Η προειδοποίηση Νασράλα προς την κυπριακή κυβέρνηση (άρθρο του Λουκά Σταύρου)

 

γράφει ο Λουκάς Σταύρου

Η προειδοποίηση του αρχηγού της Χεσμπολάχ Νασράλα ότι σε περίπτωση που χρησιμοποιηθεί η Κύπρος ως βάση επίθεσης κατά των Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας δεν θα μείνει αναπάντητη, εδράζεται σε κάποια πραγματικά γεγονότα που μάλλον δεν κρύβονται.

Τα γεγονότα αυτά είναι δύο.

Πρώτο το άνοιγμα της Κύπρου προς το Ισραήλ με κοινές ασκήσεις και χρήση του χώρου της Κύπρου από τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις. Αυτό το άνοιγμα που εξελίσσεται σε πλήρη παράδοση του κυπριακού χώρου ως στρατηγικό βάθος του Ισραήλ άρχισε από την κυβέρνηση Αναστασιάδη και συνεχίζεται από την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.

Κοινές ασκήσεις με τον στρατό του Ισραήλ για όσους γνωρίζουν σημαίνει ισχυρή παρουσία των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών στη Κύπρο που την είδαμε να εκδηλώνεται και με το γνωστό βανάκι συλλογής πληροφοριών και παρακολούθησης των πάντων.

Κοινές ασκήσεις με το Ισραήλ σημαίνει επέκταση της στρατιωτικής ισχύος του Ισραήλ στη Κύπρο επί μονίμου βάσεως.

Δεύτερο η ανεξέλεγκτη χρησιμοποίηση των αγγλικών βάσεων από τους εγγλέζους και το ΝΑΤΟ το οποίο τάσσεται αναφανδόν υπέρ της γενοκτονίας του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού.

Αυτά τα δυο γεγονότα μετατρέπουν την Κύπρο σε πεδίο σύγκρουσης μεταξύ των αντιμαχομένων δυνάμεων και η Κύπρος χάνει την ουδετερότητα της ως χώρος και κατά συνέπεια και ως πολιτική επιλογή. Σύρεται η Κύπρος στο πεδίο της σύγκρουσης Ισραηλινών και Παλαιστινίων από την φιλοϊσραηλινή πολιτική των δυο τελευταίων κυβερνήσεων.

Η προειδοποίηση Νασράλα μάλλον δεν θα σταματήσει την παράδοση της Κύπρου στο Ισραήλ και το ΝΑΤΟ αλλά θα αποτελέσει δικαιολογία για περαιτέρω ενρίζωση αυτών των δυνάμεων στη Κύπρο.

Η μόνη λύση για να απεμπλακεί η Κύπρος από αυτή την κατάσταση και να απομακρυνθεί ο κίνδυνος της σύγκρουσης των αντιμαχομένων στο χώρο της είναι να υπάρξουν νέες πολιτικές δυνάμεις είτε ως ισχυρή αντιπολίτευση είτε ως κυβέρνηση που να αλλάξουν πορεία και ως προς το Ισραήλ και ως προς τις αγγλικές βάσεις.

Αν κρίνουμε από τις υπάρχουσες πολιτικές τοποθετήσεις ολόκληρη η δεξιά με τα ακροδεξιά και κεντρώα συγκοινωνούντα δοχεία της τάσσεται υπέρ του Ισραήλ και προτάσσει την ισλαμοφοβία για να εκθειάσει την γενοκτονία των Παλαιστινίων. 

Το ελαμ μάλιστα αναφέρει πως η αιτία που διέκοψε τις σχέσεις του με την Χρυσή Αυγή είναι η αγάπη που τρέφει προς το Ισραήλ σε αντίθεση με τους χρυσαυγίτες που είναι εναντίον του. Έκαναν δηλαδή την σχέση τους με το Ισραήλ ταυτοτικό στοιχείο της ιδεολογίας τους.

Η μόνη πολιτική δύναμη που αντιτάσσεται στην ισραηλινή πολιτική της γενοκτονίας, είναι το ΑΚΕΛ.

Όμως πότε το ΑΚΕΛ κατήγγειλε την επικίνδυνη συνεργασία της ανίσχυρης Κύπρου με το ισχυρό Ισραήλ;

Πότε κατανόησε το μεγάλο ψέμα του eastmed ως ισραηλινό δέλεαρ για την επέκταση της στρατιωτικής του ισχύος στη Κύπρο και στον ελλαδικό χώρο;

Το ΑΚΕΛ σίγησε και άφησε την δεξιά φιλοσιωνιστική κυβέρνηση Αναστασιάδη να κάνει το καταστροφικό έργο της ανενόχλητη. 

Επίσης πότε το ΑΚΕΛ απαίτησε την κατάργηση των βάσεων όταν ευθύς μετά την άνοδο στην εξουσία του Χριστόφια έσπευσε να υπογράψει μνημόνιο συναντίληψης με την Μ. Βρετανία;

Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο έχει κάνει την Κύπρο ξέφραγο αμπέλι.

Δεξιοί, ακροδεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί πρώην κομουνιστές και νυν δικαιωματιστές, ακολουθούν πολιτική υποταγής τόσο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και τους εγγλέζους όσο και προς το Ισραήλ.

Αναφέρω ακόμα το ξεπούλημα της Κύπρου στους Εβραίους “επενδυτές” ως αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής που καθορίζει η Ευρωζώνη και η ντόπια τραπεζοκρατία. Μια οικονομία που συρρικνώνεται διαρκώς και απλώνει το χέρι στους ξένους επενδυτές δημιουργεί συνθήκες εξάρτησης και συρρίκνωσης της εθνικής κυριαρχίας.

Εμείς ως εθνικοκοινοτιστές απαιτούμε την άμεση κατάργηση των αγγλικών βάσεων και την απεμπλοκή της Κύπρου από την ζώνη ελέγχου του Ισραήλ.

Απαιτούμε επίσης την ομοσπονδιακή ένωση των δυο κρατών του ελληνισμού και την ενοποίηση των εθνικών ενόπλων δυνάμεων που η παρουσία τους στη Κύπρο θα επισφραγίσει την εθνική ελληνική κυριαρχία στον ενιαίο εθνικό χώρο και έτσι διάφοροι που επιβουλεύονται την Κύπρο θα αλλάξουν πορεία.

Το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Πάφου θα καταστεί ο χώρος μόνιμης παρουσίας της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας και ο ελληνικός πολεμικός στόλος θα αποκτήσει έδρα στη Κύπρο.

Συνακόλουθα απαιτούμε την ανασυγκρότηση της οικονομίας που είναι και ο σημαντικότερος παράγοντας ισχύος, με έξοδο από την Ευρωζώνη και εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος ώστε να διοχετευθούν χρήματα στις λαϊκές παραγωγικές δυνάμεις.

Κλείνω λέγοντας πως το κυπριακό κατεστημένο έχει παραδώσει την Κύπρο στην διαχείριση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και στην επικίνδυνη επιρροή του Ισραήλ που μας εμπλέκει με την Αραβοϊσραηλινή σύγκρουση.

Το ζητούμενο είναι η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας αφενός και αφετέρου η ουδετερότητα σε κάθε σύγκρουση ξένων δυνάμεων συμπεριλαμβανομένης και της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Διότι και στο ζήτημα της Ουκρανίας η Κύπρος ζημιώθηκε και θα ζημιωθεί ακόμα περισσότερο από την καταναγκαστική εναντίωση της προς την Ρωσία κατά απαίτηση της Ε.Ε.

Το πτώμα του "ελληνικού εθνικισμού" (άρθρο του Λουκά Σταύρου)

 

του Λουκά Σταύρου

Στην Ελλάδα ο λεγόμενος ελληνικός εθνικισμός αν και κάποια περίοδο πήρε δύναμη από τον λαό κατέληξε σε αποτυχία.

Με την λέξη αποτυχία δεν εννοώ τα εκλογικά ποσοστά αλλά την κατάρρευση του ιδεολογικού εθνικιστικού λόγου και κατά συνέπεια την ανυπαρξία πολιτικής πρότασης που να οδηγεί το έθνος σε μια νέα πορεία ανάπτυξης και ισχύος.

Αντιστρόφως ανάλογα στη Κύπρο ο "ελληνικός εθνικισμός" που χρησιμοποιήθηκε ως όρος από το ΕΛΑΜ αν και δεν έχασε τα ποσοστά απέτυχε παταγωδώς και απορροφήθηκε από την ιδεολογία της δεξιάς έτσι ώστε να μετατραπεί σε ένα ΔΗΣΥ-2.

Ο "ελληνικός εθνικισμός" της Χρυσής Αυγής και των αποκομμάτων που προέκυψαν από την έκρηξη της δεν μπόρεσε να δώσει απαντήσεις ξεκάθαρες στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο.

Στο ζήτημα του εθνικού νομίσματος ο "ελληνικός εθνικισμός" τους στάθηκε υπέρ της υποτέλειας στο ευρώ.

