Απόσπασμα άρθρου από Ισπανικό εθνικοσυνδικαλιστικό περιοδικό: Μια Φαλαγγίτικη ανάλυση για τον Τσε Γκεβάρα

 

link: Όταν ο Fidel Castro διάβαζε Jose Antonio Primo de Rivera και ο Guevara ήταν λαϊ(κι)στής*

link: Όταν ο Fidel Castro συνάντησε τα Waffen - SS

link: Ο Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα μέσα από την εθνικοεπαναστατική οπτική: o Περονιστής της «εθνικιστικής αριστεράς»

link: Ο Che Guevara για τον Φασισμό

link: Το πάθος για τον Che (που διάβαζε Jose Antonio) του αντικομφορμιστικού χώρου (μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος)

«Η ΣΕΛΛ, η ΕΣΣΟ και η ΤΕΞΑΚΟ του φίλου μας, του Ροκφέλλερ, με μια μαχαιριά μας έσπρωξαν στην αγκαλιά της Σοβιετικής Ένωσης» 

Το εμβληματικό εξώφυλλο του περιοδικού "Έλληνας Εργάτης" το οποίο εξέφραζε την εποχή εκείνη την "αριστερή" πτέρυγα του κόμματος της "Χρυσής Αυγής" και το οποίο προκάλεσε αντιδράσεις στους κύκλους της αστικής ακροδεξιάς και των αριστεριστών. 

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος όταν βρέθηκαν τα οστά του Γκεβάρα και ακολούθησε η μεταφορά τους στην Κούβα, έγραψε υμνητική νεκρολογία στην τελευταία σελίδα της κομματικής εφημερίδας.

Μετάφραση για την συντακτική ομάδα: Στέφανος Καρδιτσιώτης

Από  την οπτική γωνία της Φαλαγγίτικης ιδέας, ο Τσε είναι το  παράδειγμα ενός ολικού  συμβιβασμού με τον Λατινοαμερικάνικο κόσμο. Η θυσία του δεν έγινε επί ματαίω, γιατί ο καθένας που αισθάνεται το καθήκον της ένωσης με τον λαό του, πρέπει να έχει μια επαναστατική συμπεριφορά αποφεύγοντας κάθε είδους ελαφρότητα στην ζωή του. Το να πεθάνεις νέος, δεν σημαίνει τίποτα εάν στο  σύντομο αυτό διάστημα της ζωής σου μπορέσεις να σταθείς στο ύψος των προσδοκιών των καταπιεσμένων λαών και εθνών, καθώς  και των  αιτημάτων τους για θυσία της νεολαίας στο βωμό του  απελευθερωτικού αγώνα.

Ο Jose Antonio Primo de Rivera είχε πει ότι «Η επανάσταση είναι δουλεία μιας τολμηρής, αμείλικτης μειονότητας με ανοσία στην αποθάρρυνση, μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που οι πρώτες τους ενέργειες δεν θα γίνουν κατανοητές από τις μάζες, αφού αυτές  αποτελούν τα θύματα μιας μακράς περιόδου φθοράς και θα αντικαταστήσουν την σύγχυση της ύπαρξης τους, από την χαρά και την καθαρότητα της νέας τάξης». 

Ο Αργεντίνος επαναστάτης υπήρξε θαυμαστής του αγώνα των Εθνικιστών ανταρτών της ΕΟΚΑ Α'  και στην φωτογραφία εμφανίζεται στο πλευρό του Εθνικιστή Στρατηγού και φιλοναζιστή Juan Peron κατά την διάρκεια της εξορίας του στην Μαδρίτη. 

Ο Τσε Γκεβάρα άνηκε ακριβώς σε αυτό το είδος επαναστατικής μειονότητας, που αγωνίζονταν για την ολοκληρωτική απελευθέρωση των Ισπανόφωνων πληθυσμών από την επικυριαρχία εγκάθετων κυβερνήσεων ελεγχόμενων  από τους παρασιτικούς γιάνκηδες. Η αντίληψη  του άνηκε στον  ηρωικό τρόπο ζωής. 

Η σκέψη του και η δράση του είναι ένα φωτεινό παράδειγμα αυτού του τρόπου  όταν έλεγε «Το να βρεις τον τρόπο να διαιωνίσεις  την ηρωική επαναστατική συμπεριφορά στην καθημερινή ζωή, είναι από ιδεολογικής πλευράς η πιο κρίσιμη αποστολή. Το εργαλείο κινητοποίησης του λαού  πρέπει απαραίτητα να είναι πρώτα απ΄ όλα ηθικό». Έτσι, αυτή η μειονότητα έγινε η επαναστατική εμπροσθοφυλακή που  σκοπό είχε να  χτίσει στο μέλλον  ένα ελεύθερο έθνος και να του προσφέρει μια κοινωνική δικαιοσύνη ανύπαρκτη μέχρι τότε.

