Στρατευμένο Black Metal: μια σύντομη σημείωση

 

Μετάφραση: Wolverine

Το NSBM εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ως υποείδος εντός του Black Metal, εμπνευσμένο από την «ακραία» μουσική που συνδεόταν με τις εθνικιστικές ιδεολογίες και κυρίως με τον Εθνικοσοσιαλισμό.

Οι απαρχές βρίσκονται στην Νορβηγική Black Metal σκηνή και μερικοί από τους κύριους εκπροσώπους της στην Ανατολική Ευρώπη, όπου μουσικοί και μπάντες άρχισαν να εισάγουν εθνικιστικές φυλετικές και αντισιωνιστικές απόψεις στα φωνητικά.

Μια από τις πιο σημαντικές φιγούρες είναι ο Varg Vikernes ο οποίος αν και δεν ταυτίζεται με αυτή την τάση επηρέασε την ανάπτυξη και υιοθέτηση της ανάλογης θεματολογίας εντός της σκηνής.

Μπάντες της Ανατολικής Ευρώπης όπως οι Graveland στην Πολωνία και οι Nokturnal Mortum στην Ουκρανία, επίσης συνέβαλαν στην προώθηση της μουσικής. Αυτές οι μπάντες δεν μοιράστηκαν μόνο την μουσική τους εμπειρία αλλά πρόβαλλαν τον Ευρωπαϊκό Παγανισμό και την Ευρωπαϊκή κουλτούρα μέσα από μια δυναμική οπτική.

Δεν είναι μυστικό η διασύνδεση της εν λόγω μουσικής με εθνικιστικά και εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα. Σε πολλές περιπτώσεις πρωτοστατούν σε φεστιβάλ και συγκεντρώσεις και σε διάφορες χώρες έχουν υποστεί απαγορεύσεις και διώξεις εξαιτίας των Σιωνιστικών νόμων και των οργανώσεων που στηρίζουν τα κέντρα εξουσίας.

Δεν λείπουν οι Ελληνικές μπάντες από την μουσική εμπροσθοφυλακή ενώ εκατοντάδες συμπατριώτες μας κάθε χρόνο δίνουν δυναμικό παρών σε συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Με τους «μουσικούς δαίμονες» της αντιδημοκρατικής σκέψης ή με τους «εξουσιαστικούς αγγέλους» της αστικής δημοκρατίας: NSBM, γιατί κάποιοι ενοχλούνται από την «αιρετική» μουσική του «χώρου»;

 

του Baldur

Η μουσική στα επαναστατικά κινήματα αποτελεί κύριο μοχλό διαμόρφωσης της πολιτικής συνείδησης και της καθημερινής ετοιμότητας για την προσωπική αντίσταση στα σχέδια του καθεστώτος και της διαχρονικής εξουσίας. Χτυπώντας την μουσική σκηνή, χτυπάνε οι εχθροί μας ένα από τα όπλα διάδοσης των ιδεών μας και ρίχνουν άοπλο ένα κίνημα στην αιματηρή αρένα της καθημερινής διαμάχης. 

Η αστική άκρα δεξιά στην Ελλάδα ως πιστός υπηρέτης του κεφαλαίου και των ΗΠΑ προώθησε τον «ελληνοχριστιανισμό» της Ιεράς Συνόδου και την θρησκοληψία, πολέμησε λυσσαλέα κάθε εθνικοεπαναστατική προοπτική και τάση, διαμόρφωσε μια πολιτική πραγματικότητα που σε ιδεολογικό επίπεδο ήταν μια «σούπα» γραφικών της χούντας και του αντικομμουνισμού με κάποιες προσεκτικές μικρές δόσεις «φιλοναζισμού». 

Έτσι λοιπόν δεν είναι τυχαίο ότι οι γραφικοί ακροδεξιοί σπεύδουν να διαμαρτυρηθούν για τις συναυλίες του «σκληρού ήχου» και παράλληλα διαφημίζουν πρόσωπα και μουσικές που απέχουν από την ηθική και αισθητική της σποράς των «ηττημένων του 1945». Το να παραμένεις «Φασίστας» σε έναν κόσμο δημοκρατικό είναι η ύψιστη πρόκληση, για  αυτό λοιπόν όχι μόνο δεν οφείλουμε να απολογηθούμε για την δική μας μουσική αλλά οφείλουμε να υπερασπιστούμε με φανατισμό τις μπάντες και τους στίχους.

Μέσα στον δαιδαλώδη κόσμο της πληροφορίας είναι δύσκολο έως αδύνατο να συλλέξει κάποιος την αλήθεια σχετικά με τις ιδεολογικές τάσεις και τα μουσικά ρεύματα. Αναλογιζόμενος την σημερινή κατάσταση όπου στο μουσικό στερέωμα κυριαρχεί η παρακμή και η προώθηση του νεοφιλελεύθερου τρόπου ζωής απορώ πραγματικά αν έχει νόημα να προβάλλουμε εναλλακτικές προτάσεις.  Τελικά η απάντηση έρχεται και πάλι από την εθνικιστική νεολαία η οποία δείχνει να ενδιαφέρεται για μια διαφορετική πρόταση ζωής και «διασκέδασης». 

Δεν έχει νόημα να διαβαστούν τα γραφόμενα μου αν πρώτα αγαπητέ αναγνώστη και συναγωνιστή δεν μελετήσεις τα άρθρα στον σύνδεσμο εδώ τα οποία σε εισάγουν στον διαφορετικό κόσμο της εθνικοεπαναστατικής μουσικής που ονομάζεται NSBM. 

Πέρα από αυτή την πηγή μπορείς να αντλήσεις πληροφορίες εδώ για την υπόλοιπη σκηνή. 

Αναπολώντας τις εποχές όπου εκατοντάδες συναγωνιστές διακινούσαν μουσικό υλικό και στήριζαν τις εθνικιστικές μπάντες δείχνει οδυνηρό το γεγονός ότι η άκρα δεξιά των σαλονιών και των αστών κατάφερε να σύρει τον «χώρο» σε πολιτικές και μουσικές επιλογές που πραγματικά ντροπιάζουν την πολιτική κληρονομιά μας. 

Βασικό σκεπτικό στον συλλογισμό μου είναι ότι τα τελευταία πολλά χρόνια η κάθε κίνηση των προβεβλημένων «ταγών» του «πατριωτικού χώρου» υπήρξε αποτέλεσμα διεργασιών των μυστικών υπηρεσιών και του ευρύτερου παρακράτους το οποίο ήθελε να τελειώσει μια και καλή με τον Συμβολισμό και τις παρακαταθήκες των εθνικιστών. 

