Όταν το κράτος ...


Εισαγωγικό σημείωμα :


Λάβαμε το παρακάτω άρθρο από έναν ανένταχτο συναγωνιστή και φυσικά ως ελεύθερο βήμα έκφρασης το δημοσιεύουμε ως έχει , και ελπίζουμε να έχουμε την δυνατότητα να φιλοξενήσουμε και άλλες απόψεις στο μέλλον για το ζήτημα «κράτος» από την οπτική των Ελλήνων εθνικοεπαναστατών.


Με αφορμή τις αναφορές στους ξένους υπενθυμίζουμε ότι το θέμα του μεταναστευτικού δεν εξαντλείται σε λίγες γραμμές αλλά αποτελεί ένα καίριο ζήτημα με πολλές πλευρές και απόψεις. Σύντομα σύντροφοι του "Μαύρου Κρίνου" θα δημοσιεύσουν τις απόψεις τους στο θέμα αυτό.


Πολλοί προσπαθούν να καπηλευτούν το ζήτημα του μεταναστευτικού για μικροπολιτικούς σκοπούς και προσωπική προβολή. Στα δικά μας μάτια πραγματικά η ελληνική κοινωνία είναι ένα μεγάλο θέατρο σκιών που το τελευταίο διάστημα προβάλλονται και κυριαρχούν 2 απόψεις.


Από την μια πλευρά οι «ηγέτες» της άκρας δεξιάς που ουρλιάζουν «έξω οι ξένοι» με υστερική φωνή στα κανάλια της τηλεόρασης αλλά την ίδια στιγμή προτιμούν μετανάστες στις δουλειές τους επειδή τους συμφέρει οικονομικά , ενώ παράλληλα ξεχνούν … την ελληνική δύναμη κατοχής στο Αφγανιστάν και την συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο του Ιράκ , και από την άλλη πλευρά ΜΚΟ , ορθόδοξοι κομμουνιστές και «αντιεξουσιαστές» , συριζαίοι που μέσα από τα έντυπα τους και τις δράσεις τους δείχνουν την «αλληλεγγύη» τους στους μετανάστες είτε για να αυξήσουν τα μέλη των οργανώσεων τους , είτε επειδή έρχονται εκλογές και οι ψήφοι μετράνε …


Ξεχνούν βέβαια ότι και στο εξωτερικό οι ομοϊδεάτες τους απέτυχαν να προσελκύσουν τους μετανάστες , οι οποίοι στράφηκαν μαζικά στα κυρίαρχα αστικά κόμματα παρά στα ακροαριστερά σχήματα και στις αναρχικές οργανώσεις.


Οι μετανάστες στις χώρες που πάνε στην πλειοψηφία τους δεν ξεχνούν την καταγωγή τους , τις παραδόσεις τους και τα έθιμα τους αλλά προσπαθούν να τα διατηρήσουν. Κανένα terminal 119 και καμιά «αντιεξουσιαστική κίνηση» δεν μιλάει στην καρδιά τους αλλά το μόνο που νοιάζονται είναι να έχουν λεφτά είτε για να στείλουν στην χώρα καταγωγή τους , είτε απλά για να επιβιώσουν.


Όταν στο γελοίο ελλαδικό κράτος έχεις εκατοντάδες χιλιάδες ξένους με διαφορετικές καταγωγές και κουλτούρες και με κανένα μέλλον για τους περισσότερους έρχεται η ώρα να απολαύσουμε την υπέροχη "multi culti" εποχή … ας διαβάσουν οι «σύντροφοι» τι έγραφαν οι δικοί τους θεωρητικοί για το θέμα του μεταναστευτικού μήπως και ξυπνήσουν ...


Ως Έλληνες και Εθνικοσοσιαλιστές δεν κλείνουμε τα μάτια στο ζήτημα της μετανάστευσης που αποτελεί σήμερα κίνδυνο για την ταυτότητα μας ως έθνος και κοινωνία.


Κύριοι υπεύθυνοι είναι οι καπιταλιστές που άνοιξαν τα σύνορα χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες , υπεύθυνοι είναι όλοι αυτοί που στηρίζουν τα αστικά κόμματα όλα αυτά τα χρόνια , υπεύθυνοι είναι η συντριπτική πλειοψηφία των νεοελλήνων που πουλάει τα πάντα στο όνομα των κομματικών πελατειακών σχέσεων.


