Συνέντευξη της κοινότητας «Littoria el Baluarte» από την Αργεντινή

Συνέντευξη της κοινότητας «Littoria el Baluarte» από την Αργεντινή

Μετάφραση από τα Ισπανικά για τον «Μαύρο Κρίνο»: Κώστας Μανιάτης

Αυτόνομοι συναγωνιστές βρέθηκαν στην Αργεντινή. Τους ευχαριστούμε για την συνέντευξη.

Γεια σας Αργεντινοί σύντροφοι, πρώτα από όλα δώστε μας μερικές μικρές πληροφορίες για την πολιτική σας ομάδα που ονομάζεται Littoria el Baluarte, γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα; Πότε δημιουργηθήκατε και ποιος είναι ο πολιτικός σας προσανατολισμός; Συχνά κάνετε πολιτικές ενέργειες όπως μνημόσυνα, ομιλίες, έκδοση έντυπου υλικού, κοινωνικές συγκεντρώσεις κ.λπ.

Προσπαθώντας να είμαι σύντομος, η Littoria είναι μια κοινότητα και το El Baluarte είναι το όνομα του πολιτιστικού μας συλλόγου, για τον οποίο εργαζόμαστε πολιτικά και πολιτιστικά, αλλά αυτό δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά μετά από πολλά χρόνια μαχητικότητας, δουλειάς, προσπάθειας και συντροφικότητας. Είναι αποτέλεσμα αρκετών προηγούμενων έργων, τα οποία, αν και παρέμειναν στο παρελθόν, διαμόρφωσαν το ποιοι είμαστε και τον τρόπο εργασίας μας. Η κοινότητα αυτή καθαυτή είναι 10 ετών, αλλά πολλά από τα μέλη της είναι ενεργά για μεγάλο χρονικό διάστημα μεταξύ 15 και 30 ετών. 

Γι' αυτό κάνουμε τη διαφορά μεταξύ κοινότητας και οργάνωσης, αφού όχι μόνο μοιραζόμαστε την κοσμοθεωρία μας και τον πολιτικό και πολιτιστικό αγώνα μας, αλλά μοιραζόμαστε  και την ζωή μας πριν από πολύ καιρό από τότε που ήμασταν νέοι αγωνιστές, σήμερα είναι φυσιολογικό για τις γυναίκες και τα παιδιά μας να  συμμετέχουν σε δραστηριότητες του συλλόγου. Η Littoria είναι για εμάς, η ιδέα να είμαστε το σπίτι των lictors, των φορέων του fascio, ένα σύμβολο της ενότητας, της δικαιοσύνης και σαφώς του φασισμού, ο προμαχώνας όπως ορίζει η ίδια η λέξη είναι η οχύρωση από την οποία προστατεύουμε αυτές τις ιδέες. Δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε ανοιχτά ως Αργεντινοί φασίστες. Αυτό σημαίνει ότι η άποψη μας για τον εθνικισμό έχει μερικές φορές πιο ριζοσπαστικές θέσεις από εκείνες άλλων εθνικιστικών ή πατριωτικών ομάδων.

Σε συνομιλίες με Έλληνες συντρόφους που επισκέφτηκαν τα γραφεία σας στο Μπουένος Άιρες  μας μετέφεραν ότι υποστηρίζετε την κυβέρνηση της πρώτης περιόδου του Χουάν Περόν το 1946 και όχι τη δεύτερη του 1973! Μπορείτε να μας δώσετε λεπτομέρειες για την κοινωνική του πολιτική εκείνη την περίοδο;

Ο Περονισμός είναι ένα πολύ ευρύ θέμα και θα πρέπει να αφιερώσουμε πολύ χρόνο συζητώντας το. Πρώτον, ας ξεκαθαρίσουμε, ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΟΝΙΣΤΕΣ ούτε υιοθετούμε τον Περονισμό, καταρχάς, οι κυβερνήσεις του Περόν ήταν 3, χωρισμένες σε δύο περιόδους από το ‘46 έως το ‘55 και η επιστροφή στη δεκαετία του '70, μπορεί να ειπωθεί ότι η πρώτη του κυβέρνηση ήταν εξαιρετικά επηρεασμένη από εθνικιστικές ομάδες, στρατιωτικοί και πολίτες που συνδέονται με τον φασισμό, δημιούργησαν μεγάλες κοινωνικές αλλαγές εμπνευσμένες πλήρως από τον ιταλικό φασισμό, αλλά αυτό μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου και τροποποιήθηκε μέχρι να γίνει η πολιτική δύναμη κενή περιεχομένου. Η  διείσδυση  έγινε τόσο από φιλελεύθερα όσο και από αριστερά ιδεολογικά ρεύματα. Γι' αυτό η πρώτη κυβέρνηση είναι πολύ διαφορετική από τις επόμενες, η κριτική τώρα γιατί δεν δικαιώνουμε τον Περονισμό θα μας οδηγούσε να γράψουμε ένα βιβλίο, γι' αυτό και δεν έχουμε αρκετό χώρο σε αυτό το σημείωμα.

Ποιες είναι οι βασικές ιδεολογικές σας αρχές ως πολιτική ομάδα; Πώς μπορεί να αναπτυχθεί ξανά αυτή η πλούσια σε πόρους χώρα αλλά με τόσους φτωχούς  πολίτες; Eίστε μια ανοιχτά εθνικιστική ομάδα στην Αργεντινή, πόσο δύσκολο είναι να επιβιώνετε και πόσο ισχυρή είναι η καταπίεση από το κράτος; Ο Μarcelo Scalera ήταν ένα παράδειγμα χαρακτηριστικό αυτού το 1996 ...

