Επειδή τον τελευταίο καιρό πολλοί σύντροφοι και αναγνώστες του ιστολογίου μας επικοινώνησαν μαζί μας και ζήτησαν να μάθουν την θέση μας για μια σειρά καίριων ζητημάτων , προχωράμε σήμερα στην αναδημοσίευση μιας άκρως ενδιαφέρουσας και εκτενούς συνέντευξης που παρουσιάστηκε στο ιστολόγιο «Ηλιοφόρος» τον Δεκέμβριο του 2008.
Να σημειωθεί ότι μετά την δημοσίευση της συνέντευξης - την οποία διάβασαν εκατοντάδες Σύντροφοι αλλά και απλοί αναγνώστες σε ελάχιστες ημέρες - έλαβαν μέρος πιέσεις γνωστών προσώπων στους διαχειριστές του εν λόγω ιστολογίου και αφαιρέθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα οι σύνδεσμοι του «Μαύρου Κρίνου» , του ιστολογίου «Φαιοκόκκινο Μέτωπο» καθώς και η ηλεκτρονική σελίδα του Εθνοφυλετικού Συνδέσμου ΑΡΜΑ.
1) Κατ' αρχήν πείτε μας λίγα λόγια για την Αυτόνομη Κίνηση Μαύρος Κρίνος. Πότε ξεκίνησε , πώς δημιουργήθηκε , πού επικεντρώνεται η δράση της κλπ.
Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από το ιστολόγιο «Μαύρος Κρίνος» τον Απρίλη του 2007. Το ιστολόγιο ξεκίνησε με στόχο να αποτελέσει βήμα έκφρασης συναγωνιστών με διάφορες επιρροές, όπως αυτές από τα περιοδικά «Αντίδοτο» και «Γαμμάδιον», από τα κινήματα των αυτόνομων εθνικοσοσιαλιστών της Ευρώπης, από διάφορα ρεύματα της εθνικιστικής αριστεράς, από το ιδιαίτερα γνωστό στην Ευρώπη αλλά όχι στην Ελλάδα, ρεύμα της «Νέας Δεξιάς» (Nouvelle Droite), όπως και από όλα τα εθνικοεπαναστατικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αγωνίζονται ενάντια στη Νέα Τάξη , το διεθνή ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό, σε άλλες χώρες του κόσμου.
Με βάση το διάλογο που αναπτύχθηκε στο ιστολόγιο, δημιουργήθηκε στη συνέχεια η Αυτόνομη κίνηση Μαύρος Κρίνος, με στόχο την ενότητα παρέμβασης και δράσης. Έτσι συσπειρώθηκαν μαζί περισσότεροι παλιοί και νέοι συναγωνιστές , προερχόμενοι από διάφορα ρεύματα ολόκληρου του αντικαπιταλιστικού εθνικοεπαναστατικού φάσματος.
Προχωρήσαμε στην έκδοση των εντύπων «Μαύρη Σημαία» και «Μαύρο Μέτωπο», τη δημιουργία της μπάντας «Χαριστική Βολή» το cd της οποίας διανέμουμε δωρεάν, όπως και πλήθους αυτοκόλλητων. Κύριο χαρακτηριστικό των δράσεών μας σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας είναι η προσπάθεια να προβάλλουμε την ιδέα της ανάπτυξης εθνικής λαϊκής αντίστασης και δράσης ενάντια στη Νέα Τάξη πραγμάτων, στις γειτονιές, στα σχολεία , στους χώρους εργασίας. Επισκεπτόμαστε εργατικούς χώρους και γειτονιές, στηρίζουμε εργατικές κινητοποιήσεις όπως αυτές των ναυτεργατών και λιμενεργατών, προβάλλουμε στα σχολεία και στις σχολές ένα προσανατολισμό κινητοποιήσεων και σκέψης εντελώς διαφορετικό από αυτόν που επικρατεί εκεί και τον οποίο βάζουν διάφοροι χώροι της «αριστεράς» και των «αντιεξουσιαστών».
Δραστηριοποιούμαστε πάνω σε ζητήματα όπως η ενημέρωση για τις εκτρώσεις , η προστασία του περιβάλλοντος και κινητοποιηθήκαμε ενάντια στην εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας από τις πολυεθνικές και τα καταστήματα της Benetton, διαδώσαμε το μήνυμα για μποϋκοτάζ στα Starbucks που στηρίζουν το πρόγραμμα εξοπλισμών του Ισραήλ. Δείχνουμε ενεργά την αλληλεγγύη μας στους λαούς που αντιστέκονται στο διεθνή ιμπεριαλισμό και στο Σιωνισμό, συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους Σέρβους , στο λαό του Ιράν , του κατεχόμενου από την Τουρκία Κουρδιστάν και της Παλαιστίνης.
Δραστηριοποιούμαστε επίσης στα εθνικά θέματα, διεκδικώντας την απελευθέρωση της Κύπρου από την κατοχή και την ένωση με την Ελλάδα, ενώ προβάλλουμε την πραγματικότητα για τα παιχνίδια του ιμπεριαλισμού με την ονομασία των Σκοπίων και τις πολιτικές της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Θράκη, με τη συνενοχή και συμμετοχή των «ελληνικών» κυβερνήσεων και πολιτικών.
Παράλληλα αναδεικνύουμε την ανάγκη για ανάπτυξη αγώνων για την απελευθέρωση της Ελλάδας , της Ευρώπης και των λαών της γης από τη Νέα Τάξη πραγμάτων , τον διεθνή ιμπεριαλισμό , την καπιταλιστική εκμετάλλευση και το Σιωνισμό. Στεκόμαστε ενάντια στις λογικές τόσο της ακροδεξιάς που ψάχνει ή παίζει παρακρατικό ρόλο σε ένα νεοταξικό αντεθνικό κράτος, όσο και της νεοταξικής αριστεράς. Αναδεικνύουμε επίσης τον παρακρατικό και κατασταλτικό ρόλο των διαφόρων «αντιφασιστικών» και «αντιρατσιστικών» συμμοριών της Νέας Τάξης.
2) Πρώτο θέμα των ημερών αποτελεί η δολοφονία του 16χρονου Αλέξη και τα όσα επακολούθησαν. Ποιά είναι η θέση σας ;
Η δολοφονία ήρθε ως αποτέλεσμα της νοοτροπίας και της κατάστασης που καλλιεργεί στην αστυνομία το ίδιο το παρηκμασμένο , πλουτοκρατούμενο και νεοταξικό «Ελληνικό» κράτος, οι κυβερνήσεις και ο πολιτικός του κόσμος, μαζί με το κοινωνικό υπόβαθρο που μέσα σε αυτή την κατάσταση υπάρχει στη νεολαία. Αυτό που ακολούθησε τη δολοφονία ήταν μια κατευθυνόμενη από αστικά πολιτικά κόμματα, παρακράτος και κάθε λογής προβοκάτορες μαζική επίθεση σε πολίτες μικρομεσαίων στρωμάτων και εργαζόμενους, την οποία οι δημοσιογράφοι, μαζί με τους «αντιεξουσιαστές» και τη νεοταξική αριστερά προσπάθησαν να εμφανίσουν ως «λαϊκή εξέγερση».
Καμιά πραγματικά λαϊκή και πραγματικά εξέγερση βέβαια δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει κάποιο εθνικό, κοινωνικό και άρα «λαϊκό» στόχο διεκδίκησης, δεν μπορεί να μην προβάλλει κάποιο κοινωνικό και πολιτιστικό όραμα ανώτερο από την υπάρχουσα κατάσταση. Οι πραγματικά λαϊκές εξεγέρσεις στρέφονται ενάντια σε αυτούς που καταδυναστεύουν το λαό, ενάντια σε αυτούς που συντηρούν τη σήψη και την παρακμή, και όχι σε βάρος του ίδιου του λαού. Καμιά πραγματικά λαϊκή εξέγερση δεν καίει κατοικίες, μικρές επιχειρήσεις, αυτοκίνητα και μηχανές ιδιωτικής χρήσης, δεν αφήνει εκατοντάδες ανθρώπους άνεργους ή κατεστραμμένους επαγγελματικά, και μάλιστα χωρίς να υπάρχει καμιά απολύτως προοπτική να προκύψει κάποιο θετικό αποτέλεσμα από μια τέτοια ενέργεια. Και βέβαια κάθε πραγματικά λαϊκή εξέγερση, εμπνέεται και καθοδηγείται από ιδανικά , αξίες και ιδέες της επαναστατικής κοινωνικής και εθνοφυλετικής πρωτοπορίας.
Ποια ήταν τα «ιδανικά» της συγκεκριμένης «εξέγερσης»; Κανένα εκτός από την οχλοκρατία, την αλητεία, το συμμοριτισμό και το πλιάτσικο. Στα συγκεκριμένα γεγονότα, μαζί με διάφορα «εξεγερμένα» , ηθικά και πνευματικά παρηκμασμένα πλουσιόπαιδα και κάποια άλλα τέτοια στοιχεία, συμμετείχαν και παρακρατικοί όπως και πλήθος εγκληματικών στοιχείων, που «εξεγέρθηκαν» κάνοντας πλιάτσικο στα Rolex και στα ακριβά κινητά τηλέφωνα… μαζί τους πλήθος λαθρομεταναστών, τσιγγάνων και χρηστών ναρκωτικών.
Εκτός από τις τραγικές συνέπειες της τεράστιας κλίμακας νέας οικονομικής καταστροφής που θα πληρώσουν συνολικά όλοι οι πολίτες της χώρας, η συγκεκριμένη φευτοεξέγερση άνοιξε το δρόμο για παραπέρα καταστολή μέσω αστυνομικών μεθόδων και βίας ενάντια στην προσπάθεια δημιουργίας πραγματικών λαϊκών κινημάτων, ενώ τροφοδότησε με χιλιάδες νέα μέλη ομάδες που υπηρετούν τη Νέα τάξη πραγμάτων και το ίδιο το σύστημα. Τροφοδότησε επίσης με νέα μέλη και έδωσε μια μικρή ακόμα παράταση ζωής σε διάφορα ξοφλημένα απομεινάρια και μαγαζάκια μιας τελειωμένης αστικής ακροδεξιάς τύπου δεκαετίας του ‘60 , που ψάχνει ψάχνουν σήμερα για «εθνικούς» παρακρατικούς ρόλους σε ένα κράτος μαριονέτα της Νέας Τάξης.
3) Πού τοποθετείστε Ιδεολογικά ;
Στο Μαύρο Κρίνο συμμετέχουν άτομα και ομάδες με διαφορετικές ιδεολογικές επιρροές και αφετηρίες , με στόχο την ενότητα παρέμβασης και δράσης. Καθένας στη συσπείρωσή μας διατηρεί αναλλοίωτη την δική του ιδεολογία , αλλά συμμετέχει επιδιώκοντας ενότητα παρέμβασης και δράσης. Υπάρχουν όμως κοινά ιδεολογικά στοιχεία που αποτελούν την κοινή ιδεολογική βάση της συσπείρωσης. Τα στοιχεία αυτά είναι η αντίθεσή μας στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό, η ιδέα της επαναστατικής ρήξης με το σημερινό εποικοδόμημα του καπιταλισμού και της Νέας τάξης πραγμάτων, η αλληλεγγύη μας στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στους αγώνες τους ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση των πλουτοκρατών, η ιδέα της ρήξης με το φιλελευθερισμό και κάθε ρεύμα που προέρχεται από αυτόν , η ρήξη με τις λογικές του κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας. Είμαστε μακριά από διάφορες γραφειοκρατικές και ισοπεδωτικές λογικές που υπάρχουν στα ρεύματα του μπολσεβικισμού και της νεοταξικής αριστεράς , αλλά και από τις λογικές τις ακροδεξιάς.
Είμαστε έξω από την αισθητική, τον τρόπο σκέψης, τις πολιτιστικές και ηθικές «αξίες» του σύγχρονου οικοδομήματος της Νέας Τάξης, όσο και των διαφόρων δήθεν «επαναστατικών» ρευμάτων. Προβάλλουμε μια κοινωνία χωρίς καταπιεζόμενα έθνη και λαούς, που θα σέβεται τη φύση και τους φυσικούς νόμους, που δε θα βασίζεται ούτε στη γραφειοκρατία ούτε στην πλουτοκρατία, αλλά στη λαϊκή κοινότητα και τις πολιτιστικές , ιστορικές και εθνοφυλετικές παραδόσεις της και στην αξιοκρατία.
4) Πώς αντιδράτε στις επιθέσεις εναντίον σας και στις κατά καιρούς αρνητικές φωνές ; Άλλοι μιλούν απαξιωτικά για "εθνικομπολσεβίκους", άλλοι για "ανύπαρκτους", άλλοι για "ιδεολογικά συγχυσμένους". Πώς τους απαντάτε ;
Δεχόμαστε πολύ θετικά οποιαδήποτε καλοπροαίρετη κριτική και διάλογο, διότι αυτό μας βοηθά στην εξέλιξη και βελτίωσή μας. Όμως η κριτική δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με τη λάσπη και τα παραμύθια που διάφορα μαγαζάκια κατασκευάζουν και διαδίδουν ενάντια σε όσους αρνούνται να τους αποδεχθούν ως «νταβατζήδες» τους. Επειδή δεν μπορούν να απαντήσουν τίποτα σε σχέση με αυτά που πραγματικά λέμε, μας εμφανίζουν να λέμε αυτά που θα βόλευε σε εκείνους να λέγαμε, και αντί να απαντάνε στις θέσεις μας, απαντάνε σε αυτά.
Για τη λάσπη σε προσωπικό επίπεδο δε χρειάζεται να αναφερθούμε. 30 χρόνια τώρα ακούγονται, οι ίδιες ακριβώς γνωστές ύβρεις και συκοφαντίες που ακούμε ξανά τώρα και για μας, ενάντια σε οποιονδήποτε αξιόλογο συναγωνιστή του χώρου, από τα ίδια ακριβώς πηγή προέλευσης. Για τη λάσπη σε βάρος μας σε πολιτικό επίπεδο θα αναφέρουμε όμως μερικά ενδεικτικά παραδείγματα.
