Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση.

του Ernst Röhm.


Απόσπασμα από το βιβλίο του :«Η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση και τα Τάγματα Εφόδου.»

Το νόημα και η ουσία της Γερμανικής Επανάστασης , σε γενικές γραμμές δεν έχουν γίνει κατανοητά στο εξωτερικό. Επανειλημμένα παραβλέπεται το ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη κυβερνητική αλλαγή , αλλά για την αυγή μιας νέας κοσμοθεωρίας.Ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει επαναστάσεις με τις οποίες η εξουσία αλλάζει χέρια , από τη μια πολιτική παράταξη στην άλλη. Όμως , παρόλη την εμφαινόμενη ένταση , δεν υπάρχει καμιά θεμελιώδης αλλαγή. Γιατί , όλες αυτές οι επαναστάσεις μοιράζονται από κοινού το ιδεολογικό πεδίο της δημοκρατίας.



Η δημοκρατική αρχή που θέλει την κρατική εξουσία να στηρίζεται στη βούληση της πλειοψηφίας δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στη Γερμανική Επανάσταση.



Βέβαια , ο Εθνικοσοσιαλισμός κατέλαβε την εξουσία με εντελώς δημοκρατικό τρόπο με τη σύμφωνη θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Αλλά, αυτή η απόλυτη - μετά τις τελευταίες εκλογές - πλειοψηφία του Γερμανικού Λαού απορρίπτει ξεκάθαρα τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό , ενώ , ταυτόχρονα , αποδέχεται την ηγεσία της αυθεντίας. Αυτή η θεμελιώδης αποκήρυξη των δημοκρατικών αρχών από τη Γερμανία είναι και η βασική αιτία , που οι πολλοί δεν κατανοούν τη σημασία όλων όσων συνέβησαν πρόσφατα στην καρδιά της Ευρώπης.



Η Εθνικοσοσιαλιστική Επανάσταση σημαίνει ρήξη με τις αντιλήψεις της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Η Γαλλική Επανάσταση εξήρε τον ατομισμό σαν κάτι ιερό και άθικτο και , για να τον επιβάλει , διακήρυξε πως όλοι έχουν ίσα δικαιώματα και πως όλες οι γνώμες είναι ισότιμες , ενώ αναγνώριζε μόνο μια ανώτερη αρχή , την οποία μάλιστα περιέβαλλε με θεϊκές τιμές : τον ορθολογισμό. Η φανφάρα «ελευθερία - ισότης - αδελφότης» υψώθηκε θριαμβευτικά σαν αετός πάνω από τους πολιτισμένους λαούς και κατέκτησε τον κόσμο.



Στη δυτική δημοκρατία , οι αντιλήψεις της Γαλλικής Επανάστασης βρήκαν την πολιτική τους έκφραση. Και σήμερα, μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας μένει προσκολλημένο στη δυτική δημοκρατία , σύμφωνα με την αρχή της αδράνειας , όπως αυτή εκδηλώνεται στις αντιλήψεις της μάζας.



Σ' αυτόν τον ορθολογιστικό τρόπο σκέψης , που αξιολογεί τις προθέσεις με αποκλειστικό κριτήριο την εξωτερική τους επιτυχία και που αξιολογεί την ορθότητα μιας άποψης εντελώς μηχανικά - ανάλογα με το πόσοι έχουν αυτήν την άποψη - σ' αυτόν τον τρόπο σκέψης που πιστεύει μόνο σε όσα μετριούνται και ζυγίζονται , ο Εθνικοσοσιαλισμός αντιπαραθέτει μια νέα μορφή ιδεαλισμού , που ο κόσμος της δημοκρατίας δεν μπορεί να κατανοήσει , διότι η εσωτερική της φύση του είναι ολότελα ξένη.



Στη Νέα Γερμανία , μπήκαν στην άκρη πολλές - και για την ακρίβεια , οι υψηλότερες – αξίες , που η δημοκρατία θεωρεί ιερές και αδιαπραγμάτευτες : η απόλυτη προτεραιότητα της διανόησης , η αναντίρρητη και εγγενής αξία του ατόμου , η αναμφίβολη ισότητα όλων των ανθρωπόμορφων όντων , η λατρεία προς τη βούληση της πλειοψηφίας , προς την επιτυχία , προς τους αριθμούς.Στα παραπάνω, ο Εθνικοσοσιαλισμός αντιπαρέταξε δυνάμεις , που δεν μπορούν να μετρηθούν και να ζυγιστούν , που δεν γίνονται αντιληπτές με υπολογισμούς και λογική : τις δυνάμεις της ψυχής και του αίματος.



