Μαθήματα συντροφικότητας και ηθικής, κάτι που λείπει στην
Ελλάδα από πολλούς.
"Σήμερα το πρωί
αντιπροσωπεία του Casa Pound Italia έγινε δεκτή στη Ρώμη από τη γραμματεία της
Ελληνικής Πρεσβείας. Παραδώσαμε μια επιστολή και ένα μπουκέτο λουλούδια στη
μνήμη του Μανώλη Καπελώνη και του Γιώργου Φουντούλη, των δύο νέων του
Εθνικιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, που δολοφονήθηκαν την 1η Νοεμβρίου 2013
μπροστά στα γραφεία του κόμματος σε συνοικία της Αθήνας. Πέρυσι 21 αγωνιστές
μας, που σκόπευαν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις μνήμης στην Ελλάδα,
συνελήφθησαν εκ των προτέρων στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Καμία καταστολή δεν θα
μπορέσει να μας εμποδίσει να θυμηθούμε αυτούς τους δύο νέους ανθρώπους που σκοτώθηκαν
βάρβαρα και έμειναν ακόμη χωρίς δικαιοσύνη."
«Stregoneria Politica» (Πολιτική Μαγεία) είναι ο τίτλος του
«εγχειριδίου μη συμβατικής πολιτικής επικοινωνίας» του Guido Taietti.
Μεταφράζεται σε «πολιτική μαγεία» και μπορεί κανείς να διακρίνει το γιατί
επιλέχθηκε αυτός ο τίτλος. Μπορεί να φαίνεται πως δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο
κάτω από τον ήλιο, και πως το να κάνεις πολιτική ήταν πάντα κάτι το ακατάστατο,
ανεξάρτητα από το σύστημα διακυβέρνησης που χρησιμοποιείται, αλλά η έλευση του
διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έκανε την πολιτική σφαίραακόμα πιο μπερδεμένη και σαστισμένη. Πλήθος
κομμάτων και προσώπων συναγωνίζονται θορυβωδώς για προσοχή.
Πώς μπορεί μια
μικρή πολιτική οργάνωση, όπως ένα εθνικιστικό κίνημα, να δώσει νόημα σε αυτόν
τον παράξενο κόσμο και πώς να χρησιμοποιήσει αυτή τη «μαγεία» για τους δικούς
της σκοπούς; Το βιβλίο του Taietti έχει σκοπό να απαντήσει στις παραπάνω
ερωτήσεις.
Ο Guido Taietti ασχολείται με τον «δεξιό» ιταλικό ακτιβισμό
για σχεδόν δύο δεκαετίες και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην πολιτική
επικοινωνία από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας. Φυσικά, το βιβλίο του είναι
γεμάτο με αναφορές και ανέκδοτα για την ιταλική πολιτική και την ιταλική
ιστορία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ένα βιβλίο γραμμένο μόνο για παίκτες
της ιταλικής πολιτικής σκακιέρας. Σχεδόν όλα όσα αναφέρει ο Taietti και οι
συμβουλές του σχετικά με τη στρατηγική και την τακτική είναι σχετικές με τον
οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Συγκεκριμένα, οι «δεξιοί» σε όλο τον κόσμο θα
μπορούσαν να ωφεληθούν πάρα πολύ από την εισαγωγή σε ορισμένες από τις έννοιες
του Taietti.
Ένας από τους πυλώνες των θέσεων του Taietti είναι ότι «το
δεξιό» πρέπει να είναι ριζοσπαστικό. Πρέπει να είναι επαναστατικό. Είναι
ανένδοτος με το ότι η καταστρατήγηση που προκαλεί ο «συντηρητισμός» στη δεξιά
πολιτική της Ιταλίας έχει καταστροφικές συνέπειες. Στην Ιταλία υπάρχει ένα
αρκετά στέρεο θεμέλιο γνήσιας «τρίτης θέσης», εθνικισμού και αντισυστημικού
αισθήματος. Ωστόσο, ο συντηρητισμός αγγλοσαξονικού στυλ έχει εισχωρήσει στο
ιταλικό έδαφος τελευταία και προκαλεί σημαντική ζημιά. Για τον Taietti, ο
συντηρητισμός είναι σχεδόν αδιάκριτος από τον φιλελευθερισμό στον οποίο
υποτίθεται ότι αντιτίθεται.
Οι φιλελεύθεροι είναι υπέρ της μαζικής μετανάστευσης για
ηθικούς λόγους, όπως η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων του τρίτου κόσμου
αφήνοντάς τους να έρθουν να ζήσουν στον πρώτο κόσμο και ο «τερματισμός του
ρατσισμού» μέσω της δημιουργίας πολυφυλετικών κοινωνιών όπου όλοι θα τα πάνε
ευχάριστα μεταξύ τους. Οι συντηρητικοί είναι υπέρ της μαζικής μετανάστευσης για
οικονομικούς λόγους. Όσο οι μετανάστες έρχονται «νόμιμα», οι συντηρητικοί δεν
φέρουν πραγματικά καμία αντίρρηση. Αυτό αποδεικνύεται με κρυστάλλινη διαύγεια
από την κυβέρνηση της Giorgia Meloni και τη νέα της στάση σχετικά με τη
μετανάστευση.
Προκειμένου να καλύψει «κενά στην αγορά εργασίας», η λεγόμενη
ακροδεξιά κυβέρνηση της Μελόνι έχει εκπονήσει σχέδια για την υποδοχή 425.000
μεταναστών μέσα στα επόμενα χρόνια. Φυσικά, δεδομένου ότι αυτοί οι μετανάστες
μπορούν και θα απαιτήσουν να επιτραπεί στις οικογένειές τους να τους
συνοδεύσουν, ο πραγματικός αριθμός των αλλοδαπών που είναι διατεθειμένη να
αφήσει η Meloni να εισέλθουν στην Ιταλία είναι στην πραγματικότητα πιο κοντά
στο ένα εκατομμύριο. Γνωρίζουμε εκ πείρας ότι αυτοί οι μετανάστες εργάτες και
οι οικογένειές τους δεν θα ετοιμάσουν τις βαλίτσες τους και δεν θα επιστρέψουν
στο σπίτι τους όταν τελειώσουν οι όποιες δουλειές τους έφεραν να κάνουν.
Έρχονται για να μείνουν.
Η Μελόνι χρησιμοποίησε την εισβολή μεταναστών στην Ιταλία
για να υποστηρίξει την εκστρατεία της, και με τυπικά συντηρητικό τρόπο εστίασε
στις οικογενειακές και καθολικές αξίες, πράγμα που ήταν αρκετό για να
χαρακτηριστεί ακροδεξιά από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Σίγουρα δεν είναι
ριζοσπαστική επαναστάτρια. Βλέπουμε την ίδια κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες
και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Οι συντηρητικοί, τελικά, υπηρετούν το
κατεστημένο και το status-quo. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Taietti
συνιστά στους «πραγματικούς δεξιούς» να σταματήσουν να σκέφτονται και να
ενεργούν σαν συντηρητικοί.
ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
Τι πρέπει να κάνει η ριζοσπαστική δεξιά σύμφωνα με τον
Taietti: «η βάση της μη συμβατικής πολιτικής επικοινωνίας είναι η κατασκευή
μίας ομάδας στρατιωτών που ξέρουν πώς να πολεμούν μόνοι τους[…] που να
επιτίθενται με κάθε ευκαιρία.» Ο Taeitti κατατάσσει τον πολιτικό άνθρωπο σε
τέσσερις κατηγορίες:
1. Ο καταναλωτής: Ο ψηφοφόρος ή καταναλωτής είναι πολιτικά
παθητικός πολίτης που λαμβάνει αποφάσεις κρίνοντας από ένα ή δύο ζητήματα και
ψηφίζει το κόμμα που αισθάνεται σωστό με βάση το πως αυτό αντιμετωπίζει αυτά τα
ζητήματα. Θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε «normie».
2. Ο υποστηρικτής: Αυτός είναι υποστηρικτής ή οπαδός. Είναι
ελάχιστα πολιτικά ενεργός αλλά τουλάχιστον συμμετέχει. Μοιράζεται μία ανάρτηση
ή ένα άρθρο για την υποστήριξη ενός κόμματος. Έχει ορισμένες πολιτικές ή
ιδεολογικές προτιμήσεις και είναι σε θέση να τις υπερασπιστεί.
3. Ο αγωνιστής: Ο αγωνιστής ή καλύτερα ακτιβιστής είναι
εκείνος που φτάνει στο υψηλότερο επίπεδο ενεργού πολιτικής συμμετοχής. Δεν
μοιράζεται μόνο αναρτήσεις και άρθρα αλλά δημιουργεί τα δικά του. Γνωρίζει τις
θέσεις του κόμματος και ξέρει να τις υποστηρίξει και να τις υπερασπιστεί
απέναντι στους επικριτές.
4. Το μέλος του Κόμματος/Ο Αρχηγός του Κόμματος: Παρόμοιο με
την ιδιότητα του αγωνιστή, με την διαφορά ότι το μέλος του κόμματος συνήθως
ενδιαφέρεται να κάνει καριέρα στην πολιτική και παραμένει προσκολλημένο στο
κόμμα παρά τις οπισθοδρομήσεις ή τις αντιφάσεις του. Αυτή η φιγούρα δεν είναι
πάντα απαραίτητη και μπορεί να είναι ακόμη και επιβλαβής για μία πολιτική
οργάνωση.
