δραγούμη, έναν διανοούμενο και Έλληνα Πατριώτη που δολοφονήθηκε στην Αθήνα το 1920»

του Γεωργίου Πισσαλίδη

Ο Σούμπχας Τσάντρα Μπόζε υπήρξε εθνικιστής ηγέτης του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου από το 1938 έως το 1941. Αντίθετα από τον Γκάντι (που τον διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΙΕΚ) εκείνος πίστευε στην ένοπλη πάλη ενάντια στους Άγγλους που είχαν υπό κατοχή την αγαπημένη του πατρίδα. Πίστευε ότι μια συμμαχία με τον Άξονα θα βοηθούσε στην απελευθέρωση της Ινδίας βάζοντας τους Άγγλους σε δύο πυρά. Έτσι μετά την απελευθέρωση του από μια απεργία πείνας, δραπέτευσε μέσω Αφγανιστάν και Σοβιετικής Ενώσεως στο Βερολίνο όπου οι εκπρόσωποι του Τρίτου Ράιχ έδειξαν συμπάθεια στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία της Ινδίας.

Έμεινε εκεί δύο χρόνια και ίδρυσε την Ινδική Λεγεώνα με 4.500 πρώην αιχμαλώτους του αγγλικού στρατού ινδικής καταγωγής που έγιναν μέλος της Βέρμαρχτ και αργότερα των "Βάφφεν Ες Ες". Παρόλα αυτά απογοητεύθηκε από το γεγονός ότι οι Γερμανοί δεν θα βοηθούσαν ουσιαστικά την Ινδία και στράφηκε στην Ιαπωνία. Μεταφέρθηκε με γερμανικό υποβρύχιο μέχρι το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας και από εκεί παραλήφθηκε από πολεμικό του Αυτοκρατορικού Στόλου της Ιαπωνίας.

Ήταν με την βοήθεια της Ιαπωνίας που ο Τσάντρα Μπόζε (που οι Ινδοί αποκαλούσαν Νετάτζι = Σεβαστός Αρχηγός) έστησε το Προσωρινό Κράτος της Ελεύθερης Ινδίας με δική του διοίκηση, νόμισμα και νόμους. Θα δημιουργούσε δε τον Ινδικό Εθνικό Στρατό από Ινδούς του βρετανικού στρατού που είχαν συλληφθεί στην Μάχη της Σιγκαπούρης και με ιαχή το "Αζάντ Χίντ" (Χάιλ Ινδία) . Με την δημιουργία εξόριστης κυβέρνησης (που θεωρούσε εαυτόν άρχουσα αρχή όλου του Ινδικής καταγωγής δημόσιου και στρατιωτικού προσωπικού στην υπό Αγγλική κατοχή Νοτιοανατολική Ασία) ο Μπόζε ξεκίνησε πόλεμο ενάντια στους Άγγλους και Αμερικανούς στο μέτωπο Ινδίας - Μπούρμα.

Όμως το Προσωρινό Κράτος Ελεύθερης Ινδίας υπήρξε ουσιαστικά κυρίαρχο κράτος μόνο όταν οι Ιάπωνες του παρέδωσαν τα νησιά Ανταμάν και Νικομπάρ για αυτόν τον σκοπό. Με την παράδοση της Ιαπωνίας, ο Μπόζε αρνήθηκε να παραδοθεί και ήθελε να καταφύγει στην Μαντζουρία και από εκεί στην Σοβιετική Ένωση που πίστευε ότι θα ήταν και αυτή αντι-αγγλική στην πολιτική της. Πέθανε στις 18 Αυγούστου 1945 στην διάρκεια πτήσης προς την Ταιβάν αν και πολλοί αμφισβητούν ακόμα την συντριβή του αεροπλάνου η τον θάνατο του.