Στο ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνθηματολογούσε για μια δήθεν Ευρώπη των εθνών χωρίς συγκεκριμένη πρόταση.

Στο θέμα του κυπριακού έμειναν στο πεπαλαιωμένο και εγκαταλελειμμένο ενιαίο αμυντικό δόγμα αντί της ομοσπονδιακής ένωσης των δυο κρατών του ελληνισμού και στον ενιαίο στρατό που προτείνουμε εμείς.

Στο θέμα της χρηματοδότησης της εθνικής παραγωγής και των λαϊκών παραγωγικών δυνάμεων υπήρξε καθαρή στήριξη του ολιγαρχικού τραπεζικού συστήματος.

Στο θέμα της παιδείας στήριξε την θρησκευτική ανοησία και το μονοπώλιο της εκκλησίας.

Θα μπορούσα να πω και πολλά άλλα.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο "ελληνικός εθνικισμός" τελείωσε.

Ο κοινοτιστικός εθνικισμός είναι το μέλλον.

Προσωπικά εργάζομαι για αυτό το μέλλον και καταθέτω προτάσεις για θεσμικές αλλαγές και για εθνική ανασυγκρότηση.

Ο κοινοτιστικός εθνικισμός θα έρθει στο προσκήνιο της εθνικής πολιτικής ως αναγκαιότητα όχι μιας απλής επιβίωσης με ένα έθνος καχεκτικό και υπόδουλο στους ξένους και ντόπιους τραπεζίτες αλλά ως αναγκαιότητα πνευματικής ανάτασης με σκοπό το άνοιγμα μιας νέας ελληνικής πολιτισμικής προοπτικής.

Η λαϊκή εξουσία πάνω στην οικονομία και την πολιτική διαδικασία ανάδειξης των ανακλητών εκπροσώπων θα ισχυροποιήσει το έθνος και πάνω σε αυτή τη βάση θα στηθεί ένας νέος ρωμαλέος ελληνικός πολιτισμός.

Δεν θα παραμείνουμε θαυμαστές του παρελθόντος μας αλλά δημιουργοί ενός ένδοξου ελληνικού μέλλοντος.

Λόγος για την ΕΟΚΑ Β

 

Η ΕΟΚΑ Β υπήρξε το αντιδραστικό δημιούργημα του Μακαρίου.

Η ανθελληνική και ανθενωτική πολιτική του καθώς και η δικτατορική διαχείριση της εξουσίας, που από την φύση της παρέχει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, εξώθησαν τους ενωτικούς στην δημιουργία μιας οργάνωσης αντίστασης στη μακαριακή βία και αυθαιρεσία.

Βέβαια η ΕΟΚΑ Β δεν είχε πολιτειακό όραμα μήτε πολιτικές θέσεις πάνω στα διάφορα ζητήματα της κοινωνίας.

Δεν είχε επίσης κάποιο επαναστατικό σχέδιο κατάληψης της εξουσίας. Ελλείψει αυτού η ΕΟΚΑ Β υποβαθμίστηκε σε μοχλό πίεσης προς αλλαγή κάποιων κατευθύνσεων με πλήρη αποτυχία.

Το φαινόμενο της ΕΟΚΑ Β είναι διδακτικό για τις μέλλουσες γενεές ως τίμια αυθόρμητη ένοπλη αντίδραση και αντίσταση σε κάθε τυραννία και αυθαιρεσία των κρατούντων.

Το φαινόμενο της ΕΟΚΑ Β δείχνει τον δρόμο προς μια ΕΟΚΑ Γ που θα αντισταθεί στα σχέδια των μειοδοτών και τουρκοπροσκυνημένων. 

ΕΟΚΑ Γ αλλά αυτή την φορά με πολιτειακό όραμα και ατσάλινη αποφασιστικότητα.

Η ηπιότητα της ΕΟΚΑ Β είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί.

Ας σημειωθεί επίσης πως η ΕΟΚΑ Β κατόρθωσε να εξουδετερώσει τους τουρκικούς θύλακες στην ζώνη Πάφου και Λεμεσού και να αποτρέψει έτσι την πλήρη κατάληψη της νήσου.

Η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει την ύπαρξη της  στη δράση των πολεμικών ταγμάτων της ΕΟΚΑ Β που συγκροτήθηκαν μετά την εισβολή της 20ης Ιουλίου 1974.

Η ΕΟΚΑ Β για την πολεμική της δράση κατά των τούρκων αξίζει να τιμάται απο την πολιτεία.

Λουκάς Σταύρου

Ε.Κ.ΑΝ. Εθνική Κοινοτιστική Ανασυγκρότηση

Θα πάρω ένα τρένο - Λουκάς Σταύρου

 

08/02/2015

Θα πάρω ένα τρένο

μια αυγή

να ταξιδέψω στις εικόνες μου

τις περασμένες

σε υψηλή συγκίνηση

να αναταθεί η ψυχή μου

μέχρι σε τούνελ σκοτεινό

να μπει

το φοβερό βουητό

στις σκουριασμένες ράγες

να απομείνει

σαν ένας ύστατος σπαραγμός.

Λουκάς Σταύρου

Горячие сердца Кипра: история ЭОКА-Б. Андрей Правдин - Κύπρος καρδιές γεμάτες φωτιά - η ιστορία της ΕΟΚΑ Β΄ (εισαγωγή Λουκάς Σταύρου)

Σελίδες 222

Σεπτέμβριος 2022

Εκδόσεις Seyatel

Andrei Pravdin

Εισαγωγή: Λουκάς Σταύρου

The Russian publishing house "Seyatel" (Σπορέας) specializing in historical literature has published a unique book telling the reader the story of one of the most mysterious organizations in the Greek world, EOKA - B  - "Cyprus hearts full of fire: the history of EOKA - B". 

In his book, the author Andrei Pravdin, referring to numerous sources, tells the story of the formation and work of EOKA - B. 

At the end of the book, the biographies of Ηλιάδης Σωκράτης, Κωνσταντίνου Κίκης, Παπαδόπουλος Λευτέρης, Καρούσος Γεώργιος and Νίκος Σαμψών. 

The introduction to the book was written by Λουκάς Σταύρου. 

The book is supplied with numerous rear photographs. 

for order here ...

Το πρώτο βιβλίο σε ξένη γλώσσα με εισαγωγή του Λουκά Σταύρου (κυκλοφορεί μόνο στη Ρωσική) για τον μεγαλύτερο αντάρτη της σύγχρονης Ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας και την ένοπλη οργάνωση ΕΟΚΑ Β'. 

Τον άνθρωπο που μίσησαν Άγγλοι, Τούρκοι, Έλληνες (ανάμεσα τους οι ηγέτες της 21ης Απριλίου, οι κομμουνιστές αλλά και οι δημοκράτες κάθε είδους της μεταπολίτευσης).

Τον άνθρωπο για τον οποίο δεν θα δείτε ποτέ αφιέρωμα σε κανάλι της κρατικής τηλεόρασης ή αναφορά σε σελίδα σχολικού βιβλίου. 

Τον άνθρωπο που υποκλίθηκε στην ευφυία του και την αντάρτικη στρατηγική του ο Fidel Castro και η ηγεσία του IRA.

Τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα - Διγενή τον αιώνιο αντάρτη, τον Μαύρο Παρτιζάνο!

Ο άνθρωπος σύμβολο της ένοπλης αντίστασης των εθνικιστών όσο και αν κάποιοι προσπάθησαν να τον διαγράψουν ή να τον μειώσουν. 

Αυτός που εμπνέει τους εθνικιστές οπαδούς αλλά και όλους όσους πιστεύουν ακόμη στην ΕΝΩΣΗ. 

Τον τρέμουν ακόμη και νεκρό. 

Ανοιχτή επιστολή του παλαίμαχου Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου για την πλουτοκρατική ακροδεξιά και τις δηλώσεις του Κωνσταντίνου Πλεύρη υπέρ του Μητσοτάκη

Η ακροδεξιά δεν αποτελεί μια ξεχωριστή ιδεολογία του συστήματος χειραγώγησης του λαού αλλά ένα τρόπο ιδεολογικοπολιτικής διαχείρισης της δεξιάς παράταξης, δηλαδή της παράταξης που πάνω από όλα υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας με τις εξωτερικές διασυνδέσεις της.

Η ακροδεξιά ξεχωρίζει από όλα τα πολιτικά σχήματα του συστήματος της αυτονομημένης εξουσίας και υπερεξουσίας από το γεγονός ότι χρησιμοποιεί ιδεολογίες που δεν της ανήκουν όπως τις ιδεολογίες του εθνικισμού, του εθνικοκοινωνισμού, του φασισμού και άλλων με σκοπό να εγκλωβίσει ένα μέρος του λαού στις δεξιές πολιτικές.

Για παράδειγμα δεν γίνεται να είσαι εθνικιστής και ταυτόχρονα να αποδέχεσαι το ξένο νόμισμα που υποθηκεύει το έθνος ή να αποδέχεσαι ως μοίρα εξ ουρανού το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες παρόμοιες αναιρέσεις της εθνικής αυτονομίας.