Για τις ριζοσπαστικές ομάδες - την Casa Pound, για
παράδειγμα - ο αγωνιστής είναι ο πιο σημαντικός. Ο Taietti κάνει συχνά σύγκριση
με στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα είναι σαν ένας
μεγάλος αυτοκρατορικός στρατός. Έχουν χρήματα και πόρους. Έχουν τάξεις και
τμήματα: πεζοί, ιππείς, γιατροί, ανιχνευτές, μηχανικοί, στρατηγοί, κ.λπ. Ένας
μικρός πολιτικός σχηματισμός μοιάζει περισσότερο με αντάρτικο στρατό. Ο Taietti
συγκρίνει τους ριζοσπάστες με τους αντάρτες που πολεμούν στη ζούγκλα. Κάθε
αγωνιστής πρέπει να είναι στρατιώτης, αλλά πρέπει επίσης να είναι γιατρός,
μηχανικός, να είναι ικανός να πολεμά με λίγους πόρους και να χρησιμοποιεί
εφευρετικά τους πόρους που έχει στη διάθεσή του.
Για τον Taietti, αυτό σημαίνει
ότι κάθε πολιτικός οργανισμός θα πρέπει να «εκπαιδεύει» τα μέλη του να διαχέουν
τα μηνύματα του με σαφήνεια και αποτελεσματικότητα. Εξίσου ή ακόμη μεγαλύτερης
σημασίας, είναι ότι τα μέλη πρέπει επίσης να μάθουν να «επιτίθενται» και να
«βομβαρδίζουν» με κριτική τις αναρτήσεις των αντιπάλων στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης. Αυτός είναι ο μόνος σοβαρός τρόπος επιβίωσης στην πολιτική. Στην
Αγγλόσφαιρα, ειδικά στο διαδίκτυο, συχνά φαίνεται ότι το «περιεχόμενο» είναι
απλώς ένα κομμάτι ψυχαγωγίας. Δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ καταναλωτή,
υποστηρικτή και αγωνιστή. Διάσπαρτα άτομα ακολουθούν λογαριασμούς χωρίς
ιδιαίτερο λόγο πέρα από το να τους αρέσει το «περιεχόμενο». Η Αγγλόσφαιρα θα
έπρεπε να γίνει λίγο πιο σοβαρή και να διαμορφώνει το ήθος του στρατευόμενου.
Δεν κάνουμε αυτό που κάνουμε για διασκέδαση, και αν αυτό είναι το μόνο που
θέλει ή περιμένει κάποιος, τότε αυτό το άτομο δεν είναι στην πραγματικότητα
μέρος του κινήματος. Αυτό το άτομο είναι καταναλωτής και θα πρέπει να
αντιμετωπίζεται ως τέτοιο.
Πώς θα δημιουργηθούν αγωνιστές; Τα χρόνια συνεργασίας του
Taietti με την Casa Pound παρέχουν τις καλύτερες συμβουλές. Μια μικρή πολιτική
οργάνωση δεν πρέπει να βασίζεται μόνο στις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης. Πρέπει να υπάρχει ένα σκηνικό και στην πραγματική ζωή, ένα επιτελείο
και μία αλληλεπίδραση πρόσωπο με πρόσωπο. Μια ριζοσπαστική δεξιά οργάνωση που
χτίζει ένα επιτελείο θα πρέπει να φροντίσει να είναι κάτι περισσότερο από έναν
απλό χώρο γραφείου με μερικούς υπολογιστές και εκτυπωτές. Θα πρέπει να έχει μια
βιβλιοθήκη, έναν χώρο αναψυχής και ένα γυμναστήριο. Εδώ σφίγγονται οι δεσμοί
συναναστροφής, εδώ οι ιδέες διευκρινίζονται και οι επικοινωνιακές δεξιότητες
ακονίζονται.
Στην ηπειρωτική Ευρώπη, χώροι όπως αυτοί είναι κάτι αρκετά
διαδεδομένο. Κάτι τέτοιο βοηθά τη λειτουργία ενός κινήματος σε ένα
κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα που ένα μικρό κόμμα μπορεί να συμμετάσχει στις
εκλογές αλλά χωρίς να επιτύχει την πλειοψηφία των ψήφων που του δίνει την
δυνατότητα να μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Σε μέρη όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο
Βασίλειο, χώρες που κυριαρχούνται από δύο μόνο κόμματα που έχουν λίγο πολύ ίδια
άποψη σε πολλά θέματα, η δημιουργία αυτού του τύπου τοπικών δομών εξυπηρετεί
περισσότερο έναν κοινωνικό σκοπό, αλλά ακόμη και σε απολιθωμένα μονοκομματικά
κράτη οι στρατηγικές της «πολιτικής μαγείας» μπορούν να φανούν αποτελεσματικές.
Ωστόσο, ο Taietti σπεύδει να μας ενημερώσει ότι ο ρόλος του
«αγωνιστή» πρέπει να εναρμονίζεται με την τρέχουσα εποχή, και στις μέρες μας
είναι ο «υποστηρικτής» που είναι, κατά καιρούς, πιο ζωτικός για την επιτυχία
ενός μικρού πολιτικού παράγοντα. Τα πεπαλαιωμένα κόμματα είχαν ανάγκη για
ακτιβιστές με ιδεολογικά κίνητρα. Τα πολιτικά κόμματα της δεκαετίας του '90,
όπως το «Forza Italia» του Μπερλουσκόνι, δεν είχαν σχεδόν καμία ανάγκη για
ακτιβιστές, γιατί αυτοί με τον ιδεαλισμό και την ιδεολογία τους, θα έμπαιναν
μόνο εμπόδιο στους επικεφαλείς των κομμάτων και στις φιλοδοξίες τους. Το
πολιτικό κόμμα του 21ου αιώνα χρειάζεται κάτι διαφορετικό. Ο Taietti το
αποκαλεί «κόμμα δικτύου».
Με βάση αυτή τη λογική, και οι τέσσερις κατατάξεις
(καταναλωτής, υποστηρικτής, ακτιβιστής, ηγέτης) συνδέονται μεταξύ τους με μία εσωτερική
σχέση. Ο αρχηγός του κόμματος επικοινωνεί απευθείας μέσω των μέσων κοινωνικής
δικτύωσης και στη συνέχεια, λόγω της εν λόγω σχέσης, το μήνυμα του αρχηγού
διαδίδεται μέσω των ακτιβιστών στον περιστασιακό υποστηρικτή και, τέλος, στα
μάτια και τα αυτιά του ψηφοφόρου. Με αυτόν τον τρόπο, το μήνυμα τροποποιείται
και προσαρμόζεται για όποιο και αν είναι το κοινό-στόχος. Ο Taietti
χρησιμοποιεί την άνοδο του Matteo Salvini ως παράδειγμα του πώς αυτό λειτουργεί
στην πράξη. Τα πλεονεκτήματα είναι προφανή: διάδοση του μηνύματος, εξάλειψη της
ανάγκης για προβολή στα κύρια μέσα ενημέρωσης και χαμηλού κόστους δαπάνες.
ΨΑΡΕΜΑ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ
Ο Guido Taietti προβάλλει μια άλλη έννοια σημαντικής αξίας:
ψάρεμα για ψηφοφόρους και υποστηρικτές που ήδη υπάρχουν αντί για προσπάθεια να
πείσουμε ανθρώπους να γίνουν ψηφοφόροι ή υποστηρικτές. Αυτή είναι ιδιαίτερα
χρήσιμη συμβουλή για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους ριζοσπάστες και
αντιφρονούντες. Σημαίνει επαναπροσανατολισμό του στόχου του μηνύματος. Υπάρχουν
αμέτρητοι απογοητευμένοι ψηφοφόροι εκεί έξω, έτοιμοι και περιμένουν να
σχηματίσουν μια σταθερή βάση για εναλλακτικά κόμματα. Ίσως υπάρχουν ακόμη και
απογοητευμένοι «αριστεροί», ευκατάστατοι φιλελεύθεροι που ζουν σε ευχάριστες
γειτονιές, οι οποίες έχουν καταστεί εξαθλιωμένες και επικίνδυνες χάρη σε
ορισμένες μεταναστευτικές πολιτικές, για παράδειγμα. Δεν είναι τόσο θέμα
προσθήκης στους δικούς μας αριθμούς όσο είναι θέμα αφαίρεσης από τους αριθμούς
των άλλων μερών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μία καλή «εικόνα» και η
ύπαρξη ενός μηνύματος που μπορεί να προσαρμοστεί σε συγκεκριμένους στόχους
είναι απαραίτητα.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ - ΟΧΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥΣ
Στα πρώτα κεφάλαια του Stregoneria Politica ο Taietti
περιγράφει εν συντομία τη μεγαλύτερη ωφέλεια που έχει η δημιουργία προβλημάτων
έναντι της προσπάθειας επίλυσης τους. Αυτή είναι μια από τις πιο ελκυστικές
ιδέες για τους ριζοσπάστες. Συχνά κολλάμε με τα ανυπέρβλητα εμπόδια και
αποθαρρυνόμαστε όλο και περισσότερο λόγω προβλημάτων που φαίνεται να μην έχουν
αντιμετώπιση. Με μια μετατόπιση της σκέψης προς το ριζοσπαστικό και
επαναστατικό, ο αντιφρονών μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η δουλειά του δεν
είναι να λύνει τα προβλήματα που δημιουργεί το κατεστημένο. Η δουλειά του είναι
να δημιουργεί προβλήματα στο κατεστημένο.
