του Προμηθέα Αυγερινού.
Συνηθίζεται να πιστεύεται ότι οι πολιτικοιδεολογικές μάχες αφορούνε μόνο διαφορετικά στρατόπεδα. Αν και αυτό είναι εν μέρη σωστό, πολιτικές μάχες γίνονται και μέσα σε φαινομενικά ίδια στρατόπεδα. Ο λόγος είναι ότι γενικόλογες διακηρύξεις του στυλ «όλοι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό» από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όσο αφορά το εθνικιστικό κίνημα στην πατρίδα μας, αλλά και πανευρωπαϊκά, εδώ και κάποιες δεκαετίες έχουν διαμορφωθεί δύο τάσεις μέσα σε αυτό. Δυο τάσεις που όπως θα δούμε, όχι μόνο δεν έχουν τίποτα το κοινό μεταξύ τους, μα βρίσκονται σε διαρκή αντιπαλότητα.
Από την μια λοιπόν βρίσκεται η ακροδεξιά. Φυσικά σε αυτήν την λέξη ακροδεξιά θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί, διάφορες ορολογίες. Λαϊκή δεξιά, Εθνική δεξιά, όποια ορολογία και να δεχθούμε, αυτό που εκφράζεται μέσω αυτής, είναι αυτό που σήμερα είναι ευρέως γνωστό ως ακροδεξιά.
Από την άλλη είναι αυτό που ονομάζουμε επαναστατικό ή αριστερό εθνικισμό. Εδώ βρίσκουμε τα πρωτοπόρα και πιο επαναστατικά σχήματα και πρόσωπα που προέκυψαν μέσα στην ιστορική διαδρομή του κινήματος. Οι εθνικοεπαναστάτες μπορεί να είναι είτε αριστεροί εθνικιστές,είτε εθνικοσοσιαλιστές και εθνικομπολσεβίκοι. Αποτελούνε όμως την ελπίδα για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο εκεί.
Ο ρόλος της ακροδεξιάς
Η ακροδεξιά είναι η ουρά της αστικής τάξης. Με απλά λόγια είναι «φτιαγμένη» για να κάνει την βρώμικη δουλειά του αστικού κράτους. Όταν οι συνθήκες, τείνουν να αμφισβητήσουν ακόμα και το ίδιο το αστικό κράτος, αυτό είναι διατεθειμένο να τους δώσει ακόμα και την εξουσία για να προασπίσει τα ιδιαίτερα ταξικά του συμφέροντα.Ακροδεξιά κόμματα υπάρχουν άφθονα στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα και μάλιστα τα τελευταία χρόνια αυξάνουν και την επιρροή τους ακόμα και εκλογικά. Ο πολιτικός λόγος τους αν και φαινομενικά έχει αλλάξει από τις δεκαετίες του 50 και 60,παρεμένει ως σήμερα στην βαθύτερη ουσία του αναλλοίωτος.Οι συνθήκες που δημιουργεί η παγκοσμιοποιημένη πλέον οικονομία, αφήνει έναν δρόμο στα ακροδεξιά παράσιτα να εμφανίζονται ως «εναλλακτική» λύση απέναντι στο σύστημα. Τα ο μεγάλο ζητούμενο είναι όμως ότι η ακροδεξιά έχει καταφέρει να εμφανίζεται ως ο πολιτικός φορέας της εθνικιστικής Ιδέας. Για να δούμε όμως στην πολιτική πράξη πλέον, κατά πόσο «εναλλακτική» λύση είναι, και κατά δεύτερον πόσο αυτοί εκπροσωπούνε την εθνικιστική ιδέα και πραχτική.
