του Σπάρτακου.
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί υπάρχουν ακόμα σαφώς διακεκριμένες φυλετικές ομάδες από συγγενείς πληθυσμούς π.χ.
λευκοί, μαύροι, λατίνοι, εβραίοι, άραβες ακόμα και στα πολυπολιτισμικά συνονθυλεύματα
λαών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ή σε χώρες της Λατινικής Αμερικής,
αλλά πλέον και στην πολυφυλετική και απεθνικοποιημένη πολιτιστικά Ευρώπη ;
Γιατί το ποσοστό φυλετικών επιμειξιών σε όλα αυτά τα κράτη παραμένει σχετικά
πολύ χαμηλό παρά την συστηματική
αντιφυλετική προπαγάνδα και την πολιτιστική μονομορφοποίηση που επιβάλλεται από
τα κράτη - τρομοκράτες και παρά το γεγονός ότι πλέον μεγάλο ποσοστό των μη λευκών
πληθυσμών έχει πλέον ανέλθει ταξικά και μορφωτικά άρα έχει υπερπηδήσει θα
λέγαμε σε μεγάλο βαθμό τα «περιβαλλοντικά» εμπόδια ;
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί στις σύγχρονες πολυφυλετικές κοινωνίες παρά την κατάρρευση των παραδοσιακών
πολιτιστικών αξιών και τη συστηματική προπαγάνδα κατά του εθνικισμού και του
φυλετισμού από τα σχολικά χρόνια πολλές φορές, είναι πολύ πιο συνηθισμένη η
επιλογή συντρόφου για αναπαραγωγή με εθνικά ή φυλετικά κριτήρια παρά με ταξικά
ή πολιτιστικά όπως είναι η μόρφωση το επάγγελμα
κ.λπ. εκτός κι αν ήδη υπάρχει το φυλετικό κριτήριο ;
Στο παρόν άρθρο - στο οποίο και εκφράζω την προσωπική μου
άποψη και μόνο - θα προσπαθήσω να προβάλλω την δική μου θέση σχετικά με μια από
τις σύγχρονες θεωρίες εξέλιξης που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία 30 χρόνια, και
συγκεκριμένα την θεωρία του Richard Dawkins (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης)
περί του «εγωιστικού γονιδίου» το οποίο
όπως προκύπτει σε ένα καταπληκτικό κομμάτι της θεωρίας του είναι παράλληλα και «εθνικιστικό»
γονίδιο.
Να σημειώσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι το εν λόγω πρόσωπο δεν είναι μέλος ή υποστηρικτής κάποιας φυλετικής οργάνωσης στην Ευρώπη. Και όμως πολλές φορές στο παρελθόν έχει δεχτεί σφοδρή επίθεση από διαφορετικές πλευρές για τις αιρετικές του απόψεις.
Το άρθρο αυτό είναι ένα κατά βάση πολιτικό άρθρο που εδράζεται στη βιολογία και
όχι ένα επιστημονικό άρθρο αυτό καθαυτό. Βεβαίως προϋπόθεση για τη αποδοχή της
συγκεκριμένης επιστημονικής θεωρίας καθώς και των πολιτικών της προεκτάσεων είναι
η πεποίθηση ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι κυρίως και γενετικά καθορισμένη
αυτό που ορίζεται ως βιολογική αιτιοκρατία.
Η βιολογική αιτιοκρατία δεν θεωρεί ότι τα γονίδια καθορίζουν τη συμπεριφορά που
θα έχει το άτομο ανεξαρτήτως περιβάλλοντος αλλά θεωρεί ότι καθορίζουν τη
συμπεριφορά που μπορεί να έχει το άτομο σε δεδομένο περιβάλλον. Για παράδειγμα
αν κάποιος έχει τη γονιδιακή βάση να συνθέτει μουσική δεν θα το εκδηλώσει αν
δεν πάει ποτέ σε ωδείο ή δεν πιάσει ένα μουσικό όργανο στα χέρια του για
κοινωνικούς ή οικονομικούς λόγους.
