Blood Axis - Sarabande Oratoria

Η Ευρώπη είναι ένα Έθνος

Ο Σερ Όσβαλντ Μόσλεϋ (1896-1980) υπήρξε μια κορυφαία μορφή πολιτικού και διανοουμένου του Ευρωπαϊκού Εθνικισμού, χαρισματικός και δραστήριος , γνωστότερος περισσότερο από το κόμμα του «Βρετανική Ένωση Φασιστών» που ενοποίησε τους Εθνικιστές της Μεγάλης Βρετανίας, τους Άγγλους μελανοχίτωνες. 

Από τους Συντηρητικούς και τους Εργατικούς με τους οποίους ήταν εκλεγμένος βουλευτής, πέρασε στον Επαναστατικό Εθνικισμό, αντικαπιταλιστικό και αντικομουνιστικό. Με την κήρυξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το κόμμα του τέθηκε εκτός νόμου και ο ίδιος φυλακίστηκε. 

Το 1946, ο Όσβαλντ ίδρυσε το «Εθνικό Κόμμα της Ευρώπης». Το 1951 εγκαταστάθηκε στην Ιρλανδία διότι στην Αγγλία ένιωθε φυλακισμένος. Συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλος στο «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Κίνημα» με σκοπό την διάδοση του Εθνικισμού. Μέχρι το τέλος της ζωής του παρουσίασε πολύπλευρη εθνικιστική δράση και γνώρισε καταξίωση ακόμα και από τους αντιπάλους του. Στο κείμενο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά στην Ανάκτηση, αναλύονται οι θέσεις του για μια εθνικιστική ενωμένη Ευρώπη, από βιβλίο του που εκδόθηκε μεταπολεμικά.

του Sir Oswald Mosley 

μετάφραση Αλέξης Φωκάς

Το ότι η Ευρώπη αποτελεί ένα Έθνος, είναι μια ιδέα που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί. Είναι απλό, αλλά δεν θα πρέπει γι’ αυτό τον λόγο να απορρίπτεται. Άλλωστε οι πιο επιδραστικές, ριζικές ιδέες είναι απλές. Ρωτήστε ένα παιδί «τι είναι ένα έθνος». Πιθανότατα θα απαντήσει ότι κάθε έθνος έχει μία κυβέρνηση. Και στην πραγματικότητα αυτή είναι η σωστή απάντηση, το πρώτο πράγμα που πρέπει να σημειωθεί σχετικά με το έθνος είναι ότι πρόκειται για μία χώρα που αποτελείται από ανθρώπους με την δική τους κυβέρνηση. Φυσικά θα ακολουθήσουν πολλοί βαθύτεροι προβληματισμοί. Ερωτήματα σχετικά με την γεωγραφία, την φυλή, την ιστορία, που συνέβαλαν στην εξέλιξη αυτού του γεγονότος, στην ύπαρξη δηλαδή ενός λαού με μία κυβέρνηση που συνιστούν έθνος. Αλλά το απλό, καθοριστικό σημείο το οποίο καθορίζει ένα έθνος, είναι ότι έχει μια κυβέρνηση. Γι’ αυτό και το ερώτημα σχετικά με την διαίρεση της σύγχρονης Ευρώπης, αφορά το κατά πόσο θέλουμε ή όχι, μια Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση. 

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να απαντήσει καταφατικά σε αυτό. Και στο τέλος, για όλους θα γίνει απαραίτητο να ξεκαθαρίσουν στο μυαλό τους, σε ποια απάντηση θέλουν να καταλήξουν αναφορικά με αυτό το ερώτημα. Τελικά, ο μόνος τρόπος για να κάνουμε σπουδαία πράγματα, είναι να τα κάνουμε με σπουδαίο τρόπο. Αν συμφωνήσουμε σε μια ζωτική ανάγκη με μια σαφή καθοριστική ιδέα που ο καθένας μπορεί να καταλάβει και η οποία παραπέμπει σε ένα υψηλό ιδανικό, τότε οι άνθρωποι θα ανταποκριθούν αμέσως, κατανοώντας το σχέδιο και αισθανόμενοι την κινητήρια αιτία του καλέσματος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στη ζωή είναι συχνά πιο εύκολο να επιτευχθούν σπουδαία πράγματα από το να επιτευχθούν μικρά. 

Σε μια υπέρτατη στιγμή, όπως στους πολέμους του παρελθόντος, οι λαοί της Ευρώπης ήταν σε θέση να υποβληθούν σε κάθε προσπάθεια και θυσία. Σήμερα υπάρχει μια πραγματική ανάγκη για να προκληθεί το ίδιο ένθερμο πνεύμα για μια αποφασιστική πράξη, όχι της καταστροφής αλλά της δημιουργίας, για ένα έργο όχι της διαίρεσης και του θανάτου, αλλά της ένωσης και της ζωής. Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο από μια ιδέα που είναι ξεκάθαρη, και από μια ιδέα που είναι σπουδαία. Η ιδέα του ότι η Ευρώπη αποτελεί ένα Έθνος από μόνη της, μπορεί να ξυπνήσει μια ζωντανή απάντηση των λαών. Εάν είναι βέβαιο ότι οι χώρες της Δύσης θα βρεθούν στις παγκόσμιες αγορές αντιμέτωπες με έναν ανταγωνισμό που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν, τότε ποια είναι η λύση; 

Η μόνη δυνατή απάντηση, είναι να απομακρυνθούν από τις παγκόσμιες αγορές προς μια βιώσιμη οικονομία, η οποία είναι αρκετά μεγάλη ώστε να περιέχει τις δικές της βασικές προμήθειες και να δημιουργήσει τις δικές της αγορές. Η μόνη διαθέσιμη είναι η Ευρώπη- Αφρική. Η Νότια Αμερική είναι μια οικονομική εναλλακτική λύση αντί της Αφρικής αλλά κανείς στην Δύση δεν μπορεί να έχει την πολυτέλεια να αφήσει ένα κενό στην Αφρική να συμπληρωθεί από τον κομμουνισμό και, από την άλλη, μια πολύ στενή οικονομική λωρίδα μεταξύ της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής μπορεί να δημιουργήσει πολιτικές δυσκολίες με την Βόρεια Αμερική που είναι προς το συμφέρον ολόκληρης της Δύσης το να αποφευχθούν. Η Νότια Αμερική φαίνεται να είναι μάλλον ένα σημείο συνάντησης για τις οικονομίες και τους πολιτισμούς της Ευρώπης και της Αμερικής εξίσου. Έτσι, η δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής-Αφρικανικής οικονομίας με σημαντική δυναμική, είναι πλέον ζωτικής σημασίας για την ζωή της Ευρώπης. 