Σε όλα τα μεγάλα ζητήματα η ακροδεξιά δεν εναντιώνεται σε τίποτα με την υπάρχουσα κατάσταση. Δεν έχουνε καταγγείλει ποτέ το ΝΑΤΟ, ως τον ιμπεριαλιστικό εκείνο οργανισμό που αποτελεί την στρατιωτική μηχανή για το κομμάτιασμα λαών ανά την υφήλιο. Δεν λένε λέξη για την Ε.Ε, αφού υποστηρίζουνε την παραμονή μας, μέσα σε ένα οργανισμό που συγκροτήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Η Ελλάδα παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα στις Βρυξέλλες, έχει γίνει ένα προτεκτοράτο (που το μόνο ζήτημα είναι αν πάτρωνάς της θα είναι η Αμερική ή ο Γαλλογερμανικός άξονας), και οι ακροδεξιοί ποτέ δεν έχουνε τολμήσει να πούνε αυτό που εμείς οι επαναστάτες εθνικιστές δεν κρύβουμε. Το ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ. Αν δεν είναι βασική επιλογή σου αυτή η θέση, δεν έχεις καν το δικαίωμα να λες ότι παλεύεις για εθνική ανεξαρτησία. Είσαι απλά ένας πολιτικός τσαρλατάνος. Και η ακροδεξιά συνολικά δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμφανίζεται ως «υπερασπιστής» των εθνικών ζητημάτων. Η πατριδοκαπηλία ήταν, είναι και θα είναι χαρακτηριστικό της.
Εξάλλου ο Λε Πεν ήταν που στα τέλη της δεκαετίας του 80 θα υποδεχτεί με ένα καλώς ήρθατε!! τον πρόεδρο Ρέιγκαν τυπώνοντας αφίσα της Γαλλικής με την Αμερικάνικη σημαία. Οι ακροδεξιοί θα συμπαρασταθούν με κάθε μέσο, σε ΟΛΑ τα αμερικανοκίνητα πραξικοπήματα της Λ. Αμερικής (όπως αυτό του Πινοσέτ), αλλά και στην Ελλάδα με τους καραβανάδες του Παπαδόπουλου.Θα καταφέρουν να μπολιάσουν το εθνικιστικό κίνημα με αντικομουνιστικό δηλητήριο και θα το ρίξουν έτσι στις αγκάλες του καπιταλισμού και της Δύσης.Αλλά ακόμα και στο κοινωνικό ζήτημα, η ακροδεξιά είναι υπέρ του φιλελεύθερου συστήματος, υπέρ της ελεύθερης αγοράς. Θαυμάστε εναλλακτική πρόταση!!! Την στιγμή αυτό που ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση δηλαδή την διεθνοποιημένη καπιταλιστική αγορά, οι κύριοι αυτοί μας λένε ότι μπορεί να υπάρξει και καλός καπιταλισμός με «λαϊκό» μανδύα.
Οι ακροδεξιοί είναι αυτοί που θα αναπαράγουν την ισλαμοφοβία, και θα συνταχθούν με την ιμπεριαλιστική Αμερική και τους σιωνιστές του Ισραήλ, κάνοντας λόγο για τυραννικά καθεστώτα στο Ιράν και την Συρία, είναι αυτοί που θα γευματίσουν με τους φονιάδες του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού.
Θα χρειαζόμασταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να καταδείξουμε τον ρόλο της ακροδεξιάς και το που οδήγησε το εθνικιστικό κίνημα. Όπως όμως γίνεται φανερό καμιά σχέση δεν μπορούμε να έχουμε με αυτούς. Είμαστε εντελώς αντίθετοι με όλους αυτούς. Οι εθνικοεπαναστάτες δεν έχουν σκοπό να κοροϊδέψουνε κανένα. Είμαστε εναντίον του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, και παλεύουμε για την έξοδο της Ελλάδας από τους ληστρικούς αυτούς οργανισμούς.Είμαστε υπέρ της Σοσιαλιστικής Επανάστασης και ενάντιοι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον ιμπεριαλισμό. Αφήνουμε τον αντικομουνισμό στα γερόντια της ακροδεξιάς και υψώνουμε τα μαυροκόκκινα εθνικοεπαναστατικά λάβαρά μας μαζί με όποιους είναι αυθεντικοί πολέμιοι του καπιταλισμού.