Η Αργεντινή έχει μακρά ιστορία ομάδων και κινημάτων από το 1930, ο Αργεντίνικος εθνικισμός και ο φασισμός είχαν πάντα στενούς δεσμούς στη χώρα μας. Όσον αφορά το πώς θα αναπτυχθεί μια πλούσια χώρα με φτωχό λαό, πρέπει να ανακτηθούν οι κυρίαρχες πολιτικές που έχουν χαθεί εδώ και πολύ καιρό, η οικονομία μας έχει υποταχθεί σε ξένα συμφέροντα σε συνενοχή με τους πολιτικούς μας εκπροσώπους για αιώνες, νομίζω ότι είναι μια κατάσταση, που η Ελλάδα κατανοεί ξεκάθαρα, αλλά δεν νομίζω ότι στο άμεσο μέλλον θα δούμε αλλαγές σε αυτή την κατάσταση. Δεν υπάρχει δίωξη εθνικιστικών ομάδων εφόσον δεν κάνουν ριζοσπαστικές ενέργειες ή ομιλίες ή ο αριθμός τους δεν είναι σημαντικός, πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο Marcelo  Scalera ήταν ένας από εμάς, αριστερές ομάδες δεν επιτέθηκαν ποτέ ούτε δολοφόνησαν εθνικιστές τα τελευταία χρόνια. 

Το κράτος διώκει μόνο ριζοσπαστικές ομάδες, ελέγχουν τον λόγο και τις δραστηριότητες μας και εφαρμόζουν όλη τους τη δύναμη για να μας κρατήσουν σιωπηλούς. Κάνω αυτή τη διευκρίνιση, γιατί το να είσαι μόνο Εθνικιστής στην Αργεντινή δεν σημαίνει ότι κουβαλάς κοσμοθεωρία ή πολιτική γραμμή, υπάρχουν φιλελεύθεροι εθνικιστές από τα αριστερά, από τα δεξιά και όλων των χρωμάτων. Άλλοι Περονιστές και άλλοι αντιπερονιστές. Γνωρίζουμε ότι από αυτή την άποψη η Ευρώπη είναι καλά καθορισμένη μεταξύ δεξιού - αριστερού και αντίθετου εθνικισμού, αυτό δεν είναι ξεκάθαρο εδώ, μερικές φορές βλέπουμε πολλούς Ευρωπαίους να ισχυρίζονται ότι αριστεροί πολιτικοί ή ομάδες είναι εθνικιστικές και είναι πολύ σοβαρό λάθος ,γιατί αυτές οι ομάδες και οι άνθρωποι είναι εθνικοαριστεροί.

Η ομάδα σας θεωρεί τα μέλη της ως «Ευρωπαίους» που ζουν στην Αργεντινή ή έχετε αναπτύξει  μια ισχυρή ξεχωριστή ταυτότητα ως Αργεντίνικο έθνος;

Είναι ένα ερώτημα που διχάζει το να είσαι Αργεντίνος ο ίδιος, και όχι μόνο το πολιτικό περιβάλλον, η Αργεντινή είναι μια χώρα που ως επί το πλείστον κατάγεται από μετανάστες, μερικοί από εμάς ούτε πάνω από 2 γενιές, αυτό σημαίνει ότι αν οι γονείς ή οι παππούδες σου είναι Ευρωπαίοι, η οικογένεια σας, σας έχει μεγαλώσει ως τέτοια, επομένως ο ίδιος ο λαός της Αργεντινής δεν έχει καθορισμένη ταυτότητα, στην ίδια ερώτηση μπορείτε να βρείτε χίλιες διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα με το άτομο που την απαντά, τώρα υπάρχουν δύο σημαντικά οράματα, αυτοί που αποδέχονται ότι είναι απόγονοι Ευρωπαίων και προσπαθούν επί δεκαετίες, που διατήρησαν τα έθιμά τους και την ιδέα τους για την κοινωνία και αυτοί που αρνούνται την Ευρώπη και την βλέπουν ως καταπιεστική δύναμη και ξένη, αυτοί οι δύο Αργεντινοί συνυπάρχουν καθημερινά, όσοι από εμάς κατάγονται από Ευρωπαίους είμαστε περήφανοι για αυτό, αλλά εμείς επίσης ζούμε με έναν Αργεντινό που δεν είναι Ευρωπαίος, που προέρχεται από αυτόχθονες ή μη ευρωπαίους μετανάστες και αυτούς που έχουν ανακατευτεί. 

Αυτό το δίλημμα μεταφέρεται και στο πολιτικό πεδίο και διχάζει τον εθνικισμό. Ο εθνικιστής στις μεγάλες πόλεις είναι συνήθως ευρωπαϊκής καταγωγής, αλλά σε μια επαρχία της βόρειας Αργεντινής είναι πιθανώς γιος ιθαγενών ή μιγάς ,το όραμα του για τον κόσμο είναι ριζικά διαφορετικό. Αυτό σημαίνει ότι οι πολιτικές ομάδες εντός του εθνικισμού δεν βρίσκουν ενότητα ή κοινά σχέδια. Βρισκόμαστε σίγουρα σε μια ευρωπαϊκή θέση, η οποία δεν γίνεται αποδεκτή από την πλειοψηφία των εθνικιστικών ομάδων που συνδέονται περισσότερο με τον Περονισμό και την ιθαγενή παραδοσιοκρατία. Στον 20^ο αιώνα αυτό ήταν πολύ διαφορετικό, όλοι οι εθνικιστές ήταν Ευρωπαίοι ή παιδιά Ευρωπαίων, δεν υπήρχε ομάδα αργεντίνικου εθνικισμού που να ήταν αντιευρωπαϊκή ή να διεκδικούσε τις αξίες της καταγωγής τους ως ιδανικό για να ακολουθήσει.