Ο πολιτισμός που σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε πρέπει να είναι ανθεκτικός και ανθρώπινος. Αυτό σημαίνει ότι οι Μαύροι δεν πρέπει να μπουν κάτω από τους Λευκούς στην Αφρική για να υποστούν εκμετάλλευση σαν μια δεξαμενή φτηνής, κατώτερης εργασίας. Υπάρχει άφθονος χώρος τόσο για τον Λευκό όσο και για τον Μαύρο στην Αφρική, η οποία εξακολουθεί να είναι μια σχετικά «άδεια ήπειρος». Υπάρχει άφθονος χώρος για δύο έθνη, που να έχει το καθένα πρόσβαση στο απαραίτητο πλούτο για μια πλήρη ζωή και ένα υψηλό επίπεδο. Αλλά πρέπει να είναι ξεχωριστά έθνη, αν δεν θέλουμε να επανέλθει η εκμετάλλευση της παλιάς αποικιοκρατίας. Όσες απατηλές εγγυήσεις πολιτικής ελευθερίας και αν ξαναδοθούν στους πολίτες- ακόμα και αν μπορούσε να ξεπεραστεί η αντίσταση του Λευκού πληθυσμού στο να γίνει μια αριθμητική μειοψηφία, και δεν θα μπορούσε να ξεπεραστεί χωρίς την δύναμη την οποία κανείς δεν είναι προετοιμασμένος να χρησιμοποιήσει- οι λιγότερο προηγμένοι λαοί θα γίνονταν πρακτικά δούλοι των πιο προηγμένων, αν ζουν αναμεμιγμένοι. 

Μια ατέλειωτη κληρονομιά φυλετικού μίσους θα είναι το αποτέλεσμα, με αποκορύφωμα μια έκρηξη η οποία θα κατασταλεί με αιματοχυσία. Γι ‘αυτό είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν δύο έθνη στην Αφρική, και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο αναγκαίος χώρος ή ο πλούτος των ενδεχόμενων τροφίμων και των πρώτων υλών δεν υπάρχουν. Και πάλι, αυτό είναι ένα έργο το οποίο δεν αφορά τα αδύναμα μεμονωμένα έθνη της Ευρώπης, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι πέρα από τη δύναμη και την εξουσία μιας ενωμένης Ευρώπης. Απ’ όπου κι αν εξεταστεί το ζήτημα, επιστρέφουμε στο αρχικό μας ερώτημα: πώς μπορεί κάτι τόσο μεγάλο όσο η Ευρώπη- Αφρική να πραγματοποιηθεί, χωρίς μια Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση; Πώς μπορεί να γίνει αυτό χωρίς Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση διαθέσιμη σε σύντομο χρονικό διάστημα το οποίο είναι σίγουρα πολύ λιγότερο από τα δεκαπέντε χρόνια που τώρα πιστεύεται ότι είναι ακόμη αναγκαία για να δημιουργηθεί η κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά; Και υπάρχει πιο κοντινή ελπίδα από μια Ενωμένη Ευρώπη με μια Ευρωπαϊκή- Αφρικανική οικονομία που θα παρέχει μια λύση για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης; 

Κάτι τόσο μεγάλο δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με ταχύτητα, χωρίς πραγματική ενότητα. Και τώρα πραγματική ενότητα σημαίνει: η Ευρωπαϊκή Κυβέρνηση μιας Ευρώπης που θα συνιστά ένα Έθνος. Πρέπει τώρα να σκεφτούμε, να νιώσουμε, να δράσουμε σαν Ευρωπαίοι!

Από το βιβλίο του Μόσλεϋ “The alternative”

πηγή

Oswald Mosley

“Ήμασταν διχασμένοι και είμαστε κατακτημένοι. Αυτός είναι ο τραγικός  επιτάφιος δύο γενεών πολέμου.  Τα λόγια αυτά από μόνα τους θα έπρεπε να κοσμούν τον τάφο της νεολαίας της Ευρώπης. Αυτή ήταν η μοίρα της γενιάς μου το 1914, και αυτή ήταν η καταστροφή της νέας γενεάς νεαρών στρατιωτών το 1939. Η νεολαία της Ευρώπης έχυσε  αίμα συγγενικό και τα παγκόσμια τσακάλια πάχυναν. Όσοι πολέμησαν βρίσκονται στην θέση του κατακτημένου, ανεξαρτήτως χώρας.  Όσοι δεν πολέμησαν, αλλά απλώς  πλούτισαν, είναι οι μόνοι νικητές.”

