Στον απόηχο της απολογίας του "μικρού Νικόλα" (του Σωτήρη Δεβελέκου)

Κάποτε αρκετοί Έλληνες Εθνικιστές πιστέψαμε σε έναν τύπο τον οποίο όσοι τον είχαν γνωρίσει πριν από εμάς τον απεχθάνονταν. Τους θεωρούσαμε όλους όσους “λέρωναν” το στόμα τους για αυτόν ως ψεύτες, πληρωμένους, συκοφάντες και εν τέλει ως εχθρούς μας και ας ήταν πάραυτα Εθνικιστές με ιστορία και έργο στις “πλάτες” τους. Κανένας δεν θα έπρεπε να κρίνει τον συγκεκριμένο άνθρωπο γιατί ήταν ο “αρχηγός” μας και ως Εθνικιστές ο “αρχηγός” είναι κάτι το ιερό γιατί θεωρητικά είναι ο καλύτερος όλων, ο πιο άριστος ανάμεσα στους άριστους. Κάποιοι λίγοι που βρισκόντουσαν δίπλα του, όπως ο γράφων του κειμένου, θα μπορούσαμε να δεχτούμε μέχρι και σφαίρα στο στήθος σε περίπτωση που κάποιος πήγαινε να βλάψει τον "αρχηγό" μας.

Τα χρόνια πέρναγαν και βήμα βήμα ο Εθνικισμός άρχιζε να μεγαλώνει ραγδαία. Τα προβλήματα που μάστιζαν την Πατρίδα μας έκαναν τους συμπατριώτες μας να ξυπνούν από τον λήθαργο τον οποίο βρίσκονταν. Έτσι λοιπόν οι Εθνικιστές μπήκαμε στην βουλή και μέσα μας επιθυμούσαμε όσο τίποτα άλλο να γίνουμε η κυβέρνηση αυτού του τόπου. Μια κυβέρνηση όπου θα έφερνε την κάθαρση απέναντι στην ασυδοσία των πολιτικάντιδων και θα έκανε την Πατρίδα μας μεγάλη και άξια ξανά. Θεωρούσαμε τους εαυτούς μας ευλογημένους και απίστευτα τυχερούς που τα όνειρα μας ήταν έτοιμα να πάρουν σάρκα και οστά και πιστεύαμε ακόμα πως και οι ίδιες μας οι ζωές ήταν μικρές μπροστά σε ένα τέτοιο μεγαλείο. Βέβαια η αλήθεια ήταν πως ελάχιστοι πιστεύαμε σε όλα αυτά και εκ του αποτελέσματος λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο...

Πολύ σύντομα οι μάσκες άρχισαν να πέφτουν από τα οφέλη που παρέχει το σύστημα, για κάποιους οφέλη για εμάς δηλητήριο. Το πραγματικό πρόσωπο του "αρχηγού" μας άρχισε να φαίνεται, πάραυτα κάναμε υπομονή για το γενικότερο καλό. Όμως η ανοχή μας έδωσε χώρο δράσης σε αριβίστες, τυχοδιώκτες, οπορτουνιστές και καρεκλοκένταυρους που μόνο τους ενδιαφέρον ήταν πως θα κάνουν τις μεγάλες κοιλιές τους ακόμα μεγαλύτερες. Η ηδονή που έβρισκαν δεν ήταν σαν την ηδονή που νιώθαμε και νιώθουμε εμείς μέσω του Αγώνα . Ο σκοπός ο δικός μας ήταν η επικράτηση της Ιδέας και η απελευθέρωση της Ελλάδας, ενώ ο δικός τους ήταν να βλέπουν τους ήδη παχυλούς αριθμούς των ATM να παχαίνουν ακόμα περισσότερο. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, το κλίμα που υπήρχε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από άρρωστο και το μεγαλύτερο κομμάτι των αξιόλογων Συναγωνιστών άρχισε να αποχωρεί. Το άλλοτε μάχιμο Εθνικιστικό κίνημα δεν είναι τίποτα άλλο πλέον πέρα από ένα Κ.Α.Π.Ι και αυτό ήταν μια απόφαση του κάποτε "αρχηγού" μας και της αυλής του.

