Eduard Limonov: αποχαιρετισμός σε έναν παράξενο άνθρωπο

του Μιχάλη Τυρίμου

Στις 17 Μαρτίου του 2020 κόπηκε το νήμα της ζωής για έναν Άνθρωπο παράξενο όσο και μοναδικό, τον Έντουαρντ Λιμόνοβ, επιφανή Ρώσο Συγγραφέα, Ποιητή και ριζοσπάστη Ιδεολόγο, έναν εκ των βασικότερων Πνευματικών και Πολιτικών Ηγετών του Επαναστατικού Εθνικομπολσεβικικού Κινήματος.

Γεννηθείς το 1943 στην πρώην Σοβιετική Ένωση, ο πατέρας του άνηκε ως στρατιωτικός αξιωματούχος στην μυστική κρατική ασφάλεια της Ε.Σ.Σ.Δ., την διαβόητη N.K.V.D. Από πολύ μικρή ηλικία αφοσιώθηκε στην Τέχνη και την Λογοτεχνία, γράφοντας πληθώρα ποιημάτων και ενασχολούμενος ενεργά με την δημοσιογραφική δραστηριότητα. Απειλούμενος από το απολυταρχικό σοβιετικό καθεστώς για τις ριζοσπαστικές πολιτικές του Ιδέες, θα αυτοεξοριστεί το 1974 μαζί με την τότε σύζυγό του και θα μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, όπου και θα εγκατασταθεί μετέπειτα με έδρα την πόλη της Νέας Υόρκης. 

Εκεί θα αναπτύξει επαφές και θα αλληλεπιδράσει με στελέχη του τροτσκιστικού «Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος» των Η.Π.Α., που λόγω των κομμουνιστικών του καταβολών καταμεσής του Ψυχρού Πολέμου αποτελεί κορυφαίο στόχο του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ερευνών (F.B.I.). Ο ίδιος ο Λιμόνοβ θα υποστεί διεξοδική παρακολούθηση και συχνές παρενοχλήσεις από τις αμερικανικές κρατικές αρχές, ιδιαίτερα από το F.B.I.. Το 1980 θα αφήσει πίσω του την Αμερική και θα μετακομίσει στο Παρίσι, μένοντας μετέπειτα στην Γαλλία για παραπάνω από μία δεκαετία.

Το 1991 θα επιστρέψει στην Πατρική Γη της Ρωσίας, ιδρύοντας μαζί με πλήθος άλλων διακεκριμένων Ιδεολόγων και πνευματικών προσωπικοτήτων το «Εθνικό Μπολσεβικικό Κόμμα», ένα πρωτοπόρο πολιτικό Κίνημα με μία ριζοσπαστική Ιδεολογική ταυτότητα, η οποία συνδύαζε αρμονικά τα ευγενή πατριωτικά στοιχεία του Εθνικισμού με το αντικαπιταλιστικό φρόνημα του κλασσικού Ρωσικού σοσιαλισμού, έτσι όπως αυτός διαμορφώθηκε και εκφράστηκε κατά τον περασμένο Αιώνα. 

To Κίνημα των Εθνικομπολσεβίκων κατόρθωσε να αποκτήσει μία αξιοπρόσεκτη επιρροή στους κόλπους της Ρωσικής Κοινωνίας, ιδιαίτερα ανάμεσα στους ριζοσπαστικούς και αντικομφορμιστικούς κύκλους της Νεολαίας, οι οποίοι και αποτέλεσαν εν συνεχεία τη μαχητική του εμπροσθοφυλακή και την πηγή του κινηματικού δυναμισμού. Η Ιδεολογία του συμπυκνωνόταν σε ένα συγκριτικό αμάλγαμα των αντιφιλελεύθερων τοποθετήσεων της παραδοσιακής Αριστεράς και της φλογερής φιλοπατρίας της βαθύτατα αντικομμουνιστικής και Εθνικιστικής μετασοβιετικής Ρωσικής Δεξιάς. Όλα αυτά συναντιόντουσαν αποτελεσματικά σε ένα πολυσύνθετο ιδεολογικό οικοδόμημα που εξύψωνε από την μία την ανυπέρβλητη Αξία του Έθνους και της Πατρίδας και από άλλη την συνένωση της γνήσιας Λαϊκής Κυριαρχίας και της αυθεντικής Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Πράγματι, η άνοδος και η απήχηση του Εθνικού Μπολσεβικικού Κόμματος και των Ιδεών που αυτό πρέσβευε και προασπιζόταν καταφατικά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 και τα πρώτα χρόνια της Νέας Χιλιετίας. Εξαιτίας της πρωτοφανούς αυτής δυναμικότητας και ακμής, θα αρχίσει τότε μία εκστρατεία πολεμικής από το διεφθαρμένο σύστημα κατά τόσο του Λιμόνοβ προσωπικά όσο και εναντίον σύσσωμου του Εθνικομπολσεβικικού Κινήματος, περιλαμβάνοντας συκοφαντίες, δυσφήμηση, συλλήψεις και φυλακίσεις, η οποία θα κορυφωθεί με την πλήρη απαγόρευση του Εθνικού Μπολσεβικικού Κόμματος από το Ρωσικό Κράτος το 2007 ως «εξτρεμιστική οργάνωση». 

