ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ

Ο Αγών της Ευρώπης

Λόγω της μεγάλης αναγνωσιμότητας του ιστολογίου ο «Μαύρος Κρίνος» όλα αυτά τα χρόνια έχει καταστεί σημείο αναφοράς για τους εθνικοσοσιαλιστές/εθνικοεπαναστάτες και τους νεοφασίστες.

Με αυτό το δεδομένο κάποιοι Συναγωνιστές - με τους οποίους σίγουρα διαφωνούμε σε επιμέρους ζητήματα - επιλέγουν να μας στείλουν άρθρα τους.

Σπανίως επιλέγουμε να τα απορρίψουμε αφού η αυστηρή λογοκρισία είναι χαρακτηριστικό της αστικής δημοκρατίας και όχι των Αντιδημοκρατών.

Το παρακάτω άρθρο στάλθηκε από έναν μάχιμο και ποιοτικό συναγωνιστή με αφορμή την 30^η Απριλίου.

Πιστοί στην τακτική δημοσίευσης του «Αντιδότου» και του «Γαμμάδιον» που οι συντακτικές ομάδες των εντύπων αυτών έκαναν πράξη την σύνθεση στα έντυπα τους, επιλέξαμε να το αναρτήσουμε παρά τις όποιες ενστάσεις υπάρχουν σχετικά με αυτό αλλά και με τον Αδόλφο Χίτλερ και το καθεστώς που επικράτησε στην Γερμανία.

Ο «Μαύρος Κρίνος» παραμένει ένα ελεύθερο βήμα έκφρασης για όλους τους συναγωνιστές.

Στόχος και σκοπός δεν είναι η διχόνοια αλλά η ενότητα απέναντι στον κοινό εχθρό. Τα άρθρα που φιλοξενούνται στο ιστολόγιο δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

"Ο Χίτλερ εγνώρισε την γλύκα του θριάμβου και αντεστάθη στις πλέον σκοτεινές στιγμές της ήττας. Ο Χίτλερ εθριάμβευσε στο Βατερλώ, όπου είχε υποκύψει ο Ναπολέων και δεν υπέστειλε ποτέ την σημαία του"

- Salvator Borrego Derrota Mundial Μεξικό 1957 σελ. 532

Ο Αγών της Ευρώπης

30 Απριλίου 1945 στο Βερολίνο της Γερμανίας ο χρόνος σταμάτησε ακαριαία. Σταμάτησε όχι μόνο για τους Γερμανούς αλλά για όλους τους Ευρωπαίους. Οι σκοτεινές δυνάμεις που ποτέ δεν δείχνουν το πρόσωπο τους έχουν εξαπολύσει τα πιστά τους σκυλιά εναντίον ολόκληρης της Λευκής Ευρώπης. Οι μπολσεβίκοι της στέπας, οι Εγγλέζοι δημοκράτες και οι Αμερικάνοι καπιταλιστές έχουν ολοκληρώσει το έργο τους. Όλοι μαζί συνεργάστηκαν εναντίον της Ευρώπης. Κέρδισαν τον πόλεμο. Έφτιαξαν το σήμερα και σχεδιάζουν το αύριο. Μην σας ξεγελούν με τα ψέματα τους συναγωνιστές καθότι αυτοί είναι οι αρχιμάστορες του ψεύδους. Ο κομμουνιστής Στάλιν έδωσε τα χέρια με τον καπιταλιστή Ρούσβελτ και τον φιλελεύθερο Τσόρτσιλ ενάντια στον κοινό εχθρό. Η βαρβαρότητα της Ασίας και η χυδαιότητα της Δύσεως εναντίον του πολιτισμού και της ομορφιάς. Εναντίον της Ευρώπης.

Τι είναι επιτέλους η Ευρώπη; Όλοι μιλάνε για αυτή. Αριστεροί και δεξιοί, μαρξιστές και μπολσεβίκοι. Αμερικανοί, Σλάβοι, Αφρικανοί, μιγάδες, Ιουδαίοι. Οι σημερινοί Γραικύλοι οι οποίοι την έχουν γνωρίσει μόνο ως κοσμοπολίτες επισκέπτες είτε ως αστοί. Όλοι έχουν μια ιδέα και μια άποψη, σπανίως όμως έχουν εντρυφήσει και έχουν ενστερνιστεί την πραγματικότητα. Η Ευρώπη αγαπητέ συναγωνιστή είναι κάτι το οποίο λίγοι σήμερα μπορούν να αντιληφθούν και σπάνια καταλαβαίνουν. Η παλιά Ευρώπη που σήμερα χάνεται μέσα στον ορυμαγδό της παγκοσμιοποίησης με την ιστορική αλλά και μεταφυσική της υπόσταση.

Και μετά υπάρχουμε εμείς, οι λίγοι, οι ρομαντικοί, οι τρελοί που πιστεύουμε στην Ευρώπη την αρχέγονη. Κάποιοι την έχουμε ζήσει στο μεδούλι της. Όχι σαν κοσμοπολίτες τουρίστες αλλά ως ενεργά κύτταρα του ενιαίου οργανισμού. Και σαφώς η Ευρώπη είναι ένας ζωντανός οργανισμός όπου η Ελλάς είναι η ψυχή, η καρδιά, ο νους αλλά και οι πλάτες. Επί σειρά αιώνων τα Ελληνικά φύλα στο νότο και τα Γερμανικά στο βορρά αποτελούν τον κυματοθραύστη όλης της βρωμιάς που μας επιτίθεται από την ανατολή πιέζοντας τους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς στις προαιώνιες εστίες τους από την Ιωνία και την Ταυρίδα μέχρι την Μοραβία και την Βαλτική.

Ο Γερμανός καγκελάριος Αδόλφος Χίτλερ κλείνει για πάντα την πόρτα του γραφείου του στις 3:15 το απόγευμα. Παρόντες είναι οι Χάινζ Λίγκε και Όττο Γκούνσε. Η τελευταία ερώτηση προς το πρόσωπο του ήτο: Φύρερ, για ποιον πρέπει να αγωνιστούμε τώρα; και η απάντηση του Χίτλερ ήτο: για τον επερχόμενο άνθρωπο. Και πριν η πόρτα κλείσει τους αποκρίνεται: δεν ήταν μόνο για την Γερμανία.

Το πιο λαμπρό τέκνο των Γερμανικών φυλών, ότι πιο ευγενές έχει παράξει η Ευρώπη τους τελευταίους αιώνες, περνάει στο Φως. Ο υπέροχος άνθρωπος με τους λεπτούς τρόπους και την ατσάλινη θέληση έδωσε την υπέρτατη μάχη ενάντια στο ζοφερό σκοτάδι των προαιώνιων εχθρών όλης της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδος. Αυτοί είναι η προσωποποίηση της νοσηρότητας και της μιζέριας. Γητευτές, μάγοι, ψεύτες, τοκογλύφοι, επινοητές ψεύτικων θεών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους.

Σήμερα η ιστορία όπως έχει γραφεί από τους νικητές του τότε παρουσιάζει τον Αδόλφο Χίτλερ ως την προσωποποίηση του απόλυτου κακού. Ο Αυστριακός από το Μπρανάου Αμ Ινν, o παρασημοφορηθείς δεκανέας του πρώτου μεγάλου πολέμου. Ένας υπέροχος άνθρωπος ο οποίος ξεκίνησε πάμπτωχος και έφτασε να γίνει καγκελάριος, να γίνει σύμβολο. Το σύμβολο όλων ημών των Ευρωπαίων. Ο ευαίσθητος μυστακοφορός που έγινε η θύελλα και η καταιγίδα παίρνοντας στις πλάτες του το βάρος της σωτηρίας όλων των λευκών Αρίων. Τον πρόδωσαν τότε πολλοί από τον στενό του κύκλο και εξακολουθούν να τον αρνούνται και σήμερα κάποιοι οι οποίοι ανήκουν στα λύματα του χώρου - βόθρου των εθνικιστών. Ο Ιούδας και ο Πέτρος περπατάνε στον εθνικιστικό χώρο. Ο εθνικιστικός χώρος, το τελευταίο καταφύγιο της παρακμής των υποβαλκάνιων τουρκογραικύλων, είναι η φωλιά της έχιδνας.

