Rotting Christ - Orders from the dead

Το αντάρτικο της Πάφρας.

Το αντάρτικο της Πάφρας έχει αμέτρητες γνωστές ιστορίες φρίκης, ηρωισμού και θυσίας, και πολλές άγνωστες αφού δεν επέζησαν αρκετοί για να τις διηγηθούν.

Ειδική μνεία κάνει στα απομνημονεύματά του και ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης: «τα βουνά της Πάφρας χαμήλωσαν και προσκύνησαν την παλικαριά και ανδρεία των ανταρτών του Κιζίλ Ιρμάκ», ενώ σε επιστολή του σε εφημερίδα των Παρισίων λέγει πως πλέον των 40.000 Παφραίων εξήχθησαν. Ο φόρος αίματος βαρύς. Στη μαύρη βίβλο του κεντρικού συμβουλίου των Ποντίων αναφέρεται πως πρώτα η Πάφρα και έπειτα η Αμισός προσέφεραν τον μεγαλύτερο φόρο αίματος και δεν είναι οι μοναδικές αναφορές

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Ποντιακό αντάρτικο: ο κοτζά αναστάς

Ποντιακό Αντάρτικο: μνήμες πολεμικές ζυμωμένες με αίμα και θυσίες από τα βουνά του Πόντου μέχρι τα πεδία των μαχών στην Μακεδονία. Οι Πολεμιστές του Πόντου μόνοι και ξεχασμένοι από όλους 40 χρόνια κράτησαν σκοπιά για την Πατρίδα και δεν φοβήθηκαν τους Τούρκους εξουσιαστές, το ελληνόφωνο κράτος και τους μπολσεβίκους. 

Με ελάχιστα πολεμοφόδια, με συννενόηση μέσα στα σόγια τους που υπήρξαν και οι δυνάμεις της εφεδρείας αλλά και της πρώτης γραμμής βρήκαν την δύναμη να ανασυνταχθούν και δεν άργησαν να καταλάβουν ότι η μόνη δικαιοσύνη είναι το σπαθί. Μετά την καταστροφή δίνουν συγκλονιστικές μάχες οπισθοφυλακής και σώζουν χιλιάδες ζωές. Παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς και μάχονται και σε νέο μετερίζι 20 χρόνια αργότερα όταν η ανάγκη για επιβίωση τους καλεί και πάλι. 

Οι τουρκόφωνοι οπλαρχηγοί δεν προσκυνούν τους εξουσιαστές ούτε στον Πόντο ούτε στην Μακεδονία, δεν καταδέχονται τα τελεσίγραφα των νέων αφεντών, δεν διαθέτουν δηλώσεις μετανοίας για τις συμμαχίες τους και τον αντικομμουνιστικό αγώνα και μάχονται με λύσσα κάθε στιγμή παρά τις απώλειες. 

Ντυμένοι στα μαύρα στο χρώμα της θυσίας, δεν έσπασαν τον κρίκο της αντίστασης, δεν κιότεψαν μπροστά στην υπεροπλία του αντιπάλου, άφησαν το αίμα τους να ποτίσει το χώμα ως αιώνιο φλάμπουρο μνήμης από τις σπηλιές της Πάφρας μέχρι τις καπναποθήκες του Κιλκίς.

Το αντάρτικο του Πόντου.

Αντάρτικα είναι τα σώματα που δημιουργήθηκαν στα βουνά, στην αρχή σαν αναγκαία λύση αυτοάμυνας των Ποντίων από τις καταπιέσεις των Τούρκων και αργότερα ως κύριος σκοπός για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Δημοκρατίας του Πόντου.

Για να αποφύγουν οι Πόντιοι τη στράτευσή τους στα «Αμελέ Ταπουρού», Επειδή γνώριζαν τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν σ'αυτά και ότι σκοπός τους ήταν η εξόντωση του ποντιακού και αρμένικου στοιχείου, εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κατέφυγαν στα βουνά και στα δάση.

Στην αρχή ο αριθμός αυτών των φυγάδων ήταν μικρός, καθημερινά όλο και μεγάλωνε με την προσέλευση νέων φυγάδων. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν οι πρώτοι πυρήνες των ποντιακών αντάρτικων σωμάτων.

Ο υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας Ταλαάτ πασάς (1874-1921), για να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, με διάταγμα που εξέδωσε παράγγελνε την άμεση παράδοση των όπλων των φυγάδων.

Έτσι άρχισαν οι έρευνες των σπιτιών για την ανακάλυψη των όπλων ενώ συγχρόνως οι χωροφύλακες έδερναν, βασάνιζαν και βιαιοπραγούσαν σε βάρος των κατοίκων, με το πρόσχημα να μαρτυρήσουν πού είχαν κρυμμένα τα όπλα.

Μπροστά σ'συτήν την κατάσταση πολλοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους δικούς τους και τα σπίτια τους και να ανέβουν στα βουνά προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους.

Τα ποντιακά αντάρτικα σώματα αναπτύχθηκαν κυρίως στο Δυτικό Πόντο, στην Αμισό (Σαμψούντα) , στην Πάφρα και στην περιοχή της Τοκάτης .

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...