πηγή

Oswald Mosley: «Ο μύθος της Ελευθερίας»

Εμείς αντιθέτως, ρωτάμε αν οποιοσδήποτε τίμιος άνθρωπος ή κίνημα στην πολιτική, δεν θα έθετε ως πρώτιστο μέλημά του και πρώτιστο καθήκον του, το να δημιουργήσει ένα όργανο διακυβέρνησης με το οποίο θα μπορούσε να πραγματοποιήσει τις πολιτικές υποσχέσεις που είχε δώσει στο λαό και για τις οποίες ο λαός το ψήφισε. Ωστόσο, όλα τα παλιά κόμματα συνεργάζονται από κοινού για να αντισταθούν σε αυτή την στοιχειώδη αρχή της εντιμότητας και να καταγγείλουν οποιαδήποτε πρόταση που δίνει στο λαό την πρώτη αρχή της ελευθερίας και της πραγματικής εκτέλεσης της πολιτικής που αυτός επιθυμεί. Ως εκ τούτου η ψήφος στις εκλογές γίνεται όλο και πιο κενή νοήματος και λιγότεροι άνθρωποι κάνουν τον κόπο να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, καθώς έχουν αποκτήσει την πικρή εμπειρία ότι, ανεξάρτητα από το κόμμα το οποίο ψηφίζουν, ποτέ δεν θα εφαρμοστεί η πολιτική την οποία έχουν ψηφίσει.

Το κοινοβουλευτικό τοπίο γίνεται γελοίο, καθώς ο λαός αντιλαμβάνεται ότι το σύστημα αυτό δεν μπορεί ποτέ να του προσφέρει κάτι καλό και όπως γίνεται με όλα τα συστήματα που παραπαίουν, τα κοινοβουλευτικά μυαλά το μόνο που φαίνεται να τα ανησυχεί είναι το πώς θα παράγουν την δική τους καρικατούρα.

Η Ιστορία κάποτε θα καταγράψει μια περίεργη εκτροπή του ανθρώπινου νου όπου μεγάλα κράτη εκλέγουν μια κυβέρνηση για να κάνει μια δουλειά και στη συνέχεια επιλέγουν μια αντιπολίτευση για να σταματήσει αυτούς που την κάνουν…. Ωστόσο, αυτή η εξαιρετική παντομίμα, όπου τίποτα δεν είναι σοβαρό, και τίποτα σοβαρό δεν συζητιέται, απεικονίζεται ως το μόνο μέσο για τη διατήρηση των ελευθεριών του λαού.

Είναι απλό να καταλάβουμε τα μέσα με τα οποία έχει επιτευχθεί αυτή η μεγάλη κομπίνα. Το πρώτο μέσο είναι η διατήρηση ενός απαρχαιωμένου κοινοβουλευτικού συστήματος που εξακολουθεί να τροφοδοτείται με το μύθο της ελευθερίας, ενώ η κυβέρνηση έχει παραλύσει και η πραγματική δύναμή της ασκείται από αλλού, όχι από αυτό που θέλει ο λαός, αλλά από αυτό που θέλει ο οικονομικός παράγοντας.

Το δεύτερο μέσο είναι το μονοπώλιο της προπαγάνδας από τη δύναμη του χρήματος υπό τη μορφή ενός Τύπου που επίσης τροφοδοτείται από το μύθο της ελευθερίας. Η Ελευθερία του Τύπου που κτίστηκε από γνήσιους δημοσιογράφους που μετέδιδαν έντιμες «ειδήσεις» πολύ καιρό πριν, έδωσε την θέση της, στο μεγαλύτερο μέρος του Τύπου, σε οικονομικές δυνάμεις που έχουν αποκτήσει τον έλεγχο των μεγάλων πακέτων των μετοχών των εφημερίδων. Έτσι, η δύναμη του χρήματος και πάλι στο όνομα της «Ελευθερίας του Τύπου» μπορεί να σερβίρει στο λαό όχι μόνο τις απόψεις, αλλά και τις «ειδήσεις» εκείνες οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εξουσίας του χρήματος. Έτσι, στον «ελεύθερο» Βρετανό πολίτη στερούν το οποιοδήποτε νόημα να ψηφίσει ώστε να λάβει κάποτε αυτό που θέλει, αλλά επίσης του στερούν ακόμα και το μικρό προνόμιο της εκμάθησης της αλήθειας. Γιατί τόσο η εξουσία όσο και η προπαγάνδα είναι εξίσου, στα χέρια μιας δύναμης της οποίας τα συμφέροντα συγκρούονται με τα συμφέροντα του λαού και η οποία για αυτό ακριβώς, μεριμνά ώστε ο λαός ποτέ να μην μάθει την αλήθεια.

Υπό αυτές τις συνθήκες ο μύθος της ελευθερίας στο Κοινοβούλιο και στον Τύπο ενώνουν τις δυνάμεις τους για να προωθήσουν την υποδούλωση του λαού.

Από το “Tomorrow We Live” (1938), του Sir Oswald Mosley (1896 – 1980) / Μετ.: ΚΟ. Ο Όσβαλντ Μόσλεϊ ήταν Βρετανός αριστοκράτης πολιτικός και στρατιωτικός, που ίδρυσε την Βρετανική Ένωση Φασιστών (The British Union of Fascists). 

πηγή

Oswald Mosley: «Xριστός, Νίτσε και Καίσαρας» (Μετάφραση Βασίλειος Π. Δοργανάς)

Oswald Mosley: Xριστός, Νίτσε και Καίσαρας

Οι αντίπαλοι μας ισχυρίζονται ότι ο Φασισμός δεν έχει ιστορικό υπόβαθρο ούτε φιλοσοφία, και καθήκον μου απόψε είναι να εξηγήσω ότι ο Φασισμός έχει βαθιές ιστορικές ρίζες και ότι στηρίζεται σε ορισμένα απ’τα λαμπρότερα επιτεύγματα της νόησης. Γνωρίζω, βέβαια, πολύ καλά ότι δεν προσδίδεται και πολλή φιλοσοφία στις δραστηριότητές μας όπως αυτές εμφανίζονται στις στήλες του ημερήσιου τύπου. Ωστόσο, είμαι βέβαιος ότι δεν πιστεύετε πως αυτοί οι καθρέφτες του δημοσίου πνεύματος δίνουν πάντα μια σαφή αντανάκλαση, και παρ’όλο που ενημερώνεστε για τις πιο σημαντικές κυρίως στιγμές της πορείας μας, υπάρχουν ωστόσο και άλλες στιγμές, που έχουν ένα ορισμένο βάθος σε σκέψη και εποικοδομητική αντίληψη.