Συνεργάστηκαν με αυτές τις δυνάμεις τα πρόσωπα τα οποία σήμερα παίζουν κομβικό ρόλο αλλά και άλλα άγνωστα που προετοιμάζονται στα παρασκήνια με τις ευλογίες πολυεθνικών εταιρειών και σιωνιστικών κέντρων εξουσίας, τα οποία και χρηματοδοτούν τις σπουδές τους στο εξωτερικό, προσφέρουν θέσεις σε πρόσωπα που σύντομα θα βαφτιστούν ως οι νέοι «σωτήρες» αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ας ξεκινήσω λοιπόν να εκθέτω μια άποψη σχετικά με την μουσική σκηνή και τις λυσσαλέες προσπάθειες κάποιων να μειώσουν την δυναμική κάθε κίνησης που προωθεί κάτι το διαφορετικό απέναντι στην σαπίλα της «εθνικοφροσύνης» που τράφηκε με το σχέδιο Μάρσαλ και ερεθίστηκε μέχρι οργασμού με την μυρωδιά των Αμερικανοσιωνιστικών ναπάλμ.

Η ταχύτατη εκλογική κομματική και οργανωτική κατάρρευση της «Χρυσής Αυγής» επέφερε όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, παράλληλα πλήγματα στην έκδοση και κυκλοφορία των εθνικιστικών εντύπων, στην εξαφάνιση κινηματικών δομών με θετικό πρόσημο καθώς και στον περιορισμό της δυναμικής του εθνικιστικού λόγου στα λαϊκά στρώματα. 

Μια ακόμη όμως απώλεια πριν την δημοσκοπική κορύφωση του κόμματος του Νίκου Μιχαλολιάκου ήταν η απώλεια του οργανωτικού παλμού της ροκ εθνικιστικής/εθνικοσοσιαλιστικής μουσικής προκαλώντας ερωτηματικά για τις τακτικές και επιλογές προσώπων που είχαν άμεση σχέση με τους κομματικούς μηχανισμούς. 

Το αντίδωρο στην κομματική εκπροσώπηση - σε μια συμφωνία κάτω από το τραπέζι - ήταν η εξαφάνιση κάθε υγιούς επαναστατικού στοιχείου πριν ακόμη οι βουλευτές του Μιχαλολιάκου αρχίζουν να ζεσταίνουν τα βελούδινα έδρανα της σάπιας κοινοβουλετικής εθνικής εκπροσώπησης. Λες και κάποιοι βάλθηκαν να προετοιμάσουν το δυσοίωνο μέλλον χωρίς να υπάρχουν παράλληλα τα «αγκάθια» όπως αυτό της επαναστατικής μουσικής σκηνής που εκείνη την εποχή προσέλκυε σε σημαντικούς αριθμούς αντικαθεστωτικά στοιχεία της νεολαίας, η άμεση παύση των διαδικτυακών forums που προωθούσαν τον διάλογο, η αδιαφορία για την πραγματοποίηση εκδηλώσεων που ενοχλούσαν την εξουσία αλλά και η ξαφνική αναστολή ιδεολογικών εκδόσεων που μέχρι τότε προωθούσαν μια αντικαθεστωτική σκέψη. 

Όσο η δημοκρατία σοκαρισμένη - τάχα - ανεχόταν με δυσκολία την παρουσία των «νεοναζί» ... στην πραγματικότητα δεν είχε να φοβηθεί τίποτα αφού είχε φροντίσει στο παρελθόν να προωθήσει δικούς της ανθρώπους σε κρίσιμα πόστα οι οποίοι απέκοψαν τον ομφάλιο λώρο με την radical σκέψη και προέβαλαν προς τα έξω μια εικόνα που θύμιζε κατηχητικό του Ιερώνυμου παρά μαχόμενο τμήμα εθνικιστικού κόμματος. 

Για παράδειγμα μέχρι τότε οι συναυλίες είτε κομματικές είτε εξωκοινοβουλευτικές - δηλαδή στα πλαίσια της αυτονομίας - διεξάγονταν κανονικά με αιχμή του δόρατος το γνωστό Oi! το NS Punk και το Hatecore αλλά και το NSBM κρατώντας ίσως ένα κερί στο σκότος του συστημικού ήχου. Ακολούθησε σε μικρό χρονικό διάστημα μια καταιγιστική και ταχύτατη κάθοδος στα όρια της κρίσης. 

Αυτή την κατάσταση σίγουρα δεν μπορεί να την χρεωθεί για να είμαστε δίκαιοι ο Νίκος Μιχαλολιάκος ο οποίος για κάποιον δικό του λόγο μέσα στο Vertigo της πολιτικής του σκέψης διαχρονικά στήριζε τις εθνικιστικές ροκ συναυλίες και στο τέλος απολάμβανε το χειροκρότημα εκατοντάδων «φασιστών» που χαιρετούσαν με τεταμένη την δεξιά.

Σε αντίθεση με τον «δελφίνο» Ηλία Κασιδιάρη ο οποίος επί χρόνια και εντελώς παρασκηνιακά προσπαθούσε να συμπαρασύρει το κομματικό εθνικιστικό κοινό σε πιο mainstream δρώμενα όπου κυριαρχούσαν για παράδειγμα τα τηλεοπτικά του ξεσπάσματα - που θύμιζαν αν μη τι άλλο τις εκπομπές της «Ζούγκλας» - η πλήρης απουσία πολιτικού λόγου κατά του Ισραηλινού επεκτατισμού γεγονός καθόλου τυχαίο, η επαναλαμβανόμενη στείρα συνθηματολογία του που μαγνητίζει τους πολιτικούς νάνους και που δεν έχει καμιά ουσία και πρόοδο παρά την προβολή του, η κουραστική επανάληψη εκ μέρους του της αναζήτησης συνεχών εκλογικών διαδικασιών και συστημικών προσώπων που τελικά έκαναν κακό σε έναν κόσμο της λαϊκής γειτονιάς που διψούσε για ιδέες και δράση στον δρόμο. 

Ο αοιδός Νότης και λοιποί «καλλιτέχνες» ανάλογης προέλευσης και αισθητικής βρήκαν τελικά τον χρόνο και τον χώρο εξαιτίας τέτοιων προσώπων και μόλυναν τις εθνικιστικές ιδέες που καμιά σχέση δεν έχουν με «λαϊκές» πίστες και γαρύφαλλα από τα νεκροταφεία καθώς και ανάλογες «πολιτιστικές εκδηλώσεις» για να θυμηθούμε και τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο. 