Ένα τέλειο παράδειγμα είναι αυτό που έγινε πρόσφατα στην
Ισπανία. Αφού η ισπανική γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου κέρδισε το Παγκόσμιο
Κύπελλο, ο πρόεδρος του Ποδοσφαιρικού Διοικητικού Οργανισμού της Ισπανίας
αγκαλιάστηκε από μία από τις παίκτριες και σε μια στιγμή ευφορίας μοιράστηκαν
ένα φιλή στα χείλη. Κανείς, ούτε καν η παίκτρια, δεν φάνηκε να το σκέφτηκε
πολύ. Μάλιστα, τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν το φιλί μέσα σε γέλια
και χαμόγελα. Οι φεμινίστριες της Ισπανίας όμως έγιναν έξω φρενών. Μέσα σε
λίγες μέρες, κατάφεραν να αναμορφώσουν την πραγματικότητα και μετέτρεψαν αυτό
που ήταν απλώς ένα «ανέκδοτο» (σύμφωνα με τα όσα δήλωσε η ίδια η
ποδοσφαιρίστρια) σε διεθνές σκάνδαλο. Η ιστορία μετατράπηκε από μια ανάλαφρη
στιγμή η οποία οδήγησε σε ένα σύντομο φιλί, σε μια σεξουαλική επίθεση.
Τα φώτα
της δημοσιότητας απομακρύνθηκαν από τις παίκτριες που πέτυχαν μία πραγματικά
σπουδαία νίκη στο γήπεδο. Η χαρά της νίκης αντικαταστάθηκε από πικρία,
αντεγκλήσεις, μίσος και εκβιασμούς. Οι φεμινίστριες εκμεταλλεύτηκαν αυτή την
ευκαιρία για να δημιουργήσουν ένα πρόβλημα εκεί όπου δεν υπήρχε κανένα ενώ
ακόμη επεκτάθηκαν στη «διαφορά μισθών» που υπάρχει ανάμεσα σε άνδρες και
γυναίκες ποδοσφαιριστές. Κοινωνικά και πολιτιστικά, τα φεμινιστικά κινήματα της
Ισπανίας πέτυχαν άλλη μια «νίκη» κάνοντας αυτό που κάνουν πάντα: γκρίνια και
παράπονα. Ωστόσο, στον πολιτικό στίβο δεν καταφέρνουν τίποτα. Στις πρόσφατες
εθνικές εκλογές, το αριστερό-φεμινιστικό πολιτικό κόμμα που ονομάζεται Sumar
σημείωσε τα χειρότερα αποτελέσματα από τους βασικούς 4 διεκδικητές (Partido
Popular, PSOE, Vox και Sumar). Κανείς δεν ψηφίζει τις φεμινίστριες, ωστόσο
έχουν τεράστια δύναμη γιατί δεν μπαίνουν στον κόπο να λύσουν προβλήματα. Τα
δημιουργούν και μετά τα χρησιμοποιούν για τους δικούς τους σκοπούς.
Οι «δεξιοί» μπορούν να μάθουν πολλά από αυτό. Σκεφτείτε την
πρόσφατη viral καμπάνια στο Twitter για την απαγόρευση του ADL. Η έκκληση για
απαγόρευση αυτής της υποκριτικής και απατηλής οργάνωσης προέκυψε χάρη σε
μερικούς χρήστες του Twitter που επεσήμαναν το πλήθος των άθλιων πράξεων του
ADL στο παρελθόν. Σύντομα όλο αυτό μετατράπηκε σε hashtag που εμφάνισε σχεδόν
300.000 δημοσιεύσεις μέσα σε λίγες μέρες. Ο Έλον Μασκ άρχισε να απαντά σε
αρκετές αναρτήσεις που έφεραν το hashtag, αποδοκιμάζοντας τον μαφιόζικο
εκβιασμό που χρησιμοποιεί η ADL για να υπονομεύσει τα κέρδη της εφαρμογής του.
Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, υπάρχει η φήμη ότι ο Μασκ πρόκειται
να μηνύσει την Anti Defamation League για ειρωνεία, συκοφάντιση και δυσφήμιση.
Και όμως, όπως συμβαίνει συχνά, αρκετές φωνές της «δεξιάς» άρχισαν να
εμποδίζουν την προσπάθεια απόδοσης δικαιοσύνης στην υπόθεση του ADL. «Τι πρόκειται
να καταφέρουμε;», «Μας αφαιρεί την προσοχή από άλλα θέματα», «Το να
διαμαρτύρεσαι για ψευδή κατηγορία αντισημιτισμού εξακολουθεί να νομιμοποιεί την
ιδέα ότι ο αντισημιτισμός είναι κάποιου είδους έγκλημα», «Δεν μπορείς να
εμπιστευτείς τον Musk», «Η μήνυση δεν μπορεί να ευδοκιμήσει». Et cetera, et
cetera. Έτσι μερικοί πιστεύουν ότι «θα λυθούν τ προβλήματα». Νομίζουν ότι θα
ήταν καλύτερο η «δεξιά» να καθίσει πίσω και να αρκεστεί στο να αφήσει τον Έλον
Μασκ (ο οποίος στην πραγματικότητα δεν είναι με το μέρος μας ούτε είναι κάποιος
που να εμπιστευόμαστε) και το ADL να έρθουν σε απολογισμό. Αφήστε τον
πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο και μια ισχυρή οργάνωση εβραϊκών συμφερόντων να
το ξεπεράσουν μεταξύ τους.
ΜΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΣΚΕΨΗ
Το υπόλοιπο βιβλίο του Taietti εμβαθύνει σε θέματα όπως η
στρατηγική χρήση της «παραπληροφόρησης» και του «τρολαρίσματος». Είναι ένα
είδος κανόνων για τους ριζοσπάστες, προσαρμοσμένων στην εποχή των μέσων μαζικής
ενημέρωσης και του Διαδικτύου. Μερικά από τα θέματαείναι πολύ οικεία στους «δεξιούς» αναγνώστες:
η άνοδος και η πτώση της Alt Right, η στρατηγική του Steve Bannon κατά την
προεκλογική εκστρατεία του 2016, κ.λπ. Κατά τη γνώμη του γράφοντος, τα καλύτερα
μέρη του βιβλίου είναι αυτά που αφορούν την ιταλική οπτική του Taietti. Όπως
αναφέρθηκε προηγουμένως, υπάρχει μια μακρόχρονη παράδοση γνήσιας «δεξιάς»
σκέψης και ακτιβισμού στο Bel Paese από την οποία η αγγλόφωνη «δεξιά» μπορεί να
μάθει.
Αν διαβάσει κάποιος το εγχειρίδιο του Taietti θα
συνειδητοποιήσει ότι στην πραγματικότητα υπάρχουν πολιτικές λύσεις. Μπορεί να
υπάρχουν λιγότερες ή και καθόλου εκλογικές λύσεις (και αυτό μπορεί να είναι
μόνο προσωρινό), αλλά ο Taietti τονίζει ότι η άσκηση πολιτικής υπερβαίνει κατά
πολύ τις εκλογές που γίνονται κάθε 2 έως 5 χρόνια. Για όσους από εμάς είναι
σοβαρό το τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε, οι εκλογές είναι ίσως το λιγότερο
σημαντικό. Η ριζοσπαστική επαναστατική νοοτροπία έχει σκοπό να αλλάξει την
κουλτούρα, να αλλάξει τα συστήματα και ο Taietti πιστεύει ότι υπάρχουν τρόποι για
να πετύχει αυτό. Οι γνώστες της ιταλικής γλώσσας μπορούν να διαβάσουν μόνοι
τους ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι παίρνοντας στα χέρια τους το βιβλίο του
Taietti όπου κι αν πωλείται. Ευτυχώς, το Stregoneria Politica θα μεταφραστεί
σύντομα στα αγγλικά».
Οι μαχητές της CasaPoundItaliaπου
συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν χωρίς αιτία στα κελιά κατά την άφιξη τους στο
αεροδρόμιο της Αθήνας την 31η Οκτωβρίου, αφέθηκαν ελεύθεροι και
επαναπατρίστηκαν.
«Συνεχίζουμε να θεωρούμε το μέτρο που ελήφθη ως
παράλογο και δυσανάλογο, επειδή συνδέεται ειδικά με την προσπάθεια να αποτραπεί
η εκδήλωση μνήμης δυο νέων που δολοφονήθηκαν. Γνωρίζουμε καλά ότι παρά τον
καταναγκασμό να μας περιορίσουν, η δικαιοσύνη είναι με το μέρος και για τον
λόγο αυτό θα μηνύσουμε τις ελληνικές αρχές που μας υπέβαλλαν σε κράτηση για
περισσότερες από 48 ώρες. Ωστόσο θυμηθήκαμε και θα θυμόμαστε τον Μανώλη και τον
Γιώργο και δεν θα σταματήσουμε ποτέ, παρά τις βάρβαρες απόπειρες καταστολής»
πηγή: Il Primato Nazionale, εφημερίδα της
Casa Pound, ηλεκτρονική έκδοση:
https://www.ilprimatonazionale.it/
Η CasaPound βγαίνει στους δρόμους της Ρώμης για
να λάβει θέση στο ακανθώδες ζήτημα Ρωσίας-Ουκρανίας. Οι «Χελώνες με τα Βέλη» θα
διαδηλώσουν το Σάββατο 5 Μαρτίου στις 4 το απόγευμα στην Piazza Santi Apostoli για
να ξεσηκωθούν ενάντια στην «εκμετάλλευση και διχοτόμηση της ευρωπαϊκής
ηπείρου, είτε είναι οικονομική, πολιτική, πολιτιστική ή στρατιωτική».