Είναι να γελάς πραγματικά βλέποντας γνωστούς μαρξιστές σε πορείες ισλαμιστών όπως έγινε πρόσφατα στην Αθήνα , αλλά και «υπερπατριώτες» να ουρλιάζουν για εισβολή ξένων στην Ελλάδα αλλά την ίδια στιγμή να «προσκυνούν» αμερικανούς γερουσιαστές ιουδαϊκής καταγωγής και να τρέχουν στην Κανταχάρ να γευματίσουν μαζί με τους αμερικανούς εισβολείς.



ακολουθεί άρθρο του ανένταχτου συναγωνιστή Άργους.


Όταν το κράτος μέσω τραπεζών δίνει δάνεια στους μετανάστες με επιτόκιο 0,5%-1% και στους Έλληνες με 5%.


Όταν το κράτος προτιμά τα παιδιά των αλλοδαπών στους παιδικούς σταθμούς και στέλνει τους Έλληνες σε ιδιωτικούς σταθμούς.


Όταν το κράτος με εγκύκλιους στα σχολεία προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να πριμοδοτούν τα παιδιά των αλλοδαπών εις βάρος φυσικά των παιδιών των Ελλήνων.


Όταν το κράτος νοσηλεύει με προτεραιότητα τους ανασφάλιστους αλλοδαπούς με κρατήσεις των Ελλήνων εργατών.


Όταν το κράτος συνοδεύει και οδηγεί πολυπολιτισμικούς τραμπούκους εναντίων των Ελλήνων κατοίκων του Αγ.Παντελεήμονα.


Όταν το κράτος χρησιμοποιεί τους παρακρατικούς επ’αμοιβή , μέσω Μ.Κ.Ο και ευρωπαϊκών κονδυλίων, ως άτυπη ανθελληνική αστυνομία.


Όταν το κράτος χρησιμοποιεί τους μετανάστες ως στρατό κατοχής του κεφαλαίου.


Όταν το κράτος κατηγορεί τους Έλληνες για εκείνα που κάνουν οι ξένοι.


Όταν το κράτος έχει μετατρέψει την Πατρίδα μας σε ένα απέραντο δεσμωτήριο των Ελλήνων.


Τότε τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη είναι επίκαιρα και επιτακτικά:


"ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ , ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ"

Εναντίον του αστικού πατριωτισμού.


του Charles Maurras.


Όπως και στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης η ελληνική αστική τάξη, αποτελεί ένα τεράστιο σώμα, πολύ μεγαλύτερο σε αριθμό από ότι γενικώς πιστεύεται, που έχει διεισδύσει ακόμα και στο προλεταριάτο και έχει διαβρώσει σε κάποιο βαθμό τα ανώτερα στρώματα του.


Στην Ελλάδα οι εργάτες είναι λιγότερο συνδεδεμένοι με την αστική τάξη από ότι σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, καθημερινά δε απομακρύνονται όλο και περισσότερο από αυτήν.Ωστόσο η δηλητηριώδης επιρροή του αστικού πολιτισμού εξακολουθεί να διαφθείρει κάποια τμήματα του ελληνικού προλεταριάτου.Αυτό εξηγεί την αδιαφορία και τον εγωισμό που παρατηρούνται σε ορισμένα περισσότερο καλοπληρωμένα επαγγέλματα.


Αυτοί οι εργάτες είναι ημιαστοί εξαιτίας του ατομικού συμφέροντος και της αυταπάτης τους και αντιτίθενται στην Επανάσταση επειδή φοβούνται ότι η Επανάσταση θα τους καταστρέψει.Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η αστική τάξη αποτελεί ένα πολύ σημαντικό και πολύ μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.


