Το «αντιφασιστικό» παρακράτος και τα ακροδεξιά σκιάχτρα μέρος πέμπτο.

των : Πολυπέρχονα , Μαύρου Λύκου , Red Byron.

Ο Κοινωνικός επαναστατικός εθνικισμός , στον αντίποδα του ακροδεξιού «σωβινιστικού» φιλοΝΑΤΟικού και παρακρατικού σκιάχτρου.


Ο εθνικισμός , υποστηρίζει την οικονομική , πολιτική και κοινωνική οργάνωση στη βάση ανεξάρτητων εθνικών κρατών, και έρχεται σε αντιδιαστολή με τις απόψεις για υπερεθνικές εξουσίες , υπερεθνικές κυρίαρχες τάξεις και υπερεθνικές κυβερνήσεις.

Η φύση του συστήματος του καπιταλισμού, είναι τέτοια, που μέσα από την ανάπτυξη και εξέλιξή του, θα αναπτύσσει συνεχώς ολοένα και περισσότερο μια διεθνοποιημένη υπερεθνική οικονομία με υπερεθνικά κέντρα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Εξαλείφει σταδιακά τους εθνικούς πολιτισμούς και την εθνική συνείδηση και τα αντικαθιστά με τον κοσμοπολιτισμό. Εξαλείφει κάθε ίχνος λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας αντικαθιστώντας την με την εξουσία των πολυεθνικών και υπερεθνικά κέντρα αποφάσεων.

Ο εθνικισμός σήμερα , βάζει αναπόφευκτα το ζήτημα της ανατροπής των υπερεθνικών κέντρων οικονομικής και πολιτικής εξουσίας και τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας. Έτσι αντίθετα με ότι συνέβαινε την εποχή που τα κέντρα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας είχαν μόνο «εθνική» βάση, σήμερα ο εθνικισμός δεν μπορεί παρά να είναι αντικαπιταλιστικός, αλλιώς δεν είναι εθνικισμός, αφού η εξέλιξη του καπιταλισμού σήμερα αφανίζει τα έθνη.

Ο πραγματικός εθνικισμός σήμερα λοιπόν είναι αντικαπιταλιστικός, ακριβώς αντίστοιχα όπως ο εθνικισμός κατά την περίοδο της διάλυσης των αυτοκρατοριών και της δημιουργίας εθνικών κρατών ήταν αντιφεουδαρχικός. Και είναι ταυτόχρονα και «διεθνιστικός» , όχι με την έννοια που το προβάλλουν οι καπιταλιστές ή οι νεοταξίτες «αριστεροί», αλλά με την έννοια ότι η νίκη κάθε άλλου λαού ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων συμβάλλει θετικά και είναι ένα βήμα για την απελευθέρωση και των υπόλοιπων λαών.


Το αντίθετο ακριβώς ρεύμα με τον εθνικισμό , είναι σήμερα η αστική νεοταξική και παρακρατική ακροδεξιά.


Στηρίζει το ΝΑΤΟ , την Ευρωπαϊκή Ένωση , το καπιταλιστικό σύστημα και τις δομές εξουσίας του, ακριβώς δηλαδή αυτά ενάντια στα οποία παλεύουν οι εθνικιστές. Παρουσιάζει ως «εθνικές» λύσεις τη «στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ όπως στη πρόταση του Χαρίτου , ή τη συνεργασία με τον Ομπάμα και τα Εβραϊκά λόμπι.


Σχετικά κείμενα με αυτού του είδους την ακροδεξιά μπορείτε να δείτε εδώ :

http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/06/blog-post_18.html

http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/06/blog-post_11.html

http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/04/blog-post_24.html


Η ακροδεξιά σήμερα πολεμά τους κοινωνικούς εθνικοεπαναστάτες με κάθε τρόπο, ενώ προσπαθεί να δώσει την ψευδαίσθηση ότι και η ίδια είναι «εθνικιστική» με συνεχή χρήση και προβολή των εθνικών συμβόλων. Αυτή η ακροδεξιά , στηρίζει ένα κράτος νεοταξικό και αντεθνικό , μαζί με τους μηχανισμούς καταστολής του που διασφαλίζουν τα συμφέροντα της νέας τάξης. Συνεργάζεται με μυστικές υπηρεσίες, αστυνομία και κόμματα του κεφαλαίου και δρα παρακρατικά, συμμετέχοντας σε παρακρατικές προβοκάτσιες ευτελισμού κάθε τι «εθνικού» και σε διαδικασίες χαρτογράφησης και καταστολής με στόχο την παρεμπόδιση ανάπτυξης κοινωνικού εθνικοεπαναστατικού κινήματος.