Πιστεύω ότι η Φασιστική φιλοσοφία δύναται να εκφρασθεί με κατανοητούς όρους, και παρ’όλο που αποτελεί μια εντελώς νέα συμβολή στην σκέψη της εποχής μας, μπορεί ωστόσο να καταδειχθεί ότι τόσο η προέλευσή της όσο και το ιστορικό της υπόβαθρο απορρέουν από την θεμελιωμένη σκέψη του παρελθόντος.

Εν πρώτοις θεωρώ ότι οι περισσότερες φιλοσοφίες της δράσης προήλθαν από μια σύνθεση πολιτισμικών συγκρούσεων σε μια προηγούμενη περίοδο. Σε κάθε εποχή πολιτισμού, σκέψης ή αφηρημένης νοητικής σύλληψης όπου δύο κουλτούρες βρίσκονται σε αιχμηρή αντίθεση, ακολουθεί και μια μετέπειτα εποχή δράσης στην οποία μπορείς να βρεις μια ορισμένη έμπρακτη σύνθεση μεταξύ των δυο αυτών αιχμηρών αντιθέσεων και ή οποία να οδηγεί σε ένα πρακτικό φρόνημα δράσης.

Θα σας έλεγα ότι τον τελευταίο αιώνα, η βασική ιδεολογική διαπάλη προήλθε από τον τρομερό αντίκτυπο της Νιτσεϊκής σκέψης σε έναν Χριστιανικό πολιτισμό δυο χιλιάδων ετών. Αυτός ο αντίκτυπος επήλθε μόνο με αργό τρόπο. Οι πλήρεις προεκτάσεις του δεν έχουν διεκπεραιωθεί παρά μόνο σήμερα. Αλλά όπου και να στρέψετε το βλέμα σας στο σύγχρονο στοχασμό, βρίσκετε τα αποτελέσματα αυτής της διαπάλης για κυριαρχία πάνω στη νόηση και το πνεύμα του ανθρώπου. Και δεν πρόκειται απ’την πλευρά μου για ένα κατηγορώ κατά του Χριστιανισμού, διότι θα σας δείξω ευθύς αμέσως πως κατά την άποψή μου η Νιτσεϊκή και η Χριστιανική αντίληψη είναι ικανές για σύνθεση.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ο Μύθος της “Μάχης της Cable Street”

του Kevin Scott (Alternative Right) / ΚΟ

Οι λίμπεραλ και οι αριστεροί είναι κατενθουσιασμένοι για την ογδοηκοστή επέτειο της λεγόμενης «Μάχης της Οδού Cable» (‘Battle of Cable Street’), που συνέβη στις 4 Οκτωβρίου 1936, στους δρόμους του ανατολικού Λονδίνου. Στις 9 Οκτωβρίου, αυτού του μήνα, ο μουσουλμάνος δήμαρχος του Λονδίνου, Sadiq Khan, και ο ηγέτης των Εργατικών Jeremy Corbyn, θα μιλήσουν σε συγκέντρωση που διοργανώνει το Εβραϊκό Φόρουμ του Λονδίνου, στην οποία θα συμμετέχει επίσης ο αρχιραβίνος Ephraim Mirvis, για να τιμήσει την εκδήλωση.

Σύμφωνα με την ψευδή αφήγηση τους*, μια αυθόρμητη συμμαχία Εβραίων, κομμουνιστών και «αντιφασιστών» εργατών από το ανατολικό Λονδίνο σχηματίστηκε για να σταματήσουν τον Sir Oswald Mosley της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών (BUF), από το να κάνει πορεία μέσα στο πολυπολιτισμικό ανατολικό Λονδίνο, χάρη σε μια μαζική διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, οι οποίοι αργότερα συγκρούστηκαν με πάνω από έξι χιλιάδες αστυνομικούς, που κάποιοι από αυτούς ήταν έφιπποι, τερματίζοντας έτσι την πολιτική έκκληση του κινήματος των Μελανοχιτώνων (Blackshirts), του πρώην βουλευτή των Εργατικών.

Στην πραγματικότητα, η «αντιφασιστική» σύγκρουση διοργανώθηκε από Εβραίους μετανάστες γκάνγκστερ, με επικεφαλής τον περιβόητο Jack "Spot" (Jacob Colmore,  1912 – 1996 - φώτο) και Εβραίους μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, με πολλούς από αυτούς να έχουν καταφθάσει με λεωφορεία εκεί για να συγκρουστούν με την αστυνομία. Και ο ίδιος ο Mosley συμφώνησε με την αστυνομία να βαδίσει με τους τρεις χιλιάδες υποστηρικτές της BUF μακριά από τα οδοφράγματα που είχαν ανεγερθεί στην περιοχή γύρω από την Οδό Cable από εβραϊκά εγκληματικά στοιχεία, προκειμένου να σταματήσουν την απολύτως νόμιμη και νομοταγή πορεία των Μελανοχιτώνων.

Η μόνη σύγκρουση που αναφέρθηκε μεταξύ των υποστηρικτών της BUF και του όχλου των αριστερών αλλοδαπών συνέβη όταν ο πραγματικός ήρωας της Cable Street, ο γεννημένος στο Newcastle ακτιβιστής Tommy Moran (φώτο), δέχθηκε επίθεση ενώ οδηγούσε μια μικρή ομάδα Geordie Μελανοχιτώνων σε ένα σημείο που είχαν ραντεβού πριν από την προγραμματισμένη πορεία. Παρόλο που κατέφερε και εξουδετέρωσε αρκετούς από τον όχλο, με μερικές σκηνές από την μάχη να έχουν καταγραφεί από μια κάμερα επικαίρων, ο Moran τελικά κτυπήθηκε από πίσω στο κεφάλι, με μια καρέκλα τυλιγμένη σε συρματόπλεγμα, και χρειάστηκε ιατρική θεραπεία, άλλο ένα περιστατικό που κατέγραψαν οι κάμερες. 