Οι σημερινοί εγχώριοι εθνικιστές χωρίζονται σε 2 κυρίες ομάδες. Τους ρωσόφιλους. Εμφανίζονται υπερορθόδοξοι χριστιανοί, σλαβολάγνοι. Κάνουν τα πάντα προκειμένου να πιούν καμιά βότκα στην ρωσική πρεσβεία. Παρουσιάζουν τον ημίαιμο πράκτορα της KGB Πούτιν ως τον Μεσσία του Θεού τους ενώ στην θέα του σφυροδρέπανου υποτάσσονται και σκύβουν συγκαταβατικά. Ασπάζονται τον εθνικομπολσεβίκο Ασιάτη Ντούγκιν, συναγωνιστή του ιουδαίου κίναιδου Λιμόνοφ. Η άλλη κατηγορία είναι ακόμη πιο θλιβερή. Αμερικανόδουλοι εθνικιστές, ερμαφρόδιτοι. Κάνουν τα πάντα για να πιούν κόκα κόλα στην αμερικανική πρεσβεία. Παριστάνουν τους αντικομμουνιστές ενώ είναι ενδόμυχα μπολσεβίκοι.

Θα στεκόντουσαν προσοχή στον κάθε Ασιάτη και Αφρικανό στρατηγό του ΝΑΤΟ και θα πήγαιναν μισθοφόροι (με διπλό μισθό) στο Αφγανιστάν για να υπηρετήσουν τον Κίσινγκερ και τον Μπρεζίνσκι. Πατρίδα τους είναι η Ιερουσαλήμ. Και το βαρέλι δεν έχει πάτο. Κάποιοι κάνουν το παν για να πολιτευτούν, είναι τόσο απεγνωσμένοι που θα πήγαιναν και στο ΚΚΕ προκειμένου να μπουν σε ένα ψηφοδέλτιο. Άλλοι θέλουν τα δικά τους ψηφοδέλτια για να αγωνιστούν υπέρ της δημοκρατίας και του συντάγματος. Κάποιοι άλλοι αναπαράγουν ακόμη και σιωνιστική προπαγάνδα της στοάς γνωρίζοντας ότι ψεύδονται.

Μπορεί η Ευρώπη σήμερα να ζήσει και να ευημερήσει; Η απάντηση είναι πάντα ναι. Χρειάζεται όμως Αγών. Χρειάζεται Αγών και πίστη και ο Αγών είναι και τώρα και πάντα. Η Ευρώπη των τραπεζικών συστημάτων, του ευρώ, του ΝΑΤΟ, του φιλελευθερισμού, του κομμουνισμού, δεν είναι Ευρώπη. Είναι μια θλιβερή δυστοπία που ούτε ο Άλντους Χάξλεϋ δεν είχε καταφέρει να φανταστεί. Είναι ένας καρκίνος. Μια αρρώστια από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς μας. Ούτε ο Έλλην στην Μακεδονία ούτε ο Ιταλός στην Εμίλια ούτε ο Βέλγος στην Φλαμανδία.

Ρωτούμε τους εγχώριους εθνικιστές του υποβαλκάνιου κρατιδίου, αφού είστε οι μισοί με τους φίλους σας τους Αμερικανούς και οι άλλοι μισοί με τους φίλους σας τους Ρώσσους, γιατί φωνασκείτε; Γιατί απασχολείστε και χάνετε τον χρόνο σας; Ποιο είναι επιτέλους το πρόβλημα σας και γκρινιάζετε; Δεν είστε με τους νικητές του τελευταίου μεγάλου πολέμου; Άλλωστε όλες τις πλευρές τις χρηματοδότησαν κυρίως οι τραπεζίτες της Γουόλ Στρίτ. Ακόμα και εκείνον τον Λένιν. Χωρίς τα δολάρια του Μανχάταν θα ήταν ακόμα στην Λωζάνη. Ακόμα και εκείνον τον Στάλιν. Χωρίς τα αμερικανικά όπλα θα είχε ταφεί στα συντρίμμια του Κρεμλίνου.

Άραγε σε τι διαφέρετε ευρωατλαντιστές και ευρασιανιστές; Αφού έχετε νικήσει, γυρίστε στα σπίτια σας. Αφεθείτε στην μεταπολεμική παγκόσμια δημοκρατία σας. Και ο κομμουνισμός και ο καπιταλισμός νίκησε. Απολαύστε την βότκα σας, την κόκα κόλα σας, το δολάριο, το ρούβλι, την ελευθερία σας. Ή μήπως δεν σας τα έδωσαν απλόχερα οι σύμμαχοι σας; Μήπως σας κορόιδεψαν; Θεωρώ ότι σας έπρεπε. Τόση και άλλη τόση Τουρκιά σας πρέπει.

Η Ευρώπη είναι η αρχή και το τέλος του πολιτισμού. Η Ελλάς είναι η αρχή της Ευρώπης. Μπορούμε να είμαστε ενεργειακά αυτόνομοι βασιζόμενοι στις δικές δυνάμεις χωρίς τον Αμερικανό τοποτηρητή ούτε τον μπολσεβίκο προμηθευτή φυσικού αερίου. Μπορούμε να έχουμε την δική μας παραγωγή από τον πρωτογενή τομέα μέχρι την βαριά βιομηχανία όπως άλλωστε συνέβαινε μέχρι οι νικητές τους τελευταίου μεγάλου πολέμου να εξαγοράσουν τα πάντα αργά και βασανιστικά μέσω των τραπεζών τους. Μπορούμε να έχουμε μια πανστρατιά δικών μας ανθρώπων μακριά από τους στρατούς των διεθνιστών που φέρουν στις στολές τους σφυροδρέπανα και αστέρια. Οι δικές μας στολές έχουν τους κεραυνούς. Μπορούμε να εξασφαλίσουμε την συνέχεια των φύλων μας που ανήκουν στην μεγάλη Φυλή. Υπάρχουν άλλοι, εξωευρωπαϊκοί παράγοντες, οι οποίοι ζουν ανάμεσα μας και μας διαλύουν εκ των έσω. Όσο και αν κρυφτούν ξέρουμε πάντα που είναι. Όσο και αν αλλάζουν τα ονόματα τους γνωρίζουμε ποιοι είναι.

Φίλοι συναγωνιστές, γνωστοί αλλά και άγνωστοι σε εμένα. Ο Αγών συνεχίζεται. Είναι στην φύση του Άριου Ευρωπαίου. Ο Αγών είναι πόλεμος και ο πόλεμος είναι καθημερινός. Είναι η πίστη που ζεσταίνει τις καρδιές μας. Είναι η ελπίδα που φωτίζει το μονοπάτι. Είναι τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Είναι το αίμα που ρέει στις φλέβες μας. Είναι το χώμα των προγόνων μας ποτισμένο με ιδρώτα αλλά και με αίμα. Είναι η φύση μας που ορίζεται από την συμπαντική νομοτέλεια. Θα αγωνιστούμε. Θα αγωνιζόμαστε ώστε να έρθει ξανά η στιγμή όπου θα ακολουθήσουμε όλοι μαζί το κοινό πεπρωμένο. Τότε θα ανατείλει ένας νέος Ήλιος. Θα γίνει μια νέα αρχή. Θα φέρουμε περήφανα τα σύμβολα μας. Θα επιστρέψουμε.

Ζήτω η νίκη

Γεώργιος Ζ.Κ.

Karl Dönitz

Έκτακτη - λακωνική - συνέντευξη με τον Άρη Αρίωνα για τον πόλεμο της Ουκρανίας

Ο Άρης Αρίων υπήρξε πρώην στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» και υπεύθυνος ιδεολογίας για μικρό χρονικό διάστημα, μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού «Αντίδοτο», εκδότης δυο σπάνιων βιβλίων τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε σε .pdf, πρώην σύμβουλος της Ουκρανικής «Τριτοθεσίτικης» ένοπλης πολιτοφυλακής «Azov», προσωπικός φίλος του εθνικού γραμματέα Andriy Biletsky καθώς εδώ και χρόνια αρθρογράφος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου».

Συνέβαλλε στο παρελθόν στην έκδοση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Επιθεώρησης» (Μάρτιος 2013) καθώς και στο ελληνικό παράρτημα του δικτύου Europa Network μέχρι την εποχή που το τελευταίο καταστράφηκε από την Mossad. Σήμερα διατηρεί διαδικτυακό ραδιόφωνο και πολιτικό ενημερωτικό ιστολόγιο.

Η συνέντευξη του σχετικά με την Ουκρανία τον Μάρτιο του 2022 - η οποία και δημοσιεύτηκε στο αντιφασιστικό «Μακελειό» χωρίς την άδεια της συντακτικής ομάδας - προκάλεσε τις αντιδράσεις γνωστής πρεσβείας.

Γεια σου συναγωνιστή, είσαι καλά από υγεία;

Όλα καλώς αν και σας μιλάω υπό τους ήχους βομβαρδισμών.

