1998-2008. Ο Δημήτρης Λιαντίνης είναι ακόμα παρών.

Το 2008, είναι η χρονιά που συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τον αυτοθέλητο θάνατο του Δημήτρη Λιαντίνη. Για όσους άγγιξε η σκέψη του, τούτη η χρονιά δεν συνιστά μια απλή επέτειο. Είναι η απόδειξη ότι ενώ όλα περνούν από δίπλα μας και χάνονται στο χρόνο, ο λόγος του μεγάλου αυτού Έλληνα στοχαστή αντιστέκεται στη φθορά του.
Ο Λιαντίνης, δέκα χρόνια μετά, είναι ακόμα παρών. Παρών, σε ένα υπόγειο κοινωνικό ρεύμα που σωπαίνει, αλλά διαμαρτύρεται.



Τα τελευταία χρόνια, η κοινωνία, διαγράφει μια πορεία που την οδηγεί σε ολοένα και μεγαλύτερα αδιέξοδα. Τα αδιέξοδα αυτής της πορείας, είναι πια ορατά σε όλους όσοι σκέφτονται έντιμα και με καθαρό μυαλό.
Ο Λιαντίνης έγραψε και μίλησε γι’ αυτή τη λάθος πορεία.
Έγραψε και μίλησε με θάρρος και παρρησία για τους λόγους που οδήγησαν τη χώρα μας στο να γίνει ο πιο φιλόξενος χώρος κάθε λογής σκουπιδιών.
Έγραψε και μίλησε με θάρρος και παρρησία για την απουσία αξιών και ιδανικών, με άλλα λόγια, υψηλών προτύπων, που θα αποτελέσουν ορόσημο στην πορεία των ανθρώπων.
Έγραψε και μίλησε με θάρρος και παρρησία για τον εναγκαλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας με το σκοταδισμό των θρησκειών.
Έγραψε και μίλησε με θάρρος και παρρησία για την πολιτισμική παρακμή και τον κρετινισμό, έννοιες ταυτόσημες, πια, με τη λειτουργία των θεσμών και εν τέλει, την πορεία της χώρας.

Ο λαός ανίκανος να αντιδράσει, παρακολουθεί παθητικά ή, στην καλύτερη περίπτωση, με καχυποψία. Ζαλισμένος από πλαστικά προϊόντα περιττών αναγκών, που δημιουργούν ψευδαίσθηση ευδαιμονίας, διαμαρτύρεται για ένα χαμένο ευρώ από την τσέπη του, χωρίς να μπορεί να αντιληφθεί ότι μέρα με τη μέρα χάνει πολύ σημαντικότερα: την αξία του ως άνθρωπος, την ταυτότητά του ως έθνος. Χάνει τις ρίζες του, την ιστορία του, τη γνώση που κατέκτησαν κάποιοι άλλοι για να την παραδώσουν σε κείνον. Και εμείς στα παιδιά μας. Αντ΄ αυτού, τι παραδίδουμε; Παραδίδουμε τις ενοχές μας, την αναβολή, την εγκληματική άγνοιά μας για το κακό που πλησιάζει.
Oι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου σιωπούν, ή αγνοούνται. Ίσως γιατί περάσαμε για πνευματικούς, λάθος ανθρώπους και μάταια περιμένουμε, ίσως γιατί οι άξιοι νιώθουν να πνίγονται από το θόρυβο της μετριότητας που σήμερα έχει θρονιαστεί στον τόπο. Ίσως πάλι γιατί δεν ήρθε ο καιρός…

Για τον Δημήτρη Λιαντίνη, οι χαλεποί καιροί είχαν δώσει από νωρίς τα σημάδια τους. Και εκείνος με τη σειρά του έκανε το χρέος του απέναντι στον άνθρωπο. Προειδοποίησε, αποκάλυψε, συγκρούστηκε, κατήγγειλε, έδειξε το δρόμο που θα οδηγήσει με ασφάλεια τον κόσμο προς το μέλλον. Στο τέλος, αναζήτησε την ορισμένη λόγχη και τρύπησε την καρδιά του για να την ανοίξει στο φως. Το αίμα του μύρωσε την πολιτεία. Τα όνειρά μας κοκκίνισαν. Σφράγισε έτσι τα λόγια και τα έργα του.
Ο Δημήτρης Λιαντίνης άφησε την τελευταία του πνοή τον Ιούνιο του 1998 στον Ταΰγετο, με τη στέρεη γνώση ότι αφήνει στους ανθρώπους το κορυφαίο έργο του που συνιστά:
Χαρούμενη αγγελία.
Μήνυμα κατάφασης.
Πρόταση ζωής.
Αυτός υπήρξε ο θάνατος του αγαπημένου μας δασκάλου. Μια εκτυφλωτική αχτίδα φωτός μέσα στο σκοτάδι των σημερινών καιρών. Ένα αέναο κάλεσμα, να στοχάζεται ο άνθρωπος πάνω στο γεγονός του δικού του επερχόμενου θανάτου. Κάλεσμα, που δύναται να αποτελέσει εγγύηση για τη συνέχεια τής παρουσίας του στον πλανήτη. Για την αλλαγή ρότας στην ανθρώπινη περιπέτεια.
Ο Λιαντίνης, μελέτησε και όρισε το θάνατο ως γεγονός της ζωής. Έχοντας επίγνωση του τέλους, ρούφηξε τις στιγμές. Τρύγησε τις μέρες του. Με τη ζωή του, οριοθέτησε και μας άφησε δώρο τον αβάσταχτα αληθινό, ανατριχιαστικά έρημο, και ασύλληπτα ισχυρό· δίνοντας έτσι ένα μέτρο κρίσης και ένα πρότυπο σύγκρισης τέτοιο, όπως πολύ σπάνια η φύση έχει την έμπνευση να πλάσει. Γι’ αυτό και μπόρεσε, μέσα σε μέτρα, και με τα σύνεργα της επιστήμης και της ομορφιάς να στολίσει το πάνθεον των μεγάλων στοχαστών με γνήσιο φιλοσοφικό, παιδαγωγικό, και ποιητικό λόγο.
Ήδη, ο Δημήτρης Λιαντίνης, συνταξιδεύει μέσα στο χρόνο με τους μεγάλους δασκάλους του. Αυτή η πρώιμη πεποίθησή μας ενισχύεται μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Ενισχύεται όχι μόνο από το γεγονός της μελέτης του έργου του από ολοένα και περισσότερους αναγνώστες, αλλά και γιατί ο Λιαντίνης μίλησε για τα ιερά και τα όσια της ανθρώπινης ύπαρξης: τον Έρωτα και τον Θάνατο. Με γνώση και –κυρίως- με αίσθημα τραγικό, παραπέμποντας κατ΄ ευθείαν στη σκέψη των μεγάλων ελλήνων κλασικών.

Για τους πολλούς είναι ακόμα νωρίς να κατανοήσουν το μέγεθος της αξίας και της προσφοράς του Δημήτρη Λιαντίνη στον ελληνικό και όχι μόνο, στοχασμό. Η εποχή που διανύουμε δεν αντέχει τόσο φως. Άλλωστε είναι γνωστό, ότι όσο πιο μεγάλος είναι ο ποιητής, τόσο πιο δύσκολα θα κατανοηθεί.
Σήμερα, μόνο οι λίγοι και εκλεκτοί, έχουν αυτό το προνόμιο. Αυτοί που βασανίζονται ολημερίς στα λημέρια του τί και του πώς. Αυτοί που ανεβαίνουν καθημερινά μικρούς γολγοθάδες μη ζητώντας προστασία και ανταλλάγματα. Αυτοί που κουβαλάνε μέσα τους Ελλάδα και ήλιο. Αυτοί, τέλος, που αντιλαμβάνονται τη ζωή ως χρέος.

Μακριά από λογικές σωματείων, συλλόγων και άλλων παρακμιακών – τις περισσότερες φορές - φαινομένων, επιχειρήσαμε και ολοκληρώσαμε τη μεγαλύτερη παρουσίαση πνευματικού ανθρώπου που δεν είναι εν ζωή, που έγινε ποτέ στο Ελληνικό διαδίκτυο. Το οπτικοακουστικό υλικό που έχετε τη δυνατότητα να δείτε και να ακούσετε χωρίς προαπαιτούμενα, συνιστά τη δική μας προσφορά και φόρο τιμής στο μεγάλο έλληνα στοχαστή. Αυτόν που όσοι τον έζησαν, αλλά και όσοι τον γνώρισαν από τα έργα του, αυθόρμητα τον αποκαλούν «Δάσκαλο». Είναι το δικό μας «ευχαριστώ» για τη θυσία του. Δέκα χρόνια τώρα αναζητούσαμε με υπομονή και μεράκι τη μορφή και τη φωνή του Λιαντίνη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το συγκεντρώναμε, το επεξεργαζόμασταν, και φέτος, το 2008, τη χρονιά που κλείνουν δέκα χρόνια από την απουσία του, επιλέξαμε να το χαρίσουμε στον παγκόσμιο ιστό.

Αναγνώστη.
Δέκα χρόνια είναι λίγα μπροστά σε αυτά που θα σφραγίσει ο Λιαντίνης με το έργο του. Είναι νωρίς ακόμα για επετειακές εκδηλώσεις με επίσημο μανδύα. Οι σημερινοί καιροί αλλού κοιτούν.
Εκείνο που θα ήθελε ο Λιαντίνης είναι να βοηθήσει ο καθένας, όσο μπορεί και όπου μπορεί, να φτάσει ο λόγος του. Και αν φτάσει ο λόγος του, θα ‘χει φτάσει ταυτόχρονα η φωνή της Ελλάδας: ο Σολωμός, ο Καβάφης, ο Παπαδιαμάντης, ο Σεφέρης, ο Κάλβος, ο Μακρυγιάννης, ο Μυριβήλης και τόσοι άλλοι. Και κοντά με αυτούς, οι παγκόσμιες κορυφές στις τέχνες και τις επιστήμες. Από τον Ηράκλειτο και τον Αριστοτέλη μέχρι το Νίτσε και το Ντοστογιέφσκι.
Αυτός είναι ο Λιαντίνης. Ένας πυρήνας γνώσης και αρετής.
Ας βοηθήσουμε όλοι να εκραγεί.


Liantinis.GR

Το «αντιφασιστικό» παρακράτος και τα ακροδεξιά σκιάχτρα μέρος τρίτο.

των : Πολυπέρχονα , Μαύρου Λύκου , Red Byron.

Η προοπτική μιας άλλης κοινωνίας και ο «ναζιστικός κίνδυνος».

Η προοπτική για μια άλλη κοινωνία.


Μια από τις προτάσεις για το τι θα υπάρξει μετά την επανάσταση , είναι η πρόταση για μια κοινωνία που θα σέβεται τον άνθρωπο και τις ανάγκες του , σε αρμονία με τη φύση και τους φυσικούς νόμους. Η διεθνοποίηση θα γίνεται με ισότιμη συνεργασία , ανταλλαγή πόρων και κοινές παραγωγικές δομές στη βάση αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των διαφορετικών εθνοτήτων χωρίς να υπάρχει κάποια εθνότητα ή φυλή που να εξουσιάζει άλλες , ούτε να υπάρχει κάποια διεθνοποιημένη η εγχώρια άρχουσα κοινωνική τάξη , πλουτοκρατική η γραφειοκρατική.

Η εκάστοτε κοινωνική πρωτοπορία , η λεγόμενη ως «φυσική αριστοκρατία» , δεν θα προκύπτει ούτε θα μεταβιβάζεται κληρονομικά , πλουτοκρατικά , ούτε με ψηφοφορίες , φιλίες , σύναψη ψεύτικων ή αληθινών ερωτικών σχέσεων , ή κανένα άλλο τρόπο, αλλά οι όποιες προσωπικότητες θα μπορούν να διακρίνονται σε κάθε τομέα , αντικειμενικά και αξιοκρατικά , ανάλογα με την προσφορά τους στη λαϊκή κοινότητα. Οι λαϊκές κοινότητες θα οικοδομούνται στην κοινή βάση του τόπου κατοικίας και καταγωγής , του κοινού πολιτισμού , γλώσσας , παράδοσης , και φυλετικών χαρακτηριστικών.

Σε αυτές τις λαϊκές κοινότητες που τα μεγάλα μέσα παραγωγής , οι πηγές ενέργειας θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία , η παιδεία και η υγεία θα είναι κοινωνικά αγαθά ελεύθερα για όλους , και η παραγωγή θα προγραμματίζεται και θα σχεδιάζεται από την ίδια τη λαϊκή κοινότητα με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες , και όχι στόχο το κέρδος μιας κάστας πλουτοκρατών ή το όφελος κάποιας γραφειοκρατίας. Έτσι δεν θα υπάρχει η έννοια της ανεργίας αφού οι θέσεις εργασίας θα είναι σχεδιασμένες και προγραμματισμένες από την κοινότητα , και ο προγραμματισμός επιτρέπει και επιδιώκει να υπάρχουν θέσεις εργασίας για όλους , και η απαιτούμενη εκπαίδευση γι αυτές θα παρέχεται σε όλους δωρεάν και θα είναι προσβάσιμη από όλους με αξιοκρατικά κριτήρια.

Η ανάδειξη των ηθικών αξιών όπως η τιμή , η αφοσίωση , το καθήκον , η αρετή , ο σεβασμός στην παράδοση και την ιστορία της φυλής και του έθνους , αντίθετα με τις ψεύτικες «αξίες» των εκφυλισμένων συστημάτων, θα βοηθήσει να υπάρχει κοινωνική αρμονία και ευτυχία, θα μειώσει την εγκληματικότητα και θα συσφίξει τους δεσμούς ανάμεσα στους ανθρώπους που θα μετέχουν στην ίδια κοινότητα. Ο τρόπος οργάνωσης της οικονομίας και της παραγωγής θα δώσει τη δυνατότητα στον καθένα ανεβάζοντας την προσφορά του στην κοινότητα , να ανεβάζει και το δικό του βιοτικό επίπεδο μέσα από την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και της ευημερίας όλης της κοινότητας συνολικά. Η προστασία του περιβάλλοντος θα συμβαδίζει με μια εξέλιξη και ανάπτυξη της τεχνολογίας με τρόπο που θα σέβεται τη φύση και το άνθρωπο .

H εξάλειψη της ανεργίας και της καταστροφής και σπατάλης πόρων που επιφέρει ο καπιταλισμός , θα επιτρέπει τη μείωση του απαιτούμενου εργάσιμου χρόνου ανά άτομο , την αύξηση του ελεύθερου χρόνου, ενώ η ισορροπία μέσα από τη σταθερότητα στην οικονομία και την παραγωγή που προκύπτει από την προγραμματισμένη και κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, θα δώσει τη δυνατότητα στον καθένα να ασχοληθεί με την τέχνη , τον αθλητισμό και να αναπτύξει πολύπλευρα ενδιαφέροντα και στην απαιτούμενη και από την ίδια τη βιολογία του ανθρώπου αρμονία με τη φύση. Ταυτόχρονα η ανάπτυξη των πόλεων θα γίνεται σεβόμενη το περιβάλλον, και τις ανθρώπινες ανάγκες για επαφή με τη φύση, ενώ ταυτόχρονα θα είναι κυρίαρχη η αισθητική που θα συμβαδίζει με τη λειτουργικότητα.


O «ναζιστικός κίνδυνος».


Η παραπάνω πρόταση , αποδίδει αν και περιληπτικά κάποια από τα στοιχειώδη στοιχεία για να καταλάβει κανείς τι εννοούν σήμερα αυτοί που μιλάνε για Εθνικοσοσιαλισμό. Ο οποίος ως ιδεολογικό και πολιτικό ρεύμα , δεν έχει καμιά σχέση με τις διάφορες γραφικές ακροδεξιές ομάδες που προσπαθούν να τον συσχετίσουν στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό με Απριλιανούς , Μεταξάδες , Παττακούς κλπ , αλλά είναι στον αντίποδα όλων αυτών.

Μπορείτε να δείτε λίγα λόγια για το πώς αντιλαμβάνονταν τον εθνικοσοσιαλισμό ο Rudolf Hess εδώ :

http://espolegion.blogspot.com/2008/04/blog-post_12.html


Σκοπός της δημοσίευσης δεν είναι να πάρει θέση ο αναγνώστης για τον Εθνικοσοσιαλισμό. Είναι για να μπορεί να πάρει κανείς μια βασική ιδέα για το τι διεκδικεί μια στάση ζωής και μια κοσμοαντίληψη , την οποία παρουσιάζουν κάποιοι σήμερα ως το απόλυτο κακό και ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανθρωπότητα. Μια ιδεολογία που καμιά σχέση ούτε με τις ακροδεξιές ομάδες ούτε με τα παρακρατικά προβοκατόρικά χτυπήματά τους , με τα οποία προσπαθούν να τη συσχετίσουν.