Ποια είναι η γνώμη σας ως λευκοί για τις αυτόχθονες φυλές που ζουν στις Άνδεις και στην Παταγονία; Επίσης ένας mestizo μπορεί να είναι περήφανος Αργεντινός πατριώτης; Πιστεύετε σε χωριστές χώρες για λευκούς στην Αργεντινή, τη Νότια Βραζιλία και την Ουρουγουάη;

Είναι μια ακόμη διαρκής αντίφαση στη χώρα μας, την οποία ορίζουμε ως πατρίδα. Η πατρίδα είναι η γη των πατέρων, για κάποιες ομάδες είναι η Ισπανία ή η Ευρώπη, για άλλες μόνο η Αργεντινή, αλλά μπορεί κανείς να είναι Ευρωπαίος και Αργεντινός πατριώτης, αφού τα μεγάλα έργα της Αργεντινής έχουν γίνει από Ευρωπαίους, αλλά αν πάρουμε τον πόλεμο των Μαλβίνας ως παράδειγμα υπήρξαν μεγάλα  ευρωπαϊκά λάθη, αν μιλάμε για το παρελθόν για μερικούς Αργεντινούς η ιστορία τους είναι αυτή της Ευρώπης για άλλους είναι αυτή της προϊσπανικής Αμερικής, για εμάς η αυτοκρατορία των Ίνκας δεν είναι το παρελθόν μας, για άλλους Αργεντινούς είναι, δεν μπορεί να υπάρξει κοινή θέση, και οι δύο κοσμοθεωρίες συνυπάρχουν μέχρι να εξαφανιστεί κάποιος, βρισκόμαστε στον 21^ο αιώνα και είναι σχεδόν αδύνατο να μιλάμε για δημιουργία νέων εθνών ή να σκεφτόμαστε ένα απαρτχάιντ, είναι αλήθεια ότι για έναν Ευρωπαίο ένας σύντροφος από την νότια Βραζιλία είναι περισσότερο αδερφός του παρά ο εθνικιστής από το Τσάκο απόγονος ιθαγενών.

Η χώρα σας πριν από το Β’ ΠΠ ήταν στις 5 κορυφαίες πλούσιες χώρες στον κόσμο και μετά από αυτή την περίοδο είναι για μεγάλο χρονικό διάστημα ασταθής, έχει ακόμη όμως τεράστιους φυσικούς πόρους, γιατί συμβαίνει αυτό;

Η Αργεντινή, ως ουδέτερη και στους δύο πολέμους, συσσώρευσε περιουσία προμηθεύοντας πρώτες ύλες στην Ευρώπη. Στο τέλος του δεύτερου πολέμου, πολλοί μαχητές από την πλευρά των ηττημένων αναζήτησαν καταφύγιο στη χώρα μας. Πολλές εταιρείες από χώρες του Άξονα είχαν επίσης μεγάλα περιουσιακά στοιχεία στη χώρα μας. Μετά το τέλος του πολέμου, πολλές από τις οικονομικές δράσεις της χώρας μπλοκαρίστηκαν, ένας μεγάλος αριθμός εταιρειών μπήκε στη μαύρη λίστα και πολλές από αυτές τις εξαγωγές δεν πληρώθηκαν, εκείνη την εποχή που ο Περονισμός ήταν ακόμα πολύ κοντά στις φασιστικές θέσεις που αργότερα εγκαταλείφθηκε, ο ίδιος ο Τσόρτσιλ δήλωσε ότι η Αργεντινή, που ήταν ένα φασιστικό προπύργιο στη Νότια Αμερική, έπρεπε να συντριβεί, ένας οικονομικός πόλεμος. 

Ένας φιλελεύθερος στρατιωτικός τομέας που υποστηρίχθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες ανέτρεψε τον Περόν και επέτρεψε τη συνεχή λεηλασία κεφαλαίων και πόρων, ειδικά από Η.Π.Α. και το Ηνωμένο Βασίλειο, στη συνέχεια η μαρξιστική διείσδυση μέσω ανταρτών που εισήλθαν στη χώρα υπό Περονιστικές σημαίες με την επικύρωση του ίδιου του Περόν που μετέπειτα  εμφανίστηκε ευθυγραμμισμένος με τις αριστερές επαναστατικές ομάδες στην πρόθεση του να επιστρέψει από την εξορία, δημιουργώντας εσωτερικό χάος, νικημένος από τις ένοπλες δυνάμεις μας. Ο πόλεμος των Μαλβίνας, η τελευταία περήφανη πρόκληση της Αργεντινής στη νέα τάξη πραγμάτων που προέκυψε από τον πόλεμο, η καταστροφή επισφραγίστηκε οριστικά. Το έθνος δέχτηκε επίθεση από διαφορετικά μέτωπα, με το αντάρτικο εσωτερικά και με την οικονομία από έξω, οι νικηφόρες ένοπλες δυνάμεις στον αντιανατρεπτικό πόλεμο ηττήθηκαν αργότερα από το ΝΑΤΟ και την Αγγλία, αφήνοντας το έθνος εντελώς ανυπεράσπιστο.

