H άνοδος του Εθνικοσοσιαλισμού.

του Gregor Strasser.

Σημείωση : Ο Gregor Strasser ( 1892 – 1934 ) διετέλεσε ηγέτης του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στη Βόρειο Γερμανία και επικεφαλής του τμήματος Προπαγάνδας και Οργάνωσης. Ήταν εκφραστής της «αριστερής» αντικαπιταλιστικής και σοσιαλεπαναστατικής πτέρυγας μέσα στο Κόμμα.

Μετάφραση – επεξεργασία κειμένου: Αίμωνας Φωτεινός.



Παρά την απροσδόκητη αντίσταση όλων των εμπλεκομένων στο σύστημα Bruning και όλων των ανδρών της κυβέρνησης, οι πρόσφατες εκλογές είχαν σαν αποτέλεσμα την απρόσκοπτη και ακαταμάχητη άνοδο του κινήματος. Πιστεύω πως είναι καιρός η άρχουσα τάξη να παραμερίσει τους εορτασμούς και να ρίξει μια προσεκτική ματιά στις ρίζες αυτής της ανόδου.


Όταν οι άνθρωποι υποστηρίζουν σήμερα πεισματικά ότι η άνοδος των εθνικοσοσιαλιστών οφείλεται στην ,κατά κύριο λόγο, ευρύτερη δυσαρέσκεια του γερμανικού λαού, τότε θα πρέπει να ρωτήσω, από πού προέρχονται όλοι αυτοί οι δυσαρεστημένοι άνθρωποι, γιατί είναι δυσαρεστημένοι. Θα πρέπει να οφείλεται στα λάθη και τις αποτυχίες των κυβερνητικών κομμάτων πού έτυχαν της υποστήριξης τους.


Όμως αυτή δεν είναι μια επαρκής εξήγηση. Δεν είναι καν επαρκές για μένα να πω πως ο μεγάλος λόγος για την άνοδο του κινήματός μας, είναι το πρόσφατα αναγεννημένο εθνικό αίσθημα, το οποίο έχοντας τροφοδοτηθεί ακούσια και αδηφάγα για χρόνια, είναι φυσικό να αναπτύσσεται ισχυρότερα τώρα. Εδώ εμπλέκονται πολύ περισσότερα.


Η άνοδος του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος αποτελεί τη διαμαρτυρία ενός λαού απέναντι σ’ ένα κράτος που αρνείται σε λαϊκούς συντρόφους το δικαίωμα στην εργασία και την επανάκτηση των μέσων για τη φυσική τους βιωσιμότητα. Είναι διαμαρτυρία απέναντι σ’ ένα κράτος που επιτρέπει και νομιμοποιεί ένα οικονομικό σύστημα που χαλκεύει τη φυσική παραγωγικότητα, καίει τα σπαρτά, πετάει τον καφέ στη θάλασσα, συσσωρεύει αλόγιστα είδη πρώτης ανάγκης, και όλα αυτά με μόνο σκοπό την αύξηση των τιμών και τα κέρδη του χρηματιστηρίου.


Κύριοι κομμουνιστές , πάντα μου άρεσε η πολεμική, και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα απέφευγα μια καυστική πολιτική αντιπαράθεση. Τώρα όμως που θα μιλήσω για τα φλέγοντα γερμανικά ζητήματα, και ιδιαίτερα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας, έχω το δικαίωμα να απαιτήσω το σεβασμό σας.


Πρέπει να τονίσουμε ακλόνητα και να θυμηθούμε ( η ικανότητα για να γίνει αυτό βρίσκεται στον ενδότερο πυρήνα και ιδιοσυγκρασία του γερμανικού λαού ) ότι ο καλός Θεός παρέχει αρκετά ανά τον κόσμο ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες ολόκληρης της ανθρωπότητας. Εάν η σημερινή παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να κατανείμει τον πλούτο της φύσης δίκαια, τότε αυτό το σύστημα είναι λανθασμένο και πρέπει να αλλάξει αν είναι να ζήσουν οι άνθρωποι.


Ο γερμανικός λαός αντιτάσσεται σε ένα οικονομικό σύστημα, που σκέφτεται μόνο με χρηματικούς όρους, με όρους κέρδους και μεριδίων, και που έχει ξεχάσει να σκέφτεται την εργασία και το επίτευγμα - παράγωγο.


Η μεγάλη αντικαπιταλιστική προσμονή ( όπως την ονομάζω ) που έχει καταλάβει το λαό μας, που έχει ήδη ίσως πείσει το 95% εξ’ αυτών, συνειδητά ή ασυνείδητα, είναι ενδιαφέρουσα και πολύτιμη. Δεν πρόκειται ούτε στο ελάχιστο για απόρριψη της ιδιοκτησίας που νομιμοποιείται ηθικά, που έχει αποκτηθεί από την εργασία και τη λογική χρήση των χρημάτων. Πάνω απ’ όλα δεν έχει καμιά σχέση με τις αμετροεπείς, αντιπαραγωγικές και καταστροφικές τάσεις της κομμουνιστικής Διεθνούς. Πρόκειται μάλλον για τη δυσανασχέτηση των εργαζομένων απέναντι σε ένα παρηκμασμένο σύστημα οικονομικής σκέψης. Απαιτούν από το κράτος, για να διασφαλιστεί η ακεραιότητα του ιδίου, να καταστραφούν οι σχέσεις του με τους δαίμονες του χρυσού, της παγκόσμιας οικονομίας, του υλισμού.







Ενάντια σε πρακτικές και λογικές αποκλειστικά και μόνο εξαγωγής στατιστικών και εκπτώσεων της τράπεζας του κράτους. Ώστε να βρει έναν τρόπο να διασφαλίσει μια έντιμη επιστροφή στην τίμια εργασία.



Η μεγάλη αντικαπιταλιστική λαχτάρα αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε σε ένα μεγάλο και θαυμάσιο σημείο μεταστροφής. Την κυριαρχία πάνω στο φιλελευθερισμό και την άνοδο ενός νέου τύπου οικονομικής αντίληψης και μιας νέας όψης του κράτους.



Το εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμα πλήρους εργοδοσίας.



Έχω δηλώσει ότι η ανεργία και η διασφάλιση της εργασίας είναι τα πιο επείγοντα προβλήματα, και θέλω να αδράξω την ευκαιρία και να παρουσιάσω εδώ και τώρα στο γερμανικό λαό, τα σχέδια και τις ιδέες που έχουμε αναπτύξει οι εθνικοσοσιαλιστές γι αυτά τα προβλήματα τους περασμένους μήνες.


Έχουμε πει εδώ και χρόνια ότι τα ακόλουθα προβλήματα είναι υπαρκτά στη Γερμανία: η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των αγροτών - λέω ειδικά των αγροτών, η αναγκαιότητα για εσωτερικό επαναπατρισμό και μείωση της μετανάστευσης προς την πόλη. Η ανάκαμψη του εμπορίου και του χρηματικού συστήματος. Η αύξηση της εσωτερικής παραγωγής, που πηγαίνει γάντι με την υποστήριξη για μια κλειστή οικονομία. Η διασφάλιση επαρκών προμηθειών τροφίμων. Η οργάνωση της εθνικής εργασίας. Η εγκαθίδρυση μιας εσωτερικής αγοράς με τη συνεργασία της βιομηχανίας. Η αναθεώρηση του νόμου μας για τη γη, και ίσως το σημαντικότερο, η διακήρυξη αυτού που αποκαλώ το καθήκον στην εργασία και την παροχή τροφίμων, που συνεπάγεται την υποχρέωση του Γερμανού λαϊκού συντρόφου να αφιερώσει όλη την εργασία του στο έθνος για την παραγωγή των ειδών πρώτης ανάγκης. Απαιτούμε την κρίση και αξιολόγηση του ατόμου ανάλογα με το βαθμό του ολοκληρωμένου επιτεύγματός του. Είτε είναι κυβερνητικός σύμβουλος, είτε ανειδίκευτος εργάτης δεν έχει καμία σημασία.


Όταν επιστρέφουμε στη διασφάλιση της εργασίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα πλήρους εργοδοσίας, πρόταση του μεγαλύτερου γερμανικού κόμματος, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ότι πρόκειται για κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την παρούσα σκέψη. Στον κόσμο υπάρχουν δύο αιώνιες αξίες από τις οποίες απορρέουν όλα όσα χρειαζόμαστε, όλα όσα έχουμε και όλα όσα μπορούμε να δημιουργήσουμε , ο φυσικός πλούτος και η εργασία. Με λίγα λόγια όλες οι διακηρύξεις του τύπου: «Το Κεφάλαιο δημιουργεί την εργασία», είναι λανθασμένες.



H εργασία δημιουργεί το κεφάλαιο !



Δύο πράγματα είναι απαραίτητα για να προσεγγίσει κανείς τη διασφάλιση της εργοδοσίας επαρκώς, διασαφηνίζοντας την όλη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο λαός. Καταρχήν το άρθρο 163 του συντάγματος της Βαϊμάρης πρέπει να αλλάξει. Πιστεύω πως καταδεικνύει τη συνειδητή δειλία της δημιουργίας του συντάγματος, το ότι στο άρθρο 163 υιοθετήθηκε απλά η φράση ότι κάθε Γερμανός θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα στην εργασία. Αυτή η χρήση ήδη εξέφραζε την ανικανότητα και την απροθυμία αυτών των ανθρώπων να κατευθύνουν το κράτος και την οικονομία σύμφωνα με τις οργανικές ανάγκες και να προσφέρουν εργασία σε όλους όσους επιθυμούν έντιμα να εργαστούν. Το άρθρο 163 θα πρέπει να αλλάξει, εν γνώσει όλων των συνεπειών αυτής της αλλαγής, ώστε να μπορούμε να πούμε ότι κάθε Γερμανός πρέπει να έχει το δικαίωμα στην εργασία.


To άρθρο 163 του συντάγματος που διακηρύσσει το δικαίωμα στην εργασία, θα πρέπει να συμπληρωθεί με τη δεύτερη απαίτηση, που διατύπωσα νωρίτερα, της υποχρέωσης στην εργασία και τη χρησιμοποίηση της εργασίας για το γενικό καλό. Από την εργασία προέρχονται τα απαραίτητα αγαθά για τη ζωή: τροφή, στέγη, ενδυμασία, φως και ζεστασιά. Η εργασία, όχι το κεφάλαιο είναι ο πλούτος ενός λαού. Όλα προέρχονται από την εργασία. Γι’ αυτό το λόγο, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα της διασφάλισης της εργοδοσίας, το κράτος δε θα πρέπει ποτέ να ρωτάει αν υπάρχουν χρήματα. Υπάρχει μία και μόνη ερώτηση που πρέπει να τεθεί: Πως θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν τα χρήματα;



Πάντα υπάρχουν αρκετά χρήματα για την παροχή θέσεων εργασίας, και η τελευταία λύση είναι απλά η επέκταση της πίστωσης, που δικαιολογείται απολύτως και είναι παραγωγική με όρους οικονομίας. Τουλάχιστον είναι το ίδιο δίκαιο και σωστό όσο ο αργυρούς πληθωρισμός σας, και τουλάχιστον τόσο αποτελεσματικό και τόσο ασφαλές όσο τα παγωμένα ρωσικά σας δάνεια, και ασφαλέστερο από τα χρήματα που χρησιμοποιήσατε για τη σταθεροποίηση των γερμανικών τραπεζών. Στη διασφάλιση της εργοδοσίας η ερώτηση που προκύπτει μπορεί να είναι μόνο η εξής: «Από πού αρχίζουμε;».



Θα πρέπει να βρεθεί το σημείο εκκίνησης. Σχετικά μ’ αυτό θα πρέπει να ειπωθούν τα ακόλουθα: Για την ικανοποίηση των πιο σημαντικών ανθρώπινων αναγκών, την ανάγκη της σίτισης , η Γερμανία εξακολουθεί να είναι εξαρτημένη από ξένες χώρες. Αλλά σε τελική ανάλυση ένας λαός που είναι εξαρτημένος από ξένες χώρες δεν είναι ποτέ σε θέση να λύσει τα διεθνή προβλήματά του, το πρόβλημα της ελευθερίας, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια. Με άλλα λόγια: Πρέπει να καταστήσουμε δυνατή την παραγωγή σε γερμανικό έδαφος των απαραίτητων τουλάχιστον αγαθών για ολόκληρο το λαό. Θα έπρεπε ήδη να το είχαμε κάνει, πριν αυξηθεί η ανεργία στα σημερινά επίπεδα: θα έπρεπε να το κάνουμε ως απάντηση στη συνθήκη των Βερσαλιών , που συρρίκνωσε το ζωτικό μας χώρο και γι’ αυτό αυτομάτως δημιούργησε την ανάγκη για μια επανασύνταξη της αγροτικής παραγωγής.



Eπιπλέον χρειαζόμαστε στη Γερμανία μια ευρείας κλίμακας στεγαστική και πληθυσμιακή πολιτική, πράγμα που σημαίνει, την εκκένωση των μεγαλουπόλεων. Οι πόλεις ήδη συρρικνώνονται, πράγμα που δείχνει ότι η έμφυτη δύναμη του λαού, το ασυνείδητό του, αρχίζει να επιστρέφει στο φυσικό, σωστό και οργανικό τρόπο ζωής. Δε χρειάζεται να εξετάσω βαθύτερα αυτό το ζήτημα και τις περιπλοκές του. Σε τελική ανάλυση το πρόβλημα της στέγασης είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα. Δεν είναι εφικτό για ένα άτομο που είναι αναγκασμένο να ζει σε μια ταπεινή, κρύα, σκοτεινή τρύπα ενός διαμερίσματος μιας μεγαλούπολης να έχει συναίσθηση των πολιτικών αναγκών του λαού του, της ομορφιάς της φύσης ή των πολύτιμων και ακόμα ανέξοδων τρόπων, με τους οποίους θα μπορούσε να βελτιώσει τα πάντα στη ζωή του. Πρέπει να προσφέρουμε σ’ αυτή την ανάγκη χτίζοντας, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό οικοδομικά συγκροτήματα, αποτελούμενα από προσωπικές οικείες.



Η κατεύθυνση προς την οποία θα πρέπει η ελεύθερη εργασία στη Γερμανία να κινηθεί, έχει επισημαθεί ξεκάθαρα: Μας υποδεικνύεται από την ίδια μας την οικονομία, από τις ανάγκες του λαού μας: Αυξημένη παραγωγή τροφίμων και η επίτευξη μιας σωστής πολιτικής οικοδόμησης και στέγασης, από την οποία θα μεταβούμε σε μια εκπληκτική θεώρηση της αγοράς εργασίας, μέσω της καταβολής των μισθών, αυξάνοντας έτσι την αγοραστική δύναμη καθώς επίσης παρέχοντας ύλη, η οποία σε τελική ανάλυση πάντα γεννάει ένα υψηλό ποσοστό πληρωμών. Στη δημιουργία της ανάπτυξης προσωπικών κατοικιών, εάν κανείς κοστολογούσε την καθεμία με 5000 μάρκα, το 65% συμπεριλαμβανομένων των πάντων, είναι πληρωμές. Όμως οι πληρωμές παρέχουν τη δυνατότητα επαναπορρόφησης των ανέργων.


Τότε το επίδομα ανεργίας εκλείπει. Τα έξοδα κοινωνικής ασφάλισης και όλα αυτά μπορούν μετά να πληρωθούν πάλι από τον ίδιο τον εργάτη που έχει προσληφθεί. Ένα τεράστιο βάρος στο θησαυροφυλάκιο θα μετριαστεί έτσι. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να απορρίψουμε τον υπ’ αριθμόν ένα κανόνα που εμφανίζεται συχνά στις συμφωνίες του οικονομικού συμβουλίου: Αναφέρομαι στο σύνθημα του αποπροσανατολισμένου κεφαλαίου. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, εντελώς μολυσμένοι από τη φιλελεύθερη σκέψη, που παίρνουν την εξής θέση: Αν δημιουργήσω περισσότερες θέσεις εργασίας με όρους διευρυμένης πίστωσης, αυξάνοντας την παροχή χρημάτων σε έναν τομέα της γερμανικής οικονομίας, τότε αυτά τα χρήματα θα υπολείπονται σε έναν άλλο τομέα.


Για το σημερινό άνθρωπο είναι σχεδόν ασύλληπτη αυτή η ιδέα, γιατί η εργασία δημιουργεί νέα εργασία με μια αιώνια, σταθερή και συνεχή ακολουθία. Κάθε προσληφθέν άτομο, συνεπάγεται την πρόσληψη τουλάχιστον άλλου ενός ατόμου. Μια οικονομική αρχή που είναι γενικότερα αποδεκτή στις μέρες μας! Έτσι δεν μπορεί να υφίσταται αποπροσανατολισμένο κεφάλαιο!

Hobbit - Lady USA

Μουσικό κομμάτι των Ιταλών Hobbit , ένα τραγούδι σύμβολο ενάντια στον Ιμπεριαλισμό.

Βίντεο για το θέμα των εκτρώσεων.

Υπάρχουν πάρα πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες που χρησιμοποιούν καθημερινά τις δυνατότητες του γνωστού καναλιού ενημέρωσης Youtube και αυτό το μέσο πρέπει να το «εκμεταλλευτούμε» όσο το δυνατόν περισσότερο για την ακόμα μεγαλύτερη διάδοση των ιδεών μας.


Με αφορμή την ολοένα και αυξανόμενη πρόσβαση σε αυτού του είδους την ενημέρωση μέσω του διαδικτύου , με πρωτοβουλία του μέλους της συντακτικής μας ομάδας Ι. Βουνίσιου δημιουργήθηκε το παρακάτω βίντεο με εικόνες από παλαιότερο άρθρο του συντρόφου Νέστορος Τ. σε σχέση με το κοινωνικό θέμα των εκτρώσεων.