Μια διαδήλωση στο
όνομα της καθαρής απόρριψης του «ξένου ιμπεριαλισμού», του οποίου ο ζυγός, εδώ
και χρόνια, έχει υποτάξει «τους λαούς της Ευρώπης». «Είτε αυτό συμβαίνει με τη
μορφή της «κουλτούρας ακύρωσης», του ψευδο-υγειονομικού αυταρχισμού, της
τουρμποκαπιταλιστικής τοκογλυφίας ή με την μορφή των όπλων στις διαδρομές ενός τανκ», εξηγεί η CasaPound Italia σε ένα σημείωμα ευρέως
διαδεδομένο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «εμείς δεν μπορούν πλέον να
ανεχθούμε ότι είναι οι λαοί της Ευρώπης που πρέπει να πληρώνουν για τις
ηγεμονικές πολιτικές των λεγόμενων παγκόσμιων υπερδυνάμεων».
Ο Κοινός εχθρός
Η CasaPound, λοιπόν,
απορρίπτει «το προκατασκευασμένο σχέδιο του πολέμου των πολιτισμών και της
ιδεολογικής σύγκρουσης» και «την καταστροφική λογική στην οποία θέλει να μας
ωθήσει αυτή η νέα τεχνητή κρίση», μια κρίση υπογεγραμμένη από «πολύ
συγκεκριμένους αρχιτέκτονες» που «σήμερα ασκείται στο σώμα του Ουκρανικού
λαού, αλλά εδώ και χρόνια λαμβάνει χώρα επίσης στο σώμα και στο μυαλό άλλων ευρωπαϊκών
λαών. Είναι απαραίτητο από αυτήν την κρίση, για την οποία δεν μπορούμε παρά να
καταδικάσουμε την παραβίαση της Ουκρανικής
κυριαρχίας, να γεννηθεί η χιλιετής και πάντα νέα ιδέα μιας ελεύθερης Ευρώπης».
Ελευθερία από τον
πολιτιστικό και πολιτικό ζυγό
«Η ελευθερία πρέπει
να επιστρέψει ως η λέξη-κλειδί,Ευρώπη
ελεύθερη από τον πολιτιστικό και πολιτικό ζυγό, ελεύθερη να υπερασπιστεί τα
ιερά της σύνορα τόσο στα ανατολικά από τον Ρωσικό
και Ασιατικό Ιμπεριαλισμό,
στο νότο από τη μεταναστευτική επιθετικότητα και στα δυτικά από την πολιτική
και πολιτιστική αποικιοκρατία που μας επέβαλαν ιδέες
άσχετες με τη χιλιετή ιστορία μας». Ελευθερία για την Ευρώπη «να καθορίζει τις δικές της γεωστρατηγικές
σχέσεις που θα υπόκειται μόνο στη επιδίωξη - λέει η CasaPound Italia - του μεγαλύτερου καλού για
τους λαούς της».
Σχόλιο του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου για την εκκένωση της κατάληψης
«Circolo Futurista Casal Bertone» στην
Ρώμη (20.01.2022)
Σήμερα το πρωί, ξημερώματα, οι υπηρέτες του καθεστώτος, η
αστυνομία, εκκένωσε κατόπιν εντολής, την Φουτουριστική Εθνικιστική κατάληψη, «Circolo Futurista Casal Bertone», στην Ρώμη. Αλλά οι «μπατριώτες» αντί να τα βλέπουν αυτά, ακόμη
στηρίζουν τους αστυνομικούς και χαίρονται όταν το καθεστώς διαλύει αριστερές
καταλήψεις, τόσο φθάνει το ακροδεξιό τους μυαλό, δεν καταλαβαίνουν οι
κοντόφθαλμοι ότι το πνεύμα της κατάληψης είναι το ίδιο ... οι ιδέες αλλάζουν
μόνο. Οι ιδέες δεν διώκονται και δεν διαλύονται!
Gabriele Adinolfi: ένας από τους ιδρυτές της
Εθνικοεπαναστατικής «Terza Posizione», συγγραφέας και εκ των ιδεολογικών
καθοδηγητών της νεοφασιστικής κατάληψης Casa Pound, ιδρυτής του μεταπολιτικού
ινστιτούτου «Polaris»
“ … Μετά από αυτήν την πανδημία, πολλά πράγματα θα αλλάξουν
τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στην οικονομία και την πολιτική και εμείς
θα πρέπει να σταθούμε στο ύψος μας και να τα αντιμετωπίσουμε.
1 Να απαντήσουμε σε αυτήν την ανθρωπολογική μεταμόρφωση. Μια γενική μεταμόρφωση, τυποποιημένη που έχει την έννοια του
ατομικισμού της ζωής, της μεταβίβασης της ευθύνης και του μετα-ανθρώπου.
Επομένως, να δράσουμε για την ανακάλυψη του θάρρους, της
ιεραρχίας, της ιερότητας και του στιλ. Και επίσης της διαλεχτής κοινότητας και
του πρωτοποριακού ρόλου που ενεργεί αυτή, για παράδειγμα ώστε να εισαγάγει την
αίσθηση του τραγικού στην καθημερινή ζωή.
Για να αντιπαραβάλουμε ένα ανθεκτικό,
αξονικό modus vivendi, ολυμπιακών διαστάσεων, με τη γενικευμένη οριζόντια θέση
και τις συνεχείς τελλουρικές δίνες που παράγουν ανοίγματα προς τα κάτω.
Μια νέα
λαϊκή αριστοκρατία είναι το βασικό στοιχείο για την προσπάθεια. Λαϊκή όχι με
την έννοια των χυδαίων, τυποποιημένων και πληβείων. Αλλά ευγενής αναφορικά με
τη δουλειά που έγινε στον εαυτό της …”
«Συναγωνιστής Corto Maltese», ήταν ο
τίτλος μιας πολιτιστικής συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ριζοσπαστικής τριτοθεσίτικης νεοφασιστικής «Casa Pound», πριν από λίγα χρόνια, πυροδοτώντας τις πιο έντονες αντιδράσεις
και αγανάκτηση της οικογένειας του δημιουργού του Corto Maltese, του Δάσκαλου Hugo Pratt. Η
αντίδραση αυτή υποστηρίχθηκε από το γεγονός ότι ιστορικά, ο Maltese
θεωρούνταν στη συλλογική φαντασία ότι ανήκει στην «κουλτούρα της αριστεράς», για
παράδειγμα, ο Corto
είναι γιος μιας τσιγγάνας πόρνης, είναι ένας πραγματικός νομάδας (χωρίς σπίτι ή
οικογένεια), ελεύθερος με τον δικό του τρόπο, επομένως τείνει να είναι
«αναρχικός» ή «άναρχος» (και οι δύο όροι δεν συμπίπτουν).
Ο σκοπός λοιπόν του άρθρου μας, είναι να αναλύσει σε κάποιο βάθος (μετά από μελέτη
των περιπετειών του), τις πιθανές «φασιστικές συμπεριφορές», όπως το γεγονός ότι
ο ναύτης πιστεύει στη συντροφική φιλία, είναι ένας δύστροπος αντι-ήρωας, ατομικιστής αλλά έτοιμος να
παραταχθεί με εκείνους που έχουν υποστεί αδικία, έτοιμος να πέσει μέσα σε
χαμένες υποθέσεις.
Επιπλέον,
ο Maltese είναι ρομαντικός και λάτρης της περιπέτειας.Αυτά τα έργα της «συρμένης
λογοτεχνίας» (όπως άρεσε ο Pratt να τα
αποκαλούν), κυκλοφόρησαν σε μια περίοδο δύσκολη, εκείνη της δεκαετίας του '70,
όπου η περιπέτεια γενικά χτυπήθηκε από
την πολιτική και τους κριτικούς, επειδή θεωρήθηκε πολιτικά «μη ορθή». Και μην
ξεχνάμε ότι εκείνα τα χρόνια στην Ιταλία κυριαρχούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Κομμουνιστές και
σαφώς ο ενεργός αντιφασισμός!
Φυσικά, οι επιθέσεις της αριστεράς
συνεχίστηκαν επισημαίνοντας ότι ο Maltese (άρα και ο Pratt) δεν είναι
εθνικιστής, δεν πιστεύει σε χώρες, δεν είναι ρατσιστής. Όλα αλήθεια. Πριν όμως
πιστοποιηθεί ότι οι Pratt - Maltese είναι «αριστεροί», θα ήθελα να αναφέρω
προσωπικά μια πιο μελετημένη σκέψη, διότι στη δεκαετία του '70, δεν ήταν
όλοι πεπεισμένοι στο πολιτικοπολιτισμικό περιβάλλον της αριστεράς για την
προοδευτική ταυτότητα του χαρακτήρα του δασκάλου Pratt .