Στη θέση του εθνικισμού, η ΝΑΤΟική ακροδεξιά εμφανίζει κάτι που το παρουσιάζει ως «σωβινισμό». Όχι μόνο δεν πρόκειται για εθνικισμό, δεν πρόκειται ούτε για σωβινισμό όπως θα δούμε παρακάτω.

Λένε ότι «εθνικισμός» είναι «να βομβαρδίσουμε τα Σκόπια» υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, και να γίνουμε «εμείς» οι μισθοφόροι των δολοφόνων της Νέας Τάξης στα Βαλκάνια για διάλυση των εθνών κρατών και τη δημιουργία ενός απέραντου νεκροταφείου, γεμάτο προτεκτοράτα , μαχόμενες «μειονότητες» και ΝΑΤΟικές αποικίες , βάσεις και πολυεθνικά στρατεύματα κατοχής, και χωρίς καμιά εθνική κυριαρχία πουθενά. Αυτό όμως δεν είναι κοινωνικός εθνικισμός, αλλά το ακριβώς αντίθετό του.

Κύριος σκοπός αυτών των ακροδεξιών προτάσεων, είναι να τρομάξουν και να διώξουν μακριά όσο περισσότερο κόσμο μπορούν από τον κοινωνικό εθνικισμό, που ο κόσμος επειδή δεν γνωρίζει τι είναι, τον ταυτίζει με την ακροδεξιά. Το ίδιο κάνει και η μαρξιστική «αριστερά» στο σύνολό της, υπηρετώντας δικές της σκοπιμότητες. Έτσι οι ακροδεξιοί προβοκάτορες διώχνουν τον κόσμο μακριά από κάθε ιδέα εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, σπρώχνοντας τους να ζητάνε ακόμα μεγαλύτερη καπιταλιστική διεθνοποίηση και εξαφάνιση της διαφορετικότητας των εθνών , για να μην υπάρχει πια κανένας ακροδεξιός κίνδυνος που θα προέκυπτε από προτάσεις όπως τις παραπάνω, που ο κόσμος τον νομίζει ως «εθνικιστικό» κίνδυνο.

Εκτός από την απαξίωση του κοινωνικού εθνικισμού από το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, άλλος σκοπός της ακροδεξιάς αυτής πολιτικής είναι η εξυπηρέτηση της πολιτικής του ΝΑΤΟ για την αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια, με στόχο την διάλυση των εθνών κρατών για να υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη κυριαρχία των πολυεθνικών και καταλήστευση του πλούτου της περιοχής, μέσα από αλλαγές συνόρων και σφαγές των Βαλκανικών λαών μεταξύ τους.

Παράλληλά οι «διεκδικήσεις» της ακροδεξιάς της κάθε χώρας στις γείτονες, στα πλαίσια αυτού του συστήματος και υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να φαίνονται ως απειλή για το λαό των γειτονικών χωρών. Αυτή την απειλή, που υπάρχει ουσιαστικά πλέον σε κάθε χώρα της Βαλκανικής από όλες σχεδόν τις γειτονικές της, και που ο ίδιος ο διεθνής Σιωνισμός και το ΝΑΤΟ τροφοδοτούν, είναι που τελικά εκμεταλλεύονται για να μπορούν να εκβιάζουν όλους τους λαούς ταυτόχρονα και να επιβάλλουν τα δικά τους συμφέροντα. Απειλούν κάθε χώρα ξεχωριστά ότι αν δεν υποκύψει στις επιταγές τους, θα στηρίξουν ως «υπερδύναμη» τις διεκδικήσεις των γειτονικών της χωρών στο έδαφός της. Το μόνο που εξυπηρετεί είναι ένα τέτοιο παιχνίδι, είναι να βγαίνουν χαμένοι όλοι οι Βαλκανικοί λαοί και μοναδικοί κερδισμένοι το ΝΑΤΟ και οι Σιωνιστές.


Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας ΝΑΤΟικής ακροδεξιάς στην Ελλάδα είναι η εφημερίδα «Στόχος».


Για παράδειγμα, όταν η περιοχή της Κωνσταντινούπολης από μόνη της έχει 17 εκατομμύρια κατοίκους , τα περί κατάκτησης της «Αγιάς Σοφιάς» υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «σωβινισμός» , αλλά εξυπηρετούν άλλους σκοπούς, όπως για να έχει να τα δείχνει το κυρίαρχο καθεστώς της Τουρκίας μαζί με το ΝΑΤΟ στους Τούρκους πολίτες ώστε να παίζουν τα παιχνίδια τους . Τέτοια είναι η δικαιολόγηση τεράστιων στρατιωτικών εξοπλισμών προς όφελος της διεθνοποιημένες πολεμικής βιομηχανίας την στιγμή που ο λαός εκεί πεινάει, η συσπείρωση του λαού της Τουρκίας γύρω από την Τούρκικη άρχουσα τάξη , ή υποταγή στα συμφέροντα του ΝΑΤΟ με την απειλή ότι αλλιώς οι ΝΑΤΟικοί θα στηρίξουν την Ελλάδα, κλπ. Αντίστοιχα , τα πρωτοσέλιδα του «Στόχου» για «σύνορα με τη Σερβία» έχουν την τιμητική τους στο κόμμα του Γκρουέφσκι , που τα χρησιμοποιεί για να συσπειρώνει κόσμο και να τον κατεβάζει σε διαδηλώσεις εναντίον της Ελλάδας, αλλά και για να δικαιολογήσει την αποστολή Σκοπιανών να πολεμήσουν για τους Αμερικάνους στο Ιράκ, για να «υποστηρίξουν οι ΗΠΑ τα Σκόπια στην επίθεση που τους κάνει η Ελλάδα».

Αυτά τα δημοσιεύματα επίσης, γράφονται επίτηδες από τους ακροδεξιούς παρακρατικούς, ώστε να διώχνουν κόσμο μακριά από τον κοινωνικό εθνικισμό και μάλιστα να τον στρέφουν εναντίον του, και να τον οδηγούν στο «μονόδρομο» της «αναγκαστικής» αποδοχής των παγκόσμιων υπερεθνικών εξουσιών και διεθνοποιήσεων.

Άλλος ένας λόγος που γράφονται, είναι για να δικαιολογήσουν οι ταγοί της ακροδεξιάς στον κόσμο που έχουν μαντρώσει, την ακραία φιλοΝΑΤΟική στάση τους. Αναφερόμενος στην προσάρτηση εδαφών γειτονικών χωρών από την Ελλάδα , ο Χρήστος Χαρίτος γράφει χαρακτηριστικά «αν δεν το κάνουμε υπό την Αμερικανική ομπρέλα , πως θα το πετύχουμε ;». Ενώ ο «Στόχος», μιλά για σχέδιο διάλυσης της Τουρκίας από τις ΗΠΑ, το οποίο κάνει «εφικτό» να «πάρουμε την Πόλη» αρκεί να συμπορευθούμε με τις ΗΠΑ.

Κοινωνικός εθνικισμός και σωβινισμός , είναι έννοιες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Ακροδεξιά και σωβινισμός όμως είναι έννοιες πολύ σχετικές. Στην συγκεκριμένη όμως «ελληνική» περίπτωση και την τρέχουσα χρονική περίοδο δεν μπορούμε να αποδώσουμε τη στάση της ΝΑΤΟικής ακροδεξιάς της Ελλάδας σε «σωβινισμό» !

Όταν οι ΗΠΑ παίζουν παιχνίδια με ζητήματα «μειονοτήτων» στη Μακεδονία, και όταν έχουν στήσει οι ίδιοι τον UCK που τώρα βάζει θέμα περί «Τσαμουριάς» , όταν έχουν στήσει το ψευδοκράτος των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία , και βγαίνει ο «Στόχος» και βγάζει πρωτοσέλιδα για άμεση επίθεση στα Σκόπια υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και «σύνορα με τη Σερβία» δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κανένα σωβινισμό.