Έτσι λοιπόν επιτυγχάνουμε την επανάληψη και προβολή παλαιοτέρων άρθρων της συντακτικής μας ομάδας αυτή την φορά με την μορφή βίντεο και σε έναν χώρο όπου πέρα από την καθημερινή επισκεψιμότητα εκατοντάδων χρηστών του διαδικτύου ο οποιοσδήποτε μπορεί να προσθέσει σχετικά σχόλια και να αποθηκεύσει στον υπολογιστή του τις εν λόγω πληροφορίες.

σχετικός σύνδεσμος στο Youtube εδώ

Παλαιότερα άρθρα του Μαύρου Κρίνου για την Ιρανική Επανάσταση.

Ιρανική Επανάσταση 'Α μέρος.


Ιρανική Επανάσταση 'Β μέρος.


Ισλαμική Επανάσταση Περιοδικό Αντίδοτο.

Μια άποψη στις τρέχουσες γεωπολιτικές εξελίξεις.

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

Τα εκατοντάδες άτομα που συμμετέχουν στο καραβάνι αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό κατάφεραν μετά από σκληρό αγώνα να περάσουν μόλις προχτές στη περιοχή της Γάζας. Προηγήθηκαν άγριες συγκρούσεις με τους Αιγύπτιους συνοριοφύλακες , και είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες να τραυματιστούν και ένας Αιγύπτιος να πέσει νεκρός από τα πυρά των Παλαιστινίων. Εκατοντάδες φορτηγά και αυτοκίνητα προωθήθηκαν στην περιοχή και έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από τον λαό της Παλαιστίνης και την νόμιμη κυβέρνηση της Χαμάς που αποτελεί την μοναδική εγγύηση για την ενδυνάμωση της αντίστασης.

Το σιωνιστικό καθεστώς έχει καταδικάσει εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους σε αργό θάνατο , ενώ έχει διακόψει την παροχή του πόσιμου νερού και του ηλεκτρικού και δεν επιτρέπει την παροχή πρώτων βοηθειών σε αρρώστους. Ο Αιγύπτιος πρόεδρος Μουμπάρακ πιστός στις επιταγές του Σιωνισμού και βοηθός του παγκόσμιου αφέντη χτίζει στην περιοχή που υπάρχουν τα σύνορα Γάζας και Αιγύπτου , έναν υπόγειο ατσάλινο φράχτη σε βάθος 20 μέτρων με στόχο να σταματήσει τον ανεφοδιασμό των Παλαιστινίων με τρόφιμα και όπλα για την εθνική αντίσταση.



Το μέτωπο της παγκόσμιας αντιπαράθεσης έχει να κάνει με πολλές χώρες και διαφορετικές γεωπολιτικές συνθήκες αλλά με κύριο επίκεντρο την αντιπαράθεση του Ιράν και του Αμερικανοσιωνισμού.



Το Ιράν που αποτελεί σήμερα την εμπροσθοφυλακή του αντισιωνιστικού μετώπου ανάμεσα σε όλες αυτές τις εξελίξεις έχει παράλληλα να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό της χώρας την λεγόμενη «πράσινη επανάσταση» , μια επιχείρηση ανατροπής του καθεστώτος από φιλελεύθερες δυνάμεις και ομάδες πρώην σκληροπυρηνικών στελεχών του Χομεϊνί.

Αν κάποιος που γνωρίζει τον ρόλο των ΜΜΕ και δεν πιστεύει στην καθεστωτική προπαγάνδα , πληροφορηθεί ότι οι προηγούμενες αναταραχές του καλοκαιριού στην Τεχεράνη χρηματοδοτήθηκαν με 400.000.000 δολλάρια από την κυβέρνηση Ομπάμα , καθώς και την προμήθεια ηλεκτρονικού εξοπλισμού (κάμερες υψηλής ποιότητας που είχαν μετατραπεί σε «στιλό») των «εξεγερθέντων» από την Βρετανία τότε μπορεί να βγάλει εύκολα συμπεράσματα για το τι πραγματικά συμβαίνει και που οδηγούν οι εξελίξεις.



Και όμως η Τεχεράνη δεν το βάζει κάτω παρόλο που έχει να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο πολιτικό μέτωπο και παράλληλα την απειλή του Σιωνιστικού κράτους για βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων της χώρας. Πριν ελάχιστες ημέρες ο αντισιωνιστής πρόεδρος του Ιράν δήλωσε με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου του Συριακού κοινοβουλίου στην Τεχεράνη:




««Το Ιράν και η Συρία έχουν μία κοινή αποστολή, να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια τάξη στη βάση της δικαιοσύνης, της ανθρωπιάς και της πίστης στον Θεό»



«Στη σημερινή συγκυρία, ο ρόλος του Ιράν και της Συρίας είναι ιστορικός και γι' αυτό πρέπει να αυξηθεί η διμερής συνεργασία»




Ενώ από την πλευρά του ο Σύριος πρόεδρος δήλωσε ότι:



«το Ιράν και η Συρία θα πρέπει, η μία στο πλευρό της άλλης, να συνεχίσουν να αντιστέκονται και να μάχονται κατά του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού» δίνοντας το μήνυμα στα γεράκια του αμερικανοσιωνισμού ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει αντιθέτως όλα τώρα αρχίζουν.




Οι Ιρανοί και το Ιρανικό καθεστώς ας μην ξεχνάμε ότι αποτελούν τον κύριο αιμοδότη τόσο της αντίστασης στον Λίβανο όσο και στην περιοχή της Παλαιστίνης. Το Ιράν προσπαθώντας να μειώσει την πολιτική πίεση από τις δυνάμεις του Διεθνούς Σιωνισμού προχωράει σε μια κίνηση αντιπερισπασμού εδώ και χρόνια με το να στηρίζει και να εκπαιδεύει τους αντάρτες Χούθι στην Υεμένη.

Χρηματοδοτεί εκπαιδεύει και εξοπλίζει μέσω της Χεζμπολάχ τους αντάρτες Χούθι με σκοπό να προκαλέσει ένταση στην επικράτεια της Σαουδικής Αραβίας που αποτελεί πιστό σύμμαχο του Αμερικανοσιωνισμού και φανατικό εχθρό των Αραβικών αντισιωνιστικών κινημάτων. Στις πρόσφατες επιχειρήσεις στην περιοχή τόσο οι Σαουδαραβικές δυνάμεις όσο και οι ενισχύσεις των επίλεκτων κομάντος που ήρθαν από την Βασιλική φρουρά της Ιορδανίας υπέστησαν σημαντικές απώλειες από τους αντάρτες με συνέπεια να εμπλακεί και σε αυτή την περιοχή μικρή στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ.



Εδώ να σημειώσω κάποια γεγονότα που μου προκαλούν ιδιαίτερη εντύπωση.



Στην χώρα μας σε σχέση με όλα αυτά τα πολεμικά συμβάντα και τις γεωπολιτικές εξελίξεις υπάρχει ελλιπής πληροφόρηση ή τα εν λόγω θέματα τυγχάνουν χαμηλής προβολής από τα ελληνικά ΜΜΕ. Με εξαίρεση το θέμα του καραβανιού αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη που προβλήθηκε σε κάποια κανάλια , υπάρχει ελάχιστη πληροφόρηση τόσο για τα γεγονότα στη Υεμένη αλλά κυρίως για τα εσωτερικά ζητήματα στο Ιράν.



Όλες οι εφημερίδες που υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και στηρίζουν ανθρώπους και ομάδες εξουσίας που έχουν άμεσες ή έμμεσες σχέσεις με τα κόμματα καθώς και με το Ισραήλ ή την εβραϊκή παροικία στην χώρα μας υμνούν την «πράσινη επανάσταση» στο Ιράν ενώ καμιά ουσιαστική αναφορά δεν γίνεται στην άλλη πλευρά.



Έτσι λοιπόν όλα τα κρατικά και ιδιωτικά κανάλια αφιερώνουν ώρες στα «παιδιά του Ιράν» αλλά αποκρύπτουν το γεγονός ότι στις εξεγέρσεις λαμβάνουν μέρος από υποστηρικτές του φιλελευθερισμού μέχρι αναρχικοί , αυτόνομοι , κομμουνιστές με ιδέες τύπου συριζα και άνθρωποι που ζητούν την ανατροπή του αντισιωνιστικού καθεστώτος με στόχο την αναβίωση του καθεστώτος του σάχη.



Την ίδια στιγμή οι διαδηλώσεις υπέρ του προέδρου του Ιράν και του καθεστώτος από εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες , εργάτες και απλούς ανθρώπους του λαού σε δεκάδες πόλεις και χωριά αποκρύπτεται επιμελώς από τα ΜΜΕ. Παράλληλα γνωστές φυλλάδες όπως η «Ελευθεροτυπία» αφιερώνει καθημερινά άρθρα και ολόκληρες σελίδες τον τελευταίο μήνα για να αποδείξει στους αναγνώστες πόσο «διαβολικό» είναι το καθεστώς και πόσο πολύ καταπιέζονται οι Ιρανοί από τους «ισλαμοφασίστες» όπως γράφουν.



Στα ελληνικά κρατικά και ιδιωτικά κανάλια προβάλλονται επί μέρες τα «επιτεύγματα» και οι «εξεγέρσεις» της αντιπολίτευσης ενώ την ίδια στιγμή οι σημαντικές δηλώσεις μελών της επαναστατικής κυβέρνησης της χώρας ή των «φρουρών της επανάστασης» δεν εμφανίζονται καν στους δέκτες των τηλεοράσεων ή παρουσιάζονται συγκεκριμένα αποσπάσματα.



Τυχαίο ;



Εδώ να σημειώσω ότι από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο Αμερικανοσιωνισμός προσπάθησε να κάμψει το ηθικό και την άμυνα του Ιρανικού λαού με την δημιουργία κυκλωμάτων που διοχέτευαν καθημερινά τεράστιες ποσότητες ηρωίνης και κοκαΐνης και με κύριο στόχο την επαναστατική νεολαία της χώρας. Παρόλο που αυξήθηκαν οι χρήστες ηρωίνης στις πόλεις και ανάμεσα στα μέλη ευκατάστατων οικογενειών το καθεστώς αντέδρασε άμεσα και έστειλε στην αγχόνη εκατοντάδες εμπόρους αλλά και ντόπιους πράκτορες των Αμερικανών και της ισραηλινής Μοσσάντ. Η προσπάθεια για ανατροπή δεν σταμάτησε εδώ αλλά συνεχίστηκε με προπαγάνδα μέσω του ίντερνετ και την προβολή των αγαθών του «αμερικανικού παραδείσου». Παράλληλα η CIA και άλλες μυστικές υπηρεσίες έδωσαν βάρος στην δημιουργία ομάδων σαμποτέρ που στρατολογήθηκαν από μειονότητες στα νότια της χώρας και προχώρησαν σε επιθέσεις ενάντια στον εθνικό επαναστατικό στρατό.



Όλα αυτά φυσικά και πολλά άλλα γεγονότα μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το Ιράν αποτελεί τον επόμενο κύριο στόχο του Διεθνούς Σιωνισμού και της Αμερικάνικης υπερδύναμης. Πριν επέμβουν οι Αμερικανοί ή οι Ισραηλινοί προσπαθούν να ανατρέψουν με κάθε μέσο την επαναστατική κυβέρνηση χρησιμοποιώντας ως δούρειο ίππο τα μέσα προπαγάνδας και κατευθυνόμενες μάζες της αντιπολίτευσης.

Αν «πέσει» το Ιράν θα σταματήσει η ενίσχυση της αντίστασης στην Παλαιστίνη και τον Λίβανο και τα πράγματα για τους Σιωνιστές θα είναι ακόμα πιο εύκολα για την διεθνή κυριαρχία.



Στην χώρα μας κύριο ρόλο στην προπαγάνδα ενάντια στο Εθνικοεπαναστατικό καθεστώς του Ιράν παίζει το γνωστό αναρχικό site. Συγκεκριμένα φιλοξενούνται ανακοινώσεις ξένων οργανώσεων που στηρίζει και χρηματοδοτεί το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών ή μηνύματα από μαρξιστικές ομάδες που στην πραγματικότητα είναι οργανώσεις σφραγίδες.



Φυσικά την εποχή που εδραιώθηκε το επαναστατικό καθεστώς όσοι συνέχιζαν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ ή άλλων δυνάμεων εκτός Ιράν συνάντησαν τον θάνατο σε εκτελεστικά αποσπάσματα. Οι υπόλοιποι συνεργάστηκαν είτε το ήθελαν είτε όχι μπροστά στις απαιτήσεις του έθνους για ένα ελεύθερο και υπερήφανο Ιράν.




Τίτλος κειμένου σε πασίγνωστο «εναλλακτικό» μέσο πληροφόρησης του αναρχικού χώρου:



«Ζήτω οι Ιρανοί δημοκράτες! Κάτω οι ισλαμοναζήδες !»



Όμως κάποιοι αναγνώστες και «σύντροφοι» του αναρχικού / ακροαριστερού χώρου αρχίζουν να μπερδεύονται και γράφουν παρακάτω στην ίδια συζήτηση:



«Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα σύντροφοι , που δεν το έχουμε καλοσκεφτεί ακόμα. Η σύγκρουση στο Ιράν πραγματοποιείται ανάμεσα σε 2 στρατόπεδα: Τους Ισλαμιστές (δεν χρειάζεται καν να αναφέρω γιατί τους απορρίπτουμε πολιτικά) , και τους "Μετριοπαθείς" που υποστηρίζει το παραπάνω άρθρο (που παρεπιπτόντος είναι του tvxs). Οι μετριοπαθείς όμως κατά βάση είναι καπιταλιστές, και μάλιστα της "δεξιάς" πτέρυγας. Έχουμε να διαλέξουμε (αν είναι δόκιμη αυτή η λέξη) ανάμεσα σε 2 συμπληγάδες. Τουλάχιστον ας μην υποστηρίζουμε τυφλά την μια ή την άλλη μεριά , και ας βλέπουμε λίγο κριτικά τα πράγματα»







Φυσικά και δεν μπορούν οι κύριοι αυτοί να κατανοήσουν την επαναστατική φύση και ιδεολογία του Ιρανικού καθεστώτος που αποτελεί την μεγαλύτερη νίκη του Αντισιωνιστικού Κινήματος τα τελευταία χρόνια.



Με μπροστάρη τον Μεγάλο ηγέτη Αγιατολάχ Χομεϊνί κατάφερε να συντρίψει τα σχέδια των Αμερικανών και Ισραηλινών στην περιοχή και να εγκαθιδρύσει μια Ιρανική Πολιτεία με αξίες και ιδανικά. Είναι το καθεστώς εκείνο που γιγάντωσε το αντισιωνιστικό Κίνημα και ανέτρεψε τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιρανικό καθεστώς είναι φιλικά προσκείμενο στους Εθνικοσοσιαλιστές και είναι υποχρέωση όλων μας να στηρίξουμε τις δυνάμεις της Ιρανικής επανάστασης όπως μπορούμε με κάθε τρόπο.



Το επόμενο σχόλιο στο indymedia είναι αυτό που μας δίνει την ευκαιρία να δείξουμε στους αναγνώστες μας ποιοι δημιούργησαν και καθοδηγούν τα «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης της νεοταξικής «αριστεράς».



Γράφει λοιπόν κάποιος:




«Η θέση μας είναι στην αντιπολίτευση ... από kRASS 3:38μμ, Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009 ... και στα οδοφράγματα της Τεχεράνης. Η κυβέρνηση των ιρανών νεοναζί απειλεί την ανθρωπότητα και την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Λευτεριά στην Τεχεράνη!»




Ενώ δεν λείπουν και οι «εμφύλιες διαμάχες» με χαρακτηριστική την παρακάτω απάντηση «συντρόφου» προς άλλο «σύντροφο» στον ίδιο «εναλλακτικό» ιστότοπο:




«Δεν σας μενει τιποτα αλλο παρα να ευχεσται την επεμβαση των Αμερικανικου στρατου στο Ιραν , οπως κανατε και με την Γιουγκοσλαβια. Και αυριο στην Υεμενη, στο Σουδαν, στην Κουβα, στην Βενεζουελα, κι οπου αλλου δεν εχει φτασει η << δημοκρατια >> σας και ο << πολιτισμος >> σας. Αντε ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ..........»



αμέσως μετά:



ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΠΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ , ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ:



Απάντηση αναγνώστη του indymedia που αποκαλύπτει ότι:



«έτσι είναι από Μαοϊστής 3:09μμ, Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009 Κοίτα φίλε. Προκειμένου να ξεφύγουν από την επιρροή των σοσιαλιμπεριαλιστών φιλοναζί Πούτιν, Αχμαντινεζάν, Μιλόσεβιτς, Κιμ Γιονγκ Ιλ, Φιντέλ Κάστρο κλπ, χίλιες φορές καλύτερα μια μικρή επέμβαση της πολιτισμένης (παρόλες τις αδυναμίες της) Δύσης. Παρά τις κάποιες μικρές παράπλευρες απώλειες, μια τέτοια παρέμβαση θα σημάνει την απεξάρτηση των λαών από την καθυστέρηση, και την πρόσδεσή τους με τις δυνάμεις της προόδου και της ελευθερίας»



Τα σχόλια περιττεύουν …




Η κατάλληλη απάντηση έρχεται από τον ίδιο τον πρόεδρο Αχμαντινεζάντ:




«Το Ιράν είναι σήμερα 10 φορές δυνατότερο από ότι ήταν πέρυσι και θα σταθεί απέναντί σας [στις δυτικές δυνάμεις] πιο ισχυρό»


«Κι ενώ το Ιράν είναι τώρα μεγάλη δύναμη που δεν μπορεί να ηττηθεί, υπάρχουν σημάδια ότι οι εχθροί του Ιράν παγκοσμίως είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης»




Μέσα στο κλίμα που ενορχηστρώνουν τα τσιράκια του Σιωνισμού και προβάλλουν ακόμα και μια «αναρχική ματιά» του Ιράν όπως γράφουν χαρακτηριστικά , δεν λείπουν οι σύγχρονοι γενίτσαροι του ΣΥΡΙΖΑ.