Εκτός αυτών των ζητημάτων της εξωτερικής πολιτικής η ακροδεξιά είναι ο φανατικότερος υποστηρικτής της ντόπιας υπερεξουσίας όπως της ελεγχόμενης από ιδιώτες κεντρικής τράπεζας, του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος και της εμπορευομένης εκκλησίας ΑΕ καθώς και του καθεστώτος ιδιοκτησίας, παραγωγής και κατανάλωσης.

Με λίγα λόγια η ακροδεξιά τακτική υπεραμύνεται της δεξιάς από κάθε εθνικοεπαναστατική επίθεση που δεν προέρχεται από την αριστερά πτέρυγα του δημοκρατικού συστήματος χρησιμοποιώντας την καπηλεία των ιδεών και εν τέλει την παραμόρφωση αυτών τόσο ώστε κάθε γνήσια εθνικοεπαναστατική φωνή να ταυτίζεται με την απάτη της ακροδεξιάς.

Οι ηγετίσκοι της ακροδεξιάς είναι στρατευμένοι στην υπηρεσία των δεξιών καπιταλιστικών και ολιγαρχικών πολιτικών. Ως εκ τούτου πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πολιτικοί απατεώνες και εχθροί του επαναστατικού εθνικισμού. 

Κάθε σχέση μαζί τους είναι προδοσία.

Τώρα στο θέμα του κ. Πλεύρη. Βεβαίως εκθειάζει τον Μητσοτάκη διότι αυτός είναι ο ρόλος του ως ακροδεξιός ηγετίσκος.

Και οφείλει να στηρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη όχι γιατί ο γιός του είναι υπουργός αυτής της κυβέρνησης αλλά διότι η δεξιά χρειάζεται αυτή την περίοδο τον αυταρχισμό για να επιβάλλει τις πολιτικές αναγκαιότητες της και αυτός είναι και ο λόγος που απορρόφησε και υπουργοποίησε τα στελέχη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ.

Χρειάζεται τον αυταρχισμό και την μετατροπή της σε ακραία δεξιά σε αυτή την φάση ενώ σε άλλες συνθήκες θα είχε υιοθετήσει “φιλελεύθερες πολιτικές” προκειμένου να επιβάλει την υγειονομική δικτατορία, την υποταγή στα κελεύσματα της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την εναντίωση της στην Ρωσία από κοινού με το ΝΑΤΟ και την παραχώρηση της ελεύθερης επικράτειας της Κύπρου στη ζώνη ελέγχου του Ισραήλ.

Πολύ βαθύ το πηγάδι της ακροδεξιάς απάτης.

Λουκάς Σταύρου: Ο πυρφόρος της «Εθνικιστικής Αριστεράς» της Κύπρου (συνέντευξη στο έκτο τεύχος της «Ανάκτησης» 06/2020)

Τον Ιούνιο του 2020 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ανάκτηση» - έκδοση που επηρεάζεται σήμερα σε σημαντικό βαθμό από τις απόψεις της «Τρίτης Θέσης» - μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Κύπριου Συναγωνιστή ποιητή και στοχαστή Λουκά Σταύρου. 

Στον σύνδεσμο εδώ μπορείτε να βρείτε την πρωτότυπη διαδικτυακή δημοσίευση όπου γίνεται λόγος για την «Εθνικιστική Αριστερά» - ένας πρόσφατος διάλογος σχετικά με αυτή την πολιτική έκφραση στον σύνδεσμο εδώ με την συμμετοχή και του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου - και την αστική ακροδεξιά ενώ στο επίσημο ιστολόγιο της «Ανάκτησης» εδώ μπορείτε να επικοινωνήσετε για να προμηθευτείτε τα παλαιότερα τεύχη καθώς και το τελευταίο που ήδη εξαντλείται λόγω της ποιοτικής αρθρογραφίας και της προώθησης μέσω του αυτόνομου δικτύου διανομής.

Η πρόσφατη ανοιχτή επιστολή του συναγωνιστή της Μεγαλονήσου για τον Κωνσταντίνο Πλεύρη - εδώ - δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση και είναι επίκαιρη και πάλι μετά τις δηλώσεις του τελευταίου υπέρ της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Στο σύνδεσμο εδώ ο προσωπικός ιστότοπος του Λουκά Σταύρου, τα βιβλία του μπορείτε να βρείτε με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο καθώς και σε εθνικιστικά βιβλιοπωλεία ενώ κάποια από τα ποιήματα του έχουν μελοποιηθεί και μπορείτε να τα ακούσετε εδώ …

Συχνά χρησιμοποιείτε τους όρους της «εθνικιστικής αριστεράς» και του «εθνικού κοινωνισμού». Ποιο περιεχόμενο δίνετε σε αυτές τις έννοιες;

Ο όρος εθνικιστική αριστερά προσδιορίζει την θέση μάχης στις παρούσες πολιτικές συνθήκες. Αφενός αρνούμαστε να δεχθούμε την συστημική εθνομηδενιστική αριστερά η οποία εκμεταλλεύεται τα κοινωνικά ζητήματα και προβάλλεται ως διεκδικητής των κοινωνικών δικαίων ενώ ταυτόχρονα μηδενίζει την αρχή του έθνους αλλά και στηρίζει τις ολιγαρχικές δομές του συστήματος. Από την άλλη αρνούμαστε τον ψευτοεθνικισμό της ακροδεξιάς που συγκαλύπτει κάτω από τα κενά συνθήματα της την υπεράσπιση της συντηρητικής ολιγαρχίας και της συμβιωτικής σχέσης κράτους και εκκλησίας επί της οποίας εδράζεται το όλο ληστρικό σύστημα της ιδιωτικής τραπεζοκρατικής οικονομίας.

Με τον όρο εθνικιστική αριστερά συνενώνουμε σε μια πολιτική πρόταση την διεκδίκηση των κοινωνικών δικαίων με τις αρχές και αξίες του έθνους, του λαϊκού κράτους και της κοινωνιοκρατίας. Προτείνουμε ένα νέο πολίτευμα όπου η κοινωνία η ίδια μέσα από τις παραγωγικές συλλογικότητες της νομοθετεί και ασκεί η ίδια εξουσία υπό το φως των αρχών του έθνους.

Ας μιλήσουμε για την «εθνική ταυτότητα» …

Εθνική ταυτότητα δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς την φυλετική της βάση. Δικαιώματα στη γη της πατρίδος πρέπει να έχουν πρώτα οι φυλετικώς έλληνες. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχθώ την πατρίδα σαν ένα τσιφλίκι της ολιγαρχίας που μας στερεί το δικαίωμα της εργασίας και της αξιοποίησης της συλλογικής υπεραξίας που δημιουργούμε.

Πάνω στην αρχή των λαϊκών συνελεύσεων μπορεί να δομηθεί ένα σύστημα πραγματικής νομοθετικής αυτοδιοίκησης των νομών ή επαρχιών με δικαίωμα ανάκλησης των αντιπροσώπων του λαού από τις λαϊκές συνελεύσεις. Μια περιορισμένη σε αριθμό κεντρική εθνοσυνέλευση θα συμπληρώνει τις νομαρχιακές νομοθετικές αυτοδιοικήσεις με νομοθετήματα που αφορούν την επικράτεια. Το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα στηρίζεται από το ταξικό κράτος και διαφεντεύει την εθνική οικονομία επιτρέποντας στους ολιγάρχες τραπεζίτες ιδιώτες και κλήρο, την αρπαγή της συλλογικής υπεραξίας της εργασίας.

Το εθνικοκοινωνικό κράτος δεν είναι μια αμεσοδημοκρατία που εδράζεται στον πλειοψηφισμό και την αναρχία που αναπαράγουν την θεσμική τυραννία της ολιγαρχίας αλλά μια θεσμική προστασία της λαϊκής εξουσίας μέσα από ένα κεντρικό όργανο εξουσίας που είναι η πολιτική έκφραση της ιδεολογίας του εθνικοκοινωνισμού. Το τραπεζικό σύστημα ανήκει στο λαϊκό κράτος και στηρίζει την παραγωγική διαδικασία με το πνεύμα της ισόρροπης ανάπτυξης όλων των παραγωγικών τομέων χωρίς τοκογλυφικούς όρους και προϋποθέσεις.

Το χρήμα που επιστρέφουν οι δανειζόμενες παραγωγικές δυνάμεις στην κρατική τράπεζα, επιστρέφει στο λαό με κοινωνική πολιτική , μείωση των φόρων , αναπτυξιακά έργα υποδομής, ενδυνάμωση της άμυνας που θα προστατεύει την πατρίδα και την εθνική και λαϊκή κυριαρχία.

