«Στους χρόνους της Άλωσης οι στρατιώτες του Παλαιολόγου που
υπεράσπισαν τα τείχη ήσαν οχτώ χιλιάδες. Την ίδια ώρα που στα μοναστήρια του
κράτους βρίσκουνταν τριακόσιες χιλιάδες καλόγεροι στην άλκιμη ηλικία του
μάχιμου άντρα. Να τρώνε και να πέρδονται και να τρέφουνε πρωκτό.
Και ο αρχηγός του κράτους την Κυριακή έψελνε πατριάρχης στην
Αγια-Σοφιά, και τη Δευτέρα γονάτιζε τσανακογλείφτης στο σαράι. Έτσι, μιλώντας για πατριάρχη και για σουλτάνο, φτάνουμε
στους πρώτους κύκλους της Κόλασης του Δάντη.
Κάποτε πρέπει να ξεκλειδώσουμε το κατώγι της ιστορίας μας.
Και να φέρουμε στο φως "τους όφεις και τα φίδια" που είναι μέσα
κλεισμένα.
Να ειπούμε, δηλαδή, ότι το πρώτο μέλημα του πορθητή της
Πόλης ήτανε να θρονιάσει στο στασίδι των σκλάβων τουρκόφρονα πατριάρχη. Όχι για
να προστατέψει τα νιτερέσα του δούλου γένους, όπως μας λένε αιώνες τώρα οι
δάσκαλοι και τα βιβλία. Αλλά για να τον έχει δόλιο και χθόνιο συνεργάτη στο
αρειμάνιο οθωμανιλίκι του. Στο να μη σηκώσουνε, δηλαδή, ποτές κεφάλι οι ραγιάδες.»
Τον Ιούνιο του 1955 ο Michael Kühnen γεννιέται στην πόλη
της Βόννης σε μια ευκατάστατη αστική οικογένεια. Ένας άνθρωπος που θα παίξει
καθοριστικό ρόλο στο αποδυναμωμένο Γερμανικό κίνημα. Έξυπνος καλλιεργημένος και
διαβασμένος. Απορρίπτει γρήγορα τις επιλογές των αστικών ακροδεξιών κομμάτων
και γίνεται αυτός που θα χτίσει ένα άλλο πεδίο δράσης και ιδεών, μέσα από το
οποίο θέλει ο νεολαίος Εθνικοσοσιαλιστής να μην παραμείνει θρησκόληπτος και γονυπετής
μπροστά στα ιστορικά πρόσωπα αλλά θα υπερασπίζεται την ιδέα και μόνο αφού τα
πρόσωπα είναι το όχημα και όχι ο αυτοσκοπός. Όπως λέει και ο ίδιος «οι
Εθνικοσοσιαλιστές ανήκουν στις Εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις». Κόβει αμέσως τον γόρδιο δεσμό με την προδοτική
ακροδεξιά και ετοιμάζεται για την δική του «έφοδο στα αστέρια» αψηφώντας τους κινδύνους
της εποχής!
Θυμάμαι το όνομα του να βρίσκει χώρο σε αρκετά από τα
παλιά ιδεολογικά περιοδικά της «Χρυσής Αυγής» καθώς και στο Εθνικοεπαναστατικό περιοδικό
«Αντίδοτο» ενώ μέσα από τις φωτογραφίες να προβάλλεται το μεγαλειώδες έργο του
στο νεότερο Γερμανικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα. Ένας αυθεντικός Πολιτικός
Στρατιώτης που δεν ανέχθηκε τις ευκαιριακές επιλογές και τις διαταγές των «εφήμερων
ανθρώπων» που βρίσκει κάποιος στις ηγεσίες των κομμάτων, αλλά πορεύτηκε μέχρι
το τέλος στο αγώνα για την Γερμανική εργατιά και την Ευρωπαϊκή Πατρίδα.
Συνεχίζει να προκαλεί σε ολόκληρη την ζωή του τα
κατευθυνόμενα ΜΜΕ κυκλοφορώντας με μαύρα δερμάτινα παντελόνια και μαύρες
μπότες, Σβάστικες και σύμβολα απαγορευμένα, και καταφέρνει να αυξήσει με
θεαματικό τρόπο τον αριθμό στις τάξεις των συναγωνιστών του. Το σύνθημα του
είναι «πριν γίνεις διάσημος πρέπει να γίνεις γνωστός». Επανιδρύει σε γειτονιές
και πόλεις ομάδες που θυμίζουν τα «Τάγματα Εφόδου» και σπέρνει τον πανικό σε
ασφαλίτες μπάτσους και εισβολείς. Είναι ο πιο ικανός για να συσπειρώσει τις δυνάμεις
της Επανάστασης παρά τις όποιες ιδεολογικές διαφωνίες υπάρχουν μεταξύ τους, και
αυτός που θα ρίξει στην μηχανή της δράσης το καλύτερο καύσιμο, την συνεχή παρέμβαση
μέσα στην κοινωνία.
Δημιουργός και οργανωτής ποικίλων ομάδων του ένοπλου ακτιβισμού,
εξαιρετικός ρήτορας και μαχητής των δρόμων, πρωτοπόρος στην ανασυγκρότηση του
κινήματος παρά τις συκοφαντίες τις παγίδες και τις εμπάθειες στον «χώρο». Πέρασε
2 φορές από τα «λευκά κελιά» της σύγχρονης δημοκρατικής Γερμανίας αλλά δεν
φοβήθηκε ούτε λεπτό τις απάνθρωπες συνθήκες και τα βασανιστήρια των κρατιστών γουρουνιών.
Ίδρυσε την οργάνωση ANS/NAπου
υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των ένστολων πιθήκων και των καπιταλιστών που
έπιναν το αίμα του λαού ενώ σύντομα από τα 25 μέλη βρίσκεται μεταξύ εκατοντάδων
μαχητών. Αυτός ο πιστός Ρωμαιοκαθολικός και πρώην Μαοϊκός με τα χέρια του να
έχουν σημάδια από την σκληρή δουλειά στα ναυπηγεία του Αμβούργου, έδειξε τον
δρόμο για την ανάπτυξη του κινήματος και βάφτισε τον μεταπολεμικό ένοπλο αγώνα
απέναντι στην ασυδοσία του κεφαλαίου. Στην φυλακή θα γράψει το ιδεολογικό
μανιφέστο «Η δεύτερη επανάσταση». Ο τίτλος θυμίζει σε πολλούς τον ErnstRohmέναν
ακόμη «καταραμένο» μύστη του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος που απελευθέρωσε το
Βερολίνο από τις ύαινες του Λένιν.
Μια από τις πιο γνωστές παρεμβάσεις που οργάνωσε, υπήρξε
η πορεία τον Μάιο του ’78 στο Αμβούργο ενάντια στο «ολοκαύτωμα» με μάσκες γαϊδουριών.
Συμμετείχε στην προετοιμασία για την ανάμειξη των Γερμανών συντρόφων μέσα από τις
δομές της ομάδας Hoffmannστις
μάχες στον Λίβανο οι οποίοι και πολέμησαν στο πλευρό των Παλαιστίνιων Φενταγίν.
Εδώ να θυμίσω ότι όταν δολοφονήθηκε ο RudolfHessη σημαία του Λιβάνου
κυμάτιζε μεσίστια στα μυστικά επαναστατικά στρατόπεδα με εντολή του διοικητή
τους. Επίσης δεν είναι κρυφό ότι στα στρατόπεδα αυτά εκπαιδεύτηκαν μαζί από
Σύριους και άλλους ομάδες «νεοναζιστών» και «ακροαριστερών» οι οποίοι είχαν
κοινό το μίσος για τον Σιωνισμό.