γράφουν χαρακτηριστικά:



«Πέρσι ήταν οι «εικόνες» από την αιματηρή εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα φέτος είναι οι «εικόνες» από την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του ιρανικού λαού απέναντι σʼ ένα φασίζον, αστυνομοκρατούμενο, θεοκρατικό καθεστώς. Μπορούμε, άραγε, να γιορτάζουμε αμέριμνοι;»«Για όλους αυτούς τους λόγους, και επειδή κάθε εξέγερση ενάντια στην καταπίεση είναι δίκαιη (ακόμα κι αν δεν μιλάει τη γλώσσα των ΜΜΕ ή των γεωπολιτικών σεναρίων), η Νεολαία Συνασπισμού εκφράζει την αλληλεγγύη της στις εξεγερμένες/ους.»

Απόσπασμα δελτίου τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.



Ο Συριζα των Στρατούλη , Μαργαρίτη και Τσίπρα , στο πλευρό της Ιρανικής αντιπολίτευσης που επιδιώκει άμεσα αποκρατικοποιήσεις , μείωση των επιδομάτων σε αγρότες και εργάτες και ξεπούλημα του Ιράν στους Σιωνιστές και τον Καπιταλισμό.



Το όνειρο τους για το νέο Ιράν δεν έχει να κάνει μόνο με την παλινόρθωση της δημοκρατίας αλλά ονειρεύονται μια μελλοντική Τεχεράνη με φεστιβάλ κάνναβης , ροζ παρελάσεις και ημέρες gay pride , πολυεθνικές και καταστήματα , καταναλωτισμό και πλήρη υποταγή στην μοντέρνα αστική δημοκρατία.



Ευτυχώς είναι παρόντες και άγρυπνοι οι Φρουροί της Επανάστασης για να μην επιτρέψουν τα όνειρα τους να γίνουν μια μέρα πραγματικότητα.



Άξιος ο μισθός σας γενίτσαροι …

Βιβλιοπαρουσίαση: «Εύθραυστα Κράτη» του Αλί Φαγιάντ.

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 2009 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα συνάντηση μελών της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου».


Την ίδια ημέρα με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από την σιωνιστική εισβολή στην Γάζα συμμετείχαμε σε εκδήλωση μνήμης σχετικά με τον πόλεμο στην Παλαιστίνη μαζί με μέλη Παλαιστινιακών οργανώσεων.


Όπως έχουμε γράψει και σε παλαιότερο άρθρο μας , μέλος της συντακτικής μας ομάδας συμμετέχει στο καραβάνι αλληλεγγύης στην Γάζα και αυτές τις ημέρες βρίσκεται στην περιοχή όπου και μας ενημερώνει καθημερινά για την κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή.



Παράλληλα είχαμε την ευκαιρία να πληροφορηθούμε από ανένταχτο σύντροφο που στηρίζει την συντακτική μας ομάδα , για το νέο βιβλίο του Αλί Φαγιάντ υψηλόβαθμου στελέχους της Χεζμπολάχ και μέλος του πολιτικού γραφείου της εν λόγω σιιτικής εθνικοεπαναστατικής οργάνωσης.







Το βιβλίο έχει τίτλο «Εύθραυστα Κράτη» το οποίο και σας παρουσιάζουμε:



Το διακύβευμα της σταθερότητας στον Λίβανο και τον Αραβικό Κόσμο.


Η πολιτική αστάθεια που επικρατεί στον αραβικό κόσμο έχει γίνει ο πονοκέφαλος όλων εκείνων (δυτικές χώρες, διεθνείς οργανισμοί, αραβικές κυβερνήσεις) που σχεδιάζουν και εφαρμόζουν αναπτυξιακές πολιτικές στην περιοχή αυτή. Η κυριότερη αιτία του προβλήματος φαίνεται να εντοπίζεται στην ευθραυστότητα που χαρακτηρίζει τους θεσμούς των αραβικών κρατών.


Παρ’ όλα αυτά, τόσο οι θεωρητικές όσο και οι πρακτικές προσεγγίσεις του φαινομένου αυτού διακρίνονται από μια στενότητα στον τρόπο εννοιολόγησης της κρατικής ευθραυστότητας, αλλά και από την έλλειψη διαλόγου με τις κοινωνικές δυνάμεις του αραβικού κόσμου που προσβλέπουν σε μια ουσιαστική μεταρρύθμιση του πολιτικού τους συστήματος.


Στη μελέτη αυτή, ο Άλι Φαγιάντ, Λιβανέζος πανεπιστημιακός και διευθυντής του Συμβουλευτικού Κέντρου Μελέτης και Τεκμηρίωσης που επικεντρώνεται στη μελέτη των παραπάνω ζητημάτων, επιχειρεί να υπερβεί τις αδυναμίες αυτές. Χρησιμοποιώντας πραγματολογικό υλικό από ολόκληρη την επικράτεια του αραβικού κόσμου, προεκτείνει τις υπάρχουσες ακαδημαϊκές προσεγγίσεις και αναπτύσσει ένα ευρύτερο και διεισδυτικότερο θεωρητικό πλαίσιο για την εξέταση αυτών των φαινομένων.


Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, που αναλύει την περίπτωση του Λιβάνου, καταδεικνύει με λεπτομερή τρόπο το πώς μια τέτοια θεωρητική οπτική μπορεί να ερμηνεύσει τους περίπλοκους και αλληλοδιαπλεκόμενους μηχανισμούς που μετατρέπουν τις θεσμικές ανεπάρκειες του κράτους σε μια πολύπλευρη πολιτική κρίση η οποία διαπερνά πλέον όλες τις όψεις της κοινωνίας.

Μαχητική Ένωση Γερμανών Σοσιαλιστών Kampfbund Deutscher Sozialisten (KDS)

του Εχετλαίου.

Η Μαχητική Ένωση Γερμανών Σοσιαλιστών (KDS) ήταν Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση που δημιουργήθηκε την 1η Μαΐου του 1999 στην περιοχή Krimnitz του Βρανδεμβούργου.



Οι κύριες πολιτικές θέσεις που υιοθέτησαν τα μέλη της είναι οι ιδεολογικές αρχές της λεγόμενης «Τρίτης Θέσης». Ο υπεύθυνος ήταν ο Thomas Brehl , ο οποίος στο παρελθόν είχε επαφές και συνεργασία με σημαντικές μορφές του Eθνικοσοσιαλισμού όπως ο Michael Kuhnen και Michael Koth. Αυτά τα δυο πρόσωπα υπήρξαν ενεργοί υποστηριχτές διαφόρων αριστερών ομάδων στο παρελθόν.

Πορεία ενάντια στον Ιμπεριαλισμό 2007 Neuruppin

Η οργάνωση σε γενικά πλαίσια προσπάθησε να ακολουθήσει την στρατηγική και την πολιτική παράδοση του μετώπου Querfront , (εγκάρσιο μέτωπο) των αρχών της δεκαετίας του ‘30 στην Γερμανία της Βαϊμάρης που σκοπό είχε την συνεργασία και την δημιουργία από κοινού πολιτικού μετώπου μεταξύ διαφόρων πολιτικών στρατοπέδων , με σκοπό την υπεράσπιση ενός εθνικού κράτους.



Σήμερα η στρατηγική του μετώπου όπου υπάρχει έντονη ρητορική ενάντια στον διεθνή ιμπεριαλισμό και την αμερικανική κοσμοκρατορία βρίσκει οπαδούς στους αυτόνομους εθνικιστές και τους αυτόνομους εθνικοεπαναστάτες. Έτσι σε γενικές γραμμές η οργάνωση ευνοούσε την ανάπτυξη ενός ριζοσπαστικού ενεργού εθνικιστικού μετώπου , ενώ διατηρούσε τις εκδόσεις Der Gegenangriff (αντεπίθεση) και Wetterleuchten (Aστραπή) καθώς και διάφορες άλλες περιφερειακές εκδόσεις.

αφίσα υπέρ της Βόρειας Κορέας.

Στόχοι και ιδεολογία της οργάνωσης.



Η ένωση δημιουργημένη από τους M. Kuhnen , M. Koth , M. Thiel , F. Hubner όλοι τους κάτοικοι της ευρύτερης περιφέρειας του Βρανδεμβούργου είχε σαν στόχο να χτίσουν ένα πολιτικό πρόγραμμα που να διαμορφώνει στην ουσία ένα επαναστατικό πολιτικό μέτωπο καλώντας ουσιαστικά σε ένωση τον εθνικιστικό με τον πατριωτικό αριστερό ριζοσπαστισμό και την δημιουργία ενός «Γερμανικού Σοσιαλισμού» ενός σοσιαλισμού που δημιουργείτε από το έθνος και καθιερώνεται γι αυτό.



Στις εθνικοσοσιαλιστικές αρχές της οργάνωσης υπήρχε ως κύριο στοιχείο «Ο λαός και η πατρίδα» απορρίπτοντας παράλληλα τις έννοιες του φιλελευθερισμού καθώς και της παγκόσμιας κοινωνίας και αγοράς.


Η οργάνωση στρέφονταν κυρίως ενάντια στην δικτατορία του κεφαλαίου , ενάντια στην κεφαλαιοκρατία , ενώ η ιδέα του διεθνούς σοσιαλισμού τέθηκε σε σχέση με το δικαίωμα στην ελεύθερη αυτοδιάθεση όλων των λαών και στην εθνική και κοινωνική απελευθέρωση. Στηριζόμενο σε μία «διεθνή» το KDS κράτησε επαφές με τον πρεσβευτή του Ιράκ στο Βερολίνο, καθώς επίσης και με εθνικοεπαναστατικές οργανώσεις στη Ρωσία.

Συνάντηση με Ρώσους Εθνικιστές στην Μόσχα 2004



Το KDS αντιπροσώπευσε ένα ριζικά αντιαμερικανικό και αντισιωνιστικό προσανατολισμό, καταγγέλλοντας την επιθετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ , καθώς επίσης και την διαλυτική επιρροή του αμερικανισμού . Οι ΗΠΑ κατηγορήθηκαν από την ένωση , ως οι κύριοι υποστηρικτές της « παγκόσμιας παραφροσύνης» , ενώ με την αρχή του πολέμου του Ιράκ η οργάνωση διακήρυξε την αλληλεγγύη της στον Σαντάμ Χουσεΐν και τον μαχόμενο ιρακινό λαό .

Παρέμβαση υπέρ του Ιρακινού προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν


Για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, από την Κολωνία το μέλος της KDS Axel Reitz επισήμανε στην έκδοση «αντεπίθεση»: «Ο τρόμος επέστρεψε στη χώρα , από την οποία είχε αρχίσει το ταξίδι του : Ο διάβολος είναι η Αμερική !»


Το KDS υποστήριζε την Juche ιδεολογία , την επίσημη ιδεολογία της Βόρειας Κορέας, η οποία θεωρείτε ως το επόμενο μεταβατικό στάδιο μετά τον λενινισμό μαρξισμό στην χώρα αυτή με στόχο την ενίσχυση της κορεάτικης κουλτούρας και εθνικής οικονομίας και με τελικό σκοπό την εθνική περηφάνια και αυτάρκεια.

Συνάντηση με μέλη της Βορειοκορεάτικης κυβέρνησης.



Επίσης μέλη της οργάνωσης εκφράστηκαν στον τύπο και σε συγκεντρώσεις Εθνικιστών υπέρ του Hugo Chavez , του Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού κόμματος του Ιράκ Baath , της PLO , PLFP και άλλων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και αντιστασιακών οργανώσεων.



Τον Ιούλιο του 2008 η οργάνωση εκτός μιας τοπικής ένωσης στο Βερολίνο διαλύθηκε και πολλά από τα μέλη της συνεχίζουν την δράση τους σε άλλες εθνικοεπαναστατικές οργανώσεις του χώρου όπως το NPD και τους Ελεύθερους Εθνικιστές.

Αφίσες κατά του Αμερικανοσιωνισμού.

Ο πόλεμος συνεχίζεται.

του Werewolf.


Ο πόλεμος συνεχίζεται καθημερινά αλλά έχουμε κάνει ήδη τα πρώτα σταθερά βήματα , η νίκη όμως είναι ακόμα μακριά. Πολλές οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στον δρόμο μας αλλά έχουμε την βούληση για την τελική νίκη και αυτό έχει σημασία ! Οι δυσκολίες και τα εμπόδια ποτέ δεν θα μας κάνουν να σταματήσουμε να υποστηρίζουμε τις ιδέες μας !


Απευθύνω έκκληση σε κάθε έναν από εσάς στου οποίου τις φλέβες κυλάει αίμα ελληνικό: κοίταξε γύρω σου συμπατριώτη , τι βλέπεις ; κοινωνική σήψη και αποσύνθεση. Η ZOG προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια με κάθε μέσο. Ο θάνατος των ανθρώπων μας , η απώλεια της Πατρίδας αυτό είναι που μας περιμένει στο μέλλον. Οι τηλεοπτικές εκπομπές με τις φιλελεύθερες ανοησίες , και η σκλαβιά της ανθρωπότητας είναι γεγονός. Αυτό επιδιώκουν , να είσαι σκλάβος στη χώρα σου!


Μην πιστεύετε σε ότι έχουν πει κατά καιρούς : αν θέλεις να δεις την πραγματικότητα δεν έχεις παρά να αναλύσεις την σημερινή πολιτική σκηνή , και να δεις πώς πεθαίνουν αργά ελληνικές κοινωνίες σε πόλεις και χωριά ! Μόνο ο Ελληνικός Εθνικοσοσιαλισμός θα φέρει ευτυχία στην πατρίδα μου, όλα τα άλλα πολιτικά ρεύματα είναι μόνο για τους τυφλούς. Οι παγκόσμιοι αφέντες φοβούνται επειδή γνωρίζουν ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός θα οδηγήσει το έθνος , στην ανάκαμψη και την ευημερία.


Η ZOG θα "κολλήσει" σε κάθε έναν από εμάς μια ετικέτα: αλλά δεν θα μπορέσει η ZOG να μας νικήσει , αν δημιουργήσουμε ένα κίνημα λαϊκό και επαναστατικό ! Πρέπει να θέσουμε τα συμφέροντα του Έθνους και της Πατρίδας πάνω απ 'όλα ! Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες για το μέλλον, διότι αυτό είναι ήδη γνωστό. Η Αμερική και η παγκοσμιοποίηση , είναι ο εχθρός μας σήμερα και εχθρός μας και στο μέλλον.


Η τελευταία ελπίδα για την πατρίδα μας και την Ευρώπη είναι η ελληνική και ευρωπαϊκή νεολαία , της οποίας η καρδιά πρέπει να νιώσει ξανά την αγάπη για την πατρίδα και το μίσος κατά των εχθρών που την απειλούν.


Θα θριαμβεύσουμε όταν συνειδητοποιήσουμε τον σκοπό μας και αυτό θα είναι το πρώτο βήμα.


Το πρώτο βήμα προς την νίκη της πατρίδας , της φυλής και της Ευρωπαϊκής παράδοσης !

Η κοσμοϊστορική μάχη των Θερμοπυλών.

του Ενδυμίωνος.


( καλοκαίρι του 480 π.Χ )


«Τεθνάμεναι γάρ καλόν ενί προμάχοισι
πεσόντα άνδρ’ αγαθόν περί ήι πατρίδι μαρ-
νάμενον». (ΤΥΡΤΑΙΟΣ του Αρχεμβρότου, ζ΄αι. π.Χ.)


Απόδοση: «Έντιμο και ωραίον είναι να
πεθάνει κάποιος πεσμένος μεταξύ των
προμάχων, μαχόμενος και γενναίος άνδρας
για τηνΠατρίδα του».



Η πρώτη εκστρατεία των βαρβάρων της Ανατολής κατά της χώρας του Ανέσπερου Φωτός έληξε με συντριβή στον χώρο του Μαραθώνος την 13η Μεταγειτνιώνος (Αύγουστος) του έτους 490 π.Χ. Ο βασιλεύς των Περσών (και άλλων βαρβάρων) Δαρείος δίδει διαταγή αμέσως για τη δημιουργία νέας στρατιάς και αναλαμβάνει ο ίδιος την ηγεσία της εκστρατείας.