Και στις αναφορές από τα επίκαιρα της εποχής αργότερα η είδηση μεταδόθηκε έτσι: «κομμουνιστές, Εργατικοί και Εβραίοι μπλόκαραν την φασιστική πορεία, αντιστεκόμενοι στις ειρηνικές προσπάθειες της μεγαλύτερης αριθμητικά αστυνομίας να ανοίξει το δρόμο», δείχνοντας νεαρούς Εβραίους να σφίγγουν τις γροθιές τους κάνοντας τον κομμουνιστικό χαιρετισμό και φωνάζοντας "One, two, three, four, five - we want Mosley, dead or alive" (“Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε - θέλουμε Mosley, νεκρό ή ζωντανό”) …

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Βιβλιοπαρουσίαση: Oswald Mosley "Εκατό ερωτήσεις για τον Φασισμό"

Κυκλοφορεί: 

Oswald Mosley "Εκατό ερωτήσεις για τον ΦΑΣΙΣΜΟ"

Μετάφραση: Ιάσων Λυκαίος

Σελίδες 110

Εκδόσεις Θ. Κοσμάς

Ιούλιος 2014

Αφιερωμένο στον μακαρίτη Συναγωνιστή Νικόλαο Τσάμη 

Ο Sir Oswald Mosley και η "Βρετανική Ένωση Φασιστών"

Στις 16 Νοεμβρίου 1896, γεννήθηκε ο Σερ Οσβάλντ 6ος Βαρονέτος του Μόσλεϋ, ο ηγέτης των “Βρετανικής Ένωσης Φασιστών” του Μεσοπολέμου και ο οραματιστής μιας ενιαίας μεταπολεμικής Ευρώπης. Ο  Μόσλεϋ εμπνεύσθηκε την “Βρετανική Ενωση Φασιστών” μετά την επίσκεψη του το 1932 στην εθνικιστική Ιταλία όπου γοητεύθηκε από το σύστημα του κορπορατισμού. 

Είχε για σύνθημα το “Η Βρετανία στους Βρετανούς” και σήμα τον κεραυνό, σύμβολο της δράσης. Τα δε μέλη της ντυνόταν στα μαύρα, όπως οι Ιταλοί Μελανοχιτώνες. Όμως ο φασισμός του Μόσλεϋ ήταν μια καθαρά δικιά του σύνθεση, όπου θα ένωνε όλα τα στοιχεία που τον ήδη τον χαρακτήριζαν ως πολιτικό και ως άτομο από την στιγμή που πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την περίοδο που υπήρξε βουλευτής πρώτα του Συντηρητικού και μετέπειτα του Εργατικού Κόμματος. 

Σε αυτόν υπήρχαν ο ηρωισμός του στην διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου και η «αδελφοσύνη των χαρακωμάτων» που θα έκανε τον Μόσλεϋ, ένα γεννημένο αριστοκράτη να είναι δίπλα στον απλό εργαζόμενο λαό και ενάντια στους πολιτικούς που πούλησαν την “χαμένη γενιά” του πολέμου. Υπήρχε ο “σοσιαλιστικός ιμπεριαλισμός” του Τζόσεφ Τσάμπερλαιν σε συνδυασμό με αγώνα για θεσμοθέτηση μεγαλύτερων μισθών, λιγότερων ωρών, προγράμματα στέγασης για ολόκληρο το έθνος, κατάργηση των παραγκογειτονιών, υγειονομική πρόνοια και προστασία των παιδιών...

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Oswald Mosley: «Σύντροφοι στον αγώνα» (ομιλία του ηγέτη των Βρετανών Φασιστών τον Ιούνιο του 1938)

μετάφραση: Αίαντας Τελαμώνιος.

Αδέρφια Mελανοχίτωνες, σύντροφοι μου στον αγώνα

Ο αγώνας μας είναι για το πνεύμα, και σ' αυτή τη μάχη βαδίζουμε μαζί μέχρι τη νίκη. Η πάλη μας είναι σκληρή γιατί μαχόμεθα για κάτι μεγάλο, και τα μεγάλα πράγματα δεν κερδίζονται ούτε ελαφρά ούτε εύκολα. Δεν μαχόμεθα για τίποτε λιγότερο απ' την επανάσταση στο πνεύμα του λαού μας. Και πρέπει να σταθούμε αντάξιοι της αποστολής μας, διότι Mελανοχίτωνες είναι αυτοί που αναλαμβάνουν να οδηγήσουν το λαό σε ένα νέο και υψηλότερο πολιτισμό.

Ο Μελανοχίτωνας είναι ένας επαναστάτης αφιερωμένος στην υπηρεσία της χώρας του. Και οφείλουμε να κατέχουμε πάντα τον χαρακτήρα του πραγματικού επαναστάτη. Δεν είναι ο χαρακτήρας που θα παρατηρήσετε στους ανθρωπάκους των παλαιών κομμάτων αυτούς που κάθε αλλαγή της κοινής γνώμης σπρώχνει από 'δω κι από 'κει, που ενθουσιάζονται με την πρώτη μικροεπιτυχία, αποθαρρύνονται από μια μικροαποτυχία, μιλούν ακατάπαυστα και φλυαρούν για τις προοπτικές των επομένων πέντε λεπτών, σπρώχνονται για μια θέση, αλλά δεν κόπτονται ιδιαίτερα όταν είναι να υπηρετήσουν κάτι.


