Το φαινόμενο Καρυστιανού

 

γράφει ο Μαυρομετωπίτης

Το τελευταίο διάστημα, την προσοχή της κοινής γνώμης, συγκεντρώνει το πρόσωπο της χαροκαμένης μητέρας Μαρίας Καρυστιανού. Όντας μητέρα ενός εκ των θυμάτων των Τεμπών, η κ. Καρυστιανού ξεκινάει από την σωστή αφετηρία. Μετατρέπει τον πόνο της σε Οργή και την θλίψη της σε Θέληση, ξεκινώντας έναν πραγματικά πεισματικό αγώνα για να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι του εγκλήματος (διότι περί αυτού πρόκειται) που δεν είναι άλλοι από την μεγαλοαστική μούργα της Νέας Δημοκρατίας. 

Τα «Τέμπη» δεν ήταν απλά ένα ατύχημα, ούτε ένα τυχαίο τραγικό περιστατικό. Ήταν το αποτέλεσμα του συστήματος στο οποίο ζούμε. Το αστικό, καπιταλιστικό κράτος δεν νοιάζεται για την ανθρώπινη ζωή! Νοιάζεται μόνο για τα κέρδη και την λειτουργικότητα! Στις καπιταλιστικές δημοκρατίες ο άνθρωπος και η υπόσταση του δεν έχουν καμία σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι το κεφάλαιο, οι επενδύσεις και οι μετοχές! Όλα αυτά μας αποδεικνύουν ότι η Δημοκρατία σκοτώνει και ότι πολύ σωστά οι υπεύθυνοι για την τραγωδία των Τεμπών αναζητούνται ανάμεσα στα ευθυνόφοβα και δειλά ανθρωπάκια της κυβερνητικής συμμορίας.

Ο αγώνας και το πείσμα της κ. Καρυστιανού και των υπόλοιπων συγγενών των θυμάτων είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος. Διότι παρά τα Τείχη που σηκώνει ένα ολόκληρο σύστημα, από την στημένη Δικαιοσύνη μέχρι τους διεφθαρμένους Υπουργούς, εκείνοι επιμένουν, συνεχίζουν, δεν το βάζουν κάτω, πιστεύουν και διεκδικούν. Η Καρυστιανού ενσαρκώνει ένα πρότυπο αγωνίστριας γυναίκας! Μίας γυναίκας η οποία δεν ενδιαφέρεται μόνο για την κοκεταρία της, μίας γυναίκας η οποία δεν κάθεται στα αυγά της ανάβοντας καντήλια στην εκκλησία ή μαγειρεύοντας στην κουζίνα της, αλλά μίας γυναίκας η οποία παρεμβαίνει, έχει άποψη, παλεύει και εν τέλει κατορθώνει να εκθέσει την πλουτο-δημοκρατική κλίκα! 

Μίας γυναίκας την οποία τόσο θαυμάζει ο Φασισμός και την οποία σίγουρα οι μαχητές των Μαύρων και των Καφέ Πουκαμίσων θα επαινούσαν αν ζούσαν! Η ανυπαρξία του εθνικιστικού χώρου για μία ακόμη φορά πασίδηλη, αφήνοντας την Κυρία να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την Αριστερά και τον φεμινισμό. Η διαχρονική ανικανότητα του εθνικιστικού χώρου να θέσει την άποψη του και να παρέμβει με δυναμισμό στα κοινωνικά θέματα και μαζί η καθυστερημένη ακροδεξιά αντίληψη που «αγριοκοιτάζει» την γυναίκα με πολιτικές αντιλήψεις, μας καθιστούν ακόμη μία φορά τους ηττημένους της υπόθεσης!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ! Όπως προαναφέρθηκε η αφετηρία της κ. Καρυστιανού είναι σωστή και ο μέχρι τώρα αγώνας της αξιέπαινος. Ωστόσο υπάρχει μία ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην δική μας επαναστατική αντίληψη και τα νομικίστικα φληναφήματα. Η αστικό - δημοκρατική μαφία δεν θα πέσει ούτε με υπογραφές, ούτε με κλάματα, ούτε με ομιλίες στο ευρωκοινοβούλιο, ούτε με συναισθηματισμούς! Θα πέσει με επαναστατικό αγώνα, εξέγερση, λαϊκή κινητοποίηση και την αποφασιστική βούληση μιάς επαναστατικής ηγεσίας! Διότι μόνο με Εξέγερση που συνοδεύεται από Συνείδηση αλλάζουν οι καταστάσεις και ανατρέπονται τα καθεστώτα! 

Και την εξέγερση σίγουρα δεν μπορούν να την φέρουν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι αριστέρες γκρούπες, οι κωμικοτραγικές φεμινιστικές λέσχες, το Rosa και τα  instagram accounts! Την Εξέγερση η οποία θα μετατραπεί σε Επανάσταση θα την φέρουν οι δυνάμεις που εναντιώνονται στο Σύστημα. Και αυτές οι δυνάμεις είναι πολύ ευδιάκριτες είτε εξ΄αριστερών, είτε εκ δεξιών. Μάλιστα πολλές φορές οι δύο πόλοι φέρουν αρκετά κοινά σημεία. Ας μη πέφτουν λοιπόν στην παγίδα η κ. Καρυστιανού, οι συγγενείς των θυμάτων και η μεγάλη μερίδα του Λαού που παρουσιάζει αισθήματα συμπάθειας για τον αγώνα των πληγέντων.

Οτιδήποτε πλήττει το Σύστημα, οτιδήποτε εκθέτει τα τρωτά του σημεία είναι Υπέρ μας! Από εκεί και περά, είναι δουλειά των επαναστατών να ρίξουν το τελειωτικό χτύπημα στον παρλιαμενταρικό κύκλωπα και να γκρεμίσουν συθέμελα το Αντεθνικό κράτος της εκμετάλλευσης, ορθώνοντας στην θέση του ένα Εθνικό, Λαϊκό Καθεστώς υπέρ της Πατρίδας, της Εθνικής Ελευθερίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης!

Μετανθρωπισμός

 

''Ένας Κόσμος Όνειρο!": Ερμού, Μοναστηράκι

 

Η γυφτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας

 

του Wolverine

Από την μια πλευρά οι «ευαίσθητοι» πολίτες που δεν βλέπουν την παραβατικότητα των Ρομά να αυξάνεται με εκρηκτικό ρυθμό, προς όφελος μιας πολιτικάντικης «επαναστατικότητας» που εξαντλείται στα τραγούδια και τα ακριβά ρούχα της Μποφίλιου και στα χρυσά ρόλεξ του Κουτσούμπα. Για αυτούς οι εν λόγω είναι μια καταπιεσμένη «μειονότητα» που ναι μεν αξίζουν της όποιας αλληλεγγύης αλλά καλό είναι να παραμένουν μακριά από τα βόρεια προάστια τα κομματικά γραφεία και τα στέκια των Εξαρχείων. 

Το μνημονικό τους δεν έχει ποτέ ακούσει για τον μικρό Μάριο που του φύτεψαν μια σφαίρα στο κεφάλι επειδή είχαν «ντέρτι» τα «παιδιά» όπως πάντα κάνουν όταν αποφυλακίζονται από τα ίδια κυκλώματα δικηγόρων, που μετά οι ακροαριστεροί τα κατηγορούν για τις πλεκτάνες και τις σκευωρίες. Δεν έχουν ποτέ ακούσει για την γιαγιά που την πάτησαν με το αυτοκίνητο για να της πάρουν την αλυσίδα από τον λαιμό. Όπως δεν είπαν τίποτα οι κύριοι που κάνουν κουμάντο στους «αντιεξουσιαστές» για τον Νίκο Μεταξά που τον σκότωσαν οι Αφγανοί για τα τιμαλφή που είχε πάνω του. Δεν θυμήθηκαν ποτέ ότι συρρέουν κατά εκατοντάδες οι νεολαίοι χρήστες ναρκωτικών σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Ζεφύρι για να απολαύσουν τα «αγαθά» που προσφέρουν απλόχερα οι «μειονοτικοί» συμπολίτες μας. Μικρή η μνήμη σας όπως μικρό και το πολιτικό σας ανάστημα. 

Και τι με αυτό θα αναρωτηθεί ο Ρουβίκωνας η Αυγή και το ΚΚΕ. Δικαιολογείται η καταδίωξη σε μια πολυπληθή αστική περιοχή και η κατάληξη με μια σφαίρα στον εγκέφαλο ενός μικρού σε ηλικία παραβατικού; Η 5^η Δεκεμβρίου θυμίζει μια άλλη ημερομηνία όπου ο πασόκος μπάτσος Κορκονέας σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τροφοδότησε με 8000 νέα μέλη τις δομές της αναρχίας και της άκρας αριστεράς. Όμως για καθίστε να το δούμε πέρα από τον όποιο συναισθηματισμό το συμβάν κύριοι ένορκοι της antifa. Σε λάθος ανθρώπους το απευθύνουν τελικά το ερώτημα οι κύριοι και οι «σύντροφοι». Να το απευθύνουν στο «τείχος της δημοκρατίας» που το έχτισαν μαζί με εφημερίδες δικαστικούς και μπάτσους όταν το σκιάχτρο της «Χρυσής Αυγής» τους βόλεψε όλους καλά για μερικά χρόνια. Να το απευθύνουν στα κομματικά όργανα που ψήφισαν συλλογικά - από αναρχικούς μέχρι σταλινικούς - για να έρθει η «πρώτη φορά αριστερά» και η οποία κατείχε θέσεις ΕΞΟΥΣΙΑΣ στο υπουργείο προστασίας του πολίτη. Να το απευθύνουν στους συγγενείς του Μάριου και του κάθε Μάριου που εκεί η μνήμη τους ξεθώριασε και δεν έγραψαν μια αράδα για αυτή  την παρακρατική δολοφονία. 