Σήμερα η εθνικοεπαναστατική σκηνή μετά από μια βαθιά κρίση δείχνει σημάδια ανάκαμψης με νέες κυκλοφορίες και συνθέσεις και υιοθετεί ακόμη πιο επαναστατικές θέσεις απέναντι στην λαίλαπα των ναρκωτράγουδων και της γυφτοειδούς παρακμής που εκφράζεται στα σκυλάδικα και τα μαζικοποιημένα «λαικά» τραγούδια που καμιά σχέση δεν έχουν με την φυλετική ψυχή του λαού μας. 

Είναι στο χέρι μας αν θα μπορέσουμε να κάνουμε να επανακάμψει η δική μας μουσική εις βάρος των δύσκολων συνθηκών και των πιθανοτήτων. Βασικό όμως στοιχείο της επανατοποθέτησης απέναντι στην σήψη της αστικής ακροδεξιάς που μολύνει ψυχές και συνειδήσεις είναι το παρακλάδι του Black Metal που ονομάζεται NSBM και το οποίο τα τελευταία χρόνια συσπειρώνει όλο και περισσότερους νεολαίους σε ένα «μουσικό χαράκωμα» που δείχνει περιθωριακό αλλά εμπεριέχει δυναμικά φιλοσοφικά στοιχεία στον στίχο και αντικαθεστωτική διάθεση στην εμφάνιση και την αισθητική. 

Και αν κάποιοι άσχετοι με την μουσική και την προπαγάνδα και με έπαρση συνεχίζουν να υιοθετούν τις κατηγορίες παρενδυτικών φαντασμάτων του διαδικτύου αλλά και του καθεστώτος για δήθεν όπως λένε «παρακμιακή μουσική που καμιά σχέση δεν έχει με την Ελλάδα» να τους θυμίσουμε την εμφανή «αγωνία» του Αντώνη Λιάκου στην παρουσίαση του βιβλίου της κυρίας Άννας Καρακατσούλη για τις ιδεολογικές εκδόσεις των εθνικιστών.  

Εκεί όπου ο εν λόγω «πρωτομάστορας» του νεομαρξισμού και του πανεπιστημιακού καθεστωτικού εθνομηδενισμού έκρουσε δημοσίως τον «κώδωνα του κινδύνου» και κάλεσε το αντιφασιστικό του κοινό να προσέξει την κοινωνική δυναμική της εν λόγω «αιρετικής» μουσικής σκηνής μιλώντας ξεκάθαρα για τον ΚΙΝΔΥΝΟ από την άνοδο του NSBM που αποτελεί για την δημοκρατία εκείνο το μουσικό όργανο σκέψης που προωθεί τον «φασισμό». 

Δεν παρέλειψε βέβαια να τονίσει την άμεση ανάγκη να γραφτεί και ένα βιβλίο για το σύνολο της εθνικιστικής μουσικής κλείνοντας το μάτι σε ποιους άραγε … για την άμεση αρχειοθέτηση καταγραφή και ανάλυση των μουσικών κύκλων των εθνικιστών και των εθνικοσοσιαλιστών. 

Για να επανέλθουμε όμως στα θετικά τα τελευταία χρόνια νέες μπάντες εμφανίζονται στην «Μαύρη Μουσική» εκατοντάδες πιτσιρικάδες ανάμεσα τους και γόνοι λευκών μεταναστευτικών κοινοτήτων ανακαλύπτουν μια άλλη διάσταση της ιδεολογίας απορρίπτοντας άμεσα την παρακμή του νεωτερισμού και τις επιλογές ενός καθεστώτος που προωθεί την παράκρουση της αγοράς, την κόκα και τον εκφυλισμό στην νεολαία μέσα από το σύνολο των ΜΜΕ. 

Και ενώ κάποιοι εντελώς επιφανειακά αντιλαμβάνονται το εν λόγω είδος του NSBM ως μια «σατανιστική» έκφραση κάποιοι άλλοι και είναι περισσότεροι από ότι νομίζουν οι ιδεολογικοί εχθροί μας και το κράτος, βρίσκουν απαντήσεις και νόημα στον αναδυόμενο Νιχιλισμό και τον Νιτσεϊκό χαρακτήρα που εμφανίζεται με ευκολία στους στίχους της εν λόγω σκηνής καθώς και στον «Μισανθρωπισμό» μιας πανδαισίας που όσο και αν δείχνει να προκαλεί με ακραίο τρόπο, στο τέλος μιλάει για τον ηρωισμό και τον πόλεμο τους αγώνες της Ευρώπης και την εναντίωση στην σάπια εκκλησιαστική εξουσία. 

Το NSBM δεν είναι απλά μια ακόμη επιλογή να περάσεις ένα ευχάριστο μουσικό διάλλειμα αλλά μια μουσική και πολιτική στράτευση στον κόσμο της Ευρωπαϊκής αντίστασης που σήμερα δεν είναι τυχαίο ότι ανθεί σε όλη την Ευρώπη αλλά και εκτός αυτής και μάλιστα ακόμη σε λαούς μη Ευρωπαϊκής καταγωγής. 

Οι αναφορές στην δόξα των Πατρώων Θεών στην καθημερινή θυσία για το δίκαιο των ιδεών μας στην απόρριψη του σύγχρονου τρόπου διασκέδασης - που βρίσκει οπαδούς από τις μικρές ακόμη ηλικίες - δεν περνούν απαρατήρητες από τους πολιτικοποιημένους συμπατριώτες μας. Τα τελευταία χρόνια οι συναγωνιστές δίνουν δυναμικό παρών σε συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό, προωθούν κάθε είδους υλικό και επαναφέρουν στην μνήμη πολλών ότι αυτό το είδος μιας σκηνής που είναι σχετικά «απαγορευμένη» έχει την τιμή να έχει ως κορυφαίες μπάντες ανάμεσα σε άλλες κάποιες Ελληνικές που αξίζουν αναγνώρισης, γεγονός που αναγνωρίζεται από όλους. 

Έτσι λοιπόν το NSBM δεν είναι τυχαίο ότι βρίσκεται στο στόχαστρο της antifa και των διωκτικών αρχών και από την άλλη σε χώρες με δυναμικά εθνικιστικά και εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα, είναι ένας τρόπος κοινωνικής στρατολόγησης και πολιτικής ένταξης στο στρατόπεδο της αντιδημοκρατικής σκέψης. Χρέος όλων όσων αντιλαμβάνονται την κινηματική αξία και την έννοια της μουσικής προπαγάνδας είναι να στηρίξουν ακόμη περισσότερο την μουσική μας και τους ανθρώπους που την αποτελούν. 