Εάν όμως αυτήν την στιγμή ήταν όλοι οι Έλληνες αστοί αντιμέτωποι με εισβολή ξένων δυνάμεων στην χώρα μας θα οδηγούσε σε συντριπτική ήττα και η Ελλάδα θα χανόταν. Η αστική τάξη έχει αφήσει προ πολλού πίσω της την ηρωική της εποχή: Δεν διαθέτει τον δυναμισμό, τον υπέρτατο ηρωισμό που την οδήγησε στην νίκη το 1821 και έκτοτε επηρμένη και κορεσμένη, εκφυλίζεται σταθερά. Σε εξαιρετική περίπτωση ανάγκης, θα θυσιάσει ακόμα και τα παιδιά της, αλλά δεν θα θυσιάσει ποτέ την κοινωνική της θέση και την ιδιοκτησία της χάριν της πραγμάτωσης ενός υψηλού ιδανικού.


Θα προτιμούσε να υποταχθεί στον τουρκικό ζυγό παρά να απαρνηθεί τα κοινωνικά της προνόμια και να δεχθεί να εξισωθεί οικονομικά με το προλεταριάτο.Δεν θέλω να πω ότι η αστική τάξη δεν είναι πατριωτική.


Αντιθέτως, ο πατριωτισμός με την στενότερη έννοια του όρου, είναι βασική αρετή της. Όμως οι αστοί αγαπούν την πατρίδα τους μόνον επειδή η Πατρίδα, την οποία για αυτούς αντιπροσωπεύει το Κράτος, διασφαλίζει τα οικονομικά,πολιτικά και κοινωνικά τους προνόμια. Όποιο έθνος δεν αποδεχθεί την προστασία αυτή, δεν αναγνωρίζεται από τους αστούς. Συνεπώς για την αστική τάξη, πατρίδα είναι το Κράτος.


Πατριώτες του Κράτους, οι αστοί γίνονται λυσσαλέοι εχθροί των μαζών, όταν ο λαός έχει κουρασθεί να θυσιάζεται, να χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση σαν παθητικό υποπόδιο, εξεγείρεται εναντίον της. Εάν οι αστοί είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στις μάζες που επαναστατούν και στους Τούρκους εισβολείς στην Ελλάδα, ασφαλώς θα επέλεγαν τους δεύτερους.


Αυτή θα ήταν μια δυσάρεστη επιλογή, όμως θα το έκαναν ως υπερασπιστές της αρχής του Κράτους εναντίον του χυδαίου όχλου, των μαζών του κόσμου.

Για ένα νέο ξεκίνημα.


Το κείμενο που ακολουθεί , αποτελεί ομιλία – χαιρετισμό της Εβίτας Περόν προς τα στελέχη του Περονικού κόμματος στο Μπουένος Άιρες , τον απρίλιο του 1952.


Δημοσιεύτηκε στο δεύτερο τεύχος του εθνικοεπαναστατικού περιοδικού «Αναθεωρητής» τον Απρίλιο του 1992.








της Εβίτας Περόν.


Πρώτα απ' όλα θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντρόφους για την αγάπη και το ενδιαφέρον τους, όσο εγώ ήμουνα στο νοσοκομείο. Η αφοσίωσή σας προς το πρόσωπό μου ήταν το καλύτερο φάρμακο για να ξανασταθώ στα πόδια μου. Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά.


Τώρα που αισθάνομαι καλύτερα θ' αγωνιστώ με το ίδιο πάθος με πριν, για τα δίκαια της πατρίδας μας, να πολεμήσω στο πλάι του ηγέτη μας Περόν, για σας και με εσάς, για τον Περόν και την Αργεντινή ως τον θάνατο.Κι αν εγώ χαθώ, ξέρω ότι σείς θα πάρετε τ' όνομα μου και θα το κάνετε σύμβολο για τη νίκη. Ο Θεός είναι μαζί μας διότι μόνο εμείς αγωνιζόμαστε κατά της φτώχειας, εναντίον της αδικίας, εναντίον της ολιγαρχίας και των συντηρητικών. Γι' αυτό η νίκη θα είναι μαζί μας αργά ή γρήγορα. Θα ήθελα να σας πω πάρα πολλά πράγματα αλλά οι γιατροί μου έχουν απαγορέψει να μιλάω προς το παρόν πολύ ώρα.