Πάνω απ’ όλα αντιλαμβανόμαστε ότι δεν ζούμε σε προηγούμενες δεκαετίες και προσαρμοζόμαστε στα σημερινά δεδομένα. Αυτό σημαίνει ότι οι εθνικοεπαναστάτες αφήνουν πίσω την ναζιστική παρελθοντολογία και τον στείρο φετιχισμό που μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε, παρά θετικά (ανεξάρτητα από προθέσεις). Σημαίνει ότι προβάλλουμε έναν νέο πολιτικό λόγο, πραγματικά επαναστατικό και αριστερό, πετάμε μια για πάντα τον αντικομουνιστικό μανδύα που θέλησαν να μας φορέσουνε οι ακροδεξιοί.
Δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι πολεμάμε ενάντια στον καπιταλισμό και τα παράγωγά του, ανασύρουμε από το εθνικιστικό κίνημα τις πιο επαναστατικές και ηρωικές μορφές του. Αυτούς που πραγματικά παλέψανε για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση.
Μελετώντας την εθνικιστική κουλτούρα, τα κείμενα και τα βιβλία του Λένιν, θαυμαστές των κατορθωμάτων του Τσε Γκεβέρα και της Σοσιαλιστικής επανάστασης του Μάο, αλληλέγγυοι με τα Ισλαμικά κινήματα στην Μέση Ανατολή και τις εθνικοεπαναστατικές δυνάμεις στην Λατινική Αμερική προχωράμε μπροστά. Κόβοντας κάθε επαφή με την ακροδεξιά. Μόνο μέσα από την πολεμική και το ξεμπρόστιασμα τους στα μάτια του λαού, θα υψωθεί η εθνικοεπαναστατική Ιδέα.
Σε μια Ευρώπη χωρίς ιδανικά, εμείς εξακολουθούμε να φωνάζουμε…
Ζήτω η πατρίδα, Ζήτω ο σοσιαλισμός…
Συνηθίζεται να πιστεύεται ότι οι πολιτικοιδεολογικές μάχες αφορούνε μόνο διαφορετικά στρατόπεδα. Αν και αυτό είναι εν μέρη σωστό, πολιτικές μάχες γίνονται και μέσα σε φαινομενικά ίδια στρατόπεδα. Ο λόγος είναι ότι γενικόλογες διακηρύξεις του στυλ «όλοι παλεύουμε για τον ίδιο σκοπό» από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όσο αφορά το εθνικιστικό κίνημα στην πατρίδα μας, αλλά και πανευρωπαϊκά, εδώ και κάποιες δεκαετίες έχουν διαμορφωθεί δύο τάσεις μέσα σε αυτό. Δυο τάσεις που όπως θα δούμε, όχι μόνο δεν έχουν τίποτα το κοινό μεταξύ τους, μα βρίσκονται σε διαρκή αντιπαλότητα.
Από την μια λοιπόν βρίσκεται η ακροδεξιά. Φυσικά σε αυτήν την λέξη ακροδεξιά θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί, διάφορες ορολογίες. Λαϊκή δεξιά, Εθνική δεξιά, όποια ορολογία και να δεχθούμε, αυτό που εκφράζεται μέσω αυτής, είναι αυτό που σήμερα είναι ευρέως γνωστό ως ακροδεξιά.
Από την άλλη είναι αυτό που ονομάζουμε επαναστατικό ή αριστερό εθνικισμό. Εδώ βρίσκουμε τα πρωτοπόρα και πιο επαναστατικά σχήματα και πρόσωπα που προέκυψαν μέσα στην ιστορική διαδρομή του κινήματος. Οι εθνικοεπαναστάτες μπορεί να είναι είτε αριστεροί εθνικιστές,είτε εθνικοσοσιαλιστές και εθνικομπολσεβίκοι. Αποτελούνε όμως την ελπίδα για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο εκεί.
