Μια άγνωστη συνέντευξη
Σε συνέντευξη του στη κυπριακή περιοδική έκδοση “ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ” (Φεβρουάριος 1989), ο έμπιστος σύμβουλος και γραμματέας του Μακαρίου, τ. Γενικός Γραμματέας της ΣΕΚ Μιχαλάκης Πίσσας, αναφέρει:
“Επιθυμία του Μακαρίου ήταν να οργανωθεί μεγαλοπρεπής επιστροφή. Προπομπός εστάλη τότε στη Κύπρο, ο Κιτίου Άνθιμος (20-2-1959) ... με προοπτική όπως η επιστροφή Μακαρίου γίνει σε 5-6 μέρες.
Στις
21 όμως του μηνός, ο Άνθιμος έστειλε τηλεγράφημα προς
τον Μακάριο, στο οποίο ανέφερε:
“Αναβάλατε επιστροφή σας. Διγενής
εξοργίσθη και μποϋκοτάρει υποδοχή σας”
“... Και
τότε αναγκάστηκε ο Μακάριος να
μου πεί: “ Κατ ανάγκην θα πάεις στην Κύπρο. Να πας οπωσδήποτε να κατατοπίσεις προσωπικά τον Διγενή για το πως βρεθήκαμε στην αδήριτη αυτή ανάγκη
να υπογράψουμε τη συμφωνία
και τουλάχιστον να εξασφαλίσεις
την μη συμμετοχήν του μεν στην υποδοχή μου, αλλά όχι την αντίδραση του”
Με έστειλε
ολονυχτίς μέσω Φρανκφούρτης Βυρηττού,
στη Λευκωσία ... Για τρεις συνεχείς
ώρες άκουα κατσάδα
από τον Γρίβα όσο δεν φαντάζεται
κανείς, για το χατίρι του Μακαρίου. Φώναζε ότι πουλήθηκε η ένωση, ότι
εγκαταλείψαμε τον αγώνα και ρωτούσε
συνέχεια που είναι οι όρκοι, που είναι
οι θυσίες, που είναι τα παιδιά που κρεμάστηκαν, τα παιδιά που σκοτώθηκαν, που
βασανίστηκαν, που βρίσκονται στις
φυλακές κ.λ.π.”
Ο Μιχ. Πίσσας με τη ρητορική του, επικαλούμενος ότι συμφώνησε και η Ελλάδα και η Αγγλία και η Τουρκία και οι κύπριοι αντιπρόσωποι, εξασφάλισε ότι η ΕΟΚΑ δεν θα αντιδρούσε. Έτσι εξεδόθη, μετά από διαπραγμάτευση η Διαταγή λήξης του αγώνα ...
Μετά ταύτα ο Μακάριος επέστρεψε την 1η Μαρτίου 1959 και έγινε πανηγυρικά αποδεκτός από τον κυπριακό λαό. Μετά από λίγες μέρες, (17 Μαρτίου 1959) διευθετήθηκε η αναχώρηση του Διγενή για την Αθήνα.
Ο Μιχ. Πισσάς, αναφέρει στην ως άνω συνέντευξη του: “ Ούτε ο Μακάριος, ούτε οι γύρω του συμπεριφέρθηκαν παλληκαρίσια απέναντι στο Διγενή, για τη θυσία που έκανε. Γιατί μπορούσαν και ο Μακάριος και οι περί αυτόν, να πουν στους Άγγλους, ... να επιτρέψετε κατά τον ίδιο τρόπο στον Αρχηγό της ΕΟΚΑ να βγει επίσημα στο προσκήνιο, να χαιρετίσει και να ευχαριστήσει τον λαό του που του συμπαραστάθηκε, να προσκυνήσει στα μνήματα των παλληκαριών του, τα οποία αγωνίστηκαν υπό τις διαταγές του και έπεσαν, προτού επιστρέψει στην Ελλάδα.