Ποια είναι η άποψή σας για τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές ομάδες όπως  Casa Pound, Hogar Social, Identitaire κ.λπ.; Τι γνωρίζετε για την Ελληνική πολιτική σκηνή;

Πιστεύω ότι όλες οι ομάδες, ανεξάρτητα από ποιο τμήμα προέρχονται, είναι σημαντικές, και η καθεμία έχει την ταυτότητα της ανάλογα με την κατάσταση που βιώνει κάθε χώρα και το δικό της όραμα ή τη φόρμουλα της να ακουστεί, αλλά πιστεύω επίσης ότι υπάρχουν θέσεις που δεν πρέπει ποτέ να διαπραγματευτούν, και επίσης ότι πρέπει να έχουμε μια ορισμένη συνοχή με αυτά που μεταδίδουμε πολιτικά, μερικές φορές κάνουμε το λάθος να προσπαθούμε να φανούμε σύγχρονοι ή να ευχαριστούμε άλλους με αντιφατικές ιδέες, σύμβολα ή χαρακτήρες, προσπαθώντας να ευθυγραμμιστούν με τις ιδέες μας, αυτό είναι μπερδεμένο και το βλέπω λάθος, είναι επίσης κατανοητό ότι εάν η ομάδα έχει αποφασίσει να συμμετάσχει στην πολιτική του κόμματος πρέπει να δεχτεί ορισμένες θέσεις, εάν κάποιος «πρέπει να πάει στο γουρούνι» προφανώς δεν θα βγει εντελώς καθαρός. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις και τα δύο, αν πρόκειται να έχεις μια ομάδα που λειτουργεί από μια ριζοσπαστική ιδέα είναι δύσκολο να κάνεις κομματική πολιτική. 

Επιπλέον, το ίδιο πολιτικό σύστημα στη Δύση δημιουργείται ως παγίδα όπου θα σε αναγκάσουν να αποδεχτείς ή να δηλώσεις πράγματα που δεν μοιράζεσαι. Αλλά πιστεύω ότι όλες οι ομάδες προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό, το σημαντικό είναι να μείνουμε όρθιοι και να ψάχνουμε πάντα έναν τρόπο να ακουστούμε, κάποιες θα έχουν προσωρινές επιτυχίες, άλλες θα διαρκέσουν περισσότερο, αλλά κάποια στιγμή, κάποιος πατριώτης θα βρει την σωστή ιδέα να κάνει. Ο χώρος της εξουσίας της, νομίζω ότι πέρα ​​από τα λάθη που μπορεί να έκανε αν είχε, η «Χρυσή Αυγή» ήταν το πιο επιτυχημένο παράδειγμα αυτού του αιώνα, πολύ πιο δυνατό, σημαντικό και πιο ξεκάθαρο από άλλες ομάδες, η Ελλάδα έδειξε ότι μπορεί να γίνει κάτι σπουδαίο που πραγματικά συγκινεί τον λαό μας, νομίζω ότι πρέπει να είναι περήφανοι για τη δύναμη, την ικανότητα και το θάρρος που έχουν οι αγωνιστές τους, είναι πραγματικά οι μόνοι που έχουν τρομάξει τη δύναμη της νέας τάξης στο τελευταίο διάστημα εδώ και 80 χρόνια, και αυτό είναι ξεκάθαρο, όταν δεν το κάνουν. Δεν έχουν διστάσει να χρησιμοποιήσουν τη φυλακή, ακόμη και τον φόνο, για να τους σταματήσουν. Είστε το λίκνο της δύσης. Και ναι παρακολουθούμε συνεχώς τι συμβαίνει στην Ελλάδα.

Η Αργεντινή και η Ελλάδα, έχουν ένα κοινό πρόβλημα, την βρετανική αυτοκρατορία που καταλαμβάνει τα νησιά Μαλβίνας στον Νότιο Ατλαντικό και στην Κύπρο  σε ορισμένες περιοχές στο νότιο τμήμα, πείτε μας την άποψη σας για τον πόλεμο και πώς θα ξανά διεκδικήσει η Αργεντινή τα νησιά; Ο Κριστίνο Νικολαΐδης ήταν Έλληνας Αργεντίνος επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας που συμμετείχε ενεργά στον πόλεμο.

Πρώτα πρέπει να επισημάνουμε κάτι που είναι πραγματικό, το πρόβλημα δεν είναι με τον αγγλικό λαό, αλλά με το βρετανικό στέμμα ή τον στρατιωτικό-εμπορικό του μηχανισμό, πρέπει να καταλάβουμε ότι το στέμμα, δεν είναι ούτε βασιλιάδες, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακριβό στολίδι για τον λαό του, αλλά αυτό που ορίζεται ως το στέμμα είναι ένα σύστημα στρατιωτικών οικονομικών συμφερόντων, μιας ομάδας βρετανικών και εβραϊκών ελίτ, που λειτουργούν εδώ και 5 αιώνες. Ένα περίεργο γεγονός είναι ότι στον όρκο των Βρετανών ο στρατός έχει ορκιστεί να προστατεύει τα οικονομικά του συμφέροντα σε όλο τον κόσμο. Η Αργεντινή από το στάδιο της ισπανικής αντιβασιλείας, αντιμετώπισε μάχες και βρετανικές εισβολές, οι Μαλβίνες είναι η τελευταία, αλλά για περισσότερο από δύο αιώνες είχαμε στρατιωτικές αντιπαραθέσεις μαζί τους, το Μπουένος Άιρες εισέβαλε και ανακατακτήθηκε σε δύο περιπτώσεις, την ημέρα της κυριαρχίας μας στις 20 Νοεμβρίου  για παράδειγμα, είναι μια ναυμαχία του αγγλο-γαλλικού στόλου και των εθνικών στρατευμάτων. 

