Marine Le Pen: η ελπίδα της Εθνικιστικής Γαλλίας ή άλλο ένα λαμπερό πρόσωπο της φιλοσιωνιστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς;

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

Με αφορμή τα υψηλά ποσοστά του «Εθνικού Μετώπου» στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές της Γαλλίας διάφορα έντυπα και ιστολόγια φιλοξένησαν τις προηγούμενες ημέρες εκτενή άρθρα σχετικά με την κόρη του 82χρονου Γάλλου πολιτικού Jean - Marie Le Pen.

Η Marine Le Pen 42 ετών διεζευγμένη δυο φορές και μητέρα τριών παιδιών όπως τονίζουν τα αστικά ΜΜΕ, εκλέχτηκε πρόσφατα αρχηγός του Γαλλικού κόμματος στην θέση του πατέρα της. Το εν λόγω κόμμα να σημειωθεί ότι συσπειρώνει στις τάξεις του οπαδούς από την γαλλική ακροδεξιά και τους μοναρχικούς μέχρι τους συντηρητικούς πατριώτες και κάποιους «ακραίους» εθνικιστές.

Οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν αποδέχονται τόσο την αισθητική της ηγεσίας όσο και τις θέσεις του κόμματος και αυτό δεν είναι τυχαίο. Στην Γαλλία υπάρχουν σήμερα δεκάδες αξιόλογες εθνικοσοσιαλιστικές και εθνικοεπαναστατικές οργανώσεις που διακρίνονται για την ριζοσπαστική τους σκέψη και δράση, αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα το οποίο θα αναπτυχθεί στο μέλλον μέσα από αυτό το βήμα.

Σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παράλληλα με την ανάπτυξη των ριζοσπαστικών επαναστατικών εθνικιστικών δυνάμεων μια άνοδος και μια σημαντική επικοινωνιακή προβολή της φιλοσιωνιστικής αστικής ακροδεξιάς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο «Ολλανδός» Geert Wilders για τον οποίο είχαμε αναφερθεί στο άρθρο μας εδώ καθώς και ο Αυστριακός Strache (διάδοχος του Haider) ο οποίος δεν παρέλειψε να επισκεφτεί πρόσφατα το Ισραήλ (Δεκέμβριος του 2010) και να αναφωνήσει: «η καρδιά μας είναι μαζί σου Ισραήλ».

Η μοναδική λύση για να αποτρέψει το σύστημα την περαιτέρω ανάπτυξη του Ριζοσπαστικού Εθνικισμού που αποτελεί και την μοναδική απειλή είναι η παράλληλη ενίσχυση ακροδεξιών φιλοκαθεστωτικών σχηματισμών που λειτουργούν ως «βαλβίδες ασφαλείας» του συστήματος. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα.

Το καπιταλιστικό σύστημα σε συνεργασία με τους αφέντες της Ευρώπης και τους ντόπιους συνεργάτες τους, χρηματοδοτεί και στήνει εκλογικά μαγαζάκια και κόμματα που όχι μόνο δεν αμφισβητούν την σιωνιστική και καπιταλιστική κατοχή στην Ευρώπη αλλά δηλώνουν καθημερινά την νομιμότητα τους στην δημοκρατία και το σύστημα εξουσίας που καταπιέζει τα ευρωπαϊκά έθνη. Αξίζει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά τα υψηλά ποσοστά της κόρης του Λεπέν διάφορες ελληνικές ηλεκτρονικές σελίδες έσπευσαν να φιλοξενήσουν δηλώσεις και φωτογραφίες της Marine Le Pen με θετικά και αρνητικά σχόλια χωρίς όμως να αναφέρονται στις περαιτέρω θέσεις της αρχηγού του γαλλικού κόμματος.

Ανάμεσα σε αυτές που πρόβαλλαν με ιδιαίτερη θέρμη την Marine Le Pen είναι η ηλεκτρονική σελίδα της φιλοκυπατζίδικης εφημερίδας «Στόχος», η «Χρυσή Αυγή», ο «Ελεύθερος Κόσμος», οι «Ελληνικές Γραμμές» του πολιτικού κύκλου του βουλευτή του ΛΑΟΣ Μάκη Βορίδη και άλλες στην πλειοψηφία τους ακροδεξιές σελίδες και κινήσεις.