Ο ρόλος της ακροδεξιάς
Η ακροδεξιά είναι η ουρά της αστικής τάξης. Με απλά λόγια είναι «φτιαγμένη» για να κάνει την βρώμικη δουλειά του αστικού κράτους. Όταν οι συνθήκες, τείνουν να αμφισβητήσουν ακόμα και το ίδιο το αστικό κράτος, αυτό είναι διατεθειμένο να τους δώσει ακόμα και την εξουσία για να προασπίσει τα ιδιαίτερα ταξικά του συμφέροντα.Ακροδεξιά κόμματα υπάρχουν άφθονα στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα και μάλιστα τα τελευταία χρόνια αυξάνουν και την επιρροή τους ακόμα και εκλογικά. Ο πολιτικός λόγος τους αν και φαινομενικά έχει αλλάξει από τις δεκαετίες του 50 και 60,παρεμένει ως σήμερα στην βαθύτερη ουσία του αναλλοίωτος.Οι συνθήκες που δημιουργεί η παγκοσμιοποιημένη πλέον οικονομία, αφήνει έναν δρόμο στα ακροδεξιά παράσιτα να εμφανίζονται ως «εναλλακτική» λύση απέναντι στο σύστημα. Τα ο μεγάλο ζητούμενο είναι όμως ότι η ακροδεξιά έχει καταφέρει να εμφανίζεται ως ο πολιτικός φορέας της εθνικιστικής Ιδέας. Για να δούμε όμως στην πολιτική πράξη πλέον, κατά πόσο «εναλλακτική» λύση είναι, και κατά δεύτερον πόσο αυτοί εκπροσωπούνε την εθνικιστική ιδέα και πραχτική.
Σε όλα τα μεγάλα ζητήματα η ακροδεξιά δεν εναντιώνεται σε τίποτα με την υπάρχουσα κατάσταση. Δεν έχουνε καταγγείλει ποτέ το ΝΑΤΟ, ως τον ιμπεριαλιστικό εκείνο οργανισμό που αποτελεί την στρατιωτική μηχανή για το κομμάτιασμα λαών ανά την υφήλιο. Δεν λένε λέξη για την Ε.Ε, αφού υποστηρίζουνε την παραμονή μας, μέσα σε ένα οργανισμό που συγκροτήθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Η Ελλάδα παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα στις Βρυξέλλες, έχει γίνει ένα προτεκτοράτο (που το μόνο ζήτημα είναι αν πάτρωνάς της θα είναι η Αμερική ή ο Γαλλογερμανικός άξονας), και οι ακροδεξιοί ποτέ δεν έχουνε τολμήσει να πούνε αυτό που εμείς οι επαναστάτες εθνικιστές δεν κρύβουμε. Το ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ. Αν δεν είναι βασική επιλογή σου αυτή η θέση, δεν έχεις καν το δικαίωμα να λες ότι παλεύεις για εθνική ανεξαρτησία. Είσαι απλά ένας πολιτικός τσαρλατάνος. Και η ακροδεξιά συνολικά δεν έχει κανένα δικαίωμα να εμφανίζεται ως «υπερασπιστής» των εθνικών ζητημάτων. Η πατριδοκαπηλία ήταν, είναι και θα είναι χαρακτηριστικό της.
Εξάλλου ο Λε Πεν ήταν που στα τέλη της δεκαετίας του 80 θα υποδεχτεί με ένα καλώς ήρθατε!! τον πρόεδρο Ρέιγκαν τυπώνοντας αφίσα της Γαλλικής με την Αμερικάνικη σημαία. Οι ακροδεξιοί θα συμπαρασταθούν με κάθε μέσο, σε ΟΛΑ τα αμερικανοκίνητα πραξικοπήματα της Λ. Αμερικής (όπως αυτό του Πινοσέτ), αλλά και στην Ελλάδα με τους καραβανάδες του Παπαδόπουλου.Θα καταφέρουν να μπολιάσουν το εθνικιστικό κίνημα με αντικομουνιστικό δηλητήριο και θα το ρίξουν έτσι στις αγκάλες του καπιταλισμού και της Δύσης.Αλλά ακόμα και στο κοινωνικό ζήτημα, η ακροδεξιά είναι υπέρ του φιλελεύθερου συστήματος, υπέρ της ελεύθερης αγοράς. Θαυμάστε εναλλακτική πρόταση!!! Την στιγμή αυτό που ονομάζουμε παγκοσμιοποίηση δηλαδή την διεθνοποιημένη καπιταλιστική αγορά, οι κύριοι αυτοί μας λένε ότι μπορεί να υπάρξει και καλός καπιταλισμός με «λαϊκό» μανδύα.
