Όποιος διψάει για επιβίωση καιρός να την διεκδικήσει! (άρθρο του Κωνσταντίνου Θ. Παπαδογιάννη)

 

Όποιος διψάει για επιβίωση καιρός να την διεκδικήσει! 

(άρθρο του Κωνσταντίνου Θ. Παπαδογιάννη)

Υπάρχουν και αυτοί που δεν ανέχονται να αναπαύονται σε κομματικά ανάκλιντρα ή αρνούνται να  λάβουν χρηματικές παροχές από πασίγνωστους αυτοδιοικητικούς «ταγούς», όπως πράττουν «διάσημοι» ακροδεξιοί ακόμη και κάποιοι που αρέσκονται στο να φοράνε επιδεικτικά έναν «εθνικοσοσιαλιστικό» φερετζέ ή μετά από ένα διάλειμμα της κατάντιας τους δημοσιεύουν - την επιχρυσωμένη με τίτλους ευγενείας - παραφροσύνη τους στο διαδίκτυο.

Υπάρχουν και αυτοί που αρνούνται να ακολουθήσουν τις «σειρήνες» της αστικής άκρας δεξιάς και πορεύονται σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες του Εθνικού ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ της «Τρίτης Θέσης». 

Τόσο με τον λόγο τους δια ζώσης αλλά και μέσα από πράξεις αλλά και στις «επάλξεις» της σύγχρονης τεχνολογίας κάποιοι που δεν πέρασαν ποτέ από τους «προθαλάμους» της κομματικής άκρας δεξιάς - όπως έπραξαν άλλοι διάσημοι «ινστρούχτορες» που πορεύτηκαν επί χρόνια στα σκοτεινά δρομάκια του παρακράτους και «ερωτοτρόπησαν» με τις μυστικές υπηρεσίες - προωθούν τις ιδέες εκείνες που αποτελούν μια διαφορετική φωνή μέσα στον ορυμαγδό των «υστερικών κραυγών» και των «μαζικών οδυρμών» ενός «χώρου» που δείχνει να είναι αποπροσανατολισμένος και διχασμένος όσο ποτέ.

Απέναντι στα «βέλη» της παρενδυτικής άκρας δεξιάς με τα πολλά πρόσωπα - που λαμβάνει το μηνιαίο «αντίδωρο» της από πρεσβείες τόσο στα δυτικά αλλά και στα ανατολικά δεκαετίες τώρα ενώ πλειοδοτεί σε ανθελληνικές θεωρήσεις στοχοποιώντας αυτούς που αντιστέκονται στο κτήνος του νέου Οθωμανισμού -  κάποιοι κρατάνε ακόμη το «μετερίζι» επηρεάζοντας δεκάδες νεολαίους που προσπαθούν να ακολουθήσουν την δική τους «πυξίδα» μέσα στην έρημο της απόγνωσης και της δυστοπικής πραγματικότητας.

Αγαπητοί συναγωνιστές μετά από καιρό η συντακτική μας ομάδα έχει την τιμή να φιλοξενήσει ένα ακόμη άρθρο ενός συναγωνιστή που ξεχωρίζει για το ήθος και την ποιότητα του.

Παλαιότερα άρθρα του έχουν δημοσιευτεί εδώ, εδώ και εδώ ενώ η συνέντευξη του παραμένει πρώτη σε επισκέψεις - δείτε εδώ - στα στατιστικά του ιστολογίου μας. 

Το γραπτό πόνημα του - δείτε εδώ - συνεχίζει να προσελκύει το ενδιαφέρον ενώ παράλληλα έχει αναλάβει τον ρόλο του «διαφωτιστή» και «προμηθέα» στις μικρότερες ηλικίες επιδεικνύοντας μια αδάμαστη θέληση για προσφορά τόσο προς τον συναγωνιστή αλλά και τον συνέλληνα της καθημερινότητας.

γράφει ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης

Εν καιρώ μετανθρωπισμού, χρηματοπιστωτικής ηγεμονίας, δηλητηρίασης σωμάτων και ψυχών, ανεξέλεγκτης δημοκρατικής παρακμής, πλήρους πνευματικής αποσυνθέσεως και Εθνικής μειοδοσίας, δεν χωράνε αναλύσεις, μικρό διαφορές και διαμάχες μεταξύ Συντρόφων. 

Η Μεγάλη Επανεκκίνηση η οποία έχει μπει σε πλήρη εφαρμογή στην Χώρα μας, με την εισαγωγή μας στην προώθηση των ψηφιακών συναλλαγών και όπως έλεγε και ο μεγάλος Ernst Junger στην εποχή της Τεχνικής. 

Εκεί όπου ο άνθρωπος έχει μετατραπεί σε ένα άβουλο ον, έχει σχεδόν χάσει την ταυτότητα του και διακατέχεται από σύγχυση και όλες τις επακόλουθες ψυχικές επιπτώσεις της νεοτερικότητος. 

Όντας πλέον αδύναμος και εσωτερικά "άσφαιρος" ο μαζάνθρωπος διακατέχεται από προβληματισμούς και συνεχή αδιέξοδα στην ήδη λανθασμένη του σκέψη. Και ο λόγος που συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι γιατί ο ίδιος αρνήθηκε την συλλογική επί σκοπού δράση.