Γιατί παρακράτος είναι μια μειονότητα που ωφελείται από τα κρατικά επιδόματα, και πρωταγωνιστεί ενάντια στην κοινωνία, βολεύεται με ένα πενηντάρικο ευρώ όταν έρχονται εκλογές και δίνει αίμα σε έναν αστικό κρατικό δημοκρατικό μηχανισμό εκλογικό και πρακτικά παντοδύναμο. Εμείς δεν οφείλουμε να καταδικάσουμε τώρα την ελ.ας γιατί το έχουμε κάνει πολλά χρόνια πριν από όταν σκότωναν εργάτες και ενωτικούς όπως τον Ιάκωβο Κουμή που του επιτέθηκαν πισώπλατα, από όταν τσάκιζαν στις Πρέσπες την Λευκίμμη την Κερατέα και στο Σύνταγμα νέους γέρους και παιδιά για θέματα κοινωνικά και εθνικά, όταν την ίδια ώρα το Ζακ που έχετε ηρωοποιήσει ... έλεγε ότι τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι!

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά. Εκεί έχουμε να κάνουμε με δεξιούς/ακροδεξιούς και κομματόσκυλα που «αγανακτούν» για τα δικαιώματα της ελ.ας. Της ίδιας υπηρεσίας της «τάξης και της ηθικής» που σκόπιμα κλείνει τα μάτια όταν έρθουν οι άνωθεν εντολές. Της ίδιας υπηρεσίας που δεν πράττει το παραμικρό όταν οι φιλήσυχοι συμπολίτες της γνωστής καταγωγής οπλίζονται με καραμπίνες εδώ και χρόνια. Είναι η ίδια υπηρεσία που φόρτωσε στο ξύλο τους εθνικιστές στο Μακεδονικό και αλλού, που πάτησε στους τάφους των Φουντούλη – Καπελώνη, που έσυρε στο δικαστήριο δεκάδες εθνικιστές φορώντας κουκούλες αφού πάντα το κράτος θέλει να δείχνει απρόσωπο ενώ έχει το πρόσωπο της Μέδουσας. Και ενώ και στο παρελθόν η καταδίωξη κατέληξε σε φιάσκο - για είκοσι ευρώ κλεμμένη βενζίνη -  έδωσαν και πάλι τροφή στους αντιφασίστες και τις ΜΚΟ για μια υπόθεση που έχει επαναληφθεί εκατοντάδες φορές. 

Είναι οι ίδιοι που θυμούνται να έχουν φωνή όποτε τους καλεί σε εκπομπές ο Παπαδάκης και ακούμε και πάλι τα ίδια για την ελλιπή εκπαίδευση τους. Πόση εκπαίδευση κρατική τελικά, πόσα ακόμη ισραηλινά δακρυγόνα, πόσες ακόμη μηχανές και πόσες αύρες. Πόσα ακόμη λεφτά για το σιδερένιο χέρι του κράτους που τα θύματα του είναι δεκαπλάσια από αυτά της χουντικής επταετίας. Πόση ακόμη έννοια ρε «πατριώτες» για την αστυνομία της δημοκρατίας που εξόπλισε ο Καραμανλής με βαρύ οπλισμό, άφησε να αφηνιάζουν με εντολή του Μητσοτάκη τα ΜΑΤ και ανά πάσα στιγμή με μια εντολή σπάνε πόρτες για τα δάνεια και μπουκάρουν σε σπίτια συναγωνιστών επειδή τους «κάλεσε το καθήκον». Πόσο ακόμα θα νοιαστείτε για την υπηρεσία ενός κράτους της Ε.Ε. που όταν θέλει ο κάθε γραβατωμένος υπουργός πράττει για τα συμφέροντα του ενάντια στο έθνος;

Η βεντέτα ανάμεσα σε ελ.ας και Ρομά δεν είναι δική μας υπόθεση. Και δεν είναι υπόθεση των όποιων «εθνικιστών» που με ευκολία κλείνουν τα μάτια στο προφανές. Και το προφανές είναι ότι υπάρχουν δυο κόσμοι. Από την μια ο κόσμος της εξουσίας που με το ένα χέρια τροφοδοτεί με επιδόματα τους αλλογενείς και τους κλείνει το μάτι για να συνεχίσουν να πράττουν όπως πράττουν, και από την άλλη αφήνει τις πολυπληθείς δυνάμεις ασφαλείας να περιορίσουν το κακό χωρίς όμως να θιχτεί ο πυρήνας του προβλήματος που αποφέρει ψήφους τις παραμονές των εκλογών. Έτσι λοιπόν ουδείς χρειάζεται να αναλωθεί σε μια «βεντέτα» ετών αφού οι ίδιοι που τάχα διαμαρτύρονται αφήνουν τα παιδιά τους να φέρονται με «γύφτικο» τρόπο στην καθημερινότητα. Τόσα χρόνια ψήφισαν εκείνα τα κόμματα που άφησαν το πρόβλημα να μεγεθυνθεί, αψήφησαν την κοινωνική απειλή του εμπορίου ναρκωτικών, δεν προστάτευσαν τα παιδιά τους στα σχολεία από συμπεριφορές και δεν μίλησαν ποτέ για την άλλη πλευρά όταν αυτή βρέθηκε δίπλα στα σπίτια τους. 

Για τους μόνους που θα νοιαστούμε είναι για τους συναγωνιστές μας που δίνουν έναν ηρωικό αγώνα σε σχολεία και σχολές, σε χώρους εργασίας και σε εστίες οικογενειακές απέναντι στην λαίλαπα της μαφίας που έχει σφιχταγκαλιάσει η άκρα αριστερά αλλά και στην τρέλα του δημοκρατικού κράτους που είναι βαριά εξοπλισμένο και ασύδοτο σε σχέδια και πράξεις και αναπαράγεται καθημερινά τρώγοντας τις ίδιες του τις σάρκες.

Γιατί η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει Αντιπολίτευση; (άρθρο του Nero Valois)

γράφει ο Nero Valois

Πάνω από δυο χρόνια τώρα αυτό που καταγράφεται πολιτικά είναι μια άνευ προηγούμενου συστημική «Ειρήνη και Tάξη» υπό την καθοδήγηση της διακυβέρνησης  Μητσοτάκη. Και λέω συστημική γιατί μέσα στην κοινωνία και στα λαϊκά στρώματα υπήρξαν διαφορετικές διαθέσεις απέναντι στον κεντρικό διαχειριστή του αστισμού που όμως πέρασαν όλες αναξιοποίητες.

Η βασικότερη ως τα τώρα φυσικά είναι η πολιτική διαχείριση της πανδημίας που δημιούργησε μέσα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας μια βαθιά διαίρεση ενορχηστρωμένη από ένα  σύνολο πολιτικών μέτρων δημοκρατικής τρομοκρατίας, κοινωνικού αυτοματισμού, προσωπικού στιγματισμού των Ελλήνων που είχαν άλλη στάση απέναντι στο Βιοπολιτικό τρόμο-μηχανισμό. Η μέχρι πρότινος τεράστια μάζα Ελλήνων που αρνούνταν αυτή την υγειονομική δικτατορία, ξεπερνούσε το μισό του πληθυσμού, δεν εκφράστηκε σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής από καμία υποτιθέμενη αντιπολιτευτική προς το Μητσοτάκη δύναμη, από τον Τσίπρα και το ΚΙΝΑΛ ως το ΚΚΕ. 

Με εξαίρεση στημένους θεατρινισμούς αντιπαράθεσης γύρω από την ορθότερη χρήση των μέτρων καραντίνας, εμβολιασμού και στήριξης στο ΕΣΥ κανένας δεν θέλησε να αξιοποιήσει έστω δημοσκοπικά την τεράστια λαϊκή ανασφάλεια και δυσαρέσκεια από την διαχείριση Μητσοτάκη. Ειδικότερα όταν ένα πιο ενεργό κομμάτι αντί-εμβολίαστων και δυσαρεστημένων προσπάθησε να βγει στον δρόμο και να δείξει χαρακτηριστικά κοινωνικής αντιπολίτευσης σύσσωμα στηλιτεύθηκε και χρωματίστηκε ως αναχρονιστικό και «κρύπτο-φασιστικό» από όλο το παρασιτικό μηντιακο, πολιτικό σύστημα μέχρι την κρατικοδίαιτη αντιφα από τα Lidl που εξαφανίστηκε από τους δρόμους δυο χρόνια. Ακόμη και κάποιοι που εμφανίστηκαν ως θεματοφύλακες και υπερασπιστές του αναθεωρημένου Καραμανλικού συντάγματος είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με την ελ.ας προκαλώντας το γέλιο σε όσους γνωρίζουν πως λειτουργεί το παρακράτος με προηγούμενα κορυφαία συμβάντα την Αμφιάλη και το Νέο Ηράκλειο.

Η μικρομεσαία τάξη συμπιέστηκε κ άλλο εξαντλητικά από τα κυβερνητικά μέτρα, το δημόσιο σύστημα υγείας εσκεμμένα αφέθηκε στην τύχη του για να δουλέψουν τα φιλαράκια των κρατούντων που κουμαντάρουν την ιδιωτική υγεία. Το χειρότερο, εκατόμβες νεκρών στα νοσοκομεία λόγω διάλυσης των δομών υγείας και όμως κανένας δεν ζήτησε ούτε μια Πανελλαδική πανεργατική γενική απεργία κανείς δεν οργάνωσε ούτε μια δυναμική συγκέντρωση για τα μάτια του κόσμου. Κανείς δεν θέλησε να αγγίξει τον Μητσοτάκη ενώ αυτοί που κατέλαβαν τα μικρόφωνα σε δημόσιες συγκεντρώσεις, ήταν πολλές φορές πρώην υποστηρικτές του Αρτέμη και της παρέας που ονειρεύεται απόβαση με διαστημόπλοια ή αποδίδει τιμές στους Πατρώους Θεούς με τα πλαστικά ποτηράκια στα χέρια μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους, κάτω από την παρατηρητικότητα και την θυμηδία ρασοφόρων και κρατιστών. 