Ήταν τεράστια αδυναμία που δεν θα μας το συγχωρέσει η ιστορία, που
δεχθήκαμε να εκδιωχθεί να φυγαδευτεί κρυφά, χωρίς συνοδείαν από τον λαό, ο Διγενής ... Η φυγάδευση του Διγενή ήταν το αποτέλεσμα διευθετήσεων που
συμφωνήθηκαν από το Μακάριο, μετά που επέστρεψε”
Reconquista.cy: εκδόσεις
Τα εξαιρετικά έργα στα άκρα είναι του Δανού Povl Heinrich
Riis-Knudsen (1984 & 1987) τα οποία είχαν εκδοθεί στα ελληνικά από την
"Χρυσή Αυγή" ενώ προσφάτως ο ίδιος είχε φιλοξενηθεί στην Ελλάδα από
τον Στέφανο Γκέκα ενώ αυτό στο κέντρο του Αμερικανού David Lane της γνωστής
ένοπλης οργάνωσης The Order.
Κυκλοφορούν μόνο στην Μεγαλόνησο.
Η προειδοποίηση Νασράλα προς την κυπριακή κυβέρνηση (άρθρο του Λουκά Σταύρου)
Η προειδοποίηση του αρχηγού της Χεσμπολάχ Νασράλα ότι σε
περίπτωση που χρησιμοποιηθεί η Κύπρος ως βάση επίθεσης κατά των Παλαιστινίων
της Λωρίδας της Γάζας δεν θα μείνει αναπάντητη, εδράζεται σε κάποια πραγματικά
γεγονότα που μάλλον δεν κρύβονται.
Τα γεγονότα αυτά είναι δύο.
Πρώτο το άνοιγμα της Κύπρου προς το Ισραήλ με κοινές
ασκήσεις και χρήση του χώρου της Κύπρου από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις.
Αυτό το άνοιγμα που εξελίσσεται σε πλήρη παράδοση του κυπριακού χώρου ως
στρατηγικό βάθος του Ισραήλ άρχισε από την κυβέρνηση Αναστασιάδη και
συνεχίζεται από την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Κοινές ασκήσεις με τον στρατό του Ισραήλ για όσους γνωρίζουν
σημαίνει ισχυρή παρουσία των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών στη Κύπρο που την
είδαμε να εκδηλώνεται και με το γνωστό βανάκι συλλογής πληροφοριών και
παρακολούθησης των πάντων.
Κοινές ασκήσεις με το Ισραήλ σημαίνει επέκταση της
στρατιωτικής ισχύος του Ισραήλ στη Κύπρο επί μονίμου βάσεως.
Δεύτερο η ανεξέλεγκτη χρησιμοποίηση των αγγλικών βάσεων από
τους εγγλέζους και το ΝΑΤΟ το οποίο τάσσεται αναφανδόν υπέρ της γενοκτονίας του
Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού.
Αυτά τα δυο γεγονότα μετατρέπουν την Κύπρο σε πεδίο
σύγκρουσης μεταξύ των αντιμαχομένων δυνάμεων και η Κύπρος χάνει την
ουδετερότητα της ως χώρος και κατά συνέπεια και ως πολιτική επιλογή. Σύρεται η
Κύπρος στο πεδίο της σύγκρουσης Ισραηλινών και Παλαιστινίων από την
φιλοϊσραηλινή πολιτική των δυο τελευταίων κυβερνήσεων.
Η προειδοποίηση Νασράλα μάλλον δεν θα σταματήσει την
παράδοση της Κύπρου στο Ισραήλ και το ΝΑΤΟ αλλά θα αποτελέσει δικαιολογία για
περαιτέρω ενρίζωση αυτών των δυνάμεων στη Κύπρο.
Η μόνη λύση για να απεμπλακεί η Κύπρος από αυτή την
κατάσταση και να απομακρυνθεί ο κίνδυνος της σύγκρουσης των αντιμαχομένων στο
χώρο της είναι να υπάρξουν νέες πολιτικές δυνάμεις είτε ως ισχυρή αντιπολίτευση
είτε ως κυβέρνηση που να αλλάξουν πορεία και ως προς το Ισραήλ και ως προς τις
αγγλικές βάσεις.