Είναι εντυπωσιακό ότι όταν στην Ελλάδα οι Εθνικοσοσιαλιστές είναι πραγματικά ελάχιστοι , και ότι όταν ο καπιταλισμός δολοφονεί μαζικά αυτή την στιγμή στον πλανήτη εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο, και όταν και στην ίδια μας τη χώρα η εργατική τάξη στενάζει κάτω από την πολυεθνική νεοταξική καπιταλιστική κατοχή, υπάρχουν ομάδες που αυτοαποκαλούνται «αριστερές» και ασχολούνται σε μόνιμη βάση με το χτύπημα του Εθνικοσοσιαλισμού , τον οποίο μάλιστα ταυτίζουν με την ακροδεξιά , τους παρακρατικούς και τις προβοκάτσιες της.

Είναι επίσης γεγονός, ότι δεν κυβερνά τον κόσμο σήμερα ο Εθνικοσοσιαλισμός , αλλά κυβερνήσεις που προωθούν τη λογική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης , και μιλάνε για «αντιεθνικισμό» και «αντιρατσισμό» ενώ είναι δηλωμένοι «αντιναζιστές». Αυτοί είναι που δολοφονούν τους λαούς.


Και ενώ τα στελέχη αστικών κομμάτων συναντιούνται τακτικά με στελέχη των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ αλλά και στελέχη του ΝΑΤΟ , κανείς δεν ζητάει να κλείσουν τα γραφεία των κομμάτων αυτών , αλλά μιλάει για απαγόρευση των ομάδων και συγκεντρώσεων με αναφορές στον «εθνικισμό». Ούτε πήγε ποτέ κανείς να προσπαθήσει να διαλύσει συγκεντρώσεις των κυβερνητικών και καπιταλιστικών κομμάτων, παρότι ο καπιταλισμός έχει δολοφονήσει εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα πάνω στη γη.

Παράλληλα για την ανεργία και για την πλήρη καταπάτηση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης , σήμερα προφανώς και δεν ευθύνεται ούτε ο εθνικισμός ο εθνικοσοσιαλισμός , παρόλα αυτά η νεοταξική «αριστερά» τους αντιμετωπίζει ως τον κύριο εχθρό , αφήνοντας την αστική τάξη και το σύστημά της στο απυρόβλητο και χρησιμοποιείται ως μηχανισμός καταστολής απέναντι σε κάθε τι που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην εξουσία τους.

Οι αναφορές για τη δαιμονοποίηση της συγκεκριμένης ιδεολογίας , γίνονται στην πολιτική του Χίτλερ στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αιτία του πολέμου όμως δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Εθνικοσοσιαλισμός αλλά ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός και οι ανάγκες του κεφαλαίου των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της εποχής για άνοιγμα των αγορών. Ο πόλεμος ήταν δεδομένο ότι θα συνέβαινε , αργότερα ή νωρίτερα , είτε στην ηγεσία της Γερμανίας ήταν ο Χίτλερ , είτε ήταν οποιοσδήποτε άλλος , και είτε αυτή η ηγεσία είχε αναφορές στον Εθνικοσοσιαλισμό , είτε δεν είχε καμιά τέτοια αναφορά και μάλιστα χωρίς καμιά αποκλειστική ευθύνη της όποιας Γερμανικής ηγεσίας , αλλά ως αποτέλεσμα της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής κατάστασης.

Σχετικά με το θέμα όσοι θέλουν να το ψάξουν περισσότερο, μπορούν να βρουν και να διαβάσουν τι έγραψε από αριστερή καθαρά σκοπιά ο αείμνηστος Νίκος Βεργίδης (Σάκης Κατσαρός ήταν το πραγματικό του όνομα) στο βιβλίο του «Αδόλφος Χίτλερ και Εθνικοσοσιαλισμός».

Όσον αφορά τώρα το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο , η Βρετανία πάντως ήταν που ξεκίνησε και επέμενε τη συνέχιση του πολέμου της με τη Γερμανία που αντίθετα επιδίωκε ειρήνη μαζί της. Και ενώ στην Ελλάδα ο Ελευθέριος Βενιζέλος , προσπάθησε να καταλάβει τη Μικρά Ασία και είναι αυτός που ψήφισε το «Ιδιώνυμο» , με βάση το οποίο έθετε στην παρανομία το συνδικαλισμό , τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς και προχώρησε σε εκατοντάδες συλλήψεις τους, θεωρείται το απόλυτο σύμβολο της Δημοκρατίας , ο Χίτλερ που ανακατέλαβε εδάφη που έχασε η Γερμανία στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και διώξε πράγματι και αυτός διάφορους κομμουνιστές και αναρχικούς ( όπως και ο Βενιζέλος ) , δίωξε και το «Στρασσερικό» ρεύμα του Εθνικοσοσιαλισμού , δίωξε όμως και διάφορους πλουτοκράτες, θεωρείται το απόλυτο κακό. Ο Χίτλερ τουλάχιστον έχει το άλλοθι ότι βρίσκονταν σε κατάσταση πολέμου με την ΕΣΣΔ , η οποία αντίστοιχα είχε αρχίσει από το 1936 ήδη μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις υποστηρικτών της Γερμανίας. Ο Βενιζέλος για το ιδιώνυμο δεν έχει κανένα τέτοιο άλλοθι.

Επίσης ας συγκρίνουν τα όσα έπραξε τότε η Γερμανία , με αυτά που έπραξαν οι άλλοι σύμμαχοι, όπως την ισοπέδωση της Δρέσδης μαζί με τον άμαχο πληθυσμό τους από τους Άγγλους ενώ ο πόλεμος είχε τελειώσει , ή το τι έπραξαν οι Αμερικάνοι στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι , ενώ οι Ιάπωνες είχαν ήδη ηττηθεί , ή πόσες χιλιάδες Γερμανοί που πολέμησαν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο , εκτελέστηκαν η πέθαναν σε άσχημες συνθήκες μετά τη λήξη του πολέμου στα Σοβιετικά Στρατόπεδα.

Το ζήτημα όμως δεν είναι μόνο ο Β Παγκόσμιος πόλεμος, αλλά τα πεπραγμένα των ιμπεριαλιστών όλες αυτές τις δεκαετίες σε όλο τον κόσμο με τη δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη τη γη. Και αντί σήμερα οι νεοταξίτες να ασχολούνται με αυτούς και τα κόμματα που τους υποστηρίζουν και δρουν στην Ελλάδα , έχουν προσανατολίσει όλη τη δράση τους στο να κυνηγάνε ως βασικό κίνδυνο τους όποιους ελάχιστους Εθνικοσοσιαλιστές. Αρκετοί από τους οποίους μεταξύ άλλων δεν ταυτίζονται με την πολιτική του Χίτλερ.

Μάλιστα το λεγόμενο «Στρασσερικό» Εθνικοσοσιαλιστικό ρεύμα , συγκρούστηκε με αρκετές από τις επιλογές του Χίτλερ , και τελικά διώχθηκε και εξοντώθηκε από τη μορφή που πήρε το καθεστώς του Χίτλερ , με 83 δολοφονίες τη λεγόμενη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών».
Με βάση το σκεπτικό της επίθεσης στον εθνικοσοσιαλισμό για τα «εγκλήματα του Χίτλερ» , θα έπρεπε σήμερα αντί για τους εθνικοσοσιαλιστές να κυνηγάνε τα αστικά κόμματα , αυτά που συνεργάζονται καθημερινά και έχουν επαφές με τους εγκληματίες των κυβερνήσεων των ΗΠΑ , του Ισραήλ, της Βρετανίας και άλλων καπιταλιστικών κυβερνήσεων , που έχουν σκοτώσει και σκοτώνουν δεκάδες φορές περισσότερους από όσοι πέθαναν συνολικά από το καθεστώς του Χίτλερ. Και μάλιστα στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για παγκόσμιο πόλεμο μεταξύ κρατών , στη δεύτερη μιλάμε για μαζικούς βομβαρδισμούς και δολοφονίες αμάχων αλλά και μαχητών, από τους ιμπεριαλιστές της νέας τάξης με σκοπό τον πολιτικό και κοινωνικό έλεγχο και τη ληστεία πλούτου της πατρίδας τους.

Όσον αφορά το ζήτημα της ενοχοποίησης της ιδεολογίας , τα πεπραγμένα του Τρότσκι στην Κροστάνδη με τους αναρχικούς , όλοι τα γνωρίζουν και όσοι δεν τα γνωρίζουν να ψάξουν να τα μάθουν. Παρόλα αυτά, δεν είδαμε καμιά «αναρχική» ομάδα να ενοχοποιεί για αυτά τα γεγονότα την ιδεολογία του Τροτσκισμού και να επιτίθεται και να ανοίγει κεφάλια σε Τροτσκιστές , ούτε είδαμε να χτυπάνε ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς με βάση τα πεπραγμένα του Πολ Ποτ στην Καμπότζη.

Ακόμα λοιπόν και να ήταν ο Χίτλερ ακριβώς όπως τον παρουσιάζουν όλοι αυτοί που νίκησαν στον πόλεμο και έγραψαν την ιστορία στα μέτρα τους , γιατί θα πρέπει να ενοχοποιείται η Εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία ;
Ενώ δεν ενοχοποιείται καθόλου η ιδεολογία του καπιταλισμού , που σήμερα είναι αυτή που κυβερνά τον κόσμο και που έχει πράξει και πράττει μαζικά εγκλήματα και σφαγές ;

Όσον αφορά το Χίτλερ και τη σύνδεσή του με τους θανάτους Ελλήνων κατά την εισβολή του στην Ελλάδα , είναι γεγονός ότι ο Μουσταφά Κεμάλ ευθύνεται για τη σφαγή και το διωγμό εκατομμυρίων Ελλήνων. Γιατί λοιπόν πήγε και κατέθεσε στεφάνι ο Καραμανλής στο μνημείο του Κεμάλ , ενώ οι Έλληνες που σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς είναι ελάχιστοι μπροστά σε όσους δολοφόνησε το καθεστώς του Κεμάλ ;

Οι Ισραηλινοί έκαναν άσκηση πολέμου πάνω από την Κρήτη , στις αρχές Ιούνη 2008 σε συνεργασία με την κυβέρνηση Καραμανλή και είναι υπεύθυνοι για ένα πραγματικό ολοκαύτωμα που συμβαίνει τώρα εδώ και δεκαετίες στην περιοχή τους. Κανείς όμως δεν επιτέθηκε σε συγκεντρώσεις της ΟΝΝΕΔ και κανείς δε ζήτησε να κλείσουν τα γραφεία της ΝΔ και να βγει η ΝΔ εκτός νόμου. Αντί γι αυτό κυνηγάνε τα όποια ελάχιστα άτομα με αναφορές στον εθνικοσοσιαλισμό στην Ελλάδα, που είναι γεγονός ότι κανείς από αυτούς δεν έκανε ποτέ κοινές πολεμικές ασκήσεις μαζί τη Χιτλερική Γερμανία , η οποία δεν υπάρχει για πολύ πάνω από μισό αιώνα, ενώ αρκετοί από αυτούς δεν συμφωνούν ή είναι αντίθετοι με διάφορες πολιτικές της επιλογές. Γιατί ;


Γιατί λένε είναι «ρατσιστές» και ο «ρατσισμός» ευθύνεται για τις δήθεν «ρατσιστικές επιθέσεις» στους μετανάστες. Ποιοί πραγματικά είναι πίσω από τις επιθέσεις , και τι αποτέλεσμα έχουν , το εξηγήσαμε παραπάνω αρκετές φορές σε αυτό το άρθρο. Όσον αφορά το τι είναι , αν υπάρχει και σε ποιο βαθμό «ρατσισμός» , τι είναι ο φυλετισμός και ποια η θέση για τους μετανάστες, θα μιλήσουμε πολύ αναλυτικά στο επόμενο μέρος του κειμένου αυτού.


Για όσους ενδιαφέρονται πάντως να δουν και μια διαφορετική από τις συνηθισμένες άποψη για τα περί «ολοκαυτώματος» μπορούν να διαβάσουν τους παρακάτω συνδέσμους ενός ανεξάρτητου από το Μαύρο Κρίνο ιστολογίου :


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...

Το «αντιφασιστικό» παρακράτος και τα ακροδεξιά σκιάχτρα μέρος δεύτερο.

των : Πολυπέρχονα , Μαύρου Λύκου , Red Byron.

Η προλεταριακή βία και η Εθνική Αντικαπιταλιστική Επανάσταση.


Η προλεταριακή βία ενάντια στην αστική ισχύ και το παρακράτος της.

Τα στελέχη των αστικών κομμάτων δηλώνουν συνεχώς ότι «καταδικάζουν κάθε μορφή βίας από όπου και αν προέρχεται». Τα περί «καταδίκης κάθε βίας» δεν είναι παρά οι αόρατες ηθικές και ιδεολογικές αλυσίδες που βάζουν οι αστοί στο καταπιεσμένο προλεταριάτο , για να μην ξεσηκωθεί και επαναστατήσει ενάντια στους καταπιεστές του. Ενώ οι ίδιοι που τα διαδίδουν όλα αυτά , ούτε τα πιστεύουν , ούτε τα εφαρμόζουν ποτέ.

Αν καταδίκαζαν «κάθε μορφή βίας» , «από όπου και αν προέρχεται» , τα αστικά κόμματα το πρώτο που θα έκαναν θα ήταν να καταθέσουν πρόταση στη βουλή να κλείσουν οι ΝΑΤΟικές βάσεις που βρίσκονται στην Ελλάδα και να γυρίσουν πίσω τα Ελληνικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν και τη Γιουγκοσλαβία. Θα κατέθεταν πρόταση να διαλυθούν τα ΜΑΤ , τα ΕΚΑΜ και όλες οι δυνάμεις κρατικής αντιλαϊκής καταστολής. Θα είχαν μαζέψει τους «αντιφασίστες» παρακρατικούς τους που χτυπάνε εργάτες , καίνε βιβλιοπωλεία και καταστήματα , αλλά και τους ακροδεξιούς παρακρατικούς τους που έχουν αναλάβει να ελέγξουν και να εμποδίσουν την ανάπτυξη του κοινωνικού επαναστατικού εθνικισμού στην Ελλάδα και στέλνουν άτομα να μαχαιρώνουν και να χτυπάνε άσχετους μετανάστες και αριστερούς , για να ενοχοποιείται στα μάτια της κοινωνίας ο εθνικισμός και για να γιγαντώνουν τις «αντιφασιστικές» συμμορίες.


Αν «καταδίκαζαν κάθε μορφή βίας» όπως λένε , πρώτα από όλα δε θα στήριζαν ένα σύστημα που στηρίζεται στη βία της αστικής καταστολής ενάντια στο λαό, ένα σύστημα με εκατομμύρια ανθρώπους να δολοφονούνται στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών , ένα σύστημα και που παράγει εγκληματικότητα λόγω των ηθικών προτύπων της βαρβαρότητας , των ναρκωτικών ή των κοινωνικών ψυχώσεων που δημιουργεί σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.


Η πραγματικότητα όμως είναι ότι η μόνη διέξοδος από αυτό το σύστημα είναι η επανάσταση. Μετασχηματισμός αυτού του κόσμου σε μια κοινωνία δίκαιη και ελεύθερη , χωρίς σύγκρουση με τα συμφέροντα των πολυεθνικών και απαλλοτρίωση του κοινωνικού και λαϊκού πλούτου που κατέχουν , δεν υπάρχει. «Ειρηνική κοινωνική επανάσταση» δεν υπάρχει , ούτε υπήρξε , ούτε και θα υπάρξει ποτέ και πουθενά στην ιστορία.

Διότι η άρχουσα τάξη , δεν θα καθίσει να πάρει ο λαός πίσω της εξουσίες και τον πλούτο που του έχει αφαιρέσει , κοιτώντας τον με σταυρωμένα τα χέρια της. Θα προσπαθήσει, όπως και προσπαθεί κάθε φορά που υπάρχει οποιαδήποτε φιλολαϊκή διαδικασία , να την πνίξει με το χειρότερο τρόπο χρησιμοποιώντας την ισχύ της. Και το προλεταριάτο δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάθεται με σκυμμένο το κεφάλι μπροστά στους καπιταλιστές δολοφόνους ή την κρατική και παρακρατική αστική καταστολή. Μόνος δρόμος για την ελευθερία του προλεταριάτου είναι η προλεταριακή άμυνα και η επαναστατική προλεταριακή βία , που διαφέρει από την αστική ισχύ.