Η Αγγλία έχει εμπλακεί στις υποθέσεις της Αργεντινής από την ανεξαρτησία της από την Ισπανία, συμμετέχοντας σε αυτό, αυτή η οικονομική-στρατιωτική ομάδα έχει ως έργο της την συνεχή κυριαρχία επί των πρώτων υλών του έθνους μας, που αντιστέκεται συνεχώς υπό διάφορους πατριώτες στην ιστορία μας τους τελευταίους δύο αιώνες. Για εμάς, οι Μαλβίνες είναι ένα ηρωικό κατόρθωμα, με τα λάθη μας, αλλά ήταν η τελευταία εξέγερση του λαού μας ενάντια σε μια νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργήθηκε μετά τον δεύτερο πόλεμο, η οποία φαίνεται να υπαγορεύει ότι όλα τα έθνη πρέπει να υπηρετούν μια ομάδα ισχυρών ανθρώπων . Για την Αργεντινή οι Μαλβίνες  είναι μια ανοιχτή πληγή και η 2^α Απριλίου είναι η πιο σημαντική εθνική ημέρα του έθνους μας, είναι η μέρα που ως ενωμένος λαός ανακτούμε την επικράτεια μας και αμφισβητήσαμε την Αγγλία και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Μετά την ήττα, οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις ξεκίνησαν τη διαδικασία απομαλβινοποίησης, υπεράσπισης της υπόθεσης και των πρωταγωνιστών της, που χρηματοδοτήθηκαν από βρετανικές ΜΚΟ, πολλοί ήρωες της Μαλβίνας καταδικάστηκαν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, επειδή πολέμησαν. Όλα ακολουθούν ένα μεθοδικό σχέδιο συνεχούς διάλυσης. Αυτό που πολλοί στον κόσμο δεν γνωρίζουν είναι ότι εξακολουθούμε να έχουμε οικονομικούς και στρατιωτικούς υλικούς περιορισμούς 40 χρόνια μετά, για τους Άγγλους και το ΝΑΤΟ, η Αργεντινή δεν είναι ένα αξιόπιστο έθνος. 

Όπως αναγνώρισε η ίδια η βρετανική στρατιωτική διοίκηση, βρισκόμασταν λίγες μέρες μακριά από τη νίκη στη σύγκρουση, αλλά δεν θα ήταν κάτι μόνιμο αφού είχαν πυρηνικά όπλα και την άνευ όρων υποστήριξη του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, η Αγγλία δέχτηκε το ισχυρότερο πλήγμα στο ναυτικό της από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και αναγκάστηκε να βυθίσει το νοσοκομειακό  πλοίο Belgrano εκτός της ζώνης αποκλεισμού που καθορίστηκε και από τις δύο πλευρές, για να αυξήσει τον αριθμό των θυμάτων της Αργεντινής. Αναφορικά με τον Κριστίνο Νικολαΐδη, ήταν Έλληνας στρατηγός της Αργεντινής που συμμετείχε  σε  μάχες με αντάρτες αριστερούς αλλά και στις  Μαλβίνες αλλά ήταν και αυτός  που έπρεπε να αναλάβει μετά την ήττα για να  διευκολύνει  την επιστροφή των δημοκρατικών δυνάμεων στην εξουσία. Για κάποιους, ήταν ήρωας για τη μάχη με τους μαρξιστές αντάρτες πριν από τον πόλεμο, αλλά η ίδια δημοκρατία που διευκόλυνε την επιστροφή της στην εξουσία τον έκρινε ως ένοχο.

Στις 10 Νοεμβρίου του 2023 έγιναν εθνικές εκλογές και ο Χαβιέ Μιλέι είναι ο νέος πρόεδρος της χώρας, θεωρείται  ως «αντιπερονιστής» «αναρχοκαπιταλιστής» «ελευθεριακός», υποστηρίζει  ότι θα αντικαταστήσει το πέσο με το δολάριο, θα μειώσει τους φόρους, θα κλείσει την εθνική τράπεζα σας, πώς βλέπεις την παρουσία του στην κεντρική πολιτική;

Ποιοι  πιστεύετε ότι βρίσκονται  πίσω από τον Μιλέι επειδή σε λίγα μόλις χρόνια χωρίς πολιτικές οικογενειακές ρίζες ήρθε στην εξουσία! Τα δυτικά ΜΜΕ τον κατηγορούν ήδη ως δεξιό πολιτικό, όπως είναι ο Μπολσονάρο, ο Τραμπ κ.α. Είναι σαφές ότι είναι κατά των αμβλώσεων και του καθολικού Πάπα αλλά υποστηρίζει και τον γάμο των κίναιδων, γιατί τον ψήφισαν μαζικά οι μεσαίες και οι κατώτερες τάξεις;

Η Αργεντινή διέρχεται ξανά οικονομική κρίση υπό τις σημαίες του Περονισμού, η σύγχυση πολλών Ευρωπαίων είναι να πιστεύουν ότι το αργεντίνικο peronismo των τελευταίων 40 ετών είναι μια κυρίαρχη ή εθνικιστική δύναμη, όμως φέρει μόνο σύμβολα κενά περιεχομένου, o Argentine Peronιsm είναι μια μαφία προοδευτικών ιδεών, εντελώς αντίθετη με αυτές της αρχικής περονιστικής ιδεολογίας, οι ηγέτες της είναι πρώην αγωνιστές μαρξιστικών και φιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατικών ομάδων που καταλήγουν στον πιο εγκληματικό προοδευτισμό στην ιστορία της Αργεντινής, κάνει τον λαό να πιστεύει ότι είναι η πιο εθνικιστική επιλογή, αφού και οι ισχυρότερες εθνικιστικές ομάδες υψώνουν τη σημαία του Περόν, κάτι άχρηστο αφού ο ίδιος ο Περόν επικύρωσε και τις δύο αριστερές και δεξιές ιδεολογίες στις τάξεις του, επομένως κανένας από τους δύο δεν είναι δεξιός και οι δύο έχουν δίκιο. 