Ήμουν πεπεισμένος πως στη χθεσινή του απολογία θα προσπαθήσει να διασώσει τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας που του είχαν απομείνει. Ειδικά όταν είχαν προηγηθεί τουλάχιστον δύο απολογίες αξιοπρεπέστατες, θεωρούσα πως είναι για αυτόν μονόδρομος. Μάταια όμως, το βαρέλι όντως δεν είχε και δεν έχει πάτο και η υστεροφημία είναι κάτι που δεν απασχολεί τον πρώην "αρχηγό" μας.

Έτσι λοιπόν, μέσα σε πολλούς Συναγωνιστές που "άδειαζε" και σε Ιδέες που απαρνιόταν με τρομερή άνεση και ευκολία, αναφέρθηκε και σε εμένα χαρακτηρίζοντας με ως άτομο μη άξιο της εμπιστοσύνης του. Στην χρυσή αυγή 16 χρόνια συναπτά πέρασα ως επικεφαλής από αρκετά πόστα τα οποία ήταν πρότυπο όσο βρισκόταν υπό την διοίκηση μου. Ως γνωστόν υπήρξα και συνοδός του λεγόμενου "αρχηγού", πάραυτα όλα αυτά έγιναν εν αγνοία του διότι ήμουν άτομο το οποίο δεν ήταν άξιο για την εμπιστοσύνη ενός τόσου μεγάλου άντρα.

Θέλω να δηλώσω πως όταν ένας αποδεδειγμένος ψεύτης, ένας αρνητής των ιδεών του, ένας ρουφιάνος των συντρόφων του, ένας οικονομικά αδηφάγος, ένας προσκυνητής του συστήματος, με αποκαλεί ως άτομο ανάξιο της εμπιστοσύνης του, αυτό για μένα είναι ένας τίτλος Τιμής και παράσημο το οποίο με κάνει ιδιαίτερα υπερήφανο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στα μάτια των πραγματικών Εθνικιστών και Συναγωνιστών μου. Βέβαια δείξε μου τον κουμπάρο σου να σου πω ποιος είσαι. Ένα άλλο ακόμα θλιβερό άτομο που μέχρι και την ώρα που βρισκόταν στην τουαλέτα χαιρετούσε με το δεξί του χέρι τεντωμένο αλλά όλα αυτά ήταν ένα αστείο και έκαναν απλά πλάκα όπως είπε και ο ίδιος... Σύντομα θα καταλάβετε ότι δεν έχουμε όλοι μας το ίδιο χιούμορ και δεν κάνουμε όλοι πλάκα.

Πολλοί θεωρούν πως η πτώση της χρυσής αυγής σήμανε και το τέλος του Εθνικισμού. Η απάντηση είναι Όχι! Η πτώση της χρυσής αυγής έφερε την κάθαρση που είχε ανάγκη η Ιδέα μας και όλα θα φτιαχτούν από την αρχή, αλλά αυτή την φορά οι βάσεις μας θα είναι γερές και όχι σαπισμένες. Το κάστρο το οποίο ήδη φτιάχνουν οι Εθνικιστές από άκρη σε άκρη της Ελλάδας δεν πρόκειται αυτή την φορά να πέσει εκ των έσω, γιατί οι εφιάλτες φάνηκαν και σύντομα θα παραδοθούν στην λήθη της Ιστορίας, στο μοναδικό σημείο στο οποίο τους αξίζει να βρίσκονται.

Σωτήρης Δεβελέκος

Υ.Γ(1):Ένα μεγάλο συγχαρητήρια σε όσους δεν έσκυψαν το κεφάλι απέναντι στο κυνήγι μαγισσών που εξαπέλυσε το σύστημα και κυρίως στον Ηλία Κασιδιάρη και στον Γιάννη Λαγό που κοίταξαν την Ιστορία κατάματα.

Υ.Γ(2):Το σύστημα και οι πολιτικοί αντίπαλοί μας, ήσασταν πολλοί τυχεροί που υπήρξε ως αρχηγός των Εθνικιστών το εν λόγω άτομο. Μην βιαστείτε όμως να το γιορτάσετε και να θυμάστε πως η τύχη δεν κρατάει για πάντα και κάποτε τελειώνει. 

πηγή