Απέναντι στην πλήρη αλλοτρίωση που προωθεί το κοπάδι της άκρας δεξιάς που φλερτάρει με τον καθεστωτικό τρόπο σκέψης κάποιοι συνεχίζουν να χαράσσουν ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ αφού πλέον τα τείχη έπεσαν η καρδιά μας όμως όχι! Το καθεστώς επιλέγει να μοχλεύει τον εθνικιστικό «χώρο» χρησιμοποιώντας νέα πρόσωπα με παλιές τακτικές. Έτσι λοιπόν απέναντι σε ένα αόριστο και σκουριασμένο «πατρίς θρησκεία οικογένεια» και μια Γαλανόλευκη που κάθε μέρα … ξεθωριάζει από ντροπή - αφού αποτελεί και κρατικό σύμβολο με επιλογή του κράτους από το ’78 - είναι αιρετικό και μόνο το γεγονός ότι κάποιοι συνεχίζουν να πράττουν διαφορετικά και να ακούνε μια ιδέα σε βινύλιο.

Τι κέρδισε τελικά ο εθνικιστικός «χώρος» από την προβολή της «ιερότητας» προσώπων της εκκλησίας; 

Τι κέρδισε από την λαγνεία για τα σώματα ασφαλείας και τον αστικό στρατό που υπηρετεί το ΝΑΤΟ; 

Τι κέρδισε από την κουραστική επανάληψη τσιτάτων που μυρίζουν στείρο «αντικομμουνισμό»; 

Σίγουρα κανένα κέρδος για όσους είναι σύντροφοι και συναγωνιστές. Έτσι λοιπόν οι ποιοτικές εκδόσεις και δράσεις, η επαναστατική μουσική και οτιδήποτε χαλάει την εικόνα ενός «εθνικιστή» που έχουν κάποιοι συνηθίσει και σίγουρα δεν τον φοβάται η εξουσία ενοχλεί ιδιαίτερα όλους αυτούς που ποδηγετούν το εθνικιστικό κοινό και το κατευθύνουν σε ψηφοθηρικές επιλογές χωρίς κανένα τελικό αντίκρισμα στην κοινωνία.

- Είναι κάπως ενοχλητικό τελικά εκεί που όλοι υμνούν τον βραβευμένο από το ΚΙΣ Χριστόδουλο κάποιοι να μιλάνε για τις διδαχές του Vikernes. 

- Είναι σίγουρα οδυνηρό για κάποιους χουντοδεξιούς αντί να πουλάνε στον πιτσιρικά το «Πιστεύω» του αντιφασίστα Παπαδόπουλου να προτιμούν τους στίχους των Absurd. 

- Είναι σίγουρα τρομακτικό για τους υποκριτές αντί να αποδέχονται οι νεολαίοι τους «αγίους» του αιμοσταγή Γιαχβέ και την διδασκαλία του πράκτορα του ιερατείου Σαούλ να ακούνε μέσα από μπάντες και συναυλίες τους «δαίμονες» του κακού «φασισμού». 

Σε μια εποχή που τα πάντα έχουν καταρρεύσει και βρισκόμαστε ανάμεσα σε ερείπια τελικά κάποιοι προτιμούν να συνομιλούν με τους «δαίμονες» των ηττημένων της τελευταίας Τιτανομαχίας των Ιδεών παρά να συνεργάζονται με τους «αγγέλους» της σάπιας πλουτοκρατίας και της δημοκρατίας.

Καλύτερα καταραμένοι παρά ευλογημένοι από την εξουσία.

Blutfahne

"Μέσα από το Σκότος το Φως 

Οι Σάλπιγγες ηχούν για την ώρα της τελικής μάχης

Οι Θεοί μας γνέφουν από την Βαλχάλα

Ας ανεμίσουν στον αγέρα τα Μελανοπόρφυρα Λάβαρα"

 

Aztec NSBM: Όταν οι Ατζέκοι γνώρισαν το Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal

 

του Baldur

Παρά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι κορυφαία στελέχη του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος διατείνονταν ότι η ιδεολογία τους «δεν ήταν προς εξαγωγή» αλλά ένα καθαρά «Γερμανικό φαινόμενο» δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τον «μαγνητισμό» που ασκούν στο σύνολο τους οι αντιδημοκρατικές ιδέες στους μη ευρωπαϊκούς λαούς. Αν και ο Χιτλερισμός επικράτησε κατά την διάρκεια των εσωκομματικών διεργασιών και στις συνθήκες κατάληψης της εξουσίας με αποτέλεσμα την πλήρη στρατιωτική ήττα και την ολοκληρωτική επικράτηση των Συμμάχων, μερίδα του κόμματος δεν ξέχναγε να τονίσει την «προλεταριακή ρίζα» του Εθνικοσοσιαλισμού με αποτέλεσμα να βρουν θαυμαστές και οπαδούς στην Νότια Αμερική, την Μέση Ανατολή την Ινδία ακόμη και την μακρινή Ιαπωνία. 

Στα μάτια χιλιάδων ιθαγενών και παραδοσιακρατών ο Εθνικοσοσιαλισμός καταλαμβάνει την θέση του υπερασπιστή ενάντια στην δυτική παρακμή του Αμερικανισμού και του Ιμπεριαλισμού καθώς και τον ισοπεδωτισμό του Μπολσεβικισμού. Ενώ η διεισδυτικότητα του «ναζισμού» στο ευρωπαϊκό black metal είναι γνωστή, ένα πιο εκπληκτικό φαινόμενο μπορεί να βρεθεί μεταξύ των Λατινοαμερικανικών συγκροτημάτων που συνδυάζουν απροκάλυπτα «ναζιστικά» συνθήματα με θέματα και εικόνες της προκολομβιανής κληρονομιάς τους. 

Παρά την προφανή ασυμφωνία, το «NSBM των Αζτέκων» αντικατοπτρίζει εκπληκτικές βαθιές ιστορικές ρίζες αλλά και αντιφάσεις στον σύγχρονο πολιτικό λόγο. Πολλά από τα συγκροτήματα που συζητήθηκαν, όπως οι Tlateotocani, Maquahuitl και Eztlacuani συνδέονται με την Organización Nacional Socialista Pagana (ONSP), μια Μεξικανική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1999. Ο ήχος έχει τις ρίζες του στο δεύτερο κύμα του black metal, με ακατέργαστη παραγωγή, κιθάρες buzzsaw και blast beats, καθώς και φλάουτα. Μερικά από τα συγκροτήματα χρησιμοποιούν αυτόχθονες γλώσσες και παίζουν με παραδοσιακές φορεσιές. 