Tα σύμβολα του, μετά από αυτή την περίοδο 4 δεκαετιών, ο λαός συνέδεσε κάθε κυρίαρχη ιδέα με τη διαφθορά, την απάτη, την κλοπή και το άδειασμα της χώρας και ρίχτηκαν στην αγκαλιά του Javier Milei, που φέρνει όλες τις φιλελεύθερες ιδέες των μεγάλων προδοτών και στις υπηρεσίες των Βρετανών στην ιστορία της Αργεντινής, χέρι-χέρι με τον πιο άγριο καπιταλισμό, ο πιο ριζοσπαστικός σιωνισμός και η πίστη στις δυνάμεις του άξονα Ισραήλ, Αγγλία, Η.Π.Α. έχει πάρει την ίδια θέση με την Ουκρανία χωρίς πόλεμο. 

Αυτός ο χαρακτήρας, που δημιουργήθηκε και χρηματοδοτήθηκε από μεγάλους διεθνείς οικονομικούς ομίλους, δεν έχει καμία ομοιότητα με τον Μπολσονάρο ή τον Τραμπ, που είναι από μια πιο παραδοσιακή δεξιά και λίγο πιο κυρίαρχη. Το έργο του είναι να παραδώσει όλους τους εθνικούς πόρους και τις εταιρείες σε ξένα κεφάλαια για να μειώσει τα διεθνή  χρέη και με αυτόν τον τρόπο να καθαρίσει την οικονομία, κάτι που μπορεί να γίνει αλλά μετά δεν θα  έχει καμία υποστήριξη με την πάροδο του χρόνου. Εφόσον δίνει τον απόλυτο έλεγχο των περιουσιακών μας στοιχείων στο μέλλον, θα ήταν σαν ένας αγρότης να πληρώνει τα χρέη του πουλώντας τα χωράφια του, τότε δεν θα έχει με τίποτα να ζήσει και τα χρήματα από τα κέρδη του δεν θα είναι αρκετά για να αγοράσει νέα χωράφια και να ανταγωνιστούν τους ξένους ιδιοκτήτες των πρώην χωραφιών τους. 

Είναι μια βασική εξήγηση αλλά συνοψίζει τι συμβαίνει, με το θέμα της δολαριοποίησης και του κλεισίματος της κεντρικής τράπεζας, δεν νομίζω ότι είναι κάτι που ξεπερνά τις προεκλογικές υποσχέσεις μιας και οι οικονομικές δυνάμεις έχουν ήδη κλείσει τις πόρτες για να το κάνουν.  Θα ήταν επίσης ένα συνολικό λάθος και θα άφηνε το έθνος μας 100% υπό την εξουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, δεδομένου ότι στην αρχή του χρόνου το πρώτο βήμα ενός έθνους ή κυρίαρχου βασιλείου ήταν να κόψει το δικό του νόμισμα, δηλαδή να δηλώσει ότι ένα έθνος είναι ο ιδιοκτήτης του πώς να διαχειριστεί την οικονομία της, η Ελλάδα μπορεί να δει πώς το να αφήσει τους ισχυρούς της Ευρώπης να διαχειρίζονται την οικονομία της την έχει βλάψει από τότε που υιοθέτησαν το ευρώ, αυτό θα ήταν ακόμα σοβαρό, αλλά επειδή δεν θα υιοθετούσαμε ένα κοινό νόμισμα για πολλές χώρες, αλλά μάλλον θα δεχόμασταν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εκδίδουν, ελέγχουν και διαχειρίζονται το νόμισμα μας επειδή είναι δικό τους, δίνοντας ένα απλό παράδειγμα, ότι δεν υπάρχουν φυσικά χρήματα σε δολάρια για την παροχή ενός ολόκληρου έθνους, που σημαίνει ότι πολλά από αυτά τα χρήματα θα ήταν εικονικά θα εμπιστευόσασταν όλα τα χρήματα του έθνους σας να τα διαχειρίζονται το ομοσπονδιακό αποθεματικό μιας άλλης χώρας, η οποία είναι επίσης αφιερωμένη στην εκμετάλλευση όλου του κόσμου;

Όσον αφορά τις θέσεις του LLA, της πολιτικής δύναμης του Milei, είναι μια ποικίλη ομάδα υπερκαπιταλιστικών ιδεών, από τις παγκόσμιες ελίτ, και μασονικές ομάδες, επιπλέον, ο ίδιος ο επικεφαλής του Τεκτονισμού ανακοίνωσε στην Αργεντινή ότι είχαν τα «αδέρφια» τους σε όλες τις θέσεις και είχαν παρουσιάσει το κυβερνητικό τους πρόγραμμα στον υποψήφιο. Είναι προφανώς εχθροί των ιδεών μας για τον Χριστιανισμό και όλων των δυτικών αξιών, ο θεός τους είναι τα χρήματα, δεν επιτίθενται στον Πάπα επειδή είναι ο χειρότερος Πάπας στην ιστορία ή για τις αριστερές του θέσεις, του επιτίθενται ως επικεφαλή της  εκκλησίας αν και είναι ήδη εκφυλισμένη. Η αντι αριστερή του στάση δεν είναι ιδεολογική, είναι πρακτική, κάθε εθνικιστής ξέρει ότι αριστερά και δεξιά είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η Αργεντινή είναι καταδικασμένη σε μια ακόμη χειρότερη κρίση.