Με αυτό τον τρόπο χάνεται πολύτιμο επιστημονικό δυναμικό στο
καπιταλισμό καθώς παιδιά με υψηλές νοητικές
ή αθλητικές δυνατότητες δεν είναι
συνήθως δυνατό να υπερπηδήσουν τους σκληρούς ταξικούς φραγμούς σε ένα σύστημα
που η γνώση αγοράζεται !
Καταρχήν πρέπει να κάνουμε μια αναφορά στις θεωρίες εξέλιξης.
Ιστορικά ο πατέρας της θεωρίας της εξέλιξης είναι ο Δαρβίνος (αν και αμφισβητείται
αν όντως αυτός έγραψε το «περί της καταγωγής των ειδών» ή ο A. R. Wallace).
Η θεωρία της εξέλιξης στην αρχική της μορφή μεταξύ άλλων μας
λέει ότι τα όντα που επιβιώνουν είναι αυτά των οποίων τα γονίδια τα έχουν
προικίσει με τη δυνατότητα να προσαρμόζονται στο περιβάλλον με τον βέλτιστο
τρόπο. Ας πούμε οι αντιλόπες που είναι προικισμένες με το κατάλληλο μυϊκό
σύστημα ώστε να τρέχουν γρήγορα επιβιώνουν σε μεγάλο ποσοστό και αφήνουν
πολλούς απογόνους ενώ οι άλλες που τρώγονται από τους θηρευτές τους σταδιακά
εξαφανίζονται από το πληθυσμό. Επομένως μετά από το πέρασμα εκατοντάδων ή
χιλιάδων ετών έχουμε γρήγορες αντιλόπες, δυνατά λιοντάρια, αετούς με εξαιρετική
όραση κλπ.
Αυτή ήταν η αρχική θεωρία εξέλιξης η οποία θεωρούσε το άτομο
ως μονάδα βιολογικής επιλογής. Δηλαδή θεωρούσε ότι τα είδη προσαρμόζονται στο
περιβάλλον και βελτιώνονται όταν άτομα του είδους με τα επιθυμητά
χαρακτηριστικά επιβιώνουν και αναπαράγονται. Όπως κάθε αρχική θεωρία έτσι κι
αυτή είχε πολλές αδυναμίες που διαπιστώθηκαν αργότερα και ξεκίνησαν οι νέο -
δαρβινικές θεωρήσεις. Μια βασική αδυναμία της πρωταρχικής θεωρίας εξέλιξης ήταν
ο αλτρουισμός!
Ιδίως στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά και στις κοινωνίες ζώων και εντόμων
παρατηρείται η θυσία ατόμων προς όφελος της ομάδας (γονείς θυσιάζονται για τους
απογόνους τους, επαναστάτες για το έθνος ή για την τάξη στην οποία ανήκουν,
φυτοφάγα θηλαστικά προστατεύουν τα μικρά τους βάζοντας τα στο κέντρο του
κοπαδιού οπότε ριψοκινδυνεύουν τα ενήλικα ζώα που βρίσκονται στα άκρα, οι
εργάτριες μέλισσες εργάζονται προς όφελος του συνόλου χωρίς να αφήνουν απογόνους
κλπ).
Αυτό με βάση την αρχική θεωρία εξέλιξης ήταν ακατανόητο αφού τα άτομα με
αλτρουιστική συμπεριφορά που είτε θυσιάζονται είτε κινδυνεύουν συνεχώς να
σκοτωθούν θα έπρεπε να εξαφανίζονται στην εξελικτική διαδικασία αφήνοντας
λιγότερους απογόνους σε σημείο εξάλειψης. Αυτό όμως δε συμβαίνει και
αντιθέτως αυτά τα άτομα επιβιώνουν και
αναπαράγονται μέσα στους αντίστοιχους πληθυσμούς. Εδώ λοιπόν έρχεται το «εγωιστικό»
γονίδιο.
Με βάση τη θεωρία του R. Dawkins ο άνθρωπος (και κάθε όν) είναι σχεδιασμένος απλά ως ένα
όχημα που φέρει το γονίδιο του το οποίο και περνάει από γενιά σε γενιά καθώς
είναι αιώνιο και σχετικά «αναλλοίωτο» ενώ το άτομο είναι φθαρτό και
πεπερασμένου βίου. Επομένως η βιολογική επιλογή δρα επί των γονιδίων και όχι
επί των ατόμων.