Είχαμε γράψει ότι είμαστε αντίθετοι με το «διεθνισμό» των κεφαλαιοκρατών και της νεοταξικής αριστεράς, και ότι υποστηρίζουμε μιας άλλης μορφής «διεθνισμό», όχι αυτόν της κυριαρχίας υπερεθνικών εκμεταλλευτικών δομών πάνω από τα έθνη και τους λαούς, αλλά αυτόν της αλληλεγγύης των λαών σε ότι αφορά την πάλη τους ενάντια στη Νέα τάξη, τον ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό. Κατόπιν αυτού , γνωστού ρόλου άτομο που κινείται στο «χώρο», δημοσίευσε σε κάποιο περιοδικό προβοκατόρικο κείμενο που μας παρουσίαζε ως «μαρξιστές» και «διεθνιστές» με την αντεθνική αντιφυλετική έννοια, μαζί με κάποιο σκίτσο με κάποιον να σπάει με ρόπαλο ένα σφυροδρέπανο …
Είχαμε δημοσιεύσει επίσης κείμενα από τη σκοπιά της «εθνικιστικής αριστεράς» , καθώς συμμετέχουν στη συσπείρωση του Μαύρου Κρίνου συναγωνιστές και από αυτό το ρεύμα. Με αφορμή αυτά κάποια ομάδα στην Κρήτη, έγραψε ότι η «εθνικιστική αριστερά», ένα ρεύμα που υπάρχει για πάνω από ένα αιώνα και στο οποίο μπορούμε να κατατάξουμε μέχρι και το Δραγούμη, είναι μια «μόδα» , και προσπάθησαν να μας εμφανίσουν ως «λουλούδια» που προσπαθούμε να «διασπάσουμε τους εθνικιστές» σε «εθνικιστική αριστερά» και «εθνικιστική δεξιά». Αντίθετα είναι σαφές ότι στην κίνησή μας συμμετέχουν ενωτικά και συναγωνιστές από το χώρο της «Νέας Δεξιάς» (Nouvelle Droite) όπως και εθνικοσοσιαλιστές και άλλα ρεύματα. Βεβαίως όμως και δε γίνονται αποδεκτοί στην κίνησή μας άτομα από το χώρο της αστικής ακροδεξιάς , δηλαδή «εθνικιστές» που υποστηρίζουν την παραμονή της βάσης της Σούδας στην Κρήτη, την υποταγή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, που γράφουν για το «φιλέλληνα Ομπάμα» , που μιλάνε ανοιχτά υπέρ της ΚΥΠ και έχουν στη σελίδα τους σήμα την Ελληνική αστυνομία, που μιλάνε ανοιχτά για «στρατηγική συνεργασία της χώρας μας με τις ΗΠΑ» .
Με αφορμή τα κείμενα της «εθνικιστικής αριστεράς», οι παραπάνω έγραψαν επίσης ότι δήθεν υποστηρίζουμε κάποια … «κοινωνική εξομοίωση». Αντίθετα με αυτό εμείς έχουμε γράψει επανειλημμένα ότι υποστηρίζουμε την αξιοκρατία και μια κοινωνία που θα σέβεται τη διαφορετικότητα του καθενός και που ο καθένας θα μπορεί να προσφέρει και να λαμβάνει από τη λαϊκή κοινότητα ανάλογα με τη διαφορετικότητά του , τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές του.
Γράψαμε επίσης ότι υποστηρίζουμε την εργατική τάξη στην «ταξική πάλη» στον καπιταλισμό και με αφορμή αυτά έγραψαν ότι δήθεν δεν υποστηρίζουμε την εθνοφυλετική και κοινωνική ενότητα στα πλαίσια της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, αλλά την «ταξική πάλη». Στον καπιταλισμό φυσικά και υπάρχει ταξική πάλη, και ανάμεσα στους πλουτοκράτες και τους εργαζόμενους που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, αντίθετα με ότι κάνει η ακροδεξιά , υποστηρίζουμε τους εργαζόμενους. Με την ανατροπή της εξουσίας των πλουτοκρατών, συνεχίζεται για κάποιο διάστημα η πάλη ενάντια στα στοιχεία που θέλουν να επαναφέρουν το παλιό και σάπιο πλουτοκρατικό σύστημα. Αυτό για το οποίο παλεύουμε όμως δεν είναι για μια κοινωνία με «ταξική πάλη» όπως μας παρουσιάζουν, αλλά για μια κοινωνίας που οι διάφορες κοινωνικές ομάδες θα συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους για το κοινό καλό, μια κοινωνία αξιοκρατική χωρίς πλουτοκρατικές και γραφειοκρατικές κυρίαρχες τάξεις.
Παράλληλα με αυτά , τα γνωστά μαγαζάκια δεν έχουν αφήσει κανένα αστικό κόμμα ή εξωκοινοβουλευτικό χώρο με τα οποία να μη διαδίδουν καθημερινώς ότι δήθεν συνδεόμαστε, μαζί με διάφορα άρρωστα σενάρια που κατασκευάζουν.
Η λάσπη αυτού του είδους , έχει όμως και τη θετική της πλευρά. Κρατά μακριά μας όσα άτομα δεν είναι σε θέση να μας κρίνουν από αυτά που εμείς οι ίδιοι κάνουμε και λέμε, όσους η ψυχολογική και η πνευματική τους κατάσταση είναι τέτοια που δεν είναι σε θέση ούτε τα κείμενά μας να αναγνώσουν στην ιστοσελίδα μας για να δούνε τι λέμε εμείς οι ίδιοι, και αντί για αυτό προτιμούν να καταπίνουν αμάσητα τα παραμύθια που τους λέει ο κάθε άρρωστος μαγαζάτορας , σε χώρους που πλέον βασιλεύει η παράνοια, η μιζέρια και η παρακμή. Αυτό που κάνει τα άτομα αυτά να αποδέχονται και να αναπαράγουν άκριτα λάσπη και ψέματα για πρόσωπα και καταστάσεις που δε γνωρίζουν, είναι η πραγματική δειλία τους να κοιτάξουν ευθέως και να δουν την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι. Δεν μπορούν να δουν το βούρκο που βρίσκονται , και ότι οι ίδιοι αποτελούν μέρους του βούρκου, και να προσπαθήσουν να διαφύγουν γιατί φοβούνται ότι αυτό θα τους συνθλίψει ψυχολογικά. Οι περισσότεροι από αυτούς θα φύγουν όμως ούτως ή άλλως διαλυμένοι πνευματικά και ψυχολογικά κάποια στιγμή στο μέλλον, και ποτέ δε θα ξανασχοληθούν ενεργά με οτιδήποτε στο «χώρο».
Λένε ότι βρισκόμαστε σε «ιδεολογική σύγχυση». Τους έχουμε ζητήσει πολλές φορές και δημόσια να μας παραθέσουν τις δικές τους πολιτικές θέσεις , να μας πουν που διαφωνούν μαζί μας. Αν θυμάστε είχαμε δημοσιεύσει και μάλιστα αρκετές φορές ανοιχτό κάλεσμα προς τις ΟΕΡ, ΟΕΜ και ΟΕΗ ζητώντας τους να μας κοινοποιήσουν τις θέσεις τους πάνω σε ζητήματα όπως η απομάκρυνση ή όχι της βάσης της Σούδας από την Κρήτη, την υποψηφιότητα Ομπάμα, τις δηλώσεις Χαρίτου για «στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ», την επίσκεψη Γεωργιάδη στο κατεχόμενο Αφγανιστάν, καθώς και να μας πουν αν τα σώματα ασφαλείας επιτελούν ή όχι εθνικό έργο σήμερα, όταν βρίσκονται υπό τη διοίκηση μιας αντεθνικής και νεοταξικής κυβέρνησης.
Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε από το ιστολόγιο «Μαύρος Κρίνος» τον Απρίλη του 2007. Το ιστολόγιο ξεκίνησε με στόχο να αποτελέσει βήμα έκφρασης συναγωνιστών με διάφορες επιρροές, όπως αυτές από τα περιοδικά «Αντίδοτο» και «Γαμμάδιον», από τα κινήματα των αυτόνομων εθνικοσοσιαλιστών της Ευρώπης, από διάφορα ρεύματα της εθνικιστικής αριστεράς, από το ιδιαίτερα γνωστό στην Ευρώπη αλλά όχι στην Ελλάδα, ρεύμα της «Νέας Δεξιάς» (Nouvelle Droite), όπως και από όλα τα εθνικοεπαναστατικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αγωνίζονται ενάντια στη Νέα Τάξη , το διεθνή ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό, σε άλλες χώρες του κόσμου.
Με βάση το διάλογο που αναπτύχθηκε στο ιστολόγιο, δημιουργήθηκε στη συνέχεια η Αυτόνομη κίνηση Μαύρος Κρίνος, με στόχο την ενότητα παρέμβασης και δράσης. Έτσι συσπειρώθηκαν μαζί περισσότεροι παλιοί και νέοι συναγωνιστές , προερχόμενοι από διάφορα ρεύματα ολόκληρου του αντικαπιταλιστικού εθνικοεπαναστατικού φάσματος.
Προχωρήσαμε στην έκδοση των εντύπων «Μαύρη Σημαία» και «Μαύρο Μέτωπο», τη δημιουργία της μπάντας «Χαριστική Βολή» το cd της οποίας διανέμουμε δωρεάν, όπως και πλήθους αυτοκόλλητων. Κύριο χαρακτηριστικό των δράσεών μας σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας είναι η προσπάθεια να προβάλλουμε την ιδέα της ανάπτυξης εθνικής λαϊκής αντίστασης και δράσης ενάντια στη Νέα Τάξη πραγμάτων, στις γειτονιές, στα σχολεία , στους χώρους εργασίας. Επισκεπτόμαστε εργατικούς χώρους και γειτονιές, στηρίζουμε εργατικές κινητοποιήσεις όπως αυτές των ναυτεργατών και λιμενεργατών, προβάλλουμε στα σχολεία και στις σχολές ένα προσανατολισμό κινητοποιήσεων και σκέψης εντελώς διαφορετικό από αυτόν που επικρατεί εκεί και τον οποίο βάζουν διάφοροι χώροι της «αριστεράς» και των «αντιεξουσιαστών».
Δραστηριοποιούμαστε πάνω σε ζητήματα όπως η ενημέρωση για τις εκτρώσεις , η προστασία του περιβάλλοντος και κινητοποιηθήκαμε ενάντια στην εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας από τις πολυεθνικές και τα καταστήματα της Benetton, διαδώσαμε το μήνυμα για μποϋκοτάζ στα Starbucks που στηρίζουν το πρόγραμμα εξοπλισμών του Ισραήλ. Δείχνουμε ενεργά την αλληλεγγύη μας στους λαούς που αντιστέκονται στο διεθνή ιμπεριαλισμό και στο Σιωνισμό, συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους Σέρβους , στο λαό του Ιράν , του κατεχόμενου από την Τουρκία Κουρδιστάν και της Παλαιστίνης.
Δραστηριοποιούμαστε επίσης στα εθνικά θέματα, διεκδικώντας την απελευθέρωση της Κύπρου από την κατοχή και την ένωση με την Ελλάδα, ενώ προβάλλουμε την πραγματικότητα για τα παιχνίδια του ιμπεριαλισμού με την ονομασία των Σκοπίων και τις πολιτικές της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Θράκη, με τη συνενοχή και συμμετοχή των «ελληνικών» κυβερνήσεων και πολιτικών.
Παράλληλα αναδεικνύουμε την ανάγκη για ανάπτυξη αγώνων για την απελευθέρωση της Ελλάδας , της Ευρώπης και των λαών της γης από τη Νέα Τάξη πραγμάτων , τον διεθνή ιμπεριαλισμό , την καπιταλιστική εκμετάλλευση και το Σιωνισμό. Στεκόμαστε ενάντια στις λογικές τόσο της ακροδεξιάς που ψάχνει ή παίζει παρακρατικό ρόλο σε ένα νεοταξικό αντεθνικό κράτος, όσο και της νεοταξικής αριστεράς. Αναδεικνύουμε επίσης τον παρακρατικό και κατασταλτικό ρόλο των διαφόρων «αντιφασιστικών» και «αντιρατσιστικών» συμμοριών της Νέας Τάξης.
2) Πρώτο θέμα των ημερών αποτελεί η δολοφονία του 16χρονου Αλέξη και τα όσα επακολούθησαν. Ποιά είναι η θέση σας ;
Η δολοφονία ήρθε ως αποτέλεσμα της νοοτροπίας και της κατάστασης που καλλιεργεί στην αστυνομία το ίδιο το παρηκμασμένο , πλουτοκρατούμενο και νεοταξικό «Ελληνικό» κράτος, οι κυβερνήσεις και ο πολιτικός του κόσμος, μαζί με το κοινωνικό υπόβαθρο που μέσα σε αυτή την κατάσταση υπάρχει στη νεολαία. Αυτό που ακολούθησε τη δολοφονία ήταν μια κατευθυνόμενη από αστικά πολιτικά κόμματα, παρακράτος και κάθε λογής προβοκάτορες μαζική επίθεση σε πολίτες μικρομεσαίων στρωμάτων και εργαζόμενους, την οποία οι δημοσιογράφοι, μαζί με τους «αντιεξουσιαστές» και τη νεοταξική αριστερά προσπάθησαν να εμφανίσουν ως «λαϊκή εξέγερση».