Αν κρίνουμε από τις υπάρχουσες πολιτικές τοποθετήσεις ολόκληρη η δεξιά με τα ακροδεξιά και κεντρώα συγκοινωνούντα δοχεία της τάσσεται υπέρ του Ισραήλ και προτάσσει την ισλαμοφοβία για να εκθειάσει την γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Το ελαμ μάλιστα αναφέρει πως η αιτία που διέκοψε τις σχέσεις
του με την Χρυσή Αυγή είναι η αγάπη που τρέφει προς το Ισραήλ σε αντίθεση με
τους χρυσαυγίτες που είναι εναντίον του. Έκαναν δηλαδή την σχέση τους με το
Ισραήλ ταυτοτικό στοιχείο της ιδεολογίας τους.
Η μόνη πολιτική δύναμη που αντιτάσσεται στην ισραηλινή
πολιτική της γενοκτονίας, είναι το ΑΚΕΛ.
Όμως πότε το ΑΚΕΛ κατήγγειλε την επικίνδυνη συνεργασία της
ανίσχυρης Κύπρου με το ισχυρό Ισραήλ;
Πότε κατανόησε το μεγάλο ψέμα του eastmed ως ισραηλινό
δέλεαρ για την επέκταση της στρατιωτικής του ισχύος στη Κύπρο και στον ελλαδικό
χώρο;
Το ΑΚΕΛ σίγησε και άφησε την δεξιά φιλοσιωνιστική κυβέρνηση Αναστασιάδη να κάνει το καταστροφικό έργο της ανενόχλητη.
Επίσης πότε το ΑΚΕΛ
απαίτησε την κατάργηση των βάσεων όταν ευθύς μετά την άνοδο στην εξουσία του
Χριστόφια έσπευσε να υπογράψει μνημόνιο συναντίληψης με την Μ. Βρετανία;
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ολόκληρο το πολιτικό
κατεστημένο έχει κάνει την Κύπρο ξέφραγο αμπέλι.
Δεξιοί, ακροδεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί πρώην κομουνιστές
και νυν δικαιωματιστές, ακολουθούν πολιτική υποταγής τόσο προς την Ευρωπαϊκή
Ένωση, το ΝΑΤΟ και τους εγγλέζους όσο και προς το Ισραήλ.
Αναφέρω ακόμα το ξεπούλημα της Κύπρου στους Εβραίους
“επενδυτές” ως αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής που καθορίζει η Ευρωζώνη
και η ντόπια τραπεζοκρατία. Μια οικονομία που συρρικνώνεται διαρκώς και απλώνει
το χέρι στους ξένους επενδυτές δημιουργεί συνθήκες εξάρτησης και συρρίκνωσης
της εθνικής κυριαρχίας.
Εμείς ως εθνικοκοινοτιστές απαιτούμε την άμεση κατάργηση των
αγγλικών βάσεων και την απεμπλοκή της Κύπρου από την ζώνη ελέγχου του Ισραήλ.
Απαιτούμε επίσης την ομοσπονδιακή ένωση των δυο κρατών του
ελληνισμού και την ενοποίηση των εθνικών ενόπλων δυνάμεων που η παρουσία τους
στη Κύπρο θα επισφραγίσει την εθνική ελληνική κυριαρχία στον ενιαίο εθνικό χώρο
και έτσι διάφοροι που επιβουλεύονται την Κύπρο θα αλλάξουν πορεία.
Το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Πάφου θα καταστεί ο χώρος
μόνιμης παρουσίας της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας και ο ελληνικός πολεμικός
στόλος θα αποκτήσει έδρα στη Κύπρο.
Συνακόλουθα απαιτούμε την ανασυγκρότηση της οικονομίας που
είναι και ο σημαντικότερος παράγοντας ισχύος, με έξοδο από την Ευρωζώνη και
εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος ώστε να διοχετευθούν χρήματα στις λαϊκές
παραγωγικές δυνάμεις.
Κλείνω λέγοντας πως το κυπριακό κατεστημένο έχει παραδώσει
την Κύπρο στην διαχείριση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
και του ΝΑΤΟ και στην επικίνδυνη επιρροή του Ισραήλ που μας εμπλέκει με την
Αραβοϊσραηλινή σύγκρουση.