Πως είναι η κατάσταση στο μέτωπο;

Γίνονται σφοδρές μάχες οι οποίες έχουν ιδιαίτερη ένταση στην πόλη Μπακχμουντ την οποία ελέγχουν οι εισβολείς κατά 90%.

Υπάρχει πληροφόρηση για εκατοντάδες εγκλήματα πολέμου εκ μέρους των Ρώσων. Κατά πόσο αληθεύει αυτό;

Δεκάδες χιλιάδες εγκλήματα, σε διάφορες κατηγορίες όπως του άμαχου πληθυσμού μέσω βομβαρδισμών, μαζικές εκτοπίσεις αναγκαστικές φυσικά στα βάθη της Ρωσικής ομοσπονδίας, μαζικό παιδομάζωμα, μαζικοί βιασμοί παιδιών και γυναικών αλλά και αιχμαλώτων πολέμου. Πολλά βασανιστήρια εντός των κατεχομένων περιοχών αλλά και εκτός.

Ποια η στάση του Ουκρανικού λαού;

Υπομένουν τα πάντα χωρίς διαμαρτυρίες όπως τον χειμώνα που υπήρχαν συνεχείς διακοπές ρεύματος αλλά το ηθικό παραμένει υψηλό.

Αληθεύουν οι φήμες για εποικισμό της Μαριούπολης;

Είναι αλήθεια και αυτό αποδεικνύεται από τις δημοσιεύσεις στα ΜΚΔ ανθρώπων που έχουν παραμείνει στην πόλη. Πλέον στους δρόμους δεν ακούς Ουκρανικά ούτε Ρωσικά αλλά γλώσσες της Ανατολής και της Σιβηρίας. Οι έποικοι είναι από Μπουράτια Καζάν και Τσετσενία.

Ποια η κατάσταση του Συντάγματος Azov;

Υπάγεται απευθείας στις ειδικές δυνάμεις του Ουκρανικού στρατού.

Πως βλέπεις την εξέλιξη του πολέμου;

Οι Ουκρανοί θα πολεμήσουν μέχρις εσχάτων με όλα τα μέσα εκτός αν προδοθούν.

Διαβάζουμε σε φιλορωσικά χριστιανικά μέσα για διώξεις Ορθοδόξων. Ποια η άποψη σου;

Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή.

1^ον είναι ιερείς οι οποίοι συνελλήφθησαν γιατί στις εκκλησίες τους βρέθηκε βαρύς οπλισμός όπως AK οπλοπολυβόλα νάρκες και εκρηκτικές ύλες ασύρματοι κλπ.

2^ον είναι κληρικοί οι οποίοι είχαν κατηγορίες για παροχή απόρρητων πληροφοριών στους Ρώσους. Είχαν λίστες με πληροφορίες τις οποίες παρέδωσαν στους Ρώσους και ακολούθησε έρευνα και εκτέλεση Ουκρανών πολιτών.

3^ον οι περισσότερες περιπτώσεις αφορούν ιερείς οι οποίοι αρνούνται να κάνουν εξόδιο ακολουθία σε επιστρατευθέντες στρατιώτες οι οποίοι σκοτώθηκαν στο μέτωπο.

Είναι εκκωφαντική η σιωπή ορισμένων συναγωνιστών που ενώ ήταν θετικοί στο παρελθόν απέναντι στους Ουκρανούς συναγωνιστές και τα γνωρίζουν όλα αυτά σήμερα σιωπούν επιδεικτικά.

Τι να πεις για ανθρώπους που μέσα από τον πύργο του εγώ τους, μιλάνε με τσιράκια της Μόσχας ίδιοι σε όλα με άλλους ακροδεξιούς που μιλάνε με τσιράκια της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Προτιμούν να κάνουν παρέα με θαυμαστές του Ιουδαίου Πριγκόζιν και να δέχονται την διαστρέβλωση της αλήθειας. Ας τους κρίνει ο «χώρος» καλύτερα όχι εγώ.

Defender - Αντικοινωνικός (2019)

Θα κλείνουμε για πάντα τα μάτια στις πολιτικές δολοφονίες;

για περισσότερα εδώ ...

Για την 21η Απριλίου 1967

γράφει ο Τάσος Σ.

Η 21η Απριλίου αποτελεί το ''Πάσχα'' του εθνικιστικού - πατριωτικού χώρου στην Ελλάδα. Όμως οι εν Ελλάδι εθνικιστές αγνοούν πως το συγκεκριμένο καθεστώς δεν ήταν εθνικιστικό ούτε στην εξωτερική μα ούτε και στην εσωτερική πολιτική του. Η επταετία υπήρξε ένα νέο-φιλελεύθερο στρατιωτικό καθεστώς το οποίο είχε μια έντονη αντικομμουνιστική ρητορική λόγω του ψυχρού πολέμου αφενός και αφετέρου της πρόσδεσης μας στο δυτικό άρμα το οποίο την εποχή εκείνη ορίζει ως ελεύθερο κόσμο τον δυτικό φιλελευθερισμό εναντίον του πραγματικά ανελεύθερου κομμουνισμού.

Η Απριλιανή επταετία ήταν μια Αμερικανόστροφη έκφραση του στρατού όπου στο όνομα του ανύπαρκτου ''κομμουνιστικού κινδύνου'' έκανε πραξικόπημα ανατρέποντας την υπηρεσιακή κυβέρνηση που είχε τοποθετηθεί μετά τα Ιουλιανά. Η κυβέρνηση Παπανδρέου το 1964 είχε κρατήσει αναμφισβήτητα πατριωτική στάση στο κυπριακό λέγοντας στον Αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον ''πως αν οι Τούρκοι ανοίξουν τις πόρτες του φρενοκομείου δεν θα διστάσουμε να μπούμε μέσα'' συνεπώς ο Παπανδρέου μίλησε ανοιχτά για ελληνοτουρκικό πόλεμο σε περίπτωση εισβολής στην Κύπρο από την Τουρκία. Επίσης τότε στον στρατό υπήρχαν δύο τάσεις: ο ΑΣΠΙΔΑ και ο ΙΔΕΑ ο πρώτος αποτελούταν από Παπανδρεικούς αξιωματικούς και ο δεύτερος από βασιλόφρονες και αντικομμουνιστές συνταγματάρχες.

Ας μην ξεχνάμε πως η πρώτη δουλειά της επταετίας ήταν να αποστρατικοποιήσει την Κύπρο και να αποσύρει την ελληνική μεραρχία από το νησί αφήνοντας το γυμνό απέναντι στην τουρκική βουλιμία. Το 1972 ο Παπαδόπουλος σε συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα Μιλλιέτ είχε πει πως ''πρέπει να πεισθούν οι δύο κοινότητες εις την Κύπρο πως δεν θα έλθουμε σε πόλεμο για χάρη τους''. Εν συνεχεία, τόνισε πως η ομοσπονδία Ελλάδος και Τουρκίας είναι μονόδρομος επειδή είμαστε μικρά κράτη. Δηλαδή η κακομοιρίκη και μικροελλαδική πολιτική που διατυμπανίζουν οι απόστολοι του μαρασμού σήμερα και ταΐζουν το επιχείρημα Καζάν Καζάν της Αγκυρας.

Στο βορειοηπειρωτικό το ίδιο, ενώ τα αδέρφια μας οι βορειοηπειρώτες τραβούσαν τα πάνδεινα η επταετία άνοιξε πρεσβεία στα Τίρανα βάζοντας ουσιαστικά στο συρτάρι το μαρτύριο του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Το θέρος του '74 στην Κύπρο ήταν αποτέλεσμα μιας αλυσιδωτής πολιτικής της επταετίας και όχι μιας λανθάνουσας απόκλισης του Ιωαννίδη όπως θέλουν να ισχυρίζονται ανιστόρητα οι φιλοχουντικοί κύκλοι. Την προδοσία την συνέχισε και ο Καραμανλής ασφαλώς διότι ως θιασώτης της Ζυρίχης και του Λονδίνου δεν θα μπορούσε να είναι υπέρ της υπεράσπισης της νήσου παρότι η εν λόγω συνθήκη αναγνώριζε ως εγγυήτρια την Ελλάδα και άφηνε λευκή πετσέτα επεμβάσεως.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η Χούντα θα βγει λάδι διότι ακολούθησε κατά γράμμα τα κελεύσματα των ΗΠΑ που στα πλαίσια του αντικομμουνισμού ήθελε πάση θυσία την Τουρκία θυσιάζοντας όμως ως Ιφιγένεια την Κύπρο. Στο εσωτερικό κομμάτι ας μην ξεχνάμε πως διώξεις δέχθηκαν και εθνικιστές απλά η ηγεμονία της αριστεράς το απέκρυψε τεχνηέντως, μην ξεχνάμε πως τους εθνικοεπαναστάτες του ΕΣΕΣΙ στην Ιταλία η επταετία τους αποκαλούσε κομμουνιστές … ενώ οι Ιταλοί εθνικιστές είχαν εκφραστεί θετικώς προς το στρατιωτικό καθεστώς αποκαλώντας την Ελλάδα αντικομμουνιστική Κούβα της Μεσογείου.