Ένας χαρακτήρας χωρίς αφοσίωση, υπομονή και καρτερικότητα, είναι το στίγμα της χρηματιστικής δημοκρατικής πολιτικής. Το ακριβώς αντίθετο του Εθνικού Σοσιαλισμού.


Στον πραγματικό επαναστάτη το πρώτο προτέρημα είναι η δύναμη να υπομένει. Συνέπεια, αφοσίωση στο σκοπό και στους συντρόφους, ανδρισμός και σταθερότητα χαρακτήρα. Αυτές είναι οι αρετές της πραγματικής Βρετανίας και του πραγματικού επαναστάτη. Στο κίνημά μας αναγεννήθηκε ο μεγάλος χαρακτήρας τους Βρετανού. Και γι' αυτό φέρουμε μέσα μας το πεπρωμένο της Βρετανίας.

Three generations of Blackshirts, the Williams family, photographed in 1933. All detained in 1940 for opposing the war


Δεν μας νοιάζει αν θα νικήσουμε αύριο το πρωί ή στο πέρας μιας ολόκληρης ζωής δουλειάς και αγώνα. Για εμάς οι υπολογισμοί των ανθρωπάκων δεν σημαίνουν τίποτα. Το μόνο που μας απασχολεί είναι αυτή η νίκη που θέλουμε γιατί τη ζητάει η Βρετανία και καμιά δύναμη πάνω στη γη δεν μπορεί να συγκρατήσει αυτή τη θέληση που βρίσκεται μέσα μας.


Αγώνες είχαμε και θα έχουμε. Χαστούκια δεχτήκαμε και θα δεχτούμε ακόμα. Νίκες και είχαμε και θα έχουμε κι άλλες, ναι μεγαλύτερες νίκες απ' όσες γνώρισαν ποτέ οι Βρετανοί. Μέσα απ' τα καλά και τα άσχημα βαδίζουμε μπρος, μέχρι τη νίκη, διότι αυτός είναι ο χαρακτήρας του πραγματικού επαναστάτη. Στις μεγάλες στιγμές της ύστατης μάχης και της απόφασης είναι εύκολο να κρατήσει κανείς αυτόν τον χαρακτήρα, ακόμα και τη στιγμή της ύστατης θυσίας. Αλλά αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο στο σκληρό καθημερινό καθήκον.


Και θα ήθελα να είμαι ο συναγωνιστής του καθενός από εσάς και σε κάτι περισσότερο στις μεγάλες μάχες που έχουμε μαζί. Θα ήθελα να είμαι μαζί με κάθε ομάδα δράσης που φέρνει το μήνυμα της νέας μας πίστης σε νέους δρόμους. Θα ήθελα να είμαι μαζί με κάθε άνδρα ή γυναίκα κατά τη διάρκεια της σκληρής αλλά ζωτικής δουλειάς της καθοδήγησης του λαού στη γειτονιά για την οποία είμαστε υπεύθυνοι.


Διότι αυτά είναι τα καθήκοντα που έρχονται, με την αφοσίωση χιλιάδων σ' αυτή την αποστολή καθοδήγησης του κόσμου στο σπίτι του και στο δρόμο, η επανάσταση θα πετύχει. Σ' αυτό το καθήκον δεν μπορώ σώματι να είμαι μαζί με καθέναν από εσάς καθημερινά. Αλλά πνεύματι είμαι πάντα μαζί σας. Γιατί αυτό το έργο των αφοσιωμένων Μελανοχιτώνων θα κερδίσει τη Βρετανία σ' αυτό που έχει δοθεί όλο μου το πνεύμα.

Μαζί ανάψαμε στη Βρετανία μια φλόγα που οι άθεοι δεν θα καταφέρουν να σβήσουν. Φυλάξτε αυτήν την ιερή φλόγα αδέρφια μου Μελανοχίτωνες μέχρι να φωτίσει τη Βρετανία και να επισημάνει ξανά το μονοπάτι της ανθρωπότητας.


link: Sir Oswald Ernald Mosley: Ένας πραγματικός επαναστάτης !

Sir Oswald Ernald Mosley: Ένας πραγματικός επαναστάτης !

του Αίαντος Τελαμώνιου.

Ο Sir Oswald Ernald Mosley υπήρξε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Φασισμού και σημάδεψε με την δράση, τους αγώνες και τις ιδέες του όλα τα μεταπολεμικά ευρωπαϊκά ριζοσπαστικά κινήματα και υπήρξε ο κήρυκας της αναγέννησης και της ενότητας της Μεγάλης Ευρώπης.

Γεννηθείς στις 16 Νοεμβρίου του 1896, ο Oswald Mosley ήταν γόνος μιας παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας από το Staffordshire της Αγγλίας. Ενώ ήταν ακόμα δόκιμος στην στρατιωτική σχολή του Sandherst λαμβάνει μέρος στον Α' παγκόσμιο πόλεμο και γρήγορα εντάσσεται στην νεοσύστατη αεροπορία ως πιλότος αναγνώρισης, πόστο που θα του στοιχήσει έναν σοβαρότατο τραυματισμό το 1915. Έκτοτε ακολούθησε μια λαμπρή πολιτική καριέρα που όμως σε μερικά χρόνια θα τον οδηγούσε έξω από το αστικό βρετανικό πολιτικό σύστημα.


Το 1918 εκλέγεται για πρώτη φορά με τους Συντηρητικούς στην βουλή των κοινοτήτων και καταχωρείται ως το πιο νεαρό μέλος του βρετανικού κοινοβουλίου στα 22 του χρόνια, όμως γρήγορα απογοητεύεται από τους Τόρις ενώ τάσσεται δυναμικά υπέρ της υπεράσπισης των παλαιών πολεμιστών και των βιομηχανικών εργατών.


