του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου
Στις πύλες της Ρώμης, πριν από 42 χρόνια, σε ηλικία 21
ετών, σε μια ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία, βρίσκει τον θάνατο ο
Alessandro Alibrandi, ένας από τους πρωταγωνιστές του ένοπλου εθνικιστικού
αγώνα στην Ιταλία. Όταν οι νέοι του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος - MSI, και
του Μετώπου Νεολαίας, Fronte della Gioventu, άρχισαν να πέφτουν στο πεζοδρόμιο,
κάτω από τη φωτιά και τις σφαίρες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, το 1975,
στη Ρώμης ιδρύθηκε ο Επαναστατικός Ένοπλος Πυρήνας (NAR) ως ένδειξη πολιτικής ένοπλης
αντίδρασης. Αυτά ήταν τα χρόνια κατά τα οποία στην πρωτεύουσα, αλλά και σε
άλλες ιταλικές πόλεις, οι συγκρούσεις μεταξύ φασιστών και κομμουνιστών ήταν
στην ημερήσια διάταξη.
Στο Σαλέρνο, τον Ιούλιο του 1973, ο Carlo Falvella, φοιτητής και μαχητής του FUAN, (του εθνικιστικού φοιτητικού κινήματος), μαχαιρώθηκε. Στην Πάντοβα, τον Ιούνιο του 1974, οι Gianluca Giralucci και Giuseppe Mazzola δολοφονήθηκαν μέσα στα τοπικά γραφεία του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος από τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες». Στη Ρώμη, τον Φεβρουάριο του 1975, ο Μίκης Μάντακας, Έλληνας φοιτητής και ακτιβιστής του FUAN, πυροβολήθηκε θανάσιμα από αριστερό ένοπλης ομάδας.
Στο Μιλάνο, τον Μάρτιο του
1975, ο Sergio
Ramelli,
φοιτητής και ακτιβιστής του Μετώπου Νεολαίας, δολοφονείται από φοιτητές της
Ιατρικής αριστερούς, με βάναυσα χτυπήματα στο κεφάλι με σιδερένια εργαλεία, ενώ
και πάλι στη Ρώμη, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο Μάριο Ζιτσέιρι, φοιτητής και
μαχητής του Μετώπου της Νεολαίας, πυροβολείται μπροστά στα γραφεία του κινήματος
από αριστερούς.
Ήταν η αρχή του ένοπλου εθνικοεπαναστατικού αγώνα, από
νεαρούς 18ρηδες που είδαν ότι πλέον η ζωή τους δεν είχε καμιά αξία και ότι το
κόμμα τους είχε σχεδόν εγκαταλείψει και μάλιστα συζητούσε και με το … δημοκρατικό
τόξο της εποχής μόνο για πολιτικά θέματα, χωρίς καμιά αντίδραση.
Έτσι ξεκίνησαν να απαντούν και όχι μόνο ενάντια στην
αριστερά αλλά και ενάντια στο Σύστημα δολοφονώντας αστυνομικούς, δημοσιογράφους
και δικαστές. Ένας από αυτούς τους νεαρούς ακτιβιστές, ο Alessandro Alibrandi, υπηρέτησε για πρώτη φορά στο Μέτωπο της Νεολαίας, στη συνέχεια, στο FUAN, και τελικά, αγκάλιασε τον ένοπλο
αγώνα, και ήταν ένας από τους ιδρυτές του Επαναστατικού Ένοπλου Πυρήνα, ΝΑR.
Η πρώτη ένοπλη δράση στην οποία συμμετείχε ήταν ανταλλαγή πυροβολισμών με την αστυνομία στο Borgo Pio στη Ρώμη τον Μάρτιο του 1977. Κατηγορούμενος ότι συμμετείχε στη δολοφονία του ακτιβιστή της Lotta Continua (Συνεχής Πάλη, ένοπλη αριστερή ομάδα) Walter Rossi, το απόγευμα της 30ης Σεπτεμβρίου 1977, συνελήφθη, μαζί με άλλους του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, αλλά αθωώθηκε από την κατηγορία της δολοφονίας και καταδικάστηκε για σωματικές βλάβες.