Θα μπορούσε αντίθετα κανείς να μιλήσει για ανθελληνισμό , ή για αμερικάνικη προβοκάτσια με χρήση της ακροδεξιάς για διάλυση έστω και του υπάρχοντος κατεχόμενου από τη νέα τάξη Ελληνικού κράτους , ακριβώς όπως χρησιμοποίησαν κάποτε τους Απριλιανούς για να αποσύρουν την Ελληνική μεραρχία από την Κύπρο το 1967 και τον Ιωαννίδη αργότερα.

Στα Σκόπια το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι Αλβανοί, μεγάλο ποσοστό επίσης είναι Τούρκοι και Βούλγαροι. Η υλοποίηση της πρότασης του «Στόχου» θα είχε αποτέλεσμα την επίθεση όλων αυτών των χωρών μαζί στην Ελλάδα , σε συνεργασία φυσικά με τους Σκοπιανούς, αλλά και τις ίδιες τις ΗΠΑ, που θα βομβάρδιζαν την Ελλάδα με το πρόσχημα ότι επιτέθηκε σε μια χώρα όπου έχουν πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα και βάσεις , και έχουν συνάψει σύμφωνο στενής στρατιωτικής συνεργασίας και «αμυντικής» συμμαχίας μαζί της ! Το άμεσο αποτέλεσμα, σε διάστημα το πολύ ενός μήνα από την προβοκάτσια που προτείνει ο «Στόχος», ζητώντας άμεση στρατιωτική επέμβαση της Ελλάδας στα Σκόπια, θα ήταν η επίθεση όλων των γειτονικών χωρών μαζί με τις ΗΠΑ στην Ελλάδα , η απόσπαση και διάλυση όλης της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, και η εγκατάσταση στρατιωτικής πολυεθνικής δύναμης και νέων βάσεων στο υπόλοιπο συρρικνωμένο Ελληνικό κράτος που θα τεθεί υπό διεθνή επιτήρηση.

Όπως και να ορίσει κανείς το «σωβινισμό» , η υπονόμευση εκ των έσω της υπόστασης ενός εθνικού κράτους και η προβοκάτσια με στόχο τη διάλυσή του από ξένες δυνάμεις , σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «σωβινιστική», αλλά το ακριβώς αντίθετο.

Αυτός λοιπόν είναι ο «εθνικισμός» των προβοκατόρων φιλοΝΑΤΟικών που εκδίδουν την εφημερίδα «Στόχος». Να προωθούν τα σχέδια για διάλυση της Ελλάδας , αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων και πλήρη ΝΑΤΟποίηση όλης της περιοχής. Η αναφορά γίνεται μόνο στους εκδότες, διότι κάποιοι από τους αναγνώστες που έχουν απομείνει και νομίζουν αυτές τις ανθελληνικές και νεοταξικές θέσεις των ΗΠΑ ως «εθνικισμό», επειδή δίπλα τους βάζουν Ελληνικές και Βυζαντινές σημαίες, απαλλάσσονται λόγω βλακείας.

Ο εθνικισμός περιλαμβάνει φυσικά και την έννοια της εθνικής ολοκλήρωσης, δηλαδή οι ομοεθνείς πληθυσμοί να συμμετέχουν στο ίδιο έθνος κράτος. Στη Βόρειο Ήπειρο και στην Κύπρο υπάρχουν Ελληνικοί πληθυσμοί, όχι όμως πλέον σήμερα στην Κωνσταντινούπολη και όχι στη μεγαλύτερη περιοχή των Σκοπίων. Η εποχή των μετακινούμενων ορδών πληθυσμών έχει περάσει εδώ και αιώνες. Πουθενά όμως στην ιστορία, όχι μόνο στη σύγχρονη αλλά ακόμα και στην εποχή του Τσένγκις Χαν, κανένα καθεστώς δεν έσφαξε ή δεν έδιωξε άμεσα μέσα από ένα πόλεμο, 17 εκατομμύρια αλλοδαπούς από μια περιοχή, για να μετοικίσουν εκεί δικοί του πληθυσμοί και να ενσωματώσουν την περιοχή στην κυριαρχία του. Ειδικά μάλιστα αν ο συνολικός του πληθυσμός είναι πολύ μικρότερος. Είναι σαφές ότι όσοι λένε ότι υπάρχει περίπτωση σήμερα να «πάρουμε την Πόλη», είτε είναι άτομα περιθωριακά πολύ χαμηλής κοινωνικής αντίληψης, είτε είναι κάποιοι που τους κοροϊδεύουν και τους χρησιμοποιούν για να εξυπηρετούν τους σκοπούς τους.