Σε ποια φάση βαδίζει το Κυπριακό ζήτημα; Είναι αναστρέψιμη η κατάσταση που οδηγεί σε μια μορφή Ομοσπονδίας με τους Τουρκοκυπρίους;

Το κυπριακό ζήτημα πορεύεται πάνω σε δύο γραμμές που διαπλέκονται μεταξύ τους. Η μια γραμμή είναι αυτή των συνομιλιών και των διαφόρων συμφωνιών που ξεκινά από την συμφωνία κορυφής Μακαρίου - Ντενκτάς και φτάνει μέχρι σήμερα και η δεύτερη γραμμή και η πλέον επικίνδυνη, μειοδοτική και ύπουλη είναι αυτή της εμπράγματης διευθέτησης του κυπριακού και της δημιουργίας νέων δεδομένων που ανατρέπουν κάθε φορά το λεγόμενο στάτους κβο. Ως τέτοια συμβάντα εμπράγματης διευθέτησης έχω να αναφέρω τα εξής:

Εμπράγματη άρση της εμπολέμου καταστάσεως και άνοιγμα των οδοφραγμάτων με δραματικές συνέπειες εις βάρος του κυπριακού ελληνισμού. Διπλό δημοψήφισμα του 2004 που κατοχύρωσε δύο εκλογικά σώματα και δύο λαούς, πράγμα που αντιστρατεύεται ακόμα και το κατακτητικό σύνταγμα της Ζυρίχης που μιλά για ένα λαό. Αναγνώριση των οργάνων του κατοχικού μορφώματος όπως το εμπορικό επιμελητήριο το οποίο σφραγίσει τα προϊόντα που περνούν στην ελεύθερη επικράτεια .

Αναγνώριση των κατοχικών οργάνων αγοράς και αξιολόγησης περιουσιών των προσφύγων. Αποδοχή εμπορικών αντιπροσωπειών του κατοχικού μορφώματος στην ευρωπαϊκή ένωση. Ελεύθερη διακίνηση των οχημάτων με κατοχικές πινακίδες. Μέσα από τις συνομιλίες η κατοχή έχει κερδίσει την πολιτική ισότητα και στην ουσία έχει αναγνωριστεί από την κυπριακή δημοκρατία.

Τούτο σημαίνει πως ο συνεταιρισμός δεν είναι απαραίτητο να περάσει μέσα από την λύση της ΔΔΟ αλλά μπορεί να εφαρμοσθεί μέσα από εμπορικές συμφωνίες πάνω σε διάφορα θέματα. Αυτή η κατάσταση είναι αναστρέψιμη εφόσον υπάρξει λαϊκή αντίσταση αλλά και ορθή πολιτική πλοήγηση.

Ποια είναι η γνώμη σας για την ΕΟΚΑ Β’, εφόσον συμμετείχατε σε αυτήν;

Να ξεκαθαρίσουμε ότι κατά την περίοδο της ΕΟΚΑ Β ήμουν μαθητής με πολύ περιορισμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συμμετείχα όμως στα πολεμικά τάγματα της ΕΟΚΑ Β που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής και έλαβα μέρος σε μάχες ως εθελοντής χωρίς μάλιστα να έχω γνώση των στρατιωτικών πραγμάτων. Βέβαια είναι διαφορετικό να βλέπεις τα πράγματα εκ των υστέρων .

Ποιος ήταν κατ, αρχήν ο σκοπός της οργάνωσης;

Να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης για να αλλάξει πολιτική το μακαριακό καθεστώς. Όμως αυτή η τακτική δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Έδιδε επίσης το δικαίωμα στον Μακάριο να αντιπροσωπεύει την νομιμότητα και η ΕΟΚΑ Β καταδικάστηκε να μείνει στο περιθώριο τη παρανομίας ενώ τα πράγματα ήταν ανάποδα. Ο Μακάριος αντιπροσώπευε την προδοσία του αγώνα της ΕΟΚΑ και την μετάβαση σε ένα μετα-αποικιακό μόρφωμα.

O αρχηγός της ΕΟΚΑ μετά την προδοσία της Ζυρίχης προέτρεψε τους αγωνιστές να στηρίξουν τον Μακάριο. Δεν κατήγγειλε ευθέως την προδοσία. Αυτή η στάση πρέπει να ιδωθεί μέσα στις τότε συνθήκες. Το λάθος συνεχίστηκε και στην ΕΟΚΑ Β η οποία δεν είχε πολιτικό βραχίονα. Η πολιτική άποψη της ΕΟΚΑ κινήθηκε μέσα στα πλαίσια της δεξιάς και των ιδεολογημάτων της. Έτσι για άλλη μια φορά η ενωτική παράταξη την οποία ήθελε να εκφράσει έμεινε χωρίς πολιτική οργάνωση και δίδαξε την παράταξη πως μόνο ως μοχλός πίεσης θα μπορούσε να δράσει και να αναμένει αποτελέσματα. Πλάνη μεγάλη.

Το λαμπρό παράδειγμα της ΕΟΚΑ Β’

Όμως αυτές τις τραγικές ελλείψεις της πλήρωσαν βαρύτατα οι αγνοί αγωνιστές της ενώσεως οι οποίοι υπέστησαν μύριους διωγμούς από το μακαριακό και μεταμακαριακό τυραννικό κατεστημένο. Η ΕΟΚΑ Β όμως παρά τα λάθη και τις ελλείψεις της παραμένει λαμπρό παράδειγμα ένοπλης αντίστασης και οργάνωσης των λαϊκών δυνάμεων.

Τα πολεμικά τάγματα της ΕΟΚΑ Β που οργανώθηκαν πάνω στη βάση του αντάρτικου στρατού με την εξουδετέρωση των τουρκικών θυλάκων κατά την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974 απέτρεψαν την σύνδεση των ενόπλων τουρκοκυπριακών δυνάμεων του νότου με τις δυνάμεις εισβολής. Να σημειώσουμε όμως πως τα περισσότερα στελέχη της ΕΟΚΑ Β μετά την εισβολή εντάχθηκαν στο συστημικό κόμμα του Δημοκρατικού Συναγερμού και των δεξιών κομμάτων.

Δημοσιεύθηκε στο 6ο τεύχος της ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ 

Ανοιχτή επιστολή του παλαίμαχου Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου με αφορμή την παρουσία του Κωνσταντίνου Πλεύρη στην εκπομπή «Αντικαθεστωτική Επικαιρότητα» (11.11.2021)

Ανοιχτή επιστολή του παλαίμαχου Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου με αφορμή την παρουσία του Κωνσταντίνου Πλεύρη στην εκπομπή «Αντικαθεστωτική Επικαιρότητα» (11.11.2021)

Ο Λουκάς Σταύρου είναι παλαίμαχος συναγωνιστής από την Κύπρο με πολύμορφη δράση και πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την διάδοση των ιδεών μας. 

Έλαβε μέρος στις μάχες κατά των Τουρκικών θυλάκων ως εθελοντής το ‘74. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στους Λόχους Ορεινών Καταδρομών (Λ.Ο.Κ.). 

Συμμετείχε στις τάξεις της ΕΟΚΑ Β’ η οποία διεξήγαγε ένοπλο αγώνα. Έλαβε μέρος σε βομβιστικές και λοιπές επιθέσεις κατά των Άγγλων κατακτητών και το 1978 καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση την οποία εξέτισε στις κεντρικές φυλακές Κύπρου με την κατηγορία της ανατίναξης του Αγγλικού ραδιοσταθμού αναμεταδόσεως στο Ζύγι. 

Πατέρας τριών παιδιών συγγραφέας ποιητής ζωγράφος καθώς και ιδρυτής φιλοσοφικού κύκλου. Μια ξεχωριστή προσωπικότητα της Κύπρου και του ευρύτερου εθνικιστικού «χώρου». 

Γνωστές οι θέσεις του κυρίου Κωνσταντίνου Πλεύρη. 

Αυτές οι ιδέες που εκφράζει εδώ και χρόνια περιγράφουν την ελληνική ακροδεξιά η οποία κατάφερε να ταυτίσει με τις πεποιθήσεις της τον Eθνικισμό και τον Eθνικοσοσιαλισμό σε βαθμό που να είναι σχεδόν ακατόρθωτο σε κάποιο αληθινό Eθνικιστή και Εθνικοσοσιαλιστή  να διαχωρίσει την θέση του από την ακροδεξιά χωρίς τούτο να εκληφθεί ως μια εσωτερική συζήτηση - διαμάχη εντός μιας ενιαίας παράταξης.

Η ακροδεξιά σφετερίστηκε και καπηλεύθηκε αυτές τις μεγάλες ιδέες. Σε μια εθνικοκοινωνική επανάσταση , για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, άνθρωποι σαν τον κύριο Πλεύρη δεν θα ηγούνται του εκτελεστικού αποσπάσματος όπως ο ίδιος επιθυμεί αλλά θα βρίσκονται απέναντι από τους τυφεκιοφόρους.

Γιατί;

Διότι πρώτα από όλα θεωρούν ότι ο λαός είναι μια σύναξη ποταπών και κατωτέρων όντων που το μόνο που τους αξίζει είναι να κυβερνώνται από δήθεν ανώτερους με τίτλους και αστέρες και παράσημα και διάφορους χαφιέδες που θα παριστάνουν τους επαγγελματίες σωτήρες και εθνικιστές.

Ο δικός μας εθνικισμός εδράζεται στο μεγαλείο του λαού μας που αποτελεί την βιολογική ροή του έθνους.