Σημασία έχει να αναφερθεί ότι η ύστατη αφορμή της αποχώρησής ήταν οι βρετανικές μέθοδοι καταστολής του εθνικού επαναστατικού κινήματος της Ιρλανδίας στις οποίες και αντιτάχθηκε σθεναρά, μην υπολογίζοντας την καριέρα του έναντι των αρχών του. Στην μετέπειτα πορεία του ο Oswald Mosley δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται τα δικαιώματα του ιρλανδικού λαού ενώ θεωρούσε πάντα την επίσημη βρετανική πολιτική έναντι της Ιρλανδίας ως ατιμωτική για τις αξίες του βρετανικού λαού.

Λαμπρός ρήτορας ο Mosley, θα συνεχίσει την πολιτική του δράση μέσα από το Εργατικό Κόμμα μαχόμενος για κοινωνική δικαιοσύνη και προτείνοντας τολμηρά μέτρα, θα χαρακτηριστεί και ως ο ''Kόκκινος Aριστοκράτης'' ενώ διετέλεσε και κυβερνητικό στέλεχος.

Το διαζύγιο του με τους εργατικούς δεν άργησε να επέλθει το 1930 λόγω των ριζοσπαστικών θέσεων του Oswald Mosley και της ανικανότητας του Εργατικού Κόμματος να ασκήσει μια αποτελεσματική φιλολαϊκή διακυβέρνηση καθώς και να προστατέψει την χώρα έναντι της τρομερής κρίσης του 1929.

το σύμβολο της BUF


Έκτοτε ρίχτηκε σε μια πολιτική δράση με ανοιχτή την φασιστική προοπτική. Στις 28 Φεβρουαρίου ιδρύει το «Νέο Κόμμα», ως συσπείρωση λαϊκών και εθνικών δυνάμεων, που γρήγορα συγκρούεται με το πολιτικό κατεστημένο και ακολουθεί φασιστικές τάσεις. Στις 18 Ιανουαρίου του 1932 ο Mosley μετέβη στη Ρώμη όπου συνάντησε τον Musolini και είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει από κοντά τα επιτεύγματα του φασιστικού καθεστώτος.

Μετά μια δεύτερη επίσκεψή του στην Ιταλία το φθινόπωρο του ιδίου χρόνου κατά τη διάρκεια της οποίας έτυχε θερμής υποδοχής από μονάδες Μελανοχιτώνων ο Oswald Mosley θα ίδρυε την πρώτη Οκτωβρίου του 1932 (το Νέο Κόμμα είχε ήδη διαλυθεί τον Απρίλη του 1932) την British Union of Fascists δηλαδή την Βρετανική Ένωση Φασιστών που θα εξελίσσονταν σε ένα από τα σημαντικότερα και ισχυρότερα φασιστικά κινήματα του μεσοπολέμου.

Ο Mosley και το κίνημα του αγωνίστηκαν για σχεδόν μια δεκαετία για να αναγεννήσουν μέσω ενός πραγματικά επαναστατικού πνεύματος, τις βρετανικές αξίες και να δώσουν ζωή στην διαβρωμένη από τον καπιταλισμό και την χρηματιστική δημοκρατία αγγλική κοινωνία, προτείνοντας έναν άλλο τύπο ανθρώπου, μια άλλη ηθική και μια άλλη πνευματικότητα της Τιμής και της αφοσίωσης στην πατρίδα και τον λαό.

Η BUF απέκτησε γρήγορα την δική της έδρα , τον ''Μαύρο Οίκο'', την δική της φρουρά, τους Μελανοχίτωνες ή Blackshirts και τις δικές τις εφημερίδες (''Η Φασιστική εβδομάδα'', ''Δράση'', ''Ο Μελανοχίτων'').

Το 1936 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Βρετανή Εθνικοσοσιαλίστρια Diana Mitford (αδερφή της επίσης περίφημης Εθνικοσοσιαλίστριας και στενής φίλης του Αδόλφου Χίτλερ Unity Valkyrie Mitford) στη Γερμανία παρουσία του ζεύγους Goebbels όπως και του ιδίου του Führer και τον ίδιο χρόνο η BUF έλαβε την ονομασία British Union of Fascists and National - Socialists, Βρετανική Ένωση Φασιστών και Εθνικοσοσιαλιστών.

Diana και Unity Mitford


Το κίνημα των Βρετανών φασιστών κέρδισε μια πάρα πολύ μεγάλη επιρροή στην μεσοπολεμική Βρετανία, οι συγκεντρώσεις του ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας ενώ στις δημοτικές εκλογές του Λονδίνου το 1937 τα ποσοστά του κυμαίνονταν μεταξύ του 14% και του 23%.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η BUF είχε ήδη από την δεκαετία του ‘30 μια σαφή αντισιωνιστική τοποθέτηση σε σχέση με τις μεθοδεύσεις των Εβραίων στην Παλαιστίνη ενάντια στον ντόπιο πληθυσμό, χαρακτηριστική ήταν η έκδοση του φαλλαδίου «The Holy Land Arab or Jew» το 1938 το οποίο ασκούσε σκληρή κριτική στην ήδη αναπτυσσόμενη σιωνιστική προπαγάνδα ενόψει και των αραβικών αντισιωνιστικών και αντιιμπεριαλιστικών εξεγέρσεων του 1936 - 39. Στο κίνημα συμμετείχαν άλλωστε και πολλοί Άγγλοι αγωνιστές γνωστοί για τις αντιεβραϊκές τους θέσεις (Α. Κ. Chesterton, William Joyce).

Όταν ξέσπασε ο β' παγκόσμιος πόλεμος ο Oswald Mosley πήρε θέση υπέρ της ειρήνης στην Ευρώπη και ενάντια στην εμπλοκή της χώρας του σε έναν νέο πόλεμο με την Γερμανία. Η μεγαλειώδης και θαρραλέα εκστρατεία που εξαπέλυσε με τους συναγωνιστές του για την διατήρηση της ειρήνης συνάντησε αρχικά μια ενθουσιώδη απήχηση κάτι που υπεδείκνυε ότι ο πόλεμος δεν ήταν επιλογή του βρετανικού λαού αλλά μεθόδευση των πολεμοκάπηλων Βρετανών αστών.