Εγώ σας δίνω όλη την καρδιά μου και σας δηλώνω ότι είμαι σίγουρη ότι σε λίγο καιρό θα βρίσκομαι στον αγώνα, πλάι σας, με περισσότερες δυνάμεις, με περισσότερη αγάπη για τον αγώνα αυτού του λαού που τόσο αγαπώ, όπως αγαπώ τον Περόν.Γνωρίζω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το κόμμα μας και την φτηνή προπαγάνδα των αντιπάλων μας. Αυτή η χυδαία προπαγάνδα επικεντρώνεται σε δύο σημεία, που θα ήθελα να σχολιάσω όπως εγώ κάνω καλύτερα, δίχως να με διακόψετε.


Το πρώτο σημείο είναι που κατηγορούν τον Περόν ως φασίστα. Εγώ μέχρι σήμερα δεν ήξερα ότι είναι κακό να είσαι φασίστας! Τώρα τελευταία αρχίζω να το μαθαίνω! Όταν ο Περόν πήρε στα χέρια του τις τύχες της Αργεντινής και του λαού της, εφάρμοσε ένα πολιτικό πρόγραμμα που εξασφάλισε την εθνική ανεξαρτησία της χώρας μας και την κοινωνική ευημερία του λαού μας. Δεν ξέρω αν συτό το πρόγραμμα ήταν τότε "φασιστικό"! Εκείνο που ξέρω είναι ότι είχε την επιδοκιμασία και την αποδοχή όλου του λαού μας και σίγουρα "δημοκρατικό" δεν ήταν. Διότι αν ήταν θα συνέχιζε την εκμετάλευση του λαού όπως έκαναν τόσες και τόσες "δημοκρατικές" κυβερνήσεις πριν από τον Περόν.


Ξέρω ακόμα ότι ο χαρακτηρισμός του "φασίστα" που αποδίδουν στον Περόν δεν προέρχεται από τους εργάτες και τους αγρότες, οι οποίοι βρίσκονται ψυχή και σώμα δίπλα στον ηγέτη τους, αλλά από την αριστοκρατία, τους ψηλομύτες απομεινάρια της φεουδαρχίας, που δυστυχώς δεν έχουμε εξαλείψει οριστικώς από την κοινωνία σύντροφοι. Αυτοί οι "αριστοκράτες" φοβούνται την επιτυχία του σοσιαλιστικού προγράμματος του Περόν και αγωνίζονται να τορπιλίσουν τους αγώνες του κόμματός μας. Εμείς πάντως σύντροφοι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα αν μείνουμε ενωμένοι ως το τέλος. Από την στιγμή που ο Αργεντινός εργάτης είναι πλάι μας, η νίκη θα είναι με το μέρος μας.


Στο δεύτερο σημείο που κατακρίνουν τον Περόν είναι στο ότι παντρεύτηκε μια "πόρνη". Παρακαλώ σύντροφοι μην ταράζεστε. Θα ήθελα να δώσω απ' αυτό το βήμα μια απάντηση σ' αυτούς τους υπερασπιστές της "ηθικής".


Κύριοι και κυρίες "ηθικολόγοι" από τη στιγμή που οι γυναίκες σας παριστάνουν τις κυρίες ντυμένες στα γουναρικά και χρυσαφικά τους, ξενυχτώντας σε λέσχες αντί να κοιμίζουν τα παιδιά τους, φλερτάροντας με τον πρώτο τυχόντα ψευτοαριστοκράτη, σπαταλώντας τα λεφτά της οικογένειάς τους, ντύνοντας τους αγαπητικούς τους, και τις περισσότερες φορές εν γνώσει σας, γίνεστε ευσυνειδητά κερατάδες, τότε πολύ ευχαρίστως εγώ θ' αποδεχθώ τον χαρακτηρισμό της "πόρνης". Διότι αν δεν κάνω λάθος, και η Μαρία Μαγδαληνή "πόρνη" ήταν, και βρισκόταν στο πλάι του Χριστού όπως κι εγώ βρίσκομαι στο πλευρό του Περόν και του Αργεντίνικου λαού! Μακάρι να υπήρχαν κι άλλες γυναίκες στον κόσμο που να έχουν την αμέριστη αγάπη ενός ολόκληρου λαού, όπως έχω εγώ, η "πόρνη", που λένε οι "ηθικολόγοι".