Ο ίδιος ο Pratt δήλωνε εκείνα τα
χρόνια:«Ήταν ανάγκη να ασχοληθούμε με
τον Μαρξ και τον Ένγκελς εκείνο τον καιρό, συγγραφείς τους οποίους έπρεπε να
μελετήσω και που με κούρασαν αμέσως.Ασχολήθηκα
επίσης και με τον Marcuse και μερικούς άλλους αλλά τελικά επέστρεψα
στα κλασικά της περιπέτειας. Μεκατηγόρησαν αμέσως για παιδισμό, ηδονισμό και φασισμό».
Στη συνέχεια, ο Pratt απολύθηκε από το
περιοδικό για το οποίο εργάστηκε, επειδή ο εκδότης, πολιτικά ήταν κοντά στο
Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και τον κατηγόρησε για … πολύ ελευθερία.Επομένως, οι υπαινιγμοί ενός «μη
αριστερού» Pratt δεν είναι μια πρόσφατη εφεύρεση από τους εθνικιστές.
Και έπειτα από αυτό, ας πούμε τι σημαίνει
ότι είναι «φασίστας» ...και
ας αγνοήσουμε ότι ο Pratt αγωνίστηκε στην «Χ Flottiglia
Mas», (επίλεκτη μονάδα ειδικών δυνάμεων των βατραχανθρώπων και πιστών Φασιστών που δημιούργησε ο Μουσολίνι).
Ήδη πιο πικάντικη φαίνεται να είναι η ένδειξη
που μας έδωσε η ιταλική εφημερίδα «Il
Giornale» πριν από χρόνια, όταν
δημοσίευσε μια αφιέρωσηπου ο Pratt είχε
κάνει σε έναν από τους Γάλλους εκδότες του, στον οποίο έγραψε με την χαρακτηριστική
και μοναδική καλλιγραφία του: "De
votre fasciste Hugo Pratt " (από τον Φασίστα σας HugoPratt).
Και αυτή η επιστολή δεν γράφτηκετο
1944, αλλά το 1988.
Όλοι έμειναν άναυδοι και προσπάθησαν
να διασκεδάσουν κάπως την επιστολή, αλλά κανείς δεν μπόρεσε να δώσει μια
αξιόπιστη εξήγηση. Αλλά ανεξάρτητα από αυτές τις σκέψεις, και πέρα από
το γνωστό πάθος του Pratt για στολές, διακοσμήσεις και κώδικες τιμής, πιο συγκεκριμένα,
πρέπει να πούμε ότι εάν είναι αλήθεια ότι ο Maltese είναι κυρίως «αναρχικός»,
είναι απλά με την έννοια του «ατομικισμού». Ο Maltese έχει δυσανεξία στους εθνικισμούς,
αλλά και στον κομμουνισμό, τον κρατισμό και τον μαζικό κολεκτιβισμό.
Είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει στην
τιμή και λατρεύει την περιπετειώδη δράση, και πάνω απ 'όλα, το ατέλειωτο ταξίδι,
που για αυτόν είναι ένας τρόπος να διασχίσειτον εαυτό του, αναζητώντας την Ουσία του.Είναι ένας αναρχο-ατομικιστής, και
επομένως, ένας «Αναρχικός του Φασισμού»*.Αυτή
η γραμμή της «αναρχικής» σκέψης προέρχεται από τον φιλόσοφο Max Stirner, για
τον οποίο, πίσω από το δίκαιο και την πολιτική δεν υπάρχει νόμος ή συγκατάθεση,
αλλά η δύναμη και το παράλογο, προχωρώντας στο σημείο που λέει «Εάν έχω ή όχι
νόμιμο δικαίωμα εξουσίας, δεν με ενδιαφέρει καθόλου, εάν είμαι ισχυρός, έχω την
εξουσία, δεν χρειάζομαι άλλη εξουσιοδότηση και νομιμότητα...».
Είναι μια σύλληψη της ζωής που έχει
αόριστα κάποιες επιδράσεις από τον Νίτσε. Περισσότερο από αναρχικός - είπαμε παραπάνω - ο Μaltese
φαίνεται να είναι «άναρχoς»,
ποζάρει ως «αναρχικός» με φιλοδοξία ή με στάση, γιατί είναι «ωραιολάτρης» που δίνει μεγαλύτερη σημασία στην φόρμα, στο στυλ, παρά στο
περιεχόμενο (ή η φόρμα πολλές φορές συμπίπτει με το περιεχόμενο) και τείνει να
έχει «μπερδεμένες» επαναστατικές στάσεις, με αποτέλεσμα να του κολλάει ηετικέτα του «αναρχικού».
Ατομικιστικής, αλλά όχι εγωιστής,
αποφασίζει να παρέμβει για την υπεράσπιση κάποιου ατόμου ή ενός σκοπού, μόνο ακολουθώντας τη συνείδηση
του και όχι επειδή εξαναγκάζεται από νόμο ή θεσμό. Ωστόσο, αυτό απαιτεί μια
ανωτερότητα πνεύματος που δεν είναι απλό για όλους, και μόνο λίγα άτομα την κατέχουν.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Malteseπλησιάζει τη μορφή του «Άναρχου» του Ernst
Jünger, όπου η «αναρχική» έννοια της ελευθερίας είναι συνυφασμένη με αυτήν της
αριστοκρατικής πνευματικότητας (Ernst Jünger, ο μαχητής, ο εργάτης ο άναρχος) .
Και αν ο άναρχος - επαναστάτης Jünger ψάχνει να «διασχίσειτο δάσος», ο Μalteseαναζητά και βρίσκει την ισορροπία του ανάμεσα
στην ελευθερία και τον αλτρουισμό, μέσα στην απέραντη έκταση του ωκεανού όπου οι «κοινωνικοί» νόμοι
είναι διαφορετικοί και δεν υπόκεινται σε ένα οργανωμένο και αποξενωτικό
πολιτισμό βιομηχανικών και αστικών σύγχρονων κοινωνιών, από τουςοποίουςο Μalteseξεφεύγειμε τα ταξίδια και τις περιπέτειες.
Και ο άναρχος Μalteseπαρουσιάζει
και κάποια στοιχεία του«Υπεράνθρωπου»του Nietzsche.
Έχει συμβεί σε εκείνους που, για να δείξουν τον «αριστερό» αντιφασισμό του Μaltese, να θυμίζουν την διάσημη σκηνή στο τραπέζι στο
οποίοο ναύτης, κλώτσησεστην κνήμη έναν Squadrista(Μελανοχίτωνα), αλλά περίεργα κανείς δεν
επεσήμανε ότι στην ίδια περιπέτεια, το "Παραμύθι της Βενετίας", ο Malteseεπίσης
συναντά ένα υπαρκτό πρόσωπο, τον διάσημο
ποιητή - στρατιώτη και Φασίστα, Gabriele d' Annunzio, ο οποίος - διαφορετικά από
τον Squadrista
- παρουσιάζεται πολύ θετικά.
Το ότι ο d' Annunzio (σ.σ. για κάποιους υπήρξε ο νονός του Φασισμού), ήταν ένας
εθνικιστής και επαναστάτης, ένας «αναρχικός» - ατομικιστής και «παρακμιακός»,
και φυσικά κοντά στον Φασισμό, είναι γνωστό.Το
εν λόγω κόμικ δημοσιεύθηκε το 1976, και εκείνα στην Ιταλία ήταν χρόνια κατά τα
οποία το να αναφέρεις ευγενικά τον d' Annunzio, σε κάποιο κείμενο, ήταν αρκετό για να χαρακτηριστείςως Φασίστας ή αντιδραστικός.
Καταλήγουμε λοιπόν: Το «Συναγωνιστής Maltese» ήταν μια τυπική πρόκληση, πικάντικη, αλλά αν
έπρεπε να επιλέξω προσωπικά (αφού έχω διαβάσει και μελετήσει τις περιπέτειες
του) που θα τοποθετήσω ιδεολογικά και πολιτικά τον χαρακτήρα του Corto
Maltese,δεν θα είχα καμία αμφιβολία
στην τοποθέτηση αυτήν. Σίγουρα αντίθετα από την αριστερά, θα τον τοποθετούσα κάπου
προς τον Φασισμό, ένα είδους «αναρχικού φασισμού» και με πολύ ελευθερία στα
δικαιώματα καθώς και σε ένα όραμα, όπως
το καταλαβαίνω, ένα δικαίωμα σύνθεσης μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών, ο ναύτης
με ένα σκουλαρίκι στο αυτί μπορεί να θεωρηθεί μέρος αυτής της καλλιτεχνικής -
πολιτιστικής κληρονομιάς, ανεξάρτητα από τις πραγματικές πολιτικές πεποιθήσεις
του μεγάλου HugoPratt…!
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και πρωτότυπα πολιτικά κινήματα
που προέκυψαν στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια είναι η Casa Pound Italia (CPI).
Ανάλογα από ποια πλευρά του παλιού πολιτικού φάσματος το βλέπετε, η ομάδα είτε
ανασκευάζει τον ακροδεξιό εξτρεμισμό για μια νεότερη γενιά ή απλά κτυπά την
σκληρή αριστερά στο δικό της "επαναστατικό" παιχνίδι, αλλά
αγωνιζόμενη για παραδοσιακές αξίες, όπως αυτή της οικογένειας, της κοινότητας και του έθνους ενάντια στις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης.