Η άμυνα του λαού από τις επιθέσεις που δέχεται από κράτος και παρακράτος, δεν είναι να προσφέρει λουλούδια σε αυτούς που θα έρθουν με σκεπάρνια , μαχαίρια η λοστούς να του ανοίξουν το κεφάλι , ή σε αυτούς που θα έρθουν με βενζίνη ή εκρηκτικά να κάψουν το σπίτι του και το μαγαζί του. Ούτε μπορεί να περιμένει από το κράτος και τους μηχανισμούς του να συλλάβουν και να καταδικάσουν τους παρακρατικούς του. Μπορεί να αμυνθεί μόνο μέσα από τη λαϊκή αυτοργάνωση και την προλεταριακή βία.


Η αστική ισχύς δεν συνδέεται απαραίτητα με την φυσική βία αλλά μεταλλάσσεται ανάλογα με τις φάσεις της κοινωνικής εξέλιξης , παίρνει μορφές υπόγειες , ειρηνικές , θεσμοποιημένες έτσι ώστε να μην γίνεται αντιληπτή, πάντα όμως έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δεσμών. Αντίθετα η προλεταριακή βία πρέπει να είναι πάντα ανοιχτή και να σπάει τα δεσμά. Οι ΗΠΑ για παράδειγμα και οι πολυεθνικές της , σπρώχνουν δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για να ανατρέψουν κυβερνήσεις που έχουν μια πολιτική σε κατεύθυνση εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας στις χώρες τους. Και εφόσον δεν τα καταφέρνουν να το πετύχουν με χρηματοδότηση εσωτερικής «αντιπολίτευσης» , χρησιμοποιούν τους νεοταξικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους με πολυεθνικούς στρατούς με μεγάλο οικονομικό κόστος για τους πλουτοκράτες. Η άνοδος λοιπόν στην εξουσία κινημάτων με αναφορές σε εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία έχει τεράστιο κόστος για τις πολυεθνικές.

Αντί να πληρώσουν ένα τεράστιο ποσό προκειμένου να ανατρέψουν τέτοια ανεπιθύμητα καθεστώτα , όπως π.χ. ξόδεψαν στο Ιράκ , η στην Κούβα παλαιότερα , αυτό που πλέον κάνουν , είναι να στηρίζονται στην πρόληψη , να εμποδίσουν να δημιουργηθούν νέα τέτοια καθεστώτα , σε χώρες που είναι ακόμη υπό τον έλεγχό τους , όπως η Ελλάδα. Γι αυτό πληρώνουν ένα συγκριτικά υπερελάχιστο ποσό χρηματοδοτώντας ακροδεξιές και νεοταξικές παρακρατικές ομάδες , οργανώσεις και έντυπα μέσα σε αυτές τις χώρες. Οι ακροδεξιές ομάδες μέσα από τη δράση , το ύφος , τις προτάσεις τους και τα προβοκατόρικα τους χτυπήματα , εξευτελίζουν κάθε πολιτική άποψη με αναφορές σε θέματα εθνικής ανεξαρτησίας , την ποινικοποιούν, ενώ παράλληλα δημιουργούν ηθικό άλλοθι και γιγαντώνουν τις ομάδες της νεοταξικής αριστεράς . Αυτό ακριβώς είναι που κρύβεται πίσω από τα όποια προβοκατόρικα ακροδεξιά μαχαιρώματα , και όχι κάποιος «ρατσισμός».

Οι νεοταξικές ομάδες στη συνέχεια , παίζοντας κατάλληλα το χαρτί του «ανθρωπισμού» , προβάλλοντας και παρουσιάζοντάς με κατάλληλο τρόπο και με τη βοήθεια όλων των εφημερίδων και των καναλιών συνεχείς αναφορές σε υπαρκτά ή ανύπαρκτα θύματα ακροδεξιών επιθέσεων και σε «ρατσιστικό» και «εθνικιστικό» κίνδυνο , σπρώχνουν τον κόσμο προς ακριβώς την αντίθετη κατεύθυνση από της εθνικής κυριαρχίας που κοστίζει όπως είπαμε παραπάνω πολύ στις πολυεθνικές για να ανατραπεί αν καταφέρει και γίνει σε μια χώρα κυβερνητικό καθεστώς. Στην κατεύθυνση του να γίνει κοινωνική συνείδηση στις μάζες ο μανιώδης «αντιεθνικισμός» και η πολιτική των «ανοιχτών συνόρων».


Ποίο όμως είναι όμως σήμερα το παρακράτος ;


Οι συμμορίες εθελοντών που αντί για τα ΜΑΤ , αναλαμβάνουν οι ίδιοι να χτυπήσουν και να διαλύσουν λαϊκές συγκεντρώσεις με εθνικές αναφορές , είναι σαφώς παρακρατικοί. Παρακρατικοί είναι και όσοι χτυπάνε ή προσπαθούν να δολοφονήσουν πολίτες στους δρόμους , επειδή φέρουν εθνικά σύμβολα , ακόμα και ανήλικα παιδιά , ώστε να τους τρομοκρατήσουν και να επιβάλλουν να εξαφανιστεί η αναφορά σε κάθε τι εθνικό.

Παρακρατικοί είναι και οι ηθικοί αυτουργοί. Όσοι με τα χρήματα των κεφαλαιοκρατών , αναλαμβάνουν να στήνουν «ανεξάρτητα» και «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης και «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» με περιεχόμενο τέτοιο που να φανατίζει και που να οπλίζει το χέρι των παρακρατικών συμμοριών.

Οι όποιες προβοκατόρικες ακροδεξιές παρακρατικές επιθέσεις γίνονται ενάντια σε μετανάστες και άσχετα άτομα του χώρου της αριστεράς , όπως και οι εκατοντάδες επιθέσεις σε ανυποψίαστους πολίτες από «αντιφασιστικές» παρακρατικές συμμορίες , αλλά και οι επιθέσεις τους ενάντια σε πολιτικές συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις , δεν ανήκουν στην «προλεταριακή βία», αλλά στην κρατική αστική βία ενάντια στο προλεταριάτο , μια βία που ανήκει στην «αστική ισχύ».

Η προλεταριακή βία , είναι ακριβώς στον αντίποδα από τα παραπάνω. Δεν μπορεί να έχει στόχο εργάτες , μετανάστες και ανυποψίαστους πολίτες , με κριτήριο την εξωτερική τους εμφάνιση , είτε ή σύμβολα που φέρουν πάνω τους, είτε «εθνικιστικά» είτε «αριστερά», ή επειδή ανήκουν σε οποιαδήποτε πολιτική ομάδα ή συμμετέχουν σε οποιαδήποτε πολιτική συγκέντρωση , είτε «αριστερή» , είτε «εθνικιστική».

Απέναντι σε τέτοιες επιθέσεις , λύση δεν πρόκειται να δώσει ποτέ η αστυνομία, τα δικαστήρια και οι κρατικές δομές , που πάντα καλύπτουν τους παρακρατικούς. Μόνη λύση είναι η προλεταριακή και λαϊκή αυτοργανωμένη άμυνα, απέναντι σε κάθε μηχανισμό επίθεσης και καταστολής του αστικού κράτους ενάντια σε εργάτες. Έτσι η προλεταριακή άμυνα , στον κομμάτι της που αφορά την άμυνα απέναντι στο παρακράτος , πρέπει να έχει ξεκάθαρους στόχους.

Στόχοι είναι αυτοί που βρίσκονται πίσω από παρακρατικές ακροδεξιές προβοκάτσιες που το σύστημα μετά τις παρουσιάζει ως δήθεν «ρατσιστικές» επιθέσεις για να καταστείλει τα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Στόχοι είναι και όσοι βρίσκονται πίσω από τις «αντιφασιστικές» κατασταλτικές παρακρατικές επιθέσεις , όπως τις διάφορες συμμορίες τύπου «αντιφά» με δεκάδες απόπειρες δολοφονίας ανυποψίαστων πολιτών ακόμα και μικρών παιδιών στο ενεργητικό τους , επειδή οι τελευταίοι είχαν πάνω τους εθνικά σύμβολα. Στόχοι είναι και αυτοί που αναλαμβάνουν αντί για την αστυνομία , να επιτίθενται και να διαλύουν λαϊκές συγκεντρώσεις. Στόχοι είναι ότι σχετίζεται με το παρακράτος , όπως οι χρηματοδότες του , αλλά και οι διάφοροι ηθικοί αυτουργοί των επιθέσεων.

Οι επιθέσεις όμως ενάντια σε ανυποψίαστα άτομα που συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις ή και σε οργανώσεις οποιασδήποτε συνιστώσας του πολιτικού φάσματος , άτομα που δεν έχουν οι ίδιοι καμιά εμπλοκή και συμμετοχή σε παρακρατικές δράσεις, δεν αποτελούν «προλεταριακή άμυνα» ή «προλεταριακή βία» αλλά παρακρατική δράση και «αστική ισχύ».
Στόχος της προλεταριακής άμυνας πρέπει να είναι οι μηχανισμοί καταστολής και οι παρακρατικοί, και όχι νέοι άνθρωποι και παιδιά που πάνε είτε σε «εθνικιστικές» είτε σε «αριστερές» συγκεντρώσεις γιατί θέλουν να παλέψουν για ένα καλύτερο κόσμο και δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει με το παρακράτος , ακόμα και αν υπάρχουν παρακρατικοί και μέσα στις ίδιες τις οργανώσεις τους. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι άσχετα άτομα επειδή φέρουν πάνω τους σύμβολα οποιουδήποτε είδους.

Όσον αφορά τη συμμετοχή σε ομάδες και οργανώσεις , οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, έστειλαν στρατό κατοχής στο Αφγανιστάν και τη Γιουγκοσλαβία, και επέτρεψαν στο ΝΑΤΟ να χρησιμοποιεί το Ελληνικό έδαφος και βάσεις μέσα σε αυτό , για να δολοφονεί τους λαούς. Στήριξαν και συνεργάζονται με τους διεθνείς δολοφόνους ΗΠΑ , Βρετανίας και Ισραήλ. Αν η απλή συμμετοχή σε ομάδες ή η ιδεολογική τοποθέτηση ήταν το κριτήριο για να γίνει επίθεση σε κάποιον , θα έπρεπε τώρα διάφορες ομάδες να επιτίθενται στο δρόμο στο 80% των πολιτών , επειδή ψήφισε στις εκλογές ή έχει κοινά ιδεολογικά στοιχεία με κόμματα που η πολιτική τους ευθύνεται για τη δολοφονία ή τον άσχημο τραυματισμό πολύ περισσότερων ανθρώπων από οποιαδήποτε ακροδεξιά η «αριστερή» οργάνωση της Ελλάδας. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν παράλογο και προβοκατόρικο.


Εθνική Αντικαπιταλιστική επανάσταση.


Για να καλύψουν το ότι η πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» έρχεται σε αντιδιαστολή με τον αντικαπιταλισμό , και για να συνεχίσουν να πουλάνε «επαναστατικότητα» , ομάδες της νεοταξικής αριστεράς μιλάνε για «προλεταριακή επανάσταση σε όλες τις χώρες σχεδόν ταυτόχρονα» κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Σήμερα και σε όλη την περίοδο του καπιταλισμού , όπως έχει δείξει και η ίδια η ιστορία , η εργατική τάξη είναι δυνατόν να κερδίσει την εξουσία σε κάποιο σημείο της γης , με μόνο τρόπο την απόσχισή εθνών από το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα και τη δημιουργία λαϊκών κρατών με διαφορετική κοινωνική και πολιτική οργάνωση. Και αυτή η διαδικασία μπορεί να επεκταθεί σε μια σειρά από κράτη σε βάθος χρόνου αλλά και με τη δημιουργία διεθνοποιήσεων που σέβονται τα εθνικά χαρακτηριστικά και τη λαϊκή κυριαρχία.

Εργατική επανάσταση όμως «σε όλες τις χώρες ταυτόχρονα» και μάλιστα νικηφόρα , δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ , διότι δεν είναι καθόλου ίδιες ούτε οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες από χώρα σε χώρα , ούτε ίδιες οι δυνάμεις καταστολής του συστήματος. Σε ένα καθεστώς παγκοσμιοποιημένης οικονομίας , οποιαδήποτε εργατική κοινωνική νικηφόρα επανάσταση είτε θα έχει ταυτόχρονα και εθνικιστικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά, είτε δεν θα είναι δυνατόν να υπάρξει καθόλου. Το μέλλον της βέβαια θα εξαρτηθεί και από την επιτυχία παρόμοιων κινημάτων και σε άλλες χώρες , με δυνατότητα οικοδόμησης μιας νέας πολύ διαφορετικής κοινωνίας από τη σημερινή.


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Το «Αντιρατσιστικό» και «αντιφασιστικό» παρακράτος , τα ακροδεξιά σκιάχτρα και η διέξοδος.

των : Πολυπέρχονα , Μαύρου Λύκου , Red Byron.

Μέρος πρώτο : Η Νεοταξική μετάλλαξη της αριστεράς και τα ακροδεξιά σκιάχτρα.


Αριστερά και αναρχισμός.

Ο όρος «αριστερά» , παρότι στην πραγματικότητα αρκετές οργανώσεις και κόμματα που τον χρησιμοποίησαν έπραξαν ή πράττουν σήμερα ακριβώς τα αντίθετα από το περιεχόμενό του , τουλάχιστον στο μυαλό των αριστερών κάποτε σήμαινε «το πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα που αγωνίζεται ενάντια στην πλουτοκρατία προς όφελος της εργατικής τάξης». Ανεξάρτητα με ποια πολιτική θέση παίρνει κανείς σχετικά με τα διάφορα ρεύματα της αριστεράς , είναι γεγονός ότι μέσα από την αριστερά αναπτύχθηκαν σε διάφορες χώρες αρκετά κινήματα που έδωσαν κοινωνικούς αγώνες και πέτυχαν εργατικές κατακτήσεις , όπως και ότι σε διάφορες χώρες και εποχές η αριστερά συνεισέφερε θετικά σε εθνικοεπαναστατικά κινήματα.

Ο όρος «αναρχικός» , στο μυαλό των αναρχικών κάποτε σήμαινε «το κίνημα που παλεύει για την συντριβή του αστικού κράτους και τη δημιουργία μιας αταξικής κοινωνίας». Και εδώ ανεξάρτητα με το τι συνέβαινε στην πράξη και με ποια πολιτική θέση έχει κανείς για τον αναρχισμό , είναι γεγονός ότι οι πρωταγωνιστές στην εξέγερση που κατάφερε να κερδίσει το οκτάωρο , στο Σικάγο των ΗΠΑ το 1886 , ήταν αναρχικοί.


Η νεοταξική μετάλλαξη της «αριστεράς».


Η μεγαλύτερη μερίδα αυτών των πολιτικών ρευμάτων στην Ευρώπη έχει πλέον μεταλλαχθεί εντελώς. Οι έννοιες «αριστερά» και «αναρχισμός» σήμερα , έχουν αλλάξει περιεχόμενο και έχουν καταλήξει να θεωρούνται ως το πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα που αγωνίζεται για «ανοιχτά σύνορα» και «πολυπολιτισμικές κοινωνίες» ενάντια στον «εθνικισμό , το ρατσισμό και το φασισμό». Η πάλη ενάντια στον καπιταλισμό , την αστική τάξη και όλα τα συναφή κοντεύουν να εξαφανιστούν τελείως , όχι μόνο όσον αφορά ζητήματα δράσης αλλά ακόμα και ως ιδεολογικές αναφορές από αυτούς τους χώρους.

Ο Συνασπισμός για παράδειγμα, και οι περισσότεροι δορυφόροι του μέσα και έξω από το ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταδικάσει τελείως ή έχουν παραπέμψει για να τις διεκδικήσουν στο μακρινό μέλλον όλες τις παραδοσιακές μπολσεβίκικες απόψεις για ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και για «δικτατορία του προλεταριάτου» και αντίθετα μιλούν για «κοινωνικό κράτος» , «δημοκρατικά δικαιώματα» και «κοινωνία των πολιτών» μέσα στην «Ευρωπαϊκή Ένωση» της συνθήκης του Μάαστριχτ.

Η προβαλλόμενη ως «ακροαριστερή» Γαλλική LCR με τη σειρά της , έσβησε πρόσφατα από το καταστατικό της την αναφορά στη «δικτατορία του προλεταριάτου» και μιλάει για «δημοκρατία του προλεταριάτου». Το ίδιο έχει συμβεί παντού , σε όλη την Ευρώπη. Επίσης οι περισσότερες οργανώσεις της νεοταξικής αριστεράς , όχι μόνο καταδικάζουν ανοιχτά πλέον επαναστατικά μαρξιστικά κινήματα όπως αυτά της Λατινικής Αμερικής για παράδειγμα τους «FARC-EP» της Κολομβίας ή το «Φωτεινό Μονοπάτι» του Περού , αλλά κατακρίνουν ακόμα και δημοκρατικά φιλομαρξιστικά καθεστώτα όπως η κυβέρνηση Τσάβες για «απολυταρχισμό».