Καμιά πραγματικά λαϊκή και πραγματικά εξέγερση βέβαια δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει κάποιο εθνικό, κοινωνικό και άρα «λαϊκό» στόχο διεκδίκησης, δεν μπορεί να μην προβάλλει κάποιο κοινωνικό και πολιτιστικό όραμα ανώτερο από την υπάρχουσα κατάσταση. Οι πραγματικά λαϊκές εξεγέρσεις στρέφονται ενάντια σε αυτούς που καταδυναστεύουν το λαό, ενάντια σε αυτούς που συντηρούν τη σήψη και την παρακμή, και όχι σε βάρος του ίδιου του λαού. Καμιά πραγματικά λαϊκή εξέγερση δεν καίει κατοικίες, μικρές επιχειρήσεις, αυτοκίνητα και μηχανές ιδιωτικής χρήσης, δεν αφήνει εκατοντάδες ανθρώπους άνεργους ή κατεστραμμένους επαγγελματικά, και μάλιστα χωρίς να υπάρχει καμιά απολύτως προοπτική να προκύψει κάποιο θετικό αποτέλεσμα από μια τέτοια ενέργεια. Και βέβαια κάθε πραγματικά λαϊκή εξέγερση, εμπνέεται και καθοδηγείται από ιδανικά , αξίες και ιδέες της επαναστατικής κοινωνικής και εθνοφυλετικής πρωτοπορίας.
Ποια ήταν τα «ιδανικά» της συγκεκριμένης «εξέγερσης»; Κανένα εκτός από την οχλοκρατία, την αλητεία, το συμμοριτισμό και το πλιάτσικο. Στα συγκεκριμένα γεγονότα, μαζί με διάφορα «εξεγερμένα» , ηθικά και πνευματικά παρηκμασμένα πλουσιόπαιδα και κάποια άλλα τέτοια στοιχεία, συμμετείχαν και παρακρατικοί όπως και πλήθος εγκληματικών στοιχείων, που «εξεγέρθηκαν» κάνοντας πλιάτσικο στα Rolex και στα ακριβά κινητά τηλέφωνα… μαζί τους πλήθος λαθρομεταναστών, τσιγγάνων και χρηστών ναρκωτικών.
Εκτός από τις τραγικές συνέπειες της τεράστιας κλίμακας νέας οικονομικής καταστροφής που θα πληρώσουν συνολικά όλοι οι πολίτες της χώρας, η συγκεκριμένη φευτοεξέγερση άνοιξε το δρόμο για παραπέρα καταστολή μέσω αστυνομικών μεθόδων και βίας ενάντια στην προσπάθεια δημιουργίας πραγματικών λαϊκών κινημάτων, ενώ τροφοδότησε με χιλιάδες νέα μέλη ομάδες που υπηρετούν τη Νέα τάξη πραγμάτων και το ίδιο το σύστημα. Τροφοδότησε επίσης με νέα μέλη και έδωσε μια μικρή ακόμα παράταση ζωής σε διάφορα ξοφλημένα απομεινάρια και μαγαζάκια μιας τελειωμένης αστικής ακροδεξιάς τύπου δεκαετίας του ‘60 , που ψάχνει ψάχνουν σήμερα για «εθνικούς» παρακρατικούς ρόλους σε ένα κράτος μαριονέτα της Νέας Τάξης.
3) Πού τοποθετείστε Ιδεολογικά ;
Στο Μαύρο Κρίνο συμμετέχουν άτομα και ομάδες με διαφορετικές ιδεολογικές επιρροές και αφετηρίες , με στόχο την ενότητα παρέμβασης και δράσης. Καθένας στη συσπείρωσή μας διατηρεί αναλλοίωτη την δική του ιδεολογία , αλλά συμμετέχει επιδιώκοντας ενότητα παρέμβασης και δράσης. Υπάρχουν όμως κοινά ιδεολογικά στοιχεία που αποτελούν την κοινή ιδεολογική βάση της συσπείρωσης. Τα στοιχεία αυτά είναι η αντίθεσή μας στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό, η ιδέα της επαναστατικής ρήξης με το σημερινό εποικοδόμημα του καπιταλισμού και της Νέας τάξης πραγμάτων, η αλληλεγγύη μας στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στους αγώνες τους ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση των πλουτοκρατών, η ιδέα της ρήξης με το φιλελευθερισμό και κάθε ρεύμα που προέρχεται από αυτόν , η ρήξη με τις λογικές του κοινοβουλευτισμού και της αστικής δημοκρατίας. Είμαστε μακριά από διάφορες γραφειοκρατικές και ισοπεδωτικές λογικές που υπάρχουν στα ρεύματα του μπολσεβικισμού και της νεοταξικής αριστεράς , αλλά και από τις λογικές τις ακροδεξιάς.
Είμαστε έξω από την αισθητική, τον τρόπο σκέψης, τις πολιτιστικές και ηθικές «αξίες» του σύγχρονου οικοδομήματος της Νέας Τάξης, όσο και των διαφόρων δήθεν «επαναστατικών» ρευμάτων. Προβάλλουμε μια κοινωνία χωρίς καταπιεζόμενα έθνη και λαούς, που θα σέβεται τη φύση και τους φυσικούς νόμους, που δε θα βασίζεται ούτε στη γραφειοκρατία ούτε στην πλουτοκρατία, αλλά στη λαϊκή κοινότητα και τις πολιτιστικές , ιστορικές και εθνοφυλετικές παραδόσεις της και στην αξιοκρατία.
4) Πώς αντιδράτε στις επιθέσεις εναντίον σας και στις κατά καιρούς αρνητικές φωνές ; Άλλοι μιλούν απαξιωτικά για "εθνικομπολσεβίκους", άλλοι για "ανύπαρκτους", άλλοι για "ιδεολογικά συγχυσμένους". Πώς τους απαντάτε ;
Δεχόμαστε πολύ θετικά οποιαδήποτε καλοπροαίρετη κριτική και διάλογο, διότι αυτό μας βοηθά στην εξέλιξη και βελτίωσή μας. Όμως η κριτική δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με τη λάσπη και τα παραμύθια που διάφορα μαγαζάκια κατασκευάζουν και διαδίδουν ενάντια σε όσους αρνούνται να τους αποδεχθούν ως «νταβατζήδες» τους. Επειδή δεν μπορούν να απαντήσουν τίποτα σε σχέση με αυτά που πραγματικά λέμε, μας εμφανίζουν να λέμε αυτά που θα βόλευε σε εκείνους να λέγαμε, και αντί να απαντάνε στις θέσεις μας, απαντάνε σε αυτά.
Για τη λάσπη σε προσωπικό επίπεδο δε χρειάζεται να αναφερθούμε. 30 χρόνια τώρα ακούγονται, οι ίδιες ακριβώς γνωστές ύβρεις και συκοφαντίες που ακούμε ξανά τώρα και για μας, ενάντια σε οποιονδήποτε αξιόλογο συναγωνιστή του χώρου, από τα ίδια ακριβώς πηγή προέλευσης. Για τη λάσπη σε βάρος μας σε πολιτικό επίπεδο θα αναφέρουμε όμως μερικά ενδεικτικά παραδείγματα.
Είχαμε γράψει ότι είμαστε αντίθετοι με το «διεθνισμό» των κεφαλαιοκρατών και της νεοταξικής αριστεράς, και ότι υποστηρίζουμε μιας άλλης μορφής «διεθνισμό», όχι αυτόν της κυριαρχίας υπερεθνικών εκμεταλλευτικών δομών πάνω από τα έθνη και τους λαούς, αλλά αυτόν της αλληλεγγύης των λαών σε ότι αφορά την πάλη τους ενάντια στη Νέα τάξη, τον ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό. Κατόπιν αυτού , γνωστού ρόλου άτομο που κινείται στο «χώρο», δημοσίευσε σε κάποιο περιοδικό προβοκατόρικο κείμενο που μας παρουσίαζε ως «μαρξιστές» και «διεθνιστές» με την αντεθνική αντιφυλετική έννοια, μαζί με κάποιο σκίτσο με κάποιον να σπάει με ρόπαλο ένα σφυροδρέπανο …
Είχαμε δημοσιεύσει επίσης κείμενα από τη σκοπιά της «εθνικιστικής αριστεράς» , καθώς συμμετέχουν στη συσπείρωση του Μαύρου Κρίνου συναγωνιστές και από αυτό το ρεύμα. Με αφορμή αυτά κάποια ομάδα στην Κρήτη, έγραψε ότι η «εθνικιστική αριστερά», ένα ρεύμα που υπάρχει για πάνω από ένα αιώνα και στο οποίο μπορούμε να κατατάξουμε μέχρι και το Δραγούμη, είναι μια «μόδα» , και προσπάθησαν να μας εμφανίσουν ως «λουλούδια» που προσπαθούμε να «διασπάσουμε τους εθνικιστές» σε «εθνικιστική αριστερά» και «εθνικιστική δεξιά». Αντίθετα είναι σαφές ότι στην κίνησή μας συμμετέχουν ενωτικά και συναγωνιστές από το χώρο της «Νέας Δεξιάς» (Nouvelle Droite) όπως και εθνικοσοσιαλιστές και άλλα ρεύματα. Βεβαίως όμως και δε γίνονται αποδεκτοί στην κίνησή μας άτομα από το χώρο της αστικής ακροδεξιάς , δηλαδή «εθνικιστές» που υποστηρίζουν την παραμονή της βάσης της Σούδας στην Κρήτη, την υποταγή της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, που γράφουν για το «φιλέλληνα Ομπάμα» , που μιλάνε ανοιχτά υπέρ της ΚΥΠ και έχουν στη σελίδα τους σήμα την Ελληνική αστυνομία, που μιλάνε ανοιχτά για «στρατηγική συνεργασία της χώρας μας με τις ΗΠΑ» .
Με αφορμή τα κείμενα της «εθνικιστικής αριστεράς», οι παραπάνω έγραψαν επίσης ότι δήθεν υποστηρίζουμε κάποια … «κοινωνική εξομοίωση». Αντίθετα με αυτό εμείς έχουμε γράψει επανειλημμένα ότι υποστηρίζουμε την αξιοκρατία και μια κοινωνία που θα σέβεται τη διαφορετικότητα του καθενός και που ο καθένας θα μπορεί να προσφέρει και να λαμβάνει από τη λαϊκή κοινότητα ανάλογα με τη διαφορετικότητά του , τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητές του.
Γράψαμε επίσης ότι υποστηρίζουμε την εργατική τάξη στην «ταξική πάλη» στον καπιταλισμό και με αφορμή αυτά έγραψαν ότι δήθεν δεν υποστηρίζουμε την εθνοφυλετική και κοινωνική ενότητα στα πλαίσια της κοινωνίας που οραματιζόμαστε, αλλά την «ταξική πάλη». Στον καπιταλισμό φυσικά και υπάρχει ταξική πάλη, και ανάμεσα στους πλουτοκράτες και τους εργαζόμενους που διεκδικούν τα δικαιώματά τους, αντίθετα με ότι κάνει η ακροδεξιά , υποστηρίζουμε τους εργαζόμενους. Με την ανατροπή της εξουσίας των πλουτοκρατών, συνεχίζεται για κάποιο διάστημα η πάλη ενάντια στα στοιχεία που θέλουν να επαναφέρουν το παλιό και σάπιο πλουτοκρατικό σύστημα. Αυτό για το οποίο παλεύουμε όμως δεν είναι για μια κοινωνία με «ταξική πάλη» όπως μας παρουσιάζουν, αλλά για μια κοινωνίας που οι διάφορες κοινωνικές ομάδες θα συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους για το κοινό καλό, μια κοινωνία αξιοκρατική χωρίς πλουτοκρατικές και γραφειοκρατικές κυρίαρχες τάξεις.
Παράλληλα με αυτά , τα γνωστά μαγαζάκια δεν έχουν αφήσει κανένα αστικό κόμμα ή εξωκοινοβουλευτικό χώρο με τα οποία να μη διαδίδουν καθημερινώς ότι δήθεν συνδεόμαστε, μαζί με διάφορα άρρωστα σενάρια που κατασκευάζουν.
Η λάσπη αυτού του είδους , έχει όμως και τη θετική της πλευρά. Κρατά μακριά μας όσα άτομα δεν είναι σε θέση να μας κρίνουν από αυτά που εμείς οι ίδιοι κάνουμε και λέμε, όσους η ψυχολογική και η πνευματική τους κατάσταση είναι τέτοια που δεν είναι σε θέση ούτε τα κείμενά μας να αναγνώσουν στην ιστοσελίδα μας για να δούνε τι λέμε εμείς οι ίδιοι, και αντί για αυτό προτιμούν να καταπίνουν αμάσητα τα παραμύθια που τους λέει ο κάθε άρρωστος μαγαζάτορας , σε χώρους που πλέον βασιλεύει η παράνοια, η μιζέρια και η παρακμή. Αυτό που κάνει τα άτομα αυτά να αποδέχονται και να αναπαράγουν άκριτα λάσπη και ψέματα για πρόσωπα και καταστάσεις που δε γνωρίζουν, είναι η πραγματική δειλία τους να κοιτάξουν ευθέως και να δουν την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι. Δεν μπορούν να δουν το βούρκο που βρίσκονται , και ότι οι ίδιοι αποτελούν μέρους του βούρκου, και να προσπαθήσουν να διαφύγουν γιατί φοβούνται ότι αυτό θα τους συνθλίψει ψυχολογικά. Οι περισσότεροι από αυτούς θα φύγουν όμως ούτως ή άλλως διαλυμένοι πνευματικά και ψυχολογικά κάποια στιγμή στο μέλλον, και ποτέ δε θα ξανασχοληθούν ενεργά με οτιδήποτε στο «χώρο».