Ο δικός μας φυλετισμός δεν υποβιβάζει τον λαό για να παραχωρήσει εξουσίες σε ανώτερες ελίτ αλλά του δίνει την δυνατότητα να ασκεί το αυτεξούσιο του μέσα από τις κοινοτιστικές δομές εξουσίας ως πολίτης - ιδιοκτήτης - οπλίτης.

Η εξουσία στον ένοπλο λαό και οι τραπεζίτες και ολιγάρχες και τοποτηρητές των ξένων στο απόσπασμα.

Εύγε στον κύριο Χάρη που με τις θέσεις του ενάντια στο ΝΑΤΟ, την Ε.Ε και την τραπεζοκρατία έδωσε το στίγμα μιας προσδοκώμενης Εθνοφυλετικής Λαϊκής Επανάστασης.

Λουκάς Σταύρου

Ο παλαίμαχος Εθνικοσοσιαλιστής Λουκάς Σταύρου για την Λιβύη και την γεωπολιτική

 

Ο εφαρμοσμένος Σοσιαλισμός του Καντάφι αξίζει να μελετηθεί. Οι ιδέες του μεγαλεπήβολες εξακοντίζονται στο μέλλον. Η μεγάλη γεωστρατηγική ιδέα της Κανταφικής Λιβύης πρέπει να συνδεθεί με την μεγάλη ιδέα του ΚΟΙΝΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ. Η απώθηση του Αμερικάνικου και Γαλλικού ιμπεριαλισμού από την Αφρική είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον του Αυτόνομου - Αυτοκρατορικού Ελληνισμού. 

Διότι το φυσικό στρατηγικό βάθος μιας μεγάλης Ελλάδος δεν είναι η Ευρώπη αλλά η Βόρεια Αφρική. Το «ανήκομεν στη δύση» είναι ένα σύνθημα Νατοϊκής εμπνεύσεως που επισφραγίζει την υποταγή μας. Η Ευρώπη ουδέποτε στήριξε τον Ελληνισμό. Πάντα ήθελαν μια μικρή Ελλάδα προτεκτοράτο τους. Ακόμα και πολιτισμικά υπεστήκαμε μεγάλη ήττα από την Δύση. 

Από την εποχή των Ρωμαίων που στην αρχή παραποίησαν την κοσμοαντίληψη μας με το Ρωμαϊκό πάνθεον που καταργούσε την θρησκευτική μας αυτονομία και την καθιστούσε υπόθεση του συγκεντρωτικού εξουσιασμού τους που μετέπειτα σύμφωνα με τα πολιτικά τους συμφέροντα αντικατέστησαν με τον Ιουδαϊκό μονοθεϊσμό μέχρι τον Ορθολογισμό και τον Διαφωτισμό περιλαμβανομένου και αυτού του Γερμανικού ιδεαλισμού του Εγέλου και του Κάντ παρατηρούμε μια κρυπτο-ιουδαιο-θεολογική  παραμόρφωση του Ελληνικού διακόσμου και των θεμελίων του, παραμόρφωση που παράγει την σύγχρονη δημοκρατία την οποία παρουσιάζουν ως συνέχεια της ελληνικής ένοπλης λαϊκής αυτονομίας. 

Η δύση παραποίησε τον ελληνικό λόγο και στο τέλος άρπαξε και τα έργα τέχνης των πατέρων μας για να κοσμεί τα μουσεία της και να θησαυρίζει. Αναφέρομαι σε μια Ελλάδα που σήμερα δεν υπάρχει, σε μια Ελλάδα του μέλλοντος που  το πολεμικό ναυτικό της θα κυριαρχεί σε ολόκληρη την μεσόγειο με την πλήρη συνεργασία των χωρών της Β. Αφρικής. Η Τουρκία έχει συλλάβει την υπεραξία αυτού του βάθους και προσπαθεί επιτυχώς να δημιουργήσει ένα τουρκικό τόξο στη περιοχή που θα την καταστήσει υπερδύναμη ενώ εμείς κολλήσαμε με το Ισραήλ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ … 

Αλλά για να γίνει οτιδήποτε μεγάλο πρέπει να εφαρμοστεί στην πατρίδα μας σύστημα λαϊκού αυτεξούσιου στην πολιτική και την οικονομία και να περάσουν από λεπίδα οι ολιγάρχες εκπρόσωποι της ξένης κατοχής των Αμερικανών και του γαλλογερμανικού άξονα.

Η απάντηση του παλαίμαχου Εθνικοσοσιαλιστή Λουκά Σταύρου στην ανοιχτή επιστολή του Ιωάννη Περδικάρη "Λουκάς Γ. Σταύρου - ένας από τους πρωτεργάτες της Χρυσής Αυγής" [Του Ίωνος Φιλίππου, τιμής ένεκεν]

 

Ήταν μια ευγενής προσπάθεια που απέτυχε ως συλλογικό κίνημα. Ωφέλησε όμως ως προς την εξέλιξη των εθνοφυλετικών ιδεών.

Η ροπή προς την ακροδεξιά και η τελική κατάληξη πρέπει να προβληματίσει.

Το σύστημα έχει μια ελκτική δύναμη που αφομοιώνει, αλλοτριώνει και εκμηδενίζει τους αντιπάλους του όταν αυτοί χάσουν την πολεμική αρετή τους, όταν ξεχάσουν πως ο στόχος είναι η καταστροφή του συστήματος εκ θεμελίων.

Το σύστημα αυτό είναι εξέλιξη των ολιγαρχικών και αυταρχικών συστημάτων που επέβαλαν την ρωμαίικη ταυτότητα στο έθνος και το αποδυνάμωσαν δραματικά σε όλα τα επίπεδα.

Η απελευθέρωση και επανελλήνιση είναι πρώτα από όλα υπόθεση πνευματική που την εντοπίζω στην επαναφορά της αρχής της ελευθερίας του ποιείν κόσμον.

Η αρχή αυτή μας επανενώνει με το προσωκρατικό μεγαλείο του ελληνισμού.

Από εκεί θα αρχίσουμε για να απαλλαγούμε από την πνευματική τυραννία του εβραϊκού κοσμοειδώλου που μας κρατεί πατημένους στη λάσπη.

Με βάση την πνευματική μας απελευθέρωση θα αναζητήσουμε την νέα πολιτειακή οργάνωση που θα εδράζεται στην εθνοφυλετική ιστορική αλήθεια και θα προετοιμάσουμε την γιγαντιαία σύγκρουση της ελληνικής αναγέννησης, την σύγκρουση με το σκότος και την τυραννία.

Ο αγώνας μας συνεχίζεται χωρίς συμβιβασμούς διότι συμβιβασμός σημαίνει κατάπτωση και αυτοεξευτελισμός της ψυχής.

Λουκάς Σταύρου

Μνήμες που κόβουν σαν ξυράφι (ΙΙ): σχόλιο - απάντηση του Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου σχετικά με την αποκλειστική συνέντευξη του Ίωνος Φιλίππου που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του κ. Λευτέρη Πανούση

Λάβαμε το παρακάτω σχόλιο του Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου από την Κύπρο σχετικά με την αποκλειστική συνέντευξη του Ίωνος Φιλίππου που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του κ. Λευτέρη Πανούση. 

Ο Λουκάς Σταύρου είναι ζωγράφος, ποιητής και συγγραφέας, υπήρξε συνιδρυτής της «Χρυσής Αυγής» παλαίμαχος των ιδεών, μέλος της ΕΟΚΑ Β' και βετεράνος πολεμιστής στην εισβολή του 1974.

‘’Διάβασα την συνέντευξη του Ιώνος Φιλίππου καθώς και την αναφορά του συναγωνιστή Αθανάσιου Γιαλαμά. Ακούγονται αλήθειες πολλές. Όμως η Χρυσή Αυγή δεν ξεκινά το 1986 αλλά πολύ πιο πριν. Δεκέμβρη του 1981 γνωρίστηκα με το Νίκο Μιχαλολιάκο στο βιβλιοπωλείο της «Ελεύθερης Σκέψις». Από τότε αρχίζει μια ιδεολογική ζύμωση που δίνει και την πρώτη κατεύθυνση της «Χρυσής Αυγής». 

Η δική μου συμβολή ήταν ο Νιτσεϊσμός, η αναβίωση της Ελληνικής Κοσμοθεάσεως που θα περιλάμβανε και την επιστροφή των Θεών, η πρόταση για  δημιουργία ιδεολογικο - πολιτικού κινήματος που δεν θα ήταν απομίμηση του Γερμανικού προτύπου αλλά θα εξέφραζε την Ελληνικότητα στα πλαίσια μιας ένωσης των αρχών του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού με την δική μας κοσμοθεώρηση στις ειδικές συνθήκες που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ως έθνος, καθώς και η δημιουργία πολιτικού κινήματος σε Ελλάδα και Κύπρο με κυριότερο εχθρό την καπιταλιστική δεξιά και τα εθνικοφρονίστικα αναχώματα της ακραίας δεξιάς χωρίς να παραβλέπουμε την εναντίωση μας στον αριστερό εθνομηδενισμό και τον κομμουνισμό.