Σύντροφοι την ομιλία μου θα την κλείσω κάπου εδώ. Δυστυχώς δεν έχω συνέλθει πλήρως από την αρρώστια μου. Θα επαναλάβω και πάλι ότι θα βρίσκομαι για πάντα στο πλευρό σας, στον Περόν, στον αγώνα του λαού μας και της πατρίδας μας. Εύχομαι ότι μετά από εμάς, ο Θεός θα στείλει κι άλλους "φασίστες" κι άλλες "πόρνες" για να υπηρετήσουν την Αργεντινή όπως εγώ και ο Περόν. Και τώρα πιστοί μου σύντροφοι θα ήθελα, για να για να ξαναθυμηθούμε τους αγώνες μας και να ξαναβρούμε το κέφι μας, να τραγουδήσουμε πάλι το "θα γυρίσω από το θάνατο και θα είμαστε χιλιάδες".


Ευχαριστώ που με ακούσατε.

Μαύρες Ταξιαρχίες.



Μαύρες Ταξιαρχίες


Αυτόνομη εθνική έκφραση ενάντια στην κατοχή.





Περισσότερο ήθος , λιγότερη ηθικολογία.



Ο Γιόζεφ Πάουλ Γκαίμπελς γεννήθηκε στη Ρηνανία το 1897. Γόνος εργατικής οικογένειας. Σπούδασε ιστορία και λογοτεχνία στη Χαϊδελβέργη. Παθιασμένος αντιαστός , μετά μια σύντομη επαφή με τον μαρξισμό , εντάχθηκε στο NSDAP το 1924 υπό τον Γκρέγκορ Στράσσερ. Υπήρξε δεινός ρήτορας κι ένας από τους ακραίους της αριστερής πτέρυγας του NSDAP, αλλά ταυτόχρονα υποστηρικτής του Χίτλερ.


Κατά την περίοδο του Γ' Ράιχ διετέλεσε Υπουργός Προπαγάνδας με εξαιρετική επιτυχία. Υπήρξε προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών. Το 1945 , πιστός ως το τέλος στον Χίτλερ αυτοκτόνησε μαζί με την οικογένειά του.


Το κείμενο που ακολουθεί πρωτοδημοσιεύτηκε στον Λαϊκό Παρατηρητή στο φύλλο της 27ης Ιανουαρίου 1934.







του Γιόζεφ Γκαίμπελς.



Κάθε Επανάσταση κάνει λάθη, ακόμα και η δική μας. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, μια που συνήθως τα λάθη σβήνουν από μόνα τους ή με τον καιρό. Το ουσιώδες είναι να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά οι υπεύθυνοι και να μη διστάζουν να υψώσουν τη φωνή τους όταν πρέπει , χωρίς να φοβούνται την κοινή γνώμη. Προφανώς , μια κοσμοϊστορική Επανάσταση με τόσο ευρείες διαστάσεις , εκ των πραγμάτων θα συμπεριλαμβάνει στους κόλπους της και πολλές ανοησίες δίπλα στα μεγάλα οφέλη της. Οι ανοησίες γίνονται επικίνδυνες μόνον όταν αφήνονται ν' αναπτυχθούν , με αποτέλεσμα να παρεμποδίζουν και να στραγγαλίζουν την υγιή , οργανική ανάπτυξη της Επανάστασης.



Σήμερα, είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή να ρίξουμε άπλετο φως σε μια από αυτές τις ανοησίες , που συνόδευσαν την Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση και να την εξετάσουμε ανελέητα.



Τούτο είναι απαραίτητό , διότι , σε διαφορετική περίπτωση , αυτές οι ανοησίες μπορεί στο πέρασμα του χρόνου να διαφθείρουν σταδιακά το ύφος και τη φύση της Επανάστασής μας , αφήνοντας στις επόμενες γενιές την εντύπωση ότι η φύση και οι σκοποί μας είναι εντελώς διαφορετικοί από τις αληθινές αντιλήψεις του Εθνικοσοσιαλισμού.