Και ειδικά όταν τα λένε αυτά όχι σε μια περίοδο εθνικής ανάπτυξης και ακμής, αλλά σε μια περίοδο που η οικονομία και οι επιχειρήσεις της χώρας είναι σε μεγάλο βαθμό σε χέρια ξένων, όπως και η πολιτική της διοίκηση , και όπου στη χώρα έχουν μετοικίσει περίπου 2 εκατομμύρια αλλοδαποί μετανάστες. Όταν δεν μπορούμε να ελευθερώσουμε ούτε τη γειτονιά μας , αυτοί πουλάνε παραμύθια για «την Πόλη».

Κάτι στο οποίο πρέπει να δοθεί προσοχή, είναι ότι την περίοδο που οι ΗΠΑ, μαζί με τη νεοταξική αριστερά , την κυβέρνηση των Σκοπίων και άλλα κέντρα προσπαθούν να θέσουν θέμα «Μακεδονικής μειονότητας», δεν αποκλείεται επίσης να υπάρξουν και άλλες προβοκατόρικες ενέργειες από την πλευρά κάποιων που θα εμφανίζονται ως «εθνικιστές». Τέτοιες μπορεί να είναι η επίθεση σε σλαβόφωνους κατοίκους της περιοχής της Φλώρινας , είτε μεμονωμένα είτε σε κάποια εκδήλωσή τους, όπως σε κάποιο πανηγύρι στο χωριό τους. Στόχος θα είναι να προβληθεί η επίθεση από τα διεθνή ΜΜΕ , να πάει το ζήτημα σε διεθνείς οργανισμούς και διεθνή δικαστήρια και να τεθεί θέμα αναγνώρισης «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα και των «δικαιωμάτων της» που «παραβιάζονται». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ και οι διεθνείς πλουτοκράτες, προκειμένου να επέμβουν στο Κόσσοβο, εμφάνισαν ψεύτικα στοιχεία περί «σφαγών» , «δολοφονιών» και καταπίεσης μειονοτήτων.

Μερικά προβοκατόρικα μαχαιρώματα σλαβόφωνων της Φλώρινας από ΝΑΤΟικούς ακροδεξιούς παρακρατικούς , ή ίσως και μια δολοφονία , θα έλυνε τα χέρια στα αφεντικά τους του ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκής Ένωσης για να προχωρήσουν σε επίσημη αναγνώριση «μακεδονικής μειονότητας», ενώ θα είναι μια αρχή που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για μελλοντική ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή εναντίον της Ελλάδας.


Οι ακροδεξιοί που απαλλάσσονται λόγω βλακείας , είναι βέβαια όσοι δεν εργάζονται σε μυστικές υπηρεσίες , ΝΑΤΟικές βάσεις , κρατικές υπηρεσίες καταστολής. Και όσοι από αυτούς δεν έχουν κάνει επάγγελμα τη διάλυση και τον έλεγχο ομάδων ανένταχτων εθνικιστών ή τη συσπείρωση ατόμων του περιθωρίου ή κορόιδων για συγκρότηση ομάδων και επιθέσεων προβοκάτσιας. Τέτοιες προβοκάτσιες μπορεί να είναι μαχαιρώματα τυχαίων μεταναστών ή άσχετων με το παρακράτος αριστερών, τα οποία το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι τη χρήση τους από τα μέσα «ενημέρωσης» για νεοταξική προπαγάνδα, τη γιγάντωση της «αντιφά» και των «αντιρατσιστικών» συμμοριών, τη σύλληψη επικίνδυνων για το σύστημα εθνικοεπαναστατών, την παρεμπόδιση κάθε εθνικιστικής δράσης από παρακρατικούς «αντιφασίστες», το άλλοθι στην κυβέρνηση και τους μηχανισμούς καταστολής για απαγόρευση συγκεντρώσεων με εθνικές αναφορές ή και τη στοχοποίηση συγκεκριμένων ομάδων στις οποίες προσπαθούν να φορτώσουν τις προβοκατόρικες πράξεις τους.