Στα εξώφυλλα των δίσκων κυριαρχούν οι τελετουργικοί αετοί των Ατζέκων και των Μάγιας, πάνθηρες και παραδοσιακά σύμβολα διακοσμημένα με Σβάστικες και μορφές των ενόπλων SS που φέρνουν το οπτικό αποτέλεσμα σε μια άλλη διάσταση που τρομάζει τους δημοκράτες και δημιουργεί υπερηφάνεια στους αντιπάλους τους. Για τους ιθαγενείς της Νοτίου Αμερικής οι αποικιοκράτες δεν υπήρξαν παρά πιόνια του διεθνούς σιωνισμού που μέσα από τις αποστολές έρευνας και κατάκτησης προσπάθησαν να ισοπεδώσουν την εθνική ταυτότητα των ντόπιων. 

Ωστόσο, αυτός ο λαϊκός συμβολισμός συνδυάζεται με απροκάλυπτες «ναζιστικές» εικόνες καθώς και στιχουργικά θέματα, με τραγούδια όπως το "H.H. (Hail Huitzilopochtli)" και "Erradicación Judaica (Raza Innecesaria)". Αντί για ένα απλό αισθητικό mashup, ο συνδυασμός αντικατοπτρίζει μια βαθύτερη συγγένεια με την ευρωπαϊκή NSBM σκηνή και στην αξιοποίηση του αυτόχθονου παγανισμού καθώς και στην επιστροφή στο αίμα και το έδαφος στην παράδοση ενάντια στον «εκφυλισμένο» σύγχρονο κόσμο και την «παγκοσμιοποιητική» δύναμη του Χριστιανισμού. 

Αυτό το είδος συγκρητισμού ανάγεται στην ίδια τη γέννηση της «ακροδεξιάς» ιδεολογίας εν μέσω ενός ρομαντικού εθνικισμού και μυστικισμού του 19^ου αιώνα των ευρωπαίων εθνικιστών που επιδίωξαν να δημιουργήσουν συγγένεια με τους αρχαίους πολιτισμούς του κόσμου, καθώς και έναν επίμονο θαυμασμό για τον Εθνικοσοσιαλισμό στον αναπτυσσόμενο κόσμο ως ένα αουτσάιντερ που αντιστάθηκε στις αποικιακές αυτοκρατορίες. 

Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, είναι η απήχηση του metal ως μια διεθνή γλώσσα που έχει βοηθήσει στην εξάπλωση του NSBM παντού από τη Λατινική Αμερική έως τη Μαλαισία. Τέλος να σημειωθεί ότι Έλληνες συναγωνιστές έχουν λάβει μέρος με γνωστές μπάντες σε συναυλίες στην Νότια Αμερική προκαλώντας την οργή των κρατικών αρχών και των αντιφασιστικών ορδών.

Peste Noire: Rance Black Metal de France

 

Alexei Levkin: ο Ρώσος που υπερασπίζεται την Ουκρανία απέναντι στα στρατεύματα του Πούτιν

 

link: Eις μνήμην των 53 Ουκρανών μαχητών και αιχμαλώτων πολέμου του Εθνικιστικού Εθελοντικού Συντάγματος Azov, που δολοφονήθηκαν την 29η Ιουλίου στην φυλακή της περιοχής Olenivka της ανατολικής Ουκρανίας: η μουσικοπολιτική μπροσούρα της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» τώρα σε .pdf για να την κάνετε free download και να διαβάσετε σχετικά με την «ιδεολογία που ακούγεται»!

γράφει ο Μαύρος Χμερ

Ο Alexei Levkin (Алексей Лёвкин) γεννήθηκε την 16^η Αυγούστου του 1984 στην περιοχή Tver της Ρωσικής Ομοσπονδίας και είναι ο Ρώσος τραγουδιστής και frontman της εθνικοσοσιαλιστικής μπάντας M8l8th (М8Л8ТХ), η οποία κατατάσσεται στο NSBM με επιρροές από RAC. 

Ιδρύθηκαν το 2003 και ονομάζουν την μουσική τους Militant Black Metal - το Militant Zone είναι label και distro - ενώ διατηρούν λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την άμεση προώθηση των δραστηριοτήτων τους. Διατηρεί δεσμούς με τον πολιτικοκοινωνικό οργανισμό Wotan Jugend και υποστηρίζει τις θέσεις και τις αρχές των μελών του εθελοντικού πολιτικού και στρατιωτικού σώματος Azov. 

Απέναντι στην βίαιη πραγματικότητα της Ρωσικής κοινωνίας και το κυνήγι μαγισσών των διωκτικών αρχών οι οποίες και είναι υπεύθυνες για τον εγκλεισμό και τον βασανισμό χιλιάδων συναγωνιστών μας, απάντησε όπως ήταν αναμενόμενο με ένοπλο ακτιβισμό και πολύπλευρη αντικαθεστωτική δράση με αποτέλεσμα να βρεθεί στην φυλακή, ενώ οι προσπάθειες των δικαστών να τον παρουσιάσουν ως ψυχικά ασθενή έπεσαν στο κενό. 

Στα γραπτά και στις ομιλίες του κάνει λόγο για τον «εσωτερικό Εθνικοσοσιαλισμό» ενώ λόγω των συνεχών διώξεων έχει αυτοεξοριστεί στην Ουκρανία εδώ και χρόνια όπου και συνεχίζει να διαδραματίζει έναν κυρίαρχο ρόλο στην μουσική σκηνή της χώρας. Διοργανώνει συναυλίες συνέδρια καθώς και εκθέσεις μουσικών προϊόντων με τα κέρδη να καταλήγουν στην ενίσχυση των δομών. Εκτός από την πολιτική θεωρία τα μέλη των κινήσεων στις οποίες συμμετέχει ενεργά εκπαιδεύονται στις πολεμικές τέχνες αλλά και στην εξάσκηση πάνω σε οπλισμό που διαθέτουν οι Ουκρανικές δυνάμεις. 

Οι Ουκρανοί που συνεργάζονται μαζί του διατηρούν επαφές με συναγωνιστές του εξωτερικού ενώ στα βασικά αιτήματα τους κυριαρχεί η προσπάθεια να λάβουν την Ουκρανική υπηκοότητα όλοι όσοι είναι ξένοι και μάχονται ενάντια στην εισβολή της Μόσχας. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού έχουν λάβει μέρος πορείες και συγκεντρώσεις.

Μέλη του οργανισμού Wotan Jugend πολεμούν στις πρώτες γραμμές του μετώπου ενώ μια έκπληξη για τους Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές ήταν η παραχώρηση συνέντευξης του Alexei Levkin στο περιοδικό νεολαίας της πάλαι ποτέ εθνικοσοσιαλιστικής «Χρυσής Αυγής» το 2019 την οποία μπορείτε να διαβάσετε και να κατεβάσετε σε .pdf εδώ. 