Κανείς δεν αρνείται ότι , στη δημόσια σφαίρα , σαφώς και χρειάζεται ρύθμιση των μεγάλων ηθικών θεμελίων της εθνικής μας ζωής. Παρόλα αυτά όμως , κάποιοι ανόητοι επιδιώκουν να πάνε ακόμα παραπέρα και να φτιάξουν κώδικες για την καθαρά προσωπική ζωή και την ατομική συμπεριφορά.


Αυτό τελικά οδηγεί σε μια ηθικολογία εντελώς ξένη προς τον Εθνικοσοσιαλισμό.


Ιδιόρρυθμοι άνθρωποι , που είτε βρίσκονται στη δύση του βίου τους είτε δεν έχουν καν δικαίωμα στη ζωή , κηρύσσουν την ηθικολογία στο όνομα της Επανάστασής μας. Συχνά μάλιστα , αυτή η ηθικολογία δεν έχει τίποτε το κοινό με το αληθινό ήθος. Ευαγγελίζονται ηθικούς νόμους, που ίσως ταιριάζουν σε χριστιανικό οικοτροφείο, αλλά δεν έχουν καμιά θέση σε ένα σύγχρονο πολιτισμένο κράτος.


Για παράδειγμα : Σε μια μεγάλη πόλη της κεντρικής Γερμανίας , μια διαφημιστική αφίσα σαπωνοποιίας απεικόνιζε ένα ζουμερό , ελκυστικό κορίτσι να κρατά ένα σαπούνι. Ένας «σταυροφόρος της ηθικής» , ο οποίος δυστυχώς ήταν αρμόδιος για την τύχη της αφίσας, απαγόρευσε την κυκλοφορία της , με το πρόσχημα ότι προσέβαλλε τη δημόσια αιδώ και τις ηθικές ευαισθησίες του πληθυσμού , διότι η γυναίκα στην αφίσα κρατούσε το σαπούνι σε σημείο, το οποίο « ...δεν δυνάμεθα να περιγράψω μεν επακριβώς , δια λόγους ηθικής τάξεως.»


Ποιος είναι ο ηθικός σ' αυτή την περίπτωση ;


Το άτομο που απαγόρευσε την αφίσα , θεωρώντας ότι όλοι οι υπόλοιποι μοιράζονται τις δικές του πρόστυχες φαντασιώσεις ;


Ή ο Γερμανικός λαός και το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα, που δικαίως εξοργίζονται και αντιδρούν ενάντια σ' αυτή τη γελοία απαγόρευση ;


Διερευνήσαμε το ζήτημα κι ανακαλύψαμε ότι αυτός ο ευυπόληπτος πολίτης προσδέθηκε στον Εθνικοσοσιαλισμό τρεις μήνες μετά την άνοδό μας στην εξουσία. Κάτι που καθόλου δεν τον εμπόδισε να διατάξει την απαγόρευση στο όνομα του Εθνικοσοσιαλισμού.Το σκοινί έχει παρατραβήξει.


Οι παρεούλες των ηθικολόγων αρχίζουν πλέον να μη σέβονται ούτε τα όρια της προσωπικής ζωής των άλλων. Πολύ θα ήθελαν να ιδρύσουν επιτροπές αγνότητας στις πόλεις και στην ύπαιθρο για να ελέγχουν τον ερωτικό και έγγαμο βίο των πολιτών. Αν ήταν στο χέρι τους , θα μεταμόρφωναν την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία σ' έναν ερημότοπο μουρμούρας και παραπόνων, σε μια χώρα , όπου θα κυριαρχούσαν η καχυποψία , οι παρακολουθήσεις , οι καταδόσεις και οι εκβιασμοί.


Αυτοί οι ηθικολόγοι συχνά ζητούν από τις αρχές ν'απαγορεύσουν ταινίες , παραστάσεις, όπερες και οπερέτες , διότι οι χορεύτριες , οι χορευτές και οι ηθοποιοί είναι προφανώς «επικίνδυνοι για τη δημόσια αιδώ». Αν αποδεχτούμε τέτοια αιτήματα , σε λίγο καιρό θα βλέπουμε μόνο ηλικιωμένες και ηλικιωμένους στη μεγάλη οθόνη και στη σκηνή. Οι θεατρικές αίθουσες θα μένουν αδειανές , διότι το κοινό, σε γενικές γραμμές, δεν πάει στο θέατρο για να δει ανθρώπους που βλέπει στις εκκλησίες και στα γηροκομεία.