Για ένα διάστημα βρέθηκε στις τάξεις του Γερμανικού
στρατού ως υπολοχαγός αλλά έλαβε τιμητική απόταξη και καταδίκη για την διάδοση
των επαναστατικών ιδεών. Η μεγαλύτερη τιμή για τον θρύλο και οργανωτή του σύγχρονου
«αυτόνομου» Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού αφού απαρνήθηκε το υβρίδιο της εβραϊκής
εξουσίας και αντέταξε τις γροθιές του απέναντι στα μαντρόσκυλα του
καπιταλισμού. Οι ληστείες τραπεζών και η απαλλοτρίωση όπλων από αποθήκες
οπλισμού και στρατιωτικές βάσεις του δημοκρατικού στρατού υπήρξε η απαραίτητη
εισαγωγή για να περάσει τον δικό του «Ρουβικώνα». Κατηγορήθηκε για δράση ενάντια στο Αμερικανοσιωνιστικό
ΝΑΤΟ και ως ο κύριος ενορχηστρωτής σχεδίων για την απελευθέρωση του RudolfHess. Yπήρξε ο νους πίσω από συναντήσεις με
κορυφαία πρόσωπα και παλαίμαχους πολεμιστές του Χιτλερικού καθεστώτος αλλά και αυτός
που έφερε την ενότητα ανάμεσα στους «αριστερούς» Εθνικοσοσιαλιστές και τους «ορθόδοξους».
Ήταν αυτός που βοήθησε οργανώσεις και βετεράνους πολέμου, που διοργάνωσε
ομιλίες και τελετές μνήμης, που μίλησε για την ανάγκη να διαφυλαχθεί η ενότητα καθώς
και η προάσπιση της εργατιάς, αυτός που απευθύνθηκε με θέρμη στις καρδιές
χιλιάδων συντρόφων και επηρέασε τις μάζες στις λαϊκές συνοικίες.
Παρά τις απαγορεύσεις των δικαστηρίων της πλουτοκρατίας,
τις έρευνες σε σπίτια και γιάφκες, τις δηλώσεις μετανοίας μερικών «συντρόφων» και
τα πισωγυρίσματα δεν έπαψε ποτέ να είναι δραστήριος και αλληλέγγυος. Προωθήθηκε
στις δομές του FAPκαι
προσέγγισε συντομα τον Στρασσερισμό ο οποίος έδειχνε τον βηματισμό για την
προσέλκυση των μαζών κοντά στις ιδέες της εθνικής επανάστασης. Μελέτησε το έργο
και την ιστορία των ανθρώπων που διαφώνησαν με τον AdolfHitlerκαι
εμπνεύστηκε από τις πράξεις της ριζοσπαστικής πτέρυγας του κόμματος η οποία και
πρωτοστάτησε μεταπολεμικά στην ανασυγκρότηση των κινημάτων σε ολόκληρη την
Ευρώπη. Διέφυγε το ’84 στην Ελβετία και την Γαλλία για να αποφύγει το κυνήγι
μαγισσών και ήρθε σε επαφή με τον LeonDegrelle στην Ισπανία. Υποστήριξε με θέρμη την
οργάνωση CEDADEαλλά
σύντομα συνελλήφθη στο Παρίσι από το οποίο και στάλθηκε ως αιχμάλωτος πολέμου στις
γερμανικές αρχές. Μια νέα καταδίκη τον περίμενε εκεί.
Μετά την αποφυλάκιση του και παρά τα προβλήματα υγείας
δραστηριοποιήθηκε στην κίνηση ενάντια στο άνοιγμα των συνόρων. Εργαζόταν ασταμάτητα
έγραφε, έδινε συνεντεύξεις και ομιλίες και συνέχιζε για την επόμενη δράση και
κίνηση χωρίς ποτέ να κουράζεται ενώ ταξίδευε σε ολόκληρη την Γερμανία για ιδρύσει
πυρήνες σύμφωνα με την «θεωρία των κελιών» και τα διδάγματα της «εθνικής
αυτονομίας». Το ΄83 είχε ήδη ιδρύσει 30 «Συντροφιές» (Kameradschaften) τις ομάδες εκείνες που αργότερα εξελίχθηκαν σε
Αυτόνομες βάσεις δράσης. Με στοιχεία από τα S.A. αλλά προσαρμοσμένες οι κινήσεις
αυτές στα δεδομένα της εποχής μετατράπηκαν σύντομα σε ευέλικτες ομάδες μάχης
εντός και εκτός αστικού περιβάλλοντος δημιουργώντας τις συνθήκες εκείνες για
την απονεύρωση του αντιπάλου. Οι εσωτερικές διαφωνίες και έριδες δεν
καταφέρνουν να τον απομονώσουν ενώ σε έκτακτο συνέδριο οι περισσότερες ομάδες
αποδέχονται τον πρωταγωνιστικό του ρόλο και λόγο.
Μετά από μια ακόμη φυλάκιση πεθαίνει στις 25.04.1991
και αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο δυναμικό κίνημα της Γερμανίας. Το σώμα
του αποτεφρώθηκε και τοποθετήθηκαν οι στάχτες μαζί με τα ιδεολογικά σύμβολα στο
Kassel, δίπλα
σε έναν άλλο σύντροφο που δολοφονήθηκε από την αντίδραση κατά την διάρκεια της ένοπλης
πάλης. Τα επεισόδια πριν και μετά την νεκρώσιμη ακολουθία θύμισαν σε πολλούς
την κηδεία του HorstWessel. Οι
πέτρες και οι φωτιές, ο πετροπόλεμος και οι αύρες των μπάτσων καθώς και οι συγκρούσεις
με αντιφασίστες ολοκλήρωσαν το σκηνικό της ημέρας. Μετά από λίγο καιρό οι antifa αρουραίοι σύλησαν το νεκροταφείο και
μέσα στο σκοτάδι έκλεψαν την τεφροδόχο του νεκρού, θυμίζοντας τις Σιωνιστικές
πρακτικές μετά την δίκη παρωδία της Νυρεμβέργης. Το έργο του και η μνήμη του είναι μια Φρυκτωρία στην
πορεία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος.
«Βοηθήστε την Μυρτώ» - Η δραματική έκκληση της μάνας για να
σωθεί το παιδί της
Έκκληση βοηθείας απευθύνει η απαρηγόρητη μητέρα της Μυρτώς,
του άτυχου κοριτσιού, τέσσερα χρόνια μετά τη σοκαριστική επίθεση που δέχτηκε η
κόρη της στην Πάρο, από τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς, ο οποίος αφού την κακοποίησε
σεξουαλικά, σχεδόν «πολτοποίησε» το κεφάλι της χτυπώντας το άγρια στα βράχια.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Cyclades24.gr, η μητέρα της Μαρια
Κοτρώτσου, κάνει έκκληση για βοήθεια, ενώ τελευταία απευθύνθηκε μάλιστα και
στο σωματείο συνταξιούχων του ΟΤΕ, όπου και εργαζόταν.
Όπως δηλώνει η κα
Κοτρώτσου, η Μυρτώ τρέφεται με φάρμακα που είναι απαραίτητα για αυτήν. Σε
καθημερινή βάση, επί 6 ώρες, η Μυρτώ κάνει τις θεραπείες της ωστόσο το
τελευταίο καιρό δείχνει κάποια εικόνα παραίτησης και δεν συμμετέχει όπως θα
έπρεπε στην θεραπεία της. Από την άλλη δεν υπάρχει καμία ελπίδα βοήθειας από το
κράτος, πέρα από το αναπηρικό βοήθημα πρόνοιας.