Το έτος 486 π.Χ. πεθαίνει ο Δαρείος και βασιλεύς αναγορεύεται ο γιος του Ξέρξης ο Α΄, ο οποίος συνεχίζει, από το 485 π.Χ. την προετοιμασία για την εισβολή στην Ελλάδα. Ο Ξέρξης, άστατος χαρακτήρας, ζηλόφθονος, εκδικητικός και έκλυτος στο ήθος του, είχε σύζυγό την Εσθήρ ( ναι! είναι η γνωστή Εσθήρ που διδάσκεται στην Παλαιά Διαθήκη, και ο σύζυγός της αναφέρεται ως Αρταξέρξης Β΄. Αρκεί να διαβάσει κάποιος το ομώνυμο βιβλίο της και ειδικότερα τα κεφάλαια Α΄, Δ΄, Ε΄ !! ) Σύμβουλος επίσης του Ξέρξη ήταν ο στρατηγός του και θείος της Εσθήρος, Μαρδόνιος ή Μαρδοχάϊ. Η Εσθήρ υπήρξε δεύτερη σύζυγος του Ξέρξη, αφού την πρώτη του νόμιμο σύζυγο Αστίν την χώρισε, λόγω του ότι δεν θέλησε να επιδείξει τα κάλλη της σε κάποιους καλεσμένους του. Ο Μαρδόνιος και η Εσθήρ ήσαν ιουδαϊκής καταγωγής, υποκινούσαν τον Ξέρξη εναντίον της Ελλάδος εκστρατείας, δολοφόνησαν τον Μακεδόνα πρωθυπουργό του Ξέρξη, τον Αμμάν και εξώθησαν τον Ξέρξη σε εγκλήματα ακόμα και εναντίον άμαχων Ελλήνων ! (βλέπε Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 11ος και Παλαιά Διαθήκη ‘’Εσθήρ’’).





Άξια αναφοράς είναι και η αποκάλυψη του μυστικού της εισβολής των βαρβάρων (προετοιμασία, κάθοδος κλπ) στην Ιερά Ελλάδα, διότι στο επίκεντρο ευρίσκεται η πανέμορφη σύζυγος του Λεωνίδα, η βασίλισσα Γοργώ, κόρη του Κλεομένους. Μας αναφέρει λοιπόν ο Ηρόδοτος ( Ιστορία Ζ΄). Ζούσε στα Σούσα ο Δημάρατος, ο οποίος είχε εξορισθεί από τους Σπαρτιάτες για παλιότερους πολιτικούς λόγους. Μόλις όμως έμαθε για την προετοιμασία της εισβολής στην Ελλάδα, πήρε ένα πινακίδιο που δίπλωνε στα δύο, έξυσε κερί και εχάραξε την απόφαση του Ξέρξη. Κατόπιν, έλιωσε ένα κερί και το άπλωσε στα γράμματα. Έπειτα, παρ’ όλο που μπορούσε να συλληφθεί, το έστειλε στην Σπάρτη. Το πινακίδιο εφαίνετο όμως σε όλους άδειο και οι Σπαρτιάτες απορούσαν, τί ήταν αυτό. Τότε, η Γοργώ είπε να ξυθεί το κερί, διότι θα υπάρχουν γράμματα χαραγμένα στο ξύλο! Έτσι σε λίγο έφευγαν αγγελιοφόροι στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να ειδοποιήσουν για τον επερχόμενο κίνδυνο …


Μέσα σε όλα αυτά, ο Ξέρξης συγκεντρώνει ένα αμέτρητο συρφετό από τους πιο απίθανους λαούς της Ανατολής, για να εξολοθρεύσουν τον Ελληνισμό. Ο Ηρόδοτος στο Ζ΄ Βιβλίο ( Πολύμνια) της «Ιστορίας» του μας δίδει τον αριθμό 5.283.220 άνθρωποι !! Και μας αναφέρει ακόμα… σκύλους και υποζύγια !


Το ναυτικό των βαρβάρων συγκέντρωσε περίπου 3.000 πλοία, εκ των οποίων περσικά ήταν τα 1.207. Οι βάρβαροι διέβησαν τον Ελλήσποντο μέσα σε μια εβδομάδα και αφού έκαιγαν και ρήμαζαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, στρατοπέδευσαν στην Τραχίνα της Μαλίδος ( κοντά στον σημερινό Γοργοπόταμο, στον Μαλιακό κόλπο ). Απέναντί τους έστεκε αγέρωχος ο Ιερός Ελληνικός Στρατός, ο οποίος αριθμούσε: α) 300 Λακεδαιμονίους και β) 700 Θεσπιείς. Κοντά δε στους προαναφερθέντες υπήρχαν και οι υπηρέτες-ακόλουθοί τους, οι οποίοι βεβαίως εμάχοντο κι εκείνοι, αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε, διότι αναφέρεται στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία (Πλούταρχο, Ξενοφώντα και άλλους).


Οι Έλληνες λοιπόν, ευρίσκονται στην περιοχή των Στενών, τα οποία λέγονται «Θερμαί Πύλαι». Αρχηγός των Ελλήνων είναι ο βασιλεύς της Σπάρτης, ο θρυλικός Λεωνίδας ο Α΄, γιος του Αναξανδρίδη και εξελέγη αρχιστράτηγος των Ελλήνων κατόπιν ομοφώνου γνώμης των στρατηγών μέσα σε πανηγυρισμούς και ενότητα, αφού είλκε την καταγωγή του κατ’ ευθείαν εκ του Ηρακλέους ( Ηρόδοτος, Ιστορία Ζ΄, 204).


Δίπλα στον Λεωνίδα, αφού οι υπόλοιποι κατέβηκαν στον Ισθμό της Κορίνθου για να οργανώσουν τη δεύτερη περιοχή αμύνης, ίσταται η ηρωική και θρυλική μορφή του στρατηγού των Θεσπιέων, του Δημόφιλου. «Ορισμένοι είπαν στον Λεωνίδα να κατέβει προς την Κόρινθο. Εκείνος τότε, τους κοιτά και λέγει: - Μένω εδώ, μαζί με τους τριακόσιους»! Ο Δημόφιλος κρατά στο αριστερό του χέρι την περικεφαλαία, αγκαλιάζει τον Λεωνίδα, λέγοντάς του: «Λεωνίδα, ( παί του Αναξανδρίδου) μαζί σου και οι επτακόσιοι Θεσπιείς! Νομίζεις πως θα λάβεις μόνος σου την δόξα εδώ στις Θερμοπύλες;»


Επικρατεί σιγή … Βουρκωμένος ο Λεωνίδας του απαντά με τρείς μόνο λέξεις: «Ετοίμασε το στράτευμα»! Ο Δημόφιλος τον χαιρετά. Ξεκινούν για το πεπρωμένο τους, δε φοβούνται, αφού πρέπει να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια των Ελλήνων. Ο ήλιος δύει, δίδοντας μια εκπληκτική και μυστηριακή λάμψη στις ιερές εκείνες μορφές, που πηγαίνουν να λάβουν τις θέσεις τους. Η σκηνή είναι επιβλητική και κατανυκτική ταυτόχρονα. Ακόμα και ο Πέρσης ιστορικός Σαρασθαίος ( Βασίλειο Αχαιμενιδών, U. Dairner, 1863) που αντίκριζε από ένα ύψωμα την σκηνή που προαναφέρθη, έγραψε: «Γονάτισα και δάκρυσα… που έβλεπα τα τέκνα των Ελλήνων να βαδίζουν εκείνη την δύση του ηλίου προς την θεϊκή μοίρα τους…»!






Το βράδυ παρουσιάζεται στην σκηνή του Ξέρξη ο ιππεύς, που πήγε να κατασκοπεύσει. Τον ρωτά ο βασιλεύς, τί κάνουν οι Έλληνες και ο ιππεύς αφήνει… παγωμένο τον Ξέρξη, λέγοντας: « Αστειεύονται, λούζονται και χτενίζονται»! Αιώνιοι Έλληνες…Ήλθαν λίγοι βάρβαροι, θα τους πολεμήσουμε, θα πέσουμε… αυτό είναι όλο! Ποτέ δεν δέχτηκε ο θάνατος πάλι τέτοια περιφρόνηση.


Η πρώτη μέρα ξεκίνησε με την επίθεση Μήδων και Κισσίων, αλλά οι νεκροί τους ήσαν εκατοντάδες και… υποχώρησαν ατάκτως. Το σκηνικό δεν αλλάζει επί τέσσερις ημέρες. Τα τμήματα των βαρβάρων συντρίβονται το ένα μετά το άλλο. Ο στρατός των Σπαρτιατών, συνεπικουρούμενος από τους γενναίους μαχητές Θεσπιείς, λειτουργεί με τέλειους στρατιωτικούς ελιγμούς. Οι αυτοματισμοί στις κινήσεις αυτών των ανδρών αποδεκατίζει τις έκπληκτες ορδές των Περσών, ακόμα και τα πιο επίλεκτα τάγματα του βασιλιά Ξέρξη. Απέναντί τους δεν βλέπουν πια ανθρώπους αλλά μια πανίσχυρη και αλάνθαστη πολεμική μηχανή να τους καταπίνει …


Ο Ξέρξης σηκώνεται τρείς φορές από τον θρόνο του. Ο Λεωνίδας είναι έμπροσθεν των ελληνικών τμημάτων μαζί με τον Δημόφιλο, και ο ένας ξεκουράζει με τον στρατό του εναλλάξ τους άνδρες του άλλου. Θυμωμένος ο βάρβαρος ηγεμόνας διατάζει να επιτεθούν οι λεγόμενοι «Αθάνατοι» με τον αρχηγό τους τον Υδάρνη. Μετά από λίγο διαψεύδουν το όνομά τους, αφού δεν σώζεται κυριολεκτικά κανείς τους! Οι Σπαρτιάτες σε αυτή την μάχη μετρούν ελάχιστες απώλειες και αυτοί συγκαταλέγονται μόνον στους τραυματίες. Η άριστη φυσική κατάσταση των Ελλήνων αλλά και η ατέλειωτη ψυχική τους δύναμη τους κρατά σε ετοιμότητα για ακόμα μία σύγκρουση. Ο Ξέρξης, για να μην δώσει στον Λεωνίδα χρόνο για ανασύνταξη, ρίχνει στη μάχη των στενών και άρματα με καμήλες, τα περίφημα Λιβυκά.


Το αποτέλεσμα είναι ξανά οικτρό για αυτούς και τότε θεριεύει το μίσος του Ξέρξη εναντίον του Λεωνίδα. Το απόγευμα του αποστέλλει κήρυκες με νέα επιστολή μα η απάντηση είναι πάντοτε η ίδια: « Πάλιν δε του Ξέρξου γράψαντος: πέμψον τα όπλα, αντέγραψε: Μολών λαβέ »! Απόδοση: Πάλι δε όταν έγραψε ο Ξέρξης «στείλε τα όπλα σου σ’εμένα», απάντησε: έλα εσύ να τα πάρεις! Ο Πέρσης στρατηγός μένει άναυδος και λέγει στον Λεωνίδα πως είναι πια αρκετά πλησίον τους. Ο Λεωνίδας του απαντά ότι «και εμείς τότε είμαστε πλησίον σας»! Παρόμοια σκηνή διαδραματίζεται σε μια πηγή, όταν συναντήθηκαν οι περίπολοι των Ελλήνων και των Περσών. Ο Πέρσης περιπολάρχης λέγει στον ¨Έλληνα Διηνέκη ότι « αύριο θα σας ρίξουμε τόσα βέλη, όπου και ο ήλιος ακόμα θα σκεπασθεί». Ο Διηνέκης ατάραχος, περιφρονητικά του απαντά: «Έτσι είναι καλύτερα, με τέτοιον ζεστό ήλιο, θα πολεμήσουμε υπό σκιάν»! ...


Η νύχτα που ήλθε, είναι όμως και η τελευταία. Τη νύχτα εργάζονται οι δόλιοι και η ιστορία δυστυχώς γράφεται και με την προδοσία. Ο πανούργος βοσκός Εφιάλτης ή Επιάλτης, παρουσιάζεται στον Ξέρξη, δείχνει ένα μονοπάτι, που διασπά εύκολα τις ελληνικές γραμμές και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει. Οι ¨Έλληνες, την ίδια στιγμή, τέλειοι μαχητές, άριστοι σε μάχες κατά τμημάτων, λαμβάνουν ελαφρύ δείπνο και ακούνε από τον Μάντη Μεγιστία, τον Ακαρνάνα (ήρωας κι αυτός των Θερμοπυλών), τα μέλλοντα να συμβούν, χωρίς βεβαίως να φοβηθούν.


Ξημέρωσε… τα ιερά τέκνα της Ελλάδος παρατάσσονται με μεγαλοπρέπεια και ο Λεωνίδας τους λέγει ότι « το βράδυ Ο Πλούτων μας έχει πλούσιο δείπνο». Με το σύνθημα του βασιλέα ο Ιερός Ελληνικός Στρατός, γνωρίζοντας πως στην ασπίδα τους προστατεύουν όχι μόνο τους εαυτούς τους αλλά συζύγους, παιδιά, μια ολόκληρη πατρίδα, εφορμά στους τρομοκρατημένους βαρβάρους, οι οποίοι υποχωρούν, πέφτουν στη θάλασσα και πνίγονται. Κυριαρχεί μεγάλος πανικός! Ο μυθικός Δημόφιλος πέφτει, όχι γιατί νικήθηκε από εχθρικό δόρυ αλλά γιατί λύγισε από την εξάντληση … Ο βασιλεύς Λεωνίδας μάχεται σκληρά πάνω από το σώμα του Συνέλληνά του. Κάποια στιγμή ένα βέλος τρυπά το σώμα του, ύστερα κι άλλο …


Πέφτει κι αυτός πάνω στο κορμί του Δημόφιλου. Την άμυνα των Ελλήνων συνεχίζουν να την υπερασπίζονται οι εναπομείναντες γενναίοι, δίπλα στα σώματα των αρχηγών τους. Στη συμπλοκή απαντούν με απαράμιλλη ηρωική αντεπίθεση και φονεύουν τους Πέρσες στρατηγούς Αβροκόμη και Υπεράνθη, αδελφούς του Ξέρξη. Σταματά ξαφνικά η μάχη και αποστέλλονται αγγελιοφόροι, οι οποίοι λέγουν το μήνυμα του Πέρση βασιλιά. «Σας στέλλω πολλά δώρα, σώστε την ζωή σας». Η απάντηση είναι καταπέλτης και δίνεται χωρίς δισταγμούς. « Είμεθα μαζί με τους αρχηγούς μας μέχρι και το τέλος μας»!


Σε λίγο, οι Ψυχές όλων ανεβαίνουν στα ουράνια δώματα. Στις Θερμοπύλες έπεσε και ο τελευταίος Λακεδαιμόνιος ο Μάρων, γιός του Ορσιφάντου, ενώ από τους Θεσπιείς έπεσε τελευταίος ο Διθύραμβος του Αρματίδου Ο Πλούταρχος (Αποφθέγματα Λακωνικά, 225Ε,15) αναφέρει ένα περιστατικό μετά τον θάνατο του Λεωνίδα. Ο βάρβαρος Ξέρξης, γεμάτος μίσος και εκδίκηση, παρά το έθιμο των Περσών να τιμούν τους γενναίους αντιπάλους τους, όταν βρήκαν το ιερό σώμα του Βασιλέα, διέταξε να κόψουν το κεφάλι του και το σώμα του να το σταυρώσουν! Τόσο πολύ τους είχε ενοχλήσει, αλλά και τρομοκρατήσει το σώμα αυτό, πριν το εγκαταλείψει η αθάνατη και δοξασμένη ψυχή του Σπαρτιάτη Λεωνίδα …


Μετά την συντριπτική νίκη των συνασπισμένων Ελλήνων με αρχηγό τον Σπαρτιάτη Παυσανία στις Πλαταιές, 479 π.Χ., και την εκδίωξη των βαρβάρων από την Ιερά Ελλάδα, έγινε η περισυνέλεξη των αθανάτων εκείνων Θερμοπυλάχων και ετάφησαν εκεί ακριβώς όπου έγινε η μάχη. Ο Σιμωνίδης ο Κείος, ο μέγας επιγραμματοποιός, στην περίφημη επιτάφιο στήλη, έγραψε:


« Ώ ξείν, αγγέλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε κείμεθα τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι».

Hobbit - Hiroshima

Zetazeroalfa - Boicotta

Βιβλιοπαρουσίαση: Οι Θεμελιώδεις Μύθοι Της Ισραηλινής Πολιτικής - Ροζέ Γκαρωντύ.

Ροζέ Γκαρωντύ (Roger Garaudy)
Οι Θεμελιώδεις Μύθοι Της Ισραηλινής Πολιτικής
Εκδόσεις: Νέα Θέσις
Αθήνα 1996
Σελίδες: 346








Το βιβλίο, λόγω ενός γελοίου νόμου (Νόμος Γκαιυσσώ - Νόμος κατά της ελεύθερης βούλησης και γνώμης...) είναι απαγορευμένο στη Γαλλία ....


Ο συγγραφέας: Έχοντας εκδώσει, για περισσότερο από μισόν αιώνα, τα έργα μου στους μεγαλύτερους γαλλικούς εκδοτικούς οίκους, αναγκάζομαι σήμερα να εκδώσω μόνος μου, εξόδοις του συγγραφέως, αυτή την ανθολογία της σιωνιστικής αιρέσεως διότι, από το 1982, έθιξα ένα ταμπού: την κριτική τής ισραηλινής πολιτικής πού προστατεύεται πλέον από τον ανόσιο νόμο Γκαιϋσσό - Φαμπιούς της 13ης Ιουλίου 1990, ο οποίος επαναφέρει στην Γαλλία το «αδίκημα της γνώμης» της Δευτέρας Αυτοκρατορίας, καλύπτοντας με ένα καταπιεστικό νόμο την έλλειψη επιχειρημάτων.

Για τον λόγο αυτό, οι βιβλιοπώλες που εννοούν να συνεχίσουν να κάνουν την δουλειά τους, πρέπει να δώσουν τις παραγγελίες τους στο «Ρουμανικό Βιβλιοπωλείο των Παρισίων» το όποιο δέχθηκε να στεγάση αυτή την έκδοση, όπως έκανε και τον καιρό του Τσαουσέσκου όταν βασίλευε — αλλού, όχι στην Γαλλία — η «μοναδική σκέψη» και η πνευματική τρομοκρατία.