Το ζητούμενο είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας αφενός και αφετέρου η ουδετερότητα σε κάθε σύγκρουση ξένων δυνάμεων συμπεριλαμβανομένης και της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Διότι και στο ζήτημα της Ουκρανίας η Κύπρος ζημιώθηκε και θα ζημιωθεί ακόμα περισσότερο από την καταναγκαστική εναντίωση της προς την Ρωσία κατά απαίτηση της Ε.Ε.
Το ματωμένο σημείωμα του Χαράλαμπου Μούσκου
Στην τσέπη του Χαράλαμπου Μούσκου βρέθηκε το πιο κάτω
ποίημα, αφιερωμένο στην αγαπημένη του Αριάδνη:
«Δυο αγάπες στη καρδιά μου έχω κλείσει,
η πατρίδα η μια, κι η άλλη εσύ,
δυο αγάπες που με έχετε μεθύσει,
με της δόξας και του πόθου το κρασί.
Τώρα όμως που η πατρίδα με γυρεύει
και στον πόλεμο η φωνή της με καλεί,
η αγάπη μου για `κείνη περισσεύει
και σ’ αφήνω, έχε γεια μ’ ένα φιλί.
Μη δακρύσεις που σ’ αφήνω
και στον πόλεμο θα πάω,
μη ζηλέψεις που την άλλη
πιο πολύ την αγαπάω.
Φίλησέ με δίχως λύπη, διώξε κάθε καρδιοχτύπι,
κάθε πόθο σου τρελό και σαν γνήσια Ελληνίδα
μια και πας για την πατρίδα, με τη νίκη στο καλό».
(Το αυθεντικό σημείωμα, όπως βρέθηκε στο μέρος της καρδίας του ήρωα, ματωμένο).
Defend Cyprus
γράφει ο Ανέστης Θεοφίλου
Εδώ και δύο βδομάδες σχεδόν, σε Ελλάδα και Κύπρο έχουμε γίνει δέκτες μιας κατάστασης η οποία είναι εκτός ελέγχου με πρωταγωνιστές τους χιλιάδες λαθρομετανάστες οι οποίοι εξεγέρθηκαν εναντίον της ''κυβέρνησης'' Χριστοδουλίδη η οποία κωφεύει απέναντι στο μείζον πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Θα πει κάποιος δεν μας έφταναν οι Τούρκοι στο νησί έχουμε και τους μουσουλμάνους του FSA οι οποίοι θα εξεγείρονται γιατί το ραμαζάνι δεν γιορτάζεται στην Ευρώπη.
Όχι στην πραγματικότητα αυτό γίνεται γιατί υπάρχουν οι Τούρκοι στο νησί οι οποίοι μέσω των ισλαμιστών ηττημένων της Ροτζάβα θα εκβιάσουν την Κυπριακή Δημοκρατία ούτως ώστε να γίνει η πολυπόθητη ΔΔΟ η οποία θα αναγνωρίσει επισήμως, τελεσιδίκως και με την βούλα την στρατιωτική κατοχή στο νησί. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η εξέγερση των ισλαμιστών εισβολέων έγινε μια εβδομάδα μετά από την επιχείρηση των Τούρκων στην πράσινη γραμμή όπου ξήλωναν οδοφράγματα με τα Ηνωμένα Έθνη παρατηρητές.
Η ''αφορμή'' της
εξέγερσης ήταν τάχα πως οι αρχές έκοψαν το ρεύμα στον καταυλισμό το οποίο
καταχραζόντουσαν από τους κατοίκους του Χλώρακα. Οι Κύπριοι δεν φοβήθηκαν και
όπως ορίζει το φυσιοκρατικό αίσθημα της επιβίωσης υπεράσπισαν τα υπάρχοντα τους
από την μανία των μισθοφόρων της Άγκυρας με την προβιά του ''μετανάστη''. Οι
αρχές είναι σχεδόν θεατές σύμφωνα με τους εκεί κατοίκους με αποτέλεσμα οι Έλληνες του νησιού να αμύνονται απέναντι
στους μουσουλμάνους που στην πλειοψηφία τους είναι λιποτάκτες του Συριακού
στρατού και όργανα των ΜΚΟ.