Αυτή η σουρεαλιστική κατάσταση προβλήθηκε από το σύνολο των ΜΜΕ ενώ οι κινήσεις ή οι ομάδες καθώς και οι απόψεις που έκαναν δυσάρεστη αίσθηση στα υπόγεια της εξουσίας προκάλεσαν αντιδράσεις πρώτα σε επίπεδο αρθρογραφίας. Παράδειγμα η προβοκατόρικη αναφορά γνωστών δημοσιογράφων - που διατηρούν επαφές με δομές καταστολής - σε δυο καθημερινής κυκλοφορίας εφημερίδες σχετικά με την συντακτική ομάδα του παρόντος ιστολογίου, καθώς και η στοχοποίηση αυτόνομων συναγωνιστών από τους κομισάριους του Περισσού ή ομάδων αντιεξουσιαστών που δεν καθοδηγούνται από τις υπηρεσίες και εμφανίζουν σημεία εθνισμού.

Τον βαθμό ξεφτίλας και σύμπνοιας των καταλάβαμε το περασμένο καλοκαίρι όταν όλη η Ελλάδα κάηκε για τις μπίζνες που ο αγαπημένος της οικογένειας εισαγωγέας εξωτικών ουσιών ξεκίνησε επενδυτικά με τα φυντάνια της γνωστής κατασκευαστικής. Η χώρα πόνεσε για την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή της υπαίθρου, η νεολαία έκανε σύνθημα τη περιβόητη ακατάλληλη ατάκα για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, πυροσβέστες εκβιάστηκαν να μην μιλήσουν για τα όσα είδαν σε επίπεδο επιχειρησιακής συμπεριφοράς του Κράτους που άφησε εσκεμμένα τα πάντα στην μοίρα τους και όμως κανείς πάλι συστημικά δεν άγγιξε καν τον Μητσοτάκη. 

Γιατί και πως εξηγείται αυτό ;

Μετά κ από τον τρόπο εκλογής και ανάληψης της νέας ηγεσίας στο νεκρόφιλο ΠΑΣΟΚ γίνεται κατανοητό ότι το σύνολο των οικονομικών λόμπι του ελληνικού αστισμού έχει επιλέξει να είναι η οικογένεια Μητσοτάκη η μαριονέτα εκτελεστής των deal τους την επόμενη περίοδο. Έδωσε μαθήματα φανατικής προσήλωσης στο παγκόσμιο Αμερικανικοσιωνιστικό φαρμακευτικό κατεστημένο με την στυγνή υπεράσπιση της ατζέντας του κτηνιάτρου και συμπατριώτη μας ... Μπουρλά. Μονιμοποίησε τον ρόλο του Ισραήλ σε θέματα πολιτικής εθνικής άμυνας και μετά την εκλογή Biden έδωσε στον Αμερικανικό παράγοντα ατέλειωτες δεσμεύσεις και χώρο συμφερόντων με την πρόφαση της διαμόρφωσης άμυνας απέναντι στην Τουρκική απειλή. 

Ο Μητσοτάκης επιπλέον ικανοποιεί με τα deal που αφορούν το μεγάλο μαφιόζικο κεφάλαιο των διεθνών κατασκευών την πλήρη αναμόρφωση της Αττικής σε φιλέτο του παγκόσμιου Αμερικανοσιωνιστικού real estate. Η απόλυτη στήριξη των ελληνικών ΜΜΕ εξηγείται και από την ειδική μεταχείριση των αφεντικών τους σε θέματα νέων επενδύσεων που εμπλέκονται δυναμικά μαζί με τα γεράκια του ξένου κεφαλαίου. Για τα τελευταία καυτά ζητήματα ουσίας ο νεκροθάφτης του ελληνικού εθνικισμού δεν έχει να πει το παραμικρό από τον Δομοκό, αφού αναλώνεται σε συγγραφή των βιβλίων του με χιλιοειπωμένα τσιτάτα και μια στείρα συνθηματολογία που την διαβάζουν μόνο οι οπαδοί του.

Ο Μητσοτάκης συνεπώς αφήνει να μεταμορφωθεί όχι μόνο ένα ακίνδυνο κέντρο στο πλάι του με την άλλη μικρό μαριονέτα της δήθεν σοσιαλιστικής Κρητικής ολιγαρχικής μαφίας αλλά συμπιέζει τον Τσίπρα σε μια πλήρη ακινησία που αποσκοπεί να τον οδηγήσει η στην ανοιχτή συμμαχία με το ΚΚΕ η στην συμμαχία με τον Ανδρουλάκη ώστε να καταστεί εσαεί εξαρτημένος αντιπολιτευτικά. Όλοι όμως συμφωνούν στους νέους ρόλους γιατί είναι πολλά τα λεφτά που έχουν μοιραστεί από τον Αμερικανικό παράγοντα - τους ίδιους που εξυμνεί ο δρομέας Χατζηγώγος - και έχουν να κάνουν και με την σταθερότητα που επιθυμούν να έχουν σε περίπτωση όξυνσης των γεωπολιτικών συγκρούσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας λόγω Ουκρανίας.

Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει από τα παραπάνω είναι γιατί αυτή την εκκωφαντική συστημική συναίνεση δεν προσπάθησε να την εκμεταλλευτεί καμία εκτός συστήματος δύναμη αυτή την διετία; 

Σε όλη την Ευρώπη από Ολλανδία, Γαλλία έως και την Ιταλία υπήρξαν κινήματα με συγκρούσεις και μαζικότητα που αν και δεν έφεραν νέες ριζοσπαστικές δυνάμεις στο προσκήνιο έδωσαν χώρο σε πολλές δυνάμεις εθνικοεπαναστατικές αυτή την φορά να παράξουν μαχητικό λόγο και παρέμβαση εξαιτίας της ολοκληρωτικής απουσίας κάθε αριστερής και ψεύδο-αντιεξουσιαστικής δύναμης από τις κινητοποιήσεις. Στην Ελλάδα τίποτα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο φεμινισμός του τρίτου κύματος που εξυμνείται από την ΠτΔ μέχρι την κόρη του αρχηγού της ελλαδικής ακροδεξιάς, έχει αντικαταστήσει την φιλεργατική δυναμική ανάμεσα στις εναπομείναντες ομάδες των Εξαρχείων οι οποίες με εξαίρεση το εφετείο και την πορεία για τον Κουφοντίνα αναλώνονται σε ομιχλώδεις συζητήσεις για την φασιστική απειλή, τις συναινετικές (;) παρτούζες και τον ρόλο των τραβεστί στις καταλήψεις πάντα κάτω από τις αφίσες του Άρη και του Μπακούνιν ή για το αν θα πρέπει να δίνεται λόγος στους δικαιωματιστές της νέας αριστεράς.

Η αιτία αυτής της πρωτοφανούς πολιτικής απουσίας ακόμα και μικρών δυνάμεων οφείλεται κυρίως σε μια ανελέητη χωρίς αρχές και ουσία αλληλοεξόντωση στην βάση δήθεν ιδεολογικών διαφορών ανάμεσα στις  δυνάμεις που αναζητούν πατήματα μετά το τέλος της Χ.Α. Οφείλεται στο γεγονός πως υπάρχει μια εθελουσία φυλάκιση σε χώρους και πρόσωπα και όχι η αναζήτησή σύνδεσης των ιδεών με λαϊκές δυνάμεις. Οφείλεται στο ότι υπάρχει ένας φετιχισμός γύρω από ένα μακρινό παρελθόν που υποτιμά και την Ιδέα και την Παράδοση και την Επανάσταση ως αρχές που αναζητούν πάντα σε κάθε εποχή νέα πόδια και όχι προσθετικά βοηθήματα.

Οφείλεται στο ότι κανείς δεν καθορίζεται με βάση αρχές αλλά και σύγχρονες πολιτικές θέσεις γύρω από την ΕΕ, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και τον ρόλο του Σιωνισμού στην Ελλάδα, την Εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων και των αναγκών επιβίωσης. Παρά λοιπόν την συστημική ανοιχτά πια πρόσδεση του συνόλου της αριστεράς στο κρατικό και καπιταλιστικό status κανείς ακόμα δεν μπορεί να αδράξει τη ευκαιρία να παρέμβει για να κατοχυρώσει έστω μια μικρή αλλά διακριτή ριζοσπαστική αντισυστημική θέση στα πράγματα. Αυτά τα προβλήματα ενισχύονται και για ένα άλλο λόγο. Δεν υπάρχει ακόμα μια συντονισμένη διαδικασία διαμόρφωσης νέων αγωνιστών που να αποτελέσουν το φυτώριο μιας αυριανής επαναστατικής ελίτ που να μπορεί να ανταποκρίνεται σε τρία επίπεδα:

Πρώτον στο Πνευματικό-Ιδεολογικό επίπεδο, έχοντας κερδίσει τον εσωτερικό πόλεμο που θα θεμελιώνει την Ιεραρχία και την Πίστη στην επικαιρότητα της Ιδέας μέσα από σχολές, εκδόσεις με προσανατολισμό τέτοιο, συλλογικές εμπειρίες ηγεσίας που να καταπολεμούν τον στείρο αρχηγισμό, επικέντρωση στην θρησκευτικότητα της δράσης ενάντια στην εκκλησιαστική σιωνιστική πνευματική εξασθένηση. 

Δεύτερον στο πολιτικό επίπεδο θεμελιώνοντας ως δεδομένο τρόπο σκέψης την παρέμβαση στην εκάστοτε πολιτική συγκυρία, δίπλα και μέσα στον απλό λαϊκό κόσμο γύρω από θέματα που μπορούν να κάνουν εφικτό να δημιουργούνται δέσμες αγώνα σε κάθε κοινωνικό χώρο και κύτταρο χωρίς εξαιρέσεις. 