Το τελευταίο διάστημα όμως η κα. Μαρία αντιμετωπίζει
σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα, τα οποία δεν της επιτρέπουν να αντεπεξέλθει. Η κα. Κοτρώτσου, κάνει έκκληση μέσω της εφημερίδας των συνταξιούχων του ΟΤΕ, »Η
ΦΩΝΗ» ώστε να βοηθήσουν στο νέο εγχείρημα που πιστεύει οτι θα βοηθήσει την
Μυρτώ, ώστε να καλυτερεύσει η υγεία της.
Όποιος ενδιαφέρεται και θέλει να βοηθήσει, μπορεί να κάνει
κατάθεση - μικρό ή μεγάλο ποσό - στον εξής λογαριασμό της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ:
ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ ΜΑΡΙΑ 150/0276 2274
Καλό θα ήταν όσοι μπορούμε να βοηθήσουμε και δείξουμε το
αληθινό πρόσωπο μας, για ένα Ελληνόπουλο που βρίσκεται αδίκως στο κέντρο
αποκατάστασης, Ανιμους στην Λάρισα, να παλεύει με την ζωή…
Ο λησμονημένος Εθνικιστής Εργάτης Κωνσταντίνος Σπέρας
Σε μια
παλαιότερη συζήτηση μεταξύ Συναγωνιστών, είχαμε ασχοληθεί διεξοδικά με την
JON-S και με τον Ledesma Ramiro Ramos και την δράση τους πριν και κατά την
διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου. Αναλύσαμε διεξοδικά την ιδεολογία του
ισπανικού εθνοσυνδικαλισμού και το πόσο είχε διαδοθεί στην ισπανική κοινωνία
και στα ισπανικά συνδικάτα στα χρόνια του Μεσοπολέμου και φυσικά στο τέλος
κλείσαμε την συζήτηση με ένα παράπονο και μια πικρία γιατί δεν είχαμε ανάλογα κινήματα
στη χώρα μας την εποχή εκείνη.
Αυτή η συζήτηση με οδήγησε να μελετήσω το
συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας, από τα πρώτα του δειλά βήματα στις αρχές
του προηγούμενου αιώνα ως τις αρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, με την
κρυφή ελπίδα ότι ίσως βρω ανάλογες περιπτώσεις και στη χώρα μας. Η αναζήτηση
μου βασίστηκε ως επί το πλείστον σε αναρχικές και μαρξιστικές πηγές δυστυχώς,
λόγω της παντελούς έλλειψης εθνικιστικής βιβλιογραφίας και φυσικά της
ολοκληρωτικής καπήλευσης του συνδικαλισμού από την αριστερά.
Μέσω αυτής της
μελέτης ανακάλυψα διάφορες μορφές του Ελληνικού συνδικαλισμού, οι οποίες
έδρασαν στη χώρα εκείνη την εποχή και ΔΕΝ ενστερνίζονταν τις μαρξιστικές
θεωρίες ή τις αποποιήθηκαν, όταν διέγνωσαν τον ύποπτο ρόλο του ΣΕΚΕ και του ΚΚΕ
αργότερα, μια από αυτές τις μορφές είναι ο Κώστας Σπέρας. Την πολιτική και
συνδικαλιστική του δράση, θα παραθέσω παρακάτω από τα μέσα της δεκαετίας του
1910 ως την δολοφονία του από την ΟΠΛΑ το 1943.
Ο Κώστας Σπέρας γεννήθηκε στη
Σέριφο το 1893, όπου εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια ως το
1907 που μετανάστευσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στην Αλεξάνδρεια φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο ενώ αργότερα
εγκαταστάθηκε στο Κάιρο όπου εργάστηκε ως καπνεργάτης και ήρθε σε επαφή με τις
ιδέες του Αναρχοσυνδικαλισμού και του Επαναστατικού Συνδικαλισμού. Το 1910
επέστρεψε στην Ελλάδα, στην αρχή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου ήταν από τους
πρωτεργάτες της δημιουργίας Εργατικού Κέντρου Αθηνών και του Σοσιαλιστικού
Κέντρου Αθηνών καταβάλλοντας τρομερές προσπάθειες για να μεταλαμπαδεύσει τις
απόψεις του στο Ελληνικό εργατικό κίνημα …
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...
Τα ξημερώματα της 12ης Απριλίου 1861 εξερράγη η πρώτη
χειροβομβίδα του πολέμου της Απόσχισης. Και οι δυο πλευρές περιμένουν έναν
σύντομο, έντιμο, ομαλό πόλεμο. Η σύγκρουση όμως θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια και
θα είναι η πιο αιματηρή ολόκληρης της αμερικανικής ιστορίας. Οι απώλειες θα
είναι κατά ένα τρίτο μεγαλύτερες από εκείνες που υπέστησαν οι ΗΠΑ στον Β'
Παγκόσμιο Πόλεμο, 618.000 έναντι 407.000, για έναν πληθυσμό επτά φορές
μικρότερο.
Το 1861, οι ΗΠΑ δεν αποτελούν ένα μόνο έθνος, αλλά δυο, τα
οποία είναι εντελώς διαχωρισμένα, ο Νότος και ο Βορράς. Όλα βρίσκονται σε
αντίθεση: ο πληθυσμός, οι παραδόσεις, ο πολιτισμός, το κλίμα, η οικονομία. Η
ιστορία την οποία αφηγείται ο Ντομινίκ Βεννέρ, είναι εκείνη της γέννησης ενός
έθνους του Νότου, και στη συνέχεια η αντίσταση του στην επίθεση του
βιομηχανικού Βορρά, και τέλος της προμελετημένης δολοφονίας του ...
Ο ακτιβιστής Εθνικιστής Δημήτριος Κολτσίδας είναι γνωστός
για τον δυναμισμό του και την πολύχρονη δράση του στην περιοχή της Θεσσαλίας. Ένας από τους χιλιάδες που τα τελευταία χρόνια, κατήγγειλε δημοσίως την ηγεσία
της Χρυσής Αυγής ως συστημικό και αστικό κόμμα με αντιφασιστικές ακροδεξιές
απολήξεις καθώς και την εμμονή των βουλευτών της να γευτούν στο σύνολο τους τα
προνόμια του κοινοβουλευτικού πορνείου.
Η δυνατότητα για σχόλια παραμένει ενεργή και σε αυτή την
ανάρτηση πλην των υβριστικών σχολίων. Αποτελεί χρέος των αντικαπιταλιστών
ριζοσπαστών Εθνικιστών και Εθνικοσοσιαλιστών να συνεχιστεί με ιδιαίτερη
έμφαση η πολεμική ενάντια στην λερναία ύδρα του κομματισμού και τα ντόπια
φερέφωνα της αστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς όποιο προσωπείο και αν χρησιμοποιούν
στις μέρες μας.