Χρόνια αργότερα, ο ίδιος ο Alibrandi, κατηγορήθηκε για τη δολοφονία
ενός άλλου μαθητή της Lotta Continua, του Roberto Scialabba, τον Φεβρουάριο του
1978, και των αστυνομικών, Straullu και Di Roma, στο «Οκτώβριος 1981. Τον κατηγόρησαν
ορισμένοι μετανοούντες φυλακισμένοι που συμμετείχαν σε διάφορες εκτελέσεις. Για
να αποφύγει τη σύλληψη από τον Ρωμαίο δικαστή, ο Alessandro Alibrandi αποφάσισε
να πάρει το δρόμο της φυγοδικίας.
Τον Ιούλιο του 1981, έφυγε στον Λίβανο και εντάχθηκε στο κίνημα Maronite Falange που πολεμούσε εναντίον των Μουσουλμάνων. Εν τω μεταξύ, οι αρχηγοί των NAR στην Ιταλία συνελήφθησαν από την αστυνομία και ο Alessandro αποφάσισε να επιστρέψει για να σχηματίσει το "Nuovi Nar" μαζί με τους λίγους επιζώντες. Αλλά ο χρόνος πλέον έφτανε στο τέλος, αυτής της περιπετειώδους ζωής. Ο Alessandro, ενώ ο κλοιός του καθεστώτος σφίγγει, ψάχνει απεγνωσμένα να βρει και να δολοφονήσει τον αστυνομικό Angelino, ο οποίος τον είχε συλλάβει πριν καιρό ως ύποπτο για μια δολοφονία δικαστή και τον είχε χτυπήσει πολύ άσχημα μέσα στο κελί του.
Το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου 1981, με τον
αχώριστο Sordi και δύο άλλους βετεράνους της εμπειρίας του Λιβάνου, τον Belsito
και τον Ciro Lai, ο "Alì Babà", έτσι τον φώναζαν, αποφασίζει ότι
είναι η ιδανική μέρα για την εκτέλεση του αστυνόμου. Αλλά όταν η ομάδα φτάνει
στο σπίτι του αστυνομικού, δεν υπάρχει ίχνος από τον Αντζελίνο. Έτσι, οι
τέσσερις έφυγαν και άρχισαν να περιπλανιούνται στη Ρώμη. Φτάνουν στο Labaro,
ένα χωριουδάκι στη Φλαμίνια. Υπάρχει εκεί ένα κιόσκι με φρούτα και λαχανικά.
Σταματούν και αγοράζουν μερικά μανταρίνια. Λίγο μετά περνά ένα αστυνομικό αμάξι και οι τέσσερις νεαροί αποφασίζουν να πάρουν θέση και να περιμένουν να επιστρέψει για να αφοπλίσουν τους αστυνομικούς (ένας από τους τρόπους να προμηθεύονται όπλα και σφαίρες, ο άλλος ήταν οι ληστείες σε τράπεζες). Αλλά το αυτοκίνητο δεν έρχεται.
Στις 12.50, ενώ ο Alibrandi κάθεται στην άκρη του πεζοδρομίου και τρώει ένα μανταρίνι, περνά ένα άλλο αστυνομικό αυτοκίνητο, το οποίο ξαφνικά κάνει μια όπισθεν και σταματά μπροστά από τον "Alì Babà", ο οποίος σε δέκατα του δευτερολέπτου αποφασίζει να ενεργήσει, όπως είχε κάνει στο Μιλάνο, τραβώντας το πιστόλι του και έτσι ξεκινά το χάος. Δεκάδες σφαίρες πέφτουν, ο αστυνομικός που καθόταν στο πίσω κάθισμα δέχεται αρκετές, ενώ οι δυο μπροστινοί, μπόρεσαν αν και τραυματισμένοι να βγουν και να καλυφθούν ανταποδίδοντας τα πυρά, που ήδη έριχναν και οι άλλοι τρεις νεαροί.
Ο Sordi τραυματίζεται ενώ ο Allesandro πέφτει στο έδαφος αιμόφυρτος. Τότε οι τρεις καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα ζόρισαν και μπαίνουν μέσα στο περιπολικό με τον ήδη νεκρό αστυνόμο και το σκάνε. Σε μια οδό εγκαταλείπουν το όχημα και κλέβουν με την βία ένα άλλο. Ο Alibrandi, μεταφέρεται στο νοσοκομείο όπου και διαπιστώνεται ο θάνατος του. Πεθαίνει έτσι ένας από τους πιο αγαπητούς νεοφασίστες της Ρώμης. Φίλος των Φαλαγγιτών Χριστιανών, και σούπερ-ενθουσιώδης οπαδός της Λάτσιο, ο «Αλί Μπαμπά» θα παραμείνει ο «απαγορευμένος μύθος» γενεών νεοφασιστικών ακτιβιστών σε όλη την Ιταλία. Όταν πέθανε, φορούσε μια αλυσίδα γύρω από το λαιμό του με μια χρυσή ηλιακή σβάστικα.