Λένε ότι βρισκόμαστε σε «ιδεολογική σύγχυση». Τους έχουμε ζητήσει πολλές φορές και δημόσια να μας παραθέσουν τις δικές τους πολιτικές θέσεις , να μας πουν που διαφωνούν μαζί μας. Αν θυμάστε είχαμε δημοσιεύσει και μάλιστα αρκετές φορές ανοιχτό κάλεσμα προς τις ΟΕΡ, ΟΕΜ και ΟΕΗ ζητώντας τους να μας κοινοποιήσουν τις θέσεις τους πάνω σε ζητήματα όπως η απομάκρυνση ή όχι της βάσης της Σούδας από την Κρήτη, την υποψηφιότητα Ομπάμα, τις δηλώσεις Χαρίτου για «στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ», την επίσκεψη Γεωργιάδη στο κατεχόμενο Αφγανιστάν, καθώς και να μας πουν αν τα σώματα ασφαλείας επιτελούν ή όχι εθνικό έργο σήμερα, όταν βρίσκονται υπό τη διοίκηση μιας αντεθνικής και νεοταξικής κυβέρνησης.
Μας απάντησαν τηλεφωνικά ότι τα συζήτησαν αυτά μεταξύ τους και ότι τους είναι αδύνατο να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε από αυτά τα ζητήματα, γιατί υπάρχουν στο εσωτερικό τους διαφορετικές αντίθετες γνώμες! Αν δεν είναι «ιδεολογική σύγχυση» μια αυτοαποκαλούμενη ως «εθνικοεπαναστατική» οργάνωση να θεωρεί αδύνατον να εκφράσει δημόσια κάποια θέση για σχεδόν όλα τα θεμελιώδη ζητήματα που απασχολούν τον εθνικοεπαναστατικό χώρο, τότε τι είναι;
Δε βρισκόμαστε σε καμιά απολύτως «ιδεολογική σύγχυση». Αποτελούμε μια συσπείρωση ατόμων και ομάδων με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες με στόχο την κοινή παρέμβαση και δράση, ο καθένας όμως διατηρεί ξεκάθαρες τις δικές του ιδεολογικές απόψεις. Τα μαγαζάκια που πουλάνε κονκάρδες , μπρελόκ και μπλουζάκια με δήθεν «εθνικοσοσιαλισμό» λένε στους πελάτες τους σκόπιμα και δόλια ότι όλοι εμείς είμαστε δήθεν «εθνομπολσεβίκοι» γιατί φοβούνται να μη χάσουν από μας κάποιους πελάτες. Αν τα μαγαζιά τους πουλούσαν «εθνομπολσεβικισμό» τότε θα έλεγαν συνέχεια ότι είμαστε εθνικοσοσιαλιστές! Συμμετέχουν πράγματι και κάποιοι εθνομπολσεβίκοι στην κίνηση, όπως συμμετέχουν και εθνικοσοσιαλιστές και μάλιστα αρκετά περισσότεροι.
Η κίνησή μας όμως δεν είναι ούτε «εθνομπολσεβίκικη», ούτε «εθνικοσοσιαλιστική» ούτε τίποτε άλλο πέρα από συσπείρωση σε συγκεκριμένη , ξεκάθαρη και σαφή βάση, την οποία αναφέραμε παραπάνω στην ερώτηση 3. Όποιος συμφωνεί με αυτή την ιδεολογική βάση και έχει και τα ανάλογα με εμάς στοιχεία στην προσωπικότητα, το ήθος και τον τρόπο σκέψης του, μπορεί να συμμετέχει στην κίνηση. Έτσι συσπειρώνουμε κόσμο από διάφορα ρεύματα. Εθνικοσοσιαλιστές, ριζοσπαστική αντικαπιταλιστική δεξιά, εθνικιστική αριστερά , εθνομπολσεβικισμό και άλλα ρεύματα.
Είναι γελοίο το ότι κάποιοι που παριστάνουν τους «εθνικοσοσιαλιστές» γιατί «πουλάει» (κονκάρδες , μπλουζάκια, cd και άλλη πραμάτεια), τη στιγμή που οι ίδιοι συνεργάζονται ανοιχτά με χώρους που έχουν στην ιστοσελίδα τους το σήμα της αστυνομίας και μιλάνε ανοιχτά για συνεργασίες με την ΚΥΠ και είναι υπέρ του ΝΑΤΟ και του καπιταλισμού, τη στιγμή που οι ίδιοι υμνούν την παλιά χωροφυλακή, τους βασιλόφρονες και διάφορα ακροδεξιά ξενοκινούμενα καθεστώτα, να κατηγορούνε ταυτόχρονα εμάς ότι συνεργαζόμαστε και συσπειρώνουμε και μη εθνικοσοσιαλιστικά ρεύματα. Το να προσπαθείς να συσπειρώσεις και να προωθείς την ενότητα δράσης σε κοινωνικά και εθνικά θέματα , χωρίς όμως να χάνεις την ουσία και χωρίς να κάνεις ιδεολογικές υποχωρήσεις για χάρη της ενότητας, αυτό ναι είναι πραγματικά εθνοκοινωνική δράση.
Μια ενότητα που έρχεται σε αντιδιαστολή με την «ενότητα» παρασκηνιακών συμφωνιών για ψήφους ανάμεσα με ακροδεξιά μαγαζάκια που αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτή η πραγματική ενότητα, δεν έχει καμιά σχέση με χώρους που αποκαλούν ως «ενότητα» «την οποία πρέπει να διαφυλάξουμε με κάθε τρόπο» τις κουμπαριές και τις κοινές εκδηλώσεις με ομάδες γεμάτες παρακρατικούς και ασφαλίτες, τις συνεργασίες και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, τις χρηματοδοτήσεις από αστικά κόμματα και όλα αυτά μαζί με μπόλικη λάσπη που εκτοξεύουν σε όσους κάθε φορά τόλμησαν να τους κάνουν κριτική για αυτή τη στάση τους και να φύγουν από τα μαγαζιά τους. Ο αριθμός των αποχωρησάντων από κάποια μαγαζιά , αγανακτισμένων από τη στάση τους σε τέτοια ζητήματα, μετριέται πλέον εδώ και καιρό με μονάδα μέτρησης τη χιλιάδα!
Δείτε τι έχουν καταφέρει τόσα χρόνια τώρα όσοι λένε ότι είμαστε «ανύπαρκτοι» με τη δράση τους. Αντί να επηρεάσουν την Ελληνική κοινωνία υπέρ των εθνοκοινωνικών ιδεών, αυτοί πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο! Συνέβαλαν στο να απογοητεύσουν και να διώξουν χιλιάδες κόσμου, να απαξιώσουν τις ιδέες μας και να στρέψουν όλη την Ελληνική κοινωνία εναντίον μας, να σπρώξουν τη νεολαία στην αγκαλιά της νεοταξικής αριστεράς και των δήθεν «αντιεξουσιαστών». Πέτυχαν επίσης να τροφοδοτήσουν και να γιγαντώσουν τις συμμορίες «αντιφασιστών» και «αντιρατσιστών» μέσα από ακτιβίστικες δράσεις σε βάρος άσχετων στόχων που πετύχαιναν ακριβώς το αντίθετο από ότι επικαλούνταν. Θα έπρεπε λοιπόν να προτιμάμε ακόμα και τους πραγματικά ανύπαρκτους από κάποια μαγαζάκια που τόσα χρόνια δυσφημίζουν δημόσια τις ιδέες μας, διότι τουλάχιστον όσοι είναι «ανύπαρκτοι» ποτέ δεν έχουν κάνει στο κίνημά μας και στις ιδέες μας τέτοια τεράστια ζημιά.
Σε άλλες χώρες η νεολαία και η κοινωνία, αλλά και οι εργαζόμενοι, νιώθουν οικειότητα και ισχυρούς δεσμούς με τις εθνοκοινωνικές ιδέες. Στην Ελλάδα ακούει ο νέος και ο εργαζόμενος για εθνικοεπαναστατικά κινήματα και φαντάζεται ανεγκέφαλους να μαχαιρώνονται στους δρόμους, Νατοϊκά τανκς και μαγαζάκια να πουλάνε cd και κονκάρδες. Κάποιοι «υπαρκτοί» το μόνο που κάνουν είναι απλά να διαφημίζουν τα μαγαζιά τους, να εμπορεύονται «επαναστατικά» και «εθνικά» προϊόντα και να ανακυκλώνουν συνεχώς νέους πελάτες μαζεύοντας κόσμο τον οποίο πάντα στέλνουν ψυχολογικά κατεστραμμένο και απογοητευμένο στο σπίτι του, αν όχι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Εμείς αντίθετα με όλα αυτά, με πραγματικά ανύπαρκτα οικονομικά μέσα και με τον σχετικά μικρό αριθμό ατόμων που συσπειρώνουμε έχουμε πετύχει και κάνει πάρα πολλά. Ανάλογα τώρα με το βαθμό που οι συνθήκες της εποχής θα δώσουν τη δυνατότητα να υπάρξουν συναγωνιστές με την στοιχειώδη αντίληψη, ποιότητα , ήθος και αρετή που χρειάζεται ώστε να είναι δυνατόν να συσπειρωθούν ή να συνεργαστούν με εμάς ή σε χώρους με παρόμοιους πραγματικούς και αυθεντικούς στόχους και κίνητρα με εμάς, θα μπορέσουμε να πετύχουμε και να κάνουμε πολύ περισσότερα.
5) Σας έχουμε ακούσει πολλές φορές να επιτίθεστε με οξύτητα εις βάρος άλλων φορέων του ευρύτερου πατριωτικού χώρου. Ποιά είναι η σχέση σας μαζί τους ; Υφίσταται τελικά "χώρος" ;
Στην σημερινή Ελλάδα έχουμε ακούσει πολλές φορές τους πολιτικούς και πνευματικούς ταγούς να δηλώνουν πατριώτες, καθώς και ότι κανείς δεν είναι πιο πατριώτης απ' τον άλλο. Πατριώτες πασόκοι, νεοδημοκράτες, κομμουνιστές, πατριώτες δημοσιογράφοι, πατριώτες χριστιανοί, ακόμα και πατριώτες αλλοδαποί.
Ο πραγματικός πατριωτισμός σημαίνει αγάπη προς τη γη των πατέρων. Ο πραγματικός πατριωτισμός είναι λοιπόν συναίσθημα, που απαιτεί και ανάλογη στάση φροντίδας και προσφοράς του ατόμου στη διασφάλιση της ελευθερίας και ανεξαρτησίας της γης των πατέρων, και την πρόοδο και ευημερία των ομοεθνών που ζουν σε αυτή τη γη.
Αυτοί όμως που σήμερα καλούνται «πατριώτες», δεν εννοούν τον πατριωτισμό με αυτή την έννοια. Ονομάζουν «πατριωτισμό» τη λογική της προτίμησης και ενίσχυσης του αστικού κράτους στο οποίο και εντάσσονται και της προσκόλλησης και λατρείας σε οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό το αστικό κράτος και τον πολιτισμό του. Αυτός είναι ο αστικός πατριωτισμός, τέκνο του αστικού πολιτισμού που είναι αντίθετος και με τις απόψεις μας και με την έννοια του πραγματικού πατριωτισμού. Οι Γάλλοι ψάλλουν περήφανοι τη «Μασσαλιώτιδα» μπροστά στη νέγρικη «εθνική» τους ομάδα, και αυτό είναι που ονομάζουν ως «πατριωτισμό». Έλληνες θαυμάζουν και χειροκροτούν νεγράκια που παρελαύνουν με την ελληνική σημαία, ενώ Γερμανοί γιορτάζουν με κάθε λογής γερμανοποιημένο μιγά τη γιορτή της μπύρας. Όλοι αυτοί ( ντόπιοι και αλλοεθνείς ) είναι πατριώτες και περήφανοι. Πατριώτες και περήφανοι για το Μουντιάλ που κέρδισαν , για τις Μερτσέντες , τις μπύρες και την ένδοξη βιομηχανία τους , για τους μουσακάδες , τα μπουζούκια και τις όμορφες παραλίες τους.
Ας πάμε τώρα στα του «πατριωτικού χώρου». Με την έννοια του αστικού πατριωτισμού, δεν αμφιβάλλουμε καθόλου στο ότι αυτός ο «χώρος» είναι ιδιαίτερα «πατριωτικός». Μας είναι όμως αδύνατο να αντιληφθούμε το τι πραγματικά πατριωτικό μπορεί να υπάρχει σε ένα χώρο που εμφανίζει τον «πατριωτισμό» ως την αγάπη για ένα ανοιχτά αντεθνικό παρηκμασμένο , νεοταξικό , πλουτοκρατούμενο και ξενόδουλο, αστικό κράτος και τις υπηρεσίες του όπως και την υποκουλτούρα του σημερινού «νεοέλληνα».
Μας είναι αδύνατο να αντιληφθούμε τι πραγματικά πατριωτικό μπορεί να έχει ένας χώρος που μιλάει περήφανα για ένα στρατό που λειτουργεί ως το Ελληνικό παράρτημα των ΑμερικανοΣιωνιστών του ΝΑΤΟ και στον οποίο κυριαρχεί πλέον και η αντίστοιχη ιδεολογία των μισθοφόρων της νέας τάξης. Μας είναι αδύνατο να αντιληφθούμε πως μπορεί να είναι πατριώτης κάποιος που τοποθετείται ανοιχτά στο ότι δεν πρέπει να φύγει η ΑμερικανοΣιωνιστική βάση κατοχής της Σούδας από την Κρήτη. Μας είναι αδύνατο να αντιληφθούμε τι πραγματικά πατριωτικό περιέχει η στήριξη στην υποψηφιότητα Ομπάμα όπως και η επίσημη κατάθεση πολιτικής πρότασης του Χρήστου Χαρίτου που μιλά για «στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με τις ΗΠΑ» και μάλιστα αποκαλούν ανοιχτά ως ομοειδείς ιδεολογικά με αυτούς δυνάμεις τα Heritage Foundation (με θυγατρικό του το ίδρυμα Μάργκαρετ Θάτσερ) The Cato , The Nixon Center, The Hudson Institute.
Ένα μικρό ακόμη παράδειγμα από τα εκατοντάδες που υπάρχουν τα λέει όλα.