Τα γονίδια είναι «εγωιστικά» διότι μας έχουν κατασκευάσει να
συμπεριφερόμαστε με αλληλεγγύη έναντι των ατόμων που έχουν μεγάλο ποσοστό
κοινών γονιδίων με εμάς οπότε αν π.χ. εμείς πεθάνουμε αλλά με τον θάνατο μας επιβιώσουν 3 αδέρφια μας που έχουν το
καθένα από αυτά κοινό το 50% των
γονιδίων τους με εμάς το «εγωιστικό» γονίδιο βγαίνει ωφελημένο με το να μας
οδηγήσει να θυσιαστούμε (!) σε σχέση με το να ζήσουμε εμείς και να πεθάνουν
αυτά.
Βέβαια μας έχει προγραμματίσει να θυσιαζόμαστε μόνο αν αυτό είναι η ύστατη λύση
αφού είναι προτιμητέο για αυτό να επιβιώσουν όσο δυνατόν περισσότερα άτομα
έχουν το συγκεκριμένο γονιδίωμα ή τέλος πάντων μέρος αυτού.
Εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερα άτομα επιβιώσουν και
αναπαραχθούν με κοινό γονιδίωμα με μας τόσο πιο πολύ μας ωθούν τα γονίδιά μας
προς αυτή τη κατεύθυνση. Επομένως η αυθόρμητη θυσία υπέρ της φυλής ή τέλος
πάντων η Φυλετική Αλληλεγγύη μέσα από την εν λόγω θεωρία αποκτά βιολογική και
εξελικτική βάση. Είναι σαφές ότι το «εγωιστικό» γονίδιο είναι και «εθνικιστικό»
γονίδιο !
Επίσης μέσα από τη συγκεκριμένη θεωρία καθίσταται σαφές ότι το γονιδίωμα
καθιστά κατά την αναπαραγωγή θελκτικά τα φυλετικά χαρακτηριστικά ατόμων με
κοινή γονιδιακή βάση έτσι ώστε να διαιωνίζονται τα κοινά γονίδια αλλά βέβαια
όχι τα συγγενικά πρόσωπα προς αποφυγή αιμομιξιών οι οποίες και αφήνουν «ελαττωματικούς»
απογόνους.
Ο κοινωνικός δαρβινισμός που εκθειάζουν οι καπιταλιστές (αν
και κακώς διότι ο καπιταλισμός αποτελεί διαστροφή του) που θέτει ως μονάδα
βιολογικής επιλογής το άτομο έχει καταρρεύσει ως επιστημονική θεωρία προ πολλού
ενώ οι μαρξιστές εξελικτικοί βιολόγοι αποδέχονται μεν την ομάδα ως μονάδα
βιολογικής επιλογής (Richard Lewontin) αλλά θεωρούν ότι η σύνθεσή της μπορεί να είναι
οποιαδήποτε παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι στη φύση οι μόνες ομάδες επί των
οποίων δρα η βιολογική επιλογή είναι ομάδες με κοινό μεγάλο μέρος του
γονιδιώματος κι όσον αφορά τους ανθρώπους πρόκειται γι αυτό που θα λέγαμε
εθνικές ή φυλετικές ομάδες.
Όσον αφορά τη ταξική πάλη και τη σχέση του κοινωνικού
δαρβινισμού με το καπιταλισμό έχω να πω, ότι απλά επιβεβαιώνουν ιστορικά την
εξελικτική θεωρία του Dawkins. Καταρχήν στο καπιταλισμό ή λεγόμενη κοινωνική
κινητικότητα είναι συνήθως οριζόντια και σπανίως κάθετη. Έχει αποδειχθεί
στατιστικά στις ΗΠΑ ότι η οικονομική και επαγγελματική ανέλιξη ενός νέου
εξαρτάται κυρίως από τη περιουσία και το επάγγελμα των γονέων του και πολύ
λιγότερο από τα επαγγελματικά του προσόντα και το εν γένει μορφωτικό του
επίπεδο.