Τον Ιανουάριο του 1940 μεσούντως του πολέμου το βασικό αντιπολεμικό φυλλάδιο της BUF ''The british peace: how to get it'' πούλησε 100.000 φύλλα από τις πρώτες μέρες της κυκλοφορίας του, ενώ στις 27 του ιδίου μήνα πλήθος κόσμου υποδέχονταν στο Μάντσεστερ τον Churchill φωνάζοντας «Ζήτω ο Mosley ! Ζήτω η ειρήνη!».

Το αμέσως επόμενο διάστημα το κίνημα προχώρησε σε κλιμάκωση των μαζικών του συγκεντρώσεων οι οποίες συσπείρωσαν χιλιάδες συμμετέχοντες. Τον Φεβρουάριο του 1940 οι συγκεντρώσεις αυτές έφτασαν τις 41, τις 100 (!) τον Απρίλιο κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων στην Νορβηγία, ενώ στις 2 Μαΐου το κίνημα κατάφερε να διεξάγει 22 συγκεντρώσεις την ίδια ημέρα !

Η βρετανική κυβέρνηση μπροστά στον κίνδυνο μιας πολιτικής συντριβής και παρ' όλο που ο Mosley και οι σύντροφοί του δεν είχαν πάρει ανοιχτά θέση υπέρ της Γερμανίας, διέταξε την σύλληψη του ιδίου και της συζύγου του καθώς και πολλών σημαντικών στελεχών και μελών της BUF που σύντομα ανήλθαν στους 735 αποκεφαλίζοντας έτσι δραστικά την φασιστική οργάνωση.

Μετά την καταστροφή του β' παγκοσμίου πολέμου ο Mosley έθεσε τις βάσεις ενός νέου ξεκινήματος με την έκδοση του βιβλίου ''The alternative'' στο οποίο διατύπωνε τις θέσεις της Ευρώπης - Έθνους, της ιδέας μιας μεγάλης ενότητας των Ευρωπαίων ενάντια στην υποδούλωση από την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα.

Στις 8 Φεβρουαρίου του 1948 ιδρύονταν το Union Movement Κίνημα Ένωσης το οποίο ρίχτηκε εξαρχής στη μάχη για την ελευθερία του λόγου και την υπεράσπιση της Ευρώπης. Παρά το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα του δεύτερου μεταπολέμου, το UM κατάφερε να ξανακάνει μαζικές και ανοιχτές συγκεντρώσεις, να εκδώσει εκ νέου εφημερίδες («Action») και να συμμετάσχει σε εκλογικές αναμετρήσεις με υπολογίσιμα αποτελέσματα.

Το 1950 εκδόθηκε από την Diana Mosley η μηνιαία επιθεώρηση ''The European'' με την οποία συνεργάστηκαν σημαίνουσες προσωπικότητες του μεταπολεμικού Φασισμού, μεταξύ αυτών και ο Ezra Pound (ο οποίος εξάλλου είχε ήδη συνεργαστεί ήδη με τον Mosley και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '30). Σημαντική ήταν και η συμβολή του στις ατυχείς προσπάθειες συντονισμού και ενοποίησης του μεταπολεμικού Φασισμού και της συγκρότησης ενός πανευρωπαϊκού εθνικού - επαναστατικού κινήματος.

Για ένα μικρό διάστημα συνεργάστηκε με τον Francis Parker Yockey, ηγέτη του Ευρωπαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου, ενώ το 1951 συμμετείχε στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κινήματος, από κοινού με τον Γάλλο νεοφασίστα θεωρητικό και συγγραφέα (και γαμπρό του Robert Brasillach ) Maurice Bardèche, τον Σουηδό Per Engdahl, τον Ernesto Massi από το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα και τον Karl - Heinz Priester από το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράιχ (προπομπό του σημερινού NPD), προσπάθεια που δυστυχώς δεν ευδοκίμησε.

Ωστόσο ο Mosley θα συνεχίσει τις προσπάθειές του και το 1962 θα συμβάλλει στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Εθνικού Κόμματος στην οποία έλαβε μέρος και ο Βέλγος εθνικοεπαναστάτης θεωρητικός της Ευρώπης και αντισιωνιστής Jean Thiriar.

Το ιδεολογικό και πολιτικό έργο του υπήρξε βαρυσήμαντο και άνοιξε νέους τολμηρούς και καινοτόμους ορίζοντες όσον αφορά τις ιδέες για τον Ευρωπαϊκό σοσιαλισμό, τον εργατικό συνδικαλισμό, την οικοδόμηση μιας οργανικής οικονομίας, τις διεθνείς πολιτικές και στρατηγικές ανακατατάξεις του μεταπολέμου και κυρίως την διαμόρφωση ενός νέου επαναστατικού και σοσιαλιστικού ευρωπαϊκού εθνικισμού !

Ο Sir Oswald Ernald Mosley πέθανε στις 3 Δεκεμβρίου του 1980 στο Orsay της Γαλλίας. Το αγωνιστικό ήθος, η αυταπάρνηση και το απαράμιλλο θάρρος που πάντα επέδειξε ο μεγάλος αυτός μαχητής, αποτελούν μια ισχυρή κληρονομιά αυτής της Ευρώπης που οραματίστηκε και στην οποία αφιέρωσε με πάθος τη ζωή του.

Τούτη την ώρα που η κάλπικη Ευρώπη των εχθρών μας καταρρέει, ο δρόμος τον οποίο χάραξε ο Oswald Mosley είναι περισσότερο επίκαιρος από ποτέ !

link: free e - books για τον Oswald Mosley