Οι 14 θέσεις της γερμανικής επανάστασης. Άρθρο του Otto Strasser.

Το παρακάτω άρθρο προέρχεται από το βιβλίο «Ξεχασμένα Ιδεώδη – ο Εθνικοσοσιαλισμός πριν το 1933».


Δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 1929 (εκδόσεις «Εθνικοσοσιαλιστικά Γράμματα») , ένα χρόνο πριν την ρήξη του Otto Strasser με τον Αδόλφο Χίτλερ και την δημιουργία του «Μαύρου Μετώπου».



Μετάφραση – επεξεργασία κειμένου: Αίμωνας Φωτεινός.

του Otto Strasser.



Η Γερμανική επανάσταση.



Ποιο το νόημα του μεγάλου πολέμου; Η γερμανική επανάσταση! Αυτή η μεγαλειώδης επανάσταση του εικοστού αιώνα, όπου ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος αποτελούσε μόνο το πρώτο μέρος, της οποίας όλες οι απόπειρες ανατροπής, ανταρσίας και μαχών, αποτελούν μόνο το μερικό στο οποίο η μοίρα εξετάζει και απορρίπτει διάφορες λύσεις προκειμένου να φτάσει στη λύση. Σε όλα τα επίπεδα της ζωής, το πνευματικό, το διανοητικό, λαβαίνουν χώρα μεγάλες αλλαγές, συγκεχυμένες στην έκφρασή τους, τεμαχισμένες στη μορφή τους, εμπεριέχουσες όμως την ίδια «μελωδία», αναπτυσσόμενες για τον ίδιο στόχο.



Όμως αυτός ο στόχος είναι η γερμανική επανάσταση, η επανάσταση των πατροπαράδοτων αξιών, μέσω της οποίας η μεγάλη γαλλική επανάσταση, η νίκη του φιλελευθερισμού, θα ανατραπεί, θα αντικατασταθεί και θα παραγκωνιστεί! Είναι η επανάσταση της ψυχής ενάντια στο μυαλό, του εθνικισμού ενάντια στον ατομισμό, του σοσιαλισμού ενάντια στον καπιταλισμό και αν προσπαθήσουμε να ανακοινώσουμε το πολύ πλούσιο περιεχόμενό της με έναν σχηματικό τρόπο, διακηρύσσουμε:



Οι 14 θέσεις της γερμανικής επανάστασης.



Ι. Η γερμανική επανάσταση αρνείται ενώπιον του Θεού και του κόσμου τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις «συνθήκες ειρήνης» των Βερσαλλιών και του Αγίου Γερμανού, συνθήκες που βασίζονται στο ψέμα της ενοχής της Γερμανίας και επιβλήθηκαν με τη βία. Η γερμανική επανάσταση διεξάγει αδυσώπητο, φανατικό πόλεμο, με όλα τα μέσα, μέχρι να κατορθώσει να ακυρώσει όλες αυτές τις επιβαλλόμενες συνθήκες και όλες τις συμφωνίες που βασίζονται σ’αυτές.



ΙΙ. Η γερμανική επανάσταση προβάλλει την ελευθερία του γερμανικού έθνους σε ένα ισχυρό γερμανικό κράτος που θα αγκαλιάζει όλους τους Γερμανούς της κεντρικής Ευρώπης και που από το Memel ως το Strassbourg, από το Εupen ως τη Βιέννη, θα αγκαλιάζει όλους τους Γερμανούς της κυρίως πατρίδας και των αλύτρωτων περιοχών και εξαιτίας του μεγαλείου και της ικανότητάς του θα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της λευκής Ευρώπης.



ΙΙΙ. Η γερμανική επανάσταση αρνείται να κυριαρχήσει και να εκμεταλλευτεί ξένους λαούς και έθνη. Δε θέλει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από επαρκή ζωτικό χώρο για το νεοσύστατο έθνος των Γερμανών και εφόσον αυτό το βαθύτατο φυσικό δικαίωμα στη ζωή έρχεται σε αντίθεση με αυτό άλλων λαών και εθνών, η γερμανική επανάσταση αναγνωρίζει την απόφαση για πόλεμο ως τη θέληση της μοίρας.



IV. Η γερμανική επανάσταση διακηρύσσει ότι είναι αποκλειστικός σκοπός του κράτους να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του έθνους και τις στρατολογεί για την εγγύηση της ζωής και του μέλλοντος αυτού του έθνους. Δέχεται κάθε μέσο που προωθεί αυτό το σκοπό και απορρίπτει κάθε μέσο που τον υποσκάπτει.



V. Για το λόγο αυτό η γερμανική επανάσταση απαιτεί την πιο σκληρή χρήση μιας ισχυρής κεντρικής αρχής ενάντια σε όλες τις ενοχλητικές και επιζήμιες οργανώσεις, είτε πολιτικές, είτε κινήματα, είτε θρησκευτικές. Το κεντρικό κράτος του γερμανικού έθνους θα συνδέει μαζί, με τους πιο ισχυρούς δεσμούς εκείνες τις δυνάμεις των τοπικών παραδόσεων και εκείνες των ηθικιστών.



VI. Σαν μια απαραίτητη επέκταση των υψηλών καθηκόντων του κράτους, η γερμανική επανάσταση δίνει ελεύθερο πεδίο για την ανάπτυξη στις δυνάμεις κατεχόμενης αυτοκυβέρνησης, που έχουν περιοριστεί και καταπιεσθεί από ένα δίχως ζωή φιλελεύθερο σύστημα. Τιμά τον ζωντανό οργανισμό σε επαγγελματικά και κατοχικά μπουντρούμια, με έναν τεχνητό κοινοβουλευτισμό και όπως οπουδήποτε και παντού, τιμά την προσωπική υπευθυνότητα της ηγεσίας πάνω στην ανευθυνότητα μιας ανώνυμης μάζας.