Ο εν λόγω Ρώσος εθνικοσοσιαλιστής διατηρεί επαφές με την «Σιδηρά Κυρία» του Ουκρανικού Εθνικισμού την Olena Semenyaka και μαζί έχουν αναλάβει τις διοργανώσεις συναυλιών και τις διεθνείς επαφές του κινήματος. Το «Σπίτι των Κοζάκων» στο Κίεβο είναι ακόμη ένας καρπός της άψογης στρατηγικής τους που συντελεί στην οικονομική ενίσχυση του κινήματος. 

Κάθε χρόνο οι Ουκρανοί διοργανώνουν το Asgardsrei festival στο οποίο έχουν συμμετάσχει στο πρόσφατο παρελθόν κορυφαίες ελληνικές NSBM μπάντες καθώς και αντιπροσωπείες συμπατριωτών μας. 

Διεθνείς συναντήσεις και συνέδρια, ιδεολογικά σεμινάρια και επιδείξεις ΜΜΑ είναι ανάμεσα σε άλλα δρώμενα που προωθεί ο Ρώσος τραγουδιστής ενώ στις ομιλίες και στα γραπτά του δεν ξεχνάει να αναφερθεί στους Timothy McVeigh και David Lane οι οποίοι και θεωρούνται εμβληματικές φυσιογνωμίες για την οργάνωση. 

Ο μυστικισμός και ο παγανισμός του Εθνικοσοσιαλισμού επίσης προσελκύει την Ουκρανική νεολαία με αποτέλεσμα να διοργανώνονται βραδιές ποίησης και ιδεολογικές ομιλίες σχετικά με αυτά τα θέματα. Ο Alexei όπως είναι αναμενόμενο καταζητείται από τις αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας αφού κατηγορείται για «τρομοκρατική δράση» όπως ονομάζουν οι άνθρωποι της Μόσχας την υπεράσπιση της Ουκρανικής γης από τα πολυφυλετικά στρατεύματα του Πούτιν.

M8L8TH NEKROKRATOR (FULL - LENGTH 2023)

Συμμετοχή του συμπατριώτη μας Jarl Von Hagall 

Drudkh - All Shades of Silence

 

Remember the Fallen - Isidoros Galanis (1974 - 2022)

 

Black Metal: European Roots & Musical Extremities (Troy Southgate - Black Front Press)

From the snow-covered environs of Norway and secluded graveyards of England to the dark forests of Germany and remote woodlands of Poland and Ukraine, an unstoppable Black Metal beast has dominated the extreme end of the musical scale for more than three decades. Black Metal is an aesthetic, an emotion, an attitude and, for many, a way of life. 

Exposing the inner workings of your delicate eardrums to unbridled screams of primeval fury, an unending torrent of galloping rhythms and indomitable wall of buzzing guitars is like being thrown head-first into the whirling eye of a chthonic vortex. Black Metal can be disturbing, invigorating, provoking and empowering. 

One persistent and enduring image that is often associated with Black Metal is that of semi-comedic corpse-paint, futile church-burnings and Satanic ritual; but the genre itself can often take on a decidedly political and cultural form and many of its exponents have controversial views and opinions that are frequently overlooked by the commentators of the underground music industry. 

We aim to examine some of those tendencies in this book. Since Varg Vikernes was courting media headlines for all the wrong reasons, Black Metal – like a fine wine, perhaps - has matured a great deal. This steady process of counter-cultural ripening has led to the formation of various sub-genres, among them Viking Metal, Progressive Black Metal, Blackened Death Metal, Symphonic Black Metal and National Socialist Black Metal. 

So whether you like your music traditional and ground-breaking like Venom, Bathory and Hellhammer; raw and brutal like Mayhem, Emperor and Immortal; slick and polished like Cradle of Filth, Dimmu Borgir and Old Man's Child; or politically controversial like Graveland, Drudkh and Absurd; this book is for you. 

Contributors include Tony ‘The Demolition Man’ Dolan (Venom/Atomkraft/M-Pire of Evil), Jeff ‘Mantas’ Dunn (Venom/Mantas/M-Pire of Evil), Hendrik Möbus (Absurd), Alex Kurtagic (Supernal Records), Jarl von Hagall (Der Stürmer), Alexander Wieser (Uruk-Hai), Gareth Giles (Hrafnblóð), Matt Kay (Wodfreca Records), Vijay Prozak, Elena Semenyaka, Smierc Polarsternm, Neil Hiatt, Nils Wegner and Chris G. Hicks. 

Για την ακύρωση της συναυλίας των Mgla και ένα άγνωστο αφιέρωμα στο Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal (NSBM) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντεπίθεση» (Φεβρουάριος 2004 τεύχος 16 & Μάρτιος 2004 τεύχος 17) με επίκεντρο την σκηνή σε Πολωνία και Γερμανία καθώς και την συνέντευξη των Ελλήνων Shadow Order (.pdf)

για να κατεβάσετε το αφιέρωμα σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

του Winged Hussar

Νέο δείγμα της δημοκρατικής αντιφασιστικής καταστολής η πρόσφατη ακύρωση της συναυλίας των Πολωνών Mgla στο «Κύτταρο». Κάποιοι έσπευσαν να τους ονομάσουν το 2019 ως «στυγνούς φασίστες» ενώ το 2022 προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο γέλιο το γενικό κομφούζιο στους κόλπους της antifa ,για το αν είναι «φασιστική» η απαγόρευση και πόσο «φασιστικός» ... είναι τελικά ο σύγχρονος «αντιφασισμός»! 

Δεν τα μάθατε τα νέα κύριοι των Εξαρχείων και της antifa; Ο Κωνσταντίνου του ΚΕΕΡΦΑ που ουρλιάζει στο κάλεσμα της απαγόρευσης όταν δεν συμμετέχει σε εκδηλώσεις Πακιστανών που δονούν τον χώρο με τα εθνικιστικά τους συνθήματα, σας κάνει «κήρυγμα» στο όνομα του αντιφασισμού που οι ίδιοι θρέψατε με τον βίο σας και τις πράξεις σας. 

Ήρθε λοιπόν ο καιρός να δείτε τι σημαίνει «κορεκτίλα» στην πράξη. 