Ο χαρισματικός ηγέτης του κινήματος Gianluca Iannone
απορρίπτει το υφιστάμενο πολιτικό φάσμα και βλέπει την CPI ως μέρος της
απόρριψης από την Τρίτη Θέση (Third Posistion) των παλαιών εννοιών της
Αριστεράς και της Δεξιάς υπέρ μιας πιο οργανικά οριζόμενηςπολιτικής. Οι πολιτικές και οι μέθοδοι του
κινήματος είναι δύσκολο να γίνουν αντιληπτές, καθώς έχουν στοιχεία τόσο της
Αριστεράς όσο και της Δεξιάς.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην προέλευση του κινήματος.
Με μέλη που προέρχονται από διάφορες νεοφασιστικές και δεξιές ομάδες, το κόμμα
γεννήθηκε μέσα από μια πράξη εθνικιστικών καταλήψεων στην περιοχή Esquilino της
Ρώμης, το 2003, όπου ένας αριθμός οικογενειών κατέλαβε ένα κρατικό ιδιόκτητο
κτίριο στην Chinatown της Ρώμης για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα υψηλά ενοίκια
για τους γηγενείς Ιταλούς, καθήμενοι οκλαδόν, μια τακτική που συνήθως συνδέεται
με αριστερούς ή αναρχικούς.
Ήρθα σε επαφή με τον ηγέτη του κινήματος Gianluca Iannone
μέσω e-mail για να μάθω περισσότερα. Αν και ιδιαίτερα απασχολημένος εκείνη την
εποχή με τα διεθνή συνέδρια τόσο στην Ελβετία, όσο και τη Βόρεια Ευρώπη, βρήκε
το χρόνο να απαντήσει σε μερικές από τις ερωτήσεις μου. Πρώτα θα ήθελα να μάθω
για το παρελθόν του και πως ο ίδιος ενεπλάκη στην πολιτική.
«Γεννήθηκα τον Αύγουστο του 1973 και άρχισα τον πολιτικό
ακτιβισμό στα 14 στο Fronte della Gioventù στο Acca Larenzia, μία από τις
γειτονιές στο κέντρο της πόλης της Ρώμης», εξήγησε. «Από τότε δεν έχω ποτέ
σταματήσει να είμαι μέρος αυτού του χώρου. Υπήρξα δημοσιογράφος από το 1999,
εργάστηκα για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς και έχω επίσης γράψει σε
εθνικές εφημερίδες για διεθνείς συγκρούσεις, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο
και τη μουσική».
Η Fronte della Gioventù ήταν η πτέρυγα της νεολαίας του
Movimento Sociale Italiano (MSI), του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, ενός
μεταπολεμικού πολιτικού κόμματος που ήταν ενεργό από το 1946 έως το 1995.
Ιδρύθηκε από «Κοινωνικούς Φασίστες», φασίστες αριστερών τάσεων, συνεχίζοντας
την πολιτική κληρονομιά του Μουσολίνι, αλλά με ισχυρά αντι-καπιταλιστικά
στοιχεία. Για παράδειγμα, υπερασπίστηκε την αναδιανομή της γης και κάλεσε τους
εργαζομένους να συμμετέχουν στα κέρδη της παραγωγής, δείχνοντας σαφώς τάσεις
της Τρίτη Θέσης από την αρχή. Πράγματι, ο Iannone ενδιαφέρεται περισσότερο να
αποστασιοποιηθεί από την ιδέα ότι η CPI είναι κίνημα δεξιό από ό, τι από
φασιστικό.
«Η σύνδεση της Casa Pound με την Δεξιά είναι κάπως
περιοριστική», σχολίασε. «Η CPI είναι ένα πολιτικό κίνημα που οργανώνεται ως
ένωση για την κοινωνική προαγωγή. Ξεκινά από την δεξιά και περνά μέσα από
ολόκληρο το πολιτικό πανόραμα. Δεξιά ή Αριστερά είναι δύο παλιά οράματα της
πολιτικής, χρειάζεται να δώσουμε γέννηση σε μια νέα σύνθεση».
Η κίνηση, η οποία λέει ο Iannone έχει 4.000 μέλη και
σημαντική υποστήριξη μεταξύ των φοιτητών, περιγράφει τον εαυτό της ως μια
ολιστική προσέγγιση για την πολιτική με επιδίωξη να οικοδομήσει κοινότητες και
να αλληλοεπιδράσει με πολλές διαφορετικές πτυχές στη ζωή των ανθρώπων. Εκτός από
το θέμα που είναι το «ψωμοτύρι» της, την στέγαση, η CPI διοργανώνει πατριωτικές
πορείες, καμπάνιες αλληλεγγύης, καθώς και διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες
για να δημιουργήσει έναν τρόπο ζωής με έντονο το στοιχείο του ανήκειν και της
δέσμευσης.
«Η CPI εργάζεται πάνω σε οτιδήποτε αφορά τη ζωή του έθνους
μας: από τον αθλητισμό έως την αλληλεγγύη, τον πολιτισμό και την πολιτική
βεβαίως», πρόσθεσε ο Iannone. «Για τον αθλητισμό, έχουμε ομάδες ποδοσφαίρου και
μια ακαδημία. Κάνουμε χόκεϊ, ράγκμπι, ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο, πυγμαχία,
βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου και καταδύσεις. Έχουμε, επίσης, πεζοπορία,
σπηλαιολογία, και ομάδες αναρρίχησης. Για την αλληλεγγύη, έχουμε ομάδες πρώτων
βοηθειών. Συγκεντρώνουμε χρήματα για τους ανθρώπους της φυλής Karen (στην
Μιανμάρ/Βιρμανία) και παρέχουμε βοήθεια σε ορφανά και ανύπαντρες μητέρες. Μια
τηλεφωνική γραμμή που ονομάζεται ‘Dillo to CasaPound’ (‘πες το στην CasaPound’),
η οποία δραστηριοποιείται 24 ώρες το 24ωρο, δίνοντας δωρεάν συμβουλές σχετικά
με νομικά και φορολογικά θέματα. Στο πολιτιστικό μέτωπο, φιλοξενούμε συγγραφείς
και οργανώνουμε παρουσιάσεις βιβλίων, έχουμε ομάδα καλλιτεχνών, μια σχολή
θεάτρου, δωρεάν μαθήματα κιθάρας, μπάσου και ντραμς. Έχουμε επίσης δημιουργήσει
μια καλλιτεχνική τάση που ονομάζεται Turbodinamismo. Έχουμε μια εκδοτική
εταιρεία, δεκάδες βιβλιοπωλεία και ιστοσελίδες».
Το να κάνουν εκστρατείες για τα πολιτικά ζητήματα και να
τραβάνε την προσοχή μέσω της κάλπης, μία στο τόσο, δεν τους είναι αρκετό. Ένα
βασικό σημείο για την CPI είναι να έχει μια σταθερή ορατή παρουσία και ισχυρή
εικόνα στις γειτονιές που θεωρεί δικές της. Αυτό το προφίλ του δρόμου σημαίνει
συχνά αφίσες και τέχνη του δρόμου που δείχνουν ότι οι περιοχές είναι δικές
τους. Αυτό προκαλεί συγκρίσεις όχι μόνο με την πολιτική αφίσα που συνήθως
συνδέεται με την Αριστερά, αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο οι συμμορίες του
δρόμου χρησιμοποιούν γκράφιτι για να "μαρκάρουν" ως δικές τους τις
περιοχές και να προειδοποιήσουν άλλες συμμορίες να μείνουν μακριά. Μια τέτοια
προσέγγιση σηματοδοτεί σαφώς μια σημαντική διαφορά σε σχέση με την πολιτική
κουλτούρα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
«Η CPI εργάζεται με διάφορα σχέδια και διάφορες μεθόδους από
συνέδρια έως διαδηλώσεις, διανομή πληροφοριών και αφίσες», εξηγεί ο Iannone.
«Το σημαντικό πράγμα είναι να δημιουργήσεις αντι-πληροφόρηση και να καταλάβεις
την περιοχή. Είναι θεμελιώδες να δημιουργηθεί ένα δίκτυο υποστηρικτών παρά να
εστιάζεις στις εκλογές. Στις εκλογές, ανταγωνίζεσαι ομάδες που έχουν μεγάλη
χρηματοδότηση και με το να εκλεγούν μόνο ένα ή δύο άτομα, δεν μπορείς να
αλλάξεις τίποτα. Η πολιτική μας είναι μια κοινότητα. Είναι μια πρόκληση. Είναι
μια επιβεβαίωση. Για εμάς, η πολιτική είναι να προσπαθούμε για το καλύτερο κάθε
μέρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέμε ότι αν δεν μπορούμε να σε δούμε,
είναι επειδή δεν είσαι εκεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε στους
δρόμους, στους υπολογιστές, στα βιβλιοπωλεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια,
στα γυμναστήρια, στην κορυφή των βουνών ή στα περίπτερα. Αυτός είναι ο λόγος
για τον οποίο βρισκόμαστε στον πολιτισμό, στην κοινωνική εργασία και στον
αθλητισμό. Αυτό είναι ένα συνεχές έργο».