Άλλες τέτοιες παρακρατικές δράσεις , από τους ίδιους κύκλους , είναι και η τεχνητή δημιουργία συγκρούσεων ανάμεσα σε ντόπιους πληθυσμούς της Ευρώπης και τους μουσουλμάνους μετανάστες που ζουν στις περιοχές τους. Οι τελευταίες προσπάθειες γίνονται με σκοπό την ηθική νομιμοποίηση στα μάτια των Ευρωπαίων, των επιθέσεων των ΗΠΑ και των Σιωνιστών σε Ισλαμικές χώρες. Για παράδειγμα , παρακρατικοί ακροδεξιοί στην Ελλάδα, πέταξαν πέτρες σε τζαμιά , ενώ έχουν κάνει αρκετές άλλες ενέργειες προκειμένου να καλλιεργήσουν έντονο αντι-ισλαμικό κλίμα ενόψει της επίθεσης Ισραήλ και ΗΠΑ στο Ιράν.

Στο γενικότερο κλίμα ήρθαν να προστεθούν από αντιισλαμικά μπλουζάκια , συναυλίες , κείμενα , μέχρι και άρθρο της εφημερίδας «Στόχος» στις 10 Ιούλη 2008 , που για να δημιουργήσει κλίμα ισλαμοφοβίας και τρόμου που θα νομιμοποιήσει ηθικά την επίθεση στο Ιράν, έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει μέχρι και την κυβέρνηση του Ερντογάν , ως «φανατικούς μουσουλμάνους» , «Δούρειο Ίππο της Αλ Κάϊντα» , που απειλούν την Ελλάδα και την Ευρώπη ! Και όλα αυτά τα έγραψαν για μια κυβέρνηση που έστειλε στρατό κατοχής στο Αφγανιστάν, που δήλωσε ότι εχθρός της είναι οι Ιρανικοί πύραυλοι , που πολεμά το πολιτικό Ισλάμ, που είναι σε σύγκρουση με τους Τούρκους εθνικιστές και που είναι το αγαπημένο παιδί των Αμερικανών στην περιοχή.


Στο ίδιο άρθρο του Στόχου, γράφτηκε ότι η Ελλάδα εκτός από την Τουρκία και την «Αλ Κάιντα» , απειλείται και από το Ιράν , και μάλιστα «από τους πυραύλους Σαχάμπ και Σαχάμπυ». Το μόνο που δεν έγραψε , αλλά το άφησε να εννοηθεί , είναι αυτό που λέγεται ήδη στους ακροδεξιούς χώρους , προφορικά. Ότι «μακάρι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ να επιτεθούν στο Ιράν για να μας σώσουν από την Ισλαμική απειλή». Την ίδια στιγμή , παρακρατικοί της ΝΑΤΟικής ακροδεξιάς σε κάθε χώρα της Ευρώπης , βγαίνουν με συνεργεία περιθωριακών στους δρόμους και τους γεμίζουν συνθήματα με περιεχόμενο όπως “KILL ALL MUSLIMS”.


Η κυβέρνηση Ερντογάν , είναι σήμερα η εκλεκτή των Αμερικανών, καθώς προωθεί τα σχέδια «εκδημοκρατισμού», εισόδου της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κάτι που επιθυμούν διακαώς οι Αμερικανοί, και έχει έλεγχο πάνω στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς όλων των Βαλκανίων εμποδίζοντας και αποτρέποντας την ανάπτυξη ισλαμιστικών κινημάτων που να συνδέονται με την Αλ Κάϊντα περνώντας στα διάφορα κινήματα των μουσουλμάνων , ακόμη και στα ένοπλα, τον φιλοαμερικανισμό , και τοποθετώντας ως κέντρο ελέγχου και χρηματοδότησής τους μια φιλοδυτική και φιλοευρωπαϊκή Τουρκία, που χαρακτηρίζει "τρομοκράτες" την Ισλάμική αντίσταση και στέλνει στρατό κατοχής στο Αφγανιστάν. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο δηλαδή με την κυβέρνηση Ερντογάν από όσα έγραψε ο «Στόχος» ! Ο λόγος που τα έγραψε είναι απλώς για να συμβάλλει και αυτός όσο μπορεί στο κλίμα «ισλαμοφοβίας» και «τρόμου» που επιχειρούν να καλλιεργήσουν στη δύση οι Εβραίοι και οι Αμερικανοί , για να μην υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις όταν θα επιτεθούν στο Ιράν !