Ο Εθνικοσοσιαλιστικός κόσμος των ιδεών είναι στη σύλληψη του εντελώς διαφορετικός από τον αντίστοιχο της δημοκρατίας. Είναι αδύνατο να καταλάβουμε και να αξιολογήσουμε σωστά τις εξωτερικές εκδηλώσεις του Εθνικοσοσιαλισμού , αν δεν προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τα ουσιαστικά θεμέλια του Εθνικοσοσιαλισμού.Αυτός που νομίζει ότι θα μπορέσει να προσεγγίσει τον Εθνικοσοσιαλισμό , παραμένοντας περαστικός , ποτέ δεν θα κατορθώσει να καταλάβει τι συμβαίνει σήμερα στη Γερμανία. Όποιος διασχίζει τη λίμνη σε μια βάρκα , βλέπει μονάχα τα κύματα που προκαλεί η βάρκα. Μόνο αυτός που σταματά να κωπηλατεί , που σταματά τη βάρκα , μπορεί να δει , κάτω από την επιφάνεια του νερού , αυτό που βρίσκεται στα βάθη. [...]



Τα SA είναι ο μαχητικός φορέας της θέλησης και των ιδεών της Γερμανικής Επανάστασης.Το νόημα και τα καθήκοντα των SA γίνονται κατανοητά μόνο με βάση την ουσία και τους στόχους της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης. Αντιλαμβανόμαστε την επανάσταση με την ευρύτερη και βαθύτερη έννοιά της. Επανάσταση δεν είναι μια αλληλουχία βίαιων γεγονότων. Επανάσταση είναι η καθολική ρήξη μιας εποχής και ενός λαού με όσα προηγήθηκαν , είναι ο μετασχηματισμός της λαϊκής σκέψης - είναι η εμφάνιση μιας νέας κοσμοθεωρίας. Αυτές οι επαναστάσεις , οι κοσμοθεωρητικές επαναστάσεις, έχουν πάντα δίκιο.



Διότι , δια του ηθικού δικαιώματος και του δυναμισμού μιας νέας βούλησης , υπερνικούν μια παλιά , κουρασμένη και σαπισμένη αρχή. Τα όποια κεκτημένα του παρελθόντος δεν θεμελιώνουν κανένα δικαίωμα και , οπωσδήποτε , κανένα προνόμιο , εάν δεν έχουν τη δύναμη από μόνα τους να κατοχυρώσουν τη θέση τους.Επομένως , μια κοσμοθεωρία χάνει την καθολική της ισχύ , εάν δεν έχει την εσωτερική ζωτική δύναμη , που θα της επιτρέψει να κρατήσει μαγνητισμένους τους πιστούς της , αποτρέποντας έτσι την εμφάνιση μιας νέας βούλησης και μιας νέας νοοτροπίας. Αυτό δεν συνεπάγεται ότι οι αρχές μιας ηττημένης ή έστω υποχωρούσας κοσμοθεωρίας είναι λαθεμένες. Σαφώς και ήταν σωστές , τον καιρό που θριάμβευαν. Μάλιστα , μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν δίπλα και κάτω από τις εκδηλώσεις μιας νέας εποχής και του κόσμου των ιδεών της.



Χάνουν όμως το προνόμιο της επιβολής του στίγματός τους στη νέα εποχή.Η ζωή της ανθρωπότητας μοιάζει με τη ζωή ενός ατόμου. Όπως το άτομο γεννιέται , μεγαλώνει , φτάνει στο ζενίθ των δυνατοτήτων του και στη συνέχεια ξεπερνιέται από τα παιδιά και τα εγγόνια του , οπότε και χάνει το δικαίωμα του ηγείσθαι , έτσι και η ανάπτυξη της ανθρωπότητας δεν παραμένει στατική ούτε υλικά ούτε διανοητικά , αλλ' αντίθετα γεννά συνεχώς νέα υλικά επιτεύγματα και νέες διανοητικές συλλήψεις. Όταν αυτά τα τελευταία αλλάζουν θεμελιωδώς την αντίληψη περί ζωής και καθήκοντος , τότε τα αποκαλούμε επανάσταση.