Από τον πρόλογο του Δημ. Κολλάτου:

Δεν θα υπερασπιστώ τις θέσεις του Roger Garaudy ούτε θά κρίνω την αξία των στοιχείων πού παραθέτει στο βιβλίο αυτό. Βιβλίο, πού όσο κι αν φαίνεται περίεργο έχει απαγορευτεί στη Γαλλία. Χώρα πού πραγματικά σέβεται — σεβόταν ; — την ελεύθερη έκφραση. Θά υπερασπιστώ όμως μέ φανατισμό τό δικαίωμα του Roger Garaudy νά γράφει ελεύθερα αυτό πού πιστεύει. Γιατί, κάθε άνθρωπος πρέπει νά έχει τό δικαίωμα αυτό και γιατί πιστεύω βαθιά ότι ό Roger Garaudy τό δικαιούται περισσότερο από όλους μας. Αγωνίστηκε χωρίς νά υπολογίσει τη ζωή του, όταν οι περισσότεροι Γάλλοι η κρύφτηκαν ή συμβιβάστηκαν μέ τους Γερμανούς.


Μόνος αυτός από τους Γάλλους κομμουνιστές ηγέτες (ήταν τότε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κ. Κ. Γαλλίας, Γερουσιαστής, Καθηγητής σε δύο Πανεπιστήμια) αρνήθηκε και ύψωσε γενναία φωνή διαμαρτυρίας στή ρωσσική κατοχή της Τσεχοσλοβακίας. Στά ρωσσικά τάνκς είπε όχι και βρέθηκε απομονωμένος νά λοιδορείται από αυτούς πού ήταν μέχρι πριν λίγο σύντροφοι. […]

αναδημοσίευση από εδώ

Indymedia εναντίον Τσάβες !

του Μαύρου Γάτου.


Για άλλη μια φορά οι υπεύθυνοι του ελληνικού παραρτήματος του γνωστού indymedia , δείχνουν το πραγματικό πρόσωπο τους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι γενίτσαροι της παγκοσμιοποίησης δημοσιεύουν άρθρα με ανάλογα σχόλια για το πατριωτικό καθεστώς της Βενεζουέλας:

Σχόλια στο ελληνικό indymedia με αφορμή την μετανομασία καταρράκτη στην Βενεζουέλα από τον πρόεδρο Τσάβες:



Ο φτηνός λαϊκίστικος από τα δεξιά αντιαμερικανισμός του Τσάβες


από μαοϊστής 2:00πμ, Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
(Τροποποιήθηκε 5:08μμ, Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009)
θεματικές: Βενεζουέλα


Κι ας φαίνεται λίγο αστείο, είναι δείγμα του πώς δουλεύει ο εθνικοσοσιαλιστής αυτός τη φτωχή ιθαγενική μάζα και τις χαϊδεύει τη δήθεν "υπερηφάνεια"...


Φυσικό πάρκο Κανάιμα Το «γιάνκικο» όνομα του υψηλότερου καταρράκτη στον κόσμο άλλαξε ο Τσάβες


ΑΠΕ


Σε «Κερεπακουπάι Μέρου» μετονομάζει ο Τσάβες τον ψηλότερο καταρράκτη του κόσμου
Καράκας


Το όνομα του υψηλότερου καταρράκτη του κόσμου, που βρίσκεται στο φυσικό πάρκο Κανάιμα της Βενεζουέλας, άλλαξε την Κυριακή ο πρόεδρος της χώρας, Ούγκο Τσάβες, επί το... αυθεντικότερο: οι τέως «Angel Falls» θα λέγονται πλέον «Κερεπακουπάι Μέρου».


Ο καταρράκτης πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό εξερευνητή Τζίμι Έιντζελ ο οποίος, τη δεκαετία του 1930, έπεσε με το αεροπλάνο του στο τραπεζοειδές βουνό από όπου ξεκινά ο ύψους ενός χιλιομέτρου καταρράκτης.«Ήταν δικός μας πολύ προτού φτάσει εκεί ο Έιντζελ. Είναι ιδιοκτησία των ιθαγενών, δική μας» είπε ο Τσάβες μιλώντας μπροστά από μια μεγάλη τοιχογραφία του καταρράκτη, καθώς «χιλιάδες άνθρωποι είχαν δει τον καταρράκτη προτού τον ανακαλύψει ο Αμερικανός εξερευνητής». Ο καταρράκτης βρίσκεται στο εξαιρετικής ομορφιάς Εθνικό Πάρκο Καναΐμα, σε μια περιοχή όπου ζουν περίπου 15.000 Ινδιάνοι Πεμόν.


Αρχικά ο Τσάβες πίστευε ότι ο καταρράκτης θα έπρεπε να μετονομαστεί σε Τσέρου-Μέρου αλλά η κόρη του του υπέδειξε ότι αυτό είναι το όνομα ενός μικρότερου καταρράκτη στην ίδια περιοχή. Παραδέχτηκε πάντως ότι χρειάστηκε να επαναλάβει αρκετές φορές το νέο όνομα μέχρι να το προφέρει σωστά.

Faustrecht - Die Macht des Kapitals

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη των Γερμανών συντρόφων «Faustrecht» στο μπλογκ NS Revolt.


Για να την διαβάσετε πατήστε εδώ.

Εθνικοεπαναστατικό περιοδικό από την Πολωνία.

Λάβαμε την παρακάτω ενημέρωση την οποία έστειλαν συναγωνιστές από την Πολωνία:

The newest issue of "17" magazine is out now!
"17" is a new national-revolutionary magazine in Poland.


34 pages.


1 copy costs 2 euro + shipping cost (3 euro in Europe)
If you are interested in a copy, just write.


Pay-Pal payments accepted.


Support the Movement!
Regards
W.

http://archipelag.org.pl/

Βιβλιοπαρουσίαση: «Οι Άγνωστοι Στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974» του Αθανασίου Γρ. Χρυσάφη.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο του Ελδυκάριου πολεμιστή του 1974 Αθανασίου Γρ. Χρυσάφη: «Οι Άγνωστοι Στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ 1974».



Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί και ως «Το ΕΠΟΣ της ΕΛΔΥΚ». Το βιβλίο μοιάζει με μυθιστόρημα αλλά δεν είναι. Σ’ αυτό καταγράφονται με μαρτυρίες στρατιωτών της ΕΛΔΥΚ με συγκλονιστικές λεπτομέρειες οι μάχες της ΕΛΔΥΚ.


Ο αναγνώστης μέσα από ολοζώντανη αφήγηση βιώνει το δράμα και την αγανάκτηση του συγγραφέα αλλά και των υπολοίπων αφηγητών για την προδοσία. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό αναδύεται η ελληνική λεβεντιά, η οποία σφραγίζει ανεξίτηλα με αίμα το πεδίο της τιμής.

Ανάμεσα στους πολλούς ήρωες παρελαύνει η μορφή του λοχία Θεμιστοκλέους Ελευθερόπουλου, στον οποίο ο συγγραφέας αφιερώνει και το βιβλίο.


Ο λοχίας Ελευθερόπουλος «αυτοπροαιρέτως» αποφασίζει να επιστρέψει στο στρατόπεδο όπου η δόξα του επεφύλαξε τον τίτλο της αθανασίας!


Εκεί όπου, κατά τον συγγραφέα, «γεννιούνταν ήρωες, πέθαιναν οι Τιτάνες, εκεί χηρεύαν οι μικρές, μαυροφορούσαν μάνες»! Μάταια προσπαθούσαν οι άλλοι να τον συγκρατήσουν. Ούτε και η γλυκιά νοσταλγία της ζεστής αγκαλιάς της αρραβωνιαστικιάς του, της όμορφης δασκαλίτσας η οποία τον ανέμενε στη Λαμία για να τελέσουν τον γάμο, στάθηκε ικανή να τον μεταπείσει! Αυτός βάδισε ολόισια προς τον θάνατο μη πλήρη συνείδηση του καθήκοντος αποστομώνοντας τους λοιπούς: «και να πεθάνουμε, θα ζήσουμε για πάντα στην Ιστορία»!


Η λεβεντιά του Δημητρίου Συμήτα! Ολοίδιος ο Αθανάσιος Διάκος, μόνος με τον Λουκά Βαρελτζή, ημίγυμνος και ολόρθος κυκλωμένος από τα μεχμετζίκ να σκορπά τον θάνατο και τον όλεθρο σ’ αυτούς που τόλμησαν να μαγαρίσουν τα Άγια Χώματα της Κύπρου, μέχρι που μια ριπή πολυβόλου τουρκικού άρματος τον έκοψε στα δυό!



περισσότερα: http://antistasi.org/?p=4218

Πολεμώντας τους γιούς της Σιών.

του Πάνου Β.


Σε λίγες ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ισραηλινή εισβολή στην Γάζα. Μια στρατιωτική επιχείρηση που είχε ως κύριο γνώρισμα την εκτέλεση αμάχων με βόμβες ακριβείας από τα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη.


Ένας βρώμικος πόλεμος με πολλές άγνωστες πτυχές που ελάχιστοι παρουσιάζουν στην κοινή γνώμη , όπως η χρήση βομβών φωσφόρου και η ασπίδα των κατοχικών στρατευμάτων με την αιχμαλωσία μικρών παιδιών πάνω σε άρματα μάχης και στρατιωτικά οχήματα.





Μέλη της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς.


Για άλλη μια φορά τόσο τα ελληνικά καθεστωτικά ΜΜΕ όσο και η πολιτική , πνευματική και θρησκευτική ηγεσία της χώρας κράτησε ίσες αποστάσεις για ευνόητους λόγους.


Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Παλαιστίνη δεν ήταν κάτι άλλο από την άμεση απάντηση των Σιωνιστών στην ήττα του Λιβάνου από τους Εθνικοεπαναστάτες αντάρτες της Χεζμπολάχ.


Ο διεθνής σιωνισμός μετά την επίδειξη δύναμης απέναντι στην αντιστασιακή οργάνωση Χαμάς , έχει τώρα ως κύριο στόχο την Ιρανική Δημοκρατία και το καθεστώς του προέδρου Αχμαντινεζάντ.


Η πρόσφατη στημένη «εξέγερση» απέτυχε παταγωδώς και η μόνη λύση για τους υιούς του Δαυίδ είναι η επίθεση μέσω αέρος στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Αρωγός των Σιωνιστών και αυτή την φορά το ξεπουλημένο ελλαδικό κράτος και το «ελληνικό» υπουργείο άμυνας.


Με ευθύνη των ελλήνων πολιτικών αλλά και στρατιωτικών ηγετών οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έσπευσαν να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της Ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας με την συμμετοχή τους σε κοινή αεροπορική άσκηση.


Την ίδια στιγμή στην περιοχή της μέσης ανατολής περιπολούν φρεγάτες του ελληνικού πολεμικού ναυτικού για να εμποδίσουν την ενίσχυση της αντίστασης του Λιβάνου με όπλα.


Τι άλλο χρειάζεται για να καταλάβουμε ότι ζούμε σε ένα κράτος με τους πανεπιστημιακούς , πολιτικούς , στρατιωτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες να υποτάσσονται άνευ αντιλογίας στις διαταγές του Σιωνισμού ;






Το παρακάτω βίντεο είναι αφιερωμένο στους αντισιωνιστές μαχητές της οργάνωσης Χαμάς.

Συνθήματα υπέρ του Εθνικοσοσιαλισμού στους τοίχους της Παλαιστίνης.

Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα: Μια άλλη άποψη. Περιοδικό «Έλληνας Εργάτης» Ιούλιος 2001.

για να διαβάσετε το κείμενο πατήστε πάνω στην εικόνα.

Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα: Μια άλλη άποψη.
Περιοδικό «Έλληνας Εργάτης»
Ιούλιος 2001.


Μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις που μας απευθύνουν αναγνώστες και συναγωνιστές , είναι γιατί διατηρούμε στο δεξιό μέρος του ιστολογίου μας την φωτογραφία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.


Στο παρελθόν διάφοροι χουντολάγνοι ακροδεξιοί και «ελληνόψυχοι» έχουν αναφέρει σε ιστοσελίδες που διατηρούν ότι ο Γκεβάρα υπήρξε απλά ένας μισητός «αναρχοκομμουνιστής».


Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή η αλήθεια για το εν λόγω πρόσωπο είναι διαφορετική ;


Η παρακάτω αναδημοσίευση είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς που προσπαθούν να παραπληροφορήσουν νέους συναγωνιστές σχετικά με την ζωή και το έργο ανθρώπων που πολέμησαν στο παρελθόν τον Αμερικανοσιωνισμό.


Ένα ενδιαφέρον κείμενο με σημαντικές πληροφορίες για την ζωή και τα πρώτα βήματα του Γκεβάρα , τις σχέσεις του με τον Εθνικιστή ηγέτη της Αργεντινής Χουάν Περόν , τις μάχες που έλαβε μέρος και στο τέλος η εκτέλεση του από τα ακροδεξιά τσιράκια των δυνάμεων ασφαλείας της Βολιβίας.

Montoneros ! Viva La Patria !

P.R.Knudsen: Εθνικοσοσιαλισμός - ένα κίνημα της Αριστεράς.

του Povl Heinrich Riis - Knudsen

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι ευρύτατα διαδεδομένο ότι οι Εθνικοσοσιαλιστές είναι ακροδεξιοί, και μόνο σπανιότατα έχουν οι ίδιοι αρνηθεί το χαρακτηρισμό αυτό. Αλλά κάποτε έγινε επίσημη πολιτική της W.U.N.S. (Διεθνής Ένωση Εθνικοσοσιαλιστών) να αποφεύγεται ο όρος «ακροδεξιός» με το αιτιολογικό πως ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν χωρεί στα παραδοσιακά καλούπια της «δεξιάς» και της «αριστεράς» και ότι θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω από αυτό το διαχωρισμό. Αυτό ήταν σίγουρα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά την ώρα αυτή και με δεδομένη τη σημερινή μορφή του αγώνα, θα ήταν καλή σκέψη να επανεξετάσουμε το όλο ζήτημα των πολιτικών διαχωρισμών και να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα σημεία που αφορούν την έννοια των όρων «αριστερά» και «δεξιά» και την εφαρμογή τους στη σημερινή πολιτική σκηνή.


Ιστορικά, οι όροι «δεξιά» και «αριστερά», σε συσχετισμό με πολιτικές θέσεις, πρωτοβρίσκονται στην προ-επαναστατική Γαλλία, όπου αυτοί που ήθελαν να διατηρήσουν το κυβερνητικό σύστημα όπως ήταν, καθόντουσαν στα δεξιά στην Εθνοσυνεύλεση, ενώ αυτοί που επιθυμούσαν ριζικές αλλαγές, καθόντουσαν στα αριστερά. Από εδώ προέρχονται και οι όροι «δεξιοί» για τους συντηρητικούς και «αριστεροί» για τους επαναστάτες -όροι που από τότε είναι γνωστοί και χρησιμοποιούνται παγκοσμίως. Πάντως, ούτε η λέξη «συντηρητικός», ούτε η λέξη «επαναστατικός» λέει τίποτα για τις συγκεκριμένες απόψεις υπό εξέταση. Είναι και οι δύο σχετικές και παίρνουν συγκεκριμένο νόημα μόνο μέσα σε ένα δεδομένο ιστορικό πλαίσιο. Οι επαναστάτες των περασμένων εποχών, όπως για παράδειγμα, οι Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι του 19ου αιώνα δε φαίνονται και πολύ επαναστατικοί σήμερα - μάλλον το αντίθετο μοιάζουν! Και οι σημερινοί αντιδραστικοί θα θεωρούνταν πολύ επαναστατικοί 200 χρόνια πριν.

Όταν οι κομμουνιστές πήραν την εξουσία στη Ρωσία το 1917 το έκαναν σαν επαναστάτες για να ανατρέψουν ένα ανίκανο και διεφθαρμένο καθεστώς, ενώ σήμερα αντιπροσωπεύουν το συντηρητικό κατεστημένο που αντιμετωπίζει μια νέα επαναστατική πρόκληση. Στην εποχή μας η παραδοσιακή αριστερά είναι κατά κύριο λόγο Μαρξιστική – μερικές φορές σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε ο ίδιος ο όρος «αριστερά» να νομίζεται συνώνυμος με τον όρο «Μαρξιστική». Αυτό φυσικά, δεν έχει πραγματική βάση. Κάθε επαναστάτης είναι αριστερός μόνο που οι Μαρξιστές είχαν τόσο λίγο ανταγωνισμό που μπόρεσαν να αλλάξουν το νόημα του όρου κατά τα συμφέροντά τους.


Στην άλλη άκρη του φάσματος έχουμε την δεξιά, η οποία αποτελείται από συντηρητικούς που θέλουν να διατηρήσουν τη σημερινή κοινωνία και τον λεγόμενο Χριστιανικό πολιτισμό της Δύσης με τον υλισμό και τον καπιταλισμό του. Οι δεξιοί υπερασπίζονται παραδοσιακές αξίες: είναι καλοί χριστιανοί και καλοί πολίτες που υπερασπίζονται το Σύνταγμα και είναι πιστοί στο κράτος και στον νομάρχη τους, αν έχουν. Είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν εναντίον ενός άλλου έθνους αν αυτό σημαίνει πυρηνικό πόλεμο εναντίον μιας άλλης Λευκής χώρας αν νομίζουν ότι το σύστημα διακυβερνήσεώς της απειλεί την δικιά τους τάξη πραγμάτων, αδιάφορο για το πόσο διεφθαρμένη και παρηκμασμένη μπορεί να είναι αυτή. Υποστηρίζουν μια οικονομία βασισμένη πάνω στην ανεμπόδιστη ελεύθερη επιχείρηση, αδιαφορώντας για τις συνέπειες, αλλά δυσπιστούν προς τη Φιλελεύθερη τάση στην πολιτική και στο θέμα της μετανάστευσης και της φυλετικής ενοποίησης, επειδή φοβούνται τις αλλαγές που θα μπορούσαν να γίνουν στην τάξη στην οποία είναι συνηθισμένοι.