Η ενωτική παράταξη των Κυπρίων παραγκωνίστηκε και ο Γρίβας εναντιώθηκε στο καθεστώς διότι είδε πως το Κυπριακό μπαίνει στο συρτάρι. Το μόνο που μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει στην επταετία είναι η οικονομική ευμάρεια που απόλαυσε τότε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού λόγω της εσωτερικής επενδυτικότητας που υπήρξε η οποία δεν ήταν αποτέλεσμα δανεισμού αλλά παραγωγής.

Όμως το υλικό κομμάτι είναι κάτι που πρέπει να συνυπάρχει με το εθνικό συμφέρον, το οποίο η Χούντα πλήγωσε ανεπανόρθωτα με τους χειρισμούς της τόσο σε διπλωματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Διότι η Τουρκία ήξερε πολύ καλά πως το καθεστώς και χωρίς ομοσπονδία θα είναι ενδοτικό λόγω του τυφλού φιλοαμερικανισμού του. Όποτε συγνώμη που σας το χαλάω αλλά σήμερα δεν γιορτάζω μια καραβανική φιέστα κάποιον Αμερικανόδουλων που τις κόντρες των μυστικών υπηρεσιών τις βάφτισαν πατριωτισμό.

Onna - musha (女武者) (https://pezetairos.blogspot.com/)

Στην προ-μοντέρνα Ιαπωνία, υπήρχε μια ομάδα πολεμιστών σαμουράι με απίστευτες νοητικές και σωματικές ικανότητες. Οι Onna-musha, ή Onna-bugeisha, ήταν μια εντυπωσιακή ομάδα γυναικών πολεμιστών που ήταν εξίσου ισχυρές και θανατηφόρες με τους άνδρες ομολόγους τους.

Παρόλα αυτά, οι Onna-musha και οι απίστευτες ιστορίες τους δεν είναι πολύ γνωστές σήμερα. Η λέξη «Onna-bugeisha» μεταφράζεται σε «γυναίκα πολεμίστρια». Αυτές οι γυναίκες ήταν εξίσου επιδέξιες στη μάχη με τους άνδρες ομολόγους τους.

Αυτή η τάξη πολεμιστών δημιουργήθηκε γύρω από την εποχή της αυτοκράτειρας Jingu, μιας θρυλικής Ιαπωνικής αυτοκράτειρας που κυβέρνησε ως αντιβασιλέας μετά το θάνατο του συζύγου της το 200 μ.Χ.

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Εραστές της ολικής άρνησης - θηρευτές του ονείρου

Ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης είναι σύμφωνα με μαρτυρίες πολλών η πιο αναγνωρίσιμη φυσιογνωμία τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στους μάχιμους νεολαίους συναγωνιστές.

Η συνέντευξη του είχε προκαλέσει θετικότατα σχόλια και ρεκόρ επισκέψεων στο ιστολόγιο μας αλλά και νύχτες αγωνίας ανάμεσα στα μέλη του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη.

Ευφυής και δυναμικός, συγγραφέας ενός βιβλίου που «σαρώνει» σε πωλήσεις, αλληλέγγυος με τους αντιδημοκράτες από όποιο μετερίζι και αν προέρχονται χωρίς να πέφτει στην παγίδα της διχόνοιας.

Η συντακτική ομάδα έχει την τιμή να φιλοξενήσει ένα ακόμη άρθρο του. Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο του.

Εραστές της ολικής άρνησης - θηρευτές του ονείρου

Θα συνεχίσουμε, είτε στρωτά, είτε βυθισμένοι στην άρνηση μίας δεινής πραγματικότητας προχωρώντας στον όλεθρο. Αυτό που ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον μας, είναι εκείνο το εγωιστικό συναίσθημα της ευτυχίας που διαθέταμε και το απωλέσαμε μαζί με την γνώση, την συνειδητοποίηση και την δράση. Ήρθε η δεύτερη βάφτιση μας, εκείνη που μας απέστρεψε από το πεπρωμένο που άλλοι καθόρισαν για εμάς. Γίναμε οι αρνητές της παραίτησης, της ηττοπάθειας, της μαλθακότητας και της οποιαδήποτε θεωρίας που αμαυρώνει την Ιδεολογία μας.

Δεν επιθυμούμε να χαϊδέψουμε αυτιά, αλλά να ακουστούμε πριν δούμε τα πάντα και τους πάντες να σαπίζουν. Πριν βιώσουμε την δημοκρατία και τις επιπτώσεις της σε τέτοιο βαθμό, που ακόμη και ο "Πύργος της Απελπισίας" μας θα μοιάζει λίγος για να διαφύγουμε. Αν ονειρευόμαστε λοιπόν μία παλινόρθωση του πνεύματος της Ελλάδος και της Ευρώπης, δεν μπορούμε να είμαστε παρατηρητές και παθητικοί δέκτες αυτής της λαίλαπας.

Στο πεδίο που απευθυνόμαστε θα συγκρουστούμε με όλους, φανερούς και κρυφούς εχθρούς, σε πάσης φύσεως υπερασπιστές της δυστοπίας των επικυρίαρχων. Κάθε προσωπική μας νίκη είναι μία νίκη για το Έθνος, κάθε μάχη που χάνεται είναι μία τάση που θα εκμαυλίσει ακόμη περισσότερο το σύνολο μακροπρόθεσμα. Δεν θα υπάρξει έλευση κάποιων κάποτε αν δεν αναλάβουμε τις ευθύνες μας και δεν θέσουμε τους εαυτούς μας σε εγρήγορση. Η κατάντια της ράτσας μας οφείλεται σε εμάς, δίνοντας μας ως κύρια προτεραιότητα την εκπλήρωση του καθήκοντος υψώνοντας ανάστημα και καλλιεργώντας το αύριο.

Διατηρώντας το σπίρτο θα έρθει και η φλόγα, θα πλάσουν οι καιροί ξανά γενναίους Συναγωνιστές και Συντρόφους με Πίστη. Αν χαθούμε η Γη θα χάσει, ο αέναος κύκλος της ζωής δεν θα γυρίζει πια με την ίδια αίγλη και η ομορφιά θα έχει χαθεί. Αυτοσκοπός η πληρότητα και μετέπειτα η απόδοση της Ιεράς Νέμεσις, όντας ολοκληρωμένοι θα λύσουμε όσα προκάλεσαν τον πόνο και φέρανε το σκοτάδι στις ψυχές μας.

Το συναίσθημα μας θα πρέπει να το επισκιάσει η πειθαρχία και η σιδερένια θέληση για την επίτευξη των στόχων μας. Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας, διότι η μόλυνση των καπιταλιστών και των νεομαρξιστών έχει ευτελίσει στην κυριολεξία και τον αέρα που αναπνέουμε. Ας νικήσουμε τα πάθη του παρελθόντος, ας δώσουμε κάτι από την ψυχισμό μας στο Έθνος και την Φυλή. Οι γειτονιές και τα σημεία αναφοράς που μας θυμίζουν έναν κόσμο που πέθανε, είναι οι μήτρες που γέννησαν ή μας έφεραν πιο κοντά στην Ιδέα και πρέπει να γυρίσουν σε εμάς.

Το πέλαγος των εχθρών θα προσπαθήσει να μας διαβάλει και άλλο, όσοι δεν μας ακολουθήσουν τον δρόμο τους και εμείς τον δικό μας. Εμείς θα ξέρουμε ... Η δημοκρατία είναι η κατάρα και ο εχθρός του Γένους μας, χτυπάει πισώπλατα, ύπουλα και ανελέητα όσους την απειλούν. Όσοι συντάχθηκαν μαζί της και δεν το μετάνιωσαν, έχασαν κάθε ηθική και νόηση που τους παρείχε απλόχερα ο Θεός. Ως αρνητές αυτής της κατάπτωσης, είναι Τιμή μας να διώκεται καθημερινά ο καθένας μας στο περιβάλλον του, διότι οι εύκολες λύσεις δεν μας εκφράζουν.