Να μας λείπουν αυτοί οι υποκριτές. Πλάσματα δίχως γνήσια , δυνατή αντίληψη της ζωής. Είναι ανέντιμη η ηθική που κηρύσσουν. Όντας οι αποτυχημένοι της ζωής , διαμαρτύρονται ενάντια στην ίδια τη ζωή. Η αιώνια ζωή και οι νόμοι της δεν θ' αλλάξουν για χάρη αυτών των ηθικολόγων. Το πολύ-πολύ , αυτοί οι άνθρωποι να καταλήξουν να κρύβονται πίσω από ένα προπέτασμα αξιοπεριφρόνητης υποκρισίας κι ανέντιμης σεμνοτυφίας.


Πιστεύουν ότι η Γερμανίδα δεν πρέπει να βγαίνει μόνη , δεν πρέπει να γευματίζει μόνη στα εστιατόρια , δεν πρέπει να κάνει εκδρομές με ανδρική συντροφιά (ούτε καν με έναν SA) χωρίς την γκουβερνάντα της , δεν πρέπει να καπνίζει , δεν πρέπει να λούζεται , δεν πρέπει να μακιγιάρεται και γενικώς δεν πρέπει να κάνει οτιδήποτε μπορεί να ξυπνήσει το «διαβολικό» ενδιαφέρον των ανδρών. Έτσι θέλουν να καταντήσουν τη Γερμανίδα αυτοί οι ηθικολόγοι της πεντάρας.


Ουαί κι αλίμονο στο κακόμοιρο θηλυκό, που θα τολμήσει να παραβεί αυτούς τους νόμους. Και φυσικά, η Γερμανίδα «απαγορεύεται» να έχει ... καρέ μαλλί. Αυτά είναι για τις ... εβραίες και τα λοιπά αξιοπεριφρόνητα πλάσματα. Καταλαβαίνουν άραγε αυτοί οι σημαιοφόροι της ηθικής σε τι βαθμό προσβάλλουν, συκοφαντούν και πληγώνουν με το κήρυγμά τους τα εκατομμύρια των Γερμανίδων γυναικών , οι οποίες , με γενναιότητα κι εντιμότητα , κάνουν το καθήκον τους στη ζωή και στην εργασία τους , οι οποίες είναι καλές συντρόφισσες για τους άνδρες τους και στοργικές μητέρες για τα παιδιά τους ;


Καταλαβαίνουν πόσο ντροπιάζουν τον Εθνικοσοσιαλισμό σ' όλον τον κόσμο ;


Καταλαβαίνουν ότι έμειναν τριάντα χρόνια πίσω ;


Καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τεθούν υπό περιορισμό , διότι έχουν αρχίσει να γίνονται ενοχλητικοί ;


Υπάρχουν καλές και κακές γυναίκες , τίμιες και λιγότερο τίμιες γυναίκες. Άλλες έχουν καρέ μαλλί, άλλες όχι. Το αν μακιγιάρονται ή όχι δεν είναι ένδειξη εσωτερικής αξίας. Κι αν καπνίζουν πού και πού κανένα τσιγάρο στο σπίτι ή στις κοινωνικές εκδηλώσεις , δεν πρέπει να νιώθουν απόρριψη.


Και , εν πάση περιπτώσει, αυτοί οι ηθικολόγοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κρίνουν τις γυναίκες είτε τις αντιμετωπίζουν σαν εχθρούς είτε τις θέλουν ευτυχισμένες , χαλαρές και γαλήνιες , όπως τις θέλει κάθε αληθινός άνδρας. Νομίζουν ότι οι απολαύσεις της ζωής δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστικές και προτιμούν τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου βίου.