Αντίστοιχα οι διάφορες συμμορίες «αντιφασιστών» , όχι μόνο δεν κάνουν καμιά πολεμική εναντίον του συστήματος , αλλά κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Φτάνουν στο σημείο να διαδηλώνουν στους δρόμους με τις σημαίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ , να επιτίθενται σε όποιον είναι ενάντια στην Ευρώπη των πολυεθνικών ως «εθνικιστή» και να στηρίζουν τη νέα τάξη ενάντια σε όλες τις κυβερνήσεις στις οποίες επιτίθεται , ακόμα και τις μαρξιστικές , τις οποίες παρουσιάζουν σαν «επικίνδυνα» κράτη εξτρεμιστών και «δολοφόνων φασιστών» δικτατόρων. Ας θυμηθούμε τι έλεγαν για δήθεν «γενοκτονίες» του Μιλόσεβιτς , για δήθεν «εκτελέσεις αντιφρονούντων» της Βόρειας Κορέας , για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» που έλεγαν ότι παραβίαζε ο Κάστρο.

Ένα από τα πολλά παραδείγματα που έχει ενδιαφέρον , είναι η κολεκτιβοποίηση της γης από τον Στάλιν. Οι οικογένειες των κουλάκων (μεγαλογαιοκτημόνων) είχαν στην ιδιοκτησία τους αχανείς εκτάσεις γης , και τους κατοίκους της να δουλεύουν εκεί ως δουλοπάροικοι. Με την κολεκτιβοποίηση της γης , η σοβιετική εξουσία ζήτησε από κάθε οικογένεια κουλάκων να κρατήσει κάποια στρέμματα γης για λογαριασμό της , και τα υπόλοιπα να διανεμηθούν σε όσους τα καλλιεργούσαν και τα κατοικούσαν ώστε να αποκτήσουν δικαιώματα πάνω στην ίδια τη γη και πατρίδα τους.

Η κολεκτιβοποίηση ήταν μια πολιτική που μετέτρεψε τους δουλοπάροικους σε ελεύθερους πολίτες , κυρίαρχους πάνω στη γη που κατοικούσαν. Ανέβασε κατακόρυφα το βιοτικό επίπεδο των Σοβιετικών και από την καλλιέργεια της γης με ξύλινα αλέτρια και 90% αναλφαβητισμό , οδήγησε σε υπερσύγχρονη αγροτική παραγωγή , ανάπτυξη σύγχρονης βιομηχανίας , και πολύ ψηλό βιοτικό επίπεδο. Λίγα χρόνια μετά την κολεκτιβοποίηση άλλωστε και λόγω της οικονομικής ισχύος που αυτή τους επέφερε , οι Σοβιετικοί απέχτησαν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν πολύ αποτελεσματικά ακόμα και τις υπερσύγχρονες δυνάμεις τις Χιτλερικής Γερμανίας στο Β παγκόσμιο πόλεμο.

Οι κουλάκοι όμως δεν δέχθηκαν την πρόταση του Στάλιν , εξηγέρθησαν ενάντια στο καθεστώς, έδιωξαν τους επαναστατημένους χωρικούς από τη γη τους, η παραγωγή σταμάτησε , κλάπηκε ή καταστράφηκε , κάτι που οδήγησε κάποιες περιοχές σε λιμό , ενώ εξαπλώθηκε επιδημία. Σύμφωνα με τα διάφορα ντοκουμέντα από το δυτικό στρατόπεδο , οι νεκροί εκείνης της περιόδου ως αποτέλεσμα της εξέγερσης των κουλάκων ενάντια στο Σοβιετικό καθεστώς , ήταν από 40 έως 100 χιλιάδες άνθρωποι σύμφωνα με τις διάφορες πηγές , οι περισσότεροι από τους οποίους πέθαναν από επιδημία , και κάποιοι από φυσικό θάνατο λόγω γηρατειών.

Τη δεκαετία του ‘90 όμως το νούμερο των δήθεν «θυμάτων της κολεκτιβοποίησης» φθάνει τα 6.500.000 από οπαδούς της «δημοκρατίας» της CIA και του Σιωνισμού. Όμως το ρεκόρ καταρρίπτεται στην Ελλάδα , την ημέρα της «ανεξαρτησίας» των ΗΠΑ την 4η Ιουλίου 2008 από ιστοσελίδα εφημερίδας που κινείται στον «εθνικιστικό» χώρο , και που έχει προβάλλει κατά περιόδους από συνεργασία με το ΛΑΟΣ και ανοιχτές αναφορές σε Μεταξά και Απριλιανούς , μέχρι Έβολα και Εθνικοσοσιαλισμό όταν κινδύνευε να φύγει κόσμος από το «μαγαζί».

Η εφημερίδα αυτή , ζηλεύοντας τις τακτικές προπαγάνδας των Εβραίων και τα φτιαχτά νούμερα και ιστορίες που παράγουν για το «ολοκαύτωμα» , όχι μόνο τις εφάρμοσε , αλλά τις ξεπέρασε κατά πολύ ! Πρόσθεσε πλήθος ασύλληπτων για τον ανθρώπινο νου μυθοπλασιών όπως ότι κολεκτιβοποίηση σημαίνει ότι οι γυναίκες έκοβαν τα παιδιά τους τεμάχια , τα έβαζαν στις κατσαρόλες και τα έβραζαν να τα φάνε , και ότι έκοβαν τα κεφάλια από τα νεκρά άλογα και τα έτρωγαν ωμά δαγκώνοντας τα όλες μαζί ! Το παγκόσμιο Αμερικάνικο και Σιωνιστικό μαζί ρεκόρ «θυμάτων» της κολεκτιβοποίησης του Στάλιν , έσπασε η συγκεκριμένη εφημερίδα δίνοντας νούμερο υποτιθέμενων νεκρών τα 7 εκατομμύρια ! Και όλα αυτά ενώ ο συνολικός πληθυσμός που κολεκτιβοποιήθηκε στο συγκεκριμένο τόπο και χρόνο που αναφέρεται στην εφημερίδα , ήταν περίπου ένα εκατομμύριο άτομα !

Κατά τα άλλα οι ίδιοι που τα έγραψαν αυτά , και συκοφαντούν με τον πιο αισχρό και χυδαίο τρόπο την κολεκτιβοποίηση της γης , λένε ταυτόχρονα ότι είναι «ενάντια στον καπιταλισμό» και μας μιλάνε για «σοσιαλισμούς» και μας πουλάνε παραμύθια. «Σοσιαλισμός» ή ως «εθνικοσοσιαλισμός» είναι γι αυτούς μάλλον ότι θα πρέπει ελάχιστες οικογένειες ανθρώπων να κατέχουν αχανείς εκτάσεις γης , τις οποίες να κατοικεί περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι που να εργάζονται ως δούλοι για τις οικογένειες αυτές, χωρίς δικαίωμα ιδιοκτησίας στη γη τους , την πατρίδα τους και ούτε πάνω στο ίδιο το σπίτι που κατοικούν και την παραγωγή που παράγουν. Κατά τα άλλα οι ίδιοι λένε ότι είναι «ενάντια στο σύστημα».

Εδώ όμως έρχεται η έκπληξη. Η νεοταξική αριστερά στο Ελληνικό Ιντυμίντια , χωρίς να αναφέρεται σε καμιά απολύτως ιστορική πηγή , ανέφερε αρχικά ότι τα θύματα ήταν 60 εκατομμύρια , μετά 80 εκατομμύρια και συνεχίζει να αυξάνει τα νούμερα ακάθεκτη ! Την ιστορία πλέον δεν την γράφουν ούτε οι ιστορικοί , ούτε «οι νικητές όπως θέλουν αυτοί». Φτάσαμε στο σημείο το κάθε αστόπαιδο να μπαίνει στο Ίντερνετ από τη βίλλα του πατέρα του , και ανάλογα με τη δόση ναρκωτικών που έχει πάρει να βγάζει από το μυαλό του διαφορετικά κάθε φορά νούμερα και γεγονότα , τα οποία έπειτα να γίνονται κοινή πεποίθηση όλων , και να αναδημοσιεύονται σε «ιστορικά αφιερώματα» και ένθετα ακόμα και σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας , ώστε να γίνονται «κοινή ιστορική μνήμη». Μέχρι την επόμενη ιστορική αναθεώρηση που θα γίνει ξανά και ξανά , με παρόμοιους τρόπους και τα «θύματα του Στάλιν» να αυξάνονται συνέχεια !

Το γεγονός όμως είναι ότι η νεοταξική αριστερά δίνει επίσημα πλέον όσον αφορά τα θύματα του Στάλιν υπερδεκαπλάσια νούμερα από αυτά που δίνει η Ελληνική ακροδεξιά , η οποία με τη σειρά της δίνει υπερδεκαπλάσια νούμερα από ότι έδιναν οι ίδιες ΗΠΑ στις αρχές τις εποχής του ψυχρού πολέμου ! Αυτό και μόνο κάποιους θα έπρεπε να τους προβληματίσει.

Να τονίσουμε επίσης ότι την προώθηση και παρουσίαση στην Ελλάδα της «Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού» δεν την έκαναν ακροδεξιοί , αλλά κυρίως αυτοαποκαλούμενοι ως «αριστεροί». Εφόσον αυτή είναι η στάση της νεοταξικής αριστεράς απέναντι σε μαρξιστικά καθεστώτα , καταλαβαίνετε ποια είναι απέναντι σε όσα μη μαρξιστικά καθεστώτα αμφισβήτησαν τον καπιταλισμό ή τα συμφέροντα του Σιωνισμού.

Παρουσιάζουν τους ηγέτες τους ως μετενσάρκωση του ίδιου του Σατανά , και τις κοινωνίες τους ως κάτι πολύ χειρότερο από την «τιμωρία στην κόλαση» όπως την παρουσίαζε η καθολική εκκλησία το μεσαίωνα. Και παρουσιάζουν τη νέα τάξη και το δολοφονικό καπιταλισμό , ως «παράδεισο» συγκρινόμενο με αυτά τα καθεστώτα , και ως την αναγκαία «λιγότερο κακή» μορφή κοινωνικής οργάνωσης , εφόσον όλες τις άλλες τις έχουν δαιμονοποιήσει , κάνοντας τον κόσμο να τρέμει από φόβο ακόμα και στο άκουσμά τους.


Οι νέοι εχθροί της μεταλλαγμένης «αριστεράς».


Οι νεοταξικές και «αντιφασιστικές» συμμορίες δεν αντιτίθεται λοιπόν στον καπιταλισμό και την πλουτοκρατία, αλλά ανακάλυψαν νέους εχθρούς. Δηλώνουν ότι πρέπει να χτυπηθούν ως «εθνικιστές» και «φασίστες» όλοι όσοι αρνούνται την υποταγή του λαού της πατρίδας τους στη νέα τάξη πραγμάτων και τις παγκοσμιοποιημένες δομές διακυβέρνησης και παλεύουν για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.

Δηλώνουν ότι πρέπει να χτυπηθούν ως «ρατσιστές» όλοι όσοι διαφωνούν με τη χρησιμοποίηση των μεταναστών από τους καπιταλιστές ως μέσο για μείωση των μισθών σε επίπεδο πείνας , και για διάλυση των κοινωνικών ιστών και άρα των δυνατοτήτων για λαϊκή αντίσταση και ανάπτυξη κινημάτων εθνικής ανεξαρτησίας , εφόσον αυτά για να υπάρξουν και να αναπτυχθούν , χρειάζονται να στηριχτούν πάνω σε ομοιογενείς και συνεκτικές κοινωνικά ομάδες. Αντίθετα η νέα τάξη προωθεί την ατομική απομόνωση μέσα από τη μετατροπή των κοινωνιών σε «πολυπολιτισμικές» , στην ουσία δηλαδή κοινωνίες που το μόνο πολιτισμό που θα φέρουν θα είναι ο «πολιτισμός» της υποταγής στη νεοταξική βαρβαρότητα.

Αυτά όμως τα πολιτικά χαρακτηριστικά που περιγράψαμε παραπάνω και αποδίδουν οι νεοταξίτες «αριστεροί» και οι «αντιφασιστικές» συμμορίες σε όσους ονομάζουν «εθνικιστές» , «φασίστες» και «ρατσιστές» , η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου , θα τα έβλεπε ως πολιτικές αρετές και άρα ως κίνητρο για να συμπορευθεί και να αγωνιστεί μαζί τους. Και όχι ως αιτία και αφορμή για να συμμετέχει σε συμμορίες προσπαθώντας να τους χτυπήσει και να διοργανώνει μαζικές «αντιφασιστικές» συγκεντρώσεις, πορείες , φεστιβάλ , κάμπινγκ αλλά και να στήνει εναντίον τους Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις , και μάλιστα με χρηματοδότηση του κράτους , της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεγάλων πολυεθνικών και του Σόρος.

Η αιτία που κάνει τόσο αρνητική την αντιμετώπιση των εθνοκοινωνικών κινημάτων από τη μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου , είναι τα ακροδεξιά σκιάχτρα και οι προβοκάτσιες τους καθώς και η εγκληματική αντιλαϊκή και αντεθνική ιστορία και έργο αρκετών ακροδεξιών κυβερνήσεων.


Τα ακροδεξιά σκιάχτρα ως άλλοθι της νεοταξικής αριστεράς.


Με βάση τη σημερινή πολιτική οικονομική και κοινωνική κατάσταση , θα περίμενε κανείς από τη μια πλευρά να υπάρχει ένα μέτωπο πάλης ενάντια στο σύστημα που είναι ο καπιταλισμός και η ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων και από την άλλη πλευρά να υπάρχει ένα μέτωπο κρατικής και παρακρατικής καταστολής. Η νεοταξική αριστερά όμως, με τη βοήθεια των ελάχιστων ακροδεξιών σκιάχτρων , καταφέρνει να χωρίσει τα λαϊκά στρώματα , όπως και το κοινωνικό περιθώριο , σε δύο μέτωπα πάλης πολύ διαφορετικά με τα παραπάνω. Δύο μέτωπα που αντί να συγκρούονται με το σύστημα, ενσωματώνουν στην ιδεολογία τους τα συμφέροντα του συστήματος και βάζουν όσους έχουν εγκλωβίσει να συγκρούονται μεταξύ τους τροφοδοτώντας και συντηρώντας το καθένα την ύπαρξη του άλλου.

Καταλύτης για αυτή τη διαδικασία είναι κάποια φτιαχτά από το ίδιο το σύστημα ιδεολογήματα και «κίνδυνοι». Τέτοιους «κινδύνους» τροφοδοτούν τα ακροδεξιά σκιάχτρα που η νεοταξική αριστερά αποκαλεί «ρατσισμό» και «φασισμό». Το περιεχόμενο όμως που αποδίδουν σε αυτές τις έννοιες , όπως θα δούμε παρακάτω , δεν έχει καμιά απολύτως σχέση ούτε με την πραγματική πολιτική προέλευση των όρων αυτών , ούτε καμιά υπαρκτή κοινωνική υπόσταση ούτε καν στα μέλη των ακροδεξιών οργανώσεων , πλην ελαχίστων προβοκατόρων και ελαχίστων ατόμων με ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα τους οποίους και οι πρώτοι εκμεταλλεύονται.

Και όταν μιλάμε για ακροδεξιούς προβοκάτορες , δεν αναφερόμαστε στα μέλη των ακροδεξιών οργανώσεων και ομάδων , που εκτός από τις όποιες αρρωστημένες περιπτώσεις , που άλλωστε δεν υπάρχουν μόνο στην ακροδεξιά , στην πλειοψηφία τους είναι νέα παιδιά με όνειρα και ιδανικά για μια ελεύθερη πατρίδα σε ένα ελεύθερο κόσμο , και αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να υπάρχει τόσο μίσος εναντίον τους από ανθρώπους που δεν τους έχουν γνωρίσει ποτέ προσωπικά , ενώ όταν βρίσκονται χτυπημένοι από τις παρακρατικές συμμορίες «αντιφασιστών» δεν βρίσκουν τίποτα στο οποίο να έχουν οι ίδιοι φταίξει.


Αναφερόμαστε σε πολύ μικρή μειοψηφία παρακρατικών που βρίσκονται μέσα σε ακροδεξιές ομάδες , και συνήθως σε στρατηγικά σημεία ελέγχου , και που δεν έχουν στόχο να αναπτύξουν τον «κοινωνικό εθνικισμό» ο οποίος σήμερα είναι κύριος εχθρός των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και του κράτους , αλλά αντίθετα να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά αυτά , πολλές φορές παρουσιάζοντας τα ως «εθνικά» , και να παίζουν παρακρατικά παιχνίδια του συστήματος στις πλάτες νέων παιδιών. Ακριβώς το αντίστοιχο συμβαίνει και στους χώρους της νεοταξικής και «αντιφασιστικής» αριστεράς.