Σκεφθείτε την εποχή της Τουρκοκρατίας, ο Αλή Πασάς να έχει στρατοπεδεύσει σε μια Ελληνική πόλη και κάποια στιγμή να αποφασίζει να κλείσει το στρατόπεδο και να φύγει εντελώς. Και σκεφθείτε κάποιους να έβγαιναν ανοιχτά και να προσπαθούσαν να μεταπείσουν τον Αλή Πασά και το στρατόπεδό του να παραμείνουν διατηρώντας την κατοχή! Τι είδους άνθρωποι θα μπορούσε να ήταν όσοι θα το έπρατταν αυτό και πως θα τους αποκαλούσε ο λαός; Σαφώς είτε θα ήταν γενίτσαροι, είτε Τούρκοι, είτε ψυχοπαθείς.
Πάμε τώρα στο έτος 2008. Το ΝΑΤΟικό στρατηγείο κατοχής στη Λάρισα ζητά να κλείσει και να φύγει. Και γνωστή ακροδεξιά εφημερίδα του «χώρου» που έχει στην ιστοσελίδα της και το σήμα της Αστυνομίας, βγαίνει και καταγγέλλει τους 300 της Βουλής που δεν έκαναν μέχρι στιγμής της απαιτούμενες ενέργειες για να μην κλείσει το στρατηγείο! Αντίστοιχα στην Κρήτη, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των Κρητικών ζητά να κλείσει η βάση της Σούδας, οι συγκεκριμένοι «πατριώτες» είναι από τους ελάχιστους που μένουν πάντα απέξω!
Και όχι μόνο μένουν απέξω, αλλά κάποιοι έχουν εργαστεί και σε ΑμερικανοΝατοϊκή βάση κατά δήλωσή τους και μάλιστα πάλι κατά δήλωσή τους, ο εκδότης της εφημερίδας τους ήταν πολύ ικανοποιημένος με αυτό και τους πρότεινε να συνεχίσουν να εργάζονται εκεί.
Πως θα πρέπει κανείς σήμερα να τους αποκαλέσει; Εμείς πάντως δεν μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε ως πατριώτες, επειδή πάνε στα γήπεδα και ψάλλουν δακρυσμένοι τον εθνικό ύμνο για τα καλάθια του «Σοφοκλή». Ο «πατριωτισμός τους», ο «αστικός πατριωτισμός» , όχι μόνο δε μας εκφράζει αλλά μας βρίσκει κάθετα αντίθετους. Τη στιγμή που τα πάντα διαλύονται γύρω μας, που η ελληνική εργατική τάξη δουλεύει σε συνθήκες γαλέρας για 700 Ευρώ, εμείς δε θεωρούμε ως πραγματικά πατριωτική δράση το να προσπαθείς να πείσεις το λαό μας ότι πρέπει να είναι περήφανος για το Σοφοκλή, για την Καλομοίρα στη Γιουρο-βύζιον, και για το ΝΑΤΟικό στρατό «μας». Και δεν βλέπουμε κάτι πατριωτικό να υπάρχει στο ότι κάποιοι ακροδεξιοί τρέχουνε να δίνουνε εξετάσεις κάθε φορά που προκηρύσσεται νέος γραπτός διαγωνισμός πρόσληψης προσωπικού της ΚΥΠ που λειτουργεί ως υποτελής των Αμερικάνικων και Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών.
Ούτε βέβαια βλέπουμε κάτι το πραγματικά πατριωτικό σε εκπομπές του επιπέδου Μανωλίδου και σε επισκέψεις «πατριωτών» στο κατεχόμενο Αφγανιστάν, στο να αποκαλεί κάποιος τα Σκόπια ανοιχτά μέσα στην Ευρωβουλή ως «Μακεδονία», στο να καταθέτει στεφάνια για το Εβραϊκό ολοκαύτωμα, στο να μιλάει κάποιος στη Βουλή υπέρ της ενίσχυσης του στρατού ενώ ο ίδιος είναι φυγόστρατος.
Για τους λόγους αυτούς και δεν έχουμε καμιά σχέση με τέτοιους «πατριώτες». Ενώ κάποιοι που είναι «εθνικοσοσιαλιστές» όταν πουλάνε μπρελόκ και κονκάρδες ονειρεύονται «Εθνικά Λαϊκά Μέτωπα» , «Πατριωτικές Συμμαχίες» και κοινές εκλογικές καθόδους που μετά …ακυρώνονται μαζί με κάποιους τους παραπάνω, εμείς επειδή είμαστε σε «ιδεολογική σύγχυση» , έχουμε ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι δεν έχουμε και δε θέλουμε να έχουμε καμιά σχέση με τέτοιους «πατριώτες» και των αστικό «πατριωτισμό» τους.
Μιλάνε κάποιοι τέτοιοι «πατριώτες» σήμερα για την ΕΟΚΑ. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι αν ήταν στην Κύπρο εκείνη την εποχή, αντί να ανέπτυσσαν κάποιο αγώνα ενάντια στους Άγγλους, θα καλούσαν τους Κύπριους πότε να στηρίξουν τον ένα και πότε τον άλλο αγγλόφιλο πολιτικό εμφανίζοντάς τον ως «εθνικιστή», θα ζητούσαν «στρατηγική συμμαχία με τους άγγλους για το εθνικό συμφέρον», για να «μας στηρίξουν οι Άγγλοι στις αντιπαραθέσεις που έχουμε με τους Τούρκους» και θα ονόμαζαν «εθνικό αγώνα» το να αγοράζει κανείς κάθε βδομάδα την εφημερίδα τους καθώς και πλαστικά τσολιαδάκια κατασκευασμένα στην Κίνα ( ή στην Ιαπωνία για να ταιριάζει στην εποχή της ΕΟΚΑ ) και «Ελληνόψυχους» … δίσκους γραμμοφώνου ( δεν υπήρχαν τότε ακόμα cd ) για την ενίσχυση του «εθνικού αγώνα».
Με βάση τα σημερινά κριτήρια, ο κόσμος που συσπειρώνουν ως πελάτες θα πρέπει να έχει ήδη αρχίσει να πιστεύει ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν πρέπει να ήταν καθόλου εθνικός, καθώς οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ δεν πωλούσαν ούτε δίσκους γραμμοφώνου, ούτε εφημερίδες, ούτε πλαστικά τσολιαδάκια, ούτε γύριζαν στα σπίτια ως πλασιέ βιβλίων (αφού δεν υπήρχαν οι τηλεοράσεις που σήμερα χρησιμοποιούν οι πλασιέ). Γιατί αυτά είναι που σήμερα έχει πλέον καθιερωθεί να ονομάζονται «εθνικός» και «πατριωτικός» αγώνας, δυστυχώς, μαζί βέβαια με την υποστήριξη της «εθνικής» μπάσκετ και ποδοσφαίρου και της Καλομοίρας, ενώ οι ιδέες της Εθνικής ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης θεωρούνται «εξτρεμισμός» κάποιων «ανύπαρκτων». Και κάποιοι μιλάνε για «Ελλάδα» και «Ελληνισμό» τη στιγμή που η ελληνικότητα στη γλώσσα τους, τον τρόπο γραφής τους και την κουλτούρα τους είναι υποδεέστερη από Αλβανού λαθρομετανάστη.
Από τα παραπάνω είναι σαφές ότι δεν υπάρχει κάποιος «πατριωτικός χώρος». Υπάρχει όμως υπό διαμόρφωση από εμάς και από άλλους συναγωνιστές ένας εθνικοεπαναστατικός αντικαπιταλιστικός χώρος που κάποια στιγμή πιστεύουμε θα μπορέσει να έχει και τη δική του ανοιχτή και καθαρή παρουσία και στίγμα στους δρόμους, τις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς. Που αντί να πουλάει παραμύθια για την Αγιά Σοφιά τη στιγμή που δεν μπορούμε να ελευθερώσουμε ούτε τη γειτονιά μας, θα αγκαλιάσει την Ελληνική κοινωνία και τα προβλήματά της, τον Έλληνα μαθητή, φοιτητή και νέο .Που θα προβάλλει ξεκάθαρα ότι καμιά απολύτως πραγματικά πατριωτική και εθνική λύση δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια του καπιταλισμού, του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης των πολυεθνικών, που θα θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη ενός πραγματικού αντικαπιταλιστικού εθνικοεπαναστατικού κινήματος στη χώρα μας.
6) Ζούμε στο 2008. Ποιά πιστεύετε ότι είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα , αυτά στα οποία πρέπει να επικεντρωθεί η δράση των συνειδητοποιημένων Φυλετιστών και Κοινωνιστών ;
Για να μιλήσουμε λοιπόν για δράσεις Φυλετιστών και Κοινωνιστών και για τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν, πρέπει πρώτα να ξεκινήσουμε από το βασικότερο, που είναι η ίδια η ύπαρξη τέτοιων Φυλετιστών και Κοινωνιστών. Το γκρέμισμα του «δυτικού πολιτισμού» από τον πολιτισμό της φυσικής αρμονίας, της τιμής, της αρετής, της παράδοσης , του πραγματικού ηρωισμού, της αξιοπρέπειας και της αξιοκρατίας, μπορεί να προέλθει μόνο από χώρους που φέρουν αυτά τα στοιχεία και που πρέπει να λάμπουν ώστε να μπορούν να ξυπνήσουν και να φωτίσουν και τις συνειδήσεις , τα όνειρα και το μέλλον μεγάλου τμήματος της κοινωνίας , να δείξουν τη διέξοδο και την προοπτική από το βούρκο που αυτός ο κόσμος σήμερα βρίσκεται. Ομάδες που αντί για αυτά τα ιδανικά, περιέχουν πολιτιστικό και αντικατοπτρίζουν τον ηθικό πνευματικό και πάτο αυτού του κόσμου, όχι μόνο δεν μπορούν να εμπνεύσουν και να φωτίσουν τη συνείδηση κανενός, αλλά αντίθετα το μόνο που προκαλούν είναι η δημόσια και μαζική απέχθεια για τις φυλετικές και εθνοκοινωνικές ιδέες. Τέτοιες ομάδες που ψευδεπίγραφα εμφανίζονται να φέρουν τις ιδέες αυτές , έχουν ως αποτέλεσμα να νομίζει ο κόσμος ότι ο φυλετισμός και ο εθνοκοινωνισμός είναι κάτι που μοιάζει και σχετίζεται με τα ήθη, την πολιτική και τον τρόπο σκέψεις των χώρων αυτών. Έτσι εξαιτίας αυτών των ομάδων αυτών οι ιδέες μας αντί να τοποθετούνται συνείδηση του κόσμου δίπλα στον Ήλιο, τοποθετούνται στο μεγαλύτερο κοινωνικό πάτο, πολύ κάτω από το σημερινό μίζερο μικροαστικό πρότυπο υποκουλτούρας, εκεί δηλαδή που είναι το επίπεδο αυτών των ομάδων.
Το πρώτο λοιπόν και βασικότερο πρόβλημα είναι ότι σε μια κοινωνία που ο φυλετισμός και ο εθνοκοινωνισμός έχουν ταυτιστεί βαθειά με τέτοιες καταστάσεις, εμείς θα πρέπει να καταφέρουμε να αναδείξουμε την αυθεντικότητα των ιδεών μας και τη χαώδη διαφορά της από τις προβοκατόρικες απομιμήσεις και μαγαζάκια του συστήματος. Πρέπει να αναδείξουμε το ποιοι και γιατί κατασκευάζουν, αναδεικνύουν και τροφοδοτούν τέτοιες απομιμήσεις.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε με τις δράσεις μας, είναι το πώς θα καταφέρουμε να επιφέρουμε ρήξεις στη συνολική στάση ζωής των πολιτών που έχουν πλέον ενσωματώσει βαθειά μέσα τους τις αστικές «αξίες» και «ιδανικά» της «ανοιχτής κοινωνίας» , όπως και τα πολιτιστικά και πνευματικά πρότυπα του λεγόμενου «δυτικού πολιτισμού» και του τρόπου ζωής του. Για να γίνει αυτό, πρέπει να γίνουμε ιδιαίτερα ικανοί στο να μπορέσουμε να αναδείξουμε απέναντι στο «αστικό» πρότυπο πολιτισμού, το δικό μας πρότυπο , το δικό μας πολιτισμό, τις δικές μας αξίες και τη δική μας στάση ζωής. Για να γίνει αυτό πρέπει να αναπτύξουμε πολύ περισσότερες δραστηριότητες που να αναδεικνύουν αυτά τα χαρακτηριστικά, να οργανώσουμε επίσης δραστηριότητες που φέρνουν τον άνθρωπο σε επαφή με τη φύση. Και όταν μας δοθεί η δυνατότητα , πρέπει να δημιουργήσουμε και εμείς στέκια νεολαίας με τέτοια χαρακτηριστικά και σε αυτή την κατεύθυνση μπορεί να βοηθήσει και η ιδέα των εθνοκοινωνικών καταλήψεων όπως αυτή της Casa Pound στην Ιταλία.
Ένα άλλο βασικό πρόβλημα είναι ότι σε μια κοινωνία που κυριαρχεί η ανεργία, η ανασφάλεια, οι άθλιες συνθήκες ζωής για την εργατική τάξη, η καταστροφή του περιβάλλοντος, θα πρέπει να μπορέσουμε να συσπειρώσουμε και να εκφράσουμε τις ανησυχίες και τις ανάγκες της νεολαίας , της εργατικής τάξης, των μικρών αυτοαπασχολούμενων, των λεγόμενων «λαϊκών στρωμάτων». Γι αυτό πρέπει να προβούμε σε δράσεις συμπαράστασης και ανάπτυξης των αγώνων που δίνουν τα λαϊκά στρώματα για τα δικαιώματά τους στην εργασία , την υγεία, την εκπαίδευση και τη ζωή. Να αναδείξουμε την προοπτική της λύσης όλων αυτών των προβλημάτων σε μια κοινωνία εθνοκοινωνική και αξιοκρατική και την ανάγκη ανάπτυξης αντικαπιταλιστικής πάλης που οδηγεί σε μια τέτοια κοινωνία. Παράλληλα πρέπει να μπορέσουμε να αναδείξουμε τις θέσεις μας και να προσπαθήσουμε να τραβήξουμε με το μέρος μας προσωπικότητες από τους χώρους των όποιων πραγματικών επιστημόνων, διανοούμενων και καλλιτεχνών υπάρχουν σήμερα.