Ποιος να το έλεγε στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ πως μετά από χρόνια δεν θα είχαν τα εγγόνια τους να πολεμήσουν τους παραστρατιωτικούς της Άγκυρας αλλά τους εισβολείς οι οποίοι χρησιμοποιούνται σαν ''ελέπολη'' από τον Αγγλοσαξονικό παράγοντας ούτως ώστε η Κύπρος να αποτελεί ένα τεμαχισμένο νομικά οικόπεδο της Μεσογείου. Αργότερα αφού γίνει η ΔΔΟ μέσο της πολιτισμικής πίεσης στο νησί οι Τούρκοι θα ζητήσουν την είσοδο της Κύπρου στο ΝΑΤΟ (να λοιπόν ρε νατοπατριώτες ποιον εξυπηρετεί η είσοδος του νησιού στο ΝΑΤΟ) με αίτημα την έκδοση όλων των Κούρδων πολιτικών προσφύγων οι οποίοι έχουν άσυλο στο νησί και πολλοί από αυτούς έχουν και έγγαμο βίο στο νησί.
Μέσω αυτού του μοχλού πίεσης οι Τούρκοι θα καταφέρουν να δορυφοροιοποιήσουν την Κύπρο και εν συνεχεία να την μεταβάλλουν σε ένα μέρος στο οποίο θα υπερβαίνει ο φερετζές του κοσμοπολιτισμού αλλά το πρόσωπο θα είναι το ανατολίτικο σαρίκι. Ο Χριστοδουλίδης αναφέρει πως το πρόβλημα δεν είναι η μετανάστευση αλλά η ρητορική μίσους που διαδίδουν κάποιοι περιθωριακοί κύκλοι σύμφωνα με αυτόν, αγνοεί πως το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης πλέον δεν έγγυται στο ''ρατσιστικό μένος'' κάποιων ''παλαβών'' αλλά στην πραγματικά αντανακλαστική κίνηση του βιολογικού πραγματισμού που λέει η αφομοιώνομαι ή πολεμάω και ευτυχώς στην αλωμένη από τον τουρκισμό και την ξένη τοκογλυφία Κύπρο ισχύει το δεύτερο.
Στην αυθόρμητη αυτή υπεράσπιση από τους Κυπρίους κίνηση πρωτοστατούν οι εθνικιστές του νησιού είτε αυτόνομοι είτε οπαδοί (και όχι αυτοί του ΕΛΑΜ με το κόμμα τους να έχει μια απαράδεκτη στάση στο θέμα αυτό) με απώτερο σκοπό να περάσουν το μήνυμα πως όταν απειλείσαι καλείστε να δράσεις αλλιώς θα είσαι άλλο ένα θύμα στην φενάκη του νεωτερισμού ο οποίος δημιουργεί παραισθήσεις στο φύσιν το οποίο αναγνωρίζει τον πόλεμο ως μια πραγματικότητα που υπακούει στους φυσικούς νόμους. Ο πόλεμος του σήμερα δεν είναι με τα όπλα διότι για να πολεμήσεις με τα όπλα χρειάζεται να έχεις φυλάξει τις αρχές σου ούτως ώστε να τις υπερασπιστείς. Ο πόλεμος έχει πάρει πλέον μορφή ταυτιοτικής πάλης διότι από την Κύπρο μέχρι την Φλάνδρα και από το Αφρίν μέχρι την Θράκη η παγκοσμιοποίηση επιστρατεύει το Ισλάμ προκειμένου να ρίξει τα τείχη της Ευρώπης που είναι η Ελλάδα.
Η Ελλάδα αν ήταν έθνος που θέλει να επιβιώσει θα έπρεπε να θέσει ζητήματα ασφαλείας στην Ευρώπη περί κοινού αμυντικού δόγματος των Ευρωπαίων απέναντι στις ισλαμικές ορδές οι οποίες κουβαλούν την ταυτότητα τους μέσο της τζιχάντ σε ευρωπαϊκό έδαφος. Αυτό όμως που δεν κάνει το κράτος το κάνουν κάποια λαϊκά παιδιά από τον Χλώρακα και όσοι έχουν ακόμα μέσα τους την παράδοση του Αυξεντίου και του Καραολή.