Και με βάση αυτά και μόνο τα ιδεολογήματα , η εργατική τάξη αλλά και τα στρώματα του περιθωρίου , αντί να παλεύουν μαζί ενάντια στο σύστημα , έχουν καταλήξει να χτυπιούνται και να σφάζονται μεταξύ τους , αφήνοντας το σύστημα και την άρχουσα τάξη σχεδόν ανενόχλητους και εντελώς στο απυρόβλητο ! Η κατάσταση αυτή τροφοδοτεί μάλιστα πολλές φορές και την έντονη αρνητική προβολή των εφημερίδων και των τηλεοπτικών καναλιών , που πρώτον προσπαθούν έτσι να δυσφημίσουν τα κοινωνικά κινήματα , και δεύτερον προβάλλουν τέτοια γεγονότα ιδιαίτερα όταν υπάρχουν νέες αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» για να τραβήξουν μακριά από αυτές την προσοχή του κοινού, στην «τηλεοπτική» «δημοκρατία» που έχουν κατασκευάσει.

Και μάλιστα η κατάσταση αυτή στην Ελλάδα , όσο οξύνεται η οικονομική κρίση και άρα ελαττώνεται και η υπομονή του κόσμου απέναντι στο σύστημα, τροφοδοτείται έντεχνα από παρακρατικούς κύκλους, ώστε να πολώνεται ακόμη περισσότερο ο κόσμος γύρω από αυτού του είδους το μέτωπο «ρατσιστών» - «αντιρατσιστών» και να συνεχίζει να βασιλεύει η αστική τάξη ανενόχλητη !


Η παλιά τακτική του «διαίρει και βασίλευε» εμπλουτισμένη με μπόλικη προπαγάνδα , παρακρατικά μαγαζάκια , ασφαλίτες, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ξένες και ντόπιες υπηρεσίες , μεγάλες εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια , μικρές εφημερίδες παρακρατικών , κόμματα , δεκάδες οργανώσεις μια για κάθε γούστο με μέλη από 10 άτομα έως αρκετές χιλιάδες , τεράστια ποσά χρημάτων , στημένα υπαρκτά και ανύπαρκτα παρακρατικά χτυπήματα και από τις δύο πλευρές , και μπόλικη προβοκάτσια.


Οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στο νεοταξικό «αντιρατσιστικό» στρατόπεδο , ενώ υπάρχουν και μερικοί , αν και ελάχιστοι , που δρουν μυστικά μέσα στο ακροδεξιό στρατόπεδο ώστε να τροφοδοτούν σκόπιμα αυτό το παιχνίδι. Η τροφοδότηση γίνεται με προβοκατόρικα χτυπήματα όπως μαχαιρώματα εντελώς άσχετων με το πολιτικό σκηνικό μεταναστών , η «αριστερών» που δεν έχουν ενοχλήσει κανένα και πήγαν σε αριστερές ομάδες γιατί εκεί είναι οι φίλοι τους είτε γιατί φοβούνται να πάνε σε εθνικιστικές γιατί νομίζουν ότι θα τους δείρουν ή θα τους βάλουν να μαχαιρώνουν αριστερούς και μετανάστες, και που δεν έχουν διαβάσει ποτέ ούτε Μαρξ.

Έτσι απαξιώνουν και ρεζιλεύουν κάθε εθνικοεπαναστατική ιδέα , διώχνοντας όσο γίνεται πιο μακριά τον κόσμο από τον κοινωνικό εθνικισμό , εξευτελίζοντάς τον σε τέτοιο σημείο που η κατάσταση να είναι πλέον πολύ δύσκολα αναστρέψιμη , και γίνονται το ακροδεξιό άλλοθι της νεοταξικής αριστεράς που τους προβάλλει ως απειλή για να δικαιολογεί την αντεθνική δράση της.

Παράλληλα συμβάλλουν και στην ποινικοποίηση του κοινωνικού εθνικισμού , τόσο ηθικά στην κοινωνία , όσο και από το κράτος , στην απαγόρευση εκδηλώσεων , και δίνουν τη δυνατότητα στους νεοταξίτες να μαζεύουν στρατιές στις αντισυγκεντρώσεις τους και στα «αντιρατσιστικά» τους φεστιβάλ , στα οποία αν δεν υπήρχαν αυτά τα υπαρκτά η κατασκευασμένα χτυπήματα σε αριστερούς και μετανάστες , δεν θα πατούσε σχεδόν κανείς !
Διευκρινίζουμε βέβαια ότι τα παραπάνω υπαρκτά προβοκατόρικα χτυπήματα είναι ελάχιστα μπροστά στις δεκάδες απόπειρες δολοφονιών που γίνονται κάθε μήνα από νεοταξικές συμμορίες, σε άτομα τυχαία , ακόμα και σε μικρά παιδιά , γιατί για παράδειγμα φορούσαν απλά μπλουζάκι με την Ελληνική σημαία.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επίθεση συμμορίας «αντιφά» σε μια μητέρα με τα δύο ανήλικα παιδιά της στη Θεσσαλονίκη , επειδή το παιδάκι φορούσε στη μπλούζα του την Ελληνική σημαία. Προσπάθησαν να κρυφτούν σε κοντινό κατάστημα ρούχων , το οποίο οι παρακρατικοί έκαψαν ολοσχερώς στέλνοντας μητέρα και παιδιά τραυματίες στο νοσοκομείο και φυσικά δεν συνελήφθη κανείς ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις ούτε ανέφερε τίποτα η τηλεόραση ! Άλλο παράδειγμα, ήταν ο άγριος ξυλοδαρμός στρατιώτη, με κίνδυνο για τη ζωή του, επειδή είχε τατουάζ με την Ελληνική σημαία. Και εκατοντάδες ακόμη απόπειρες δολοφονίας, που ποτέ δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας παρά μόνο στα ψιλά των εφημερίδων και ποτέ δεν έχει συλληφθεί κανείς για αυτές.

Δείτε εδώ :

http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/05/blog-post_21.html

http://mkritis.blogspot.com/2008/07/blog-post_06.html

http://mavroskrinos.blogspot.com/2007/09/blog-post_462.html

Αντίθετα οποιοσδήποτε τραυματισμός «αριστερού» που αποδίδεται σε «εθνικιστή», απασχολεί τα ντόπια ΜΜΕ από μήνες μέχρι δεκαετίες.

Κάποια επίσης από τα χτυπήματα που αποδίδονται στην ακροδεξιά δεν έχουν καμιά σχέση με ακροδεξιούς. Ακόμα και συγκρούσεις μεταξύ μεταναστών προσπάθησαν πολλές φορές να αποδώσουν στον «ρατσισμό των Ελλήνων» πολλές φορές οι νεοταξίτες. Τα πραγματικά ακροδεξιά προβοκατόρικα χτυπήματα λοιπόν μπορεί να είναι ελάχιστα μπροστά σε αυτά των νεοταξικών συμμοριών, όμως είναι υπαρκτά και το σύστημα τα προβάλλει εκτενώς με κάθε μέσο που έχει , ενώ τα νεοταξικά παρακρατικά χτυπήματα τα αποκρύπτει εντελώς.

Αυτά τα ακροδεξιά χτυπήματα μαζί με διάφορα δημοσιεύματα και κείμενα ακροδεξιών ομάδων που γίνονται επίτηδες για να εξυπηρετούν συγκεκριμένα παιχνίδια , δεν οφείλονται σε κανένα «ρατσισμό» και «φασισμό» αλλά σε σκόπιμες προβοκάτσιες παρακρατικών. Αυτοί πολλές φορές είναι συγγενείς στελεχών της αστυνομίας , έχουν πλάτες στον κυβερνητικό ή σε κομματικούς μηχανισμούς και σε κρατικές υπηρεσίες , και στέλνουν κόσμο του περιθωρίου να παίζει παρακρατικά παιχνίδια του συστήματος. Αυτοί έφτιαξαν το «μαγικό φίλτρο» που βοήθησε τη ταξική αριστερά να μεταλλαχθεί σε νεοταξική. Και σήμερα είναι αυτό το φίλτρο που συνεχίζουν να φτιάχνουν για να της δίνει ζωή να αναπτύσσεται και να συνεχίζει τη δράση της. Χωρίς αυτό θα ήταν σήμερα νεκρή.

Έτσι λοιπόν συντηρείται και γιγαντώνεται ο εγκλωβισμός του κόσμου από το στρατόπεδο των «αντιρατσιστών» και ποινικοποιείται και εμποδίζεται κάθε είδους εθνικοεπαναστατική δράση από τις νεοταξικές συμμορίες. Έτσι προσπαθούν να εξαφανίσουν οριστικά κάθε ιδέα για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία , και να συντηρούν ένα μέτωπο «αριστερών» δυνάμεων που θα διεκδικεί ακριβώς τα αντίθετα από αυτές τις ιδέες. Αντί να διεκδικεί λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία , η εργατική τάξη θα διεκδικεί «ανοιχτά σύνορα» για το κεφάλαιο και για το δουλεμπόριο μεταναστών , στήριξη σε παγκοσμιοποιητικές δομές όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση , καταδίκη και χτύπημα όλων των εθνικοεπαναστατικών κινημάτων , εξαφάνιση όλων των πολιτιστικών εθνικών ιδιαιτεροτήτων και αντικατάστασή τους με μια «έθνικ» «ατομικότητα».

Το αποτέλεσμα ; Μια Ευρώπη όπου ο καθένας θα είναι μόνος του , δεν θα κατάγεται από πουθενά και δεν θα έχει πατρίδα του παρά τη «Γη» (και αύριο ίσως και τη Σελήνη και τον Άρη σε αποικίες δούλων που θα έχουν πλήρη «ίσα ανθρώπινα δικαιώματα» μόνο όμως όσον αφορά το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων) και θα κινείται από χώρα σε χώρα ψάχνοντας για δουλειά , με δικά του έξοδα φυσικά , ανάλογα με το πώς αλλάζει η κατανομή πάνω στη γη κάθε χρονική στιγμή των θέσεων εργασίας από το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο έτσι ώστε να έχει συνεχώς μέγιστο κέρδος.

Ένας άνθρωπος απομονωμένος , αποξενωμένος από την ίδια τη φύση του και τους συνανθρώπους του , ξένος ανάμεσα σε ξένους , που δεν θα έχει καμιά πολιτιστική , πνευματική και φυλετική ομοιογένεια με το περιβάλλον γύρω του , ακόμα και στον ίδιο τον τόπο που έχει γεννηθεί. Άρα δε θα χει και καμιά απολύτως δυνατότητα και ευκαιρία να συσπειρωθεί με άλλους κατοίκους μιας περιοχής ονόματι «πατρίδας» ώστε να αυτονομηθούν οι ίδιοι και η περιοχή τους από το καπιταλιστικό σύστημα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …

Μην δίνεις το πλεονέκτημα στους διώκτες σου !

του Ιουλιανού.

Μεγάλο πλεονέκτημα ενός που μάχεται το σύστημα είναι να μένει αόρατος. Γενικότερα αυτή η ικανότητα είναι μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές αρετές. Και μια από τις μεγαλύτερες ικανότητες του συστήματος είναι το φακέλωμα και η χαρτογράφηση. Στην εποχή αυτή η μεταφορά δεδομένων έχει γίνει πολύ εύκολη. Πέρασαν οι εποχές που το μόνο στοιχείο για να ξέρουν πως ήταν ο βασιλιάς ήταν ένα νόμισμα με το προφίλ του…

Τώρα υπάρχει το διαδίκτυο. Μια φωτογραφία μπορεί να διαδοθεί αστραπιαία από χρήστη σε χρήστη.

Σκέψου Σύντροφε και Συντρόφισσα ότι από την στιγμή που με κάποιο τρόπο έχει ένας εχθρός σου φωτογραφία σου θα την δώσει παντού , και όταν λέω παντού βάλε κάθε προορισμό που δεν θα ήθελες να φτάσει. Στην αστυνομία , στην βίλα Αμαλίας , στις παρακρατικές αντιφά συμμορίες.

Και όμως πολλές φορές φταις εσύ ο ίδιος για αυτό. Το διαδίκτυο γέμισε με 1002 παπαριές. Έχουμε γεμίσει από hi5 , facebook , myspace. Και εντάξει σχεδόν όλοι αυτοί πειθήνιοι καταναλωτές είναι.

Εσύ τι δουλειά έχεις να φτιάχνεις προφίλ και να βάζεις φωτογραφίες σου και τα στοιχεία σου ;

Και ακόμα χειρότερα , μαζί με το πρόσωπο να δείχνεις και τις πολιτικές ιδέες σου μέσα από φωτογραφίες με σύμβολα , σημαίες κλπ. Θες να δηλώσεις ότι διαφέρεις ; Ότι δεν χάφτεις τα παραμύθια του συστήματος ; Ωραίος ! Αλλά το κάνεις με λάθος τρόπο. Κάντο μέσα από πράξεις , μην αυτό - καρφώνεσαι , μείνε αόρατος. Και πράξεις ουσιαστικές !

Θες σώνει και καλά τώρα να βάλεις φωτογραφίες σου ; Εγώ σου λέω να μην το κάνεις αλλά αφού επιμένεις αν το πληρώσεις ΕΣΥ θα φταις. Είσαι σίγουρος ότι δεν ξέρει κανείς πως αυτοπροσδιορίζεσαι πολιτικά ;

Ότι δεν θα σε πετύχει κανένας θρασύδειλος παρακρατικός ή παρακρατικοί κάπου εκεί έξω που μπορεί να είσαι μόνος και δεν θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να σε χτυπήσει ύπουλα ;


Καμία αναφορά στην πολιτική σου ιδεολογία μέσω myspace κλπ την στιγμή που δίνεις φωτογραφίες ! Κανένα σύμβολο , καμία σημαία , κανένα σύνθημα σε ηλεκτρονικούς διαδικτυακούς χώρους ! Θες να φτιάξεις ηλεκτρονικό λογαριασμό με πολιτικό περιεχόμενο ; Ξέχνα την φάτσα σου !


Υπάρχουν τόσοι ύπουλοι εχθροί γύρω μας , προσπαθούν να σε φακελώσουν ήδη από μόνοι τους. Μην τους δίνεις λόγο για να χαίρονται !


Χτύπα Αλύπητα , Κάνε την Ζημιά στους Καταπιεστές !

Φέρσου Έξυπνα Δράσε Γρήγορα Γίνε Αόρατος !

Μην πέφτεις στην φάκα του Συστήματος !

Πεθαίνοντας στο Μπουένος Άϊρες.

Μπουένος Άϊρες , Μάρτιος 1976.

Η κυβέρ­νηση της Ισαβέλλας Περόν , γυναίκας του με­γάλου εθνικιστή Περόν , περνάει δύσκολες στιγμές. Χωρίς τον Περόν στο τιμόνι της Αρ­γεντινής όπως είχε γίνει από το 1943 -1955 και απ' το 1973 ως το θάνατο του το 1974 η Αργεντινή ετοιμάζεται να δεχτεί ένα νέο πραξικόπημα ...

Οι descamisados (αυτοί που δεν έχουν πουκάμισο) διαμαρτύρονται έντονα στους δρόμους. Ο έλεγχος έχει φύγει από τα χέρια της Ισαβέλλας Περόν και αρχίζει να περνάει στους στρατιωτικούς. Στους δρόμους του Μπουένος Άϊρες οι Κομμουνιστές και οι «α­ριστεροί» Εθνικιστές , η Σοσιαλιστική πτέρυγα του Περονικού κόμματος , συγκρούονται με την αστυνομία που οι τραυματίες και από τις δύο πλευρές είναι αρκετές δεκάδες. Οι ε­κατοντάδες μολότοφ απ' τη μια πλευρά , τα καπνογόνα και οι αντλίες της αστυνομίας από την άλλη , θυμίζουν Βιετνάμ.




Η αστική τάξη στην προσπάθειά της να αισχροκερδήσει , το ύψος της υπεξαιρέσεως των δανείων που είχε πάρει η χώρα έφτανε το 85% είχε ρίξει το λαό σε μια άνευ προηγουμένου φτώ­χια. Στην εκκλησία του Αγίου Λουκά μια ομάδα 50 κομμουνιστών υποχωρεί κάτω από την ά­γρια καταδίωξη της αστυνομίας. Στην πλα­τεία Λανγκιστέρα συναντιέται με μια άλλη ομάδα , από 120 περίπου άτομα , Περονιστών σοσιαλιστών. Σε αυτή την ομάδα ήμουν και εγώ. Γνωρι­στήκαμε αμέσως γιατί φορούσαν κόκκινα μαντήλια και δύο - τρεις από αυτούς κρατού­σαν σημαίες με το σφυροδρέπανο.