 Κάποιες από αυτές τις ιδέες επικράτησαν στα αρχικά βήματα της «Χρυσής Αυγής». Στη συνέχεια τα πράγματα πήραν άλλη τροπή μέχρι που η Χ.Α έγινε ένα σχήμα της ακραίας δεξιάς και του παπαδαριού που υπερασπίστηκε την υποταγή του έθνους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη καθώς και τα συμφέροντα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης με τις σκοταδιστικές ιδεολογίες της. 

Επίσης η δράση των λεγομένων «ταγμάτων εφόδου» δεν είχε καμία σχέση με την αρχική ιδέα ενός ανατρεπτικού μυστικού «στρατού» κατά του συστήματος. Κάπως έτσι αποτύχαμε και κάπως έτσι πρέπει να γίνει το νέο ξεκίνημα’’

Μνήμες που κόβουν σαν ξυράφι: σχόλιο - απάντηση του Συναγωνιστή Αθανασίου Γιαλαμά σχετικά με την αποκλειστική συνέντευξη του Ίωνος Φιλίππου που δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του κ. Λευτέρη Πανούση

Για την φιλοσιωνιστική ακροδεξιά (του Λουκά Σταύρου)

 

Οι ακροδεξιοί θεωρούν το Ισραήλ σύμμαχο χώρα με την Κύπρο.

Πού είναι γραμμένη αυτή η συμμαχία και τι προνοεί;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία συμμαχία με το Ισραήλ παρά μια παραχώρηση της Κύπρου στο Ισραήλ από το κουβέρνο Αναστασιάδη προς χρήση στρατηγικού βάθους.

Ενώ από την άλλη οι Ισραηλινοί κάνουν ανοίγματα συμφιλίωσης με την Τουρκία και προτείνουν διέλευση του αγωγού μέσα από το Τουρκικό έδαφος κατόπιν και της αγαστής συνεργασίας που είχαν Τούρκοι και Ισραηλινοί στην επίθεση κατά των Αρμενίων.

Λουκάς Σταύρου

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.

Για να δείτε την Ελεύθερη Ελληνική Τηλεόραση εδώ

Από το 2007 η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» σε διάφορες αναρτήσεις έχει προβάλλει πολλά πρόσωπα της λεγόμενης «Παλιάς Φρουράς» του λεγόμενου «χώρου». Ενδεικτικά μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν ο αείμνηστος ακτιβιστής και διανοητής Θεόδωρος Καραμπέτσος, ο Ιωάννης Γιαννόπουλος υπαρχηγός της πάλαι ποτέ Εθνικοσοσιαλιστικής «Χρυσής Αυγής», ο Λουκάς Σταύρου βετεράνος μαχητής και μέλος της ΕΟΚΑ Β’, ο Άρης Αρίων γνωστός για τις ρηξικέλευθες προτάσεις του και αρωγός μεταξύ άλλων και του Ουκρανικού Εθνικοεπαναστατικού κινήματος, ο Αθανάσιος Γιαλαμάς που συμμετείχε παλιότερα στην σ.ο. του περιοδικού «Αντίδοτο» και προκάλεσε ιδιαίτερες θετικές κριτικές η πρόσφατη συνέντευξη του που μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει.

Οι Συναγωνιστές - αλλά και κάποιοι άλλοι που δεν αναφέρθηκαν - πρέπει να τονίσουμε ότι παραμένουν πιστοί στην Μελανοπόρφυρη Ιδεολογία, ουδέποτε προσκύνησαν το ανθελληνικό κράτος και τους πολιτικούς, δεν ασπάστηκαν με ευγένεια ... το χέρι της σιωνιστικής εξουσίας, δεν πρωτοστάτησαν σε αισχρές και ανήθικες σκιαμαχίες στο διαδίκτυο, δεν γοητεύτηκαν από τις "σειρήνες" του πολιτικαντισμού, δεν σιώπησαν απέναντι στην τρομοκρατία της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, δεν συνθηκολόγησαν απέναντι στον παγκόσμιο εχθρό, δεν ζήτησαν ευμενή μεταχείριση από τους ανθρωποφύλακες του καθεστώτος, δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας απέναντι στις μαριονέτες της κατοχικής δικαιοσύνης, δεν σήκωσαν λευκή σημαία απέναντι στην επίθεση της αστικής δημοκρατίας και της antifa και είναι μέχρι σήμερα Αυτόνομοι Πολιτικοί Στρατιώτες. 

Διαθέτουν αξιοπρέπεια, επιδεικνύουν αλληλεγγύη προς τους νεότερους συναγωνιστές, είναι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα και πολύπλευρη προσφορά στο κίνημα και στον λαό μας. Μαχητές που παρά το ότι τα χρόνια πέρασαν δεν φοβήθηκαν τις δυσκολίες της ζωής και ξεχωρίζουν για το ήθος και το ύφος τους. 

Οι περισσότεροι εξ αυτών δηλώνουν πρόμαχοι της «αριστερής» Εθνικοσοσιαλιστικής πτέρυγας του λεγόμενου «Στρασσερισμού» που είναι μια πολύπλευρη έκφραση του αντικαπιταλισμού και εκφράστηκε στην Ελλάδα αρχικά από μια τάση του φοιτητικού ΕΣΕΣΙ (συσπείρωση Εθνικοσοσιαλιστών, Εθνικοαναρχικών, Εθνικομπολσεβίκων που ονομάστηκαν από κάποιους ως nazi - maoists και για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε εδώ) αργότερα από το «Επαναστατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Μέτωπο» στις γειτονιές του Πειραιά, τα περιοδικά «Επαναστάτης», «Αντίδοτο» «Γεννήτωρ Ιδεών» κ.α. καθώς και από τον «Έλληνα Εργάτη» και φυσικά το «Γαμμάδιον» που έκανε θραύση στους αντίπαλους πολιτικούς χώρους. Όλοι κατάλαβαν την σημασία και την αξία καθώς και την τακτική να παλεύεις για τον «Δεξιό Γκραμσισμό» και ο όρος αυτός έχει μια διαφορετική έννοια από όσο οι περισσότεροι πιστεύουν αλλά θα αναλυθεί σε μελλοντικό άρθρο.

Οφείλουμε να τονίσουμε ότι οι Συναγωνιστές αγκάλιασαν την πολύπλευρη προσπάθεια της συντακτικής μας ομάδας όλα αυτά τα χρόνια και βοήθησαν έμπρακτα κάθε αυτόνομη πρωτοβουλία στήριξης προς τους φυλακισμένους, ενίσχυσαν τις αυτόνομες/ανένταχτες οργανώσεις/ομάδες/κινήσεις/έντυπα, συμμετείχαν σε συνελεύσεις με ποιοτικές προτάσεις για ζυμώσεις και μια άλλη οπτική απέναντι στην κοινωνία, προώθησαν ιδεολογικές εκδόσεις στις οποίες υπερασπίστηκαν τις επαναστατικές αξίες, πρόβαλλαν με σθένος θέσεις και απόψεις σε δημόσιο διάλογο και πολλές φορές απέναντι ακόμη  και σε πολυάριθμους αντιπάλους, ενημέρωσαν στο εξωτερικό για τις θέσεις των Ελλήνων συντρόφων και κέρδισαν κυριολεκτικά τον σεβασμό των ξένων χωρίς να πέφτουν ούτε μια στιγμή θύματα της καταγωγιακής «παρενδυτικής» αστικής ακροδεξιάς σκέψης η οποία σήμερα εμφανίζεται με διάφορες «προβιές» και ειδεχθή πρόσωπα και προσβάλλει καθημερινά ιδανικά, σύμβολα και πολιτικές παραδόσεις.

Η πρόσφατη συνέντευξη μέλους της συντακτικής μας ομάδας απέναντι σε γνωστό ιστορικό ερευνητή και συγγραφέα που συνδέθηκε με τους υπερασπιστές και οπαδούς του Γεωργίου Παπαδόπουλου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις τάξεις του «χώρου». 

Η εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23^η και 27^η Νοεμβρίου - συνολικής διάρκειας 3 ωρών - σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα της 21^ης Απριλίου 1967 και της 25^ης Νοεμβρίου 1973 προκάλεσε άκρως θετικές εντυπώσεις σε συναγωνιστές, φίλους αλλά και αντιπάλους αν κρίνουμε από τα συνολικά ευμενή σχόλια και τις αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα τηλέφωνα και τα μηνύματα στους συμμετέχοντες καθώς και στα chat, και γενικά από το «επικοινωνιακό απόσταγμα» μιας εκπομπής που διακρίθηκε για την ευγένεια αλλά και τον εποικοδομητικό διάλογο σχετικά με θέματα που πολλοί δεν αποκαλύπτουν για δικούς τους λόγους.