Τα όπλα της ΕΟΚΑ δεν
σκούριασαν ποτέ, και σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο τους ισλαμιστές
εισβολείς και τους Τούρκους όσο και την ενοχική - ενδοτική κυβέρνηση
Χριστοδουλίδη ως συνέχεια του Μακαρίου. Αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι
πως όσο μια κοινωνία διατηρεί το ένστικτο της βίας ως μοχλό υπεράσπισης
απέναντι στην οποία επιβουλή τότε μπορούμε να ελπίζουμε μέσα στον ερειπωμένο
παρόλα αυτά κόσμο του καζίνο καπιταλισμού. Διότι σε έναν υλιστικό κόσμο η Βαβέλ
είναι μια απειλή η οποία έρχεται να επισκιάσει όλα τα ιδανικά μιας κοινωνίας
όσο και αν αυτή αντιστέκεται διότι το σπαθί αντικαταστάθηκε από το τάμπλετ και
η χειροβομβίδα από το smartphone.
Λόγος για την ΕΟΚΑ Β
Η ΕΟΚΑ Β υπήρξε το
αντιδραστικό δημιούργημα του Μακαρίου.
Η ανθελληνική και
ανθενωτική πολιτική του καθώς και η δικτατορική διαχείριση της εξουσίας, που
από την φύση της παρέχει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, εξώθησαν τους ενωτικούς
στην δημιουργία μιας οργάνωσης αντίστασης στη μακαριακή βία και αυθαιρεσία.
Βέβαια η ΕΟΚΑ Β δεν
είχε πολιτειακό όραμα μήτε πολιτικές θέσεις πάνω στα διάφορα ζητήματα της
κοινωνίας.
Δεν είχε επίσης κάποιο
επαναστατικό σχέδιο κατάληψης της εξουσίας. Ελλείψει αυτού η ΕΟΚΑ Β
υποβαθμίστηκε σε μοχλό πίεσης προς αλλαγή κάποιων κατευθύνσεων με πλήρη
αποτυχία.
Το φαινόμενο της ΕΟΚΑ
Β είναι διδακτικό για τις μέλλουσες γενεές ως τίμια αυθόρμητη ένοπλη αντίδραση
και αντίσταση σε κάθε τυραννία και αυθαιρεσία των κρατούντων.
Το φαινόμενο της ΕΟΚΑ
Β δείχνει τον δρόμο προς μια ΕΟΚΑ Γ που θα αντισταθεί στα σχέδια των μειοδοτών
και τουρκοπροσκυνημένων.
ΕΟΚΑ Γ αλλά αυτή την
φορά με πολιτειακό όραμα και ατσάλινη αποφασιστικότητα.
Η ηπιότητα της ΕΟΚΑ Β
είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί.
Ας σημειωθεί επίσης
πως η ΕΟΚΑ Β κατόρθωσε να εξουδετερώσει τους τουρκικούς θύλακες στην ζώνη Πάφου
και Λεμεσού και να αποτρέψει έτσι την πλήρη κατάληψη της νήσου.
Η Κυπριακή Δημοκρατία
οφείλει την ύπαρξη της στη δράση των
πολεμικών ταγμάτων της ΕΟΚΑ Β που συγκροτήθηκαν μετά την εισβολή της 20ης
Ιουλίου 1974.
Η ΕΟΚΑ Β για την
πολεμική της δράση κατά των τούρκων αξίζει να τιμάται απο την πολιτεία.
Λουκάς Σταύρου
Ε.Κ.ΑΝ. Εθνική
Κοινοτιστική Ανασυγκρότηση
Ευαγόρας Παλληκαρίδης: το Κόκκινο Τετράδιο
«Το Κόκκινο Τετράδιο» του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, 159 σελίδων, φωτοαναπαραγωγή του αυθεντικού τετραδίου που ο ίδιος έγραψε, 17χρονος τότε, με 54 καλλιγραφικά χειρόγραφα ποιήματά του, χαρισμένο στη 16χρονη αγαπημένη του Λύα Χατζηαδάμου, που τον Ιούλιο του 1955 μετανάστευσε στη Νότιο Αφρική.