Γιατί η Χρυσή Αυγή εξελίσσεται σε συστημικό κόμμα:
Δημόσια επιστολή του ακτιβιστή Εθνικιστή Δημητρίου Κολτσίδα
Και 12 λόγοι για τους
οποίους δεν μπορεί να ψηφιστεί από συνειδητοποιημένους εθνικιστές
*του Δημήτρη Κολτσίδα,πρώην υποψηφίου βουλευτή Λάρισας με τη
Χρυσή Αυγή,
πρώην υποψηφίου αντιπεριφερειάρχη με την Ελληνική Αυγή
Θεσσαλίας
Παρακολουθώντας με προσοχή τα τεκταινόμενα στον εθνικιστικό
χώρο εδώ και χρόνια κάθε καλόπιστος θα παρατηρήσει -έκπληκτος και αμήχανος
ταυτόχρονα- τις αλλαγές που συντελούνται στο ΛΑΙΚΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ –ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Και λέω
έκπληκτος και αμήχανος γιατί οι αλλαγές αυτές,οι λειάνσεις θέσεων ή η
προσαρμογή -σύμφωνα με την πολιτική επιστήμη- απόψεων προς το «πολιτικά ορθό» πριν 3-4 χρόνια θα ήταν
αδιανόητες.Και εξηγούμαι:
1) την Χρυσή Αυγή την γνώρισε ο κόσμος το 2012 εξαιτίας του
ακτιβισμού της. Αυτός τα 2 τελευταία χρόνια έχει χαθεί και κάποια στελέχη που
επέμεναν σε αυτόν - και μέσα σε αυτούς ήμουν και εγώ - έχουν διαγραφεί γιατί δήθεν
εξέφραζαν ακραίες απόψεις,
2) όταν μπήκαμε στη Βουλή κατηγορούσαμε τους άλλους για προνόμια
και οι βουλευτές μας μπήκαν στον πειρασμό και πήραν αυτοκίνητα και άτοκα
δάνεια.
Τότε ποιες οι διαφορές με τους άλλους τους οποίους
θεωρούσαμε διεφθαρμένους και αλαζόνες; Γιατί η ηγεσία το δέχτηκε αυτό χάνοντας
ένα ηθικό πλεονέκτημα;
3) πρότεινε για ευρωβουλευτές άτομα που υπηρετούσαν το
σύστημα την εποχή της
κρίσης των Ιμίων - ότι πιο επονείδιστο στη σύγχρονη ελληνική
ιστορία - και δεν εξέφρασαν την παραμικρή αντίρρηση για αυτό.Υπάρχει άραγε
περίπτωση να ανατραπεί το σύστημα με άτομα τα οποία πήραν παράσημα, εύσημα ή
παροχές από το σύστημα;
Και που ήταν τόσα χρόνια όλοι αυτοί;Γιατί δεν
παραιτήθηκαν μετά την κρίση των Ιμίων αφού διαφωνούσαν με τους χειρισμούς -όπως
έπραξε ο αείμνηστος ανθυποπλοίαρχος Βασίλης Ντερτιλής, γιος του έγκλειστου μπαρουτοκαπνισμένου
εθνικιστή Νίκου Ντερτιλή- αλλά συνέχισαν να το υπηρετούν;Γιατί για χάρη δύο
άκαπνων θεσιθήρων στρατιωτικών παραγκωνίστηκαν αγωνιστές ετών που ήταν
υποψήφιοι ευρωβουλευτές;
4) ενώ ήταν πάντα ένα κίνημα που υποστήριζε τη λαϊκή
επανάσταση και την αλλαγή των κοινωνικών δομών προς όφελος του Έλληνα εργάτη,
τελευταία παρείσφρυσαν στο Κίνημα άνθρωποι που ουδεμία σχέση είχαν με αυτό αλλά
φορούσαν γραβάτες και ταγιέρ. Αυτοί ούτε ακτιβισμό μπορούν να κάνουν, ούτε
ιδεολογία να υπηρετήσουν πολύ δε περισσότερο να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις
επανάστασης γιατί πολύ απλά δεν πιστεύουν σε αυτήν. Αλήθεια
στηρίχτηκε ποτέ ή προκλήθηκε ποτέ επανάσταση από ανθρώπους με γραβάτες ή
ταγιέρ;
5) ανέχτηκε η ηγεσία, η Χρυσή Αυγή να βρίσκεται σε θέση
άμυνας και όχι μετωπικής
επίθεσης.Και όμως όλες οι προύποθέσεις ήταν
ευνοϊκές.Διαφθορά στο δημόσιο βίο,
χρεωκοπημένα ΜΜΕ.Καθημαγμένη χώρα.Κι όμως βρέθηκε στο
καναβάτσο από την δημοσιογραφική αλητεία της χώρας που οι περισσότερι από αυτούς
είναι στρατευμένοι υπάλληλοι εργολαβικών ή άλλων συμφερόντων και ενώ μπορούσε
να τους ξεφτιλίζει σε καθημερινή βάση αναφέροντας τις ανομίες τους, προτιμάει να
κλαψουρίζει ότι δεν την προβάλλουν τα δίκτυα της διαπλοκής ενώ
θα έπρεπε να θεωρεί τιμή της την μη συμμετοχή της σε αυτά
6) άρχισε να συναγελάζεται με πολιτικούς που πάντα τους καταγγείλαμε ως
διαφθαρμένους,ανυποπόληπτους εθνομηδενικά (δες πρωτοσέλιδο εφημερίδας των
συντακτών αγκαλιά την πρώην βουλευτίνα Λάρισας - που τον τελευταίο καιρό ήρθε στη
Χρυσή Αυγή, προφανώς για τη βουλευτική έδρα - με τη βουλευτίνα Ν.Δ. της
Καστοριάς. Χαρές και πανηγύρια.
Είναι αλήθεια ότι μέχρι το Δεκέμβριο του 2014
ουδείς στη Χρυσή Αυγή γνώριζε το όνομα Σβερώνη ως
Χρυσαυγίτισσα ή έστω ως
εθνικίστρια.Ας είναι.Της ευχόμαστε να μείνει και όχι να
λακίσει με την πρώτη
δυσκολία.
7) σε αντίθεση με την ιδεολογία της η Χρυσή Αυγή επέτρεψε να
συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια άτομα που είχαν υπερασπιστεί εμπόρους
ναρκωτικών, βιαστές, λαμόγια, λαθρομετανάστες. Άτομα που βρίσκονταν στη δύση της
επαγγελματικής τους καριέρας και είδαν την συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της Χρυσής
Αυγής ως εφαλτήριο για βουλευτική αποζημίωση. Άτομα που ήταν πολιτικοί γυρολόγοι και δεν είχαν καμία
σχέση με την Χρυσή Αυγή, αντιθέτως πριν μερικά χρόνια αναφέρονταν απαξιωτικά σε
αυτήν.
8) ενώ παλιά ήμασταν εναντίον της παρουσίας μεταναστών στη
χώρα, τώρα ισχυρίζεται ως Χρυσή Αυγή ότι μόλις αναλάβει την εξουσία απλώς οι
Έλληνες που απασχολούν μετανάστες θα
πληρώνουν μεγαλύτερες ασφαλιστικές εισφορές. Αν αυτό δε λέγεται στροφή 180
μοιρών τότε πως λέγεται;
9) αντί να θεωρεί τιμή τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς που
δεχόμαστε από αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα προσπαθεί να απαντήσει στις ύβρεις
αυτές και να νιώθει ένοχη για το παρελθόν της το οποίο στα δύσκολα χρόνια την
κράτησε ζωντανή.