Τρίτον στο επίπεδο της οργανωτικής αυτονομίας θεμελιώνοντας ένα δίκτυο ελεύθερων ομάδων συντρόφων που να εξαπλώνονται στις μεγάλες πόλεις με κοινά χαρακτηριστικά και θέσεις, που να καθιστούν διακριτή την παρουσία μιας Εθνικής Λαϊκής Αυτονομίας που σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα να βρίσκεται έμπρακτα εκεί από την σκοπιά της Τρίτης Θέσης.

Τα παραπάνω δεν αφορούν προφανώς όσους υπαρξιακά θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν αμετάβλητοι «χώροι» και δικά τους εκλογικά ή κερδοσκοπικά «χωράφια». Δεν αφορούν τους πάσης φύσεως «Πατριάρχες», εκδότες της πλάκας που συνουσιάζονται με την δεξιά και τους σιωνιστές, κομματικούς Φαρισαίους και κρυφούς πράκτορες του κράτους και της Ακροδεξιάς του. Αφορούν όσους θέλουν πρώτα από όλα να συγκροτήσουν μια νέα δυναμική, όσους θέλουν να απεγκλωβιστούν από την απραξία που θρέφεται με στημένα ιδεολογικά γκέτο. Δεν μπορεί κανείς να αφήσει απαρατήρητο πως μια διετία τώρα ετοιμάζεται κάτι που σύντομα δεν θα επιτρέπει ούτε καν την ανώφελη διαδικτυακή ενορχηστρωμένη διάλυση γύρω από εκτός πολιτικής και πνευματικής επικαιρότητας διαμάχες.

Είναι χρήσιμο να σκεφτούμε με το αυτοκριτικό πνεύμα που είδε σε μια άλλη εποχή τα πράγματα ο Ντομινίκ Βενέρ στο κείμενο «Για μια θετική κριτική» που κυκλοφόρησε στην γλώσσα μας από την Fatria Zentropa. Είναι ακόμα πιο απαραίτητο να σκεφτούμε με βάση το σκεπτικό του Γκαετάνο Μόσκα για τις ελίτ, διαβάστε την εξαιρετική σχετική έκδοση από τις Εκδόσεις «Έξοδος». Πρέπει να ενωθούν δυνάμεις, να δημιουργήσουν επίπεδα δράσης, θεωρίας, ταυτότητας και συντονισμού. Να υπάρξει μια θέληση να μπορεί το ρόλο της πραγματικής εθνικής και λαϊκής αντιπολίτευσης να τον επικαλείται έστω και χωρίς δυνάμεις μια συνεργασία δομών που να κοιτάει προς τα εκεί, να σχεδιάζει προς τα εκεί, να προετοιμάζεται δηλαδή να κυνηγήσει αυτό τον ρόλο.

Δεν χρειάζονται για όλα αυτά δήθεν συνέδρια που στην πραγματικότητα θα είναι γραφικές συναντήσεις καφενείου για την επανεμφάνιση νεκραναστημένων πειραμάτων που απέτυχαν στο παρελθόν. Χρειάζεται απόφαση, σκέψη, ωριμότητα, ενδιαφέρον να στηθούν τα μακροπρόθεσμα ενάντια σε κάθε τι βραχυπρόθεσμο. Χρειάζεται να δώσουμε χώρο στην πραγματική Αυτονομία να ανθίσει, να δημιουργήσει πρωτοβουλίες, να δοκιμάσει στα αχαρτογράφητα νερά των λαϊκών αγώνων χωρίς το άγχος της ανεύρεσης ενός Μεσσία αρχηγού ή αρχιερέα γιατί μόνο τα αυθεντικά κινήματα γεννάνε τους Προφήτες τους, όχι οποιαδήποτε τεχνοκρατική μίμηση του κοινοβουλευτικού σωλήνα.

Ας μελετήσουμε τα μεγάλα κινήματα μας, πως έγιναν οργανισμοί που εξαπλώθηκαν και νίκησαν όχι πως παρήλαυναν ούτε πως έδειχναν δύναμη. Αλλά πως την απέκτησαν την δύναμη, αυτό λείπει σήμερα. 

Να μελετήσουμε για να εμπνευστούμε και όχι να μιμηθούμε και σε αυτή την έμπνευση δεν αρκούν η Φασιστική Ιταλία και η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία του μεσοπολέμου. Μας λείπει και η Κούβα του Περονιστή Τσε, η Αργεντινή του Περόν, η Κανταφική Λιβύη, η Νασσερική Αίγυπτος και η Μπααθική Συρία, το Σοσιαλοεθνικιστικό Ιράκ. Μας λείπει η πύρινη ορμή της μεγάλης Ιρανικής Επανάστασης και ο δρόμος ανάπτυξης της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ, το ανολοκλήρωτο πείραμα της Ιταλικής Terza Posizione και η μητροπολιτική καινοτομία της «αριστερής» νεοφασιστικής Κάζα Πάουντ. 

Μας λείπει μια Εθνική Αυτονομία που θα συνθέτει στο σήμερα της Ευρώπης και της Ελλάδας την  ιδεολογία της «Τρίτης Θέσης». Αυτή είναι η αντιπολίτευση που θα ωφελήσει  τον λαό και το έθνος ώστε να υπάρξει δυνατότητα μεγάλης εθνικοεπαναστατικής αλλαγής σε βάθος χρόνου.

Κοιτώντας τα γουρούνια στα μάτια.

του Wolverine

Αναρωτιούνται οι αντιφασίστες νεομπολσεβίκοι αν η σύγχρονη πραιτοριανή αστυνομία είναι «ναζισμός» ή «φασισμός». Αρνούνται να καταλάβουν λόγω εμμονής βέβαια ότι το κλίμα κρατικής επιβολής και δίωξης, το καθιερωμένο και εθιμοτυπικό ρουφιανιλίκι της ελληνόφωνης κοινωνίας που καλεί σε επίσημο κάρφωμα μέσω του Mega για την «Αγγελική» αλλά και για την κάθε Αγγελική της διπλανής πόρτας η οποία με τη σειρά της αμφισβητεί το καθεστώς είτε με την φωνή της είτε με το «καλάς», αυτή η ένστολη φρουρά με τα καλογυαλισμένα MP-5 και τις κουκούλες των ΕΚΑΜ δεν είναι τίποτε άλλο παρά πλέρια δημοκρατία. Άμεση δημοκρατία, 100% δημοκρατία και μάλιστα άκρως αντιφασιστική. Γέννημα θρέμμα της εξουσίας που διαφεντεύει τον τόπο από τον θάνατο του Καποδίστρια και μετά, νόθο παιδί του Πολυτεχνείου και εγγόνι του παρακράτους που εξέθρεψε το σχέδιο Μάρσαλ.

Ποιος την ίδρυσε αλήθεια την σύγχρονη δημοκρατική αστυνομία; Ο σκατόψυχος μητραλοίας «εθνάρχης» αυτός που έχει γίνει σύμβολο και εικόνισμα από τον καιροσκοπικό ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την μασονική Καραμανλική δεξιά και ένα κομμάτι της ακροδεξιάς τύπου Καρατζαφέρη. Αυτός την εξόπλισε πρώτος με υποπολυβόλα και τεθωρακισμένα, το ΜΠΑΤΣΟΚ προμήθευσε τα ένστολα γουρούνια με χημικά και τους διέταξε μέχρι και να ξεφουσκώνουν τα λάστιχα των αγροτών στις κινητοποιήσεις, ο Σαμαράς τους ονόμασε και επίσημα ως δεξί χέρι του καθεστώτος και ο Σημίτης τους προμήθευσε για πρώτη φόρα Ισραηλινή «τεχνογνωσία» καταστολής και θανάτου. Την αφορμή για να γράψω τα παραπάνω μου την έδωσε μια γρήγορη πρωινή ματιά στο φερέφωνο του ΣΥΡΙΖΑ την γνωστή ΑΥΓΗ που υπερασπίζεται με πάθος κάθε τι αντεθνικό αλλά ξέρει ως καλή απόφοιτη του λενινισμού να προβάλλει κατά καιρούς το αηδιαστικό πρόσωπο της δημοκρατικής ένστολης εξουσίας αφού πρέπει κάπως να δικαιολογήσει στις συνιστώσες της, την νόστιμη πίτα της εξουσίας που μπουκώνει ο Κορωνάκης και ο Τσίπρας και τα χιλιάδες ευρώ από τους φόρους  μας που σπαταλούνται σε μερσεντές και γεύματα για τον «λιτό» Βαρουφάκη. 

Έξυπνοι οι νεομπολσεβίκοι και δεν αμφιβάλλω για αυτό. Παρόλο που θήτευσαν στο σφαγείο του μπολσεβικισμού επί χρόνια και τιμούσαν τον Πολ Ποτ και τον Χότζα πριν αποχωρήσουν μαζικά για το καταγώγειο της ευρωαριστεράς, παρόλο που χειροκροτούσαν οι παλαιότεροι εξ αυτών με μανία τις εισβολές των Σοβιετικών σε Πολωνία, Ανατολική Γερμανία και Ουγγαρία, παρόλο που σιώπησαν επί χρόνια στην πρόσφατη σφαγή της Λιβύης και της Συρίας από τους τζιχαντιστές που έχει συνοδοιπόρους σήμερα ο Κωνσταντίνου και κυμάτιζε μαζί τους έναν καιρό και την σημαία του Ισλαμικού κράτους στο Σύνταγμα, επιλέγουν σε μια επίδειξη καίριας πληροφόρησης να φέρνουν στην επιφάνεια δείγματα γραφής της «ελληνικής» αστυνομίας που λατρεύει ο μέσος νέο Χρυσαυγίτης  και η παρέα του αλλά προσασπίζεται και της κλείνει πονηρά το μάτι και ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος διατηρεί μάλιστα συνδικαλιστικό όργανο μέσα στα σπλάχνα της ενώ έσπευσε να την καθησυχάσει για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης μετά την 25^η Ιανουαρίου.