Για να υποστηριχθεί μια τόσο ευρεία στοχευμένη προσέγγιση,
το κίνημα πρέπει όχι μόνο να εργάζεται σκληρά και να έχει ένα καλά οργανωμένο
πυρήνα ακτιβιστών, αλλά πρέπει επίσης να προσπαθεί να διατηρεί την αξιοπιστία
του δρόμου στο πρόσωπο μιας αντιπολίτευσης που πάντα είναι έτοιμη να
χρησιμοποιήσει ακραίες μεθόδους. Μέσα από τις πορείες της, τις ροκ συναυλίες,
την τέχνη του δρόμου, και τις αθλητικές λέσχες, η CPI καταφέρνει να
καλλιεργήσει μια εικόνα του να είναι αρκετά σκληρή για κάθε ενδεχόμενο. Με λίγα
λόγια, είναι έτοιμοι να πολεμήσουν, όπως έκαναν τον Οκτώβριο του 2008, στα
επεισόδια που έμειναν γνωστά ως «οι συγκρούσεις της Piazza Navona».
Κατά τη διάρκεια μιας μαζικής φοιτητικής διαδήλωσης ενάντια
στις περικοπές στην εκπαίδευση, τα μέλη του ‘Blocco Studentesco’, της
φοιτητικής οργάνωσης της CasaPound, σε μια έξυπνη κίνηση, τοποθετήθηκαν στην
κεφαλή της μαζικής διαδήλωσης των φοιτητών και ξεδίπλωσαν ένα πανό με το
σύνθημα «ούτε κόκκινη ούτε μαύρη, μόνο ελεύθερη σκέψη». Στην συμπλοκή που
ακολούθησε, από τους αριστερούς και ‘αντίφα’ φοιτητές που τους επιτέθηκαν, η
ομάδα του Blocco Studentesco έδειξε πειθαρχία, ανδρεία και οργάνωση στο να
υπερασπιστούν τους εαυτούς τους χρησιμοποιώντας κλομπ και κοντάρια σημαίας.
Ενώ η βία μπορεί να επισκίασε τον αρχικό στόχο της
μεγαλύτερης διαδήλωσης, η ομάδα του Blocco Studentesco πέτυχε τους στόχους της.
Κατάφεραν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να τους παρουσιάσουν ως θύματα της βίας
των αριστερών και το πιο σημαντικό, να εμφανιστούν ως θαρραλέοι πολεμιστές του
δρόμου, μια σημαντική συμβολική νίκη.
Ένα άλλο παράδειγμα παρόμοιο με εκείνο της Piazza Navona
είναι οι εθνοτικές ταραχές που έλαβαν χώρα στο Ροζάρνο της Καλαβρίας το 2010.
Οι αυξανόμενες εθνοτικές εντάσεις μεταξύ των κατοίκων και μεγάλου μέρους των
Αφρικανών μεταναστών που εργάζονταν στη συγκομιδή φρούτων, οδήγησε σε σοβαρές
ταραχές και τελικά στην απομάκρυνση όλων των Μαύρων από την περιοχή.
Η απάντηση της CPI στις ταραχές ήταν να στείλει αμέσως μια
αντιπροσωπεία για να δείξει την αλληλεγγύη της προς τους ντόπιους κατοίκους
τους οποίους ο ξένος τύπος κατηγορούσε για ρατσισμό. Εκτός από αυτό όμως, η CPI
ζήτησε το κράτος να παρέμβει και να τιμωρήσει τους εκμεταλλευτές του φθηνού
ξένου εργατικού δυναμικού, «παίζοντας» στο γήπεδο της αριστεράς.
Η τακτική της CPI δείχνει ταλέντο και φαντασία στο να
αποφευχθεί το να τους τοποθετηθεί η "ταμπέλα", κι ενώ την ώρα που στο
ιταλικό πολιτικό σύστημα, η Λέγκα του Βορρά και το Il Popolo della Libertà
κάνουν δηλώσεις κατά της μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας, η CPI δεν
επικεντρώνεται αποκλειστικά σε φυλετικά ζητήματα, εστιάζοντας σε πολιτικές με
περισσότερο κοινωνικό προσανατολισμό.
«Πολιτικά προτείνουμε διάφορους νόμους, όπως το ‘Mutuo
sociale’ (κοινωνική υποθήκη), το ‘Tempo di essere Madri’ (Ώρα να γίνεις
μητέρα), ή ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού, και τόσα άλλα», εξηγεί ο
Iannone. «Όλα αυτά τα πράγματα είναι CasaPound. Όλα αυτά αποτελούν προκλήσεις
και έργα για τώρα και την χιλιετία».
Η πολιτική του «Ώρα να γίνεις μητέρα» έχει ως στόχο να δώσει
στις μητέρες που εργάζονται περισσότερο χρόνο άδειας από την εργασία χωρίς να
τιμωρούνται οικονομικά. Εάν εφαρμοστεί θα μειωθεί ο χρόνος εργασίας για τις
γυναίκες που έχουν παιδιά ηλικίας έξι και κάτω, από 8 σε 6 ώρες την ημέρα, ενώ
θα τους δίνεται ο ίδιος μισθός, με το 15% να καταβάλλεται από το κράτος.
Η πολιτική κοινωνικών στεγαστικών δανείων επιδιώκει να
δημιουργήσει συνθήκες στις οποίες οι άνθρωποι θα μπορούν να αγοράσουν σπίτια
χωρίς να πληρώνουν τόκους. Η πολιτική αυτή ζητά τη δημιουργία περιφερειακών
οργανισμών οι οποίοι θα χτίσουν σπίτια και γειτονιές σε ανθρώπινες συνθήκες με
δημόσιο χρήμα, τα οποία στη συνέχεια θα πωλούν σε τιμή κόστους σε οικογένειες
μέσω δανείου χωρίς τόκους. Η δόση δεν θα υπερβαίνει το ένα πέμπτο του
εισοδήματος της οικογένειας και θα είναι εγγυημένη απέναντι στους άνεργους.
Άλλες διαδηλώσεις κοινωνικής ευαισθησίας είναι το κρέμασμα
κούκλων που αντιπροσωπεύουν το οικονομικό στραγγαλισμό των ιταλικών οικογενειών
με τις υποθήκες των σπιτιών, και μια εισβολή στο ιταλικό Big Brother που επειδή,
όπως δήλωσή τους βάζει χιούμορ, η δωρεάν διαμονή απολαμβάνουν οι συγκατοίκους
προσβάλλει όλους τους Ιταλούς οι οποίοι είναι θύματα της κρίσης κατοικιών.
Η ταυτότητα του κινήματος, όπως προτείνεται από το όνομά
του, δεν βασίζεται τόσο πολύ στα αντι-μεταναστευτικά αισθήματα, αλλά στην
κεντρική ιδέα ότι η τοκογλυφία είναι η ρίζα του κακού. Αυτός είναι και ο λόγος
για το όνομα του κινήματος, το οποίο προέρχεται από τον Αμερικάνο ποιητή Έζρα
Πάουντ, ο οποίος συχνά καταφέρθηκε εναντίον της τοκογλυφίας και συμπαθούσε τον
ιταλικό φασισμό.
«Ο Ezra Pound ήταν ένας ποιητής, ένας οικονομολόγος και ένας
καλλιτέχνης», εξηγεί ο Iannone. «Ήταν ένας επαναστάτης και ένας φασίστας. Ο
Έζρα Πάουντ έπρεπε να υποφέρει για τις ιδέες του, τον έστειλαν σε αυτό που ήταν
ουσιαστικά μία φυλακή για δέκα χρόνια για να τον κάνουν να σταματήσει να
μιλάει. Βλέπουμε στον Ezra Pound έναν ελεύθερο άνθρωπο που πλήρωσε για τις
ιδέες του. Είναι ένα σύμβολο των “δημοκρατικών απόψεων” των νικητών».
«Η τοκογλυφία είναι το χειρότερο πράγμα. Είναι η κεφαλή του
χταποδιού», λέει ο Iannone. «Είναι αυτή που έχει δημιουργήσει τους πολέμους
γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα, που παράγουν την παράνομη μετανάστευση και την
καταστροφή. Είναι αυτή που δημιουργεί την ανεργία και τα χρέη. Είναι αυτή που
απειλεί το μέλλον των παιδιών μας, που τα καθιστά αδύναμα και έτοιμα για τη
σφαγή».
Στις αγγλόφωνες χώρες τέτοιες δηλώσεις εναντίον της
τοκογλυφίας φέρνουν στο νου εικόνες από το αρχετυπικό "άρπαγα Εβραίο"
της αντισημιτικής σκέψης, μια εντύπωση που ενισχύεται από την σύνδεση με τον
Pound, έναν άνθρωπο γνωστό για την παραγωγή αντι-σημιτικών δηλώσεων από την
Ιταλία κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δεν ανησυχεί ο Iannone ότι κάποιοι μπορεί
να δουν την ταύτιση με τον Pound ως κωδικό για τον αντισημιτισμό;
«Το να συσχετίζεις τον Ezra Pound με τον αντισημιτισμό
είναι η απόλυτη διαστροφή» αποκρίθηκε. «Είναι το ίδιο για την
Casa Pound. Δεν έχει νόημα. Είναι αλήθεια ότι είμαστε κατά της ισραηλινής
πολιτικής έναντι των Παλαιστινίων και κατά του βομβαρδισμού των αμάχων και του
εμπάργκο στη διεθνή βοήθεια. Το να τα λες αυτά, δεν σημαίνει ότι είσαι
αντισημίτης. Σημαίνει ότι αναλύεις τα γεγονότα».