10) έκανε ποτέ αυτοκριτική η Χρυσή Αυγή για τα λάθη της;Ποιος
επέλεξε να συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο της Λάρισας ο ρίψασπις Αλεξόπουλος;Μήπως ο
βουλευτής Παναγιώταρος αλλά για άλλους λόγους;Και γιατί παρά τις
προειδοποιήσεις μας προς την ηγετική ομάδα για το ποιόν του βουλευτή Λάρισας
δεν εισακουστήκαμε;Έγινε ποτέ αυτοκριτική για αυτό το θέμα;
11)ο σημερινός μετακλητός υπάλληλος της Βουλής Μισιάκας ποια
προσόντα έχει;Μήπως την αργομισθία του;Και γιατί ενώ κατηγορούσαμε τους άλλους
για νεποτισμό και ευνοιοκρατία η ηγετική ομάδα ακολουθεί την πεπατημένη;Γιατί
η κάθε αντίθετη ή μη συμφέρουσα στην ηγετική ομάδα φωνή εξοβελίζεται;(δες
περίπτωση Κλαπανάρα στα Τρίκαλα). Γιατί ενώ κατ' ουσία δεν έχει γραφεία στη
Λάρισα απασχολεί άτομο με έμμισθη σχέση και ατέλεια τηλεφώνου;
12) ποιος ελέγχει αυτή τη στιγμή την Χρυσή Αυγή;Μήπως μία
δράκα χαρτογιακάδων δικηγόρων με προεξάρχοντα τον αδερφό του Μιχαλολιάκου στα
κελεύσματα των οποίων δεν μπορεί να αντισταθεί η φοβισμένη -ελέω δικαστηρίων- και
χρεωκοπημένη- γιατί δεν μπορεί να ξεκολλήσει το κίνημα από το καταραμένο
7%- ηγεσία και τους συν αυτώ;
Και έχει άραγε καμία σχέση αυτή η Χρυσή Αυγή με τη
Χρυσή Αυγή των νεανικών μας χρόνων; Για αυτή τη Χρυσή Αυγή -όπως την κατάντησαν
τώρα- ισχύει το δίστιχο του ποιητή:
Δειλοί, μοιραίοι και άτολμοι συνάμα
μάταια προσμένουν μη γίνει κάνα θάμα.
Υ.Γ1:προς πρώην συναγωνιστές Λάρισας.Την επόμενη φορά που
10-15 αναρχικοί κατά δήλωση τους -σας ματαιώσουν προγραμματισμένη εκδήλωση- να
φωνάξετε
την πυροσβεστική να τους διαλύσει με μάνικα νερού.
Υ.Γ2:Τελευταία
ακούγεται ότι η Χρυσή Αυγή θα συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια της
και ρομά για να αποδείξει δήθεν ότι δεν είναι ρατσιστικό
κίνημα.Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε φαίνεται ότι η ηγεσία δημιουργεί ιστορικό
δεδομένο που ίσως να έχει σχέση με φυλετικά πρότυπα του κοτζάμπαση της Μάνης.
Υ.Γ3:προς Χρυσαυγίτες Φαρσάλων:είχατε υποσχεθεί ότι αν η
Χρυσή Αυγή αποκηρύξει τον ιδεολογικό της προσανατολισμό θα αποχωρήσετε.Θα το
πράξετε τώρα;
*Ο Δημήτριος Κολτσίδας ήταν μέλος της Χρυσής Αυγής από το
Μάρτιο του 1991 ως τον Αύγουστο του 2014 που διαγράφηκε με συνοπτικές
διαδικασίες γιατί διαφώνησε ανοιχτά με επιλογές της ηγεσίας.
Στην Επαναστατημένη για πολλούς «νέα εποχή» η υπεκφυγή
και η χυδαιοποίηση όρων, ιδεολογιών και εννοιών ισοδυναμούν με πλήρη ανικανότητα
και χρεωκοπία, γιατί ακριβώς τώρα ο πραγματικά επαναστατημένος άνθρωπος που
εργάζεται για μία κοσμική αλλαγή χρειάζεται σταθερή και σωστή κοσμοαντίληψη,
πολιτική ζύμωση και ιστορική κατάρτιση.
Ο Διεθνισμός στις μέρες μας προχωράει γεμάτος σιγουριά
στα δυο του πόδια. Η δεξιά του Φιλελευθερισμού και η Μαρξιστική αριστερά
συμβιβάστηκαν στο κοινό τους σημείο, όπως ακριβώς είχαν συμβιβαστεί στην
αντιμετώπιση του κοινού τους εχθρού, τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ο μεταπολεμικός
αυτός συμβιβασμός προέκυψε με την κατάρρευση του Μαρξιστικού οικονομικού
μοντέλου και την αποδοχή της ήττας στον ψυχρό πόλεμο, έτσι ο οικονομικός
Μαρξισμός αφέθηκε στο Φιλελεύθερο καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα και η
Φιλελεύθερη δημοκρατία δέχτηκε σταδιακά την μαρξιστική κουλτούρα στους κόλπους
της, πράγμα που δεν σημαίνει βέβαια ότι ο φιλελεύθερος καπιταλισμός έχει
οικονομική επιτυχία ούτε ότι και ο Μαρξισμός πολιτισμική επιτυχία.
Η μοναδική τους κοινή επιτυχία ήταν η προσωρινή
επικράτηση ενάντια στο τρίτο «σύστημα» που έδειχνε να δουλεύει τόσο οικονομικά
όσο και πολιτισμικά, τον Εθνικοσοσιαλισμό. Αναλυτικά το κοινό σημείο
Φιλελευθερισμού και Μαρξισμού είναι ένας κόσμος απαλλαγμένος από φυλετικές
ταυτότητες και τα ψυχικά χαρακτηριστικά κάθε λαού, με τελικό σκοπό την
καταστροφή της ποικιλομορφίας και την δημιουργία ενός «νέου» τύπου ανθρώπου που
δεν θα διαφέρει από την μάζα, θα είναι εγωιστικά υλιστής και ένας απλός αριθμός.
Η Μαρξιστική αριστερά είναι η ραγδαία αποδοχή τους Διεθνισμού
μέσο του Πολυπολιτισμού που αγνοεί καθολικά την βιολογική και ψυχική πλευρά των
ανθρωπίνων φυλών και παρ όλα αυτά δεν παραχωρεί τον επιστημονικό αυτό τομέα
στην επιστήμη αλλά με μεσαιωνικό τρόπο εξισώνει τα πάντα και τους πάντες αρκεί
να βγει το επιθυμητό για αυτούς άθροισμα των αριθμών.
Για να γίνω πιο κατανοητός, ας δούμε τον πολιτισμικό
Μαρξισμό (που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα) και ειδικά στον χαρακτηριστικό τομέα
της τέχνης όπου υποστηρίζει ότι (Όλα
είναι τέχνη) από έναν καμβά με σκατά - ως την Mona Lisa του Leonardo da Vinci
και τα επιβλητικά γλυπτά του Arno Breker. Αυτός λοιπόν ο επικίνδυνος
εξισωτισμός του Μαρξισμού πάντα θα τραβάει την ανθρωπότητα προς το χάος όπως
ακριβώς τράβηξε και την ίδια του την οικονομία.
Ο Φιλελευθερισμός της δεξιάς είναι η βραδεία και μακράν
πιο επικίνδυνη αποδοχή του Διεθνισμού μέσω της απάνθρωπης ψευδαίσθησης του να
αφομοιώσει άλλους πολιτισμούς, φυλές και θρησκείες με ιδανικό όλων το
οικονομικό κέρδος και μόνο, σε αυτή λοιπόν την περίπτωση η Μαρξιστική αριστερά
μένει με το στόμα ανοιχτό μπροστά στην φιλελεύθερη δεξιά που δεν αναγνωρίζει
καν τους πολιτισμούς και τις φυλές παρά μόνο την μαζική αφομοίωση τους στο δικό
του οικονομικό καπιταλιστικό σύστημα και το επιθυμητό ΚΑΙ για αυτούς άθροισμα
των αριθμών...