Πρόσφατα υπήρξε ένα νέο κύμα λευκής μετανάστευσης στην Αργεντινή από Ρώσους και άλλους Ευρωπαίους, υποστηρίζετε αυτό το γεγονός; Ποια είναι η τρέχουσα φυλετική σύνθεση της χώρας, ποσοστό των Ευρωπαίων, mestizo;

Η πραγματικότητα είναι ότι η Αργεντινή δεν δέχεται πραγματικά ευρωπαϊκή μετανάστευση, για περισσότερες από 6 δεκαετίες, τις τελευταίες τέσσερις δεχόμαστε φτωχούς και πρόσφυγες από όλες τις χώρες της Νότιας Αμερικής, κυρίως αυτόχθονες και μείγματα Αφρικανών και αυτόχθονων πληθυσμών από τη Βενεζουέλα και την Κολομβία. Η ρωσική μετανάστευση δεν είναι όπως πιστεύεται παγκοσμίως, είναι μάλλον μια επιχείρηση μαφίας, φτάνουν έγκυες γυναίκες 7 και έως 9 μηνών που πληρώνουν για να τις φέρουν και να κάνουν παιδιά στην Αργεντινή. Με αυτόν τον τρόπο παίρνουν τα χαρτιά τους πιο εύκολα και χρησιμοποιούν τις υπηκοότητες μας για να πληρούν τις προϋποθέσεις για είσοδο στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, με βίζα Αργεντινής. Πολύ λίγοι μένουν ή σχεδιάζουν να μείνουν στο μέλλον. Η Αργεντινή στις διάφορες μεταναστευτικές της διαδικασίες έφτασε στις αρχές του περασμένου αιώνα να έχει σχεδόν 80% Ευρωπαίους, αυτό ποικίλλει με την πάροδο του χρόνου και τις μεταναστεύσεις από τις γειτονικές χώρες, και υπολογίζω ότι αυτή τη στιγμή θα είναι 60%, 30% μιγάδες  και μόνο 20% ή λιγότερο αμιγώς αυτόχθονες

Αληθεύει ότι υπάρχουν σχέδια Εβραίων και καπιταλιστών να αγοράσουν μεγάλες εκτάσεις χωραφιών στην Παταγονία για να κάνουν εκμεταλλεύσεις και να εγκαταστήσουν ανθρώπους στην περιοχή;

Aυτά τα σχέδια υπάρχουν αλλά δεν είναι τόσο ακριβή όσο θα θέλαμε να γνωρίζουμε, από τα τέλη του 1870 ένας από τους δημιουργούς του Σιωνισμού, ο βαρόνος Mauricio Hirsch, πρότεινε τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ στην Αργεντινή, προωθώντας έτσι τα ταξίδια των εποίκων σε μεγάλους αριθμούς στη χώρα μας, τότε όταν άλλαξε ξανά στην ιδέα της Παλαιστίνης το 1948, πολύ λίγοι επέλεξαν να πάνε στο Ισραήλ, και διάφορες ομάδες Σιωνιστών συνέχισαν να αναζητούν τον έλεγχο της Αργεντινής Παταγονίας, επί του παρόντος αρκετοί Εβραίοι επιχειρηματίες ή οικονομικές ομάδες εμφανίζονται εκεί, συνεχίζουν να αγοράζουν  γη σε κρυφές διαπραγματεύσεις με πολιτικούς τόσο στην Αργεντινή όσο και στη Χιλιανή Παταγονία, αυτό ονομάζεται σχέδιο ANDINIA, λόγω ενός εγγράφου που έφεραν στο φως τη δεκαετία του '70 ομάδες των στρατιωτικών πληροφοριών της Αργεντινής.

Το Μπουένος Άιρες είναι μια υπέροχη πόλη για να επισκεφθείτε και να περάσετε όμορφες στιγμές με διάσημα κρέατα και ποτά, μουσεία, πολιτιστικές εκδηλώσεις, είναι μια ευρωπαϊκή πόλη στη Νότια Αμερική και όχι μια τυπική λατινική περιοχή!

Eίναι γεγονός ότι το Μπουένος Άιρες είναι μια σπουδαία ευρωπαϊκή πόλη, που βρίσκεται στη Νότια Αμερική, ειδικά λόγω της μετανάστευσης, η οποία προσπαθεί να αντανακλά τον παλιό κόσμο στην άλλη άκρη του ωκεανού, αλλά και αυτή είναι καθ' οδόν προς την εξαφάνιση, ο αριθμός των μεταναστών από τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής φέρνει τα αφροιθαγενή έθιμα τους και στους δρόμους αρχίζεις να βλέπεις αυτό το στυλ ομιλίας, ντυσίματος και δράσης των μελών συμμοριών της Κεντρικής Αμερικής, κάτι που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν  απίστευτο τώρα ενθαρρύνεται παντού, είναι επίσης αυτό το δίλημμα που είδαμε προηγουμένως, ποια είναι η ταυτότητα μας; Θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε αυτή η αντανάκλαση της Ευρώπης στην Αμερική! Για εμάς τους Ευρωπαίους είναι ξεκάθαρο. Αλλά δεν μπορούμε να μιλάμε για όλους.

Το αργεντίνικο ποδόσφαιρο είναι σαν θρησκεία για τους ανθρώπους εκεί, πώς εξηγείς αυτόν τον φανατισμό; Παρατηρούμε πολλά πατριωτικά πανό για τις Mαλβίνες και σημαίες της Αργεντινής στα γήπεδα!! (σ.μ: γιατί η προπαγάνδα των Ελλήνων αθλητικών δημοσιογράφων λέει ότι οι Αργεντινοί είναι γενικά αριστερός λαός!)