Διαβάστε λοιπόν εδώ και ξεράστε ελεύθερα για την ποιότητα αυτών που υποτίθεται ότι μας προστατεύουν.

«…Η Μιρέλα κατάγεται από το Περού, πολιτογραφημένη Ελληνίδα, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας, εργαζόμενη στην καθαριότητα στον Δήμο Π. Φαλήρου και εθελόντρια σε δομές αλληλεγγύης, καταγγέλλει στην "Α" της Κυριακής τα όσα πέρασε στις 7 Φεβρουαρίου. Προσαγωγή για... 1,20 ευρώ Όλα ξεκίνησαν όταν η Μιρέλα μαζί με την πεντάχρονη κόρη της επιβιβάστηκε στο τρόλεϊ της γραμμής Φάληρο - Δραπετσώνα. "Είχα εισιτήριο, που όμως είχε λήξει λίγη ώρα πριν, γιατί καθυστέρησε η γραμμή" διευκρινίζει. Επρόκειτο, μάλιστα, να ανανεώσει την κάρτα απεριορίστων διαδρομών την ίδια μέρα. Όταν μπήκαν οι τρεις ελεγκτές -μόνο σε δύο αναφέρεται η αναφορά των αστυνομικών- προσπάθησε να τους εξηγήσει. Η απάντηση που έλαβε ήταν "στ' αρχίδια μου". Ωστόσο, σημειώνει ότι προθυμοποιήθηκε να της κόψουν κλήση και να πληρώσει το πρόστιμο στα κεντρικά της ΕΘΕΛ. "Θέλουμε μετρητά", της απάντησαν. Ακόμη και τότε ζήτησε να τη συνοδεύσει ένας εκ των ελεγκτών σε ΑΤΜ για να σηκώσει λεφτά. Μάταια. Στην προσπάθειά της να μιλήσει στον άλλον ελεγκτή, της έκλεισαν τον δρόμο. Τότε αυτός κάλεσε την αστυνομία λέγοντας πως τους έχει χτυπήσει μια "ξένη" με την πατερίτσα της και τους εξυβρίζει. Σημειώνεται ότι θα πήγαινε για φυσιοθεραπείες λόγω μηνίσκου, ενώ έχει και πρόβλημα με την καρδιά της. "Όταν είδα το περιπολικό και τις μηχανές ΔΙΑΣ, ανακουφίστηκα γιατί θεώρησα ότι θα τελειώσει αυτή η ιστορία" εξομολογείται. "Ήμουν ταραγμένη και το παιδί έκλαιγε και τους ζήτησα να κάτσω στο παγκάκι να ηρεμήσω και να τους εξηγήσω, όμως οι ελεγκτές επέμεναν πάρα πολύ", λέει. Εκείνοι αρνήθηκαν. Όπως καταγγέλλει, οι αστυνομικοί της άρπαξαν το παιδί από τα χέρια και το έδωσαν στον ελεγκτή. Η Μιρέλα ξέσπασε. "Εσύ τι θα έκανες αν σου άρπαζαν το παιδί από τα χέρια;" ρωτάει βουρκωμένη. Τότε, σύμφωνα με τη μαρτυρία της, 5-6 αστυνομικοί την πέταξαν κάτω και την ακινητοποίησαν για να της περάσουν χειροπέδες. "Ένας έβαλε το γόνατό του στο κεφάλι μου ενώ φώναζα ότι έχω μηνίσκο και πρόβλημα με την καρδιά" λέει, ενώ φώναζε πως θέλει το παιδί της. Προσαγωγή για εξακρίβωση. Δεν μίλησε κανείς ... "Κανείς από τους περαστικούς δεν μίλησε. Τι είναι αυτό; Χούντα; Ναζισμός;" αναρωτιέται. Αμέσως ζήτησε να πάρει τηλέφωνο τον σύντροφό της, τον δικηγόρο της και την πρεσβεία της, όμως οι αστυνομικοί το αρνήθηκαν όπως καταγγέλλει. Στο περιπολικό, ενώ φορούσε χειροπέδες, προσπαθούσε να ηρεμήσει τη μικρή της κόρη μιλώντας στα Ισπανικά. "Γαμώ το Χριστό σου, τη χώρα σου, τη θρησκεία σου" ήταν η αντίδραση του αστυνομικού. Ο εφιάλτης στο Α.Τ. Το μαρτύριο έμελλε να ξεκινήσει στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλίπολης. "Δεν μου έδιναν την πατερίτσα" αναφέρει. "Έχω λεφτά να σας το πληρώσω το εισιτήριο, ρε παιδιά, σας παρακαλώ αφήστε με ελεύθερη, μην το κάνετε τέτοιο θέμα μπροστά στο παιδί μου", τους είπε. Τότε, όπως καταγγέλλει, της ξαναπήραν την πεντάχρονη κόρη της και την έδωσαν σε μια γυναίκα αστυνομικό. Έμεινε μόνη της με 8 αστυνομικούς. "Για μια εξακρίβωση χρειάζονται τόσα άτομα;" τους ρώτησε, ενώ γελούσαν και έβριζαν, ενώ της αρνήθηκαν να πάρει τηλέφωνο. Μάλιστα, σύμφωνα με τη Μιρέλα, τη βιντεοσκοπούσαν με κινητό. "Από Άγιο Δομήνικο είσαι;" την ρώτησε ένας. "Θέλω το παιδί μου και τον δικηγόρο μου" φώναζε. Οι σεξιστικές και ρατσιστικές ερωτήσεις συνεχίστηκαν: "Δουλεύεις στη Νοταρά; Παίρνεις πίπες; Ο άντρας σου ο ναυτικός σε μάζεψε από κάνα λιμάνι;". Στη συνέχεια, όπως καταγγέλλει, την πέταξαν ξανά κάτω και την ακινητοποίησαν. "Αγκάλιασα την τσάντα μου για να μην μου την πάρουν. Θα έδινα στοιχεία μόνο με τον δικηγόρο μου παρόντα". "Με είχαν ξαπλωμένη κάτω και μου ξαναέβαλαν χειροπέδες, στραβά στα χέρια μου. Φοβήθηκα ότι θα με βιάσουν και γι' αυτό φώναξα ότι έχω AIDS". Αφού της πήραν την τσάντα, πέταξαν όλα της τα πράγματα έξω. "Είχα τρομοκρατηθεί. Άκουσαν μόνο την εκδοχή των ελεγκτών, χωρίς κανείς να ρωτήσει τη δική μου". Μάλιστα, καταγγέλλει ότι από τα πράγματά της πήραν την κλήση και ο ένας ελεγκτής έγραψε πάνω ότι τους χτύπησε και τους εξύβρισε."Αν τους ξυλοκόπησα όπως λένε, γιατί δεν μου έκαναν μήνυση; Είχα τόση δύναμη; Με μια πατερίτσα, μία τσάντα δική μου και μία της κόρης μου;" σχολιάζει. Στη συνέχεια, σύμφωνα με τη μαρτυρία της, έδεσαν σφιχτά τα πόδια της με πλαστικό δεματικό (tire up) και της είπαν να σηκωθεί και να πάει στο κρατητήριο. "Προχώρα καριόλα" της φώναξαν και, αφού την τράβηξαν, την πέταξαν μέσα. "Τους παρακάλεσα για νερό, δεν μου έδωσαν" μου λέει. "Δεν με άφησαν να πάω ούτε τουαλέτα. Κατούρησα πάνω μου. Φώναζα ότι θέλω το παιδί μου και έκλαιγα. Άρχισα να τραγουδάω παιδικά τραγούδια για να με ακούει και να ηρεμεί" περιγράφει. Οι αστυνομικοί γελούσαν και έβριζαν. "Μη φωνάζεις γιατί θα σε γυρίσω ανάποδα και θα σε γαμήσουμε" την απειλούσαν. Για καλή της τύχη, πήρε τηλέφωνο ο σύντροφός της και ο αστυνομικός του είπε να έρθει στο τμήμα. Εκεί του παρουσίασαν τη δική τους εκδοχή και άρχισαν να ρωτάνε αν η Μιρέλα έχει ψυχολογικά προβλήματα, εάν πίνει ή εάν παίρνει χάπια. Στη συνέχεια την άφησαν να φύγει από το κρατητήριο. "Πήγα στην τουαλέτα και άρχισα να κλαίω" αναφέρει. Ψυχιατρική εξέταση γιατί... έκλαιγε ζητώντας το παιδί της; Ο σύντροφός της και ο δικηγόρος της έφτασαν, ωστόσο οι αστυνομικοί δεν την άφησαν να φύγει, αφού υποστήριξαν ότι πρέπει να περάσει από ψυχίατρο για να διαπιστωθεί εάν είναι επικίνδυνη για τον εαυτό της και τους γύρω της, με προφορική εντολή της εισαγγελίας υπηρεσίας, χωρίς να υπάρχει όμως γραπτή, όπως προβλέπεται από τον κανονισμό, ενώ χρειαζόταν και υπογραφή δύο συγγενών πρώτου βαθμού. Κατά τη διάρκεια της αναμονής για να μεταφερθεί σε ψυχίατρο, καταγγέλλει ότι ένας αστυνομικός την πήρε σε ένα δωμάτιο και της ζήτησε να βγάλει την ταυτότητά της και του γιου της, καθώς και ένα βιβλιάριο τράπεζας και τις προηγούμενες κάρτες συγκοινωνιών. "Κόψτα", την διέταξε ο αστυνομικός λέγοντάς της ότι, εάν δεν το κάνει, θα ξαναπάει στο κρατητήριο "και τώρα που δεν θα έρθει κανείς να σε βρει θα περάσουμε καλά". "Φοβήθηκα και τις έκοψα", λέει δακρυσμένη. "Δεν είσαι Ελληνίδα, δεν γεννήθηκες εδώ, δεν έπρεπε να πάρεις ταυτότητα ούτε εσύ ούτε ο γιος σου", της είπε. Τη μετέφεραν στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όμως, επειδή δεν υπήρχε έγγραφη εισαγγελική εντολή, ο ψυχίατρος αρνήθηκε αν την εξετάσει. Ακολούθησε το Σισμανόγλειο. Εκεί ο ψυχίατρος, αφού συνομίλησε με τη Μιρέλα, ζήτησε από τους αστυνομικούς σε έντονο τόνο να την αφήσουν, αφού δεν έχει κανένα πρόβλημα …»