Ας μην βιαστούμε να κρίνουμε τις πράξεις και τις επιλογές του νεαρού. Την περίοδο εκείνη, η επιβίωση ενός εθνικοεπαναστάτη ήταν μόνο η ένοπλη άμυνα η οποία, μετατράπηκε σε επίθεση για λόγους που είχαν να κάνουν αποκλειστικά με εκείνα τα χρόνια. Οι νεαροί εκείνοι συναγωνιστές έδωσαν την ζωή τους στις πλατείες, στους δρόμους, καθημερινά δίνοντας άνισες μάχες ενάντια στα σκυλιά του καθεστώτος, την αριστερή λαίλαπα που κυριαρχούσε παντού, αλλά και ενάντια στο ίδιο το σύστημα, μαχόμενοι για την Ιδέα, για την μεγάλη Ιδέα της επανάστασης των Εθνών.
Εκείνα τα παιδιά δεν ήταν απλοί πατριώτες του
καναπέ που απλά ασχολούταν μόνο για μια βουλευτική καρέκλα, ήταν αληθινοί
μαχητές, ήταν αυτοί που έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς νεαρούς εθνικιστές να
δημιουργήσουν ένα αντίβαρο ενάντια στην κρατική και αριστερή βία.
«…και να αισθάνεσαι μέσα σου ότι στα είκοσι σου χρόνια προσπαθείς
να δώσεις ένα νόημα στην επανάσταση σου…»
Συναγωνιστής Alessandro Alibrandi: Presente!
-wzor.jpg)
Μας δουλεύει ο Κρίνος, την ίδια μέρα ανάρτηση για τη Χεζμπολάχ και για τον Alibrandi που συμμετείχε στο Καταγιέμπ και εκπαιδευόταν από τους IDF.
ΑπάντησηΔιαγραφή"The law enforcement authorities were closing in on Alibrandi and his comrades, so he left the country in 1981 and enlisted in the Maronite militia of the Phalange, in Lebanon. There he trained with the Lebanese whose trainers ostensibly included Tsahal personnel. A SISDE report dated 25 June 1981 and signed by SISDE vicedirettore Vincenzo Parisi, which was leaked in 2020, stated that Alibrandi had at one time been treated for unspecified wounds in the Israeli military hospital in Nahariya."
(wiki)
O Μποβιάτσος πάλι λέει ότι είναι αντισιωνιστής αλλά simpάρει και για τον μισθοφόρο των σιωνιστών. Μια ωραία ατμόσφαιρα.
Απξ που είναι η πηγή , εσγ πογ τα γνωρίζεις όλα? Είναι κάποια αόριστη πηγή ή κάποια αριστερή?
ΔιαγραφήΔείξε κάτι πιο έγκυρο παρακαλώ και άσε τις εξυπνάδες στην άκρη απλα για να πεις κατι.
Έχω μιλήσει με συντροφους του με ανθρώπους που δεν ήταν τογ πληκτρολόγιο κι διάλεξαν την ένοπλη πάλη βάζοντας με το σύστημα πρόσωπο με προσωπο την ζωή τους. Σωστό ή λάθος πίστεψαν σε κατι έπραξαν όμως και κάτι. Ο συγκεκριμένος σκοτώθηκε σε μάχη, δεν ήταν σε καμία καρέκλα.
Οπότε εσυ ξερόλας, δείξε αξιόπιστα στοιχεια και το συζητάμε.
5:24 Το ότι ήταν στους Φαλαγγίτες σημαίνει ότι εκπαιδευόταν απο τον IDF;
ΔιαγραφήΗ ιταλική πηγή (με έγγραφα) είναι εδώ:
Διαγραφήhttps://insorgenze.net/2020/08/01/le-protezioni-israeliane-del-neofascista-alibrandi/
μας λες ότι μιλάς με "συντρόφους" αλλά πάλι δεν μας λες τι σου είπαν για τον Λίβανο. Πίστεψαν σε μια "ιδέα" οι Ιταλοί και πήγαν στους φαλαγγίτες, όταν οι φαλαγγίτες πίστευαν μόνο στο χρήμα.