Γι' αυτούς η ζωή είναι μια κοιλάδα δακρύων. Οδηγοί τους είναι η απαισιοδοξία και η καχυποψία. Ένας αληθινός Εθνικοσοσιαλιστής δεν έχει κανένα λόγο να προστατέψει τέτοια μίζερα πλάσματα με χαρακτήρα σημαδεμένο από τον πρωτογονισμό και την απόρριψη της ηδονής. Αν έχουν δυο κολάρα , το ένα καθαρό και το άλλο βρώμικο , τότε θα φορέσουν το βρώμικο , για να δείξουν δήθεν μίσος προς τις αστικές αξίες. Αν έχουν δυο κοστούμια, το ένα καλό και το άλλο φτηνιάρικο, τότε, ακόμα και σε μια γιορτινή περίσταση θα φορέσουν το φτηνιάρικο, για να επιδείξουν επαναστατική εμφάνιση στον αποσβολωμένο περίγυρό τους. Αντιπαθούν τη χαρά και το γέλιο - δεν πρέπει να γελάει κανένας και με τίποτε.


Επιτέλους, ζούμε σ' ένα ευσεβιστικό κράτος ή στην εποχή της Εθνικοσοσιαλιστικής Kατάφασης της ζωής ; Κανείς δεν μπορεί να μας υποπτευθεί ότι επιθυμούμε έκλυτο βίο. Ο ίδιος ο Φύρερ και πολλοί από τους στενούς συνεργάτες του ούτε καπνίζουν ούτε πίνουν ούτε ζουν με πολυτέλεια. Όμως , όσοι θέλουν να στερήσουν ένα έθνος εξήντα εκατομμυρίων ανθρώπων από κάθε ηδονή και αισιοδοξία, είναι άξιοι περιφρόνησης. Κι εκτός αυτού , οι ανόητες επιδιώξεις τους θα οδηγούσαν αμέτρητους ανθρώπους στη φτώχεια και στη μιζέρια.


Με κάθε δραστηριότητα που απαγορεύεται , αυξάνεται η ανεργία. Αν κανείς δεν οδηγεί αυτοκίνητο , θα κλείσει η αυτοκινητοβιομηχανία. Αν κανείς δεν φοράει καινούργια ρούχα, οι μοδίστρες και οι ράφτες θα μείνουν χωρίς δουλειά. Αν οι άνθρωποι δεν πάνε στο θέατρο και τον κινηματογράφο, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον χώρο του θεάματος θα ζουν μόνον από τα επιδόματα ανεργίας. Αν στερήσουμε τη χαρά και την ηδονή από τον λαό , τον καθιστούμε ανίκανο να παλέψει για το ψωμί του. Όποιος θέλει κάτι τέτοιο , εγκληματεί ενάντια στην επανορθωτική μας προσπάθεια και ντροπιάζει το Εθνικοσοσιαλιστικό Κράτος σ' όλον τον κόσμο. Κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα να φτωχύνει ο δημόσιος βίος μας. Κι αυτό δεν θα το δεχθούμε.



Δεν θέλουμε να καταργήσουμε την ηδονή. Αντίθετα , θέλουμε να τη μοιραστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι.


Γι' αυτό κι ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να πάνε στο θέατρο, γι' αυτό βοηθάμε τους εργάτες να ντύνονται όμορφα στις γιορτινές περιστάσεις. Γι' αυτό Φτιάξαμε την οργάνωση «Δύναμη δια της Χαράς» (Kraft durch Freude). Γι' αυτό διώχνουμε τους φορείς της σεμνότυφης υποκρισίας. Γι' αυτό απαγορεύουμε σ' αυτούς τους θεούσους να καταστρέψουν με τα κακαρίσματά τους κάθε ηδονή που χρειάζονται οι τίμιοι , εργατικοί άνθρωποι , που αναζητούν ανακούφιση από τη σκληρή καθημερινή εργασία , που χρειάζονται την κατάφαση της ζωής και την απαλλαγή από το φορτίο , τις έγνοιες και την κούραση της καθημερινότητας.



Χρειαζόμαστε περισσότερη κατάφαση της ζωής και λιγότερη γκρίνια ! Περισσότερο ήθος και λιγότερη ηθικολογία !



Δημοσιεύτηκε στο πέμπτο τεύχος του περιοδικού Γαμμάδιον.