Δεκτή η παρατήρηση ότι δεν είναι χρήσιμη η παράθεση ενός κειμένου της καθεστωτικής ΑΥΓΗΣ αλλά που είναι η «εθνικόφρονη» παράταξη να καταγγείλει παρόμοια περιστατικά; Που είναι όλοι αυτοί οι κοινοβουλευτικοί φωστήρες της ακροδεξιάς που μας πουλάνε «αλληλεγγύη» σε τιμή … πατάτας να οργιστούν και να πράξουν πάνω από όλα αφού αύριο στην θέση της μάνας αυτής μπορεί να είναι η αδελφή τους η μάνα τους ακόμη και η γυναίκα τους; Αδιαφορούν πλήρως λοιπόν όπως αδιαφορούν άλλωστε και για τις συνθήκες κράτησης - σε φυλακές μακριά από τον Κορυδαλλό - όπου δεκάδες εθνικιστές νεολαίοι που έτυχε να πιστέψουν στο παραλήρημα του Μιχαλολιάκου κρατούνται με μοναδικά αποδεικτικά στοιχεία την συμμετοχή τους στο κόμμα, τις φωτογραφίες του Κολοκοτρώνη και την κατοχή φυλλαδίων με εθνικιστικό περιεχόμενο.

Αν κάποιοι έχουν να μας πουν σε ένα ντελίριο μισανθρωπισμού ότι καλά της έκαναν της μάνας αυτής επειδή είναι από το Περού … να τους θυμίσουμε την ξένη καταγωγή των γυναικών πολλών εκ των «συναγωνιστών» τους που νομίζουν ότι η περιφορά του συμβόλου που ονομάζεται Μαίανδρος σημαίνει αυτομάτως και ελληνική συμπεριφορά (sic). Σφάλλουν λοιπόν αν νομίζουν κάποιοι ότι Εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει τυφλό μίσος για τον διπλανό μας. Οι Εθνικοσοσιαλιστές και οι Φασίστες διαχρονικά το απέδειξαν άλλωστε (π.χ. όταν έκρυβαν τον Λόρκα απο τους Καρλιστές) ότι δεν έχουν ανάγκη να μισούν με αυτοσκοπό το μίσος, διότι το μίσος θολώνει το μυαλό και προσβάλλει πολλές φορές τον οργανισμό, αλλά προασπίζονται μέσω ιδεών και πράξεων και με κάθε κόστος τις Φυλετικές αξίες ακόμη και αν περιβάλλονται από διαφορετικές φυλές που έφεραν οι καπιταλιστές στην Πατρίδα και εκμεταλλεύονται οι δεξιοί και οι αριστεροί από το κρεβάτι τους μέχρι την οικοδομή. 

Με την ευκαιρία να τονίσω ότι σφάλλουν επίσης όσοι νομίζουν ότι η αναγραφή συνθημάτων σε εβραϊκά νεκροταφεία σημαίνει χτύπημα του Σιωνισμού. Απεναντίας σημαίνει προάσπιση καθιερωμένων διαχρονικών τακτικών της Mossad και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τοποθετεί Εθνικοσοσιαλιστικά σύμβολα δίπλα σε προβοκάτσιες ανεγκέφαλων οι οποίες ταυτίζονται με τις τακτικές του εχθρού μας. Ακόμη και η αναγραφή συνθημάτων στην προτομή ενός εχθρού μας όπως ο Φύσσας που μας έταζε μαχαίρι και ούρα (δείγμα της αντιφασιστικής λογικής) είναι λάθος τακτική και βούτυρο στο ψωμί του αντιφασισμού είτε κρατικής είτε παρακρατικής μορφής. Ο Φύσσας που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του λούμπεν προλεταριάτου του Πειραιά (υποστηρικτής της πατρώας θρησκείας ενώ σύμφωνα με την μάνα του όταν αφαίρεσε το γένος του Καραϊσκάκη από την ταυτότητα του έκλαιγε … να το οξύμωρο του χαρακτήρα του αντιπάλου) ναι αυτός ο τύπος λοιπόν μας μισούσε με όλη του την καρδιά, είχε τους λόγους του για να το κάνει άλλωστε, ξεχάστηκε από την Πατρίδα δηλητηριάστηκε θανάσιμα από τον κρατικοδίαιτο αντιφασισμό και είναι νεκρός σήμερα λόγω του Ρουπακιά ο οποίος πήρε οδηγίες από απόστρατο της ελ.ας. 

Αναρωτιέμαι η αναγραφή της ΙΕΡΗΣ Σβάστικας στην προτομή του με τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό ποια σχέση μπορεί να έχει άραγε; Καμιά φυσικά όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι γελοίοι που νομίζουν ότι θα κρύψουν τον κομπλεξισμό τους πίσω από λεκτικές φανφάρες και ανούσιες διακηρύξεις. Μήπως υπήρξε Εθνικοσοσιαλιστής ο Ρουπακιάς και δεν το γνωρίζουμε; Αστείο και να το σκεφτεί κανείς. Η Εθνικοσοσιαλιστική υπογραφή στην προτομή του αντιπάλου που ονομαζόταν Φύσσας ... δεν έχει καμιά σχέση με την Εθνικοσοσιαλιστική στάση ζωής και την Αισθητική των ιδεών μας. Κανένα C18 δεν μπορεί να έχει σχέση σήμερα με τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό - τι άλλο θα δούμε άραγε - όσο και αν κάποιοι βαυκαλίζονται για αυτό και προσπαθούν μας πείσουν για το αντίθετο, οι πράξεις τους και το σκεπτικό τους πλήττουν την Ελληνική Εθνικοσοσιαλιστική Ιδέα και τους Συναγωνιστές μας και οι Συναγωνιστές δεν μπορούν όχι απλά να σπαταλούν ούτε ένα δευτερόλεπτο για τις προτομές των αντιπάλων μας αφού οι πραγματικοί μας εχθροί έχουν σάρκα και οστά και δεν είναι από μάρμαρο ή γρανίτη. Μπορεί να φανταστεί κάποιος έναν νοήμονα Γερμανό Εθνικοσοσιαλιστή του μεσοπολέμου να βεβηλώνει τάφο ενός μέλους του «Κόκκινου Μετώπου» στην Γερμανία του ’33 ψάχνοντας το βράδυ στα νεκροταφεία του Βερολίνου ; Αστείο και πάλι.

Από την συμπεριφορά των μπάτσων που απειλούσαν μια ανυπεράσπιστη μάνα με βιασμό (!) επειδή είχε αλλοδαπή καταγωγή και όλα αυτά επειδή δεν πλήρωσε το εισιτήριο του 1.20, από την δολοφονία ενός έλληνα νεολαίου από τον ελεγκτή πριν ελάχιστα χρόνια όπου τον πέταξαν σαν σακί με πατάτες στον δρόμο με αποτέλεσμα να σπάσει τον αυχένα του, από την λογική των μπολσεβίκων να στέλνουν στα ψυχιατρεία τους αντικαθεστωτικούς, από την τακτική των δημοκρατών αντιφασιστών να κλείνουν σε κλουβιά το πνεύμα του Ezra Pound το '45 μέχρι τον Ernst Zundel και τον Horst Mahler το 2015, μέχρι την απροκάλυπτη κτηνώδη βία της εξουσίας, μιας εξουσίας με Ισραηλινή τεχνογνωσία και γραικυλική σφραγίδα ξετυλίγεται η αλυσίδα ενοχής του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης που επέλεξαν την απροκάλυπτη ανθρωποφαγία σε μια κοινωνία δημοκρατικών ζόμπι.  Άλλωστε όπου η Δημοκρατία επεμβαίνει η Πατρίδα πεθαίνει! Και αυτό μπορούν να το εκφράσουν μόνο αυτοί που την πολεμούν μέχρι το τέλος!

Επειδή κάποιοι ΔΕΝ ξεχνούν ...

Για τους 2 φοιτητές που έχασαν την ζωή τους δήλωσε ο δημοσιοκάφρος: «όποιος συνδέει τους θανάτους με την τιμή του πετρελαίου, είναι εμμονικός»

Η υπάλληλος  του ΠΑΣΟΚ τους χαρακτήρισε «ψυχικά άρρωστους» …

Ο καραγκιόζης στο Μέγκα έκανε λόγο για «μεθύστακες» ...

Ο άθλιος νεόπλουτος τους είπε «αμόρφωτους» …

Έχουμε ΟΛΑ τα ελαφρυντικά όταν τους  ...  δαγκώσουμε την καρωτίδα.

Είμαστε αλκοολικοί, ψυχοπαθείς,  εμμονικοί και αμόρφωτοι …

Α ... Α ... Α ...

Η αστική δημοκρατία σκορπίζει τον θάνατο (''Όρκο εκδίκησης έδωσε ο γιός της άτυχης 80χρονης Ελληνίδας που κατακρεουργήθηκε με 20 μαχαιριές μέσα στο σπίτι της στην Πάτρα'')

Πάτρα: η αυτοοργάνωση των πολιτών θα νικήσει.

Όταν το κράτος δε στέκεται ικανό να προστατέψει τον πολίτη, τότε μια εύλογη και δικαιολογημένη διέξοδος αναζητείται στην αυτοοργάνωση και την αυτοπροστασία. Το είδαμε και συνεχίζουμε να το βιώνουμε στις πολύπαθες γειτονιές του κέντρου των Αθηνών, όπου συνοικίες ολόκληρες επιστρατεύονται πλέον έμπρακτα μπροστά στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, με αποκορύφωμα την τραγική δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, για μια ... κάμερα.