Στις μεγάλες παγκόσμιες επαναστάσεις συμπεριλαμβάνουμε τη γέννηση του Χριστιανισμού , τη Μεγάλη Μετανάστευση των Λαών , την εφεύρεση της τυπογραφίας και της πυρίτιδας , την ανακάλυψη της Αμερικής , τη Διαμαρτύρηση και τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 , η οποία κυβέρνησε τον κόσμο επί 150 χρόνια μέσω των παιδιών της : του Φιλελευθερισμού , του καπιταλισμού , του μαρξισμού και της δημοκρατίας. Στα παραπάνω συμπεριλαμβάνονται μεγάλα διανοητικά κατορθώματα κι εκρήξεις της βούλησης , η πρωτόγονη δράση της Φύσης , αλλά κι επαναστάσεις, όπως τις αντιλαμβάνεται ο κοινός νους : οδοφράγματα , κομμένα κεφάλια και ποταμοί αίματος.



Θα με ρωτήσετε : Από πού κι ως πού είναι επανάσταση η ανακάλυψη της Αμερικής ; Και σας απαντώ : Τα γεγονότα από μόνα τους , όσο σημαντικά κι αν δείχνουν σε μια δεδομένη στιγμή , παραμένουν δευτερεύοντα , όταν πρόκειται για μια αληθινή , γνήσια επανάσταση. Το αποφασιστικό στοιχείο είναι η επακόλουθη αλλαγή στη νοοτροπία της ανθρωπότητας. Και σήμερα , βρισκόμαστε σε μια ανάλογη αποφασιστική φάση της παγκόσμιας Ιστορίας.

Κατά τη γνώμη μου, η σημερινή επαναστατική διαδικασία πρωτοξεκίνησε την 1η Αυγούστου 1914. Διότι , άλλη ήταν η ανθρωπότητα , όταν εισήλθε στον Παγκόσμιο Πόλεμο κι εντελώς άλλη αυτή που εξήλθε από το παγκόσμιο δυναμικό πεδίο του μεγάλου θανάτου , τέσσερα και πέντε και έξι χρόνια αργότερα. Στον πόλεμο μπήκε ο άνθρωπος του φιλελεύθερου αστικού πολιτισμού και της καπιταλιστικής οικονομικής ευημερίας. Κι από αυτή την υψικάμινο της ανθρωπότητας , βγήκε ο άνθρωπος που, κάτω από Το κυκλώπειο σφυροκόπημα της μάχης , έμαθε να περιφρονεί οτιδήποτε δεν αντέχει σ' αυτή την ανελέητη δοκιμασία του χαρακτήρα.

Στις εκατόμβες του Παγκοσμίου Πολέμου , ο οποίος άμεσα και έμμεσα σκότωσε 12 εκατομμύρια ανθρώπους , ξεψύχησαν και οι ιδέες της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης.Στα φλεγόμενα πεδία της μάχης , στη Γαλλία και στη Φλάνδρα βρίσκεται το κλειδί για την εσώτερη , πνευματική κατανόηση της νέας ανάπτυξης της σύγχρονης ανθρωπότητας.Εκεί έξω , όπου οι άνθρωποι σκοτώνονταν κατά εκατομμύρια , εκεί, μπροστά στην αδιάλειπτη παρουσία του θανάτου , έσβησε καθετί το επιφανειακό , καθετί το ασήμαντο.Μόνο το γνήσιο , το αληθινό , το αντρίκειο άντεξε , μόνον αυτό που δεν χρειαζόταν βοήθεια και υποστήριξη , διότι στεκόταν όρθιο από μόνο του , σαν βράχος και κολώνα. Αλύπητα , ανελέητα κρίνεται ο χαρακτήρας στη μάχη.



Από το ημερολόγιο του Γιόζεφ Γκαίμπελς :


Απρίλιος 1933

''Ο λαός ζητά Δεύτερη Επανάσταση. Πρέπει να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας , με την Αντίδραση. Η Επανάσταση δεν θα σταματήσει πουθενά.''


Μάρτιος 1945


''Αυτά που ήθελε ο Ραιμ ήταν σωστά…Στις 30 Ιουνίου , θα έπρεπε να είχαν εκτελεστεί καμιά εκατοστή στρατηγοί και όχι καμιά εκατοστή αξιωματούχοι των SA. Εκείνα τα γεγονότα ήταν τραγικά και σήμερα βλέπουμε τις συνέπειες.''

Δημοσιεύτηκε στο πέμπτο τεύχος του περιοδικού "Γαμμάδιον".