Ο Μάκης Βορίδης τυγχάνει προσωπικός φίλος του Jean - Marie Le Pen και ο πιο πιστός φίλος και «προφήτης» του «Λεπενισμού» στην Ελλάδα εδώ και χρόνια καθώς και κουμπάρος με ένα από τα κορυφαία ηγετικά στελέχη του «Εθνικού Μετώπου».

Επίσης αρνητική εντύπωση και πολλά σχόλια προκάλεσε σε όλους όσους μπορούν να δουν τα παρασκήνια της γαλλικής πολιτικής σκηνής τόσο το άρωμα οικογενειοκρατίας του κόμματος όσο κυρίως η δήλωση του Le Pen: «Το παιδί μου έχει γεννηθεί με την ιδιοσυγκρασία του ηγέτη» προϊδεάζοντας πολλούς αρνητικά - όχι αδίκως κατά την γνώμη μας - για το νέο πρόσωπο της Γαλλικής πολιτικής ζωής.

Τι είναι όμως αυτό που ενώνει την αρχηγό του γαλλικού κόμματος, τον βουλευτή Μάκη Βορίδη και τα στελέχη του παλαιού «Ελληνικού Μετώπου» - τα οποία σήμερα τυγχάνουν και μέλη του ΛΑΟΣ - τους εκδότες του «Στόχου» και άλλα πρόσωπα (πολύ γνωστά σε όλους) της ευρύτερης ελληνικής ακροδεξιάς σκηνής ; Μα φυσικά η αγάπη τους για το σιωνιστικό Ισραήλ και το μίσος τους για όλους αυτούς που αμφισβητούν την σιωνοκαπιταλιστική τάξη πραγμάτων …

Πίσω όμως από το λαμπερό πρόσωπο της κόρης του γάλλου πολιτικού αν ψάξει κάποιος μπορεί να βρει μερικές ενδιαφέρουσες θέσεις που όχι μόνο δεν έχουν να κάνουν με Εθνικισμό και πατριωτισμό αλλά αποτελούν στοιχεία αντεθνικής και φιλελεύθερης πολιτικής. Καταρχάς οι δηλώσεις της Marine ότι δεν αμφισβητεί την δημοκρατία (συνέντευξη στην «Καθημερινή) και ότι δεν έχει καμιά σχέση με το «φασιστικό» παρελθόν του πατέρα της (δήλωση στα Γαλλικά Μ.Μ.Ε.) αλλά πλέον ηγείται ενός πατριωτικού κόμματος … που δεν θέλει να έχει σχέση με «ρατσισμό και ξενοφοβία και αντισημιτισμό», είναι μόνο η εισαγωγή στο νέο αυτό πολιτικό φαινόμενο.

Βέβαια και το πραγματικό πολιτικό παρελθόν του πατέρα Λεπέν παραμένει άγνωστο στους συναγωνιστές και θα αποτελέσει στο άμεσο μέλλον ξεχωριστό θέμα. Εκεί θα δούμε αν πράγματι υπήρξε Επαναστάτης Φασίστας ή ένας κοσμοπολίτης εκατομμυριούχος αστός ακροδεξιός με δήθεν «πατριωτικές» θέσεις …

Παρόλο τις κορώνες ενάντια στην λαθρομετανάστευση η ίδια η Marine Le Pen κατά την διάρκεια της καριέρας της είχε υπερασπιστεί στις αίθουσες των δικαστηρίων παράνομους μετανάστες ότι και αν σημαίνει αυτό για όσους θαυμάζουν την πολιτική της πορεία.

Βλέπετε η υποκρισία υπήρξε πάντα συστατικό της ακροδεξιάς ρητορείας τόσο στο εξωτερικό όσο και στην χώρα μας.

Ενώ την ίδια στιγμή εξαπέλυε κεραυνούς για τις προσευχές των μουσουλμάνων στο Παρίσι παρομοιάζοντας μάλιστα τις εν λόγω συνάξεις με την «ναζιστική κατοχή» (!) δεν έβγαζε μιλιά για τις διώξεις εθνικιστών από το σιωνιστικό κατεστημένο της χώρας και τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. που αποτελούν την εμπροσθοφυλακή των εξουσιαστών.