Οι ακροδεξιοί είναι αυτοί που θα αναπαράγουν την ισλαμοφοβία, και θα συνταχθούν με την ιμπεριαλιστική Αμερική και τους σιωνιστές του Ισραήλ, κάνοντας λόγο για τυραννικά καθεστώτα στο Ιράν και την Συρία, είναι αυτοί που θα γευματίσουν με τους φονιάδες του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού.
Θα χρειαζόμασταν ένα ολόκληρο βιβλίο για να καταδείξουμε τον ρόλο της ακροδεξιάς και το που οδήγησε το εθνικιστικό κίνημα. Όπως όμως γίνεται φανερό καμιά σχέση δεν μπορούμε να έχουμε με αυτούς. Είμαστε εντελώς αντίθετοι με όλους αυτούς. Οι εθνικοεπαναστάτες δεν έχουν σκοπό να κοροϊδέψουνε κανένα. Είμαστε εναντίον του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε, και παλεύουμε για την έξοδο της Ελλάδας από τους ληστρικούς αυτούς οργανισμούς.Είμαστε υπέρ της Σοσιαλιστικής Επανάστασης και ενάντιοι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον ιμπεριαλισμό. Αφήνουμε τον αντικομουνισμό στα γερόντια της ακροδεξιάς και υψώνουμε τα μαυροκόκκινα εθνικοεπαναστατικά λάβαρά μας μαζί με όποιους είναι αυθεντικοί πολέμιοι του καπιταλισμού.
Πάνω απ’ όλα αντιλαμβανόμαστε ότι δεν ζούμε σε προηγούμενες δεκαετίες και προσαρμοζόμαστε στα σημερινά δεδομένα. Αυτό σημαίνει ότι οι εθνικοεπαναστάτες αφήνουν πίσω την ναζιστική παρελθοντολογία και τον στείρο φετιχισμό που μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε, παρά θετικά (ανεξάρτητα από προθέσεις). Σημαίνει ότι προβάλλουμε έναν νέο πολιτικό λόγο, πραγματικά επαναστατικό και αριστερό, πετάμε μια για πάντα τον αντικομουνιστικό μανδύα που θέλησαν να μας φορέσουνε οι ακροδεξιοί.
Δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι πολεμάμε ενάντια στον καπιταλισμό και τα παράγωγά του, ανασύρουμε από το εθνικιστικό κίνημα τις πιο επαναστατικές και ηρωικές μορφές του. Αυτούς που πραγματικά παλέψανε για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση.
Μελετώντας την εθνικιστική κουλτούρα, τα κείμενα και τα βιβλία του Λένιν, θαυμαστές των κατορθωμάτων του Τσε Γκεβέρα και της Σοσιαλιστικής επανάστασης του Μάο, αλληλέγγυοι με τα Ισλαμικά κινήματα στην Μέση Ανατολή και τις εθνικοεπαναστατικές δυνάμεις στην Λατινική Αμερική προχωράμε μπροστά. Κόβοντας κάθε επαφή με την ακροδεξιά. Μόνο μέσα από την πολεμική και το ξεμπρόστιασμα τους στα μάτια του λαού, θα υψωθεί η εθνικοεπαναστατική Ιδέα.
Σε μια Ευρώπη χωρίς ιδανικά, εμείς εξακολουθούμε να φωνάζουμε…
Ζήτω η πατρίδα, Ζήτω ο σοσιαλισμός…
-wzor.jpg)