Οι αντίθετες απόψεις που προβλήθηκαν αλλά και αυτές που είχαν κοινό πεδίο είχαν να κάνουν σχετικά με μια ιστορική περίοδο που δεν είναι αρκετά γνωστή στους νεολαίους συναγωνιστές. Ήταν μια ευκαιρία να ειπωθούν πράγματα που ίσως οδήγησαν κάποιους να βγάλουν συμπεράσματα σύμφωνα πάντα με την δική τους οπτική. Έλαβε μέρος χωρίς να διεκδικούν οι συμμετέχοντες τον τίτλο του ιστορικού ή του παντογνώστη ή του ειδικού αλλά με σεβασμό στους συναγωνιστές, στην πορεία της ιστορίας και με τελικό στόχο την ανάδειξη ενός επιλόγου για τα πρόσωπα που σημάδεψαν την πορεία του κινήματος . Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κινήσεις της τότε εποχής και των μοιραίων πρωταγωνιστών της ιστορίας κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν στις φυλακές του καθεστώτος έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα διαμόρφωση και προώθηση προσώπων, κινήσεων, κομμάτων, εκδόσεων και ομάδων και όποιος γνωρίζει την εθνικιστική πολιτική ιστορία μπορεί να διακρίνει τόσο τον ρόλο της αστικής ακροδεξιάς αλλά και τις καίριες διαφωνίες που είχαν οι «νεοφασίστες» της εποχής με τους τελευταίους να διώκονται από την ηγεσία των Απριλιανών.

Θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει όλοι όσοι σκέφτονται με έναν ριζοσπαστικό τρόπο να εκφέρουν λόγο και άποψη για θέματα ιδεολογικά, ιστορικά, κοινωνικά χωρίς φανφαρονισμούς και το συνηθισμένο ύφος που προκαλεί το γέλιο και την απέχθεια, μακριά από λογικές και συμπεριφορές που έχουν κουράσει τους πάντες.

Η ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο, η διαμάχη κορυφαίων προσώπων της στρατιωτικής κυβέρνησης για την πολιτική της ηγετικής τριανδρίας, η σύγκρουση του Στρατηγού Γρίβα με τους Απριλιανούς, άγνωστα εθνικιστικά έντυπα που προβάλλουν μια διαφορετική άποψη για τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τα οποία ελάχιστοι προβάλλουν, ο ρόλος της αριστεράς κατά την διάρκεια της επταετίας, η συνεισφορά του ιστορικού και συγγραφέα Σπύρου Παπαγεωργίου, η ανατροπή του Μακαρίου, η δράση της εθνικιστικής αντάρτικης οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’, η τακτική του Καραμανλή, είναι μόνο κάποια από τα θέματα που αναπτύχθηκαν στην εν λόγω εκπομπή και τα οποία έγιναν αφορμή για συζητήσεις και σχολιασμούς τις ημέρες που ακολούθησαν.

Πολλοί συναγωνιστές εξέφρασαν την επιθυμία να υπάρξουν και στο μέλλον ανάλογες εκπομπές όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα είναι διαφορετικά τα γεγονότα που «καίνε» τους Έλληνες. Η ψηλάφηση της ιστορίας προάγει την ιστορική σκέψη καθώς και την εξαγωγή κάποιων συμπερασμάτων αφού τα διδάγματα της ιστορίας είναι χρήσιμα για το μέλλον. Η προβολή απόψεων που έρχονται σε αντιπαράθεση με τα «παραμύθια» της αστικής ακροδεξιάς η οποία είναι ουρά του καθεστώτος θα πρέπει να είναι προτεραιότητα αν θέλουμε οι ιδέες μας να παίξουν καίριο ρόλο στο μέλλον, χωρίς να πέφτουμε στο ναρκοπέδιο της παραπληροφόρησης που προάγουν οι αντιφασίστες γραφικοί «νεοεθνικιστές» σε γνωστά διαδικτυακά λαγούμια και οι ταρτούφοι που τους στηρίζουν μέσα και έξω από κομματικές συμμορίες. Όλοι αυτοί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σιτίζονται στις κατακόμβες της πλουτοκρατίας και προάγουν τον γαλανόλευκο αντιφασισμό/αντιναζισμό που προωθεί το αστικό δημοκρατικό κράτος και οι ΜΚΟ.

Με αφορμή τα παραπάνω δημοσιεύουμε σήμερα μια επιστολή του Συναγωνιστή Λουκά Σταύρου ο οποίος αγωνίστηκε στα πεδία των μαχών για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα - η παρακαταθήκη του Στρατηγού Γρίβα - και απέναντι στους Τούρκους εισβολείς, διώχθηκε και φυλακίστηκε από το άθλιο Μακαριακό καθεστώς και παραμένει ως σήμερα μια φωνή της εθνικής αντίστασης μέσα στην έρημο της σύγχρονης παρακμιακής Κυπριακής κοινωνίας. 

Τον ευχαριστούμε για πολλοστή φορά για την τιμή και την συνολική προσφορά του προς την συντακτική ομάδα και στους Αυτόνομους.

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας

mavroskrinos@gmail.com

Επιστολή του συναγωνιστή και μαχητή της ΕΟΚΑ Β’ Λουκά Σταύρου σχετικά με την εκπομπή «Διαξιφισμοί» που προβλήθηκε ζωντανά στον δίαυλο «Ελληνική Ελεύθερη Τηλεόραση» την 23η και 27η Νοεμβρίου 2020.

Άκουσα και τις δύο εκπομπές με θέμα την στρατιωτική κυβέρνηση της επταετίας 1967-74 και συνομιλητές τους Μάνο Χατζηδάκη και Σταύρο Λιμποβίση. Το επίπεδο της συζήτησης ήταν κόσμιο και αξιόλογο.

Ο Σταύρος Λιμποβίσης ήταν αρκετά διαλεκτικός και αν και φάνηκε να υπερασπίζεται τον Ιωαννίδη εν τούτοις δέχθηκε πως εν γένει η επταετία απέτυχε παταγωδώς και κρίθηκε εκ των αποτελεσμάτων της αναφέροντας την κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου και την επιστροφή του παλαιού κοινοβουλευτικού προσωπικού.

Ο Μάνος Χατζηδάκης και συγγραφέας σχετικού βιβλίου φάνηκε υπερασπιστής του Παπαδόπουλου σε βαθμό που φάνηκε ξεκάθαρα πως μεροληπτούσε η έρευνα του και αποσκοπούσε εκ των προτέρων στον εκθειασμό της δικτατορικής περιόδου του Παπαδόπουλου. 

Στην ρύμη του λόγου μάλιστα αιτιολόγησε ανεπαρκώς την ανάκληση της μεραρχίας από την Κύπρο και χαρακτήρισε την ΕΟΚΑ Β’ ως εγκληματική οργάνωση μη θέλοντας να κατανοήσει το ισχυρό αίτιο που γέννησε την ΕΟΚΑ Β’ και που δεν ήταν άλλο από την εγκατάλειψη της Κύπρου εκ μέρους της Ελλάδος μετά τα γεγονότα της τουρκικής επέμβασης του 1967 δηλαδή μετά την εκδήλωση του τουρκικού επεκτατισμού στο νησί. Θέλω να πω ότι δεν ανακλήθηκε η μεραρχία εν καιρώ αιθρίας αλλά σε καιρούς καταιγίδας γεγονός που πολλαπλασιάζει την ανευθυνότητα του Παπαδοπουλικού καθεστώτος.

Αφού αναφέρθηκα στους ομιλητές η ουσία της συζήτησης μεταβαίνει στην περίοδο της επταετίας και το μείζον ερώτημα που τίθεται είναι τι έχει να μας διδάξει σήμερα εκείνη η ιστορική περίοδος;

Κατ, αρχήν όμως πρέπει να εξετάσουμε και το αίτιο του πραξικοπήματος του 1967. Το αίτιο φαίνεται να προσδιορίζεται από τους υπερασπιστές του πως ήταν η απαλλαγή της Ελλάδος από το πολιτικό κατεστημένο καθώς και η αποσόβηση του κομμουνιστικού κινδύνου.

Η πρώτη αιτιολόγηση αναιρείται από τα πεπραγμένα της επταετίας. Διότι όταν λέμε πολιτικό κατεστημένο εννοούμε την υποταγή της Ελλάδος στα κελεύσματα της μεγάλης Βρετανίας και του ΝΑΤΟ με ισχυρά ερείσματα του ντόπιου πολιτικού κατεστημένου στο στρατό και στον κρατικό μηχανισμό.

Συνεπώς αν η επταετία ήθελε να απαλλάξει την χώρα από το κατεστημένο θα άλλαζε την σχέση της τόσο με την Μεγάλη Βρετανία όσο και με το ΝΑΤΟ, πράγμα που όχι μόνο δεν έκανε αλλά μάλλον ισχυροποίησε τους δεσμούς της με αυτά τα μεγέθη.

Αναφορικά με την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου δεν κατατίθενται σοβαρά επιχειρήματα καθότι μετά την Γιάλτα και μετά το γνωστό τέλος του εμφυλίου η Ελλάδα δεν έδειχνε να κινδυνεύει από τον κομμουνισμό δηλαδή από την επέκταση της Σοβιετικής Ρωσίας στην Ελλάδα η οποία ήταν δεμένη πισθάγκωνα στο άρμα του ΝΑΤΟ και γενικά της καπιταλιστικής Δύσης.