Χτες, στην Πάτρα, σε άλλη μια πόλη που υποφέρει από την ανεξέλεγκτη παρουσία και δράση των μεταναστών, ένας ακόμα θάνατος με τον ίδιο τρόπο έμελλε να είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Ο Αθανάσιος Λαζανάς υπήρξε ακόμα ένας Έλληνας δολοφονημένος από αλλοδαπούς (μάλιστα μεταξύ αυτών και ενός 17χρονου), μετά από έναν απλό καυγά έξω από το σπίτι του. Φυσικό κι επόμενο η οργή του κόσμου να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με αποτέλεσμα να πολιορκηθεί η Πειραϊκή Πατραϊκή για να εισβάλλουν οι διαμαρτυρόμενοι μέσα.

Το κράτος και η πολιτεία συνεχίζουν να κωφεύουν μπροστά σε ένα τεράστιο κοινωνικό ζήτημα που δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με την απόλυτη στήριξη της Αριστεράς. Σήμερα, δεν ψάχνουν να βρουν την αιτία, αλλά να καταδικάσουν για ακόμα μια φορά τα έκτροπα, αποδεικνύοντας το ότι δε δέχονται έναν θεμελιώδη νόμο της Φυσικής: η δράση φέρνει αντίδραση, και όσο πιο βίαιη και άδικη είναι η πρώτη, τόσο πιο ανεξέλεγκτη γίνεται και η δεύτερη.

πηγή

Σκέψεις ενός αυτόνομου συναγωνιστή σχετικά με την αυτοκτονία στο Σύνταγμα.

του Jihad.

Δημήτριος Χριστούλας συνταξιούχος φαρμακοποιός ετών 77. Άλλος ένας συμπατριώτης μας που αυτοκτόνησε εξαιτίας της  καπιταλιστικής κατοχής που επέβαλαν οι Ιουδαίοι τραπεζίτες και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Άλλος ένας στους καταλόγους με τα εκατοντάδες ονόματα αυτών που δεν άντεξαν την καθημερινή μάχη τα τελευταία χρόνια, και έβαλαν άδοξα τέλος στη ζωή τους εξαιτίας της τρόικας του ΔΝΤ.

Σύμφωνα με το περιβάλλον του ο ίδιος δήλωνε αριστερός. Αδιαφορώ έως ένα σημείο αν ήταν μέλος του Ανταρσυα,  του Συριζα  ή ακόμα και  του ΚΚΕ. Αδιαφορώ πλήρως για τα γραπτά του σχετικά με τον Στρατηγό Γεώργιο Τσολάκογλου και τον ιδρυτή του Φασισμού Benito Amilcare Andrea Mussolini καθώς και για την επιλογή του να αποτεφρωθεί στην Βουλγαρία. Σίγουρα αυτοί που αγνοούν λόγω συμφερόντων ή λόγω παρωπίδων  τα βασικά στοιχεία της ιστορίας δεν μπορούν να κρίνουν με αντικειμενικότητα τα 2 αυτά πρόσωπα.

Ο κυρ Δημήτρης όπως τον αποκαλούν πολλοί,  δυστυχώς στα 77 του δεν είχε καταλάβει ότι ο εχθρός από το ’45 και μετά δεν είναι άλλος παρά  η ίδια η Δημοκρατία και ο συρφετός που την υπηρετεί. Ανάμεσα στους υπηρέτες της, είναι η αστική αστυνομία και ο αστικός στρατός. Δεν είχε καταλάβει επίσης ότι οι σύντροφοι του στην πλειοψηφία τους σήμερα είναι και αυτοί βαστάζοι του καθεστώτος με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Την ίδια στιγμή που η δημοκρατία είναι πιο άμεση από ποτέ και προπηλακίζει μέσω των δυνάμεων των ΜΑΤ από μικρά παιδιά και ανάπηρους μέχρι νεολαίους και γέροντες, ο δικός του ιδεολογικός χώρος  αρνούμενος να δει την πραγματικότητα ουρλιάζει στο Σύνταγμα για ακόμα περισσότερη και μάλιστα άμεση δημοκρατία !




Τέλος δεν είχε καταλάβει ότι είναι άλλο να αντιστέκεσαι ένοπλος και στο τέλος να παίρνεις μαζί σου στον θάνατο και τον εχθρό - όπως οι ηρωικοί Kamikaze και οι Εθνικοσοσιαλιστές πιλότοι της αεροπορικής μοίρας  "Λεωνίδας" KG 200 - και άλλο να φεύγεις μόνος και μέσα στην απόγνωση ακριβώς απέναντι από το στρατηγείο του εχθρού χωρίς να του προκαλέσεις την  παραμικρή απώλεια …

Ναι, σίγουρα κάποιοι τον μακαρίτη Δημήτριο Χριστούλα θα σπεύσουν να τον προβάλλουν ως ήρωα. Εμείς όμως δεν παρασυρόμαστε από συναισθηματισμούς και επικοινωνιακά τεχνάσματα των μέχρι εχτές οπαδών του Χότζα και του Πολ Ποτ και σήμερα γραβατομένων υπεύθυνων των μέσων μαζικής αποβλάκωσης. Αν παρασυρόμασταν άλλωστε δεν θα δηλώναμε ευθέως εχθροί του καθεστώτος Ριζοσπάστες Εθνικιστές / Εθνικοσοσιαλιστές και αμετανόητοι νεοφασίστες.

Κάποιοι άλλοι όμως που την ίδια στιγμή που «ψάχνουν»  για ήρωες και αυτή την φορά τον βρίσκουν στο πρόσωπο του Χριστούλα - ευτυχώς για αυτούς - παράλληλα  γράφουν με σπρέι πάνω στο άγαλμα του Γέρου του Μωριά στην Σταδίου … «Όχι στους ήρωες» ! Είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια άλλωστε για αυτούς  ότι ο αυτόχειρας στο τελευταίο σημείωμα του κάνει λόγο για πατρίδα και για εθνικούς προδότες … και όμως αυτοί που σήμερα τάχα τον τιμούν και τον θυμούνται αυτοπροσδιορίζονται και οι ίδιοι ως εθνικοί προδότες σε πολλές πορείες και εκδηλώσεις τους! 

Η ιδεολογική ανεπάρκεια και ο συνεχής κοινωνικός κομπλεξισμός υπήρξε πάντα χαρακτηριστικό της ευρύτερης αριστεράς. Φυσικά από την άλλη μεριά το χαρακτηριστικό της δεξιάς παρέμενε ένα και μοναδικό: η δουλοπρέπεια απέναντι στον υπερατλαντικό παράγοντα.

Δεν νιώσαμε καμιά ιδιαίτερη συγκίνηση που τα μμε μας πρόβαλλαν ότι η κόρη του θανόντος υπήρξε συντρόφισσα της κυρίας Σακοράφα - η οποία υπηρέτησε πιστά το ΠΑΣΟΚ επί 30 χρόνια παρακαλώ  - και μέλος της πρωτοβουλίας για την Γάζα. Παρόλο που εδώ και χρόνια δηλώνουμε αλληλέγγυοι και μάλιστα στην πράξη στον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων απέναντι στο Σιωνιστικό κτήνος χωρίς να το επιδιώξουμε αναρωτηθήκαμε για μια στιγμή. Πότε θα υπάρξει ένα καράβι για τους εγκλωβισμένους της κατεχόμενης Καρπασίας στην Κύπρο ; Πότε θα υπάρξουν ανάλογες πρωτοβουλίες από την αριστερά για τα χωριά της Βορείου Ηπείρου ; Η απάντηση είναι γνωστή άλλωστε σε όλους.




Με εξαίρεση την ομάδα του Καραμπελιά και τους συντάκτες του «Ρήξη / Άρδην»  - με τους οποίους διαφωνούμε σε πολλά  - όλοι οι άλλοι «σύντροφοι» κλείνουν τα μάτια μπροστά στην αλήθεια και αγνοούν επιδεικτικά τις εκκλήσεις της μειονότητας στην βόρεια ήπειρο, το δράμα των Ελλήνων σε Ίμβρο Τένεδο και Καρπασία ή ακόμα πιο μακριά τις καθημερινές ανάγκες των Ελλήνων  της κοινότητας των Καλάς. Αλλά όλα αυτά είναι μια άλλη ιστορία.

Αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα από το γεγονός της αυτοκτονίας είναι ότι ένας άνθρωπος που δήλωνε αποφασισμένος να διαμαρτυρηθεί,  διεθνιστής και αντιφασίστας - σύμφωνα πάντα με το περιβάλλον του - δεν είχε την ψυχική δύναμη στα 77 έτη του βίου του και ελάχιστα λεπτά πριν τον θάνατο να σημαδέψει συμβολικά έστω προς το πορνείο του κοινοβουλευτισμού ή να προσπαθήσει να τιμωρήσει αυτοπροσώπως τους προύχοντες του παρλιαμενταρισμού.




Είναι τόση η δύναμη της δημοκρατίας που την περιγράφει ο Γάλλος Φασίστας Robert Brasillach ως «ψυχορραγούσα παλιά πουτάνα, η βλογιοκομμένη παλιοβρώμα, που μυρίζει το πατσουλί και την κολπίτιδα» που επηρεάζει ακόμα και αυτούς που την αμφισβητούν έστω και από μια άλλη ματιά …

Ένας λαός που 38 χρόνια δεν έχει καταφέρει να αλλάξει μυαλά και να αμφισβητήσει την ρίζα της τυραννίας που έχει όνομα και λέγεται  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν είναι και ικανός την κρίσιμη στιγμή να πράξει το αυτονόητο. Θα συνεχίσει να δέχεται τον εμπαιγμό να αλληθωρίζει προς κάθε τι άλλο παρά προς τον κύριο στόχο και τον άμεσο εχθρό.