Πρέπει επίσης να αντιπαραβάλλουμε το δικό μας κοινωνικό και αξιακό πρότυπο με τα πρότυπα της «ανοιχτής κοινωνίας» , τις ψεύτικες «ελευθερίες» των «ανοιχτών συνόρων» και του φιλελευθερισμού. Πρέπει να αναδείξουμε ότι η στήριξη στις πολιτικές της λαθρομετανάστευσης όχι μόνο δεν είναι «ανθρωπιστική» αλλά ότι είναι ότι πιο απάνθρωπο υπάρχει σήμερα στον πλανήτη. Πρέπει να αναδείξουμε ότι η πολιτικές της «δημοκρατίας» δεν περιέχουν την έννοια κάποιας ελευθερίας, αλλά αντίθετα περιέχουν την άρνηση κάθε πραγματικής ελευθερίας . Η «δημοκρατία» είναι το βασίλειο των καταπιεστών που λειτουργούν ως κοινωνικά παράσιτα, πατώντας πάνω στο «ηθικό δικαίωμα» που έχουν να ασκούν την καταπίεσή τους αφού αυτή «αποφασίσθηκε δημοκρατικά».
Οι δράσεις που ανοίγουν κεφάλια λαθρομεταναστών δεν αποτελούν κάποιες δράσεις αντιμετώπισης του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Αποτελούν προβοκάτσιες του κράτους και του παρακράτους που παρασύρει και στρατολογεί άτομα από το κοινωνικό περιθώριο για τέτοιες δράσεις. Οι δράσεις αυτές στη συνέχεια γίνονται το πρόσχημα του «ανθρωπισμού» για να αναπτυχθούν κινήματα υπέρ της λαθρομετανάστευσης και των «ανοιχτών συνόρων», όπως και κινήματα καταστολής των ιδεών μας όπως αυτά των συμμοριών “antifa”.
Πραγματικές δράσεις που μπορούν να αναδείξουν το πρόβλημα, είναι ανοιχτή παρέμβαση στην κόσμο με προκηρύξεις και παράθεση στοιχείων που δείχνουν τις πραγματικές συνέπειες της λαθρομετανάστευσης. Ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματός μας θα μπορούσαν να υπάρχουν και ποικίλες πολιτιστικές παρεμβάσεις και ανοιχτές εκδηλώσεις που να αναδεικνύουν τη διάσταση του προβλήματος και θα μπορούσαν να ξεκινάνε από τη χρήση μουσικών συγκροτημάτων και να φτάνουν μέχρι και με τη χρήση κάποιας ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας. Θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και κάποιοι μετανάστες όπως πολιτικοί πρόσφυγες από χώρες που παλεύουν ενάντια στον Ιμπεριαλισμό και το Σιωνισμό και που συμμερίζονται τις εθνοφυλετικές ιδέες, και να μιλήσουν οι ίδιοι για το πώς βίωσαν οι ίδιοι της συνέπειες και την τραγική εμπειρία πολιτικής της λαθρομετανάστευσης και γιατί αυτή η πολιτική είναι πραγματικά απάνθρωπη. Αυτές είναι πραγματικές δράσεις που θα έκλειναν τα στόματα και θα έλιωναν τα επιχειρήματα νεοταξικής «αριστεράς» και «αντιεξουσιαστών», και είναι ακριβώς στο αντίθετο πνεύμα από τις προβοκατόρικες ενέργειες που προωθούν κάποιοι στο «χώρο».
Αντί για την εικόνα των ακροδεξιών παρέα με τα ΜΑΤ και τις ανακοινώσεις «αλληλεγγύης στην αστυνομία», εμείς προτιμάμε την προώθηση των ιδεών ρήξης με τις «αξίες» της «δημοκρατίας» σε συγκεντρώσεις έξω από κρατικές υπηρεσίες, υπουργεία και οργανισμούς.
7) Ποιά είναι η άποψη σας για τους "αντιεξουσιαστές" ;
Ο χώρος των λεγόμενων «αντιεξουσιαστών» με τα κεντρικά χαρακτηριστικά τα οποία φέρει σήμερα, άρχισε να διαμορφώνεται διεθνώς στα μέσα της δεκαετίας του '60. Αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε την εποχή του «ψυχρού πολέμου» από το ιμπεριαλιστικό μπλοκ των «ατλαντιστών» ως όπλο για την επικράτησή του απέναντι στο «ανατολικό μπλοκ». Φτιάχτηκε για να αποτελέσει το ένα από τα δύο κύρια ρεύματα για κοινωνικές ταραχές , διαδηλώσεις και μοχλό ανατροπής στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που ήλεγχε τότε ένας μπολσεβικισμός που επίσης είχε αρχίσει να κάνει άνοιγμα σε περισσότερο «φιλελεύθερες» ιδέες της «δύσης», ξεκινώντας από τις θέσεις Χρουτσόφ. Μαζί με αυτό το χώρο, εμφανίστηκε και τροφοδοτήθηκε από τους «ατλαντιστές» και ο δίδυμος χώρος του , αυτός των «ευρωκομμουνιστών» που στην Ελλάδα σήμερα εκφράζεται κυρίως μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ως υλικό για την κατασκευή και δημιουργία του «αντιεξουσιαστικού» χώρου χρησιμοποιήθηκε ο αναρχισμός του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Ήταν κατάλληλο υλικό, γιατί ενσωμάτωνε ήδη πολλές ιδέες του φιλελευθερισμού, που έρχονταν σε ρήξη με τις τότε λιγότερο φιλελεύθερες πολιτικές των μπολσεβίκων. Ο αναρχισμός του 19ου αιώνα ενσωμάτωνε την ιδέα της σύγκρουσης και ρήξης με το κράτος, το οποίο το εμφάνιζε ως ρίζα και αιτία κάθε κοινωνικής καταπίεσης. Η χρησιμοποίηση αυτής της ιδέας ταίριαζε άριστα σαν όπλο για να χτυπηθεί από τους «ατλαντιστές» ο κρατισμός των μπολσεβίκων τόσο εκ των έσω, μέσα στα ίδια τα κράτη του ανατολικού μπλοκ, όσο και σε τρίτες χώρες όπου υπήρχαν μπολσεβίκικα κινήματα που συγκρούονταν με τα συμφέροντα της «δύσης».
Ως υλικό για την κατασκευή του «ευρωκομμουνισμού» ή πιο απλά «ροζ αριστεράς» χρησιμοποιήθηκαν ιδέες της σοσιαλδημοκρατίας των τελών του 19ου και αρχών του 20ου αιώνα (Καούτσκι, Μπέμπελ) καθώς επίσης και πρόσωπα με πιο «ριζοσπαστικές» απόψεις που επηρέαζαν το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας (Τρότσκι, Λούξεμπουργκ)
Οι πρώτες λοιπόν «επαναστάσεις» αυτού του είδους, ήταν ο Μάης του ‘68 και η αναφερόμενη «άνοιξη της Πράγας» επίσης το 1968. Η τελευταία συνδέεται λαθεμένα με την εξέγερση της Ουγγαρίας το 1956, καθώς στην εξέγερση της Ουγγαρίας υπήρχαν έντονα εθνοφυλετικά και εθνοκοινωνικά στοιχεία που εναντιώνονταν στο φιλελευθερισμού, ενώ η «άνοιξη της Πράγας» αποτελεί μια φιλελεύθερη εξέγερση όπως και την κύρια ιδεολογική αναφορά της «ροζ αριστεράς».
Κάποια από τα στοιχεία που είχαν οι δίδυμοι αυτοί χώροι τη δεκαετία του 60 οπότε και κατασκευάστηκαν, ήταν η προβολή της ιδέας της «ατομικής ελευθερίας» απέναντι στην ιδέα της «καταπίεσης» της από τη συλλογικότητα της «λαϊκής κοινότητας», η προβολή της ιδέας των «αυτοδιαχειριζόμενων παραγωγικών μονάδων» απέναντι στην ιδέα του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, η ιδέα των «ανοιχτών συνόρων» που προβάλλονταν σε αντίθεση με το «τείχος του Βερολίνου», η ιδέα ανάγκης για «λιγότερο κράτος» , ενάντια στον κρατισμό του «ανατολικού μπλοκ», η ιδέα της «παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» από καθεστώτα που δεν αποδέχονταν το οικονομικό μοντέλο της «δύσης».
Ως «ανθρώπινα δικαιώματα» προσδιορίστηκαν μεταξύ πολλών άλλων παρομοίου τύπου, η «ελεύθερη» μετακίνηση μεταναστών από χώρα σε χώρα, η «ελευθερία» στο εμπόριο και την αγορά απέναντι στο κράτος, η «ελευθερία» των εφημερίδων των καναλιών και των πλουτοκρατών της «δύσης» να γράφουν και να λένε ότι θέλουν σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου χωρίς κανένα απολύτως κρατικό ή κοινωνικό έλεγχο, η ονομαζόμενη και ως «ελεύθερη διακίνηση ιδεών». «Ελεύθερη διακίνηση ιδεών» ονομάστηκε και η «ελευθερία» σε πράκτορες της «δύσης» να κινούνται σε χώρες που δεν ελέγχονταν από αυτούς και να δημιουργούν κοινωνικές ταραχές ή να προσπαθούν να ανατρέψουν κυβερνήσεις.
Όταν τα τέλη της δεκαετίας του '80 ήρθε η πτώση του «ανατολικού μπλοκ» , ο «αντιεξουσιαστικός» χώρος και η «ροζ αριστερά», απορρόφησαν μεγάλο κομμάτι τις μετάλλαξης του εναπομείναντος ήδη μεταλλαγμένου και περισσότερο «δυτικοποιημένου» και «φιλελευθεροποιημένου» μπολσεβικισμού και βρήκαν νέο ρόλο.
Η Νέα Τάξη , μετά την πτώση του «ανατολικού μπλοκ» μετάλλαξε και επαναδιαμόρφωσε τα δύο δίδυμα αυτά ρεύματα , των «αντιεξουσιαστών» και της «ροζ αριστεράς», για να τα χρησιμοποιήσει πλέον ως τον κύριο μηχανισμό επίθεσης ενάντια στα απομεινάρια των εθνικών κρατών, να επιβάλλει στη θέση τους κράτη «παραρτήματα» της ενιαίας παγκόσμιας διοίκησης, που θα ακολουθούν τις πολιτικές της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Τα ρεύματα των «αντιεξουσιαστών» και της «ροζ αριστεράς» που μεταλλάχθηκε σε νεοταξική αριστερά, έφτιαξαν και ζύμωσαν στη βάση της κοινωνίας το ιδεολογικό υπόστρωμα που ταυτίζονταν με τις θέσεις και τα συμφέρονταν της Νέας Τάξης. «Ανοιχτά σύνορα» για τις πολυεθνικές, λαθρομετανάστευση , διάλυση των πολιτισμών και των παραδόσεων, κατάργηση της εθνικής ανεξαρτησίας και αυτοδιάθεσης, όλες δηλαδή οι πολιτικές της κυρίαρχης παγκόσμιας εξουσίας μετατράπηκαν σε ... «λαϊκά αιτήματα» που «διεκδικούσαν» οι μάζες των εξουσιαζόμενων στις συγκεντρώσεις, τις πορείες και τις συγκρούσεις …
Στα τέλη του 19ου και αρχές του 20οι αιώνα, υπήρχαν ιδεολογικά οι υποστηρικτές της αστικής δημοκρατίας και συστήματος, ο αναρχισμός και ο μπολσεβικισμός υπήρξαν ως αυτόνομα κινηματικά ρεύματα των «μαζών». Ο αναρχισμός με αρκετά φιλελεύθερα στοιχεία, ο μπολσεβικισμός αποδεχόμενος αρκετά στοιχεία της Γαλλικής επανάστασης.
Σήμερα οι μεταλλάξεις των δύο παραπάνω χώρων, δηλαδή ο λεγόμενος «αντιεξουσιαστικός» χώρος και η νεοταξική «αριστερά», δεν αποτελούν αυτόνομα από τον καπιταλισμό ρεύματα. Χρησιμοποιούνται πλήρως από τον καπιταλισμό και μάλιστα είναι η αιχμή του δόρατος της Νέας Τάξης πραγμάτων. Πρέπει λοιπόν να είναι σαφές ότι μιλώντας για «αντιεξουσιαστές» δεν μιλάμε σήμερα για τον αναρχισμό του 19ου αιώνα, αλλά για ένα ιδεολογικό και κινηματικό ρεύμα του καπιταλισμού που φέρει την ιδεολογία της Νέας Τάξης. Μιλάμε για ένα ρεύμα που προήλθε και δημιουργήθηκε από την μεθοδευμένη και ελεγχόμενη μετάλλαξη και πλήρη σχεδόν ενσωμάτωση από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα του αναρχικού ρεύματος. Και όταν μιλάμε για νεοταξική αριστερά, δεν εννοούμε το μπολσεβικισμό των αρχών του 20ου αιώνα που είχε αυτόνομη δική του δυναμική, αλλά για το προϊόν της μετάλλαξής μεγάλου μέρους του μπολσεβικισμού σε ρεύμα του καπιταλισμού και της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Έτσι λοιπόν ο λεγόμενος «αντιεξουσιαστικός» χώρος έγινε τη δεκαετία του '90 μηχανισμός για χτύπημα των ελάχιστων πλέον στοιχείων εθνικής αυτοδιάθεσης που απέμειναν στα εθνικά κράτη, και την πλήρη μετάλλαξή τους σε περιφερειακές «αυτοδιοικήσεις» της Νέας Τάξης πραγμάτων. Έγινε επίσης ο χώρος που με τις ενέργειές του άρχισε να δίνει ισχυρό άλλοθι στην ενίσχυση των δυνάμεων καταστολής που πλέον ξεκίνησαν να έχουν «υπερεθνική» και όχι «εθνική» διάσταση και ρόλο.