Έκκληση για ένα «Μαύρο Μέτωπο», σκληρού και ανηλεή αγώνα κατά πάντων για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια μας. Οι Μαύρες Σημαίες θα επιστρέψουν και υπερήφανες θα κυματίσουν ξανά, για να ξέρουν όλοι πως οι αρνητές δεν παραιτήθηκαν και δεν αποδέχονται τα δυσκολότερα χρόνια που έρχονται.

Μια επιλογή του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου: από το "Les Ames qui brûlent" (Οι ψυχές που καίνε), συλλογή σκέψεων, του Leon Degrelle:

"Αντιμέτωπος με τις περιφρονητικές ειρωνείες των γλεντζέδων και των σκεπτικιστών, δύσκολα τολμά κανείς να θυμηθεί ότι, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια, το μεγαλύτερο από τα ανθρώπινα δράματα, αυτό του Πάθους, επαναλαμβάνεται πνευματικά κάθε άνοιξη.

Ποιος θα υποφέρει, ποιος θα βρεθεί εκεί δίπλα στον Γολγοθά αυτές τις νέες μέρες αγωνίας;

Ο Σταυρός στέκεται στην έρημο του χρόνου. Η κοινότοπη ή διφορούμενη ή διεστραμμένη ζωή των ανθρώπων θα συνεχίσει να κυλάει σαν αργό ποτάμι. Ο Χριστός θα δεχθεί τους ξυλοδαρμούς και τα αγκάθια. Θα καταρρεύσει στο έδαφος.

Το ξύλο του σταυρού του θα συντρίψει τη σάρκα του. Θα καρφωθεί σε σκληρό ξύλο με μεγάλα χτυπήματα του σφυριού.

«Μου τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια, μου μέτρησαν όλα τα κόκαλα». Τι θα μάθει ο κόσμος;

Το αίμα θα κατέβει σιγά σιγά στο μελανιασμένο κορμί του. Τα μάτια θα αναζητήσουν τον Πατέρα και τις ψυχές μας ταυτόχρονα. Τι θα έχει καταλάβει η ψυχή μας από αυτή την τραγωδία;

Δεν θα έχουν ούτε τρέμουλο ούτε δάκρυα.

Δεν θα κάνουν καν σκέψεις.

Ούτε καν βλέμμα.

Ο Χριστός πραγματικά πεθαίνει μόνος. Ολομόναχος.

Οι ψυχές κοιμούνται, ή στείρες, ή έχουν αυτοκτονήσει, ενώ αυτό το σώμα, ακριβώς για να τις τραβήξει από τη ταραχή, από τη λάσπη, από το θάνατο, αιωρείται με πόνο μεταξύ ουρανού και γης.

Η αγωνία αυτής της καρδιάς φωνάζει μάταια απελπισίας, που πρέπει να παγώσει τον κόσμο και να σταματήσει την ανάσα των ανθρώπων.

Ακριβώς λόγω της πνευματικής του ασφυξίας ο κόσμος πέφτει στη φθορά. Είναι η ελπίδα, η φιλανθρωπία, η δικαιοσύνη και η ταπεινοφροσύνη που χρειάζεται ο κόσμος για να βρει λίγο καθαρό αέρα.

Αυτή την πνευματική ζωή, την έχουμε λάβει.

Εμείς είμαστε οι φορείς του.

Και τα χέρια μας κρέμονται. Τα μάτια μας είναι στεγνά.

Και τα χείλη μας δεν τρέμουν από θέρμη και συγκίνηση.

Οι καρδιές μας είναι σαν ξερή άμμος. Οι ψυχές μας βρίσκονται σε αδιέξοδο ή είναι ήδη νεκρές.

Η πίστη έχει αξία μόνο όταν νικάει. H αγάπη, όταν καίγεται. H φιλανθρωπία, όταν είναι αυτή της σωτηρίας."

Η Λαϊκότητα του Εθνικισμού - η περίπτωση του περιοδικού «Ο Έλληνας Εργάτης» και η Εθνικιστική Αριστερά. Περιοδικό «Ανάκτηση» τεύχος όγδοο, Νοέμβριος 2021, σελ. 38 - 40 (.pdf)

Παλαιότερος σύνδεσμος: Αφιέρωμα στην Εθνικιστική Αριστερά. Περιοδικό Αντίδοτο.

http://www.anaktisi-mag.gr/

για να το διαβάσετε σε μορφή αρχείου .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

Ernst von Salomon - Οι εγκαταλειμμένοι

γράφει ο Διόνυσος Ανδρώνης

Ernst von Salomon - Οι εγκαταλειμμένοι

Εκδόσεις Omnia, Παρίσι, 2007, σελ. 422

Ο Ernst Von Salomon (1902-1972) έγραψε αυτό το μυθιστόρημα το 1930 το οποίο μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά το 1931 από τον André Vaillant, γνωστό και ως Claude Raynal, εκδόσεις Plon. Αυτή η πρόσφατη επανέκδοση μας δίνει τη βεβαιότητα ότι οι παλιοί μεταφραστές είναι μερικές φορές πολύ χρήσιμοι σήμερα. Ο συγγραφέας ξεκινά αποδοκιμάζοντας τον Ναπολέοντα στη σελίδα 30 και συνεχίζει την αφήγηση του κάνοντας επίθεση στη Γαλλική Επανάσταση και στους πρακτικούς της, τους Γάλλους. Αγαπάμε τους Γάλλους και παρακολουθήσαμε την ανάγνωση με κάποια καχυποψία στην αρχή.

Το μυθιστόρημα μας μιλά για την περιπέτεια που έζησε ο Φον Σάλομον όταν αποφάσισε να πάει να πολεμήσει ως εθελοντής μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (το 1919) στα σύνορα της χώρας του, της Γερμανίας, ενάντια στους Ρώσους ή άλλους συμμάχους». «Σατανικός» (op.cit.σελίδα 145). «Προερχόμενος από οικογένεια Ουγενότων, ο Von Salomon επιστρατεύτηκε το 1918 για να εγκαταλείψει τη Στρατιωτική Σχολή στο Freikorps που πολέμησε στην Άνω Σιλεσία και στις χώρες της Βαλτικής για να συντρίψει την Κόκκινη Επανάσταση» (όπ.π. γραμμένο στο οπισθόφυλλο).

Έχουμε διαβάσει σχεδόν όλα τα πολλά μυθιστορήματα του Saint Loup και τις περιπέτειες του με την LVF (Σύνδεσμος Γάλλων Εθελοντών ενάντια στον Μπολσεβικισμό) και ήμασταν πολύ χαρούμενοι που διαβάσαμε ένα μυθιστόρημα στο ίδιο μήκος κύματος αλλά αυτή τη φορά εμπνευσμένο από τον Πρώτο Πόλεμο. «Το αποτέλεσμα του 1918 είναι μόνο ένα μείγμα 48, του Γκιγιόμ 2 και του Μαρξ» (op.cit.σελίδα 170). Μαθαίνουμε στη σελίδα 167 ότι ένα άλλο πραξικόπημα έγινε το 1919 αλλά ότι «απέτυχε εντελώς» (op.cit.σελίδα 167). Έτσι ο αγαπητός μας Αδόλφος δεν ήταν ο πρώτος Γερμανός που έκανε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα το 1923.

Ο Ernst Von Salomon καταδικάστηκε το 1922 σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για τη συμμετοχή του στη δολοφονία του Walter Rathenau, ο οποίος ήταν ένας πλούσιος Εβραίος επιχειρηματίας και μέλος προηγούμενων γερμανικών κυβερνήσεων. Τελικά του δόθηκε χάρη το 1927. «Στον κόσμο των αφεντικών και των εργατών, όλοι πίστευαν ότι είχαν τη λύση στα τρέχοντα κοινωνικά προβλήματα και όλες οι θεωρίες που ανακοινώθηκαν με μεγάλη φανφάρα μπέρδευαν ακόμη περισσότερο την πραγματική κατάσταση» (op.cit.σελίδα 188).

Και τελικά συγκλονιστήκαμε από την αφήγηση των βασανιστηρίων που υπέβαλαν οι Γάλλοι στους Γερμανούς το 1919: «Ένας Γάλλος άναψε τσιγάρο, τον πλησίασε και του έβαλε το φλεγμονώδες άκρο στο δέρμα του» (όπ.π. σελίδα 201). Φαίνεται λοιπόν ότι πολεμήσαμε σε λάθος μέρος κατά τη διάρκεια των δύο πολέμων.