Αφορμή για όλα αυτά, είναι το ότι το «Kόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» του Ερντογάν το οποίο εκτός από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη «διεθνιστική αριστερά» , από «Ευρωπαϊστές» , αλλά και από λαϊκά κοινωνικά στρώματα της Τουρκίας, διατηρεί σχέσεις με ήπιους μουσουλμανικούς κύκλους και υπερασπίζεται διάφορα μουσουλμανικά δικαιώματα ενάντια στους Κεμαλιστές, όπως το δικαίωμα να φοράνε οι γυναίκες της Τουρκίας τη «μαντήλα» σε δημόσιους χώρους. Σκοπός του από τη μια η ψηφοθηρία, εκμεταλλευόμενη τα λαϊκά στρώματα, από την άλλη το να μπορέι να εμφανίζεται ως ο επίσημος "συνεχιστής" ενός πολιτικού ρεύματος με ιστορία στην Τουρκία, με αναφορές στο μουσουλμανισμό και αρκετά "σκληρότερη" στάση από αυτή που έχει σήμερα ο Ερντογάν, σε παλαιότερες εποχές.

Σήμερα το κόμμα του Ερντογάν, είναι κάτι αντίστοιχο με τα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, με τη διαφορά ότι έχει έντονη επιρροή σε αριστερούς ψηφοφόρους, στους Κούρδους αλλά και σε λαϊκά και εργατικά κοινωνικά στρώματα. Και προκειμένου να επιτευχθεί ο «Ευρωπαϊκός προσανατολισμός» της Τουρκίας, το κόμμα αυτό με τις ευλογίες των ΗΠΑ, έρχεται σε σύγκρουση με το «βαθύ κράτος» των Κεμαλιστών και τον σφιχτό του έλεγχο πάνω στην οικονομική και πολιτική ζει της Τουρκίας, στη δικαστική εξουσία και το στρατό, πράγματα που δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα στο Ευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο της ανοιχτής «ελεύθερης αγοράς». Οι Κεμαλιστές στρατηγοί , χάνοντας την υποστήριξη των ΗΠΑ που είχαν για δεκαετίες , ψάχνουν τώρα άλλα κέντρα για συνεργασία και κάποιοι από αυτούς στρέφονται στη Ρωσία του Πούτιν , αλλά ακόμα και βλέπουν πλέον σκεπτικιστικά την ιδέα του Ευρωπαϊκού προσανατολισμού.

Αυτό λοιπόν ήταν ένα μικρό παράδειγμα, από τα δεκάδες που αφορούν τη διαστρεύλωσης της παρουσίασης της διεθνούς πραγματικότητας από κέντρα της φιλοΝΑΤΟικής Ελληνικής ακροδεξιάς απέναντι στα άτομα που ελέγχουν, με στοχο την εξυπηρέτηση διαφόρων σκοπιμοτήτων.

Όσο και να φαίνεται περίεργο σε διάφορους αναγνώστες μας , ο ρόλος της ακροδεξιάς δεν είναι σήμερα να αναπτύξει , αλλά να διαλύσει τον κοινωνικό εθνικισμό , και να προβάλει ως εθνικισμό τις θέσεις που εξυπηρετούν το ΝΑΤΟ , τις ΗΠΑ , τους Σιωνιστές και την ντόπια αλλά και την διεθνή πλουτοκρατία.


Παλαιότερα υπήρχε ο κοινωνικός λαϊκός εθνικισμός από τη μια πλευρά , που ήταν σε αντιπαράθεση και πάλη και με την άλλη πλευρά που ήταν ο αστικός εθνικισμός της ακροδεξιάς. Ο τελευταίος βάφτιζε ως «εθνικό» το συμφέρον και της διεκδικήσεις της εγχώριας πλουτοκρατίας σε βάρος του λαού της ίδιας της χώρας , αλλά και σε βάρος γειτονικών λαών. Σε μια παγκοσμιοποιημένη όμως οικονομία και σε χώρες όπως η Ελλάδα , που είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένες από το ξένο κεφάλαιο, τα συμφέροντα της αστικής τάξης ταυτίζονται με τις επιλογές και τα συμφέροντα της νέας τάξης πραγμάτων. Έτσι αστικός εθνικισμός σήμερα πλέον σε τέτοιες χώρες δεν υπάρχει διότι η αστική τάξη για να προωθήσει τα συμφέροντά της καλύτερα προτιμά τον αστικό «διεθνισμό» ή κοσμοπολιτισμό.