Το ποδόσφαιρο είναι μια από τις πιο δυνατές δημοφιλείς εκφράσεις στο έθνος μας. Πιστεύω ότι τόσες πολλές οικονομικές κρίσεις το έχουν μετατρέψει σε πάθος και απόδραση, μια ασφάλεια ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλά ή κακά, αλλά το ποδόσφαιρο δεν απογοητεύει, αλλά ο εθνικισμός που επικεντρώνεται σχετικά με το ποδόσφαιρο είναι απλώς φολκλορικός, δεν είναι κάτι αληθινό όπως στην Ευρώπη όπου πολλοί ultras είναι επίσης μαχητές, στερείται εντελώς πολιτικών ιδεών, στη δεκαετία του '90 προσπαθήσαμε να αναλάβουμε μερικά κλαμπς για να ενθαρρύνουμε τους ultras που θα κουβαλούσαν ιδέες, αλλά είναι ένα εντελώς οριακό περιβάλλον όπου το χρήμα κυριαρχεί και τα ναρκωτικά, με τον καιρό όλοι οι σύντροφοι επέλεξαν να είναι ερασιτέχνες φίλαθλοι χωρίς οργανώσεις. 

Η Αργεντινή είναι μια χώρα όπου οι ριζοσπαστικές ιδέες δεν γίνονται αποδεκτές, οι ακροαριστερές ομάδες είναι τόσο μικροσκοπικές όσο και οι ριζοσπαστικές φασιστικές ομάδες, αλλά τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι κυβερνώντες πολιτικές δυνάμεις έχουν δώσει πολιτιστικούς χώρους και μεγάλη δημοσιότητα στις αθλητικές ομάδες, τόσο πολιτιστικά όσο και κοινωνικά. Πολιτικά, καθώς τα ΜΜΕ ελέγχονται από την πολιτική εξουσία, αυτή η εικόνα μιας αριστερής και προοδευτικής χώρας έχει πουληθεί στον κόσμο, κάτι που συμβαίνει και στην Ισπανία και στην Ιταλία, ο κόσμος  εδώ γενικά αποστρέφεται την ιδέα του «σοσιαλισμού». Έχουν επηρεάσει πολλούς μόνο με το πρόσχημα του Περονισμού, αλλά είναι κάτι που έχει φθαρεί με τον καιρό, αυτές οι εκλογές έδειξαν ότι μια ψεύτικη δεξιά τους κέρδισε ευρέως!

Ποια είναι η άποψή σας για την Ουρουγουάη; Είναι σαν μια "μικρή" Αργεντινή; Θα έπρεπε να ενωθεί με την Αργεντινή ή όχι για ιστορικούς λόγους;

Το πιο συνηθισμένο αστείο στην Αργεντινή είναι να λέμε ότι η Ουρουγουάη είναι η επαρχία μας ή είναι η επαρχία των επαναστατών, λόγω  ιστορικών γεγονότων, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι είναι ήδη ένα έθνος που σχηματίστηκε πριν από 200 χρόνια και κανείς δεν έχει την πρόθεση της επανεισόδου της στην Αργεντινή, Αν μιλούσαμε για έναν ειδυλλιακό κόσμο όπου θα θριάμβευαν οι ιδέες μας, πιστεύω ότι μια φυσική διαδικασία θα έδινε χώρο στην Ουρουγουάη και στο νότο της Βραζιλίας να αποφασίσουν να σχηματίσουν ένα μεγάλο έθνος μαζί μας. Αλλά αυτή τη στιγμή είναι εντελώς ουτοπικό.

Τι πιστεύουν οι Αργεντινοί για τον Ελληνικό λαό και τον αρχαίο πολιτισμό μας, επειδή  γνωρίζουμε ότι πολίτες  από την κοινωνία σας μελετούν φανατικά ελληνική ιστορία.

Η Αργεντινή μέχρι πολύ πρόσφατα μελετούσε μεγάλο μέρος της κλασικής εκπαίδευσης της Ελλάδας και της Ρώμης στα σχολεία της και κυρίως φιλοσοφικά, η αρχαία ελληνική σκέψη είναι η πνευματική βάση της Δύσης, δεν υπάρχει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα, ούτε η συνέχεια της στη Ρώμη, νομίζω είναι αδύνατο να κατανοήσουμε την κοσμοθεωρία του φασισμού χωρίς τους Έλληνες κλασικούς και τη λατινική τους συνέχεια, όπως πιστεύω απόλυτα ότι για να διαμορφωθεί η κοινωνική και πνευματική ηθική σήμερα χρειάζεται μόνο να διαβάσετε τους Έλληνες στοχαστές για να κατανοήσετε το όραμα μας στον κόσμο. Στις τάξεις του συλλόγου μας γίνονται συνεχώς αναφορές στους μεγάλους στοχαστές της Ελλάδας. Θυμάμαι ότι ο Degrelle, ο επικεφαλής του Rexism, σχολίασε στη βιογραφία του ότι όταν ρώτησε τον A.H. πώς έβλεπε τον εαυτό του, απάντησε, σαν Έλληνας. Ίσως δεν είναι οι ακριβείς λέξεις αλλά συνοψίζουν την απάντηση.

Τα τελευταία λόγια είναι δικά σας, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για αυτή την ωραία συνέντευξη για τα ελληνικά εθνικιστικά μέσα ενημέρωσης, Siemre Camaradas!

Εκτιμούμε αυτήν την ευκαιρία, για να μπορούμε να αφηγηθούμε ίσως με μια μικρή περίληψη τι είναι ο αγώνας μας στο νοτιότερο έθνος του κόσμου, ο καθένας από τον τόπο του πρέπει να συνεισφέρει όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε οι ιδέες μας να παραμείνουν ζωντανές ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε από την νέα νεωτερικότητα, η ταυτότητα, οι κυρίαρχες αρχές, η κοσμοθεωρία μας πρέπει να αγωνιστούν για να επιβιώσουν. Χαιρετίσματα εκ των προτέρων στους συντρόφους και φίλους της Ελλάδας, περιμένουμε την επιστροφή σας!