Δίπλα στις θέσεις για την ανάγκη να αντισταθεί η Γαλλία στις επιταγές των Βρυξελλών σχετικά με την αγροτική πολιτική και το ευρώ φρόντιζε παράλληλα να υπογραμμίσει την πίστη της στην άμεση δημοκρατία και τους θεσμούς του κοινοβουλευτισμού, δηλαδή τίποτε άλλο παρά ένα ακόμα πολιτικό θέατρο και ένα παιχνίδι για να μην χάσει τους ψήφους των Γάλλων.

Άλλωστε η πολιτική υποκρισία αποτελεί χαρακτηριστικό και του πατέρα της ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα στο παρελθόν να δεχτεί την εγγραφή αφρικανών στο «Εθνικό Μέτωπο» καθώς και ατόμων με εβραϊκή καταγωγή.

Εξάλλου παρόλο που οι περισσότεροι τον θεωρούν «ακραίο» ο ίδιος δήλωνε σε παλαιότερες εποχές ότι «ο Εθνικοσοσιαλισμός και ο Φασισμός αποτελούν κινήματα της αριστεράς άρα είναι ως ιδεολογίες ενάντια στις δικές του ιδέες» ενώ την ίδια στιγμή δήλωνε φανατικός υπερασπιστής της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Η Marine Le Pen δεν φοβήθηκε να αναπτύξει τις σκέψεις της σχετικά και με το ζήτημα των εκτρώσεων και των ομοφυλόφιλων προκαλώντας σάλο ανάμεσα στους πιστούς ρωμαιοκαθολικούς ψηφοφόρους της αλλά και σε πολλά στελέχη της κόμματος αναγκάζοντας μερικά από αυτά σε παραίτηση.

Υποστήριξε σθεναρά την επιλογή των Γαλλίδων να προχωρούν σε διακοπή των κυήσεων πράξη άκρως αντίθετη με την θεωρία του Εθνικισμού και την βιοθεωρία του Εθνικοσοσιαλισμού. Υποστηρίζει ότι η θέση της σχετικά με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων είναι «φιλελεύθερη» και συγχρόνως αποδεκτή από το σύστημα.

Άλλο ένα παράδειγμα που αποδεικνύει ότι η εν λόγω πολιτικός όχι μόνο δεν έχει σχέση με τις ιδέες μας αλλά αποτελεί άλλη μια πολιτική καρικατούρα που προωθούν συντηρούν και προβάλλουν τα γαλλικά Μ.Μ.Ε. σε συνεργασία με τους εξουσιαστές της Γαλλίας προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Ενώ στα θέματα του Ισλάμ, την Ε.Ε. και την μετανάστευση φαινομενικά κρατάει σκληρή θέση στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν προτείνει τίποτα το διαφορετικό αλλά ρίχνει νερό στον μύλο του συστήματος υιοθετώντας απόψεις ίδιες με τους φιλελεύθερους και τους δημοκράτες.

Καμιά αμφισβήτηση απέναντι στο σύστημα διακυβέρνησης, (σε δήλωση της καλεί σε επανάσταση μέσω της δημοκρατίας και της κάλπης !) καμιά κριτική και πολεμική ενάντια στους πανίσχυρους εβραϊκούς οργανισμούς (θεωρεί τα στρατόπεδα εργασίας του δευτέρου μεγάλου πολέμου ως την «επιτομή της βαρβαρότητας»), καμιά διάθεση για αντιπαράθεση συνολικά με την σημερινή τάξη πραγμάτων.

Τέλος συνειρμούς προκαλεί η συνέντευξη της σε ισραηλινό μέσο ενημέρωσης όπου δεσμεύτηκε να αλλάξει το πρόσωπο του κόμματος απέναντι στο Ισραήλ, υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο ζήλο το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει στην περιοχή ως κρατική οντότητα ενώ δεν παρέλειψε να επιτεθεί στην Ιρανική ηγεσία …

Άλλος ένας ρόλος με πρωταγωνίστρια την Μαρίν στο θέατρο σκιών της δημοκρατικής Γαλλίας …