Η ατομοκρατία που προπαγανδιστικά πρόβαλε ο
φιλελευθερισμός φαινόταν αρχικά ελκυστική, αλλά στην πραγματικότητα ήταν και
είναι μια ψευδή ελευθερία. Όσο υπήρχαν βέβαια τα «ολοκληρωτικά» καθεστώτα και
ειδικά ο Εθνικοσοσιαλισμός ως ο απόλυτος εχθρός του φιλελευθερισμού τότε και ο
Φιλελευθερισμός προόδευε γιατί έθετε την απόλυτη ατομική απελευθέρωση ως
αντίβαρο στα καθεστώτα, όταν όμως στην συνέχεια κατέστρεψε τα καθεστώτα αυτά και
δίχως να έχει κάτι άλλο να έχει για να καταστρέψει, εθισμένος στην
απελευθερωτική του εκστρατεία στράφηκε ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό, τρώει
της ίδιες του τις σάρκες και αυτοκαταστρέφεται καθώς σήμερα που βρίσκεται στα
τελικά στάδια του καταστρέφει προς χάριν της ατομοκρατίας και της δήθεν απελευθέρωσης
της ανθρωπότητας την σεξουαλική ταυτότητα του ανθρώπου (Άνδρας - Γυναίκα) και
αύριο θα δούμε τα τελευταία του βήματα στην απελευθερωτική του πορεία που θα
είναι η καταστροφή των ανθρώπων ως άνθρωποι.
Ο Διεθνισμός λοιπόν και από τα δυο του πόδια μοιραία θα
καταρρεύσει και Εμείς θα εργαστούμε τόσο για αυτό, όσο και για να είμαστε εκεί την κατάλληλη στιγμή.
Την 8η Μαρτίου 2016 μια δήλωση τουIgor Strelkovπρώην
υπουργού άμυνας της «Λαϊκής Δημοκρατίας του Donbas» πέρασε στα ψιλά όπως ήταν και
αναμενόμενο άλλωστε. Τα λόγια του Πούτιν είναι τόσο γλυκά για την
φιλοσιωνιστική κομματική αυλή του Μιχαλολιάκου όσο και για τις υπόλοιπες
μαριονέτες των αφεντικών του Κρεμλίνου.
"Ο συναγωνιστής Μιχάλης Καρακώστας αναφέρθηκε στην
γεωπολιτική στρατηγική του Ισραήλ και ξεκινώντας την ομιλία του προέβη σε
ενδελεχή ιστορική αναδρομή των γεωπολιτικών εξελίξεων που έδωσαν την σημερινή
μορφή του κράτους του Ισραήλ. Κατά την διάρκεια της ομιλίας του ο συναγωνιστής
αναφέρθηκε στους λόγους που επικρατεί η διαμάχη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης,
εξηγώντας ταυτόχρονα τις σκοπιμότητες και τα οφέλη που είχαν συγκεκριμένες χώρες οι οποίες υπεστήριξαν το Ισραήλ για να σχηματοποιήσει
και να προχωρήσει στην επεκτατική του πολιτική"
Aπό το επίσημο ιστολόγιο της Χρυσής Αυγής
Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε ακροδεξιά
Ρωσική οργάνωση - σύνδεσμοςεδώ - σχολίασε τα εξής: “ο πατριωτισμός είναι σε
τέτοιο επίπεδο που οι άνθρωποι έρχονται και μου λένε ένα πράγμα. Είναι ένα
χοιροστάσιο και μια βρωμιά! Οτιδήποτε συμβαίνει στο Donetskκαι
στο Lugansk. Δεν
έχω λόγο να μην πιστέψω αυτούς τους ανθρώπους, επειδή είναι σύντροφοι μου. Κανείς
δεν ήρθε να μου πει: IgorIvanovich, αυτό
έγινε καλύτερο. Όλοι λένε, χοιροστάσιο και βρωμιά! Αυτό χτίσαμε στο Donbas, δυστυχώς”
Επίσης δήλωσε ότι οι αυτονομιστές και οι μισθοφόροι του
Σιωνιστικού Κρεμλίνου έχουν χτίσει ένα αντίγραφο του Ρωσικού ολιγαρχικού
συστήματος, και αυτό έχει ως επακόλουθο να μην υπάρχει δύναμη για τον λαό, για
την οποία οι μάζες διαδήλωσαν την άνοιξη του 2014. Σύμφωνα με τον Strelkovο
πόλεμος στο Donbasμείωσε
δραματικά το επίπεδο ζωής του τοπικού πληθυσμού ...
Ο
ιστορικός αναθεωρητισμός και μια απάντηση στον Rainer Höss.
Εισαγωγικό σημείωμα της συντακτικής ομάδας: Το δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα είναι η κυριότερη
εφεδρεία του Σιωνιστικού κατοχικού καθεστώτος, ενώ τον κύριο ρόλο διατηρούν οι Ισραηλικές ένοπλες δυνάμεις και οι συνεργάτες τους, που τους βρίσκει κάποιος και στην χώρα μας από τα ΜΜΕ μέχρι τα κόμματα της βουλής. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας
του ’90 υπήρχαν 2 πλευρές που χρηματοδοτούσαν τα πρόσωπα και τις κινήσεις των «ευαίσθητων»
πολιτών που ενώ έκαναν ότι δεν έβλεπαν τα διεθνή εγκλήματα του περιούσιου λαού, την ίδια στιγμή ούρλιαζαν για το Άουσβιτς και το Νταχάου και τον εγκληματικό "νεοναζισμό".
Μετά την
κατάρρευση της ΕΣΣΔ οι ΗΠΑ ανέλαβαν εξ’ ολοκλήρου την ανάπτυξη του κρατικού αντιφασισμού
είτε μέσα από τις διαλέξεις, τους οργανισμούς και τις γνωστές ΜΚΟ είτε με την
χρηματοδότηση της γνωστής “antifa”.
Οργανώσεις τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού χρηματοδοτήθηκαν και χρηματοδοτούνται
και σήμερα με πακτωλό χρημάτων από τα Σιωνιστικά κέντρα και σπέρνουν το μίσος ενάντια
στην αλήθεια, δηλητηριάζουν τον νου του Ευρωπαίου και του Λευκού Ανθρώπου
σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η σύγχρονη Ελλάς ως μια από τις αποικίες του ευρωπαϊκού
αντιφασισμού παραμένει σήμερα η απομακρυσμένη βάση υποστήριξης του Σιωνιστικού καθεστώτος σε περίπτωση εκτεταμένης πολεμικής εμπλοκής αλλά και το πεδίο
δοκιμών κάθε ψυχολογικής επιχείρησης που έχει ως στόχο την κάλυψη των
εγκλημάτων του Σιωνισμού, υπό τον μανδύα
του «ολοκαυτώματος» παρά τις επτά δεκαετίες από το τέλος του πολέμου. Έτσι
λοιπόν την ίδια στιγμή που στην Υεμένη διεξάγεται ένας ακόμη πόλεμος με την
λογιστική υποστήριξη του Ισραήλ και στην νότια Συρία διαμετακομίζονται
τραυματίες του FSAστα
Ισραηλινά νοσοκομεία, στην Ελλάδα ανεγείρονται μνημεία «ολοκαυτώματος» τα οποία
καταλήγουν σε Ισραηλινές φιέστες και φυσικά η οδός Μεληδώνη στο Θησείο παραμένει υπό την πλήρη εποπτεία και την φύλαξη της Mossad. Κράτος μέσα στο ελληνόφωνο κράτος οι
Σιωνιστές με gueststarτων
ημερών τον Rainer Höss ο οποίος θεωρεί τον Αλέξη Τσίπρα όπως λέει «έναν πραγματικά καλό πρωθυπουργό» …
Αυτές τις ημέρες (21-24.04) λοιπόν βρέθηκε στην Αθήνα
(Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση) ο Rainer Höss εγγονός του Rudolf Höss. Ο Rudolf Höss διετέλεσε διοικητής του στρατοπέδου
εργασίας στο γνωστό Auschwitz - Birkenau σε 2
περιόδους, και κατηγορήθηκε από τις κατοχικές αρχές με πλαστά έγγραφα και ψεύτικες μαρτυρίες για
εγκλήματα πολέμου. Ακολούθησε μια σειρά βασανιστηρίων των Άγγλων και των κομμουνιστών
της Πολωνίας και μια στημένη δίκη στο τέλος της οποίας καταδικάστηκε σε απαγχονισμό. Ποινή η οποία και εκτελέστηκε στην Βαρσοβία το 1947. Για τον τρόπο
που πάρθηκαν οι ομολογίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ …
Με εμφανή τα σημάδια από τα βασανιστήρια ...