Η κοινωνική κινητικότητα σχεδόν πάντα περιορίζεται μεταξύ διαφορετικών
υποστρωμάτων της ίδιας οικονομικής τάξης π.χ. από εργάτης μεσοαστός (εργολάβος)
ή από υπάλληλος που εξελίσσεται σε κατώτερο στέλεχος κ.λπ., επομένως καμία
σχέση με την επιβίωση και την προαγωγή των προικισμένων γενετικά δεν έχει ο
καπιταλισμός πλην κάποιων εξαιρέσεων.
Βασικά προάγει απλά τους έχοντες περιουσία σε έχοντες μεγαλύτερη περιουσία αφού
αμείβει την κατοχή κεφαλαίου οποιασδήποτε μορφής και όχι την εργασία η οποία
είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει μέσο προαγωγής των ικανοτέρων. Βλέποντας
λοιπόν το άτομο, που έχει σχεδιαστεί από το «εγωιστικό» του γονίδιο να θέλει τη
βελτιστοποίηση του είδους του, και την στασιμότητα ή απραξία της φυλής του μέσα
στο αντιφυσικό καπιταλιστικό σύστημα γίνεται ταξικός επαναστάτης προς όφελος
του έθνους του.
Εκτός από τη γνωστή αριστερή νομενκλατούρα που ωρύεται για τα πάντα, άλλοτε
δίκαια και άλλοτε άδικα για την οποία θα μιλήσω αναλυτικά παρακάτω κανένας
εργαζόμενος δεν επαναστάτησε για τα ταξικά δίκαια μιας άλλης φυλής άσχετης με
το δικό του έθνος!
Γνωρίζω ότι η σκέψη που προβάλλεται ότι είμαστε ένα όχημα
του γονιδιώματος μας το οποίο έχει σχεδιαστεί απλά για να περάσει στην επόμενη γενεά ξενίζει πολλούς
ειδικά στον εθνικιστικό χώρο που υπάρχει ένας έντονος ρομαντικός ιδεαλισμός σε
αντίθεση με μένα που είμαι υπέρ του θετικισμού (και του βιολογισμού ως
υποσυνόλου του) και της νοησιαρχίας δηλαδή η πίστη ότι οι ιδέες δεν είναι παρά
δημιουργήματα της νόησης η οποία καθορίζεται κυρίως από τα γονίδια σε
αλληλεπίδραση πάντα με το περιβάλλον.
Επίσης ο θετικισμός πλέον με τα θεωρητικά εργαλεία της σύγχρονης επιστήμης έχει
ξεφύγει από τη παλιά στείρα του μορφή και πλέον μπορεί να αγγίζει και πιο
λεπτές υφές τις ανθρώπινης φύσης. Η υπόθεση ότι τα γονίδια καθορίζουν τη
συμπεριφορά του ατόμου θα επαληθευτεί όταν μπορέσει να μελετηθεί η επίδραση των
γονιδίων στη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος κάτι το οποίο από όσο
έχω διαβάσει δεν έχει γίνει ακόμα αν και δεν είμαι νευρολόγος για να
παρακολουθώ στενά το θέμα αυτό.
Παρόλα αυτά πέρα από το κεντρικό νευρικό σύστημα μένει ακόμα το θέμα της ψυχής
ως μη υλικής οντότητας με τις μορφές της ύλης που γνωρίζουμε καθώς στο θέμα της
«ύλης» οι ιδέες της φυσικής εξελίσσονται συνεχώς ! Βέβαια ακόμα και η ύλη δεν
είναι παρά μια «ιδέα» που έχουμε για τη φύση των πραγμάτων αφού τελικά όλα
είναι μια νοητική αναπαράσταση μέσα στον εγκέφαλό μας. Για παράδειγμα για τους
φυσικούς ακόμα και τα σωματίδια της ύλης δεν είναι παρά συναρτήσεις με κάποια
μαθηματικά χαρακτηριστικά.