Εμείς ντυμένοι «παραδοσιακά» , φορούσαμε μαύ­ρα μαντήλια , κρατούσαμε την σημαία της Αρ­γεντινής και πολλοί από εμάς είχαμε στις τσέπες του παντελονιού μας περιβραχιόνιο του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος ...


Για ένα-δύο λεπτά κανείς μας δεν μίλαγε. Σε μια στιγμή καμιά εικοσαριά άνδρες των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας φαίνονται μπροστά στο δρόμο και αρχίζουν να μας κυ­νηγούν. Τότε εγώ φωνάζω προς τους κομ­μουνιστές : ακολουθήστε μας. Αυτοί χωρίς καν να σκεφτούν έρχονται από πίσω μας. Ε­κείνη την ώρα ανάμεσά μας δεν υπήρχαν Κομμουνιστές ή Εθνικοσοσιαλιστές , αλλά μαχόμενοι αντικαπιταλιστές. Στο δρομάκι του Μαγκράτος , με σπρέι ένας κομμουνι­στής γράφει στον τοίχο : «κάτω η δικτατορία του κεφαλαίου» και ετοιμάζεται να υπογρά­ψει με ένα σφυροδρέπανο. Καταλαβαίνον­τας τι πάει να κάνει ένας δικός μας παίρνει το σπρέι μέσα από τα χέρια του και υπογρά­φει με την σβάστικα.

Προχωρώντας προς την Λεωφόρο Λαμαν­γκρίτε συναντήσαμε μια αμερικανική τράπε­ζα. Αμέσως 2 κομμουνιστές και 7 δικοί μας σπάζουν τα τζάμια της και βάζουν φωτιά στα έπιπλα. Πενήντα μέτρα πιο κάτω δύο διμοιρίες από κρανοφόρους της αστυνομίας μας αιφνιδιάζουν και μας περικυκλώνουν. Βλέ­ποντας τις σημαίες με τα σφυροδρέπανα νο­μίζουν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές. Αμέ­σως εγώ σαν αρχηγός της δικής μου ομάδας μια και ήμουν ο μεγαλύτερος φωνάζω :


Σύν­τροφοι ώρα να βγάλουμε τα περιβραχιόνιο !


Μέσα σε μισό λεπτό και οι 120 περίπου φο­ράμε το περιβραχιόνιο με την σβάστικα και στεκόμενοι μπροστά στους μπάτσους φω­νάζαμε :


« Κάτω η καπιταλιστική δημοκρατία , Ζήτω ο Σοσιαλισμός Ζήτω η Αργεντινή ».


Οι α­στυνομικοί κάθονται ακίνητοι σαν υπνωτι­σμένοι μας κοιτούν. Αμέσως λέω στους συντρόφους μου , παιδιά να σπάσουμε τον κλοιό. Σε δευτερόλεπτα έχουμε πέσει πάνω στους αστυνομικούς και οι πρώτοι από εμάς ξεφεύγουν. Εγώ με καμιά δεκαπενταριά εθνικιστές και έναν κομμουνιστή παίρνω το δρόμο που ο­δηγούσε στην πλατεία Λατιέρα. Φτάνοντας στην πλατεία πέφτουμε σε δεύτερο μπλόκο. Κάνοντας να ξεφύγουμε η αστυνομία απαν­τάει με πυροβολισμούς. Καθώς έτρεχα ακούω δίπλα μου τη φωνή του συντρόφου Μιγκέλ , Χουάν βοήθεια με χτύπησαν. Κοιτάω και τον βλέπω γεμάτο στα αίματα. Την ίδια στιγμή 20 μέτρα μπροστά μου σωριάζεται από τους πυροβολισμούς έ­νας άλλος σύντροφος ο Αλφρέδο , τελειό­φοιτος της Νομικής.



Προσπαθώ να σηκώσω τον Μιγκέλ φωνά­ζοντας καθίκια αστυνομικοί φονιάδες του λαού πριν προχωρήσω δέκα μέτρα , πέντε ­έξι μπάτσοι έπεσαν πάνω μου και με χτυπού­σαν με τα γκλόπ. Το μόνο που θυμάμαι πριν λιποθυμήσω απ' το ξύλο ήταν η φωνή του α­δελφού μου Χούλιο , που καθώς τον οδηγού­σαν στην κλούβα φώναζε :


Ζήτω ο Εθνικοσο­σιαλισμός ! Ζήτω η πατρίδα !


Συνήλθα στα μπουντρούμια της ασφά­λειας. Στο ίδιο κελί ήμασταν 40 άτομα. Προσπάθησα να σηκωθώ και όταν μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου , κάποιος με πλησία­σε και δίνοντας μου τσιγάρο με ρώτησε : « κομμουνίστα ; » όχι του απάντησα « χιτλε­ριάνο ». Με κοίταξε και χωρίς να πει τίποτα γύρισε πίσω στην θέση του. Σε 3/4 περίπου ένας αστυνομικός άνοιξε την πόρτα και είπε : Ποίος είναι ο Χιτλερικός εδώ ; Πηγαίνοντας προς το μέρος του , του λέω εγώ. « Έβγα έξω » , μου είπε , σε θέλει ο υπα­στυνόμος.

Περνώντας το διάδρομο βλέπω να κατεβάζουν απ' τις σκάλες τον αδελφό μου Χούλιο μέσα στα αίματα. Χούλιο φωνάζω και κάνω να τρέξω προς το μέρος του. Μερικοί αστυνομικοί έπεσαν πά­νω μου και με οδήγησαν σηκωτό στο γραφείο του υπαστυνόμου. Μπαίνοντας μέσα , ο υπα­στυνόμος καθόταν στο γραφείο μαζί με μια δακτυλογράφο και με έναν άλλον με πολιτι­κό που το στυλ του θύμιζε πράκτορα σε ται­νία του κινηματογράφου. Με ρώτησε αν ήθε­λα τσιγάρο ή καφέ και του απάντησε όχι. Κα­τόπιν με ρώτησε τ' όνομά μου. Χουάν Ντε Α­κίβε , του απάντησα. Είσαι εθνικοσοσιαλι­στής ; μου είπε. Ναι , του απάντησα. Γιατί ; Με ξαναρωτάει.


Γιατί είμαι εργάτης και δεν ανέ­χομαι να ζω σαν ζώο εγώ και η οικογένειά μου , αλλά ούτε και ο λαός της Αργεντινής να δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί και η πατρίδα μου να πατρονάρεται απ' τους Αμερικάνους.


Γελώντας μου ξαναλέει όπως αφού είμαι ε­θνικοσοσιαλιστής θα είμαι και πατριώτης και σαν πατριώτης δεν θα πρέπει να αγωνίζομαι κατά του καπιταλισμού και του στρατού , αλ­λά μόνο κατά του κομμουνισμού. Εγώ του α­πάντησα πως ακριβώς επειδή είμαι πατριώ­της θα αγωνίζομαι υπέρ του Σοσιαλισμού , για μια ανεξάρτητη δίκαιη , Εθνικοσοσιαλιστική Αργεντινή. Εκείνη την ώρα αυτός που έμοιαζε με πρά­κτορας - όπως στον κινηματογράφο - του είπε κάτι στο αυτί. Αμέσως γυρνάει και μου λέει , θέλω όλα τα ονόματα των εθνικοσοσια­λιστών που βρίσκονται στο Περονικό κόμμα.

Εγώ γελώντας ειρωνικά του απαντάω : μή­πως θέλεις και τα ονόματα αυτών που έχετε σκοτώσει ή βασανίσει ; Ύστερα φτάνοντας προς το μέρος του , του λέω : Εθνικοσοσιαλι­στής είμαι , όχι χαφιές της αστυνομίας. Οι υπόλοιπες 57 ημέρες που έμεινα στα μπουντρούμια ήταν ένα σωστό μαρτύριο. Έ­φτασαν στο σημείο να με απειλήσουν ότι θα σκοτώσουν τον αδελφό μου , αν δεν μαρτυ­ρήσω τα ονόματα.




Τους απάντησα ότι ο αδελφός μου είναι ε­θνικοσοσιαλιστής και ξέρει γιατί πεθαίνει. Ε­κείνη την ώρα δεν γνώριζα ότι τον είχαν ήδη σκοτώσει τα γουρούνια. Χωρίς να ξέρω γιατί , μετά από αυτό το χρο­νικό διάστημα με άφησαν ελεύθερο. Όταν ε­πέστρεψε σπίτι μου έμαθα ότι όλοι μας είχα­με συλληφθεί και πολλοί είχαν δολοφονηθεί. Μέσω ενός γνωστού , μετά από μια βδομά­δα έμαθα ότι με είχαν αφήσει ελεύθερο για να με παρακολουθούν και να δουν ποιους θα συναντούσα. Μάταιος κόπος γιατί δεν υπήρχε κανένας « ελεύθερος » Το κωμικό είναι ότι όσους εί­χαν συλλάβει ή σκοτώσει , τους παρουσίαζαν ως κομμουνιστές. Εν ονόματι της πατρίδας πάντα .. Μετά από ένα μήνα περίπου κατάφερα να το σκάσω στην Ισπανία.

Το πως το έσκασα θα χρειαζόταν μήνες για να το εξιστορήσω. Τώρα έχω επιστρέψει στο Μπουένος Άϊρες. Με τη «δημοκρατία .. δεν έχει αλλάξει φυσικά τίποτα. Όποιοι κυβερνούσαν με το προσωπείο της Χούντας , σήμερα κυβερνούν με το πρόσωπο της «Δημοκρατίας ...

Στο Περονικό κόμμα υπάρχουν δυστυχώς πολλοί φιλελεύθεροι. Εγώ φυσικά ανήκω στην εθνικιστική του πτέρυγα και πιο συγκε­κριμένα στην Εθνικοσοσιαλιστική. Ο αγώνας ξαναρχίζει από την αρχή. Θα έμαθες φαντάζομαι την δολοφονία του συντρόφου Γκερένιο.


Οι πολυεθνικές ο' αυτή τη δολοφονία μαζί με την αστυνομία είναι χωμένες ως το κόκκαλο.

Ο αγώνας όμως θα συνεχιστεί έστω και αν χρειαστεί να πεθάνουμε όλοι.


Ζήτω η Αργεντινή ! , Ζήτω ο Σοσιαλισμός !

Με Εθνικοσοσιαλιστικούς χαιρετισμούς

Χουάν Ντε Ακίβε

Εργάτης


Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο δωδέκατο τεύχος του Εθνικοεπαναστατικού περιοδικού «Αντίδοτο».

Διακοπές στην Καμπούλ ;

Είναι πολύ απλό. Κάποιοι βουλευτές του κοινοβουλίου επειδή κουράστηκαν πολύ από το βουλευτιλίκι και τα 9.000 Ευρώ κάθε μήνα αποφάσισαν να επισκεφτούν πριν λίγους μήνες το Αφγανιστάν.

Ας δούμε πως το παρουσίασε ο αστικός τύπος :


“Πολεμικός τουρισμός” για τους βουλευτές μας’’

''…Με σκοπό να αποδράσουν για λίγο από την πλήξη της Βουλής αλλά και να εμψυχώσουν τους φαντάρους της Ελληνικής Δύναμης, 11 βουλευτές διοργάνωσαν «επικίνδυνη αποστολή στο Αφγανιστάν. Οι λίγες ώρες στην Καμπούλ περιελάμβαναν βόλτες με υπερσύγχρονα στρατιωτικά τζιπ , αλεξίσφαιρα γιλέκα, κάλυψη-απόκρυψη από τον εχθρό, λουκούλλειο γεύμα με σολωμό αλά κρεμ, δώρα από την τοπική μπουτίκ, ανέκδοτα, αλλά και… ροχαλητό στην πτήση της επιστροφής. Για λόγους ασφαλείας το ταξίδι δεν μπορούσε να γίνει με κανένα ελληνικό C-130 καθώς δεν διαθέτουν σύστημα αυτοπροστασίας. Έτσι το υπουργείο Άμυνας ενοικίασε πολιτικό αεροσκάφος το οποίο έφθασε στην Καμπούλ.

Η βουλευτική ομάδα αποτελούνταν από τους Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη (ο οργανωτής) Αριστοτέλη Παυλίδη, Νίκο Δένδια , Σίμο Κεδίκογλου , Κώστα Μαρκόπουλο, Όλγα Κεφαλογιάννη, Πάνο Μπεγλίτη , Σούλα Μερεντίτη , Γιάννη Δημαρά, Δημήτρη Τσιρώνη και τον Άδωνι Γεωργιάδη.. Μόλις έφτασαν οι Έλληνες αξιωματικοί έβαλαν γρήγορα τους «κομάντο» της Βουλής στο πολεμικό κλίμα. Τους εξόπλισαν με αλεξίσφαιρα γιλέκα και τους εξήγησαν ποια μέτρα θα πρέπει να πάρουν σε επίθεση των Ταλιμπάν. Σε ρόλο πολεμικού φωτορεπόρτερ διέπρεψαν οι κύριοι Βαρβιτσιώτης και Γεωργιάδης που με μία φωτογραφική μηχανή ανά χείρας απαθανάτισαν τις ιστορικές στιγμές τους στο Αφγανιστάν. Οι δυο βουλευτές είχαν την ευκαιρία και οδήγησαν τα θωρακισμένα οχήματα γαλλικά VBL.

Μετά το πρώτο καλωσόρισμα το βουλευτικό εκστρατευτικό σώμα απόλαυσε τον καφέ του στους δερμάτινους καναπέδες του «ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ». Δοκίμασε τσουρεκάκια, μπισκότα και «καναπεδάκια». Στη συνέχεια ξεκίνησε η «εκπαίδευση». Με casual ντύσιμο και προτίμηση στα μονόχρωμα πουκάμισα οι άντρες βουλευτές παρακολούθησαν με προσοχή «ψάρακλα» την ενημέρωση που τους έγινε τόσο για τις εγκαταστάσεις όσο και για τον οπλισμό της ελληνικής δύναμης. Από την πλευρά τους οι δυο βουλευτίνες θαύμαζαν τα καλογυμνασμένα σώματα των «Ράμπο» της Ελληνικής Δύναμης και άκουγαν με προσοχή. Μετά την εκπαίδευση ακολούθησε το γεύμα στο στρατόπεδο με βουλευτές και στρατιωτικούς να γελούν με τα ανέκδοτα και τις ιστορίες που ακούστηκαν και από τις δυο πλευρές. Το κυρίως μενού περιελάμβανε σολομό αλά κρεμ που συνοδευόταν από ποικιλία σαλατών.

Από ένα ελληνικό τραπέζι δε θα μπορούσε να λείψει το ψωμί και για την περίσταση προτιμήθηκε η γαλλική μπαγκέτα. Μοναδικό ατόπημα του σεφ είναι ότι πρόσφερε κόκκινο κρασί με το ψάρι. Κάποιοι από τους βουλευτές, όπως ο κ. Τσιρώνης τόνισε πως δεν φοβήθηκε καθόλου, ενώ αποκάλυψε ότι δεν θα φορούσε το αλεξίσφαιρο γιλέκο αν δεν του το είχαν επιβάλλει οι στρατιωτικοί. Ο παρορμητικός Αρτινός σε μία ένδειξη στρατιωτικής αβροφροσύνης πρότεινε στον αρχηγό του ΓΕΣ αντιστράτηγο κ. Δημήτρη Βούλγαρη να απονείμει κατ’ εξαίρεση και τιμής ένεκεν το βαθμό του ανθυπολοχαγού στις βουλευτίνες της αποστολής Όλγα Κεφαλογιάννη και Σούλα Μερεντίτη , για το θάρρος που επέδειξαν.

Οι βουλευτές βλέποντας τα καλογυμνασμένα κορμιά των Ελλήνων κομάντο μπήκαν στον πειρασμό να ρίξουν μερικές κάμψεις στο γυμναστήριο του στρατοπέδου. Όμως οι μόλις πέντε ώρες παραμονής στην Καμπούλ δεν ήταν αρκετές για να προσαρμοστεί ο οργανισμός τους στην υψομετρική διαφορά της πρωτεύουσας του Αφγανιστάν (1.800 μ) με τα έδρανα του Κοινοβουλίου της Ελλάδας, όπως εξήγησε το ΘΕΜΑ ο κ. Τσιρώνης. Λίγο πριν φύγουν οι Έλληνες στρατιωτικοί προσέφεραν τα δώρα τους τα οποία ήταν, ένα χαλί τοίχου που απεικονίζει τη χώρα, δύο τασάκια από αφγανικό μάρμαρο και μπούργκα, για τις γυναίκες και αφγανική ρόμπα για τους άνδρες…''


Τα έξοδα για τα καύσιμα του αεροπλάνου , το φαγητό τους , τις μετακινήσεις , τα πάντα τα πλήρωσε πάλι ο Ελληνικός λαός ...