L.C.C. - Αυτόνομοι Λαμίας

Τα κρίσιμα λάθη του Χίτλερ

Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν γνώριζε το παραμικρό για την ύπαρξη και τα αποφθέγματα του Σουν Τζου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των πρώτων επτά ετών του δικτατορικού καθεστώτος του στη Γερμανία (από το 1933 έως το 1940), απέφευγε συστηματικά την άμεση σύγκρουση με τους ισχυρούς αντιπάλους του, ενώ φρόντιζε να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους. Η επιτυχία του ήταν αδιαμφισβήτητη και όλα έδειχναν πως τίποτε δεν θα μπορούσε να αναστείλει τη φρενήρη πορεία του προς την απόλυτη νίκη.

Όμως, μετά το 1940, ο Χίτλερ εγκατέλειψε την τακτική που θα του επέτρεπε να κυριαρχήσει. Εξαπέλυσε μια κατά μέτωπο επίθεση στην πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση, χαρίζοντας έτσι πολύτιμο χρόνο στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες να δημιουργήσουν μια γιγάντια στρατιωτική δύναμη και, τελικά, στη συνέχεια απέτυχε να αποτρέψει τις Συμμαχικές δυνάμεις από το να συντρίψουν την ευάλωτη και αποδυναμωμένη από τον πόλεμο Γερμανία.

Η σύγκρουση των Συμμάχων με τους Γερμανούς αποτέλεσε τη μεγαλύτερη πολεμική αναμέτρηση στην Ιστορία. Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα αυτής της αναμέτρησης ήταν προδιαγεγραμμένο εξαιτίας των μοιραίων λαθών που είχε διαπράξει ο Χίτλερ το 1940. Έως τα μέσα του 1945, η Γερμανία ήταν πλέον μια κατακερματισμένη χώρα και ο ηγέτης της ήταν νεκρός.

πηγή

Η άγνωστη σε πολλούς συνέντευξη του πρώην πρέσβη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν Μεχντί Χοναρντόστ στον «Ελεύθερο Κόσμο» (.pdf)

Με αφορμή τις απειλές των εγκληματιών Σιωνιστών για αεροπορικό πλήγμα με στόχο τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν - ώστε να αποτραπεί η δημιουργία πυρηνικού οπλοστασίου στα χέρια των Μουλάδων - καθώς και τις συχνές αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Συρίας με αποτέλεσμα τον τραυματισμό και τον θάνατο μελών των Φρουρών της Επανάστασης, προβάλλουμε σήμερα μια άγνωστη σε πολλούς συνέντευξη του πρώην πρέσβη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Ο Μεχντί Χοναρντόστ εξηγεί τις θέσεις των Ιρανών στον «Ελεύθερο Κόσμο» (03.10.2010) και απαντάει σε κρίσιμα ερωτήματα (.pdf)

για να κατεβάσετε το αρχείο σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ

Σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών

του Σταύρου Λιμποβίση

Η είδηση ότι το κόμμα «Έλληνες για την πατρίδα» θα έχει για νέο επικεφαλή τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου έπεσε σαν βόμβα στα λιμνάζοντα νερά της άκρας δεξιάς. Ένας πολιτικός χαρακτήρας που ποτέ δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στα τεκταινόμενα των εθνικιστικών εξελίξεων βρίσκεται ξαφνικά επικεφαλής ενός κόμματος με σημαντικά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Οι φήμες ότι το εν λόγω πρόσωπο διατηρεί επαφές με την Μπακογιάννη και τον γνωστό Μαρινάκη, είναι άγνωστο αν στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα και η αλήθεια δεν έχει παρά να αποκαλυφτεί σύντομα.

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνονται πλήρως οι δηλώσεις και τα άρθρα που κάνουν λόγο για τον ομφάλιο λώρο της φιλελεύθερης δεξιάς με κομμάτι της άκρας δεξιάς. Η δεξιά δρα σαν καρκίνος στα σπλάχνα του εθνικιστικού «χώρου» και όταν δεν καταστρέφει τις υγιείς εθνικιστικές δυνάμεις αναπαράγει τις ακροδεξιές μαριονέτες σε διάφορα σχήματα και ονόματα. Τα πρόσωπα είναι στόχος της χειραγώγησης, τα πολιτικά προγράμματα δεν προσφέρουν τίποτα το νέο και αναπαράγουν το παλιό, οι όποιες δομές σύντομα σταματούν ή διαλύονται όταν κάποιοι περάσουν τις κόκκινες γραμμές του συστήματος.

Το κόμμα του Κασιδιάρη ενός ανθρώπου που είναι μια κακή φωτοτυπία του Μιχαλολιάκου υπήρξε από την αρχή ένα κομματικό πείραμα του πολιτικού εργαστηρίου. Ένα πείραμα που προτάσσει την στείρα προσωπολατρία και θυμίζει τις αποτυχημένες συνταγές παλαιοτέρων ακροδεξιών κομμάτων. Τα στελέχη του κόμματος πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων δεν είναι παρά 2^ης κατηγορίας οπαδοί της πινακοθήκης των ηλιθίων της «Χρυσής Αυγής» άνθρωποι που πάντα μέσα τους ένιωθαν δεξιοί με ακροδεξιές ανησυχίες. Όλοι αυτοί μαζί παρά το ενδιαφέρον των εθνικιστών να υπάρξει ένα νέο ποιοτικό ξεκίνημα γρήγορα σιώπησαν και δέχτηκαν τις επιλογές των κολάκων του Κασιδιάρη σε σχέση με την δομή του κόμματος, την αισθητική του λόγου και τις προγραμματικές θέσεις. Σήμερα έχουν να αντιμετωπίσουν και την αλλαγή της ηγεσίας τους χωρίς οι ίδιοι να έχουν ερωτηθεί σε συλλογικό επίπεδο.

Είναι σαφές ότι οι αντιδράσεις γρήγορα θα αποσιωπηθούν ενόψει της εκλογικής διαδικασίας. Τα στόματα θα κλείσουν για το «καλό όλων μέσα στο κόμμα» και όταν μπουν στον κοινοβουλευτικό στίβο θα ξεκινήσει μια ακόμη δυσφήμιση των εθνικιστικών εννοιών και παραδόσεων. Το «κόμμα της τηλεκάρτας» του Δομοκού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εγγυηθεί πέρα από τα κομματικά ποσοστά μια αξιοπρεπή πολιτική αντίσταση στο άμεσο μέλλον. Η φυλάκιση αποτελεί το πιο δύσκολο αγκάθι στην πορεία των υποστηρικτών του Κασιδιάρη ενώ κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς ποια τα παρασκήνια που έλαβαν μέρος όλο αυτό το διάστημα, ποιες οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και ποια τα ανταλλάγματα. Στο πίσω μέρος του μυαλού μας θα πρέπει πάντα να είναι ότι η άκρα δεξιά είναι μια χρήσιμη και κρίσιμη εφεδρεία του καπιταλιστικού συστήματος και των κέντρων εξουσίας που εκπορεύονται από τις πρεσβείες και τις στοές.

Δυο μόνο μπορούν να είναι οι άμεσες εξελίξεις. Ή για μια ακόμη φορά οι εθνικιστές θα βρεθούν όμηροι ενός λεηλατημένου από την δεξιά κομματικού σχηματισμού μέχρι αυτός να διαλυθεί εκ των έσω ή το σύστημα θα επιλέξει να αναβιώσει τον παρωχημένο ακροδεξιό λόγο σε μια κρίσιμη στιγμή και όταν θα υπάρξει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος. Στο δεύτερο σενάριο δεν θα μας φανεί καθόλου παράξενο αν ο Κασιδιάρης αποτελέσει στο άμεσο μέλλον τον Έλληνα «Φίνι» με απαραίτητες τις γονυκλισίες στον διεθνή σιωνιστικό παράγοντα για αρχή και έπειτα την πολιτική στήριξη εντός της βουλής της πολιτικής ασυδοσίας και των οικογενειών που διαφεντεύουν την χώρα.

Οι ριζοσπάστες εθνικιστές/εθνικοσοσιαλιστές/νεοφασίστες πέρα από την αποχή σε σχέση με την επερχόμενη εκλογική διαδικασία, δεν έχουν παρά να σταθούν απέναντι στους σχεδιασμούς του συστήματος χωρίς να αποπροσανατολίζονται από το γαλανόλευκο χρώμα των δήθεν πατριωτικών κομμάτων. Για μια ακόμη φορά κάποιοι δέχονται να παίξουν τον ρόλο του δεξιού ενορχηστρωτή να υπακούσουν στις εντολές των εξουσιαστών και να παρασύρουν στο τέλμα το σύνολο των υποστηρικτών τους. Πάντα υπάρχει και η επιλογή της Ολικής Άρνησης απέναντι στις «σειρήνες» του δόλιου κομματισμού και του αισχρού παρλιαμενταρισμού. Και αυτή η επιλογή για μια ακόμη φορά θα είναι συνειδητή κίνηση από αυτούς και αυτές που δηλώνουν εχθροί της δημοκρατίας και του κατοχικού καθεστώτος που σκοτώνει τον λαό μας και υποθηκεύει το μέλλον των νεότερων γενιών.