Τούτο σημαίνει πως των αιτίων μη αρκούντων να δικαιολογήσουν την επέμβαση του στρατού, ενός στρατού νατοϊκού, τότε όλα κατανοούνται ως υπόθεση του ΝΑΤΟ και η στρατιωτική παρέμβαση είχε τελικό αίτιο την διευθέτηση νατοϊκών υποθέσεων που περιλαμβάνουν και τον διαμοιρασμό της Κύπρου.

Επιπρόσθετα η επταετία δεν έφερε καμία θεσμική αλλαγή σε θέματα παραγωγής, ιδιοκτησίας και κατανάλωσης υπέρ του λαού αλλά ενδυνάμωσε τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και το τραπεζικό σύστημα και επέτρεψε την γιγαντιαία συγκέντρωση του πληθυσμού από την επαρχία στο λεκανοπέδιο της Αττικής στα πλαίσια μιας πρόχειρης εκβιομηχάνισης με ολέθρια περιβαλλοντική καταστροφή.

Εις απάντηση τώρα του ερωτήματος που έθεσα αν έχει κάτι να μας διδάξει εκείνη η ιστορική περίοδος είναι πως χωρίς συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους, χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο , χωρίς προετοιμασία στελεχών και λαϊκού ερείσματος τέτοια εγχειρήματα αποβαίνουν καταστροφικά ακόμα και αν αυτοί που τα επιχειρούν πιστώνονται με πατριωτισμό και έχουν να επιδείξουν παράσημα και ήθος.

Η περίοδος της χούντας έχει μεγάλη αξία για την ακροδεξιά που πάντοτε υπηρετεί την ολιγαρχία και αποδέχεται τα αφηγήματα της.

Τέλος να πω ότι το σύνθημα της χούντας, «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»  το οποίο αποδέχθηκε και η εκκλησία της Ελλάδος φανερώνει πως η θρησκεία αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εργαλείο εξουσιασμού έτσι όπως το γνωρίσαμε στην μεγάλη σκοταδιστική περίοδο του Βυζαντίου που ακόμα συνεχίζεται και αποτελεί ιδεολογικό όπλο της τραπεζοκρατικής ολιγαρχίας με την οποία είναι συμβεβλημένη και η οργάνωση του “θεού’ δηλαδή η εκκλησία.

Λουκάς Σταύρου

ΑΚΕΛ, μια γερασμένη πολιτική πατσαβούρα

του Λουκά Σταύρου

Η ακελική αριστερά ποτέ δεν υπήρξε επαναστατική. Από την εποχή που αρνήθηκε να συμμετάσχει στον απελευθερωτικό αγώνα συμβάδισε με τους βρετανούς αποικιοκράτες και στη συνέχεια στήριξε το μετα-αποικιακό μόρφωμα της ντόπιας ολιγαρχίας που εξέθρεψε το Μακαριακό κατεστημένο.

Στήριξε επίσης την γραμμή της υποχώρησης που εγκαινίασε ο Μακάριος με τις προδοτικές και κατάπτυστες λεγόμενες συμφωνίες κορυφής του 1977.

Έκτοτε ακολουθεί πιστά αυτή την γραμμή στο εθνικό θέμα αγκαλιάζοντας τους τούρκους, αρνούμενη να δεχτεί πως οι λεγόμενοι τουρκοκύπριοι υπάρχουν μόνο στη φαντασία της , αρνούμενη να δεχθεί την πραγματικότητα της ομογενοποίησης των πάλαι ποτέ τουρκοκυπρίων με τους εκ τουρκίας έποικους και τον τουρκικό κατοχικό στρατό.

Φαντάζονται οι ακελικοί ότι εκεί απέναντι υπάρχουν κάποιοι τουρκοκύπριοι αδελφοί τους καταπιεσμένοι από τους εκ τουρκίας τούρκους που θα σμίξουν ξανά για να κάνουν την αποστρατικοποιημένη Κύπρο που κατά κάποιο τρόπο θα καλυφθεί από μια γυάλα ώστε να μην επηρεάζεται από τα γεωπολιτικά συγκρουόμενα ρεύματα στην ευρύτερη περιοχή.

Η ακελική αριστερά οραματίζεται ένα παράδεισο στην Ανατολική Μεσόγειο δηλαδή έχει θεολογικοποιήσει την πολιτική.

Στα κοινωνικά και πολιτειακά ζητήματα η ακελική αριστερά δεν εκφράζει κάποια επαναστατική ιδέα αλλαγής.

Αποδέχεται γονυπετής τους θεσμούς της καπιταλιστικής τραπεζοκρατικής οικονομίας και πολιτικής εξουσίας στους οποίους συμμετέχει.

Η μοναδική δράση της ακελικής αριστεράς περιορίζεται σε κάποιες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων που κατόρθωσε να διορίσει κατά την μακρά πορεία των συνεργασιών της με το σύστημα και το ολιγαρχικό κατεστημένο.

Αναφορικά με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έχει επίσης συμμαχήσει με την ολιγαρχία διότι υπεραμύνεται των ανοικτών συνόρων και της εισροής ξένων εργατών που σαν αποτέλεσμα έχουν την φτωχοποίηση των ντόπιων εργατών και την μετατροπή τους σε μετανάστες. Δηλαδή το ΑΚΕΛ στηρίζει την αντικατάσταση του πληθυσμού από ξένους πάσης εθνικότητας και πολιτισμού.

Στο πολιτειακό ζήτημα το ΑΚΕΛ συμπορεύεται θαυμάσια με τον συγκεντρωτικό κοινοβουλευτισμό και την αυταρχική διαχείριση της εκτελεστικής εξουσίας.

Δέχεται δηλαδή πως οι συμμορίες των κομματικών μηχανισμών έχουν δικαίωμα να ασκούν εξουσία και ο λαός να σιωπά και η μοναδική του πολιτική δραστηριότητα να είναι η επιλογή των εκλεκτών των κομμάτων και μετά να βυθίζεται πάλι στο σκοτεινό τούνελ της σιγής μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Το ΑΚΕΛ με λίγα λόγια δεν έχει να προτάξει κάποιο αίτημα λαϊκής πραγματικής εξουσίας.

Αναφορικά με την τυραννία των Βρυξελλών δεν έχει να πει τίποτα.

Απλά τάσσεται υπέρ της ευρωζώνης και της κάθετης σχέσης της κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας με την ντόπια τραπεζοκρατία.

Κατά τα άλλα βάφεται λαϊκά. Αλλά με όλα τα κοκκινάδια δεν κρύβει το γεγονός ότι είναι μια γερασμένη πατσαβούρα πολιτική πόρνη που αναζητά εραστές στο πεζοδρόμιο του συστήματος της ντόπιας ταξικής τυραννίας και της εθνικής υποτέλειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κομματικός οργασμός στον λεγόμενο εθνικιστικό χώρο

του Λουκά Σταύρου

Στο λεγόμενο εθνικιστικό χώρο αναδύονται νέα κόμματα το ένα μετά το άλλο. Από μια πρώτη έρευνα που έκανα κανένα από αυτά τα εθνοσωτήρια αφηγήματα δεν απαντά σε καίρια ερωτήματα ούτε έχει ξεκάθαρες θέσεις σε κάποια κεντρικά ζητήματα της πολιτικής πραγματικότητας.

Μερικά από αυτά τα θέματα είναι:

Πρώτο: Θα συνεχίσει η Ελλάδα να είναι υποχείριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Δεύτερο: Θα συνεχίσει η Ελλάδα να εξαρτάται από την ευρωζώνη και το ευρώ;

Τρίτο: Θα συνεχίσει να υπάρχει στην Ελλάδα η θεσμική υποδομή της ολιγαρχικής καταλήστευσης της εθνικής εργασίας;

Τέταρτο: Θα συνεχίσει το ισχύον τραπεζικό σύστημα να κουμαντάρει την εθνική οικονομία;

Πέμπτο: Θα συνεχίσει η εμπλοκή μας στο ΝΑΤΟ;

Έκτο: Θα συνεχίσει η ταξική ανισότητα;

Έβδομο: θα συνεχίσει η οικονομική ανασφάλεια των πολιτών μέσα από την ανύπαρκτη κοινωνική πολιτική που εξωθεί μάζες στην εξαθλίωση , στην μετανάστευση και τέλος στο ξεπούλημα της εργατικής τους δύναμης;

Όγδοο: Θα συνεχίσει το υπάρχον μοντέλο ιδιοκτησίας , παραγωγής και κατανάλωσης;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα μπορούν να τεθούν.

Το ουσιώδες είναι πως αν ο εθνικιστικός χώρος δεν εμβολιασθεί από την ιδεολογία του αριστερού εθνικισμού θα παίξει εκ νέου τον ρόλο του αναχώματος του συστήματος στους δύσκολους καιρούς που διάγωμεν.