Δεν νοείται εθνικοσοσιαλιστής ή νεοφασίστας να κοιτάζει την «πάρτη» του, έστω και σε αυτούς τους δύσκολους όσο ποτέ άλλοτε καιρούς. Η δική μας επιβίωση δεν είναι ατομική, ο Αγών μας δεν πρέπει να είναι ατομικός, ούτε να στοχεύει στην προσωπική ανέλιξη αλλά σε αυτήν της Φυλής και των Ιδανικών της. 

Εχθροί μας εδώ και χρόνια δεν είναι οι γνωστοί άγνωστοι που έχουν συνταχθεί με τον διεθνή σιωνιστικό παράγοντα, αλλά οι δικοί μας άνθρωποι σε εισαγωγικά αλλά και εκτός. Εκείνοι οι δειλοί, οι μικροπρεπείς, που οι δικαιολογίες τους για απάθεια και δουλεία είναι τόσες που πάντα θα με εκπλήσσουν. Οι λόγοι που συμβαίνει αυτή η κατάσταση πολλοί, κανένας όμως δεν πρέπει να λαμβάνεται στα σοβαρά. Ποτέ και για κανέναν λόγο. 

Το ζήτημα μας δεν είναι τι κάνουν οι άλλοι, οι βολεμένοι και οι προτροπές τους, αλλά η δική μας αγέρωχη στάση στο ήδη κοινωνικό, ηθικό, πολιτικό και οικονομικό χάος. Η καλλιέργεια εσωτερικής αναπλάσεως που είναι αναγκαία και απαραίτητη, δεν είναι σύμφυτη με την έννοια του ατομικισμού για ίδιον όφελος. Κάτι που οι δημοκράτες ποτέ δεν θα ξεκαθαρίσουν και τους λυπόμαστε για αυτό.

Η αυτοπραγμάτωση και η αγωνιστικότητα θα έρθουν μόνο μέσω της Συντροφικότητας μας. Μονάχα έτσι θα υπάρχει ελπίδα επιβιώσεως, καλλιέργειας χαρακτήρος, εξευγενισμός και διαμόρφωση Πολεμιστών του Αίματος, της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης. Έννοιες βαθιά συνυφασμένες με την Πνευματική Αριστοκρατία της Φυλής μας. 

Ο εγκλωβισμός του σύγχρονου τρόπου ζωής, πάντα μέχρι την πραγμάτωση αυτού, που δεν θα επιτρέψουμε να εφαρμοσθεί ποτέ, ξέρουμε πώς μαχόταν κάθε έννοια Μεταφυσικής που ήταν εναντίον αυτού και αυτό θα κάνει μέχρι και την πανηγυρική του συντριβή. Μικρές προτροπές σε έναν "ζαλισμένο" λαό για εκφάνσεις μηδενισμού, εκβιομηχανοποίηση, βιολογικής μολύνσεως και πλαστικής ή χάρτινης εξελίξεως δεν έχουν παρά να προσθέσουν στην ήδη υπάρχουσα αθλιότητά τους άλλο ένα μετερίζι.

Η εμφανής διαφορά μας, υπάγεται στην αποστροφή μας σε όλα τα επιβαλλόμενα για το "καλό μας" μέτρα. Αυτοκυριαρχία, παρατήρηση, έρευνα, αυτοκριτική και ομαδικό πνεύμα συνθέτουν το Αυτόνομο Κίνημα κυρίως σε μικρές πόλεις της επαρχίας. 

Άνθρωποι διαφορετικοί από αυτούς των πόλεων - φυλακών που δεν θα τους γνωρίσετε ποτέ, πόσο μάλλον δε να τους μοιάσετε. Αυθεντικούς, Ιδεαλιστές, με αγάπη για την Φύση και την δημιουργία, που σέβονται τους μάρτυρες που θυσιάστηκαν έχοντας τεταμένη την δεξιά. 

Είναι οι αντάξιοι του Εθνικοσοσιαλιστικού φρονήματος, με ταπεινότητα και χωρίς πολλές φανφάρες που διατηρούν το σπίρτο του Κοινωνισμού υπό Εθνικού πρίσματος, μπροστά στις γραμμές των εχθρών. Η βάση και ο προορισμός είναι η Ιδέα, διαμέσου αυτής επιβίωση τους Γένους δεν θα επέλθει ότι και να κάνουμε. 

Πολιτικοί σωτήρες δεν υπάρχουν και δεν τους θέλουμε κιόλας, η πυθαγόρεια κάθαρση θα δομήσει αυτούς που πρέπει και η κατάλληλη ώρα θα έρθει είτε ζούμε εμείς είτε όχι. Το Αίμα θα επικρατήσει εναντίον του χρυσού, η δάδα θα ανάψει ξανά και το κάλεσμα θα έχει εκπληρωθεί.

Η Μαύρη Σημαία με το Ξίφος και το Σφυρί θα συμβολίζει το Πνεύμα της ενσαρκώσεως των Ιδεών μας, σε έναν κόσμο που κατέρρευσε και τον είδαμε πρώτοι και ο χαιρετισμός μας στον Ήλιο την θριαμβευτική επικράτηση μας πάνω στην καμένη τους Γη. 

Σύντροφοι μην πτοείστε, ο Αγώνας μας θα ευδοκιμήσει γιατί το θέλει ο Θεός, γιατί η Φύση έχει μνήμη και μόνον όσοι υπηρετούν και σέβονται αυτά τα δύο, έχουν ελπίδα στο αέναο σκοτάδι που μας επέβαλαν.

Boia chi molla