Αυτός ο «αντιεξουσιαστικός» χώρος μαζί με τη νεοταξική αριστερά χρησιμοποιήθηκε από την ανατροπή του Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία, μέχρι τις διάφορες «πορτοκαλί επαναστάσεις» που γίνονται συνεχώς κυρίως σε διάφορες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Σε χώρες όπως η Βενεζουέλα και η Βολιβία, οι κυβερνήσεις έχουν τον έλεγχο και την υποστήριξη από τους συνδικαλισμένους εργάτες και μια αρκετά πιο φιλεργατική πολιτική από αυτή της αντιπολίτευσης. Έτσι είναι αρκετά δύσκολο να λειτουργήσει η μέθοδος των διαδηλώσεων με «εργατικές διεκδικήσεις» απέναντι στην κυβέρνηση και γι αυτό για τη δημιουργία ταραχών και αποσταθεροποίησης σε τέτοια καθεστώτα χρησιμοποιείται επίσης ο «αντιεξουσιαστικός» χώρος για να διεκδικήσει τα υποτιθέμενα .. «ανθρώπινα δικαιώματα» που η κυβέρνηση «παραβιάζει».
Αυτή η μέθοδος χρήσης των «αντιεξουσιαστών» που χρησιμοποίησαν οι «δυτικοί» ενάντια στους μπολσεβίκους παλαιότερα (π.χ. Ανατολική Γερμανία) και σε σοσιαλιστικές κυβερνήσεις αργότερα (π.χ. Μιλόσεβιτς), διευρύνθηκε και χρησιμοποιείται πλέον ανοιχτά για να ασκεί πιέσεις ή να ανατρέπει κυβερνήσεις οποιουδήποτε τύπου και μορφής, ακόμα και εντελώς καπιταλιστικές, αν αυτές οι κυβερνήσεις δεν ταυτίζονται απόλυτα με τα συμφέροντα του Αμερικάνικου ιμπεριαλιστικού πόλου. Πορτοκαλί «επαναστάσεις» απέναντι σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε, ακόμα και αν στόχος δεν είναι η πτώση της κυβέρνησης αλλά ένα προσωρινό δυνατό χτύπημα της.
Στόχος κάποιες φορές δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά η αποσταθεροποίηση και μερική καταστροφή της τοπικής οικονομίας με στόχο να διεισδύσουν στην τοπική αγορά τα Αμερικάνικα προϊόντα. Πορτοκαλί «επαναστάσεις» λοιπόν ακόμα και ως σαμποτάζ στη βάση ανταγωνιστικών οικονομικών κέντρων και παραγωγικών μονάδων. Πορτοκαλί «επαναστάσεις» επίσης για να πληγεί το εκλογικό ποσοστό μιας κυβέρνησης που κάνει οικονομικές συμφωνίες και με άλλα κέντρα (όπως Ρωσία, Κίνα) και να αντικατασταθεί «δημοκρατικά» στις επόμενες εκλογές με μια κυβέρνηση που να προσανατολίζεται περισσότερο στις οικονομικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ. Για το σκοπό αυτό βέβαια εκτός από πορτοκαλί «επαναστάσεις» επιστρατεύονται και άλλες μέθοδοι , όπως το χτύπημα κυβερνήσεων ή οικονομιών μέσω μαζικών πυρκαγιών, τρομοκρατικών χτυπημάτων, αλλά και η επιλογή και ανάδειξη ως μεγίστων «κυβερνητικών σκανδάλων» από κανάλια και εφημερίδες κάποιων από τα εκατοντάδες παρόμοια φαινόμενα που συμβαίνουν κάθε χρόνο και με οποιαδήποτε καπιταλιστική κυβέρνηση, καθώς είναι σύμφυτα με την εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού, απλά δεν βλέπουν το ευρύτερο φως της δημοσιότητας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ένα τέτοιο ελεγχόμενο «αντιεξουσιαστικό» ρεύμα, αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα σύγχρονα όπλα της Νέας τάξης σε όλο τον πλανήτη. Εκτός από πορτοκαλί «επαναστάσεις» αναλαμβάνει και την καθημερινή ιδεολογική δουλειά και ζύμωση στην κοινωνία προβάλλοντας τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης. Και αναλαμβάνει να χτυπά κατασταλτικά και με χρήση φυσικής βίας στα πλαίσια του «αντιφασιστικού» ή «αντιρατσιστικού» του «αγώνα» τους όποιους «εχθρούς της ανοιχτής κοινωνίας» (η πολιτική πρόταση του Πόππερ παλιά και σήμερα του Σόρος), αμέσως μόλις εμφανίζονται και οπουδήποτε και αν εμφανίζονται.
Οι χώροι αυτοί , μαζί με την ακροδεξιά, προβάλλονται σήμερα ως οι μοναδικές «εναλλακτικές» «λύσεις» «απέναντι στο σύστημα», και έτσι καταφέρνουν και προσελκύουν μεγάλο κομμάτι της νεολαίας που ψάχνει να βρει μια διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση που δεν την εκφράζει. Μόνο που αντί για «διέξοδο», φθάνει στο σημείο να υπηρετεί το ίδιο το σύστημα και τους σχεδιασμούς του και μάλιστα στην πιο ακραία τους μορφή. Ο απεγκλωβισμός της νεολαίας από τους χώρους αυτούς δε μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ μέσα από οδομαχίες όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Χρειάζεται πολύ υπομονή και μεθοδική δουλειά, χρειάζεται να διαμορφωθεί και να δυναμώσει ένα διακριτό αντικαπιταλιστικό εθνικοεπαναστατικό αντικαπιταλιστικό ρεύμα που μέσα από την μεθοδική παρέμβαση και διακριτή του παρουσία , διακριτή και από τα κοινωνικά καταδικασμένα ναυάγια και απολιθώματα της ακροδεξιάς, θα μπορέσει σταδιακά να δείξει το δρόμο.
8) Χρησιμοποιείτε συχνά τον όρο "γαλανόλευκη antifa". Τί εννοείτε με αυτό ;
Η αστική ακροδεξιά, ως γνωστό, λειτουργεί σήμερα έχοντας ως σύμβολο την υπεράσπιση ενός αντεθνικού στην πραγματικότητα κράτους, ενός νεοταξικού παραρτήματος. Με βάση αυτό , έχει αναπτυχθεί σήμερα στην Ελλάδα, από τους κύκλους της ακροδεξιάς , ένα σύνθετο και πολύμορφο δίκτυο το οποίο προσπαθεί να πατάξει όσους δεν αποδέχονται αυτού του είδους το αντεθνικό «δημοκρατικό» κράτος και τους μηχανισμούς του. Προσπαθεί να πατάξει όσους αρνούνται να ελεγχθούν , να ενσωματωθούν στους ακροδεξιούς χώρους και να υποταχθούν σε παρακρατικούς σχεδιασμούς. Το ιδεολογικό υπόβαθρο που πατάει όλη αυτή η προσπάθεια είναι το να χαρακτηρίζουν ως «φασίστες» όσους αντιστέκονται στον καπιταλισμό και σε αυτό το αντεθνικό κράτος μαριονέτα, όπως και «επικίνδυνους για την εθνική ασφάλεια». «Εθνική ασφάλεια» οι ακροδεξιοί αποκαλούν την ασφάλεια διατήρησης της εξουσίας αυτού του νεοταξικού κράτους μαριονέτα απέναντι σε πραγματικά εθνικοεπαναστατικά κινήματα.
Ακροδεξιές οργανώσεις στέλνουν λοιπόν άτομα σε διάφορες ανεξέλεγκτες από το κράτος εθνικοεπαναστατικές ομάδες, με σκοπό να τις ελέγξουν ή αλλιώς να τις προβοκάρουν και να τις διαλύσουν. Υπάρχει ένα δίκτυο πληροφοριών , που μεταφέρονται άμεσα από την κάθε τοπική πηγή «ρουφιάνων» σε συγκεκριμένο «κέντρο συντονισμού» και αξιοποιούνται με κάθε δυνατό τρόπο, όπως για το σχεδιασμό προβοκάτσιας. Υπάρχει επίσης από το συγκεκριμένο δίκτυο σχεδόν πλήρες φακέλωμα του εθνικοεπαναστατικού «χώρου» , τον οποίο και θεωρούν επικίνδυνο για την «εθνική ασφάλεια». Υπάρχει επίσης ανταλλαγή πληροφοριών από το ακροδεξιό κέντρο αυτό και με την ίδια την ασφάλεια όπως και με άλλες κρατικές υπηρεσίες. Σκοπός τους δεν είναι η ανάπτυξη, αλλά η πάταξη κάθε ανεξέλεγκτης από το κράτος εθνικοεπαναστατικής ομάδας.
Για το σκοπό αυτό προσπαθούν να ελέγξουν ή να εκδίδουν οι ίδιοι μέχρι και «εθνικοσοσιαλιστικά» «ανένταχτα» περιοδικά ή να φτιάχνουν και δήθεν «ανένταχτους» «εθνικοσοσιαλιστικούς» πυρήνες, για να τους χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια για να διαλύσουν τις μη ελεγχόμενες από το κράτος ομάδες. Σε τέτοιες προσπάθειες προσπαθούν να παρασύρουν και άτομα του περιθωρίου, τα οποία και «ενημερώνουν» ότι οι ομάδες που σκοπεύουν να διαλύσουν είναι δήθεν «διεθνιστές», «μπολσεβίκοι» , «στημένοι» από διάφορες οργανώσεις, «ομοφυλόφιλοι» , ή οτιδήποτε άλλο. Έχει λοιπόν αρχίσει να διαμορφώνεται και ένα δίκτυο ακροδεξιάς και περιθωριακής τρομοκρατίας ενάντια στις μη ελεγχόμενες από το κράτος εθνικοεπαναστατικές ομάδες, που η παρακρατική ακροδεξιά χαρακτηρίζει «φασίστες» που πρέπει να «διαλυθούν».
Από το ίδιο δίκτυο γίνονται επίσης οργανωμένες και συντονισμένες προσπάθειες να πληγεί οποιοσδήποτε απειλεί την «εθνική ασφάλεια» της … κυβέρνησης, με συνεχείς αναφορές που επιτίθενται στους «φασίστες», και παράθεση δίπλα της γαλανόλευκης σημαίας. Ακροδεξιά εφημερίδα για παράδειγμα, καταδίκασε ανοιχτά τους Ιταλούς συναγωνιστές του μαθητικού κινήματος της Casa Pound , γράφοντας για «τραμπούκους φασίστες» κλπ. Άτομα που συνδέονται με την εφημερίδα αυτή διατηρούν ιστοσελίδες όπου γράφουν φράσεις όπως «σκατά στους φασίστες» κλπ. Υπάρχει πλήθος πλέον τέτοιων ιστοσελίδων και κάνουν ότι μπορούν για να φτιαχτούν και νέες. Παράλληλα έχουν συμφωνήσει , σε ότι άρθρα γράφουν για τους «αντιεξουσιαστές» , να τους χαρακτηρίζουν και ως «φασίστες». Δημοσιεύουν τέτοια άρθρα και σε ιστοσελίδες πολύ μεγάλης επισκεψιμότητας, προσπαθώντας να περάσουν υποσυνείδητα το μήνυμα στους αναγνώστες και τελικά να το μετατρέψουν σε κοινή πεποίθηση όλως ότι ο «αντιεξουσιαστικός χώρος» ταυτίζεται με τα εθνικοεπαναστατικά αντικαπιταλιστικά ρεύματα γιατί είναι όλοι «φασίστες» και στο συμπέρασμα ότι το όλο πρόβλημα σήμερα δεν είναι παρά η ανάπτυξη του «φασισμού» που «πρέπει να χτυπηθεί», ακόμα και μέσω της κρατικής καταστολής.
Στον Μαύρο Κρίνο συμμετέχουν συναγωνιστές νεότεροι και παλαιότεροι, από διάφορες πόλεις, περιοχές της Ελλάδας και χρόνια δραστηριοποίησης στο χώρο. Όσοι έχουν κάνει τώρα ή στο παρελθόν προσπάθειες δημιουργίας κάποιας αυτόνομης ομάδας και ανάπτυξη δράσεων, αναφέρουν ότι ο κύριος πόλεμος που δέχτηκαν δεν προέρχονταν από την παραδοσιακή “antifa” , αλλά από το συγκεκριμένο δίκτυο ακροδεξιών παρακρατικών, το οποίο και ονόμασαν “γαλανόλευκη antifa”.
Οι απόψεις της “γαλανόλευκης antifa” δεν εκφράζονται όμως μόνο από το συγκεκριμένο δίκτυο, αλλά πλέον έχουν μεταδοθεί και διαδοθεί αρκετά, και έχουν βρει ευρύτερη απήχηση στη βάση και σε στελέχη κομμάτων και ομάδων του «πατριωτικού» και «εθνικού» χώρου.