Κατά τον εγκλεισμό του στα κελιά των φυλακών ως πολιτικός κρατούμενος, ο Λιμόνοβ ανέπτυξε, όπως και στα πρώτα στάδια του θυελλώδους βίου του, εκτενέστατο δημιουργικό έργο, γράφοντας δεκάδες ιδεολογικά κείμενα και βιβλία. Είναι αξιοσημείωτο πως η γραφή του είχε επηρεαστεί σημαντικά από ένα ευρύ φάσμα εξεχουσών μορφών της Πνευματικής Δημιουργίας, εκτεινόμενο από τον μεγάλο Ρώσο Ποιητή και πρωτεργάτη του Φουτουριστικού Κινήματος στις Τέχνες Βελιμίρ Χλέμπνικωφ μέχρι τον αθάνατο Ιάπωνα Εθνικιστή Συγγραφέα και Επαναστάτη Γιούκιο Μισίμα.

Αυτός λοιπόν ήταν ο Έντουαρντ Λιμόνοβ, ένας άνθρωπος του οποίου η ταραχώδης ζωή, η καινοτόμος ιδεολογική τοποθέτηση και η ακτιβιστική πολιτική δραστηριότητα έγραψε με ανεξίτηλα γράμματα το όνομά του στις σελίδες της σύγχρονης Ρωσικής, αλλά και παγκόσμιας Ιστορίας. Αναμφισβήτητα, ο Λιμόνοβ υπήρξε ένας αληθινός Επαναστάτης τόσο της Σκέψης όσο και της Δράσης, ένας ριζοσπαστικός Ιδαλγός και Οραματιστής ενός Καινούργιου Μεγάλου Σκοπού, μακριά από κάθε κατεστημένη αρχή και παρελθοντική θεώρηση. Προάγγελος και Πρωτοπόρος μίας Νέας Ιδέας, με ρίζες αδιάσπαστες στην Λαϊκή Πατριωτική Παράδοση και κλώνους που απλώνονται γόνιμα στον μαχητικό Αγώνα κατά της τυραννίας του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, κατά της ληστρικής οικονομικής ασυδοσίας, κατά συλλήβδην του καπιταλιστικού συστήματος και της πολιτικοκοινωνικής του αποφυάδας, τουτέστιν του φιλελευθερισμού. 

Για αυτό και ο θάνατός του συνιστά αναμφίβολα μία μεγάλη απώλεια για το παγκόσμιο Εθνικιστικό και Σοσιαλιστικό Κίνημα. Όμως η πνευματική σπορά και το δημιουργικό έργο που άφησε πίσω του ο Λιμόνοβ υπερβαίνει κατά πολύ την οργανική περίοδο της φθαρτής και εφήμερης ανθρώπινης ύπαρξης, και θα αποτελέσει το θεμέλιο για το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα του Μέλλοντος, που θα κληθεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των Νέων Καιρών που έρχονται.

Σύντροφε και Συναγωνιστή Λιμόνοβ, η Μνήμη σου θα παραμείνει άσβεστη στις Καρδιές μας, όσο σε αυτές κατοικεί αγνή πάντοτε η Πίστη στα Ιδεώδη της Πατρίδας, του Λαού και του πραγματικού Σοσιαλισμού. Το Πνεύμα σου ας παραστέκει στους Εθνικούς και Κοινωνικούς Αγώνες του Αύριο, από τα οδοφράγματα ενάντια στις κρατικές δυνάμεις καταστολής μέχρι τις πνευματικές ζυμώσεις των Νέων Μαχητών της Ιδέας. Στο πένθιμο ανάκρουσμα του ύστατου Αποχαιρετισμού, οι αιματοβαμμένες Μαυροκόκκινες Σημαίες θα κλίνουν ευλαβικά προς Τιμήν ενός αείμνηστου Νεκρού, καθώς θα ταξιδεύει στα ουράνια πεδία της αιώνιας Αθανασίας. Από εκεί ψηλά ας φωτίζει σαν Άστρο την Πορεία μας, τον Δρόμο των Αγωνιστών που βαστούν στα χέρια τους τα δοξασμένα Λαϊκοεθνικιστικά Λάβαρα, τα τιμημένα Σύμβολα της Τρίτης Μεγάλης Ιδεολογίας της Ιστορίας!

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΛΙΜΟΝΟΒ - ΑΘΑΝΑΤΟΣ!