Το να μιλήσει κάποιος σήμερα για τον ιστορικό αναθεωρητισμό
και ενάντια στα ψέμματα σχετικά με την προπαγάνδα του «ολοκαυτώματος» παραμένει
ένα έγκλημα σκέψης (...) το οποίο διώκεται στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης με ποινές φυλάκισης και χρηματικά πρόστιμα.
Είναι
αλήθεια ότι ο «Μαύρος Κρίνος» καθώς και ελάχιστα άλλα ιστολόγια έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με το θέμα αυτό, με κορυφαία στιγμή σε αυτή την σειρά άρθρων την προβολή ενός έργου που
εκδόθηκε από τον Συναγωνιστή Άρη Αρίων ο οποίος και δέχτηκε να προβληθεί από το
ιστολόγιο μας, χωρίς κανένα οικονομικό όφελος για τον ίδιο. Το βιβλίο αυτό
προκάλεσε ενθουσιώδη σχόλια από τους Συναγωνιστές μας και ρεκόρ downloadsαλλά
και σκεπτικισμό στους αντιπάλους. Η κίνηση αυτή να προβληθεί σε .pdfένα
σπάνιο βιβλίο - το οποίο μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ - είναι μια ακόμη κίνηση
πληροφόρησης απέναντι στην άθλια προπαγάνδα του καθεστώτος.
Ακολουθεί άρθρο του συναγωνιστή Απίωνος
Ο ιστορικός αναθεωρητισμός και μια απάντηση στον Rainer
Höss.
Ο Rainer Höss εγγονός του διοικητή του Άουσβιτς Rudolf Höss
ήρθε στην Αθήνα αυτές τις ημέρες για να συμμετάσχει στις δράσεις που συνοδεύουν
την παράσταση των Rimini Protokoll «Adolf Hitler: Ο Αγών μου» (21-24 Απριλίου,
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών), που αφορά μια διαστρεβλωτική παρουσίαση του
δίτομου πονήματος του Αδόλφου Χίτλερ, ένα πολιτικό μανιφέστο και μια
αυτοβιογραφία του ηγέτη του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού. Ο Rainer Höss την Παρασκευή 22 Απριλίου, στην
Κεντρική Σκηνή της Στέγης, συζήτησε με τον ιστορικό Τάσο Σακελλαρόπουλο ο
οποίος για όσους δεν το γνωρίζουν συνδέεται με το Μουσείο Μπενάκη.
Ο Rainer Höss αποτελεί το επιστέγασμα των έθνο-αυτοκτονικών
αποτελεσμάτων της ψυχικής διαταραχής που προκαλεί το ακατάσχετο σύνδρομο ενοχής
σε ένα ψυχολογικά ευάλωτο και ανισόρροπο άτομο. Είναι ο αντίποδας των Εβραίων
αναθεωρητικών του… «ολοκαυτώματος των 6.000.000» Roger Garaudy,Marty Markowitz, David Cole
(Stein), Joseph G. Burg, Norman Finkelstein, κ.ά. Του τελευταίου οι γονείς ήσαν
έγκλειστοι στο Άουσβιτς και επεβίωσαν όπως και πολλοί άλλοι.
Από τα μέρη της συνέντευξης που δημοσιεύτηκε σε διάφορα
συστημικά μέσα, φαίνεται ο βαθμός της ψυχικής διαταραχής του Ράινερ Ες -
γεγονός που μπορεί να προκλήθηκε και από την χρήση ναρκωτικών κατά την διάρκεια
της νεανικής ηλικίας του όπως περιγράφει άλλωστε ο ίδιος - ο οποίος από
μάγειρας στο επάγγελμα έγινε φανατικός αντεθνικιστής ακτιβιστής και διαπρύσιος
κήρυκας της Διάτρητης Απάτης (Holohoax).Το TVXS παραθέτει την εξής δήλωσή του:
«Στο Άουσβιτς, μου αρέσει η κρεμάλα του παππού μου. Το αγαπημένο μου μέρος στο
Άουσβιτς είναι η αγχόνη που έκοψε το νήμα της ζωής του, η οποία παραμένει στη
θέση της σε μια γωνιά του στρατοπέδου». Από το περιεχόμενο των δηλώσεων του
φαίνεται επίσης η πλήρης παράλυση όλων των προστατευτικών εθνοφυλετικών
αντανακλαστικών και η ισοπεδωτική αποστροφή σε κάθε τι που εκφράζει ή φαίνεται
να εκφράζει οτιδήποτε το εθνικό, που επιφέρει η … ολοκαυτωματική προσβολή και
«θρόμβωση» των νοητικών λειτουργιών.
Για παράδειγμα για τον κάθε Rainer δεν υπάρχει καμία διαφορά
μεταξύ των Σιωνιστικών Pegida, του UIP, του FN της Λε Πεν, του ακροδεξιού NPD
και του συντηρητικου AfD, ή της ντόπιας Χρυσής Αυγής. Απ’ ότι ο ίδιος αναφέρει
στο ιστολόγιο «Ιδεοδρόμιο», «στο AfD παριστάνουν τους ήρεμους, καθωσπρέπει,
πολιτισμένους, ενώ η αλήθεια είναι ότι τα συνθήματα και η πολιτική τους σκέψη
είναι ίδια με των νεοναζιστών.» Είναι υπέρ των ανοιχτών συνόρων και της
ανεμπόδιστης αλλόφυλης εισβολής.
Στην ερώτηση, «Πιστεύετε ότι η μόνη λύση ήταν η πολιτική της
Μέρκελ για ανοιχτά σύνορα;» Απαντάει, «Φυσικά. Τη στήριζα με πάθος. Οι Γερμανοί
ξεχνάμε εύκολα. Τι θα γινόμασταν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αν δεν είχαμε
τους Αμερικανούς και τους Αγγλους να μας βοηθήσουν;…» Δηλαδή, η εθνοκτόνος
αμερικανό-σιωνιστική κατοχή για αυτόν και τους ομοίους του είναι θετική και βοηθητική,
και ο δωσίλογος κοινοβουλευτισμός μια ευχάριστη και αναγκαία πανάκεια!...