Άλλωστε οι πολιτικοί σας πρόγονοι τον Δεκέμβριο του ’44 έκαιγαν με εντολές των τεκτονικών στοών και των Άγγλων τις αντισιωνιστικές βιβλιοθήκες Εθνικοσοσιαλιστών των Αθηνών, αργότερα με τις ευλογίες του Καραμανλισμού πολτοποιούσαν σειρές επετειακών εκδόσεων για να μην αποκαλυφτεί ο ρόλος του Τίτο και της Μόσχας στον εμφύλιο, απαγόρευαν κινηματογραφικές ταινίες και δίσκους βινυλίου, ακύρωναν θεατρικές παραστάσεις  ή εκδηλώσεις μνήμης και συνέχιζαν με παρόμοιες άκρως δημοκρατικές πράξεις - ακόμη και την απαγόρευση περιοδικού από την εισαγγελία - στο όνομα της αστικής νομιμοφροσύνης και του αντιλαϊκού κρατικού μηχανισμού. 

«Γελοίους άσχετους και σιχαμένους» χαρακτηρίζουν κάποιοι ακροαριστεροί «σύντροφοι» τους «ιεροεξεταστές» της antifa που σπεύδει για μια ακόμη φορά να φορέσει την καλοσιδερωμένη στολή της νοητικής καταστολής πέρα από το πεδίο της εκπαίδευσης και τον πολιτισμό τώρα και στην μουσική διασκέδαση. 

Απορούν οι αναρχικοί γιατί οι υπεύθυνοι των κινήσεων τους αντικατέστησαν την υπεράσπιση του εργατισμού με τον δικαιωματισμό, γιατί άραγε πριν δυο χρόνια ζητούσαν με πάθος τον μαζικό εμβολιασμό μέσω του κράτους, γιατί φέτος που και καλά «επανήλθε η κανονικότητα μέσω του … υιού Πλεύρη» έμειναν με το εισιτήριο στο χέρι ενώ ήθελαν να δουν live τους Πολωνούς, γιατί και πως αλώθηκε η «φάση» από αυτούς που καλούσαν στο χτίσιμο του «τείχους της δημοκρατίας» λικνιζόμενοι όμως στον ρυθμό του AIPAC και του γνωστού ΚΙΣ. 

Την συναυλία στην Θεσσαλονίκη την θεωρούν συνέχεια της «νεοφασιστικής εξόδου» της Σταυρούπολης - που ενόχλησε σφόδρα την Λιάνα Κανέλλη - και του Εύοσμου, τον θάνατο του Φύσσα τον συνδέουν με την συναυλία των Αθηνών επειδή είναι Σεπτέμβρης! Ατελείωτος ο παραλογισμός του επιδοτούμενου αντιφασισμού που χτυπάει ανήμπορους θρησκόληπτους επειδή είχαν στο μηχανάκι τους εικόνες ή κάνει «πέσιμο» σε παιδάκια επειδή φοράνε το εθνόσημο. 

Είναι η ίδια antifa που θεωρεί την κρατική βρεφοκτονία μέσω της έκτρωσης ως μια ... «μέθοδο αντισύλληψης» και καλούσε στο παρελθόν μέσα στα Εξάρχεια γνωστό συνεργάτη της Τουρκικής πρεσβείας. 

Απαγορεύσεις λογοκρισία και χουλιγκανισμός είναι η σημερινή ρητορική των «ελευθεριακών» σύγχρονων Ιακωβίνων που σφάζουν έναν άοπλο νεολαίο για την ποδοσφαιρική ομάδα στην Θεσσαλονίκη, ενώ αύριο ίσως κάψουν δημοσίως τους δίσκους του Black Metal στο Σύνταγμα κάτω από την σημαία των ΛΟΑΤΚΙ και το χαμόγελο των συντακτών του αλήστου μνήμης «Ιού» και της «Αυγής». 

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός του φιλελευθερισμού έχει αλώσει εδώ και χρόνια τους πάντες, η μεγαλύτερη όμως επιτυχία του συστήματος δεν είναι η τεχνοτρομοκρατία και η επιβολή των φαρμακευτικών μετοχών και κερδών, δεν είναι η εισαγωγή του δόγματος του μετανθρωπισμού και η ισοπέδωση των αξιών, δεν είναι ότι αυτοί που κλαίνε για την Ροζάβα μισούν ταυτόχρονα τον τόπο τους σε μια ένδειξη ατελείωτου μαζοχισμού, αλλά το γεγονός ότι η εμπροσθοφυλακή της εξουσίας έχει τελικά τον μανδύα της «κοινωνικής αντίστασης» που δήθεν υπερασπίζεται τον λαό και την κοινωνία αλλά ενισχύει τον εθνομηδενισμό.

Ας μην το κρύβουμε για όσους απορούν. Στόχος όλων αυτών δεν είναι η μουσική φεστιβαλική επανάληψη της γραφικής ΚΝΕ ή τα λαϊκά πολιτιστικά σκυλάδικα που προωθούσε ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος. 

Στόχος τους δεν είναι το τραπ που προωθεί σκληρά ναρκωτικά, σωματεμπορία και κάγκουρες. 

Στόχος τους δεν είναι το Αμερικανικό life style και ο νεοπλουτισμός που ρίζωσε στα Καμίνια και έγινε εξαγωγή μέχρι και στα Τίρανα. 

Στόχος τους είναι ότι μουσικό πολιτικό και πολιτιστικό είναι πραγματικά εναλλακτικό και δεν ακολουθεί τις νόρμες των δυτικών - ανατολικών και κυρίως των μεσανατολικών πρεσβειών, καθώς και των πολιτικών των πολυεθνικών. 

Και αν αυτό το διαφορετικό έχει μαύρα ρούχα, στίχο «ψαγμένο» ή μιλιταριστικό και αντικοινωνικό ύφος τότε είναι πλέριος «φασισμός» κραυγάζει ο κάθε παλιάτσος, ακόμη και αν δεν έχει καμιά σχέση με αυτόν!

Όταν δε υπάρχει και κάποια υπόνοια για τυχόν σχέση και με τους «νεοναζί» οι κατάρες των δημοκρατών ακούγονται μέχρι την Βαλχάλλα!

Γράφει χαρακτηριστικά κάποιος από τους «απέναντι» που μάλλον την βρίσκει με τα «ιδεολογικά υποκατάστατα» αλλά μπορεί να καταλάβει και πέντε πράγματα μέσα στην παραζάλη του αντιφασισμού: 

«πες οτι αυριο ερχονται οι death in june (ειχανε ξαναερθει και το 2003 αν θυμαμαι καλα), αυτοι κι αν ειναι δηλωμενοι, στρασσερικοι και νεοπαγανια, εκει τι φαση; θα τρεμουμε μηπως ερθει καμια μολοτοφ στο κεφαλι μας στα καλα καθουμενα επειδη καποιοι καπως την ειδανε και νομιζουν οτι πρεπει να τους ζητησουμε την αδεια; ρε πατε καλα; και ποιος μας λεει οτι θα σταματησετε εκει και δεν θα τριγυριζετε αργοτερα σε δημοτικες βιβλιοθηκες για να καψετε βιβλια του εζρα παουντ, του τολκιν, του σελιν, του πιε ντρε λα ροσελ, του κνουτ χαμσον, του ιωνα δραγουμη, της πηνελοπης δελτα και δεν ξερω ποιανου αλλου». 