Το δίκτυο αυτό ιδεολογικά τοποθετείται ανοιχτά υπέρ της «συμμαχίας» με τον Αμερικάνικο παράγοντα στην Ελλάδα και μεταξύ άλλων φροντίζει να παρεμβαίνει και σε διάφορες δίκες εθνικιστών όλου του φάσματος, μέχρι και πρόσφατες δίκες πολύ γνωστών προσωπικοτήτων, γράφοντας συνθήματα όπως «κρεμάλα στους δικαστές» και ζωγραφίζοντας σβάστικες έξω από τα δικαστήρια την προηγούμενη μέρα της κάθε δίκης, με σκοπό να προκαλέσει τους δικαστές και την κοινή γνώμη και να επιβαρύνει τη θέση των κατηγορουμένων. Η «γαλανόλευκη antifa» εμφανίζεται λοιπόν άλλοτε με «νεοναζιστικό» , άλλοτε με ακροδεξιό , άλλοτε με «αντιφασιστικό» προσωπείο, ενώ έχει εμφανιστεί ακόμη και με «αριστερό πατριωτικό» προσωπείο …
9) Σε τι έγκειται η ονομασία "Αυτόνομη Κίνηση" ; Σε τι κοινό απευθύνεστε ;
Ο Μαύρος Κρίνος, είναι «Αυτόνομη Κίνηση», καθώς δεν έχει καταστατικό και κάποια οργανωμένη με βάση αυτό το καταστατικό δομή. Δεν έχει «στελέχη» , εκλεγμένα ή διορισμένα, δεν αποτελεί νομικό πρόσωπο και δεν έχει ιδιοκτησιακά στοιχεία. Δεν έχει μαγαζιά να πουλάει οτιδήποτε , διατηρεί κάποια ιστολόγια και κάποια μη κερδοσκοπικά αυτόνομα έντυπα , μοιράζει δωρεάν τα cd του, και αντίθετα με κάποιες εφημερίδες δεν εμπορεύεται να «πουλήσει» τις ψήφους τον αναγνωστών του πότε στον ένα και πότε στον άλλο πολιτικάντη όποτε έχουμε εκλογές.
Δεν έχουμε κανένα ιδεολογικό φετιχισμό με την «αυτονομία» και δεν είμαστε ενάντια σε οργανωμένες με άλλους τρόπους ομάδες. Ο λόγος που επιλέξαμε την αυτόνομη συσπείρωση και δράση είναι ότι μας εξυπηρετεί πολύ καλύτερα και ταιριάζει στις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά της συσπείρωσής μας στις παρούσες συνθήκες. Έχουμε δημοσιεύσει, εξηγήσει και παραθέσει αναλυτικά στην ιστοσελίδα μας.
Κάποιοι από τους λόγους αυτούς είναι ότι:
Η μέθοδος αυτή βοηθά καλύτερα να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν άτομα και ομάδες με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες. Εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό τη χαρτογράφηση και το φακέλωμα των συναγωνιστών μας από διάφορους που με αυτό το σκοπό προσπαθούν να διεισδύσουν στην κίνηση. Ευνοεί την ανάπτυξη της ατομικής πρωτοβουλίας και σκέψης σε αντίθεση με τα μοντέλα οργανωμένων «αφισοκολλητών» ή εκτελεστών εντολών. Είναι εντυπωσιακό το ότι κάποια άτομα που έχουν παραμείνει αρκετά χρόνια στο μοντέλο δράσεις κάποιων οργανώσεων/μαγαζιών που πνίγουν κάθε ατομική πρωτοβουλία για να μπορεί να παζαρεύει και να αλλάζει τη «γραμμή» συνεχώς ανεξέλεγκτος ο «αρχηγός», όταν αποχωρούν από αυτούς τους χώρους δυσκολεύονται ιδιαίτερα στην αρχή να σκεφτούν και να οργανώσουν οτιδήποτε. Διότι κάποιες οργανώσεις αντί να προσπαθούν να ωθήσουν το άτομο να αυτοβελτιώνεται , να εξελίσσεται και να μπορεί να προσφέρει περισσότερα στην υπόθεση του κινήματος, πετυχαίνουν να κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Να πάρουν άτομα σκεπτόμενα με όρεξη για δουλειά και να τα αδρανοποιήσουν, μετατρέποντάς τα σε απλούς ψηφοφόρους, χειροκροτητές ή αφισοκολλητές.
Το κοινό στο οποίο απευθυνόμαστε είναι όλοι ανεξαιρέτως οι σκεπτόμενοι άνθρωποι που η συνείδηση τους δεν έχει αλλοιωθεί τελείως από το σύστημα και από τα διάφορα ιδεολογήματα που καλλιεργεί. Αυτοί που ξέρουν να ονειρεύονται και να βλέπουν σαν πραγματική και ρεαλιστική λύση την επαναστατική ρήξη με το καπιταλιστικό εποικοδόμημα, τις «αξίες» και την υποκουλτούρα του και την απελευθέρωση των εθνών από το ζυγό της Νέας Τάξης πραγμάτων.
10) Πού δραστηριοποιείται σήμερα ο Μαύρος Κρίνος ; Πώς μπορεί να έρθει κάποιος σε επικοινωνία μαζί σας και γιατί να έρθει σ' εσάς και να μην πάει σε κάποιον άλλο φορέα του "χώρου" ;
Ο Μαύρος Κρίνος έχει αναπτύξει δράσεις σε Αθήνα, Πειραιά, Πάτρα, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Τρίπολη, Ναύπλιο, Τρίκαλα , Λάρισα και Λευκωσία. Υπάρχουν συναγωνιστές όπως και φίλοι σε αρκετές άλλες πόλεις της Ελλάδας, όπου αναμένουμε να αναπτυχθούν επίσης δράσεις στο μέλλον. Η επικοινωνία μαζί μας μπορεί να γίνει μέσω του τηλεφώνου (6930-87650) , με επικοινωνία μέσω του e-mail mavros_krinos@yahoo.gr , μέσω του φόρουμ του Μαύρου Κρίνου, ή κατευθείαν με συντρόφους στις διάφορες πόλεις και πυρήνες.
Βλέπουμε θετικά και ως συναγωνιστές και άλλες ομάδες του «χώρου» με τις οποίες έχουμε παρόμοιους στόχους και οράματα, και θα βλέπαμε θετικά και όχι ανταγωνιστικά τη δημιουργία και άλλων ομάδων σε τέτοια κατεύθυνση όπως αυτή που περιγράψαμε στις ερωτήσεις στη συνέντευξη αυτή, με στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου εθνικοεπαναστικού αντικαπιταλιστικού μετώπου παρέμβασης και δράσης που θα κινείται πέρα από τις λογικές του κοινοβουλευτισμού και πέρα και από τις λογικές μαγαζιών όπως και της ακροδεξιάς.
Προτείνουμε ανεπιφύλακτα στον αναγνώστη να συσπειρωθεί σε κάποιον φορέα με τέτοια στοιχεία όπως αυτά που θέλουμε να αναδείξουμε εμείς και όχι σε ομάδες που ανακυκλώνουν διάφορες προβληματικές καταστάσεις όπως αυτές που επίσης περιγράψαμε στις ερωτήσεις της συνέντευξης. Τις θέσεις μας τις αναλύσαμε αρκετά και αναλυτικά και μπορεί κάποιος να σχηματίσει από αυτές μια γνώμη κατά πόσον βρίσκει μαζί μας κοινά στοιχεία ή όχι.
Κάποιοι παραπέρα λόγοι να έρθει κανείς σε εμάς συγκριτικά με κάποιες από τις άλλες ομάδες του χώρου (δεν θεωρούμε όμως ότι είμαστε οι μόνοι που έχουμε αυτά τα στοιχεία) είναι και οι εξής:
-Σε εμάς θα βρει συντρόφους, φίλους και συναγωνιστές, και όχι «αφεντικά» «μαγαζιών» που θα τον αντιμετωπίζουν είτε ως πελάτη , είτε θα τον μετράνε ως αριθμό κάθε φορά που θα πουλάνε την ψήφο τους στον ένα και τον άλλο πολιτικάντη , με ανταλλακτική αξία των αριθμό των ατόμων που ελέγχουν και έχουν οργανώσει. Θεωρούμε σημαντική την ανάπτυξη των σχέσεων πραγματικής συντροφικότητας, και την συντροφική υποστήριξη των υπολοίπων σε κάθε μέλος ή φίλο της κίνησης σε όποιον τομέα της ζωής του τη χρειαστεί.
- Σε εμάς θα βρει ένα διαφορετικό ήθος, ύφος, πολιτισμό και στάση ζωής τόσο από την καθεστωτική υποκουλτούρα που υπάρχει παντού γύρω μας, όσο και από τα διάφορα «εθνικά» «μαγαζάκια» και ακροδεξιούς χώρους. Ένα από τα συνθήματά μας είναι «αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, αντίσταση». Θέλουμε να κάνουμε τις ιδέες μας ευρύτερα γνωστές, όμως η κίνησή μας δεν αποσκοπεί να οργανώσει κανένα «μαζάνθρωπο» , αλλά συναγωνιστές πραγματικά συνειδητοποιημένους και άξιους, με διάθεση για δουλειά και για συνεχή προσπάθεια αυτοβελτίωσης.
- Αντίθετα με ότι συμβαίνει σε άλλες ομάδες, στη δική μας κίνηση δε συμμετέχουν ασφαλίτες , ΜΑΤατζήδες και άτομα που συνδέονται με μυστικές υπηρεσίες. Στις συγκεντρώσεις μας δεν βγαίνουν ασφαλίτες από περιπολικά για να τραβάνε και να καταγράφουν ένα ένα τα μέλη μας με βιντεοκάμερα και μάλιστα με πλήρη γνώση και ανοχή των διοργανωτών που να λένε «ψυχραιμία παιδιά, δε συμβαίνει τίποτα, αφήστε τους να κάνουν τη δουλειά τους».
- Δε συμμετέχουμε και δε διοργανώνουμε δράσεις όπως απρόκλητες επιθέσεις σε λαθρομετανάστες και σε «αριστερούς» ούτε γενικώς χουλιγκανίστικες ενέργειες που δεν αποφέρουν τίποτε θετικό αλλά χρησιμοποιούνται από το σύστημα για να στρέφουν τον κόσμο εναντίον των ιδεών μας. Δεν δεχόμαστε, δεν υπάρχει και δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει στην κίνησή μας κανένα άτομο που να έχει τέτοιου είδους σκεπτικό. Όμως ούτε καταδικάζουμε «κάθε βία», ούτε αποκλείουμε τη χρήση της όταν πρέπει και εκεί που πρέπει, ούτε όμως έχουμε κάποιο φετιχισμό με τη βία.
11) Κλείνοντας θα θέλαμε να μας πείτε την γνώμη σας για το ιστολόγιο "ΗΛΙΟΦΟΡΟΣ". Πώς σας φαίνονται τα κείμενα που αναρτούμε και η εν γένει θεματολογία μας ;
Το ιστολόγιο «Ηλιοφόρος» είναι αισθητικά αρκετά ευπαρουσίαστο, ενώ το ιδεολογικό στίγμα του όπως το παρουσιάζει στη δεξιά στήλη του με την παράθεση προσωπικοτήτων και φράσεων, βρίσκεται ιδιαίτερα κοντά στις δικές μας απόψεις. Τα κείμενα που δημοσιεύετε και είναι του «Ηλιοφόρου» είναι τα περισσότερα εξαιρετικά, έχουν έντονο το στοιχείο της αυθεντικότητας προθέσεων και ιδεών. Γενικά τα θέματα του ιστολογίου τα βρίσκουμε ενδιαφέροντα. Αρκετά από τα ολόκληρα βιβλία και κείμενα που έχετε παραθέσει επίσης στη στήλη «βιβλιοθήκη» τα βρίσκουμε εξαιρετικά. Υπάρχουν σύνδεσμοι σε αρκετές ελληνόφωνες και ξένες ιστοσελίδες, αυτό είναι χρήσιμο για τον επισκέπτη της ιστοσελίδας να έχει ένα σύντομο ευρετήριο σε μεγάλο πλήθος από αξιόλογες και ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες που εκφράζουν ιδιαίτερα τις ιδέες μας , όπως και σε μερικές που δεν τις θεωρούμε αξιόλογες αλλά έχουν υψηλή επισκεψιμότητα ή άλλου είδους ενδιαφέρον. Το ιστολόγιο σίγουρα διατηρεί ένα πλουραλιστικό χαρακτήρα και έτσι κόσμος από πολλές διαφορετικές ομάδες και οργανώσεις μπορεί να βρίσκει σε αυτό στοιχεία που να του αρέσουν και να τον εκφράζουν. Αποτελεί μέχρι στιγμής μια πολύ καλή προσπάθεια και σας αξίζουν συγχαρητήρια.
Θα δεχθείτε σίγουρα έντονες πιέσεις από κάποιους λίγους που δεν θέλουν να ακούγεται η άποψή μας, και πιέζουν όσους βάζουν θέματα που έχουν σχέση με εμάς να τα απομακρύνουν.
Χαμένος ο κόπος τους, καθώς στο ιστολόγιο μας έχουμε πλέον από 400 έως 600 διαφορετικούς επισκέπτες καθημερινά και μεγάλο πλήθος θετικών μηνυμάτων. Ευχαριστούμε θερμά για τη δημοσίευση αυτής της συνέντευξης στο ιστολόγιο «Ηλιοφόρος» το οποίο πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλλει αρκετά στο διάλογο και στην καλύτερη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ διαφόρων ομάδων και ατόμων που βλέπουν θετικά τις εθνοφυλετικές και εθνοκοινωνικές επαναστατικές ιδέες.
Ευχαριστούμε πολύ!
Χαμένος ο κόπος τους, καθώς στο ιστολόγιο μας έχουμε πλέον από 400 έως 600 διαφορετικούς επισκέπτες καθημερινά και μεγάλο πλήθος θετικών μηνυμάτων. Ευχαριστούμε θερμά για τη δημοσίευση αυτής της συνέντευξης στο ιστολόγιο «Ηλιοφόρος» το οποίο πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλλει αρκετά στο διάλογο και στην καλύτερη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ διαφόρων ομάδων και ατόμων που βλέπουν θετικά τις εθνοφυλετικές και εθνοκοινωνικές επαναστατικές ιδέες.
Ευχαριστούμε πολύ!
-wzor.jpg)