Το που βρίσκονται οι Εθνικοσοσιαλιστές σε αυτό το φάσμα είναι αρκετά καθαρό: Είμαστε Αριστεροί -μην έχετε καμία αμφιβολία γι αυτό! Εμείς δε θέλουμε να διατηρήσουμε το σημερινό σύστημα, ούτε ολόκληρο, ούτε κανένα μέρος του. Εμείς δεν πιστεύουμε στις θεμελιακές αρχές ενός συστήματος που οδήγησε το λαό μας στην κακομοιριά των σημερινών καιρών! Εμείς δεν θέλουμε να υποστηρίξουμε ένα κατεστημένο υπεύθυνο για δύο παγκοσμίους πολέμους μεταξύ Λευκών εθνών και για αμέτρητους μικρότερους πολέμους, για τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, για τη ρύπανση του περιβάλλοντος, για την ανεργία, για την πλήρη απογοήτευση των νέων που χάνουν κάθε πίστη στο μέλλον, για τα ναρκωτικά, για την πορνογραφία και για όλες τις άλλες μορφές της πλήρους παρακμής που βλέπουμε σήμερα. Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές θέλουμε την ριζική αλλαγή: θέλουμε την πλήρη ανατροπή της Παλαιάς Τάξης! Τη στιγμή που ο Μαρξισμός μοιράζεται μια βασική ισοπεδωτική φιλοσοφία με την Παλαιά Τάξη και αυτοπροσδιορίζεται ως ένα υλιστικό κίνημα που σκοπεύει απλώς στην ανακατανομή των υλικών αγαθών, ο Εθνικοσοσιαλισμός ζητά να οικοδομήσει μία τελείως Νέα Τάξη, βασισμένη στον Ιδεαλισμό και στον βαθύ σεβασμό των νόμων της φύσης σε όλες τις πλευρές της Ζωής. Αυτό είναι, αναμφισβήτητα η πλέον επαναστατική ιδέα αυτού του αιώνα - και κατά συνέπεια πάρα πολύ αριστερή -και σίγουρα δεν είναι Μαρξιστική!


Συγκρινόμενος με τον Εθνικοσοσιαλισμό, ο Μαρξισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια ψευδο-επαναστατική ιδέα που εφευρέθηκε από το Χριστιανισμό και υποστηρίχθηκε από τη Φιλελεύθερη Δημοκρατία: αν όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, γιατί να μην διανεμηθεί ίσα ο πλούτος σε όλους τους ανθρώπους; Ιδωμένος κάτω από αυτό το πρίσμα, ο Μαρξισμός είναι απλώς ένα μέρος της Παλαιάς Τάξης που θέλουμε να καταστρέψουμε. Αν ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι, στην ουσία του, ένα αριστερό κίνημα, είναι βεβαίως παράδοξο το ότι οι Εθνικοσοσιαλιστές κατανάλωσαν τόσο πολύ χρόνο και προσπάθεια για να τηρήσουν παραδοσιακά δεξιά στάση, ενώ αρνήθηκαν κάθε άνοιγμα προς τα αριστερά. Είναι λοιπόν περίεργο πως όλες οι προσπάθειες για τη δημιουργία ενός Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος πάνω σε τέτοια βάση, υπήρξαν τελείως αποτυχημένες; Η πρώτη προϋπόθεση για να δημιουργήσει κανείς οτιδήποτε σε αυτό τον κόσμο είναι να έχει ξεκάθαρη ιδέα του τι θέλει να δημιουργήσει και του πως θα μπορούσε να το επιτύχει. Ένας γλύπτης που θέλει να δημιουργήσει ένα καλλιτέχνημα, αρχίζει με μια διανοητική σύλληψη και μετά αρχίζει να την υλοποιεί πάνω στο υλικό που επέλεξε. Δεν χτυπά από δω κι από κει με τη σμίλη του ένα κομμάτι μάρμαρο, αναρωτούμενος τι θα βγει. Έτσι, είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι απλώς μια μορφή της άκρας δεξιάς.


Οποιοσδήποτε μέσα στις γραμμές μας που έχει αυτή την εντύπωση, πρέπει να αφοσιωθεί πάνω στη μελέτη της Ιδέας του Εθνικοσοσιαλισμού για να ανακαλύψει την πραγματική έννοια και τη σημασία του - ή, αν δεν έχει τη διάθεση ή την ικανότητα να το κάνει, να βρει άλλη διέξοδο για τις δραστηριότητές του. Αυτό το κίνημα δεν έχει χώρο για απογοητευμένους μισητές των πάντων ή για θρησκευτικά ονειροπαρμένους, αλλά μόνο για αφοσιωμένους Εθνικοσοσιαλιστές επαναστάτες!

Ας αντιμετωπίσουμε τα πράγματα ρεαλιστικά: η δεξιά πτέρυγα είναι τις περισσότερες φορές ένα αξιοθρήνητο συνοθύλευμα ανθρώπων με πολύ ασαφείς ιδέες. Αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά αρνούνται να εγκαταλείψουν την Παλαιά Τάξη. Αντίθετα, αγκιστρώνονται σε αυτήν με όλη τους τη δύναμη και θέλουν να επαναφέρουν καταστάσεις που υπήρξαν πριν 75 ή 100 χρόνια, νομίζοντας ότι αυτό θα λύσει όλα τους τα προβλήματα. Αλλά δεν μπορούν να δουν ότι το τέλμα, μέσα στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, είναι μια λογική συνέπεια του συστήματος που είχαμε πριν 100 χρόνια - ότι τα θεμέλια του συστήματος δεν είναι αρκετά σταθερά για να μας προφυλάξουν από τη σημερινή του εξέλιξη. Η αρχή των περισσότερων από τα προβλήματά μας βρίσκεται σε αυτήν ακριβώς τη Χριστιανική ιδέα, της οποίας η ισοπεδωτική φιλοσοφία και τα ξένα και αντιφυσικά κηρύγματα έκλεψαν την ψυχή του λαού μας, αλλά που εξακολουθούν να τη διαφημίζουν σαν την ασπίδα ενάντια στην κατάπτωση που βλέπουν ολόγυρά τους.


Όταν όλες οι μάταιες προσπάθειές τους να σταματήσουν την πορεία των γεγονότων αποτυγχάνουν, απογοητεύονται και γίνονται μισητές των πάντων, επειδή δεν έχουν ούτε σαφή εικόνα του σκοπού τους, ούτε ιδεολογία. Είναι γεγονός πως ποτέ τίποτα καλό δεν ήρθε από τη δεξιά. Αν δεν υπήρχαν επαναστάτες όπως ο Κοπέρνικος, ο Κέπλερ, ο Τζορντάνο Μπρούνο και ο Γαλιλαίος, ακόμα θα πιστεύαμε ότι η γη είναι επίπεδη και το κέντρο του σύμπαντος. Όταν ο καπιταλισμός ανδρώθηκε, το κατεστημένο δεν έκανε καμία προσπάθεια να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα που προέκυψαν από τη Βιομηχανική Επανάσταση, αλλά άρχισε να εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη χωρίς οίκτο - δίνοντας έτσι στήριγμα στις επαναστατικές σκέψεις που εκφράζει η Μαρξιστική ιδεολογία, και όλες οι απαραίτητες και δίκαιες βελτιώσεις των κοινωνικών συνθηκών που είδαμε τα τελευταία 100 χρόνια, υλοποιήθηκαν μόνο ύστερα από σκληρή πίεση από την Αριστερά, με τους δεξιούς συντηρητικούς σε διαρκή υποχώρηση, αξιολύπητους καθώς προσπαθούσαν να περισώσουν για τους εαυτούς τους όσα περισσότερα ήταν δυνατόν. Αυτά, φυσικά, δε σημαίνουν ότι κάθε προσπάθεια ανατροπής ενός κατεστημένου συστήματος είναι, αυτή καθεαυτή, καλή. Αν ο άνθρωπος κατορθώσει να δημιουργήσει μια νέα φυσική τάξη που δε θα απολιθώνεται αλλά θα παραμένει ένας ζωντανός οργανισμός αναπτυσσόμενος μέσα στα πλαίσια του φυσικού νόμου, υιοθετώντας νέες επιστημονικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις μέσα στη φύση της ζωής, χωρίς να προσκολλάται σε ξεπερασμένες έννοιες, τότε θα ήταν πραγματικά εγκληματικό να προσπαθήσει κάποιος αυτή την τάξη και να ξαναγυρίσει στον εγωιστικό υλισμό, στον Χριστιανισμό ή σε κάποια άλλη αφύσικη φιλοσοφία.


Τι είναι καλό και τι κακό μπορούμε να το κρίνουμε μόνο με βάση τον φυσικό νόμο – όσο πιο κοντά βρισκόμαστε σε αυτόν, τόσο το καλύτερο. Είναι σχεδόν καθολικά παραδεκτό ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ του Εθνικοσοσιαλισμού και του Μαρξισμού. Με την ίδια λογική όμως, οι Εθνικοσοσιαλιστές σίγουρα δεν είναι ούτε δεξιοί. Το μόνο κοινό σημείο που φαίνεται να έχει ο Εθνικοσοσιαλισμός με τη δεξιά είναι το φυλετικό ζήτημα. Οι δεξιοί πιστεύουν ότι το να είναι κανείς Λευκός είναι μια αξία αυτή καθεαυτή, η οποία ανυψώνει την Άρια Φυλή πάνω από κάθε ζωντανό οργανισμό και της δίνει το δικαίωμα να κάνει τον κόσμο ότι θέλει. Εμείς όμως, σαν Εθνικοσοσιαλιστές, δεν μας απασχολεί μόνο η ζωή και η άμεση ευημερία της Φυλής μας. Βλέπουμε τη Λευκή Φυλή σαν μέρος της όλης φυσικής τάξης του σύμπαντος και η επιθυμία μας για τη διατήρησή της, συνδέεται με την επιθυμία μας να διατηρήσουμε όλο το φυσικό περιβάλλον -συμπεριλαμβανομένων και των άλλων ανθρώπινων φυλών -επιθυμία που πηγάζει από βαθύ σεβασμό στην ανεξιχνίαστη σοφία της Φύσης. Αναμφίβολα, η Φυλή μας έχει τεράστιες δυνατότητες όσον αφορά τη διανοητική της δύναμη, αλλά οι ικανότητές τις δεν έχουν καμία αξία από μόνες τους, αν δεν χρησιμοποιηθούν σωστά και σύμφωνα με τους νόμους της Φύσης.


Για πολύ καιρό έχουμε ενωθεί μ’αυτούς που φωνάζουν White Power, και αγνοήσαμε το γεγονός πως η Φυλή μας είχε την απόλυτη δύναμη για τουλάχιστον 2000 χρόνια. Και είναι ακριβώς αυτή η δύναμη που μας οδήγησε στην κοινωνία που έχουμε σήμερα. Έτσι, δεν μοιραζόμαστε με τη δεξιά την άποψή της, της συνεχούς τεχνολογικής και οικονομικής επέκτασης, η οποία ήδη μας οδήγησε στη ρύπανση του αέρα και του νερού και έκανε τεράστιες περιοχές του κόσμου ακατάλληλες για την επιβίωση οποιουδήποτε είδους -μια ανάπτυξη που σημαίνει ότι το στρώμα του όζοντος της ατμόσφαιρας καταστρέφεται συστηματικά και ότι οι επόμενες γενεές θα εκτίθενται σε φονική ακτινοβολία, ότι τα τροπικά δάση που μας παρείχαν οξυγόνο κόβονται για να αφήσουν χώρο για τη βιομηχανική ανάπτυξη, και ότι έρημες εκτάσεις αρδεύονται, κατεβάζοντας τη στάθμη των υπόγειων νερών σε εύφορες περιοχές, οι οποίες με τη σειρά τους γίνονται έρημοι.


Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της Άριας μεγαλοφυΐας, χωρίς την οποία δε θα υπήρχαν - μια μεγαλοφυΐα η οποία δεν έχει χρησιμοποιηθεί για να οικοδομηθεί ένας καλύτερος κόσμος για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, αλλά μόνο για να εξασφαλίσει μια ευχάριστη ζωή τώρα, χωρίς σκέψη για το μέλλον. Αυτή η μοιραία τάση, η οποία βάσει του φυσικού νόμου, έχει σίγουρα μετατρέψει τις βιομηχανοποιημένες Λευκές χώρες της Δύσης σε πολύ πιο παρηκμασμένες κοινωνίες από κάθε πρωτόγονη κοινωνία του Τρίτου Κόσμου, υποστηρίζεται με πάθος από τη δεξιά η οποία φαίνεται να πιστεύει ότι όλα θα ήταν πολύ ωραία αν μόνο διώχναμε τους Μαύρους, τους Εβραίους, και τους πρόσφυγες από τη ΝΑ Ασία. Ξέρουμε ότι αυτή η πράξη, από μόνη της, δε θα άλλαζε τίποτα. Ο στόχος μας είναι μια πλήρης πνευματική αναγέννηση, και ο άμεσος σκοπός μας είναι να προσδιορίσουμε και να χτίσουμε τα θεμέλια γι αυτή την αναγέννηση -αυτό είναι και το μόνο πράγμα που μπορεί να δώσει νόημα στο φυλετικό αγώνα. Και αυτός ο αγώνας δε θα έπρεπε να γίνεται αντιληπτός σαν αγώνας εναντίον των άλλων φυλών, αλλά σαν ένας αμείλικτος πόλεμος εναντίον της κατάπτωσης της δικής μας Φυλής.


Η απομονωμένη έκκληση στη Φυλή ως βάση μιας νέας κοινωνίας είναι στερημένη από κάθε νόημα, εκτός και αν μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτή την κατάπτωση και να βρούμε το δρόμο της επιστροφής στις φυσικές αξίες. Αν η Φυλή μας μπορεί να επιζήσει μόνο μέσα στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, δεν θέλουμε να επιζήσει, γιατί τότε δεν θα αντιπροσώπευε παρά τον πιο τεράστιο αντιφυσικό εκφυλισμό. Η επίκληση της «Λευκής Δύναμης» μπορεί να πάρει κάποιο νόημα μόνο αν, με αυτήν, εννοούμε την επιθυμία να ενεργοποιήσουμε ξανά τη δύναμη της Φύσης που βρίσκεται λανθάνουσα στη μεγαλοφυΐα του Λευκού Ανθρώπου, του οποίου καθήκον είναι να χρησιμοποιεί τη δύναμη αυτή για να διατηρήσει την αρχή της ζωής. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε υπέρ οποιασδήποτε μορφής πολυφυλετισμού. Η Φυλή είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της φυσικής τάξης, και πρέπει να προστατεύεται όπως και οι υπόλοιπες φυσικές αρχές. Δε σημαίνει όμως ότι το λευκό χρώμα του δέρματος κάποιου είναι απαραίτητα εγγύηση ανθρώπινης ποιότητας. Η Λευκή Φυλή άφησε τον κόσμο να γλιστρήσει στον κόσμο της καταστροφής, και αν δε γίνει τελικά δυνατό να αντιληφθεί ότι η ποιότητα ζωής μπορεί να βελτιωθεί αντικαθιστώντας την κοινωνία του υλιστή καταναλωτή - η οποία είναι ο υπέρτατος στόχος και του Μαρξισμού και του Φιλελευθερισμού - με φυσικές και πνευματικές αξίες, τότε θα είναι καταδικασμένη και θα καταστρέψει ολόκληρο τον πλανήτη κατά τη διαδικασία της απόλυτης πτώσης της. Φυσικά, οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν ισχυριζόμαστε ότι θα έπρεπε να ξαναζήσουμε στα σπήλαια της Λίθινης Εποχής, όμως νομίζουμε ότι δεν θα έπρεπε να παίρνουμε από τη Φύση περισσότερα απ ότι μπορούμε να της δώσουμε πίσω. Η ποιότητα ζωής θα έπρεπε να σημαίνει για μας κάτι περισσότερο από την ποιότητα των υλικών αγαθών.


Στην αποθαρρυμένη κοινωνία του σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι το αντιλαμβάνονται αυτό και, ακόμα, διαμαρτύρονται εναντίον της επικρατούσας τάξης πραγμάτων. Το ότι δεν γίνονται Εθνικοσοσιαλιστές, όμως, οφείλεται σε έναν απλό λόγο: αγνοούν ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός - και μόνον ο Εθνικοσοσιαλισμός! - μπορεί να λύσει τα κρίσιμα προβλήματα του σήμερα. Έτσι αφήνουν τα κινήματα διαμαρτυρίας τους να καπελώνονται από τους Μαρξιστές, οι οποίοι είναι καλύτεροι από μας στο να πουλάν το προϊόν τους, παρ' όλο που καμία Μαρξιστική κυβέρνηση δεν έκανε ποτέ την παραμικρή προσπάθεια να ασχοληθεί με αυτά τα προβλήματα - απλώς και μόνο επειδή η ίδια η έννοια του Μαρξισμού είναι υλιστική και με κανένα τρόπο δεν ασχολείται με φυσικές αξίες. Οι Μαρξιστές το μόνο που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στο κατεστημένο για να προωθούν τον Μαρξισμό. Οι ίδιοι οι δυσαρεστημένοι στην αρχή δεν είναι όλοι Μαρξιστές. Ενώ οι Εθνικοσοσιαλιστές κοπιάζουν για να κερδίσουν μικρές περιθωριακές ομάδες παραδοσιακών δεξιών φορτωμένων με όλα τα πολιτικά και θρησκευτικά τους απωθημένα, τη φοβερή τους μεγαλομανία και την έλλειψη αφοσίωσής τους σε ένα σκοπό -αποτέλεσμα της συνεχούς αμυντικής στάσης τους στην προσπάθειά τους να περισώσουν ότι πρέπει να υποχωρήσει - οι Μαρξιστές εξασφαλίζουν ένα προγεφύρωμα στους ανήσυχους πολίτες που αρνούνται τον χωρίς όρια υλισμό λόγω μιας ιδεαλιστικής φροντίδας για το μέλλον του πλανήτη μας. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται ότι η διατήρηση της φυσικής τάξης απαιτεί πολύ πιο μεγαλόπνοα μέτρα από τον έλεγχο της ρύπανσης και την κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας και της ατομικής βόμβας. Δεν βλέπουν ότι απαιτεί επίσης φυλετικό διαχωρισμό και μια γενική πνευματική αναγέννηση που μπορεί να οδηγήσει τον Άνθρωπο πίσω στις πηγές της Ζωής.