Η μαρξιστική αριστερά θα καπηλευτεί για ψηφοθηρικούς λόγους το όνομα του και θα φορέσει την μάσκα του φιλολαικού προσωπείου για πολλοστή φορά. Δεν είναι τυχαίο ότι ελάχιστες μόνο ώρες μετά την αυτοκτονία ο χώρος γύρω από το σύνταγμα αλλά και στο σημείο που βρέθηκε η σορός είχε γεμίσει τρικάκια από την παρέα του Πέτρου Κωνσταντίνου. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο ότι την ίδια ώρα που καλούσαν στο indymedia «να κατέβει ο λαός» κάποιοι νοιάζονταν περισσότερο για το αν υπάρχουν στο σημείο αυτοκτονίας ελληνικές σημαίες και φασίστες (!) ….

Καπηλεία και αηδία νιώσαμε για όλα αυτά ακόμα και αν ο Χριστούλας δεν ήταν «δικός» μας. Δυστυχώς για αυτούς στο σημείο που αυτοκτόνησε ο σύντροφος (;) τους υπάρχουν και ελληνικές σημαίες τις οποίες άφησαν απλοί έλληνες πολίτες ως ένδειξη εθνικής ενότητας. Από την άλλη  πολλοί συναγωνιστές μας φυσικά δεν φοβούνται ούτε στο ελάχιστο να κατέβουν στο κέντρο των Αθηνών εδώ και πολλούς μήνες και να πρωταγωνιστήσουν στις οδομαχίες απέναντι στα ένστολα σκυλιά του σιωνιστικού καθεστώτος.

«Σύντροφοι» ποτέ δεν ξέρετε ποιος είναι στον δρόμο της οργής ακόμα και δίπλα σας με διαφορά μερικών μέτρων  … οι αυτόνομοι εθνικοσοσιαλιστές πλέον είναι παντού και πάντα μέσα στις εξελίξεις με κύριο στόχο την ανατροπή του καθεστώτος όσο και αν αυτό σας ενοχλεί.

Εμείς δεν θεωρούμε τον Χριστούλα ήρωα όπως λένε πολλοί για αυτόν, γιατί απλά η δική μας Ιδεολογία δίνει στην λέξη αυτή το πραγματικό νόημα της όταν ταιριάζει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ναι ήρωας ήταν ο αντάρτης πόλεων και εθνικιστής Γρηγόρης Αυξεντίου που πολέμησε με νύχια και με δόντια απέναντι σε χιλιάδες Άγγλους στρατιώτες και έπεσε νεκρός με το αυτόματο στο χέρι μετά από έναν τιτάνιο αγώνα.

Ήρωας ήταν και ο Θεόφιλος Γεωργιάδης αυτός ο αληθινός σοσιαλιστής Πατριώτης  που πολλοί θαμώνες του Indymedia όχι μόνο δεν γνωρίζουν αλλά και στο σύνολο της η «αριστερά»  -  που μέχρι προχτές δήλωνε ότι  θυμόταν και στήριζε τον αγώνα του PKK στα λευκά κελιά της Τουρκίας - αρνείται να αναγνωρίσει ως σύμβολο του αντικατοχικού αγώνα σε Ελλάδα και Κύπρο. Ο εν λόγω αριστερός πατριώτης αντάρτης πολέμησε στα βουνά του Κουρδιστάν απέναντι στον Κεμαλισμό και δολοφονήθηκε από την ΜΙΤ στην Λευκωσία.

Τέλος αγαπητοί σύντροφοι και «σύντροφοι» σίγουρα ο Χριστούλας δεν θα μείνει στην ιστορία μόνο για την επιλογή του να αυτοκτονήσει με ένα πιστόλι στο κέντρο της τερατούπολης, αρνούμενος να προσπαθήσει έστω να τιμωρήσει ο ίδιος τους ηθικούς αυτουργούς ως μια πράξη εξιλέωσης για τις ευθύνες της γενιάς του. Άλλωστε η δική του γενιά φέρει την κύρια  ευθύνη για την επικράτηση της αστικής δημοκρατία που φέρνει πάντα την καταστροφή και τον θάνατο στον Λαό και την Πατρίδα. Θα μείνει ως ο πρώτος αριστερός μετά την μεταπολίτευση που στο φέρετρο του οι Μαρξιστές (;) φίλοι και σύντροφοι του είχαν το θράσος να ακουμπήσουν το κουρελόπανο των δυτικόφιλων ανταρτών  της Συρίας και κανείς από τους παρευρισκόμενους να μην αντιδράσει για αυτό !

Είναι το σύμβολο ενός ένοπλου «κινήματος» που στηρίζουν με όπλα και χρήματα όλες οι δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις και οι πουλημένοι εμίρηδες της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Είναι το λάβαρο μιας «εξέγερσης» που υπηρετούν τα βάρβαρα τομάρια της ουαχαμπίτικης σέκτας και πατρονάρουν οι αμερικανόφιλοι οπλαρχηγοί της Λιβύης. Εκεί λοιπόν στο Α΄ νεκροταφείο για άλλη μια φορά η πλειοψηφία της «ελληνικής» αριστεράς έδειξε το πρόσωπο της. Αρνήθηκε να βάλει στο φέρετρο την ελληνική σημαία  ή έστω το κόκκινο λάβαρο των Μπολσεβίκων όπως θα ήταν φυσικό αφού ο νεκρός υπήρξε Κομμουνιστής,  και εναπόθεσε αντί αυτών το σύμβολο των φιλοκαπιταλιστών  μισθοφόρων δολοφόνων της Συρίας !

Όπως γράφουν κάποιοι αριστεροί πατριώτες:

«Μας πόνεσε η εικόνα του φέρετρου που ήταν καλυμμένο με την σημαία της Συρίας. Γιατί η σημαία της Συρίας; Γιατί όχι η Ελληνική; Για την Συρία έγραψε στο σημείωμά του; Για αυτή έδωσε τέλος στη ζωή του; Για αυτή θα έπαιρνε το καλάσνικοφ;



Όπως και να έχει ο κόσμος τίμησε τον Δημήτρη Χριστούλα, όπως του άξιζε, εμείς όμως φύγαμε από την κηδεία με ένα σφίξιμο στο στομάχι γιατί πάντα θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι θα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ακόμη και το μεγαλείο της ψυχής κάποιων που χύνουν το αίμα τους για αυτή τη χώρα»

Όσο για τα έμμισθα κοράκια της δημοσιογραφίας που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν τον Δημήτριο Χριστούλα ως «φαιοκόκκινο αγανακτισμένο» και «οπαδό του Σαντάμ και του Καντάφι» τους ενημερώνουμε ότι το εν λόγω άτομο δεν ήταν ένας από εμάς και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Άλλωστε οι «φαιοκόκκινοι» Φασίστες όχι μόνο δεν θα κάνουν την χάρη στους εξουσιαστές να επιλέξουν  την μοναχική αυτοκτονία στο Σύνταγμα αλλά θα πρωταγωνιστήσουν στην εθνικολαϊκή εξέγερση που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα της.

Απέναντι στα έμμισθα τσιράκια της φιλοσιωνιστικής «αριστεράς», απέναντι στα υψωμένα κουρέλια των φιλοσιωνιστών μισθοφόρων της Συρίας, απέναντι στα γνωστά ποντίκια των μέσων μαζικής αποβλάκωσης δηλώνουμε αμετανόητοι Σοσιαλιστές και Φασίστες και υπερασπιζόμαστε τα μελανοπόρφυρα λάβαρα της επανάστασης !

link: Προς τον Πέτρο Κωνσταντίνου: Διεθνιστή σε περιμένουμε στα στενά της Δαμασκού !

 το σύμβολο των φιλοσιωνιστών μισθοφόρων πάνω στο φέρετρο του Δημητρίου Χριστούλα !

Να διώξουμε τον φόβο.

Γράφει ο subnet

Ένα από τα μεγαλύτερα ψυχικά νοσήματα κυρίως στην εποχή μας είναι η παιδεραστία, είναι από τα πιο άρρωστα και ταυτόχρονα βίαια τραύματα για μία παιδική ψυχή, αφού μπορεί να προκαλέσει πολλά ψυχολογικά προβλήματα, εμμονές, φοβίες και να σταματήσει την ομαλή εξέλιξη ενός παιδιού και εξαιτίας αυτών να στιγματιστεί αρνητικά για το υπόλοιπο της ζωής του η να νιώθει κυνηγημένο από σκιές και εφιάλτες ώσπου μεγαλώνοντας θα το οδηγήσουν σε ακραίες λύσεις και τακτικές !

Τα κρούσματα ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι πάρα πολλά στην χώρα μας. Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς, παλαιότερα αλλά και πρόσφατα παραδείγματα. Από δασκάλους, καθηγητές, προπονητές σε ομάδες μικρών παιδιών, διασκεδαστές τηλεοπτικών εκπομπών (Φωτούλης) μέχρι και στην εκκλησία έχουμε πολλά περιστατικά.

Με λίγα λόγια η αρρώστια και η σήψη έχουν φτάσει παντού και οι γονείς χωρίς να γνωρίζουν εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε ανθρώπους που υποτίθεται ότι θα τα διδάξουν σωστά, θα τα μορφώσουν ώστε αύριο να γίνουν σωστοί άνθρωποι οι οποίοι θα στηρίζουν ο ένας τον άλλο για να χτιστεί μία εποικοδομητική κοινωνία.

Αντί αυτού όμως, συμβαίνει το ανάποδο και τα παιδιά μεγαλώνουν πλέον σε έναν πολύ πιο σκληρό, βίαιο και αποτρόπαιο κόσμο όπου είναι αναγκασμένα να κοιτάνε πίσω τους κάθε φορά που περπατούν στον δρόμο η να φοβούνται την ίδια τους την σκιά, με τα άσχημα συναισθήματα και τα φαντάσματα του παρελθόντος να τους κυνηγούν !

για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...