Ο εθνικός ευνουχισμός που έχει υποστεί ο εξαπατημένος
Γερμανικός λαός ως απόρροια αυτού του τεράστιου ψέματος έχει καταστήσει
ανενεργό το εθνικό του ανοσοποιητικό
σύστημα, διακινδυνεύοντας την εθνική του επιβίωση. Οι ελάχιστοι εθνοφυλετικά
υγιείς Γερμανοί που αντιδρούν, υφίστανται τις διώξεις του πλέον στυγνού
κατοχικού καθεστώτος της υπό αμερικανό-σιωνιστική κυριαρχία Ευρώπης. Η μέγιστη
απάτη του ... ολοκαυτώματος των εβραίων δεν αφορά μόνον τους Γερμανούς, αλλά
και όλους τους Ευρωπαίους, αφού έχει και σε αυτούς αν όχι άμεσες, τουλάχιστον
έμμεσες έθνοψυχολογικές και εθνοπαραλυτικές προεκτάσεις. Ως εκ τούτου,
εστιαζόμενοι στο Άουσβιτς καθίσταται απαραίτητη μια σύντομη λόγω ελλείψεως
χώρου ανασκόπηση της ανυπέρβλητης Απάτης των 6.000.000 με τη παράθεση κάποιων
ιστοσελίδων.
Τον Απρίλιο του 1990 ο καθηγητής Yehuda Bauer του Εβραϊκού
Πανεπιστημίου του Ισραήλ, που θεωρείται ως ένας σημαίνων ιστορικός του
Ολοκαυτώματος καθώς και Samuel Krakowski o διευθυντής του κέντρου του
Ολοκαυτώματος του Ισραήλ Yad Vashem - στο οποίο κατέθεσε στεφάνι ο πρόεδρος της
ελληνόφωνης δημοκρατίας - επιβεβαίωσαν ότι η ιστορία του ανθρώπινου σαπουνιού
δεν είναι αληθής. Επίσης, οι ίδιοι οι Εβραίοι παραδέχτηκαν ότι στο Άουσβιτς δεν
είχαν θανατωθεί 4.000.000 Εβραίοι αλλά μόνον 1.500.000 από τους οποίους μόνον
1.100.000 Εβραίοι. Δηλαδή, 2.500.000 λιγότεροι, οι οποίοι όμως δεν αφαιρέθηκαν
από το σύνολο των 6.000.000. Επακόλουθα άλλαξαν αναλόγως τις αναθηματικές πλάκες
του μνημείου του στρατοπέδου.
To Πραγματικό Auschwitz
Αυτό ήταν το στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας (αεροφωτογραφία)
Παρατίθεται μια αντικειμενική λίστα των διευκολύνσεων
που είχαν στην διάθεση τους οι κρατούμενοι του κατ’ ισχυρισμόν «στρατοπέδου θανάτου» του
‘Άουσβιτς στην Πολωνία. Τις περισσότερες από αυτές τις διευκολύνσεις
εγκαταστάσεις μπορούν να τις δουν και σήμερα οι επισκέπτες του στρατοπέδου,
όπως τον κινηματογράφο, την πισίνα, το νοσοκομείο, την βιβλιοθήκη και το
ταχυδρομείο. Οι επισκέψεις ήταν συχνές. Τάχα, για το πλέον φοβερό από τα Γερμανικά στρατόπεδα,
ομάδες επιθεώρησης του Ερυθρού Σταυρού επισκέπτονταν επανειλημμένα το Αουσβιτς
και τους επιτρεπόταν να μιλήσουν με εκπροσώπους των κρατουμένων, για να
ακούσουν από τους ίδιους για κάθε κακή μεταχείριση, διακοπή των ταχυδρομικών
δεμάτων ή επιστολών, θέματα υγείας, συσσίτια φαγητού, κλπ. Τέτοιες επισκέψεις
του Ερυθρού Σταυρού ποτέ δεν επέτρεψαν οι Σοβιετικοί να γίνουν στα χιλιάδες
σοβιετικά στρατόπεδα των Γκούλαγκ. Το Άουσβιτς είχε πολλές παροχές, διευκολύνσεις και
υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων:
Οδοντιατρικές Υπηρεσίες Στρατοπέδου
Αναρρωτήρια Στρατοπέδου και ένα Νοσοκομείο, στο οποίο
χειρούργοι από τη διάσημη κλινική Charité του Βερολίνου αποσπάζονταν.
Υπήρχαν δώδεκα κουζίνες σε
όλο το στρατόπεδο, με τον έλεγχο αντιπροσώπων του Ερυθρού Σταυρού. Προς το
τέλος του πολέμου λόγω των συμμαχικών βομβαρδισμών οι παροχές ελαττώθηκαν κατά
πολύ.
Υπήρχαν 16 ορχήστρες στο στρατόπεδο με κάθε όργανο
Ένα θέατρο, όπου
ανέβαιναν έργα με κρατούμενους ηθοποιούς
Πανεπιστήμιο του στρατοπέδου με
μαθήματα όλων σχεδόν των θεμάτων
Ένας κινηματογράφος
Ένας οίκος ανοχής που
επιβεβαιώνεται και από τους υπαλλήλους του μουσείου του Άουσβιτς! Αυτός ο οίκος έγινε το καλοκαίρι του 1943 με
διαταγή του Χίμλερ και βρισκόταν στο block 24.
Μια βιβλιοθήκη με 5000 τόμους καθώς και θρησκευτικές
εγκαταστάσεις
Εγκαταστάσεις για ποδόσφαιρο
Το
στρατόπεδο είχε και σάουνα
Ο χάρτης του Άουσβιτς
Ποιός έχει πισίνα σε στρατόπεδο θανάτου;
Το Άουσβιτς είχε
στούντιο τέχνης
Το Μουσείο του Άουσβιτς έχει 1470 πίνακες, αλλά δεν
εκτίθεται ούτε ένας!
Το στρατόπεδο είχε ένα σύστημα κινήτρων με κουπόνια
Γραφείο παραπόνων του στρατοπέδου
Γάμοι ελάμβαναν χώρα μεταξύ των κρατουμένων
Οι κρατούμενες άφηναν τα παιδία τους σε βρεφονηπιακούς
σταθμούς
Μαιευτήριο του Άουσβιτς όπου πάνω από 3000 γεννήσεις
είχαν καταγραφεί
Γυναικείες φύλακες
για τις γυναίκες κρατούμενες
Το Άουσβιτς
εξέδιδε τα δικά του χρήματα
Οι κρατούμενοι πληρωνόντουσαν και εξόδευαν τα χρήματα τους
σε καντίνες, μπορδέλα και καταστήματα
Τα Κρεματόρια
του Auschwitz - Αυτές οι κατασκευές
κτίσθηκαν με βιασύνη μετά την πρώτη επιδημία τύφου, από την οποία είχαν
προσβληθεί και Γερμανοί αλλά κα Πολωνοί που έμεναν κοντά στο στρατόπεδο ...
Οι Δίκες για το … ολοκάυτωμα του Ernst Zundel
Ο Zundel είναι ένας Γερμανός Καναδός που δικάστηκε στον
Καναδά, επειδή υπέβαλε ερωτήσεις για το «ολοκάυτωμα». Ανάγκασε τον Ερυθρό
Σταυρό να προσκομίσει τα αρχεία του από τον πόλεμο, που έδειξαν μόνον 280.000 πεθαμένους
σε όλα τα στρατόπεδα συνολικά. Το Άουσβιτς ήταν ένα μεγάλο στρατόπεδο εργασίας, που
είχε σαράντα διαφορετικές βιομηχανίες. Ο πραγματικός λόγος για την ύπαρξη του
στρατοπέδου αποκαλύπτεται με τις εικόνες του βιομηχανικού
συγκροτήματος, που περιέβαλε το στρατόπεδο. Στο βιομηχανικό συγκρότημα του Μόνοβιτς, είχαν βάλει να δουλεύουν οι περισσότεροι από τους κρατούμενους του Άουσβιτς
σε διάφορες βαριές βιομηχανίες από παραγωγή καουτσούκ, ιατρικές προμήθειες,
εξοπλισμούς και ρουχισμό για τον Γερμανικό στρατό.
-wzor.jpg)