Γιατί αυτή η Φαλαγγίτικη προσκόλληση στον Τσέ; Πάνω απ’  όλα γιατί η θυσία του είναι αυτό που ο επαναστατικός Φαλαγγιτισμός πιστεύει ότι είναι το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθηθεί από όλους αυτούς, που βλέπουν την ζωή τους σαν  υπηρεσία σε μια πολιτική κοινότητα που αναζητά την κοινωνική δικαιοσύνη και  που η νεοφιλελεύθερη πλάνη τους την  έχει  αρνηθεί.

Ο Τσέ Γκεβάρα είχε συνειδητοποιήσει απόλυτα την συμβιβαστική σχέση  μεταξύ μιας ζωής δοσμένης σε ένα σκοπό σχετιζόμενο με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και των λαών  που αναζητούσαν την απελευθέρωση τους από το τοκογλυφικό κεφάλαιο. Τα λόγια του αντηχούν ξεκάθαρα «Ο καθένας μας θα κληθεί να πληρώσει εν΄ ευθέτω χρόνο το μερίδιο του στην θυσία, αισθανόμενος  ικανοποίηση για το  καθήκον που έχει εκτελεστεί, αντιλαμβανόμενος την συλλογική πρόοδο προς τον νέο άνθρωπο».

Ο αγώνας είναι αέναος, δεν υπάρχει τέλος γιατί κάθε λεπτό η ύπαρξη των επαναστατών του σαλονιού μπορεί να γίνει αιτία άρνησης του επαναστατικού θριάμβου. Γι΄αυτό, πλήρης ήθους του Jose Antonio διακηρύσσουμε ότι όποιος κάνει μια επανάσταση, δεσμεύεται και για την ολοκλήρωση της. Ο Τσε Γκεβάρα πρώτα ολοκλήρωσε την Κουβανική επανάσταση και μετά προσπάθησε σαν μια ηθική και επαναστατική αναγκαιότητα να κάνει την επανάσταση στην Λατινική Αμερική. 

Ο τελευταίος του αγώνας έμεινε στην μέση, εξαιτίας του θανάτου του και των λαθών  κάποιων κομμουνιστικών κομμάτων της Λατινικής Αμερικής που διοικούνταν από δικτακτορίσκους. Γι΄αυτό, τα επαναστατικά οράματα στην Λατινική Αμερική προήλθαν από τα εθνικοεπαναστατικά κινήματα, που έβαλαν την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση πάνω από αυτούς τους δικτακτορίσκους, που ήθελαν να βάλουν την ήπειρο κάτω από τον ζυγό ενός νέου ιμπεριαλισμού. Ο μόνος τρόπος να αποφευχθεί αυτό το αποτέλεσμα  ήταν ο θρίαμβος της επανάστασης σε ηπειρωτικό επίπεδο ως εργαλείο της Λατινοαμερικανικής ενότητας. Έτσι ο Τσε θα έκανε το Μπολιβαριανό όνειρο πραγματικότητα.

Ο Τσε Γκεβάρα θα αποτελεί πάντα το παράδειγμα μιας ζωτικής  ωριμότητας  στο πεδίο της επαναστατικής δράσης. Παραθέτοντας τον Μουνιέρ: «Κάποιος επιτυγχάνει την πλήρη ωριμότητα, την στιγμή που επιλέγει ιδανικά ανώτερα της ζωής της ίδιας». Γι΄αυτό η πρώτη επανάσταση του Τσε ήταν προσωπική. Το γεγονός ότι άνηκε στην μεγαλοαστική τάξη δεν τον εμπόδισε από το να αφιερώσει την ζωή του σε όλους αυτούς που υπέφεραν από την καταπίεση των ανδρείκελων των γιάνκηδων. 

Το να είσαι συνειδητοποιημένος για την ανάγκη ριζοσπαστικών  κοινωνικών αλλαγών είναι το πρώτο βήμα ενός επαναστάτη ακτιβιστή. Πρέπει να βαδίσουμε μπροστά. Η ειλικρίνεια της επαναστατικής δράσης και δυσκολίας, μπορεί να μας οδηγήσει κάποιες φορές στο εκτελεστικό απόσπασμα ή  σε κάποια θανατηφόρα ενέδρα, ένας τέτοιος θάνατος όμως μας κάνει να ανήκουμε στον πυρήνα της ιδέας.