Μπορούν όμως να τα μάθουν αυτά -η μάλλον, δεν μπορούν παρά να διαπιστώσουν - αν τους δοθούν οι αναγκαίες πληροφορίες και αντιλήψεις και αν δεν αφεθούν εκτεθειμένοι στην αποκλειστική επιρροή των Μαρξιστικών διδασκαλιών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ιδεαλιστές και υπερασπίζονται τη Φύση, και έτσι πραγματικά ανήκουν σε μας -και γενικά είναι πολύ πιο άξιοι σαν μαχητές από πολλούς αποπροσανατολισμένους νέους που αυτοαποκαλούνται Εθνικοσοσιαλιστές προσπαθώντας να ενισχύσουν το εγώ τους και να κρύψουν την ανασφάλεια και τα προσωπικά τους προβλήματα πίσω από μια στολή και αστείους βαθμούς και τίτλους. Αλλά οι περιβαλλοντιστές δεν προσελκύονται ούτε από ομάδες κρούσεως ούτε από προπαγάνδα μίσους, πράγματα που απλώς επιβεβαιώνουν την αρνητική εντύπωση του Εθνικοσοσιαλισμού. Ούτε επίσης βοηθά το να τους μιλήσουμε για τη σημασία της Φυλής, επειδή δεν έχουν ακόμα προχωρήσει τόσο πολύ στη σκέψη ώστε να βλέπουν τη σημασία του φυλετικού ζητήματος. Πρέπει να προσεγγιστούν όπου βρίσκονται τώρα και με θέματα που τους αφορούν άμεσα. Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να φτιάξουμε καλό υλικό πάνω στα περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως αυτά αντιμετωπίζονται από την Εθνικοσοσιαλιστική σκοπιά και να πάμε στις ομάδες όπου συγκεντρώνονται αυτοί οι άνθρωποι για να διαμαρτυρηθούν εναντίον της πυρηνικής ενέργειας, της μόλυνσης και του πυρηνικού πολέμου. Δεν θα πρέπει να περιμένουμε από τους περιβαλλοντιστές να έρθουν μόνοι τους σε μας, γιατί δεν έχουν κανένα τρόπο να μάθουν τι ακριβώς είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός, αν μάλιστα αποτύχουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί τους, θα τους χάσουμε από τους Μαρξιστές, στα χέρια των οποίων δε πρόκειται ποτέ να κατανοήσουν όλες τις συνέπειες των ιδεών τους.


Αυτοί οι νέοι αμφισβητίες είναι εχθρικοί απέναντι μας – απλά εξαιτίας δεκαετιών εχθρικής προπαγάνδας η οποία όχι μόνο αποξένωσε ικανούς και ευφυείς ανθρώπους από κάθε είδους κίνημα που πρεσβεύει ανοιχτά τον Εθνικοσοσιαλισμό, αλλά πέτυχε και να προσελκύσει στο κίνημά μας ένα μεγάλο αριθμό ατόμων που ταιριάζουν στην προπαγανδιστική εικόνα της για τον Εθνικοσοσιαλισμό και που ήρθαν γιατί απλούστατα θέλουν να ανταποκριθούν στην εικόνα αυτή. Θέλουν να είναι τα δολοφονικά, αιμοβόρα τέρατα που περιγράφονται σε αμέτρητες παραγωγές του Χόλυγουντ και στις περιγραφές του Κίτρινου Τύπου για τους κακούς «Ναζί».


Για πάρα πολύ καιρό έχουμε δεχθεί τέτοιους ψυχοπαθείς στις γραμμές μας και για πάρα πολύ καιρό αποτυγχάνουμε να αποσυνδεθούμε από άλλες τέτοιες οργανώσεις που κάνουν το ίδιο. Το ότι μερικοί αυτοαποκαλούνται Εθνικοσοσιαλιστές και επιδεικνύουν τη Σβάστικα, δεν τους κάνει Συντρόφους μας! Πολλές οργανώσεις δεν μπορούν ακόμα να το καταλάβουν αυτό και όσο δεν το καταλαβαίνουν είναι καταδικασμένες - και, δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και για μας, αν δεν εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία να τους αποκηρύξουμε δημόσια. Πολύ συχνά λέγεται ότι δεν πρέπει να «βγάζουμε τα άπλυτά μας στη φόρα» μπροστά στους εχθρούς μας και ότι όλες οι «εσωτερικές διαμάχες» πρέπει να περιορίζονται στους τέσσερις τοίχους μας. Αλλά αυτά δεν είναι τα δικά μας τα άπλυτα, και βέβαια δεν πρόκειται για εσωτερική διαμάχη - είναι μια απαραίτητη εκκαθαριστική επιχείρηση, και πρέπει να γίνει δημόσια.


Οι χειρότεροι εχθροί μας, δεν είναι οι Εβραίοι ή οι Κομμουνιστές, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι που ενώ αυτοαποκαλούνται Εθνικοσοσιαλιστές, ανατρέπουν με τη συμπεριφορά τους τις θεμελιώδεις αρχές της Εθνικοσοσιαλιστικής φιλοσοφίας, επιβεβαιώνοντας έτσι την παραμορφωμένη εντύπωση της Ιδέας μας που έχει αποτυπωθεί στο κοινό από τις δραστηριότητες του εχθρού μας. Δεν μπορούμε να αισθανόμαστε εμπιστοσύνη ή φιλία γι αυτούς τους ανθρώπους. Αντίθετα, πρέπει να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από κάθε διασύνδεση με αυτούς και να κάνουμε τα πάντα για να δείξουμε στον κόσμο ότι αυτοί δεν ανήκουν σε μας. Πάνω απ όλα, πρέπει να υποβληθούμε σε κάθε θυσία, για να κάνουμε ακριβώς αυτά τα πράγματα που δεν αναμένονται από μας.


Ο κόσμος περιμένει ότι θα υποστηρίξουμε κάθε δεξιό που επισείει τη Σβάστικα -και σίγουρα δε μας περιμένει πουθενά κοντά στην Αριστερά, επειδή τους έχουν πει ξανά και ξανά πως είμαστε δεξιοί. Συνεπώς, πρέπει να τους δείξουμε ότι τους πληροφόρησαν άσχημα. Η έκπληξη που θα προκληθεί θα κάνει μερικούς ν ακούσουν τουλάχιστον τι έχουμε να πούμε. Ακόμα, μερικοί άνθρωποι θα ξανασκεφτούν αυτά που τους έλεγαν για τον Εθνικοσοσιαλισμό όταν αντιληφθούν ότι τους έλεγαν άλλη μια φορά ψέματα γι αυτόν.

Σε σχέση με τα παραπάνω, θα έπρεπε να επισημανθεί ότι δεν είμαστε ένας ιστορικός σύλλογος. Πολλοί Εθνικοσοσιαλιστές φαίνεται να πιστεύουν ότι πρόκειται να ξαναφτιάξουμε την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και να τη μεταφυτεύσουμε σε άλλα σημεία του κόσμου. Έτσι θα ήθελε να μας κάνει ο εχθρός μας να φαινόμαστε, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι! Όταν ο Χίτλερ ξεκίνησε την ιστορική του αποστολή να αναδιοργανώσει την Γερμανία, πριν από 60 περίπου χρόνια, όλο το Γερμανικό έθνος είχε γονατίσει οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά. Μετά την ήττα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία δεν έχασε μόνο τις αποικίες της, αλλά και ένα τεράστιο μέρος του Ευρωπαϊκού εδάφους της κατοικημένο από εκατομμύρια Γερμανούς, που βρέθηκαν αποκομμένοι από την πατρίδα τους, ζώντας μια άθλια ζωή σαν μειονότητες μέσα σε ξένες χώρες, που το μόνο που ζητούσαν ήταν να τους αφανίσουν.


Η υπόλοιπη Γερμανία αποστρατιωτικοποιήθηκε τελείως και το βάρος των εξοργιστικών απαιτήσεων για πολεμικές επανορθώσεις στους κατακτητές προκάλεσε τον πιο φοβερό πληθωρισμό στην παγκόσμια ιστορία και απέκλεισε κάθε δυνατότητα οικονομικής ανάκαμψης. Μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση, μια μικρή μειοψηφία Εβραίων μετοίκων από την Ανατολή πήρε σιγά σιγά τον έλεγχο της διαλυμένης οικονομίας, όπως και ολόκληρης της πολιτιστικής και πολιτικής ζωής της χώρας. Συγκρινόμενη με αυτή την κατάσταση, κάθε κουβέντα για σημερινή οικονομική κρίση είναι γελοία. Υλικά, κάθε χώρα της Δύσης και οι περισσότερες Κομμουνιστικές χώρες είναι σε πολύ καλύτερη θέση απ’ ότι η Γερμανία της δεκαετίας του ’20. Σήμερα είναι ζήτημα πώλησης του αυτοκινήτου ή ίσως μετακόμισης σ’ ένα φθηνότερο διαμέρισμα. Στη Γερμανία ήταν ζήτημα επιβίωσης.

Ηθικά, όμως, έχουμε μπροστά μας μια πολύ σοβαρότερη απειλή απ’ ότι ο Χίτλερ. Η Γερμανία του ήταν ακόμα μια πολύ ομογενής χώρα, όπου οι περισσότεροι άνθρωποι μοιραζόντουσαν ένα σύνολο κοινών αξιών και κανόνων και μια κοινή πίστη στην πολιτιστική παράδοση του έθνους. Ήθελαν να ξαναποκτήσουν την πρώτη τους δύναμη. Ήθελαν να είναι δυνατοί και σεβαστοί από τα άλλα έθνη. Ο Χίτλερ δεν χρειάστηκε να τους πει να αγαπούν το λαό τους και τη φυλή τους. Μπορούσε να είναι σίγουρος ότι την αγαπούσαν. Οι αξίες και οι κανόνες τους δεν ήταν όλες απαραίτητα σύμφωνες με την Εθνικοσοσιαλιστική φιλοσοφία, αλλά αποτελούσαν μια γερή βάση, πάνω στην οποία ένα Εθνικοσοσιαλιστικό κράτος μπορούσε να χτιστεί χωρίς πολλές δυσκολίες. Και έτσι, ο Χίτλερ μπόρεσε να συγκεντρώσει την πολιτική του προπαγάνδα πάνω σε πιο άμεσα αντικείμενα. Ζούσε σε βαθιά επαναστατικούς καιρούς, όπου το αίτημα για δουλειά και για τροφή ήταν πρωταρχικής σημασίας και ήξερε ότι ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα εξασφάλιζε αυτά τα πράγματα θα του έδινε την υποστήριξη των ψηφοφόρων και έτσι θα τον έκανε ικανό να κερδίσει ισχύ, ώστε να μπορέσει να προσπαθήσει να υλοποιήσει το πολιτικό του όραμα, που – εννοείται – προχωρούσε πολύ παραπέρα από την άμεση ανάγκη για υλικά αγαθά.


Πάντως, όπως όλοι ξέρουμε, ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν ήταν η μόνη επαναστατική δύναμη στη Γερμανία της εποχής. Οι Κομμουνιστές είχαν ακριβώς τα ίδια πλεονεκτήματα με τον Χίτλερ: ένα λιμοκτονούντα πληθυσμό διατεθειμένο να δοκιμάσει σχεδόν οτιδήποτε για να επιζήσει. Ακόμα πλεονεκτούσαν απέναντι στον Χίτλερ στο ότι είχαν το παράδειγμα της επιτυχημένης επανάστασης στη Ρωσσία. Ο Χίτλερ δεν είχε τίποτα στο οποίο θα μπορούσε να συσχετίσει τον αγώνα του. Και είναι αξιοσημείωτο ότι δεν συνέδεε το κίνημά του με καμμιά από τις ισχυρές δεξιές ιδεολογίες του παρελθόντος, όπως τη μοναρχία ή τις εκκλησίες. Η προσέγγισή του ήταν τελείως αριστερή και εξίσου αντιτιθέμενη τόσο στο Κατεστημένο, όσο και στο Κομμουνιστικό κόμμα. Όταν, τελικά, νίκησε τους Κομμουνιστές, δεν το κατόρθωσε εξοντώνοντάς τους, αλλά αποστερώντας τους από την υποστήριξή τους, απασχολούμενος με τα ίδια θέματα και υποδεικνύοντας καλύτερες λύσεις – όλες τους έπειθαν τον Γερμανό εργάτη ότι αυτός θα γινόταν καλύτερος και αξιότερος ηγέτης από τον Τέλμαν, που ήταν επικεφαλής του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Μιλούσε στους ανθρώπους για ό,τι τους αφορούσε, με το λεξιλόγιο της εποχής του και υιοθέτησε ένα στρατιωτικό στυλ, που ήταν δημοφιλές σε μια χώρα γεμάτη από ηρωικούς στρατιώτες, οι οποίοι είχαν κάθε λόγο να αισθάνονται προδωμένοι από την κυβέρνηση και που ακόμα ήταν χρήσιμο σε μια κατάσταση όπου έπρεπε να συμπλακείς με τις πολυάριθμες κομμουνιστικές συμμορίες δολοφόνων, οι οποίες χρησιμοποιούσαν ίδιο στυλ και λεξιλόγιο μ’ εκείνο του Χίτλερ.


Το να προσπαθήσει κανείς να μιμηθεί το στυλ του Χίτλερ σήμερα, θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Και είναι γεγονός ότι αυτή η μίμηση ήταν το τέλος κάθε ομάδας που την προσπάθησε μέχρι σήμερα. Ούτε μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει προπαγανδιστικό υλικό του Χίτλερ. Το να το μεταφράσει, να το ανατυπώσει ή να το μιμηθεί, μέσα σε ένα τόσο διαφορετικό πλαίσιο, για οτιδήποτε άλλο εκτός από υλικό ιστορικής μελέτης, θα ήταν γελοίο. Ο Χίτλερ φρόντιζε για τις Γερμανικές μάζες της δεκαετίας του ’30. Ξέχωρα από κάθε τι άλλο, πρέπει να καταλάβουμε και να αποδεχθούμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσουμε τις μάζες με τις σημερινές συνθήκες. Σήμερα, ζητούμε ένα μικρό αριθμό ιδεαλιστών. Για να τους βρούμε πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στα προβλήματα που απασχολούν ακριβώς το είδος των ανθρώπων που ψάχνουμε: ρύπανση, πυρηνική απειλή, η πληγή του πολυεθνικού Καπιταλισμού, κ.τ.λ.. Τα περισσότερα από τα προβλήματα αυτά ήταν άγνωστα στους συγχρόνους του Χίτλερ – αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να μην ασχοληθούμε με αυτά!


Ο κόσμος μας έχει γίνει πολύ πιο πολύπλοκος απ’ ότι ήταν 50 χρόνια πριν και κάθε πολιτικό κίνημα που αποτυγχάνει να λάβει υπ’ όψη του αυτό το γεγονός ξεπέφτει στο επίπεδο ενός αναχρονιστικού απολιθώματος. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι έχουμε γενικά την τάση να μιλάμε και να γράφουμε πάρα πολύ για την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Παρ’ όλο που μπορούμε να δείξουμε όλα τα καλά που έκανε ο Χίτλερ για τη Γερμανία, οι άνθρωποι τους οποία ζητάμε σήμερα δεν ενδιαφέρονται και πολύ για το τι συνέβη πριν 50 χρόνια. Ενδιαφέρονται για την δική τους εποχή – και για το μέλλον. Βέβαια, όταν γαντζωνόμαστε τόσο πολύ στο παρελθόν, ένας από τους λόγους είναι ότι η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία είναι το μόνο παράδειγμα εφαρμοσμένου Εθνικοσοσιαλισμού που έχει δει ο κόσμος και ότι αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα των 12 χρόνων αντιπροσωπεύει τη μόνη δόξα και επιτυχία που είχε ποτέ το Κίνημά μας. Αυτό δεν είναι κατακριτέο. Το χρειαζόμαστε σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς των ταπεινώσεων και των διωγμών.


