γράφει η Κυνίσκα.
Η
Μέρκελ έφυγε αλλά τα μέτρα έμειναν! Και
οι προδότες πολιτικοί μας επίσης. Το
Μέγαρο Μαξίμου αισθάνθηκε - λένε - ικανοποίηση με αυτήν την επίσκεψη. Τι
να πω ; Γούστα είναι αυτά. Ο
Λαός, πάντως, όχι μόνο ικανοποίηση δεν
αισθάνθηκε, αλλά αντιθέτως ένιωσε
μια αβάσταχτη πίεση και μια επιπλέον
καταφρόνια απέναντι στη Φυλή του. Γι’
αυτό και για μια ακόμη φορά, κατέβηκε
στους δρόμους με διάχυτη την αίσθηση:
αν σήμερα δεν γίνει κάτι είμαστε χαμένοι!
Και
επειδή, εντάξει, αλλά και η συμπόνια
έχει κάποια όρια και καλό είναι πλέον
να μην χαϊδεύουμε κανενός τ’ αυτιά - ούτε και τα δικά μας - εγώ οφείλω να πω:
είμαστε χαμένοι από τη στιγμή που επί
χρόνια ψηφίζουμε με τον ίδιο τρόπο ! Και
τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει στο
γκρεμό, τώρα που η Πατρίδα μας έχει
ξεπουληθεί, τώρα που έχουμε υποθηκεύσει
το μέλλον των παιδιών μας, τώρα που
μαθαίνουμε την ιστορία που θέλουν να
μάθουμε … τώρα διαδηλώνουμε!
Έστω
κι έτσι όμως … έπρεπε ΟΛΟΣ ο Ελληνικός
Λαός να ξεχυθεί στους δρόμους . Να μην
υπάρχει ούτε ένας σε καφετέρια, ούτε
ένας καθισμένος στον καναπέ του. Υπάρχει,
φυσικά, ένα μεγάλο κενό. Το κενό της
Ηγεσίας! Που είναι το λαμπρό εκείνο
παράδειγμα που τα μάτια του θα είναι
ειλικρινή, τα χέρια του καθαρά από μίζες
και σκάνδαλα και η καρδιά του γεμάτη
από Ελλάδα, από πραγματικό Εθνικισμό
και πραγματικό Σοσιαλισμό. Τον Σοσιαλισμό
που στηρίζεται και στηρίζει τον εργάτη-
εργαζόμενο Λαό.
Ας
ξαναγυρίσουμε όμως στις χθεσινές
διαδηλώσεις στην πλατεία Συντάγματος.
Ο Λαός έδειξε ότι ήθελε! Ήθελε να είναι
εκεί, ήθελε να γίνει κάτι, ήθελε να δείξει
αυτό που χρόνια του λένε: ότι είναι ο
κυρίαρχος! Και
το κράτος ήταν εκεί! Με τις πολυάριθμες
αστυνομικές του δυνάμεις. Με τις
εξαρτήσεις τους και τις διαταγές του.
Με τα δακρυγόνα και τα χημικά του. Και
οι αριστεροί ήταν εκεί. Μπροστά στη
βουλή και κάποιοι έμειναν μέχρι το
τέλος. Αντίθετα με το ΠΑΜΕ που για μια
ακόμη φορά έδειξε το πραγματικό του
πρόσωπο. Το πρόσωπο της δειλίας και της
υποταγής.
Καθώς φαίνεται, ο ταξικός
αγώνας τελειώνει στο πρώτο μπλοκ της
αστυνομίας! Ο κόσμος αυτή τη φορά δεν
τους χαρίστηκε. Τους φώναζε «προδότες»
και τους γιουχάρισε μέχρι που χάθηκαν
από τα μάτια και άφησαν το κενό που
οδήγησε στον αποκλεισμό της πλατείας
και τον εξοστρακισμό των διαδηλωτών
στους γύρω, από την πλατεία, δρόμους.
Το ωραίο, βέβαια, ήταν ότι δεν έφευγαν,
αλλά επέστρεφαν στην πλατεία.
Το τελικό
βάρβαρο «ντου» της αστυνομίας γύρω στις
17:00 ήταν αυτό που σήμανε και την αρχή
του τέλους. Κυνήγησαν και στρίμωξαν
απλό κόσμο στα κιγκλιδώματα με άμεσο
κίνδυνο να ποδοπατηθούν μεταξύ τους.
Κάμποσοι άνθρωποι, μεγάλοι και μικροί
έπεσαν κάτω, χάνοντας όχι μόνο προσωπικά
τους αντικείμενα αλλά κινδύνευαν να
τους πατήσουν οι πίσω που έτρεχαν.
Ευτυχώς οι γύρω δρόμοι έδωσαν τις
διεξόδους.
Αυτοί
που γενικά φάνηκε να είναι οι μεγάλοι
απόντες ήταν οι αναρχικοί και το …
«τρίτο μεγάλο κόμμα». Για
τους πρώτους το καταλαβαίνουμε. Οι
εντολές δεν ήταν οι συνηθισμένες. Στους
δεύτερους όμως τι δικαιολογία να
δώσουμε;
Η
Μέρκελ έφυγε! Τα μέτρα όμως έμειναν, θα
εφαρμοστούν και θα γίνουν όλο και
χειρότερα. Το μέλλον αυτού του Λαού
διαγράφεται μαύρο! ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ στην
μαυρίλα αυτή να δώσουμε μορφή. Την μορφή
του εφιάλτη τους!
Και
μια υπενθύμιση: ας έχουμε στο πίσω μέρος
του μυαλού μας ότι αυτή η επίσκεψη ΔΕΝ
μπορεί να είναι άσχετη με τα διεθνώς
τεκταινόμενα. Ρωσία, Τουρκία, Συρία,
Αμερικανικές εκλογές κλπ κλπ