Ξεκίνησαν γεμάτοι χαρά , γεμάτοι χαμόγελα , γεμάτοι κέφι και πήγαν να δουν από κοντά τους Έλληνες στρατιωτικούς - μισθοφόρους - που έστειλε το ΝΑΤΟ και η Αμερική στην περιοχή για να προωθηθεί η «δημοκρατία». Η ίδια «δημοκρατία» που βομβαρδίζει αφγανικά χωριά και μετά τα θύματα βαφτίζονται παράπλευρες απώλειες.

Ποιους συνάντησαν μεταξύ άλλων οι Έλληνες βουλευτές ;; Μα φυσικά και ανώτερους αξιωματικούς των εισβολέων. Τα ίδια άτομα που συνάντησαν οι βουλευτές και που υπηρετούν πιστά οι Έλληνες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί είναι υπεύθυνα για χιλιάδες απώλειες αμάχων στο Αφγανιστάν.


Θυμόμαστε πως συμπεριφέρθηκαν οι εισβολείς του ΝΑΤΟ στους αντιπάλους τους*.


Ας πάμε πάλι όμως στους Έλληνες βουλευτές. Φόρεσαν το αστραφτερό τους χαμόγελο , προσπάθησαν να βρουν αλεξίσφαιρο γιλέκο στο νούμερο τους , έβγαλαν φωτογραφίες και γύρισαν όλοι ευτυχισμένοι πίσω στην χώρα μας. Ας μην γελιόμαστε το ερειπωμένο Αφγανιστάν αποτέλεσε για αυτούς απλά έναν ακόμα προορισμό διακοπών. Οι δολοφονίες αμάχων από πυρά του ΝΑΤΟ για αυτούς είναι απλά ένα άγνωστο γεγονός.


Η πείνα του Αφγανικού λαού , η φτώχεια , η εγκατάλειψη , οι βομβαρδισμοί , η ΚΑΤΟΧΗ είναι για αυτούς άγνωστες λέξεις.


Όλοι αυτοί με την παρουσία τους εκεί νομιμοποίησαν για άλλη μια φορά την ΚΑΤΟΧΗ της περιοχής από τα νατοϊκά στρατεύματα.


Ελληνικέ λαέ ας θυμηθούμε ποιους ψήφισες στις τελευταίες εκλογές και πήγαν στην Καμπούλ , ας θυμηθούμε ποιοι είναι αυτοί που επισκέφτηκαν το κατεχόμενο Αφγανιστάν και δεν έβγαλαν μιλιά για τα πάθη αυτού του ταλαίπωρου λαού :

Αριστοτέλης Παυλίδης.
Όλγα Κεφαλογιάννη.
Νίκος Δένδιας.
Σούλα Μερεντίτη.
Δημήτρης Τσιρώνης.
Γιάννης Δημαράς.
Παύλος Μπεγλίτης.
Άδωνις Γεωργιάδης.
Σίμος Κεδίκογλου.
Κώστας Μαρκόπουλος.
Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης.





Οι φωτογραφίες όπως και τα σχόλια που υπάρχουν κάτω από αυτές προέρχονται από τον αστικό τύπο.


*Αφού κλείδωσαν σε τριαξονικά φορτηγά δεκάδες από αυτούς χωρίς νερό και φαγητό ο ένας πάνω στον άλλο σαν σαρδέλες οδηγήθηκαν από το ένα άκρο της χώρας στο άλλο. Στον δρόμο οι υπέροχοι δημοκράτες επειδή νοιάστηκαν για τους αιχμαλώτους γάζωσαν τα φορτηγά με δεκάδες σφαίρες για να "πάρουν αέρα" οι κρατούμενοι … Το ότι πολλοί βρήκαν τον θάνατο είναι άλλη μια λεπτομέρεια …


Δεν μας καίγεται καρφί για τους μισθοφόρους - σταυροφόρους του Ελληνικού Στρατού στο Αφγανιστάν …


Αλληλεγγύη στην Αντίσταση του Αφγανιστάν !

Αυτόνομη Δράση Συντρόφων του Μαύρου Κρίνου στο Ρέθυμνο.

Η Αυτόνομη Δράση συνεχίζεται σε ολόκληρη την χώρα !

Φωτογραφίες που μας έστειλαν σύντροφοι απο το Ρέθυμνο Κρήτης.

Εμπρός Σύντροφοι – Πίσω Ρουφιάνοι !

Αυτόνομοι και Ελεύθεροι !

του Αλεξόπουλου Στέλιου.


Να λοιπόν που η υπόσχεση που είχαμε δώσει πριν 15 μήνες ότι θα συνεχίζαμε αυτή την προσπάθεια μέσω του Μαύρου Κρίνου ότι και να γίνει πραγματοποιήθηκε με το παραπάνω.

Ο Μαύρος Κρίνος κλείνει μια περίοδο ιδεολογικής σκέψης και είναι ο καιρός να περάσει σε μια δεύτερη περίοδο πρότασης και δράσης. Μέσα από το Μαύρο Κρίνο εκφράζονται συσπειρώνονται και δρουν μαζί όλα τα εθνικοεπαναστατικά και κινηματικά ρεύματα ενάντια στην νέα τάξη πραγμάτων και τον καπιταλισμό, ρεύματα που στέκονται στο πλευρό της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, όπως είναι και το ρεύμα της Εθνικιστικής Αριστεράς.
Πολλοί τρόμαξαν με αυτό τον όρο και ακόμα πιο πολλοί αυτοί που έχουν κάνει τον Επαναστατικό Εθνικισμό βιοποριστικό επάγγελμα και πουλάνε τις Ιδέες με την οκά κατάλαβαν πόσο μπορούν να επηρεάσουν αυτά που γράφουμε και κάνουμε. Προσπάθησαν να αντιδράσουν μα ήταν αργά …

Οι Αυτόνομοι Σύντροφοι και οι Συντρόφισσες είναι σε θέση να τσακίσουν όλα τα εμπόδια που θα βρουν στον δρόμο τους ή που θα τους βάλουν …

Ήρθε λοιπόν ξανά η ώρα της Εθνικιστικής Αριστεράς και στην Ελλάδα. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ορισμένα πράγματα σχετικά με την Εθνικιστική Αριστερά. Δεν είμασταν εμείς αυτοί που επιχείρησαν να κλείσουν τον Κοινωνικό Επαναστατικό Εθνικισμό στα καλούπια της δεξιάς και της αριστεράς. Την αρχή την έκανα ορισμένοι με την «εθνική» δεξιά.

«Αυτοί» λοιπόν παρουσίασαν και παρουσιάζουν και σήμερα στον κόσμο τον Επαναστατικό Εθνικισμό ως συνώνυμο του Καπιταλισμού , φίλο του ατλαντισμού , «σύμμαχο» των αφεντάδων της Αμερικής …

Τα περιθώρια για εμάς δεν ήταν μεγάλα. Δεν μπορούσαμε να μιλάμε για τον «ίδιο Εθνικισμό». Έπρεπε να διαχωρίσουμε σαφέστατα τις θέσεις μας , από αυτή της «εθνικής» δεξιάς. Αφού λοιπόν εμείς είμαστε κατά του καπιταλισμού και υπέρ του Σοσιαλισμού , έχοντας πάρει καθαρή θέση εναντίον της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ και του αμερικανικού Ιμπεριαλισμού , υποστηρικτές της αντισιωνιστικής αντίστασης , έπρεπε να τεθούμε σε άλλο επίπεδο , αυτό της Εθνικιστικής Αριστεράς , του πραγματικού Λαϊκού Σοσιαλιστικού Εθνικισμού.
Κάποιοι «πατριώτες» μας κατηγόρησαν ως διασπαστές , οπορτουνιστές και άλλα ευτράπελα. Δεν πειράζει και άλλοι είχαν κατηγορηθεί για παρέκκλιση και στο τέλος ήταν αυτοί που αποδείχτηκε μέσα από την ροή των γεγονότων ότι είχαν το δίκιο με το μέρος τους.


Αυτό για την «ιστορία».

Ας σταματήσουν λοιπόν να μας «συμβουλεύουν». Να κρατήσουν τις συμβουλές για τον εαυτό τους. Είναι αρκετά «κουρασμένοι» και ανίκανοι για να μας «βοηθήσουν».

Ο Μαύρος Κρίνος έχει καταφέρει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να σπάσει το φράγμα του «χώρου» και προσπαθεί με τις δυνάμεις που έχει για την δημιουργία ενός πραγματικά Λαϊκού και Επαναστατικού Κινήματος προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις και στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας και πραγματικότητας.

Πιστεύουμε ότι είμαστε στον σωστό δρόμο και η μεγαλύτερη βοήθεια σε αυτό είναι η αλληλεγγύη των συντρόφων μας. Χαιρετίζουμε τους Συντρόφους και τις Συντρόφισσες σε ολόκληρη την Ελλάδα και την Κύπρο , στο εξωτερικό και τους κάνουμε γνωστό ότι τίποτα δεν θα μπορέσει να σταματήσει την προσπάθεια μας.

Καμιά προβοκάτσια , καμιά πρόκληση , καμιά αντίδραση από όπου και αν προέρχεται δεν θα μπορέσει να κάμψει το ηθικό μας.

Δεν θα γίνουμε συνοδοιπόροι στον αστικό βούρκο. Έχουμε χαράξει μόνοι μας τον δρόμο μας.


Αν ο Νίκος Καζαντζάκης έλεγε : «δεν ελπίζω τίποτα , δεν φοβάμαι τίποτα , είμαι ελεύθερος» , εμείς λέμε :

Δεν Ελπίζουμε Τίποτα , Δεν Φοβόμαστε Τίποτα , Είμαστε Αυτόνομοι και Ελεύθεροι !

Κάνουμε το δικό μας.

του Ιουλιανού.

Δεν είναι και ασήμαντο αυτό που κάνουμε. Καθόλου ασήμαντο. Είναι το πρώτο μικρό βήμα για ένα ελεύθερο μέλλον. Ένα μέλλον που δεν θέλουμε να παραμείνει προσωπικό και κλειστό αλλά το θέλουμε κοινό και ανοικτό προς όλους. Σε φίλους και εχθρούς. Στους φίλους για να το απολαύσουν , στους εχθρούς για να τιμωρηθούν.

Είμαστε ελιτιστές αλλά καλώς νοούμενοι ελιτιστές. Δεν κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Κοιτάμε να έχουμε μαζί μας μόνο όσους αξίζουν , αυτούς που δεν αξίζουν και αποτελούν περισσότερο βάρος παρά βοήθεια απλά δεν τους θέλουμε. Δεν δυναμώνουμε με το να αυξήσουμε ανούσια τον αριθμό μας. Ψάχνουμε τον άνθρωπο του μόχθου και του Λαού, όχι του όχλου. Μα όταν βρούμε τον άνθρωπο του Λαού τότε δεν κοιτάμε πόσοι είμαστε. Ας είμαστε και δισεκατομμύρια. Θέλουμε να συγκεντρώσουμε τους άξιους ανεξάρτητα με το πόσοι είναι.

Το όραμα για ένα μέλλον πιο αξιοπρεπές θέλουμε να το διαδώσουμε σε όλους. Δεν είμαστε τέλειοι. Κάνουμε λάθη. Και είναι δείγμα ανωτερότητας να τα παραδεχόμαστε ! Το πρώτο που κάνουμε είναι να το εμπεδώσουμε στον εαυτό μας, Πειθόμαστε και πιστεύουμε. Μετά μένει το άλλο μισό. Η Πράξη. Από την θεωρία στην πράξη …

Από τις πιο σοφές φράσεις του ανθρώπινου γένους. Εκεί που υπάρχει άρνηση δράσης εκεί και εμείς πράττουμε σε πείσμα αυτού του δόγματος. Αντιδογματικοί , αν το δόγμα είναι νεοταξικό , αντισυμβατικοί , αν ο συμβιβασμός είναι εξευτελιστικός και γονυπετής. Σε μια κοινωνία που δεν καταδέχεται να κάνεις το δικό σου αλλά το δικό τους που το βάφτισαν «δικό σου» εμείς αρνούμαστε. Δεν πρόκειται να τρέξουμε ούτε να χύσουμε ιδρώτα για το συμφέρον του κάθε καπιταλιστή.

Δεν θα ουρλιάξουμε για έναν που μας παίρνει την ζωή μας παραμελώντας έναν δικό μας αδελφό. Όταν βλέπουμε εκατομμύρια να ζουν υπνοβατώντας με δανεικές ζωές εμείς κάνουμε τη δική μας.


Δική μας η ζωή , δική μας η θέληση , δική μας η ψυχή , δική μας η Ιδέα , δικός μας ο αγώνας , δική μας και η νίκη !

Το παρακρατικό αμερικανόφιλο ακροδεξιό παρασκήνιο «επιτίθεται» ξανά στον Μαύρο Κρίνο.

Το κείμενο υπογράφουν οι : Μαύρος Λύκος , Πολυπέρχων , Red Byron.


Τα τελευταία κείμενα με πολιτικές θέσεις που δημοσιεύθηκαν στο Μαύρο Κρίνο , ιδιαίτερα όσον αφορά την πολιτική αντιπαράθεση με απόψεις που προβάλλονταν από ακροδεξιά μαγαζάκια και προσπαθούσαν να παρουσιάσουν ως «εθνικισμό» τη συμπόρευση με τις ΗΠΑ , τον Ομπάμα , τα Εβραϊκά λόμπι , τους ιδρυτές του ιδρύματος «Μάργκαρετ Θάτσερ» , το «κέντρο Νίξον» και άλλα τέτοια , ενόχλησαν αρκετούς.


Έχουμε καλέσει και καλούμε για ακόμη μια φορά , διάφορες οργανώσεις να τοποθετηθούν πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα :


http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/06/blog-post_20.html


Μέχρι στιγμής δεν έχουμε πάρει ακόμα κάποια πολιτική απάντηση. Πιστεύουμε όμως ότι μέσα στις παραπάνω οργανώσεις υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι καθαροί και με ιδανικά , που είναι εντελώς αντίθετοι με τις ιδέες για συμπόρευση με ΗΠΑ και Σιωνιστές , και έτσι περιμένουμε αρκετά πράγματα από αυτούς στη συνέχεια , ώστε να ξεκαθαρίσουν ότι ο Kοινωνικός Εθνικισμός δεν έχει και δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση και καμιά υποταγή σε κέντρα με τέτοιες λογικές , τα οποία και πρέπει να απομονώσουν.

Η μόνη απάντηση που είχαμε προέρχονταν κατευθείαν από αυτούς που είναι «ψηλά» μέσα στα διάφορα ακροδεξιά κέντρα , από αυτούς που δηλώνουν δημόσια ότι δήθεν δεν ασχολούνται μαζί μας , και ήταν η ανάλογη του ήθους και του ρόλου τους. Παρασκήνιο , συκοφαντία , και συμφωνίες συνεργασίας κάτω από το τραπέζι ανάμεσα σε μαγαζάκια και συμφέροντα , για συντονισμένη και από κοινού νέα «επίθεση» λάσπης ενάντια στο Μαύρο Κρίνο. Τη λέξη «επιτίθεται» στον τίτλο του κειμένου και εδώ , την έχουμε βάλει σε εισαγωγικά , διότι εκτός από έντονη παρακρατική μπόχα, η «επίθεση» ξεπερνάει κάθε όριο γελοιότητας.

Συγκεκριμένα , με αφορμή τα τελευταία κείμενα του Μαύρου Κρίνου , ιδιαίτερα προβεβλημένο και γνωστό στέλεχος της ανοιχτά φιλοαμερικάνικης πτέρυγας του ακροδεξιού χώρου , συναντήθηκε με ιδιοκτήτη μαγαζιού της δήθεν «αριστερής» πατριωτικής έκφρασης του «εθνικού χώρου» ( με αναφορές σε Μαρξ , Τρότσκι κλπ ) που ψήφιζε μέχρι πρόσφατα ΚΚΕ.

Ένα μαγαζί που είχε ασκήσει έντονες πιέσεις στην κοινοβουλευτική ακροδεξιά τις τελευταίες μέρες , μέσω δημοσιεύσεων σε φόρουμ που διατηρεί στο διαδίκτυο , στο οποίο πρόσφατα αναπαρήγαγε κάποιες αυτούσιες θέσεις του Μαύρου Κρίνου. Τις ίδιες πιέσεις είχε ασκήσει και στο παρελθόν το μαγαζί στα κέντρα αυτά , αναδημοσιεύοντας τότε ολόκληρα κείμενα του Μαύρου Κρίνου , και σταμάτησαν όταν απέδωσαν και τότε «καρπούς».