Πάντως ακόμα και γι αυτούς που παραμένουν πιστοί σε μια
καθαρά ιδεαλιστική θεώρηση του εθνοκοινοτισμού είναι καλό να ξέρουν ότι και από
επιστημονική άποψη υπάρχει μια πανίσχυρη εξελικτική θεωρία που τον στηρίζει,
άσχετο με το αν δεν αποδέχονται τη «μηχανιστική» αντίληψη της ζωής. Αξίζει να
αναφέρουμε ότι ο Dawkins αποδέχεται ως εξίσου ισχυρή με τη δύναμη των γονιδίων
τη δύναμη των ιδεών τα αθάνατα «μιμίδια» όπως τα αναφέρει τα οποία ακριβώς όπως
και τα γονίδια περνάνε από γενιά σε γενιά ταξιδεύοντας στο χώρο και το χρόνο
μεταλλασσόμενα και εξελισσόμενα αλλά χωρίς να αλλάζουν ριζικά.
Βέβαια μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι τα μιμίδια είναι αποτέλεσμα των
γονιδίων κάτι που προσωπικά το αποδέχομαι, αλλά το ερώτημα από πού προήλθαν τα
γονίδια και η ζωή εν γένει παραμένει αναπάντητο καθώς εκεί η επιστήμη θέλει
ακόμα πολύ δουλειά !
Μπορεί κάποιος να πει ότι το πλήθος των εθνοκτόνων
ιδεολογιών που έχουν αναπτυχθεί στο διάβα των αιώνων όπως π.χ. ο ακραίος οικονομικός
φιλελευθερισμός (ιδεολογικός βραχίονας του καπιταλισμού) ή ο κομμουνισμός και ο αναρχισμός και όλο αυτό
το πλήθος που τις υποστηρίζει και τις αποδέχεται δεν είναι απόδειξη ότι η παραπάνω
θεωρία δεν στέκει ;
Νομίζω πως όχι διότι αν υποθέσουμε και πάλι ότι η κοσμοθεωρία ενός ατόμου ή
μιας ομάδας εντός έθνους είναι γενετικά καθορισμένη, τότε προφανώς όπως
ιστορικά τα θηλαστικά ανέπτυξαν διάφορα μυϊκά συστήματα μέχρι που επιβίωσε ο τύπος
θηλαστικού με το καταλληλότερο μυϊκό σύστημα ενώ για ένα διάστημα συνυπήρχαν οι
φορείς των διαφόρων τύπων θηλαστικών έτσι και εμείς σήμερα οι Έλληνες
εθνοκοινοτιστές (ή οι Εθνικοσοσιαλιστές με την ευρεία έννοια του όρου και χωρίς
την ιστορική φόρτιση που φέρει ή λέξη) είμαστε το τμήμα του έθνους με τα
κατάλληλα γονίδια και εμπνευσμένοι από τα κατάλληλα «μιμίδια» ώστε με τη τελική
μας νίκη να επικρατήσει η βέλτιστη μορφή του έθνους τόσο ως προς τα άτομα
φορείς των Ελληνικών γονιδίων όσο και ως προς τη μορφή της Πολιτείας που αυτά
τα άτομα θα δημιουργήσουν στην συνέχεια.
Μέσα σε αυτή τη Πολιτεία κάθε εθνοκτόνα ιδεολογία απλά θα εξαλειφθεί ως αποτέλεσμα της βιολογικής
επιλογής. Αν χάσουμε πάει να πει ότι το Ελληνικό «εγωιστικό» και εθνικιστικό γονίδιο δεν ήταν
ικανό να επιβιώσει σε σχέση με τα ανταγωνιστικά γονίδια των άλλων εθνών.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη Λευκή Φυλή γενικότερα. Πρέπει να θέλουμε την
φύση σκληρή με τους εθνικιστές όπως και είναι, γιατί μόνο έτσι θα γίνει και στον
δικό μας «χώρο» η απαραίτητη βιολογική επιλογή ώστε οι μελλοντικοί Έλληνες:
πρώτον να είναι όλοι Εθνοκοινοτιστές και δεύτερον να μας θεωρούν "ξεπερασμένο" είδος !
Εθνικά ! Κοινωνικά ! Ελεύθερα !
-wzor.jpg)