Γι αυτό για παράδειγμα , στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, η ακροδεξιά που κύριο ρόλο της έχει να υπηρετήσει την πλουτοκρατία την αστική τάξη και τους μηχανισμούς καταστολής της , έχει μεταλλαχθεί σε νεοταξική και ΝΑΤΟική , με επίκεντρο όλης της πολιτικής της το ίδιο το ΝΑΤΟ. Για παράδειγμα οι ΝΑΤΟικοί ακροδεξιοί που μιλάνε για κατάκτηση της «Πόλης» από την Ελλάδα , όπως η εφημερίδα «Στόχος» , στηρίζουν τη δυνατότητα του εφικτού μιας τέτοιας κατάκτησης σε σχέδιο διάλυσης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ το οποίο ισχυρίζονται ότι υπάρχει , και απαιτούν να συμμετέχει η Ελλάδα σε αυτό ως ΝΑΤΟικοί σταυροφόροι, ζητώντας αντάλλαγμα την Κωνσταντινούπολη.


Οι ακροδεξιοί χώροι , κάνουν ότι μπορούν για να συκοφαντηθεί και να χτυπηθεί ο κοινωνικός εθνικισμός , επειδή εναντιώνεται στην κατοχή της χώρας από τις πολυεθνικές , που ελέγχουν μεγάλο κομμάτι της παραγωγής και της αγοράς στην Ελλάδα , έχοντας τους Έλληνες εργάτες να δουλεύουν για να αγοράσουν ίσα ίσα δυο πιάτα φαγητό κάθε μέρα, έχοντας επιβάλλει στην Ελλάδα το σύστημά τους , τον υποπολιτισμό τους , αλλά και την κυριαρχία τους σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας, μέσα και από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και το μεγαλύτερο χτύπημα της ακροδεξιάς ενάντια στον κοινωνικό εθνικισμό , είναι να αυτοαποκαλεί παραπλανητικά τις ίδιες τις αντιλαϊκές , αντεθνικές , κατασταλτικές, φιλοΝΑΤΟικές και προβοκατόρικες πολιτικές θέσεις της με αυτόν τον πολιτικό όρο.


Κάποιοι λένε ότι οι κοινωνικοί εθνικιστές πρέπει να είναι ενωμένοι. Έχουν δίκιο ...

Ενωμένοι όμως μεταξύ τους , και όχι με το κράτος και το παρακράτος , με μυστικές υπηρεσίες , ασφαλίτες και κοινοβουλευτικά κόμματα που στηρίζουν τις πολιτικές του συστήματος ...

Και φυσικά όχι ενωμένοι με αυτούς που στηρίζουν τις ΗΠΑ , το ΝΑΤΟ , τη νεοταξική Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ισραηλινά λόμπι. Γιατί κάποιοι που είναι «ενωμένοι» , ή κάνουν κοινές εκδηλώσεις , συγκεντρώσεις και πορείες μαζί με αυτούς που έχουν ως πολιτική γραμμή ακριβώς όλα αυτά τα παραπάνω , δηλαδή τη ΝΑΤΟική παρακρατική ακροδεξιά , δεν μπορεί να είναι εθνικιστές , διότι όλα αυτά που αυτοί αντιπροσωπεύουν είναι ακριβώς αυτά ενάντια στα οποία παλεύει ο κοινωνικός εθνικισμός.

Οποιαδήποτε πολιτική ομάδα δεν τους πολεμά , αλλά αντίθετα συμπορεύεται και συνεργάζεται μαζί τους και σιωπά απέναντί τους και τους δίνει βήμα στις συγκεντρώσεις και τις πορείες της , δεν μπορεί επομένως να αντιπροσωπεύει τον κοινωνικό εθνικισμό , αλλά μια καμουφλαρισμένη ακροδεξιά του συστήματος.