Από Πειραιά μεριά ...

Michael Kühnen: Πολιτική Στράτευση, η παράδοση και το πνεύμα των «Ταγμάτων Εφόδου».

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε Ολλανδικό εθνικοεπαναστατικό ιστολόγιο και μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Wood Brother.

Το βιογραφικό του Γερμανού Michael Kühnen μπορείτε να το διαβάσετε εδώ και σχετικά με την μετάφραση του βιβλίου του «Η Δεύτερη Επανάσταση» στον σύνδεσμο εδώ

Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι κάτι περισσότερο από μια κοσμοθεωρία, είναι πρωτίστως ένας τρόπος ζωής όπου το κοινό συμφέρον προηγείται από το προσωπικό συμφέρον. Περισσότερο από μια πολιτική πεποίθηση, αφορά την πολιτική πράξη. Διαχρονικές οι αρχές του εθνικοσοσιαλισμού. Βασίζονται στους νόμους της φύσης και της ανθρώπινης φύσης. Μα πάνω απ' όλα ο εθνικοσοσιαλισμός χαρακτηρίζεται από τον χαρακτήρα του ως ένα μαχητικό κίνημα. Ένα κίνημα που το μεταφέρουν οι πολιτικοί στρατιώτες. Οι πρόδρομοι αυτών μπορούν ήδη να αναγνωριστούν στους Σπαρτιάτες.

Οι πολιτικοί στρατιώτες του μεσοπολέμου γεννήθηκαν στα χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Εκεί εκατομμύρια στρατιώτες θυσίασαν τη ζωή τους για την πατρίδα τους. Ο πολιτικός στρατιώτης διαφέρει σημαντικά από τον α-πολιτικό στρατιώτη, που χαρακτηρίζεται από την άκριτη δοξασία της στρατιωτικής υπακοής στην υπηρεσία κάθε κατοχυρωμένου συστήματος, όσο επιζήμιο και αν είναι για τα ζωτικά συμφέροντα του λαού. Ο πολιτικός στρατιώτης, από την άλλη, αφιερώνει την ζωή του εξ ολοκλήρου στον αγώνα για την πολιτική ιδέα και το κίνημα. Είναι έτοιμος να θυσιαστεί αν χρειαστεί.

Οι μαχητές των Freikorps για πολύ καιρό αναπτύσσονταν όλο και περισσότερο σε πολιτικούς στρατιώτες υπό την πίεση των εξελίξεων μεταξύ 1918-1923. Δεν ήταν πλέον πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν το υπάρχον σύστημα. Όχι, ήθελαν να ρίξουν το κυβερνών φιλελεύθερο-καπιταλιστικό σύστημα υπέρ του μεγάλου γερμανικού εθνικού κράτους! Από αυτό το κίνημα αργότερα θα αποκρυστάλλωναν επίσης τα Sturm Abteilung (SA) ως μαχητική πτέρυγα του NSDAP.

Ένας κομματικός στρατός πολιτικών στρατιωτών, οι οποίοι μέσα από τον αγώνα και τη θυσία τους, θα έπαιζαν τον καθοριστικό ρόλο μέσα στην επανάσταση. Τελικά 400 μάρτυρες και αρκετές χιλιάδες τραυματίες ήταν η αιματηρή θυσία που έκανε η ηγεσία, για να φέρει το κόμμα στην εξουσία. Αυτός ο πολιτικός στρατός παρέλασε άφοβα και ασταμάτητα μπροστά μέχρι να εξασφαλιστεί η τελική νίκη.

Ο εθνικοσοσιαλισμός εκείνη την εποχή, μέσα από τον πολιτικό του αγώνα συνειδητοποίησε μια νέα τάξη, στην οποία δεν υπήρχε πλέον χώρος για ταξικές ταυτοποιήσεις, εκμετάλλευση και αποξένωση, την οργανική κοινωνική λαϊκή κοινότητα. Αυτή η κοινωνία χαρακτηρίστηκε από ένα νέο είδος ανθρώπου, τον εργάτη και τον στρατιώτη. Τα καφέ πουκάμισα των SA ήταν και παραμένουν η πιο αγνή ενσάρκωση αυτού του ιδανικού. Αυτό είναι το είδος του πνεύματος που πρέπει να κρατήσουμε στη σημερινή πολιτική μάχη.

Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι η αναγνώριση του βιολογικού μας έθνους. Ως εθνικοσοσιαλιστές θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι παραπάνω από άνεση και ευημερία για τη δική μας ζωή και τον μικρό κύκλο μας. Το πεπρωμένο μας είναι να συμβάλλουμε σε κάτι μεγαλύτερο από εμάς, να αγωνιστούμε για μια εντελώς νέα τάξη πραγμάτων! Σε αυτόν τον αγώνα αντλούμε δύναμη από την παράδοση του πολιτικού στρατιώτη. Όποιες δύσκολες μέρες και να έρθουν, το κίνημά μας θα επιβιώσει ξανά και ξανά μέσα από αυτόν τον τρόπο ζωής. Δεν μπορείς να απαγορεύσεις μια καλή ιδέα.

Ο πολιτικός στρατιώτης είναι μια ηθική αρχή, ένας τρόπος ζωής που θέτει πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις για το αναμενόμενο. Ως πολιτικός στρατιώτης, εμπιστεύεσαι τη ζωή σου στο κίνημα, δίνοντας του νόημα και αξία. Ο εθνικοσοσιαλισμός δεν θέλει να τον έχεις ως μνήμη, αλλά θέλει να τον ζεις! Ο αγώνας είναι ο στόχος ζωής του πολιτικού στρατιώτη. Αυτό θα είναι δύσκολο και θα γνωρίζει κανείς πολλές αναποδιές όσο υπάρχουν δεσμοί με την προηγούμενη ζωή - οικογένεια, δουλειά, ενδιαφέροντα και κύκλοι φίλων.

Ο πολιτικός στρατιώτης είναι επαγγελματίας επαναστάτης: η ζωή του είναι εξ ολοκλήρου αφοσιωμένη στην καταπολέμηση του συστήματος. Σε αυτόν τον αγώνα δεν υπάρχει χώρος για ιδιωτικά συμφέροντα, ελπίδα για οικογένεια, φίλους, καριέρα ή κοινωνική θέση. Ο πολιτικός στρατιώτης είναι τελικά πρόθυμος να θυσιάσει τα πάντα και να αγωνιστεί χωρίς να υπολογίζει τον εαυτό του. Συγκεκριμένα έχει ήδη σταθεί απέναντι εντελώς με την επικρατούσα τάξη, με τους αστικούς νόμους και τα έθιμα.

Η τιμή είναι το ύψιστο αγαθό για τον πολιτικό στρατιώτη. Ανταποκρίνεται στα ιδανικά του, είναι έτοιμος να εκπληρώσει τα καθήκοντα του και να δεχτεί τις συνέπειες. Ένας τέτοιος άνθρωπος αξίζει σεβασμό στα μάτια του συνανθρώπου του και θα μπορεί και θα του επιτραπεί να σέβεται τον εαυτό του. Από όλους όσους αγωνίζονται στις τάξεις μας, περιμένουμε να είναι άνθρωποι με τιμή. Αυτή η τιμή μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω μιας δια βίου δέσμευσης στα ιδανικά μας. Το κίνημα απαιτεί πολιτικούς στρατιώτες, ανθρώπους με λειτούργημα, χρέος τιμής στο οποίο οφείλουν ισόβια αφοσίωση!

Η συντροφικότητα είναι το τσιμέντο του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος. Το κίνημα μας είναι αρραγές στις εξωτερικές πιέσεις, γιατί είμαστε μια άφθαρτη κοινότητα ομοϊδεάτων. Η προδοσία και η ασυδοσία είναι τα χειρότερα εγκλήματα που μπορεί να διαπράξει ο πολιτικός στρατιώτης. Αυτός που δεν μπορεί να είναι σύντροφος άλλου δεν έχει καμία δουλειά μαζί μας! Η συντροφικότητα είναι κάτι διαφορετικό από τη φιλία - δεν βασίζεται στην προσωπική συμπάθεια. Η άφθαρτη αίσθηση της συντροφικότητας μας δεν βασίζεται στην προσωπική ενσυναίσθηση, αλλά στην κοινή στάση ζωής μας!