Στην ιταλικό πολιτικό οικοσύστημα, η Casa Pound έχει βρει τον
κενό χώρο για να αναπτυχθεί και να τροφοδοτηθεί από τα ιδεολογικά απομεινάρια
του παρελθόντος, τόσο από την Αριστερά όσο και την Δεξιά. Έχει βρει επίσης
σημαντικό χώρο για να λειτουργήσει κοιτάζοντας πέρα από την κάλπη στην
κοινωνική και πολιτιστική διάσταση. Με μια τέτοια περίπλοκη και ολιστική
προσέγγιση στην πολιτική, τον ρώτησα την γνώμη του για την αγγλική
αντι-ισλαμική English Defence League.
«Νομίζω ότι η EDL υποβιβάζει (τον αγώνα) στην σύγκρουση
των πολιτισμών, απάντησε. Σε μένα και στην CasaPound, αυτό προκαλεί
ένα είδος αηδίας. Αν η βρετανική Δεξιά πέφτει σε αυτό το σημείο, τότε ας
μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο, θα είναι καλύτερα».
Σήμερα το πρωί 15 συναγωνιστές από την CasaPound στην Ιταλία συνελήφθησαν επειδή προσπάθησαν να εμποδίσουν την έξωση 2 οικογενειών από κτίρια του δημοσίου. Η μια οικογένεια έχει ανάπηρο παιδί και η άλλη μια υπέργηρη γυναίκα. Κάποιοι ήδη έχουν προφυλακιστεί, όπως ο υπεύθυνος εξωτερικών σχέσεων Sébastien de Boeldieu αλλά και ο αντιπρόεδρος Simone di Stefano.
Τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου αυτόνομοι
συναγωνιστές βρέθηκαν για πολλοστή φορά στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην Ρώμη.
Εκεί είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με Ιταλικές εθνικοεπαναστατικές
ομάδες και κινήσεις.
Την αρχή έκανε η παρουσία μας στην μεγαλειώδη συναυλίαTana Delle Tigri 4 της 25 / 26ης Μαΐου και συγκεκριμένα στον χώρο της κατάληψης Area19.
Το κτίριο αυτό πραγματικά ήταν πολύ μικρό για να χωρέσει τους χιλιάδες ντόπιους
και ξένους συναγωνιστές που έδωσαν το παρών.
Οι μπάντες που έλαβαν μέρος είναι μερικές από τις πιο
αξιόλογες της Εθνικοεπαναστατικής σκηνής. Συγκεκριμένα: InMemoriam, Troublemakers, ΖΖΑ, UltimaFrontiera.
Στον ίδιο χώρο βρέθηκαν συναγωνιστές από Ισπανία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Γαλλία,
Κεμπέκ, Ελλάδα και μαζί με τους Ιταλούς έστειλαν το επαναστατικό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.
Η
ελληνική σημαία και η παρουσία μας στον χώρο ενθουσίασε πολλούς από τους ξένους συναγωνιστές
με αποτέλεσμα οι αναμνηστικές φωτογραφίες να είναι δεκάδες μπροστά στην γαλανόλευκη.
Την προηγούμενη ημέρα έλαβε μέρος άλλη μια συναυλία ενώ είχε προηγηθεί αγώνας με skateboards, βραδιά με
τέχνη του δρόμου (graffiti), καθώς
και μια ενημερωτική κίνηση σχετικά με τατουάζ και επίδειξη πολεμικών τεχνών.
Άκρως εξαιρετική η συνεισφορά και η αισθητική των
Ιταλών συναγωνιστών του Μαθητικού και Φοιτητικού Μετώπου στην περαιτέρω διαμόρφωση του χώρου. Η
συντριπτική πλειοψηφία των 4.000 παρευρισκομένων ήταν νέοι και νέες της Ευρώπης με απίστευτη θέληση για αγώνα και επανάσταση.
Σε κεντρικό σημείο υπήρχε πάγκος με ρουχισμό και μουσικούς δίσκους, όπου το οποιοδήποτε υλικό όταν έφευγε προς πώληση αμέσως οι Ιταλοί σύντροφοι το κατέγραφαν σε λίστες. Αυτό είναι μια σίγουρη και άμεση αυτοχρηματοδότηση του Ιταλικού κινήματος. Τα ποσά αυτά καταλήγουν στο
σύνολο τους σε πολιτικές και κοινωνικές δομές και σε άλλες κινήσεις που ευνοούν την Ιδεολογία και μόνο.
Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι η Ρώμη ανήκει στους Εθνικιστές
και ότι οι συναγωνιστές κυριαρχούν σε σχολεία και πανεπιστήμια. Κυρίαρχη μορφή
στον χώρο για μια ακόμη φορά ο υπεύθυνος της CasaPoundGianluca
Iannone ο οποίος δεν προσπαθεί να επιβάλλει τον σεβασμό στους άλλους … τον έχει ήδη κερδίσει στο 100% με την στάση του και τον τρόπο ζωής του.
Όλοι στο Ιταλικό Κίνημα έχουν έμφυτητην
συναίσθηση της αυτοργάνωσης και αναλαμβάνουν άμεσα τα σημεία που θέλουν συνεισφορά και ενίσχυση. Περιφρούρηση, ιματισμός και μουσικό υλικό, ηχοληψία και φωτισμός,
σίτιση και καθαριότητα είναι όλα πλήρως οργανωμένα από τους Ιταλούς
συναγωνιστές στις ανάλογες πολιτικές και μουσικές εκδηλώσεις διότι η Ιδέα
και μόνο «επιβάλλει» την άρτια οργάνωση και την προσφορά του καλύτερου τους εαυτού
προς το ευρύτερο Κίνημα.
Επόμενος σταθμός η εθνικιστική κατάληψη της CasaPoundόπου
είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε διάφορα θέματα με τους εκεί συναγωνιστές.
Τους τοίχους κοσμεί η μορφή του Αμερικανού ποιητή EzraPoundενώ
σε διάφορα άλλα σημεία υπάρχουν ονόματα ανθρώπων που έδωσαν την ζωή τους για
τον Λαό και την Πατρίδα.
Να τονίσουμε ότι φιλοξενούνται 16 Ιταλικές οικογένειες
στο κτίριο αυτό, ενώ παράλληλα υπάρχει ραδιοφωνικός σταθμός που εκπέμπει και
στο διαδίκτυο καθώς και χώρος για πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ότι και να γράψουμε για την εν λόγω πολιτική κοινωνική
κίνηση πραγματικά θα είναι λίγο. Η φιλοσοφία της CasaPoundυπάρχει
παντού και οι Εθνικιστές προτείνουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Στον εκδοτικό χώροLaTestadiFerroη
επόμενη επίσκεψη μας.
Ένας υπέροχος χώρος με μεγάλο αριθμό εξαιρετικών βιβλίων -
δυστυχώς μόνο στην Ιταλική γλώσσα - καθώς και πολλές ιστορικές σημαίες, ταινίες,
είδη ρουχισμού κ.α.
Η ενίσχυση του κινήματος και από αυτή την κίνηση είναι
άκρως σημαντική. Το ενδιαφέρον της Ιταλικής νεολαίας για το ιστορικό κίνημα της
χώρας είναι σήμερα τεράστιο και μάλιστα επαναστατικές μορφές όπως ο NicolaBombacci, ο BertoRicci, και ο RobertoFarinacci(στο σύνολο τους οι πιο
γνωστές μορφές της «σοσιαλιστικής» πτέρυγας του Ιταλικού εθνικιστικού κινήματος) ελκύουν
περισσότερο από ποτέ το ενδιαφέρον.
Τελευταία επίσκεψη μας τα κεντρικά γραφεία του ιστορικού πολιτικού
κινήματοςTrifoglioπου
συμμετέχει στην πανευρωπαϊκή συμμαχία Movimento Sociale PerL’ Europa.
Αντισιωνιστές και αντικαπιταλιστές, φανατικοί πολέμιοι
του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, υποστηρικτές της Hezbollahτων
Παλαιστινίων ανταρτών και της Ιρανικής επανάστασης, σύμμαχοι του Ιρλανδικού I.R.A. και του προέδρου της Συρίας Assadκαθώς
και στο παρελθόν συνεργάτες με τον Λίβυο συνταγματάρχη Gaddafi.
Έξω από τα γραφεία τους ο τοίχος γράφει με μαύρα γράμματα MikisVive! προς τιμή του Έλληνα συναγωνιστή και φοιτητή που δολοφονήθηκε άνανδρα από αριστεριστές τον
Φεβρουάριο του 1975 στην Ρώμη.
Η εν λόγω οργάνωση κάθε χρόνο διοργανώνει πορεία
στην μνήμη όλων αυτών που έδωσαν την ζωή τους για μια Ελεύθερη Ευρώπη. Η νεολαία
της οργάνωσης LottaEuropeaείναι
γνωστή σε ολόκληρη την Ευρώπη για την δράση της και την ριζοσπαστική σκέψη της
σχετικά με διάφορα ζητήματα.
Δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι σχεδόν κάθε σοκάκι της Ρώμης
και συνοικία, κάθε σχολείο και κάθε πανεπιστήμιο πλην ελαχίστων εξαιρέσεων
ανήκει στους ριζοσπάστες Εθνικιστές. Παντού κυριαρχούν οι αφίσες και οι
παρεμβάσεις των διαφόρων κινημάτων και ομάδων. Η Ιδεολογία μας όχι απλά
κυριαρχεί αλλά βαδίζει προς την τελική νίκη !
-wzor.jpg)
