Ψηφίδες ακροδεξιάς παράνοιας*

 

γράφει ο Παρατηρητής

*Καιρός να μαζέψει κάποιος τον Κωνσταντίνο Πλεύρη. Μήνες τώρα το επικοινωνιακό show δεν έχει τελειωμό. Ο «Πατριάρχης» του Χατζηγώγου αρέσκεται στο να δίνει συνεντεύξεις για γάμους βέρες και ταξίδια. Ας του πει κάποιος ότι είναι στα δυσμάς του βίου του και η υστεροφημία δεν υπάρχει λόγος να συνοδεύεται από την γελοιότητα.

*Το πρώτο ακροδεξιό κόμμα που έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση υπέρ του Ισραήλ ήταν … οι «Σπαρτιάτες» που ευλογήθηκαν και αναπτύχθηκαν με ευθύνη του «Μεσσία» του Δομοκού. Τι να πρωτοσχολιάσει κάποιος για την ανακοίνωση αυτή και το θράσος του Στίγκα. Πλέον «δεμένοι» χειροπόδαρα από το σύστημα σιωπούν επιδεικτικά με τον βουλευτικό μισθό όμως να κατατίθεται κανονικά και με τον νόμο. Οσονούπω θα είναι ελεύθερος και ο Ηλίας και τότε θα έχουμε πολλά να δούμε και να σχολιάσουμε.

*Εκείνος ο ευρωβουλευτής που τρώει και πίνει χρόνια τώρα στην Ευρωβουλή σάρκα από την σάρκα του «αρχηγού» από την Πεύκη, αληθεύει ότι ψήφισε σε πρόσφατη ψηφοφορία ενάντια στα ελληνικά συμφέροντα; Είναι ο μόνος που κατάφερε να κοροϊδέψει τόσο εύκολα τον «αρχηγό» να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Το αστείο είναι ότι παλιοί υπαρχηγοί του κόμματος πλέκουν το εγκώμιο του εν λόγω «τουρίστα» ο οποίος δείχνει πλήρη αδιαφορία. Να τον χαίρονται τον «εξαιρετικό συναγωνιστή» που τον έστειλαν διακοπές διαρκείας επειδή υπήρξε κολλητός του «αρχηγού».

*Καλός και άγιος ο «αντικομμουνισμός» αρκεί το παραμύθι να έχει δράκο. Τουτέστιν η «Δημοκρατία» Καραμανλικών συμφερόντων που προβάλλει κατά καιρούς και πατριωτικές εκδόσεις ανάμεσα σε άρθρα του Φριζή και του Κρανιδιώτη, επέλεξε για τα «Δεκεμβριανά» να κυκλοφορήσει το προσωπικό ημερολόγιο του Σκόμπι «που απελευθέρωσε την Αθήνα» σύμφωνα με την διαφήμιση του βιβλίου. Το ερώτημα είναι αν θα πρέπει να κλάψουμε ή να γελάσουμε με τις επιλογές αυτές την στιγμή που οι Άγγλοι υπήρξαν η αιτία των δεινών σε αυτόν τον τόπο.

*Ελάχιστοι οι παρευρισκόμενοι στην κηδεία της Δέσποινας Παπαδοπούλου. Δεν θα σχολιάσω ότι έλαμψαν δια της απουσίας τους οι κοινοβουλευτικοί του «χώρου». Ανεξάρτητα με το τι πιστεύει κάποιος για τους Απριλιανούς ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι οπαδοί της δικτατορίας στην πλειοψηφία τους έχουν πεθάνει. Την ίδια στιγμή πάνε αρκετά καλά τα βιβλία γύρω από την επταετή στρατιωτική κυβέρνηση και μάλιστα στις νεαρές ηλικίες. Τα συμπεράσματα δικά σας.