Το χρειαζόμαστε για να δείξουμε στους εαυτούς μας ότι κάποτε ο Εθνικοσοσιαλισμός ήταν νικηφόρος – παρ’ όλες τις αντιξοότητες. Αλλά, είναι πάρα πολύ επικίνδυνο ο σεβασμός και ο θαυμασμός για το παρελθόν, αντί να είναι μια παραγωγική έμπνευση, να μετατρέπονται σε νοσταλγική προσκόλληση σε μια περασμένη εποχή, ή σε τυφλή αγάπη για τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά του NSDAP, για τις στολές, τους βαθμούς, τα κουρέματα, τα σύμβολα και ακόμα για το στυλ της ομιλίας της δεκαετίας του ’30. Δεν έχει σημασία η εξωτερική εμφάνιση, αλλά η εσωτερική ιδέα και αυτή είναι που πρέπει να συνεχίσουμε. Όπως και ο Χίτλερ, πρέπει να αποφύγουμε να παγιδευτούμε από την ιστορία. Με άλλα λόγια, πρέπει να δείξουμε πώς ο Εθνικοσοσιαλισμός μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας σήμερα – και όχι πώς το έλυσε ο Χίτλερ στα 1933. Η ιδέα πίσω από τον Εθνικοσοσιαλισμό υπερβαίνει και τον Χίτλερ και τον ίδιο τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ο Χίτλερ την εφάρμοσε σε παλαιότερο χρόνο και τόπο, εμείς πρέπει να την εφαρμόσουμε στον δικό μας. Η ιδέα αυτή είναι άχρονη, γιατί αντιπροσωπεύει την ίδια την αρχή βάσει της οποίας η Φύση ζει και δημιουργεί.


Υπάρχει από την αρχή του χρόνου και θα υπάρχει για πάντα, όσο υπάρχει το σύμπαν, αδιάφορο αν η Αρία φυλή – ή το ανθρώπινο είδος – υπάρχει ή όχι. Ο άνθρωπος έχει εγκαταλείψει αυτή την αρχή και αποστολή μας είναι να του δείξουμε ότι δεν μπορεί να το κάνει αυτό ατιμώρητα και ότι όλα του τα σημερινά προβλήματα προκαλούνται από την παράλογη πίστη ότι ο άνθρωπος στέκεται πάνω από την Φύση. Κάνοντάς το αυτό, θα πρέπει να είμαστε τόσο λίγο συνδεδεμένοι με την Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, όσοι οι άλλοι αριστεροί είναι συνδεδεμένοι με τη Σοβιετική Ένωση.

Θα πρέπει επίσης να μάθουμε πολλά από τον τρόπο οργανώσεως των άλλων αριστερών ομάδων. Είναι συνηθισμένο να ισχυριζόμαστε ότι οι μαρξιστικές οργανώσεις αποτελούνται από ανθρώπινα σκουπίδια. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι αλήθεια για τους οπαδούς ορισμένων ομάδων, αλλά ο σκληρός πυρήνας των σοβαρών μαρξιστικών οργανώσεων οργανώνεται σε σχήματα που είναι σίγουρο ότι εξασφαλίζουν ποιότητα και αφοσίωση. Τα μέλη πολύ συχνά υποχρεούνται σε συνδρομή και απαιτείται από αυτούς να αφιερώνουν ένα ορισμένο αριθμό βραδιών κάθε βδομάδα στην ιδεολογική εκπαίδευση και σε πρακτικές δραστηριότητες.


Οι συνολικές απαιτήσεις από έναν μαρξιστή υπερβαίνουν κατά πολύ οτιδήποτε έχουμε ποτέ τολμήσει να περιμένουμε από τα δικά μας μέλη. Αυτό λέει κάτι για την ποιότητα και ακόμα εξηγεί γιατί οι μαρξιστές τα πάνε τόσο πολύ καλύτερα από εμάς – παρά το γεγονός ότι αυτά που κηρύσσουν είναι βλακείες πρώτου μεγέθους. Αλλά, ανάμεσα στους Εθνικοσοσιαλιστές επικρατεί η γνώμη ότι το να υιοθετηθούν μέθοδοι που θεωρούνται μαρξιστικές φέρνει μαζί του και το φόβο της, κατά κάποιον τρόπο, «μόλυνσής» μας από τον μαρξισμό. Ισχυρίζονται ότι θα βγάλουμε κακό όνομα, τόσο στους φίλους όσο και στους εχθρούς.


Τώρα βέβαια, ήδη έχουμε κακό όνομα – για να λέμε την αλήθεια, δεν μπορεί να γίνει χειρότερο απ’ ότι είναι. Αλλά, αφού δεν ενδιαφερόμαστε να κερδίσουμε παραδοσιακούς συντηρητικούς, τι μας πειράζει αυτό;


Αν αυτοί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον Κομμουνισμό από τον Εθνικοσοσιαλισμό, είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μας! Στην περίπτωση αυτή δείχνουν μια έλλειψη ευφυΐας, που τους κάνει άχρηστους για εμάς. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους εχθρούς μας να αποφασίζουν ποια είναι η Εθνικοσοσιαλιστική άποψη και ποια όχι, και σίγουρα δεν μπορούμε να αφήσουμε όλους τους «καλούς σκοπούς» στους μαρξιστές, μόνο και μόνο για να ευχαριστήσουμε ανθρώπους που έχουν έτσι κι αλλιώς αποδειχθεί τελείως άχρηστοι σε εμάς. Αυτό το κάνουμε ήδη εδώ και πολύ καιρό – και αυτός είναι ένας άλλος λόγος που οι μαρξιστές είχαν τόση επιτυχία και μπόρεσαν να κυριαρχήσουν σε τεράστια τμήματα της πολιτικής και διανοητικής μας ζωής, ενώ οι Εθνικοσοσιαλιστές αισθάνονται υποχρεωμένοι να λένε «ναι» στο ΝΑΤΟ, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, στην ατομική βόμβα, στον Καπιταλισμό, στην απεριόριστη «ελεύθερη επιχείρηση» κ.τ.λ.. Καιρός είναι να αλλάξει αυτό!


Ας μη συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που ο κόσμος περιμένει από εμάς. Ας κάνουμε αυτά που ο Εθνικοσοσιαλισμός μας διδάσκει να κάνουμε – όχι ό,τι ο κόσμος νομίζει ότι μας διδάσκει. Σχετικά με τα παραπάνω, η λυπηρή αλήθεια είναι ότι πολλοί Εθνικοσοσιαλιστές στην σκέψη τους έχουν πέσει θύματα της χειρότερης μορφής δεξιάς αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Το πιο σίγουρο είναι ότι η σοβαρότερη απειλή εναντίον του Ανθρώπου δεν προέρχεται από τη Μόσχα, το Πεκίνο ή την Αβάνα. Με κανένα τρόπο δεν μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τους Κομμουνιστές για την αξιοθρήνητη κατάσταση του σημερινού κόσμου – για τα ναρκωτικά, το έγκλημα, την πορνογραφία, τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, την φυλετική συγχώνευση, τη ρύπανση, κ.τ.λ.. Αυτό που πρέπει να κατηγορούμε είναι το σημερινό κυβερνητικό σύστημα – όχι τους Κομμουνιστές, ούτε τους Εβραίους!


Πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτές οι πληγές έχουν δημιουργηθεί από τους δικούς μας διεφθαρμένους και ανήθικους πολιτικούς και χρηματιστές και ότι εμείς, οι Άριοι λαοί της υφηλίου, αφήσαμε από μόνοι μας τα πράγματα να έρθουν τόσο άσχημα. Δεν είναι μια ξένη κυβέρνηση, αλλά αυτό το σημερινό σύστημα η απειλή για την ύπαρξη του πλανήτη και χωρίς αυτό το σύστημα δεν θα υπήρχε σήμερα ούτε Σοβιετική Ένωση, ούτε κανένα άλλο Κομμουνιστικό κράτος. Ο Κομμουνισμός θα είχε αφανιστεί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν η Δύση δεν είχε δώσει στη Σοβιετική Ένωση τα αναγκαία όπλα και την απαραίτητη τεχνολογία. Ακόμα και σήμερα, όλα τα Κομμουνιστικά κράτη θα διαλύονταν αμέσως, αν δεν υποστηρίζονταν συνέχεια από Δυτικές κυβερνήσεις και από τραπεζίτες, που κερδίζουν περιουσίες από το εμπόριο με αυτές τις χώρες – και με το δανεισμό χρημάτων σε αυτές.


Οι Κομμουνιστές σίγουρα το ξέρουν αυτό και έχουν πολλές ασχολίες, με το να κρατούν την Ανατολική Ευρώπη στη γραμμή τους και να εξασφαλίζουν το Κομμουνιστικό καθεστώς στο Αφγανιστάν, για να αποτελέσουν σοβαρό κίνδυνο για τη Δύση. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ίδιες πολυεθνικές επιχειρήσεις, που αποκομίζουν τεράστια κέρδη από το εμπόριο με το κομμουνιστικό μπλοκ, θησαυρίζουν και με την παραγωγή όπλων, τα οποία οι πολιτικοί μας προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αναγκαία για να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από τους Κομμουνιστές – σαν να μπορούσες να υπερασπίσεις οτιδήποτε καταστρέφοντας κάθε ζωή σε έναν πυρηνικό πόλεμο. Αυτό είναι βέβαια τελείως γελοίο – αλλά είναι, παρ’ όλα αυτά, το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που υπερασπίζεται με τόσο πάθος η δεξιά. Ας μην υπάρχει καμμιά αμφιβολία: ο Κομμουνισμός θα ήταν βέβαια ένα πολύ δυσάρεστο πράγμα, αλλά δεν θα σήμαινε και το τέλος του κόσμου. Η χριστιανική φιλελεύθερη δημοκρατία όμως θα σήμαινε αυτό το τέλος! Υπάρχει πολύ περισσότερη φυλετική καθαρότητα στην Ανατολική Ευρώπη απ’ οπουδήποτε στη Δύση – απλά επειδή το όχι αποτελεσματικό οικονομικό σύστημα δεν προσελκύει τη μετανάστευση από τον Τρίτο Κόσμο ακόμα, η φυλετική συνείδηση των Ρώσσων, που είναι το κυρίαρχο έθνος στην Σοβιετική Ένωση, υπόσχεται μια οπωσδήποτε καλύτερα προσιτή επιβίωση της Αρίας Φυλής, απ’ ότι τα οράματα των φιλελευθέρων και συντηρητικών Αμερικανών πολιτικών. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι ο Κομμουνισμός δεν υποστηρίζει στην θεωρία ρατσιστικές αρχές – αλλά στον Κομμουνισμό θεωρία και πράξη είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Αναμφίβολα, ο υλισμός που προσφέρεται από τη Δύση είναι πιο ελκυστικός βραχυπρόθεσμα, αλλά αυτή η ευχάριστη ζωή είναι πολύ πιθανό να δώσει τη θέση της σε ένα κατακλυσμό, που θα μπορούσε πολύ εύκολα να αφανίσει κάθε ζωή στη γη. Όμως, με ένα γερό πολιτικό σύστημα στη Δύση, τα Κομμουνιστικά κράτη δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν. Απλούστατα, δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν από μόνα τους και οι πεινασμένοι πληθυσμοί τους θα εξεγείρονταν. Το ίδιο πράγμα θα συνέβαινε και αν οι Κομμουνιστές καταλάμβαναν τη Δύση – το καθεστώς τους δεν θα κρατούσε για πολύ.

Σ’ αυτό το σημείο, μπορεί κάποιος να επιχειρήσει να ρωτήσει αν θα έπρεπε να σταματήσουμε κάθε συζήτηση γύρω από τον Εθνικοσοσιαλισμό και τη Σβάστικα και να μεταμφιεστούμε σε «πραγματικούς» αριστερούς, με μια νέα ιδέα, που θα μπορούσε εύκολα να πουληθεί στον κόσμο κάτω από ένα διαφορετικό όνομα. Αυτό βέβαια δεν είναι δυνατό. Το να επιχειρήσουμε μια τέτοια προσέγγιση σημαίνει ότι υποτιμούμε τους εχθρούς μας. Δεν τους νοιάζει και τόσο πολύ το όνομα ή το σύμβολο. Αυτό που τους νοιάζει είναι η Ιδέα και αυτή δεν θα μπορούσαμε να την παραποιήσουμε τόσο ώστε να γίνει αγνώριστη. Ο εχθρός μας θα αντιστρατεύεται πάντοτε οτιδήποτε είναι καλό για το λαό μας, και θα ισχυριζόταν - και με το δίκιο του – ότι δεν είμαστε παρά «Ναζί». Τότε θα έπρεπε να αφιερώσουμε πάρα πολλή προσπάθεια για να «αποδείξουμε» ότι δεν είμαστε, Αυτό θα ήταν γελοίο. Πολλές οργανώσεις το προσπάθησαν, καμμιά δεν πέτυχε ποτέ.


Υπάρχει μόνον ο δύσκολος δρόμος: να αποδείξουμε ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι αυτό που πιστεύει ο κόσμος και ότι είναι ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουμε τη συνέχιση της ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη. Ξέρουμε ότι είμαστε σε αδύνατη θέση, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, θα έπρεπε να είμαστε μάλλον ευχαριστημένοι, που δεν έχουμε την ανησυχία του να καταλάβουμε την εξουσία αμέσως τώρα. Απλούστατα, δεν θα μπορούσαμε να την χειριστούμε, Αυτό είναι ένα από τα δυσάρεστα γεγονότα, το οποίο πολλοί Εθνικοσοσιαλιστές – και άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται Εθνικοσοσιαλιστές – φαίνεται να παραβλέπουν εντελώς. Θα ήταν ελάχιστα χρήσιμο για εμάς να κερδίσουμε τις μάζες αύριο το πρωί, όταν δεν θα έχουμε τον απαραίτητο αριθμό Εθνικοσοσιαλιστών ειδικών για να κάνουμε ένα Εθνικοσοσιαλιστικό κράτος να λειτουργήσει. Χρειαζόμαστε οικονομολόγους, δικαστικούς, διοικητικούς υπαλλήλους, βιολόγους, κ.τ.λ. που να είναι επίσης Εθνικοσοσιαλιστές.


Η εξουσία δεν θα πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια Νέα Τάξη, επειδή θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο, αλλά ένας καλύτερος κόσμος δεν μπορεί να δημιουργηθεί από το πουθενά. Χρειάζονται πολλοί αφοσιωμένοι άνθρωποι, με βαθιά μόρφωση για να αναλάβουν ένα τέτοιο έργο. Και αυτή τη στιγμή είναι σημαντικότερο να κερδίσουμε έναν αριθμό από αυτούς τους ανθρώπους, παρά να διεξάγουμε μία εκ των προτέρων χαμένη μάχη στους δρόμους για να εντυπωσιάσουμε μερικά συμπλεγματικά άτομα. Και πάλι, η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία μας δίνει ένα πολύ διδακτικό παράδειγμα.


Ένας από τους λόγους για τους οποίους το πείραμα της κατασκευής από την αρχή μίας Εθνικοσοσιαλιστικής τάξης δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί και το καινούριο κράτος δεν μπορούσε να αντέξει στην πίεση από τον εξωτερικό κόσμο, ήταν ότι ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν υποχρεωμένος να βασίζεται σε ένα μεγάλο αριθμό ειδικών που απεχθάνονταν τον Εθνικοσοσιαλισμό. Απλά, δεν είχε το χρόνο να εκπαιδεύσει και να επιμορφώσει αρκετούς Εθνικοσοσιαλιστές, επειδή έπρεπε να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του στο να κερδίσει τον λαό, πριν πάρουν οι Κομμουνιστές την εξουσία. Πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι που δεν έχουμε τέτοιο πρόβλημα. Έτσι κι αλλιώς, κάτω από τις σημερινές συνθήκες, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κερδίσουμε μια επαναστατική νίκη, γι’ αυτό ας συγκεντρώσουμε τις προσπάθειές μας στο να φτιάξουμε γερά θεμέλια για ένα μελλοντικό μαζικό κίνημα.


Πάντως, ας είμαστε ρεαλιστές. Θα μπορούσε ακόμα κι αυτό να αποβεί μια χαμένη μάχη, Κανείς δεν μας εγγυάται ότι πρόκειται ποτέ να νικήσουμε. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν έχουμε τίποτα άλλο από μία αόριστη ελπίδα για να υποστηρίξει την πεποίθησή μας ότι θα νικήσουμε. Όμως, η ίδια η Φύση ίσως αφανίσει το ανθρώπινο είδος από το πρόσωπο της γης, επειδή παραμέλησε τους νόμους του σύμπαντος. Αυτό μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον για εμάς. Εμείς όμως, οι Εθνικοσοσιαλιστές, έχουμε αποφασίσει να μην δεχθούμε μια τέτοια εξέλιξη χωρίς αγώνα – ακόμα κι αν αυτός είναι άνισος στο έπακρο! Αλλά δεν επιθυμούμε να γίνουμε μάρτυρες μιας χαμένης υπόθεσης – κι αυτό ακριβώς θα γίνουμε αν παραμείνουμε προσκολλημένοι στους παλιούς τρόπους.


Σαν Κίνημα, ήμασταν αξιοσημείωτα αποτυχημένοι ως τώρα. Είναι καιρός να αφυπνισθούμε και να αναγνωρίσουμε την αληθινή σημασία των ιδεών μας. Ένα πρώτο βήμα είναι να γίνουμε επαγγελματίες επαναστάτες. Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας την δεξιά μας συμπεριφορά και να αντιληφθούμε ότι είμαστε αριστεροί.


Ακόμα, θα πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους για την κακή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Εμείς ήμασταν οι χειρότεροι εχθροί μας, από κάθε άποψη, και δεν χρειαζόμαστε αποδιοπομπαίους τράγους!


Κάθε αλλαγή που επιθυμούμε πρέπει να αρχίσει σαν βασική αλλαγή στην συμπεριφορά των δικών μας ανθρώπων. Αυτός είναι ένας πολύ δύσκολος στόχος – αλλά η σκέψη του τι μπορεί να συμβεί, αν δεν επικρατήσουμε, μας κάνει διατεθειμένους να προσπαθήσουμε!

National Socialism - A Left Wing Movement (1984),