Εμείς ... και η Ισλαμική Επανάσταση.

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στο εικοστό τεύχος του Εθνικιστικού περιοδικού «Αντίδοτο» - που εξέφραζε την Ελληνική Εθνικιστική Αριστερά - το 1989.


Τονίζουμε ότι γράφτηκε λίγο μετά την λήξη του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ , ελάχιστο διάστημα πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ καθώς και πριν την αλλαγή πολιτικής του Ιρακινού καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν :



Πριν από δεκαπέντε χρόνια όλες οι εθνικιστικές οργανώσεις στην Ευρώπη περίμεναν - και πήραν - βοήθεια από την Σαουδική Αραβία. Αρκετά εκατομμύρια δόθηκαν στους Ευρωπαίους Εθνικιστές, που θεωρητικά θα τα χρησιμοποιούσαν για αντισιωνιστική προπαγάνδα, στην πράξη όμως χρησιμοποιήθηκαν για άλλες εκδηλώσεις.



Δυστυχώς με τον θάνατο του Φεϊζάλ άλλαξαν τα πράγματα μια που η Σ. Αραβία έγινε προτεκτοράτο των Η.Π.Α., και οι επαναστάτες τότε στράφηκαν στην Λιβύη ή στο Ιράν.



Μπορούμε να δούμε σαν παράδειγμα γι' αυτές τις «ειδικές σχέσεις» την Ιρανική βοήθεια προς τις Εκδόσεις Avalon και το βιβλιοπωλείο Ogmios στο Παρίσι. Εθνικιστές δημοσιογράφοι ή άλλοι όπως ο Alain de Benoist προσκλήθηκαν στο Ιράν. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι πολλοί συναγωνιστές σ' ολόκληρο τον κόσμο έχουν«ειδικές σχέσεις» με τους Πέρσες επαναστάτες. Ακόμα Γερμανοί συναγωνιστές με οργάνωση που υποστηρίζει το Ιράν, πολεμούν στον Λίβανο εναντίον των Χριστιανών Λιβανέζων Φαλαγγιτών που δουλεύουν υπέρ των Ισραηλιτών.

Εθνικοεπαναστατικό περιοδικό της δεκαετίας του ’80 με αφιέρωμα στην Ιρανική Επανάσταση.



Γνωστοί μας στην Ισπανία δημιούργησαν τον Ανδαλουσιανό Σύνδεσμο των Φίλων της Τζαμαχιρίγια, που μπορούμε να δούμε μεγάλη συμπάθεια προς τηνΛιβύη. Εγώ προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία, ούτε διστάζω να εκδηλώνω την συμπάθειά μου για αρκετές ενέργειες του Ιράν και της Λιβύης, στον αγώνα τους ενάντια στον Ιμπεριαλισμό από όποια πλευρά και να προέρχεται.



Φυσικά υπάρχουν και εθνικιστές που αντιπαθούν ή δεν υποστηρίζουν ούτε την Λιβύη , ούτε το Ιράν για δύο βασικούς λόγους:



α) δεν είναι άριοι

β) γιατί υποστηρίζουν την «τρομοκρατία». Πρέπει να πω ορισμένα πράγματα σ' αυτούς τους εθνικιστές οποιασδήποτε ηλικίας και αν είναι, σε σχέση με την πολιτική , μια που ορισμένους τους λείπει η πείρα , και άλλοι πετούν στα σύννεφα.



Πάνω απ' όλα στην πολιτική ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου μόνο απ' αυτό πρέπει να υποστηρίξουμε τον αντισιωνιστικό αγώνα των λαών της Περσίας ή της Λιβύης, μέχρι να μας αποδείξουν το αντίθετο.

- Η Σαουδική Αραβία είναι σύμμαχος των ΗΠΑ.
Ο Αντισιωνισμός της είναι υποκριτικός.


- Η Αίγυπτος και το Κουβέιτ στηρίζονται στον αντικομμουνισμό τους.
Ο συντηρητισμός υπερισχύει.


- Στη Συρία αλλάζούν τα πράγματα.
Είναι αντισιωνιστική γιατί της το επιτρέπει η Σ. Ένωση.


- Το Πακιστάν πάντα θα γλυκοκοιτάζει την Ινδία και τον πεινασμένο λαό της.


Έτσι από τα Ισλαμικά κράτη μόνο το Ιράν και η Λιβύη αντιπροσωπεύουν καθεστώτα σοσιαλιστικά , ριζοσπαστικά που αγωνίζονται εναντίον του Ιμπεριαλισμού χωρίς να ανήκουν σε κάποιο σύμφωνο.