Πάντα θα υπάρχουν σύντροφοι που συμπαθούν ο ένας τον άλλον και αντιπαθούν ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, ο πολιτικός στρατιώτης δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά ότι δεν αποτελεί μέρος του κινήματος για προσωπικούς λόγους, αλλά επειδή αγωνίζεται για έναν κοινό σκοπό. Τα προσωπικά συναισθήματα δεν πρέπει ποτέ να απειλούν την εσωτερική δύναμη του κινήματος. Ως εκ τούτου, το καθήκον της συντροφικότητας είναι πάνω από κάθε προσωπική στοργή! Όποιος συμμερίζεται τις πολιτικές μας πεποιθήσεις και πράττει ανάλογα είναι σύντροφος μας! Είναι χρέος του πολιτικού στρατιώτη να τους βοηθήσει και να τους υπερασπιστεί - όχι λόγω προσωπικών συναισθημάτων, αλλά για χάρη των επιχειρήσεων. Ο εχθρός πρέπει να ξέρει, όποιος επιτίθεται σε έναν εθνικοσοσιαλιστή επιτίθεται σε όλους μας. Όποιος μας επιτεθεί μπορεί να περιμένει αντίδραση!

Επανάσταση! Ο πολιτικός στρατιώτης πρέπει να είναι σκληρός! Δυνατός για τους εχθρούς του! Δύσκολο για τον εαυτό μου, γιατί ο αγώνας μας είναι αυτοθυσία και κακουχίες. Εκείνοι που αντέχουν με επιτυχία που έχουν ήδη ξεπεράσει όλες τις αδυναμίες, τις ασήμαντες ανησυχίες και τις ασάφειες. Αλλά και ο πολιτικός στρατιώτης πρέπει να είναι σκληρός απέναντι στους εχθρούς του λαού μας. Ποτέ ξανά δεν μπορεί η εθνική κοινωνική επανάσταση να σταθεί στα μισά μέτρα και στους αστικούς συμβιβασμούς. Μέσα από το παράδειγμά του, ο πολιτικός στρατιώτης εμπνέει νέους συντρόφους. Σύντροφοι που εξακολουθούν να αμφιβάλλουν, που είναι ακόμα κολλημένοι σε παλιές ιδέες ή τυφλωμένοι από εχθρική προπαγάνδα, αλλά που θέλουν να δουν δράση αντί για λόγια. Η μάχη μέσα στις τάξεις μας είναι μια διαδικασία επιλογής κατά την οποία το άχυρο πρέπει να διαχωριστεί από το σιτάρι. Μόνο οι πραγματικοί πολιτικοί στρατιώτες προορίζονται να γίνουν φορείς της νέας τάξης!

[08] Q:B:ZEK - Ehrenmänner

Σάλπισμα Κινδύνου

πηγή

Αισχύλος

«Ο Παγκόσμιος Εχθρός» του Γιόσεφ Γκαίμπελς

«Τριακόσιοι άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζονται μεταξύ τους, κατευθύνουν την οικονομική μοίρα της υφηλίου. Οι διάδοχοι τους προκύπτουν μέσα από τις τάξεις τους».

Αυτό είπε ένας από αυτούς τους τριακόσιους, ο οποίος σίγουρα γνωρίζει, στις 25 Δεκεμβρίου 1909 στο «Neue Freie Presse» της Βιέννης: ο μεγαλοκαπιταλιστής, υπουργός της Δημοκρατίας, φίλος των μπολσεβίκων και Εβραίος, Walter Rathenau. Όταν πέθανε, εκατοντάδες χιλιάδες του μαρξιστικού προλεταριάτου, διαδήλωσαν ενάντια στον καπιταλισμό και την αντίδραση και υπέρ του σοσιαλισμού και του Ράτεναου.

Το διεθνές κεφάλαιο έχει θέσει υπό τον έλεγχο του τα κυριαρχικά δικαιώματα του γερμανικού λαού και τις σφαίρες εξουσίας μας. Πιστοί στον αρχαίο νόμο της εβραϊκής φυλής: «να καταβροχθίσεις όλους τους λαούς», ξεκίνησαν με εμάς, αρχικά τερματίζοντας την ικανότητα του λαού μας να αντισταθεί μέσω του πολέμου και της επανάστασης και εν συνεχεία καταλαμβάνοντας τις δομές του κράτους.

Τώρα διευθύνουν το νόμισμα μας, ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της γερμανικής παραγωγής, το σύστημα μεταφορών μας, και ως αποτέλεσμα των στρατιωτικών και διπλωματικών τους ικανοτήτων, τα σύνορα της Γερμανίας. Ο Τύπος είναι σχεδόν εξ΄ολοκλήρου στα χέρια τους. Ελέγχουν έτσι την κοινή γνώμη, καθορίζουν το κοινοβούλιο και την κυβέρνηση.

Με την βοήθεια των Γερμανών πολιτικών επέβαλαν έναν επόπτη, τον Πάρκερ Γκίλπερτ (Γενικός Επίτροπος για τις Αποζημιώσεις), για να ελέγχει τον «αποικιακό» προυπολογισμό και να επηρεάζει τα έσοδα και τις δαπάνες μας. Το κοινοβούλιο και η κυβέρνηση βρίσκονται εξ΄ ολοκλήρου στα χέρια τους και οι συνθήκες σκλαβιάς που επικρατούν στην Γερμανία από τις 9 Νοεμβρίου 1918 εγγυώνται την συνέχιση αυτής της άθλιας κατάστασης.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Ezra Pοund: τα χρόνια του ψυχιατρείου …

Εγώ σήμερα, δεν θα σας μιλήσω γενικά για τον Ezra Weston Loomis Pound.

Θα σας γράψω, για τις λιγότερο γνωστές συνθήκες που τον οδήγησαν στο St. Elizabeths Hospital. Όχι για τις κατηγορίες που τον βάρυναν ως πολιτικό κρατούμενο (κατηγορήθηκε για προδοσία απ’ την Αμερικανική κυβέρνηση, εξαιτίας μιας σειράς ραδιοφωνικών εκπομπών που είχε κάνει στην Ιταλία με αντι-αμερικανικό κι αντι-σημιτικό περιεχόμενο), ούτε για όσα δήλωσε τότε στην κατάθεση του, αλλά για τις ψυχιατρικές ‘συνωμοσίες’ που προηγήθηκαν.

O Ezra Pound λοιπόν, εισήχθη στο ψυχιατρείο αυτό (αφού είχε περάσει απ’ την κόλαση στην Πίζα), μετά από εισήγηση του Dr. Winfried Overholser, που τον έκρινε «απόλυτα παράφρονα, αλλά αβλαβή» (εδώ μπορείτε να δείτε ένα σχετικό άρθρο στα γερμανικά και ειδικά το υποκεφάλαιο: Die Elisabethanische Periode.Die Anstalt in Washington 1945-1958).

Ποιος ήταν όμως ο συγκεκριμένος άνθρωπος; Σπούδασε ιατρική, οικονομικά και νομικά, θέσπισε το νόμο Briggs (που επέβαλε ψυχική αξιολόγηση για κάθε άτομο που κατηγορούνταν για σοβαρό έγκλημα), πίστευε πως οι ψυχικές ασθένειες δεν θα πρέπει να διαφοροποιούνται ιδεολογικά απ’ τις σωματικές, δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια ψυχιατρική και ήταν γνωστός σαν ‘ο κοσμήτορας της εγκληματολογικής ψυχολογίας’.

Τ’ όνομά του ωστόσο, συνδέθηκε και με κάποια αμφιλεγόμενα πειράματα υποβολής και υπνωτισμού, του στρατού και της CIA. Πράγμα που έχει μια παραδοξότητα, αν σκεφτεί κανείς πόσο βαθιά θρησκευόμενο άτομο ήταν και πόσο πρέσβευε τον ηθικό τρόπο αντιμετώπισης των πασχόντων.

Ο Overholser ήταν λοιπόν ο ειδικός, που ανέλαβε την υπόθεση Pound. Έθεσε όμως τον ποιητή, υπό την κηδεμονία της συζύγου του Dorothy, σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους της εποχής, με σκοπό να τον προστατέψει απ’ την ποινική δικαιοσύνη ή πράγματι τον θεώρησε παράφρονα;

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...