Έτσι μπράβο.. είναι πολύ όμορφο να στηρίζεσαι σε αριστερές εγκάθετες πηγές.. τι ακριβώς θέλεις να αποδείξεις.. πόσο όμορφα κρίνεις από τον καναπέ σου..αντε κουράγιο. Τώρα να ψάξουμε να βρούμε και τι ομάδα υποστήριζε, οπότε να τον βγάλουμε άχρηστο.. να είσαι καλά και καλό αγώνα συντροφε
ΔιαγραφήΉταν στο Λίβανο με τους Καταγιέμπ. Δεν τον βγάζει κανείς "άχρηστο". Αλλά ήταν με τη λάθος μεριά της ιστορίας. Αυτό δεν αλλάζει.
ΔιαγραφήΘα ήθελα να προσθέσω τα λόγια ενός άλλου μεγάλου αληθινού εθνικοεπαναστατη, που και αυτός συγκρούστηκε με το Σύστημα και όχι με άπλους ακτιβιστες. Ο Mario Tuti στην αυτοβιογραφια του τελειώνει με την φραση:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κάναμε συχνά λάθη, είχαμε πολλές ελπίδες και τολμούσαμε περισσότερα από όσα επιτρεπόταν. Παίξαμε με τη μοίρα του καθενός και το ίδιο έκανε και αυτη με εμάς, μας ταρακούνησε και μας χτύπησε με την ζωη και μας πέταξε σαν φλεγόμενες σφαίρες και πήγαμε. μέχρι που η φωτιά έγινε στάχτη...Ο στόχος όμως είχε χτυπηθεί!"
Άνθρωποι που δεν δίστασαν όπως έχω γράψει. Και εμείς, μετά απο χρόνια αραχτός στην ασφάλεια του καναπε, αντε καμία πορεία...κρίνουμε κάποιους που τόλμησαν και παλεψαν με γνωστά αποτελέσματα.
Ψάχνουμε να βρούμε τι έκανε, τι δεν έκανε, τη έτρωγε τι καφέ έπινε και βγάζουμε τα κόμπλεξ μας και ίσως την αμάθεια μας και τα προβλήματα μας.
Αυτά και καλη καλή συνέχεια.
Τιμή στον Αλιμπράντι ο οποίος έπεσε αντρίκια μαχόμενος κατά του αντιφασιστικού κράτους και παρακράτους. Οι "καθαρολόγοι" ελεύθερα να πάνε στη Μέση Ανατολή και να πλακωθούν με όποιαν μεριά τους κάνει κέφι, μιας και δεν έχουν το κουράγιο να καθαρίσουν την ίδια τους τη γειτονιά / πόλη / χώρα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε λίγο θα μας πείτε και για τον Αλή Μπαμπά με τους σαράντα κλέφτες.
ΔιαγραφήΚάποιες σκέψεις γύρω από την αντίθεση στην ατομική ιδιοκτησία...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://mavreslegeones.blogspot.com/2023/12/blog-post.html?m=1
Τίμη και Δόξα στον μεγαλό αγωνιστή Alesandro Alibrandi!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ένοπλος φασιστικός αγώνας στην Ιταλία πρέπει να μελετηθεί ενδελεχώς από τους εθνικοεπαναστάτες. Θέλουμε περισσότερα άρθρα για τους NAR, την δράση τους και την ιδεολογία τους.
Δεν ρωτάω ούτε υστερόβουλα, ούτε κακοπροαίρετα: ισχύει ότι οι μαχητές των NAR είχαν δεσμούς με την μαφία της Banda della Magliana;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι. Και με τη στοά P2. Η πλάκα είναι πως αυτή η μαφία σήμερα διοικείται από την οικογένεια Καζαμόνικα που είναι Τσιγγάνοι.
ΔιαγραφήΕκείνες οι εποχές ήταν πολύ περιέργες και δύσκολες. Ναι υπήρχαν κάποιοι ακτιβιστες που ήταν συνδεδεμένοι με το κοινό ποινικό που λεμε. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Δεν δικαιολογώ τις ενέργειες αλλά δεν ξέρω τι θα έκανα εγώ όπως άλλοι, εκείνα τα χρόνια που η ζωή ήταν εύθραυστη.
ΔιαγραφήΥπάρχουν περιγραφές από συναγωνιστές Ιταλούς της εποχής για πολλά τέτοια περιστατικά.
Εξάλλου ο ..χώρος μας σε όλα τα έθνη, παντα ήταν εύκολος στόχος από ολους