VII. Η γερμανική επανάσταση προκρίνει ότι το γερμανικό έθνος αποτελεί μια κοινότητα της μοίρας. Έχει όμως και την επίγνωση ότι μια κοινότητα της μοίρας δεν είναι μόνο κοινότητα αναγκών αλλά και κοινότητα «ψωμιού» και γι’ αυτό αποδέχεται όλες τις επιταγές που γεννά αυτή η αναγνώριση σύμφωνα με τη βασική αρχή: «Το κοινό καλό πριν από το ατομικό».



VIII. Έτσι η γερμανική επανάσταση απορρίπτει το ατομικιστικό οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού και η ανατροπή του αποτελεί προαπαιτούμενο για την επιτυχία της γερμανικής επαναστάσεως. Με την ίδια αποφασιστικότητα η γερμανική επανάσταση αποδέχεται το συλλογικό οικονομικό σύστημα του σοσιαλισμού, ξεκινώντας από και καταλήγοντας στη γνώση ότι σκοπός κάθε οικονομικού συστήματος είναι αποκλειστικά η ικανοποίηση των αναγκών του έθνους, όχι τα πλούτη και τα κέρδη.



IX. Για το λόγο αυτό η γερμανική επανάσταση διακηρύσσει το μέγιστο δικαίωμα ιδιοκτησίας στη γη και τα μεταλλεύματα. Οι γαιοκτήμονες είναι μόνο δανειστές του έθνους και είναι υπόλογοι απέναντι στο έθνος και το κράτος γιατί το έθνος συνολικά υπερασπίζεται την ιδιοκτησία.



Χ. Στα πλαίσια του ίδιου δικαιώματος, η γερμανική επανάσταση προκρίνει το δικαίωμα όλων των εργατών να μοιράζονται την ιδιοκτησία, το κέρδος και τη διαχείριση της οικονομίας του γερμανικού έθνους, το οποίο κάθε λαϊκός σύντροφος υπηρετεί. Το προσωπικό του μερίδιο στην ιδιοκτησία, το κέρδος και τη διαχείριση, είτε αυξημένο, είτε περιορισμένο, οδηγεί σε μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Η γερμανική επανάσταση γνωρίζει και αναγνωρίζει την κινητήρια δύναμη του προσωπικού κέρδους, την εντάσσει όμως σε μια ευρύτερη κλίμακα για το κοινό καλό.



ΧΙ. H γερμανική επανάσταση αντιλαμβάνεται το κοινό καλό ούτε ως συσσώρευση υλικών αγαθών, ούτε ως μια απεριόριστη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, αλλά αποκλειστικά ως την αποκατάσταση και τη διατήρηση στην υγεία αυτού του θεόσταλτου οργανισμού, του έθνους. Μόνο τότε μπορεί το γερμανικό έθνος να εκπληρώσει το καθήκον που του ανατέθηκε από τη μοίρα.



ΧΙΙ. Η γερμανική επανάσταση αντιλαμβάνεται αυτό το καθήκον ως την πλήρη ανάπτυξη του μοναδικού λαϊκού χαρακτήρα και γι’αυτό μάχεται με κάθε μέσο ενάντια στη φυλετική κατάπτωση ή στις ξένες επιρροές στον πολιτισμό και είναι υπέρ μιας λαϊκής αναγέννησης και αγνότητας του γερμανικού πολιτισμού. Αυτή η μάχη αφορά ειδικά στους Εβραίους που σε συνδυασμό με τις διεθνείς δυνάμεις της μασονίας και του υπερ -μοντανισμού, μερικώς εξαιτίας της φύσης τους και εξαιτίας του διεθνισμού, τη ζωή της γερμανικής ψυχής.



ΧΙΙΙ. Η γερμανική επανάσταση μάχεται επίσης κατά του ιουδαιορωμαϊκού δικαίου και υπέρ ενός γερμανικού δικαίου με επίκεντρο το Γερμανό και την τιμή του και που συνειδητά θα αποδέχεται και θα εκτιμά την ανισότητα των ανθρώπων. Αυτός ο γερμανικός νόμος αναγνωρίζει ως πολίτες μόνο λαϊκούς συντρόφους και «μετρά» τον καθένα ανάλογα με την προσφορά του για το κοινό καλό.



XΙV. Η γερμανική επανάσταση ανατρέπει την κοσμοθεωρία της μεγάλης γαλλικής επανάστασης και διαμορφώνει το πρόσωπο του 20ου αιώνα. Είναι εθνικιστική, ενάντια στην υποδούλωση του γερμανικού λαού. Είναι σοσιαλιστική, ενάντια στην τυραννία του χρήματος. Είναι λαϊκή, ενάντια στην καταστροφή της γερμανικής ψυχής, όμως όλα αυτά είναι για το καλό του έθνους. Για χάρη αυτού του έθνους, η γερμανική επανάσταση δεν απέχει από τη μάχη, δε θεωρεί καμιά θυσία αρκετή, κανέναν πόλεμο πολύ αιματηρό, γιατί η Γερμανία πρέπει να ζήσει! Έτσι εμείς οι νέοι νιώθουμε έντονα τον παλμό της γερμανικής επανάστασης, έτσι εμείς οι στρατιώτες του μετώπου βλέπουμε το πρόσωπο του κοντινού μέλλοντος και βιώνουμε ταπεινά και υπερήφανα το ρόλο των εκλεκτών, να πολεμήσουν, να κερδίσουν τη μάχη του 20ου αιώνα, ικανοποιημένοι που θα δουν το νόημα του πολέμου, το 3ο Ράιχ!