Η συμφωνία η οποία αυτή τη φορά επετεύχθη , περιλάμβανε μεταξύ άλλων να μην αναπαραχθεί στο άμεσο μέλλον από αυτό το «ενάντια στη νέα τάξη» μαγαζί τίποτα απολύτως όσον αφορά το θέμα της συμπόρευσης με την πολιτική των ΗΠΑ από προβεβλημένα στελέχη του ακροδεξιού κέντρου.

Υπήρξε επίσης αναφορά και στο επόμενο «σχέδιο» συκοφάντησης του Μαύρου Κρίνου. Στο παρελθόν , αφού το συγκεκριμένο «μαρξιστικό» μαγαζί άσκησε πρώτα έντονες πιέσεις στην κοινοβουλευτική ακροδεξιά , αναδημοσιεύοντας τα δικά μας κείμενα , τελικά μετά από επίσκεψη και πρόταση ακροδεξιού στελέχους , την οποία αποδέχθηκε , σταμάτησε κάθε τέτοια δημοσίευση. Προσπάθησαν επίσης τότε να συσχετίσουν μαζί μας και να μας φορτώσουν «περίεργης» δράσης «δημοσιογράφο» που ανήκε πριν στο συγκεκριμένο μαγαζί και παρίστανε τον «εθνομπολσεβίκο».

Αυτή τη φορά η πίεση ασκήθηκε ξανά αναφέροντας δικές μας πολιτικές θέσεις για την ακροδεξιά , όπως για τον Αμερικανισμό του ΛΑΟΣ και τα «δίδυμα αδέλφια του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΟΣ». Η πίεση έφερε ξανά καρπούς. Έγινε νέα επαφή από στέλεχος του ακροδεξιού φιλοαμερικανισμού με αυτό το μαγαζί. Μετά από αυτή , το μαγαζί σταμάτησε να δημοσιεύει οτιδήποτε σχετικά , και προσπάθησε να συσχετίσει τον Μαύρο Κρίνο με άλλο άτομο που επίσης είχε σχέσεις παλιά με το ίδιο μαγαζί , ένα άτομο που συνεργάζονταν επίσης με το ΚΚΕ και στο παρελθόν φαίνεται να είχε σχέσεις με την Κρήτη.

Καλό είναι πάντως να τα ακούνε και οι εναπομείναντες στον χώρο αυτό , ώστε να ξέρουν από τώρα όταν θα φύγουν από εκεί το τι τους περιμένει !

Ξεκινώντας λοιπόν από την παραπάνω προβοκάτσια συσχέτισής μας με τέτοια άτομα , η νέα ιδέα και η «γραμμή» που δόθηκε τώρα σε όλα τα «παπαγαλάκια» είναι να διαδώσουν τόσο στα έντυπά τους , όσο και σε φόρουμ στο Ίντερνετ μαζικά , ότι ο Μαύρος Κρίνος είναι «κατασκεύασμα του ΚΚΕ» και ταυτόχρονα των «εβραίων» και του «Σόρος» με σκοπό να χτυπηθεί λέει … ο «εθνικισμός» στην Ελλάδα.


Όπου «εθνικισμό» φυσικά εννοούν την δράση της φιλοΑμερικάνικης ΝΑΤΟικής ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Της ακροδεξιάς των Εβραϊκών λόμπι , του Ομπάμα , του ιδρύματος Μάργκαρετ Θάτσερ και των ανοιχτών αναφορών στον «εθνικό» ρόλο της ΕΥΠ και της αστυνομίας υπό τις σημερινές συνθήκες και κυβέρνηση.

Εμείς τους υπενθυμίζουμε ότι ο Μαύρος Κρίνος κάλεσε ανοιχτά σε ΑΠΟΧΗ ή ΑΚΥΡΟ στις προηγούμενες εκλογές. Τους υπενθυμίζουμε ότι ο Μαύρος Κρίνος δεν τροφοδοτείται οικονομικά από διαφημίσεις συγκεκριμένου κόμματος της αριστεράς , ούτε πουλάμε οτιδήποτε ώστε να μπορούν να το διαφημίσουν στην τηλεόραση κομματικά στελέχη , ούτε υπάρχει κανένα παρασκήνιο με συμφωνίες με κόμματα και συμφωνίες με περίεργους χώρους.


Τα παρασκήνια και τη λάσπη λοιπόν να την κρατήσουν στα «αριστερά» μαγαζιά τους , που λειτουργούν ως «συγκοινωνούντα δοχεία» με την φιλοαμερικάνικη ακροδεξιά , γιατί τους ανένταχτους Αυτόνομους Αντικαπιταλιστές Εθνικοεπαναστάτες , δεν μπορούν να τους αγγίξουν οι ακροδεξιές τους συκοφαντίες.

Από κει και πέρα όμως , θα δώσουμε τη χαρά στον τυχαίο αναγνώστη μας να έχει ο ίδιος την ευκαιρία να διαμορφώσει και να αλλάξει τις εξελίξεις και να διασκεδάσει παράλληλα ως εξής :

Σε φόρουμ μαγαζιού που ισχυρίζεται ότι είναι «Ενάντια στη Νέα Τάξη» και που ψήφισε ΚΚΕ ανοιχτά στις τελευταίες εκλογές, ενώ σχετίζεται και με διαφημίσεις του ΚΚΕ , και που προσπαθεί τώρα να μας συσχετίσει με δικές του «αμαρτίες» και άτομα , πήγαμε μετά το συγκεκριμένο ραντεβού που έγινε , και αναδημοσιεύσαμε ολόκληρο το κείμενο του Χρήστου Χαρίτου , ακριβώς όπως είχε μπει στο περιοδικό Patria , χωρίς κανένα σχόλιο δικό μας ή αναφορά στο Μαύρο Κρίνο , ξεκαθαρίζοντας ότι μπαίνει μόνο για «ενημέρωση και συζήτηση».

Στο φόρουμ αυτό , διαχειριστής του είχε πρόσφατα δημοσιεύσει ότι «ΛΑΟΣ και ΣΥΡΙΖΑ είναι τα δίδυμα αδέλφια του συστήματος και οι κύριοι εκφραστές του Αμερικανισμού στην Ελλάδα». Αυτά όμως συνέβαιναν πριν τη συνάντηση (για μια ακόμη φορά) με στέλεχος ακροδεξιού χώρου στο οποίο συζητήθηκαν και συμφωνήθηκαν διάφορα.

Μετά τη συνάντηση όμως , αναδημοσιεύοντας το κείμενο του Χαρίτου από το Patria , αυτούσιο στο φόρουμ τους , αυτοί οι «μαχητές» «ενάντια στη νέα τάξη» , οι οπαδοί του «Μαρξισμού» , «ψηφοφόροι του ΚΚΕ» και επικριτές του «Αμερικανισμού του ΛΑΟΣ» έκοψαν το κείμενο χωρίς κανένα σχόλιο πετώντας στα σκουπίδια την ευκαιρία να αποδείξουν και να αναδείξουν αυτά που είχαν πρόσφατα οι ίδιοι γράψει ως «πιέσεις».


Ο τυχαίος αναγνώστης του Μαύρου Κρίνου έχει λοιπόν την ευκαιρία πατώντας μερικά κουμπιά, να αλλάξει τη συνέχεια αυτής της ιστορίας !


Πάρτε το κείμενο από εδώ :

http://mkritis.blogspot.com/2008/06/blog-post_23.html


Και δημοσιεύστε το στο συγκεκριμένο φόρουμ να δείτε τι θα συμβεί ! Μπορεί με την παρέμβασή σας να αλλάξετε ίσως και την εξέλιξη αυτής της ιστορίας !


Υπάρχουν δύο εκδοχές :


- Είτε ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού και διαχειριστής θα συνεχίζει να το κόβει αμέσως, τηρώντας ακριβώς ότι συμφωνήθηκε στη συνάντηση με στέλεχος εκφραστή της ακραίας φιλοαμερικάνικης γραμμής από ακροδεξιό πολιτικό χώρο, στις 19 Ιούνη 2008. Έτσι όμως θα αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι είναι αληθείς οι καταγγελίες μας και να δείξει ανοιχτά τον πραγματικό του ρόλο.

- Είτε θα αναγκαστεί να το αφήσει να δημοσιευθεί , οπότε και να το σχολιάσει αρνητικά, χαλώντας τη συμφωνία και επιστρέφοντας στους κόλπους στήριξης ενός άλλου κομματικού χώρου που βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα του προηγούμενου! Στην περίπτωση αυτή θα λέει μάλιστα ότι δεν έκοψε ποτέ το κείμενο αυτό όταν το βάζαμε στο φόρουμ του , ή θα προσπαθήσει να βρει κάποια δικαιολογία να εξηγήσει γιατί το έκοψε. Αν το αφήσει να δημοσιευθεί όμως , να δούμε τι θα έχει να πει μετά στο ακροδεξιό στέλεχος του Αμερικανισμού όταν θα ξαναεμφανιστεί οργισμένος που δεν τηρήθηκε η συμφωνία !

Εμείς πάντως δοκιμάζοντας να αναδημοσιεύσουμε το κείμενο του Χαρίτου από το Patria στο φόρουμ του , διευκρινίζοντας ότι μπαίνει αποκλειστικά και μόνο για ενημέρωση και συζήτηση, αυτό που κάνουν μέχρι στιγμής είναι ότι το κόβουν τηρώντας τη συμφωνία !

Δοκιμάστε το και σεις!


Όπως είπαμε παραπάνω, το κείμενο μπορείτε να πάρετε από εδώ :


http://mkritis.blogspot.com/2008/06/blog-post_23.html


Αντίθετα με τους άλλους χώρους , που διαμορφώνουν «κάτω από το τραπέζι» τις εξελίξεις , μέσα από παρασκήνιο , εμείς αφήνουμε τον τυχαίο άγνωστο αναγνώστη να γίνει ο πρωταγωνιστής και να αλλάξει τη ροή των γεγονότων! Με λίγα κλικ του ποντικιού αλλάζεις την πολιτική που θα ακολουθήσει στη συνέχεια το δήθεν «ενάντια στη νέα τάξη» μαγαζί !


Αναμένοντας τις δημοσιεύσεις και σε έντυπα ελεγχόμενα από τέτοια κέντρα , για τις διασυνδέσεις μας με το ΚΚΕ και το Σόρος , αναδημοσιεύστε το κείμενο στο φόρουμ που σας είπαμε και αλλάξτε τη ροή αυτής της ιστορίας ! Θα σπάσει η θα κρατηθεί η νέα συμφωνία μετά τα κλικ του ποντικιού του τυχαίου αναγνώστη ;


Θα ξαναρχίσει η επίθεση στο ΛΑΟΣ για αμερικανισμό με παράλληλη ανοιχτή στήριξη του ΚΚΕ , ή αντίθετα θα κρατηθεί σιγή ιχθύος στο εξής για θέματα που αφορούν ειδικά τα στελέχη της «Αμερικάνικης» πτέρυγας ; Αναμένουμε και εμείς να μάθουμε !


Η προηγούμενη συμφωνία πάντως όπου μάλιστα υπήρχε συνάντηση με κορυφαίο πολιτικό στέλεχος , έσπασε λίγο αργότερα μετά από διαρροή εκ των έσω ακροδεξιών που δεν ήθελαν να μολυνθούν από «μαρξιστές» που κάποιοι τους είχαν κουβαλήσει και δημοσίευσαν τότε τα πάντα στο Ιντυμίντια , στέλνοντάς τους πίσω , να ξαναψηφίσουν πάλι τους ίδιους πατρόνες που είχαν και πριν !


Και μια παρατήρηση που αναφέρεται ότι εκδότης γνωστής ακροδεξιάς εφημερίδας ετοιμάζεται να «αποκαλύψει» για τον Μαύρο Κρίνο και «τη σχέση του με το Σόρος και το ΚΚΕ» την Πέμπτη που μας έρχεται.


Το γνωρίζουν καλά κάποιοι Αμερικανοτσολιάδες , ότι ο Σόρος ήταν βασικός υποστηρικτής και χρηματοδότης της καμπάνιας του Ομπάμα όπως και υποστηρικτής όλων των διεκδικήσεων των Σκοπίων και όχι μόνο στο θέμα της ονομασίας τους ! Δικό τους όμως ιστολόγιο , παρουσιάζει ανοιχτά τον Ομπάμα ως «φιλέλληνα» και ότι δήθεν θα βοηθήσει την «Ελλάδα» στο Σκοπιανό , ενώ μιλάει ανοιχτά για τα «φιλελληνικά» Εβραϊκά λόμπι !


Εκεί να ψάξετε λοιπόν να τον βρείτε τον Ιουδαίο Σόρος !

Άκυρος λοιπόν ο Σόρος , άκυρα και τα περί… ΚΚΕ ! Εάν νομίζουν τους αναγνώστες τους για ηλίθιους , μέχρι την Πέμπτη προλαβαίνουν να βρούνε κάποιοι άλλο παραμύθι να γράψουν για μας στη φυλλάδα τους.

Όπως εκείνο με τα ομοφυλοφιλικά κείμενα που γράψανε οι ίδιοι και διακινούσανε ως δικά μας , ή εκείνο ότι είμαστε Μασόνοι , ή εκείνο που λέγανε στους πιτσιρικάδες που κοροϊδεύανε ότι οι σύντροφοι της Κρήτης είναι… «αυτονομιστές» !


Ως εναλλακτική «λύση» ακούγεται αντί για τον «Σόρος» , να γράψουν ότι συνδεόμαστε με τη Ρώσικη πρεσβεία !


Πολλοί από εμάς είναι εργάτες των 700 και 800 Ευρώ , και προσπαθούμε στο χρόνο που μας μένει να προσφέρουμε όσο μπορούμε για την ανάπτυξη ενός εργατικού και λαϊκού κινήματος ενάντια στον καπιταλισμό και τη νέα τάξη πραγμάτων. Πληρώνουμε από το υστέρημά μας τα αυτοκόλλητα , τα έντυπα , και τα cd μας τα οποία μοιράζουμε δωρεάν. Αν θέλει κάποιος να ψάξει για πρεσβείες , καλύτερα να κοιτάξει ανάμεσα σε επαγγελματίες εκδότες , επιχειρηματίες , δημοσιογράφους , κεντρικά γραφεία , συμφωνίες με φιλοαμερικάνους βουλευτές , ανοιχτή αναφορά σε «εθνικό ρόλο» μυστικών υπηρεσιών και «αποκλειστικές» ειδήσεις κάθε φορά που υπάρχει εθνική κρίση.

Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας και τους αφήνουμε να συνεχίζουν την παρακρατική τους δράση.

Ας ετοιμάσει ο γιός ταξίαρχου της αστυνομίας κάποια άλλη «συναυλία» και να βάζει κόσμο να μας προσκαλέσει τηλεφωνικά να πάμε για να μας την πέσουν εκεί οι μαχαιροβγάλτες τους … μια «συναυλία» που δεν έγινε ποτέ , και μάλιστα από μπάντα που δεν υπήρχε γιατί έχει διαλυθεί εδώ και πολύ καιρό.

Ας συνεχίσουν να προσπαθούν να μας κλείσουν ραντεβού για συνάντηση , είτε με άτομα που στέλνουν να μάθουν ονόματα και στοιχεία , είτε με πραγματικό στόχο παρακρατική επίθεση σε συντρόφους μας.

Ας συνεχίσουν να μπαίνουν σε chat box στο Ίντερνετ βρίζοντας άτομα εκεί μέσα με τα ονόματά μας , με σκοπό να μας επιτεθούν.

Ας συνεχίσουν να στέλνουν e-mail σε ιστολόγια ( myspace ) που μας έχουν ως σύνδεσμο εκβιάζοντας να μας αφαιρέσουν.

Ας συνεχίσουν να μας συκοφαντούν στα κρυμμένα του γνωστού Ιντυμίντια και σε διάφορα φόρουμ που έχουνε φτιάξει οργανωμένα , από δέκα διαφορετικούς λογαριασμούς ο κάθε ένας , με προφίλ από «αναρχικού» και «αντιφασίστα» μέχρι «φασίστα» και «κομμουνιστή» για να πετάνε λάσπη και να προβοκάρουν όποιον λέει αλήθειες για το μαγαζί τους. Να απαντήσουν ουσιαστικά πάνω στις πολιτικές θέσεις μας πάντως , αυτό αποκλείεται να συμβεί.

Να προσέχουν όμως , γιατί αν οι ίδιοι οι «δικοί τους» , καταλάβουν ή μάθουν την αλήθεια για τις διασυνδέσεις κάποιων με διάφορα κέντρα και ποια είναι αυτά , μετά από αυτούς είναι που θα τρέχουν να σωθούν.


Πόλεμο στην αστική ακροδεξιά και την νεοταξική αριστερά σήμερα , αύριο και πάντα !