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι η μεγαλύτερη ΝΙΚΗ - μετά το ’45 - είναι η «απόλαυση» της σημερινής καθημερινής «ζωής» όπου κάποιοι ενοχλούνται από μια «φασιστική» (;) μπάντα αλλά όχι από το φεστιβάλ του εξουσιαστικού κομματικού ΣΥΡΙΖΑ. 

Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμάς τους υπερήφανους «φασίστες» είναι ότι οι αντίπαλοι - έστω και μικρό ποσοστό από αυτούς ή μήπως όχι και τόσο μικρό μετά τα τελευταία γεγονότα ; - καταλαβαίνουν ότι ο αντιφασισμός είναι η απόλυτη τυραννία και η πραγματική πανούκλα της σύγχρονης ζωής και όχι αυτή που περιγράφεται στους «μαύρους στίχους».  

Η μεγαλύτερη «ηδονή» είναι να βλέπουμε να διαφωνούν δημοσίως οι εχθροί μας απέναντι στις ίδιες τις δόλιες πρακτικές τους.

Και αφού λοιπόν η σύγχρονη «δίωξη μουσικής» επιμένει να λοιδορεί τις ιδέες που ενοχλούν την Σιών και τους μεταπράτες πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, αλλά και να παραπληροφορεί τους πάντες στο .pdf  εδώ μπορείτε να διαβάσετε 

- ένα άγνωστο διπλό αφιέρωμα στο Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal (NSBM) που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αντεπίθεση» τον Φεβρουάριο 2004 - τεύχος 16^ο & τον Μάρτιο 2004 τεύχος 17^ο - 

με επίκεντρο την σκηνή σε Πολωνία και Γερμανία καθώς και την τότε συνέντευξη των Ελλήνων Shadow Order. 

 Η έκδοση αυτή έλαβε μέρος σε μια εποχή που γνωστοί μουσικοί δεν ξεχνούσαν την προσφορά τους ή η τοπική του κόμματος της «Χρυσής Αυγής» δεν έγλυφε τα βρώμικα ράσα της εκκλησιαστικής εξουσίας για να ακυρώσουν συναυλία των Rotting Christ. 

Μια άγνωστη έρευνα για το όργανο πολιτικής και πολιτιστικής προπαγάνδας στην υπηρεσία της προώθησης των αντιδημοκρατικών ιδεών.  Σχετικές δημοσιεύσεις επίσης θα δείτε στην ετικέτα NSBM - εδώ- ενώ για αυτούς που θέλουν να ερευνήσουν ακόμη περισσότερο την «ακραία» σκηνή μπορούν να κατεβάσουν σε .pdf την μπροσούρα της συντακτικής μας ομάδας - εδώ - η οποία έχει ήδη σταλεί σε εκατοντάδες συναγωνιστές και συναγωνίστριες σε Ελλάδα και Κύπρο. 

Αντίτυπα στάλθηκαν ως μια συμβολική κίνηση και σε Ουκρανούς συναγωνιστές του Συντάγματος Azov στους μαχητές του οποίου και αφιερώθηκε η 1^η έκδοση. 

Όποιοι αναγνώστες στηρίζουν το NSBM μπορούν να προβάλλουν συνδέσμους με πηγές για downloads από παλαιότερες κυκλοφορίες και fanzines ή να ενημερώσουν για labels και e-shops.

NSBM: National Socialist Black Metal

Goatmoon - Vaskivittu

Eις μνήμην των 53 Ουκρανών μαχητών και αιχμαλώτων πολέμου του Εθνικιστικού Εθελοντικού Συντάγματος Azov, που δολοφονήθηκαν την 29η Ιουλίου στην φυλακή της περιοχής Olenivka της ανατολικής Ουκρανίας: η μουσικοπολιτική μπροσούρα της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου» τώρα σε .pdf για να την κάνετε free download και να διαβάσετε σχετικά με την «ιδεολογία που ακούγεται»!

 

Μια μοναδική συλλογή άρθρων για την μουσική της πολεμικής παράδοσης και τις μπάντες που δεν υποχωρούν απέναντι στο σύστημα. 

Η Α’ έκδοση άρχισε να κυκλοφορεί κατά την διάρκεια του χειμερινού ηλιοστασίου του 2017 και ανέβηκε η σχετική ανάρτηση τον Φεβρουάριο του 2018, με αποτέλεσμα δεκάδες αντίτυπα να προωθηθούν μέσω βιβλιοπωλείων και αυτόνομων ομάδων σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στην Κύπρο.

Η εν λόγω μπροσούρα που είναι και η  μοναδική στην Ελληνική γλώσσα για το NSBM προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θετικά σχόλια, κυρίως ανάμεσα στους νεολαίους που στηρίζουν την Πολεμική Μουσική σε πείσμα των καιρών.

Η Β’ έκδοση κυκλοφόρησε κατά την διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου του 2021 και ήδη βρίσκεται στα χέρια δεκάδων Αυτόνομων Συναγωνιστών, ενώ ελάχιστα αντίτυπα υπάρχουν στην διάθεση επιλεγμένων βιβλιοπωλείων.

Η αρχική έκδοση ήταν αφιερωμένη στην μνήμη των πεσόντων εθελοντών του Συντάγματος Azov ενώ η επανέκδοση - που ήταν και απαίτηση νεολαίων που στηρίζουν την σκηνή - είναι αφιερωμένη στους Έλληνες Συναγωνιστές που «έφυγαν» νωρίς.

Η ελεύθερη προώθηση της μπροσούρας την οποία μπορείτε να κατεβάσετε ΔΩΡΕΑΝ σε .pdf πατώντας τον σχετικό σύνδεσμο ΕΔΩ, είναι μια κίνηση εις μνήμην των 53 Ουκρανών μαχητών και αιχμαλώτων πολέμου του Συντάγματος Azov που δολοφονήθηκαν την 29^η Ιουλίου στην φυλακή της περιοχής Olenivka της ανατολικής Ουκρανίας.

Οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους στηρίζουν τις πρωτοβουλίες της συντακτικής μας ομάδας.

Για να κατεβάσετε το .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...