Το Ιράκ είναι όπως μια ακριβή – βιτσιόζα πόρνη , θα γίνει ρωσικό ή αμερικάνικο εξαρτάται από το ποιος θα πληρώσει περισσότερο. Έχει μια αντισιωνιστική βάση ( όλοι θυμόμαστε την καταστροφή του ατομικού αντιδραστήρα από την ισραηλινή αεροπορία ) που όμως επηρεάζεται από το σύστημα.

Το Ιράκ ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον του Ιράν , ας μην το ξεχνάμε. Είναι ντροπή να βλέπουμε σήμερα την Δυτ. Ευρώπη να αρνείται να δεχτεί τον μοναδικό όρο του Ιράν για ειρήνη. Για άλλη μια φορά η ιστορία γράφεται με ψέματα. Κανείς δεν θυμάται ότι το Ιράκ βομβάρδισε περισσότερα πετρελαιοφόρα της δύσης από το Ιράν και η αεροπορία του κατέστρεφε αντιτορπιλικό του πολεμικού αμερικανικού ναυτικού , χωρίς φυσικά να ενοχληθεί από τις ΗΠΑ.

Οι δύο βασικοί λόγοι που οι εθνικιστές δεν εμπιστεύονται το Ιράν είναι λίγο πιστευτοί.



Το Ιράν δεν είναι ένα «άριο» κράτος (μολονότι από εκεί ήλθαν οι άριοι) , αλλά και οι ΗΠΑ που είναι άριοι είναι σύμμαχοι του σιωνισμού. Πρέπει να αγωνισθούμε, σκεπτόμένοι την πραγματικότητα όχι το τι θα έπρεπε να ήταν. Η τρομοκρατία των Ιρανών είναι ένα παιχνίδι για παιδιά σε αντιπαράθεση με την τρομοκρατία του συστήματος.


Αφγανιστάν, Κούβα, Νικαράγουα ή τα νοτιαμερικάνικα πραξικοπήματα είναι παραδείγματα το τί είναι τρομοκρατία και αυτό χωρίς να μιλήσω για την τρομοκρατία των CIΑ – ΚGΒ που σ' αυτήν πάνω δεν μπορούμε να έχουμε ούτε ιδέα.



Απ' την πλευρά του lράν δεν υπάρχει υποστήριξη της μεταναστεύσεως στην Ευρώπη ούτε φυσικά αυτό είναι υπεύθυνο.



Τα καπιταλιστικά – συντηρητικά κράτη όπως Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, Τουρκία είναι υπεύθυνα για την μετανάστευση των λαών τους στην Ευρώπη. Το εμπόριο ανθρώπων γίνεται από τους υποστηρικτές του συντηρητισμού.



Θα κλείσω το κείμενό μου με ένα κομμάτι από την έκθεση του Χοτζατολεσλάμ, κ. Σεγιέντ Αλή Χαμενέί Προέδρου της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν, στην 42η Σύνοδο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.


«Αυτή η επανάσταση ήταν σωστή από την αρχή της. Είναι η Επανάσταση του λαού και μάλιστα 100% στη συνέπεια της. Καμιά από τις γνωστές φόρμες που έχουν γίνει εργαλεία σε συγκεκριμένες άλλες επαναστάσεις δεν δραστηριοποιήθηκαν ή ακόμα δεν υπήρξαν παρούσες στη δική μας Επανάσταση. Δεν είχαμε οπλισμένους αντάρτες, ούτε δραστηριοποιημένο στρατιωτικοπολιτικό κόμμα, ούτε ομάδες επανάστασης, ελεύθερους αξιωματικούς και τα όμοια. Στην Επανάστασή μας υπήρξε μόνο ο λαός και μάλιστα ο άοπλος λαός που γέμισε την Τεχεράνη και της άλλες πόλεις του Ιράν με την παρουσία του. Αυτός ο λαός γέμισε με πλήθος τους δρόμους και γέμισε τον αέρα στις πόλεις με την επαναστατική του παρουσία και τα επαναστατικά συνθήματα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε δεν έμεινε χώρος ν’ αναπνεύσει η κυβερνώσα κλίκα και η , κυβέρνηση της, η οποία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τα κάστρα της και τα κέντρα της εξουσίας και ένας , ένας ή σε ομάδες οι άνθρωποι της εξουσίας αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα σύντομα. Ο Σάχης, οι πρωθυπουργοί οι στρατηγοί του στρατού, οι και άλλοι σημαντικοί εγκληματίες εγκατέλειψαν τη χώρα για να αποφύγουν την οργή του λαού».